Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.11.1909, Síða 8

212
Þjobviljinn.
XXIII., 52,- -5B.
2 Lifandí grafin (sannur yiðburður) bls. 30— 33 i'
3 Fyrsta varnarræðan .... — 33— 50 v
4 Lúðurþeytarinn — 50— 67 [
5 Kynlegur fyrirburður .... — 67— 70 í
6 Blóðpeningar................— 70—116
HI. 1 söofusaínl IY., verð 0.50
1 Úr Grettisljóðum..............bls. 1—12
2 Herbergi hertogafrúarinnar . . — 13—28
3 Aðvörunin........................— 28—37
4 Skolla-sker............., — 37—47
5 Móðir Sankti-Péturs..............— 47—51
6 KJausturbræðurnir................— 51—81
7- Bréfið...........................— 81—88
ISIIiiSB&ikfiKBiSi&KBBeBUMMHtKEfiHHEKREBlBEHKEHBHHHSKK
1 Otto Monsteds
danska srnjörlíki er bezt.
Biðjið kauj,maiiiiinn yðar um þessi merki:
^Sóley6 ,Ingólíur-6
,H e kl íi* eða ,ísaf ol <1*.
i
C
IY I söífnsaíni 'V'., verð 0.50:
1 Undarlegur draumur .... bls. 1—23
2 Drengurinn frá Urbíno.... — 23—53
3 Dáieiddur.................— 53—64
4 „Jeg gleymi þér eigi“ .... — 65—80
Y. í söíjusafni V^I., verð 1:20:
1 Fvrirbu rður bls. 1— 9
2 Dra,amur eða vaka .... — 9— 13
3 Óðalsbréfið . , — 13— 27
4 Frá dauðra gröfum .... — 28— 46
6 Tryggðrof og hefnd . . . — 46— 52
6 Klausturglugginn .... — 53— 64
7 Silfurslíðrið — 64— 80
8 Ölmusugjöf á. réttum tima . — 80— 84
9 Andvaka — 85— 87
10 Blindi farþeginn — 88- 98
11 Vasaklúturinn með bláa
bokknum — 98—108
12 Á eldgýgjar barmi .... — 109—142
13 Hvorn á eg að velja . . . — 143
14 Saga vagnstjórans .... — 143—151
15 Dauðsmanns ásjóna .... — 151—181
16 Úr sjónleiknum „Jón Arason“ — 181—184
VI. 1 sögusafni VII. ., verð: 1.25
1 Draugahöllin bls. 1— 24
2 Frá andaheiminum .... — 25— 29
3 Djöfulæði — 29— 57
4 Fjarsýni — 57— 61
5 Svipir — 61— 70
6 Skugginn mikli..............bls. 70— 92
7 Ódýr skemmtibátur. ... — 92—102
8 Robespierre teflir skák . . — 102—104
9 Spákonan Lenormand ... — 105—109
10 Heilla- og óheilladagar . . — 110
11 Óttalegt ástand............— 110—129
12 Kynlegur draumur .... — 129—195
13 Hvernig hann varð örlagatrúar — 195-—200
VII. í sögnsaíni VIII. verð, 1.50:
1 Sóiargeislinn...............bls. 1— 20
2 Sandelsviðar-kistillinn . . . bls. 20— 48
3 Svipurinn.....................— 49— 68
4 Blóðöx........................— 68— 74
5 Stúlkan, sem gekk í svefni . — 75—120
6 Fyrir rétti...................— 120—-221
7 Frá ókunna heiminum ... — 230—268
VIII. í sögusafni IV., verð 1.50:
1 Yeitingahúsið „Stjarnan11 . . bls. 1—192
2 Rfiuða hárstrýið..............— 193'—207
3 Undarlegt lík.................— 208—210
4 Hitt og þetta.................— 219—229
IX. í sögrixssaíni V., verð 1 50
1 Feðgarnir írá íteigate . . . bls. 1— 31
2 Spaðadrottning,eptir Al. Pushkin — 31— 69
3 Uppgerðar-fjarveran .... — 70—108
4 Krossinn hans kölska ... — 109—163
5 Músin.........................— 164—180
6 Merkileg sýn, eptir Þorstein
Jónsson héraðslæknir — 181—182
7 A ugasteirminn gamla mannsins — 182—202
8 „Ekki ein baun brennd“ (sann-
ur atburður) — 203—204
9 Draumvísa ....... — 204
X. í sögusafni XI, verð 150:
1 Báturinn á ánni............bls. 1— 24
2 Hringurinn helgi, eptir F. Hume — 25—196
3 Leðurtrektin, eplir A. 0. Doyle — 197—211
4 Mannsandlitið á veggnumj. . — 212
XI. í sögusafni VII., verð 1.25:
1 Skuldin, eptir AfFletcher-
Robinson bls. 1— 22
2 G-uðsdómur ................— 22—171
3 Krossörið, eptir Fr. White . — 172—192
XII. í ssögxtssafni VIII., verð 1.25:
Konan mín svo nefnda..........bls. 1—192
XIII. í sösfULsaíni VIV., verð:
1.50:
1 Gyðja dauðans, eptir William
Hope Hodgson bls. 1— 20
2 Dagur hefndarinnar .... — 20—212
XIV. í ssögnssaíni W, verð 0.90:
Erfinginu.....................bls. 1—117
XV. í sögusafni V ~\7~I., verð 0.65:
1 Bifreið Beden’s lávarðar . . . bls. 1—18
2 Verzlunarhúsið EJysíum ... — 19—96
XVI. í sögusafni V‘Y7"II-, verð
1.25:
Mannlausa gistihúsið..........bls. 1—170
XVII. í sögusafni WIII., verð
150:
Kitty-Hawk-kletturinn.........bls. 1—204
Prentsmiðja Þjóðviljans.
