Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.10.1910, Blaðsíða 3

XXIV., 50.
Þjóðviljinn.
199

REYK.JAVÍK 31. ol<t. 1910
Tiðin rigningasöm að undanförnu, og frem-
um mild.
„Botnía“ kom bingað frá útlöndum 24. þ. m
— Meðal farþegja voru: Ungfrú Halla Sigurð-
ardóttir. sýslumanns í Kallaðarnesi, Bjarni
Eyjólfsson ljósmyndasmiður, Chouillon (kola-
kaupmaðurj, verzlunarmaður Guðm. Kr. Guð-
mundsson, Möller (verzlunar-agent) og ft-ú hans
og Ólafur ritstj. Björnsson.
Ennfremur frakkneskur mannvirkjafræðingur,
■er ætlar að kynna sér hér silfurbergsnámur.
25. þ. m. hélt hr. Guðm. Fínnbogason fyrsta
fyrirlestur sinn hér í bænum um heimspekileg
efni. — Hann hefur um undanfarin ár notið
styrks úr styrktarsjóði Hannesar Árnasonar, og
«r áskilið, að hann haldi fyrirlestra hér i bænum
fjórða (þ. e. síðasta) árið, semhann nýturstyrksins
Áðsókn var mikil að fyrirlestrinum, og verð-
ur að líkindum einnig, að þvi er framhald fyr-
irlestranna snertir.
„Ingólfur11, skip Thore-félagsins, kom hing-
að frá Austfjörðum, sunnan um land, 22. þ. m.
Fjöldi farpegja var með skipiuu, á þriðja
hundrað, mestmegnis fólk, er stundað hafðisumar-
atvinnu þar.
Skipið lagði af stað héðan samdægurs, norð-
ur um land, til útlanda.
Hjálpræðisherinn bauð nýskeð nokkrum bæjar-
búum að líta á fatnað, sem hann heíur látið
sauma, og ætlað er ýnisunt fátækum börnum.
Úr ellistyrktarsjóði Reykjavíkur veitti bæjar-
stjórnin nýskeð alls 5700 kr. styrk.
Styrkinn hlutu 178.
f Dáinn er nýskeð á eyjunni Java — einni
af stóru-Sunda-eyjunum í Austur-Indium — einn
af foringjum Hjálprœðishersins, sem starfað hafa
hér á landi, Bojsen að nafni:
Meðan hann var foringi hjálpræðishersins hór
á landi, hóf herinn meðal annars gistiskálahald
sitt, sem fjöldamörgum ferðamönnum kemur ár-
lega að góðu liði.
Seint i sumar fór Bojsen frá Dantnörku til
eyjarinnar Java, í þarfir hersins, en sýktist þar
af kóleru, er leiddi hann til bana.
Af alþýðufyrirlestrum, sem stúdentafélagið sór
um, að haldnit- verði, eiga fjórir að hljóða uni
kirkjuleg eftti.
Tvo þeirra, um menningarstarf kirkjunnar,
flytur Guðbrandur Jónsson, sonur dr. Jóns Þor-
1 kelssonar, en hina tvo, um viðureign kirkjunn-
Neytenflur egta KínaTits-elexlrsins
írá VaMeiar Petersen, Nyve] 16, Kaupmannaliöfn
eru hér með láfcnir vita, að útsöluverð efexírsins er frá þes9um degi fœrt niður
í 2 kl'. fyrir flöskuna.
Jeg hefi, þrátt fyrir hinn afskaplega háa toll, færfc verðið þannig niður, til
þess að flýta sem unnt er, fyrir sölu elexírins, svo að birgðir mínar seldust fljótar,
en ella.
En með því að Kina-lífs-elexirinn, sakir hins háa tolls, getur oigi optar
orðið búinn til á Islandi, þá getur lága verðið, 2 kr. fyrir flöskuna, að eins verið
bindandi, meðan birgðir eru til á Islaudi.
Kaupmannahöfn 15. sept. 1910.
Valdemar Petersen.
Hiuiafciagið Db áaDSifi Vín- & KöDSfirTfis-Falinlfir.
. Jasmusen
Kgl. Hof-Leverandör
gg. ijf. £eauvais
Leverandör til Hs. Maj.
