Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.01.1911, Qupperneq 5

XXV., 4. -5.
Þjóðviljinn.
47
B'
HARÐFISKUR er óseljanlegur og
liggur mikið óselt af' honum.
LYSI. Ljóat bákarla og þorskalýsi
36—37 kr., dökkt 35 kr. pr. 210 ff.
SÍLD. Tæplega seljanleg. Verðið ekki
yfir 6—7 kr. tunnan.
PRJÓNLES er óseljanlegt. Liggja
mjög miklar byrgðir óseldar.
VORULL. Af henni liggur enn tals
yrert óselt. Enginn eptirspurn.
HAUSTUIiL sú, sem komið hefir með
eeinustu skipunum, liggur óseld. Hætt
▼ið að verði* nemi ekki yfir 50 aura ff.
kannske hæpið að það náist.
RJÚPUR hafa selzt all-vel. Verðið
«r nú kringum 30—35 aura hver, ef þær
eru nýjar og vel skotnar, en rjúpur, sem
eru blóðugar eða gamlar, verður að selja
mikið lægra.
Þin^málafundir Reykvíkinga.
—o—
Alþingismeim höfuðstaðarins, þeir dr
Jón Þorkelssonjog Magnús Blöndahl heldu
þingmálafund í fjórum deildum þ. 24.,
25., 26. og 27. þ. m. Var kjósendum
skipt í 4 deildir eptir stafrofsröð og skyldi
hver kjósandi, við innganginn, afhenda
aðgöngumiða að þeirri kjördeild, er hann
átti hoiina“í. Stafar þessijdeildaskipting
■af því, að hór vantar stóran fundarsal
fyrir alla kjósendur bæjarins.
I sjálfstœðismálinu (sambandsmálinu)
fluttu þingmenn bæjarins svo látandi til
lögu:
Eptir því sem næst varð komizt, fór
atkvæðagreiðsan í sambandsmálinu þann-
ig, að heimastjórnarmenn urðu ’örfáum
atkvæðum fleiri. Olli því einkum, að á
fundinum í þriðju kjördeild, tókst svo
ílla til, að heimastjórnarmeun gátu villt
kjósendum sjónir á tillögu þingmannanna,
með því að breiða það út,“að tillagan
væri grímuklæddur skilnaður. er þing-
menn sjálfstæðisflokksinst ætluðu aðberja
fram nú þegar á þinginu í vetur. Urðu
þessar blekkingar heimastj órnarli ðsins þess
valdandi, að fjöldi sjálfstæðismannaýsem
eru eigi ákveðnir skilnaðarmenn, greiddu
ekki atkvæði, ogheimastjórnarmenn urðu
því örfáum atkvæðum ofan’á. Þetta sama
bragð átti að leika á fundinum með síð-
ustu kjördeildinni, en mennyoru þá betur
við búnir og létu eigi villast af ósann-
indum heimastjórnarforkólfanna.
í stjbrnarskrármálinu var af báðum
flokkum samþykkf svo látandi tillaga £
einu hljóði:
Alls voru um 20 mál á dagskrá
fundanna og eru þessi hin helztu: Fána>-
málið, samgöngumál, dómsmál, kirkju-
mál, eptirlaunamál, hafnarmál Reykjavík-
ur. fjármál, verzlunarlöggjöf, og breyt-
ingar á sóknargjöldum.
Meðan á fundunum stóð, dreifði lieima-
stjórnarflokkurinnfregnmiðum út um bæj-
inn, sem meðal annara ósanninda höfðu
það að flytja, að sjálfstæðismenn hefðu
hleypt inn í fundarsalinn óatkvæðisbær-
um mönnum, til að fylla atkvæðatöluna.
hjá sér. Notuðu þeir sem átyllu þessara
ósanninda, að nokkrir aðkomumenn á-
samt dyravörðum fundarsalsins stóðu í
dyrunum, án þess þeir tækju til máls, né
greiddu atkvæði.
Er almenningi út um land vissara að
leggja eigi trúnað um of á fregnir þær,
er heimastjórnarblöðin flytja af fundum
þessum, því líklegt er að þær verði eigi
sannari en fregnmiða sannleikurinn þeirra
hér í höfuðstaðnum.
a. „Þar som Daair ekki hafa viljað viðurkenna
fullveldisrétt íslenzku þjóðarinnar og kfram-
haldandi simningatilraunir við þá því verða
að toljast árangurslausar, telur fundurinn það
sjálfsagt, að haldið' sé fast við ályktun Þing-
vallafundarins 1907, er kveður á um stefnu
| Íslendinga,verðifullumsjálfstæðiskröfumþeirra
ekki sinnt“.