87
Bertia var tæpast kominn ofan stigann, er Presoott
heyrði gutlið í bátnum, og fám mínútum síðar, var barið
að dyrum.
Proscott stóð upp, og lauk upp hurðinni, og kom
þá inn gildur, en all laglegur kvennmaður príðis vel bú-
inn, er starði á hann, og hnyklaði brýrnar, jaínframt því
er hún blés mæðilega, eptir allan stigaganginn.
A eptir henni gekk yngri kona, nokkru lak-
ara búin, og virtist það vera þerna hennar.
Prescott hneigði sig.
„G-angið inn frú!“ mælti hann þurrlega á ítölsku.
“Mér þykir leitt, að þér hafið gert yður það ómak. að
ganga upp allan stigann. — Vinur minn, hr Boyle, hefir
skýrt mér frá erindi yðar. — Mér þykir leitt, að eg tekst
eigi á hendur, að mála slíkar myndir!“
Hún horfði stundarkorn þegjandi á hann, yppti
síðan öxluro, og sneri sér að stúlkunni, sem með henni var.
Unga stúlkan yppti og öxlum, og leit til Prescott’s
°g lýsti sér vanþóknun í augnaráði hennar.
„Ef til vill gerið þér þó undantekningu, að því er
frú Marchesu snertir?“ mælti hún.
Marchesa yppti öxlum, og opnaði varirnar, til að hefja
einhver mótmæli, en yngri stúlkan greip þá fram í.
„Eins og þér sögðuð, herra, minn. þá er stigagang-
urinn örðugur, og væntir mig, að þér séuð því eigi fast-
t U
ur a . . .
Prescott yppti nú öxlum, en bauð konunum þór
að fá sér sæti, breiddi síðan nýtt lérept á vinnuborð-
sitt, og benti Marchesu, að setjast þar sem honum þótti
bezt við eiga.
„Jeg þakka yður sem alúðlegast“, mælti unga stúlk-
88
an. „Marchesa vi!3 fá af sér sanna mynd, sem alls ekki
er tildrað til“.
„Mór skilst svo vera“, mælti Prescott brumbslega.
„Jeg geri, hvað eg get, en eins og eg gat um áðan
þá er eg óvanur að mála þess koDar myndir“.
„Það höfum vór þegar heyrt“, mælti unga stúlk-
an all-stutt í spuna. En fyrir hönd Marchesu, vil eg
láta þess getið, að hún borgar það sem þór áskiljið“.
Prescott hneigði sig, og tók því næst þegar til
starfa.
Það var talsvert einkennilegt andlitið á Marchesur
svo að Prescott féll starfið brátt vel, og hafði hugann
svo ríkt bundinn við það, að bann siunti því alls ekki
þó að unga stúlkan væri öðru hvoru að spreka honum
til, og koma, og horfa á myndina.
Þó að Marchesa væri dutlungasöm, var hún þó íá-
orð, því að hún talaði að eins orð og orð á staneli, og svar-
aði að eins önuglega, er unga stúlkan benti á myndina
og vildi, að hún lyki lofsorði á hana.
Hún vildi auðsjáanlega sjá meira, áður en hún segði
neitt ákveðið.
„Það lánast vissulega mjög vel“, sagði unga stúlk-
an eptir litla hrið. „Hvers vegna málið þér eigi and-
litsmyndir að jafnaði? Yður fellur það ef til viil miður?
Það er kynlegt. — Marchesa! Honum hefir tekist að mála
munnÍDn á yður mjög vel, og ennið það er ágætt!“
Prescott hætti í svip, og varð þá af tilviljun litið
á ungu stúlkuna, og tók þá eptir því, hvað hún var yndis-
lega fögur, og datt honum, þá í hug, að enn skemmti-
legra væri, að mála myndina hennar; en auðvitað sagðb
hann þó ekkert, en fór aptur að mála.