Kongen of Sverige
Iiaupmannahöfn, Faaborg',
selur: Niðursoðnar vörur. — Syltuð ber og ávexti. — ávaxtavökva og á-
vaxtavín.
I
I
I
28
sé lögð fyrir vitnið, hr. Humphrey! Hér ræðir eigi um
ágizkanir, heldur um hitt hvað gjörzt hafi“.
Verjandi: Er yður kunnugt um, að bróðir yðar sé
sýkD, að því er dauða dr. Lana’s snertir?“
TJngfrú Morton: ,.Já!“
Verjandi: „Hvernig vitið þér það?“
Ungfrk Morton: „Það veit eg af þvi, að eg veit,
að dr. Lana er ekki dáinn!“
Nú varð hríð ókyrrð í dómsalnum, svo að það
drógst, að gagnspurningar yrðu lagðar fyrir vitnið.
Verjandf. „Og á hverju byggið þér það, að dr. Lana
sé^ekki dáinn, ungfrú Morton?"
Ungfrú Morton: „Á þvi, að jeg hefi fengið bréffrá
honum, sem dagsett er siðan, en sagt er, að hann hafi
látizt“.
Verjandi: „Hafið þér bréfið?“
Ungfrú Morion: „ Já, en mér er illa við, að sýna það.“
Verjandi: „Hafið þér þá umslagið?“
Ungýrú Morton: „Já, það er hóma!“
Verjandi: Og hver er póststimpillinn?“
Ungfrú Morton: „Hann er frá Liverpool!“
Verjandi: „En dagsetning bréfsins?“
Ungfrú Morton: „22 júní!“
Verjandi: „Það var deginum eptir það, er talið er
að hann hafi látizt! Eruð þér fús til þess, að vinna eið
að því, ungfrú MontoD, að haus hönd sé bréfinu?u
Ungirú Morton: „Já!“
Verjandi: „Jeg er þess albúinn, dómari, að leiða
sex vitni, er geta staðfest, að bréf þetta er ritað með
eigin liendi dr. Lana’sÁ
Dómarinn: „Þá verða þau að mæta á morguD'.“
25
Þetta eru í stuttu máli atvikÍD, sem fólkinu varð
skrafdrjúgt um.
Það, að ókunuugt var um ætt og uppruna læknis-
ins, að hann hafði verið einkennilegur maður, að ákærði
var hátt settur í þjóðfélaginu, sem og trúlofunin, og það
sem úr henni varð, áður en glæpurinn var framinn, —
allt þatta hjálpaðist að, tii þess að gera sorgarleik þenna
að því málefni, sem vakti athygli allrar þjóðarinnar.
Um land allfc var talað um sögu „svarta læknisins"
í Bishops Crossing,, og komið með hinar og þessar ágizk-
anir, fcil þess að skýra málið.
Engum dafct þó í hug, að gizka á það, sem vakti
almenua undrun manDa fyrsta daginn, er rannsóknÍD fór
fram, og þá ekki síður daginn þar á eptir.
Meðan er eg skrifa þetta, hefi eg fyrir framan mig
Lance9ter-blaðið, þar sem mikið er um máliðritað. —En
eg verð að Iáfca mér nægja, að gefa ágrip af því, er að
rnálinu lýtur, unz að því kemur, er framburður ungfrú
Pr. Moiton varpaði nýju, og einkennilegu, ljósi yfir málið,
seinni hluta fyrsta dagsins, er rannsóknin fór fram.
Parlock Carr, sækjandi sakarinnar, hafði komið ár
sinni mjög vel fyrir borð, að því er sókn málsins snerti
og er á daginn leið, varð það æ ljósara og Ijósara, hve
örðugt starf verjandinn, Humphrey, átti fyrir höndum.
Yms vitni voru leidd, sem báru það, að þau hefðu
heyrfc hr. Morfcon vera stórorðan í garð Iækuis, og vera
mjög æstan út af því, hve smánarlega honum hafði far-
izt við systur hans.
Frú Madding endurtók skýrslu sína, að því er snerti
það, að hún hefði séð hr. Morton fara til læknisius seint
wtn nóttina, og annað vitni skýrði frá því, að ábærða