Af hendi heimastjórnarmanna kom
fram tillaga, svo hljóðandi:
i b. „Fundurinn lýsir óánægju sinni yfir meðferð
stjórnarinnar og þingmeirihlutans í samhands-
málinu“.
„Fundurinn skorar á alþingi að samþykkj*
á næsta þingi frumvarp til laga um breyting-
ar á stjórnarskránni, er feli í sér afnám kon-
ungkjorínna þingmanna og afnám tilvitnanifc
í stöðulögin og fleiri breytingar, er nauðsyn-
' legar kynnu að þykja“.
I fánamálinu var samþykkt svo lát-
andi tillaga:
„Fundurinn væntir þess, að þing og stjórn
geri sitt til þess, með löggjöf eða á annan
hátt, að hinn ísl. fáni, sem öllum er heimilt
að taka upp á landi, nái sem fyrst alþjóða-
viðurkenningu sem siglingarfáni íslendingau.
51
„Já!“ avar&ði Kenwood. „AnDars býst eg nú helzt
við, að eg fari til Klondyke. — Yerið þér sælir!“.
Þegar Kenwood var farinn, eat Roachley lengi
hugsandi.
„Það er gott!“ mælti hann í hálfum hljóðum. „Allt
ær til, og verður það þá að framkvæmast deginum fjTt
en eg hafði hugsað mér. — Hann ætlar sér að aðvara
Ratray, — það verður fyrsta gamanið — af mörgum“.
IX.
Leyndarmálið
í Carnette.
„Ætli Ralph fari eigi bráðum að kvongast?“ spurði
:grannkona frú BoWmar hana.
„Ekki veit eg það“, svaraði hún. „Ekki, hefur hann
látið nein orð falla i þá átt“.
Ralph hafði verið komið fyrir hjá hr. Ratray, og
hatði hann keypt ;sér bækui, og í tómstuDdum sínum
reynt að kynna sér frakkneska tungu, og hraðritUD, með
(því að mikill hugur var á honum, að koma sér fram,
•og hugði fiú Bowmar, að hann hefði hugann íremur við
;það, en við hjúskapinD.
„Hví ertu að þessu, þar sem þú ert fljótur að skrifa?
æpurði Emily eitt kvöldið. Jeg á við, hvers vegna þú
ert að fást við hraðritunina?“
^Jeg veit ekki“. svaraði Ralph dræmt. „En að
likindum verður það mér að einhverju gagni“.
Það, sem Ralph langaði til, var, að hafa sölubúð
44
„Hefurðu leitað nokkuð hófanna hjá henni? Það
hefurðu að likindum ekki gert!“
„Nei!“
„Hún hefir fé, og þú nafnbót. og fer vel á þvi; en
nafnbótin er þér einskis virði, hafirðu ekki peninga. —-
Nafnbætur fást og nú orðið fyrir litið, en peningarnir eru
það, sem ráða. — Þú færð 400 sterlingspund á ári, sem
fullmektugur Hatherford’s lávarðar“.
„Og þeim vinn eg íyrir“, greip Hallur fram í.
„Já, það veit jeg“, svaraði barónsfrúin. „Hatherford
er nirfill, þó að hann sé ættmenni mitt. — Meðan þú ert
að eins réttur og sléttur Hallur Gregory, þá raásættasig
við það, að þú fúist við þann starfa, að heímta inn pen-
inga, og eptirgjöld hjá bændunum, sem miklir eru á lopti
og fáir að eins fjögur hundruð sterlingspund á ári; en
þegar þú ert orðinn barón Harry Gregory, þá myndu
allir hlægja að baróni. er að eins hefði tæp átta sterl-
ingpund í tekjur á viku! “
Hallur hló, all-gremjulega. — Honum skildist, að
hér var um alvarlegt málefni að ræða, og frú Gregory,
er sá, að orð hennar höfðu haft tilætlaðan árangur, lét þá
ekki tækifærið ónotað.
Hallur Gregory hafði reynt verstu fátækt í upp-
vextinum; en tilfinnanlegust verður fátæktin þeim, er
sjálfir skammast sín fyrir hana.
í sífellu hafði honum og verið innrætt það, að það
að sýnast fátækur, væri verra, en að vera það.
Móðir haus hafði séð um, að hann var settur til
náms, og Halli var eigi ókunuugt um, að eigi myndi
veita af 5—6 þús. sterlingspuoda af heimanmundi konu
hans, til þess að borga skuldirnar, sem þá höfðu á fallið..