Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.01.1911, Síða 7

Þjc©vruiNí«
19
XXV., 4.-B.
um" á| Vatnsnesi (ókvœntur maður. Hann
var^einn af beztu aflamönnum víð Djúp.
2. Sveinn húsmaður Halldórs6on frá ísafirði, læt-
ur eptir sig ekkju, Ingibjörgu Jónsdóttur og ti
börn á lífi.“
8.(Jón Arason, freklega tvítugur, ókvæntur.
Hann var einkastoð aldurhniginna foreldraog
fóstra.
4. Jón Jónsson, rúmlega þritugur.j
6. Guðm. Guðmuudsson. vinnumaður Marisar
kaupm. Gilsfjörð.
Bátuiinn var eign Árna bæjarfulltrúa Gisla-
Bonar og var óvátryggður.
Hafis á Vestfjörðum.
Sú fregn barst nýlega, að hafishroði talsverður
væri á Isafirði, Öndundarfirði og Dýrafirði.
5 brezkir botnvörpungar voru inniluktir á
Flateyri, freistuðu að komast. út, en tókst. ekki.
Nú mun ísinn rekinn til hafs.
Húnaðarnáinsbelð
var haldið að Þjórsábrú 9.—14. jan. síðastl.
Káðunautar landbúnaðarfélagsins, Einar Helga-
son og Sigurður Sigurðsson héldu þar fyrirlestur.
Enn fremur veittu þeir Einar E. Sæmundsson
skógfræðingur og Jón búfræðingur Jónatansson
ýmiskonar frœðslu.
Bændaskðlanámsskeið
verður haldið á Hvanneyri í Borgarfirði 30.
jan.—6. febr. næstk.
t
Húsfrú Guöfinna Jónsdóttir.
Gestliúsum á Álptanesi.
Kveðja frá vinkonu hennar.
—o-—
Jeg lít í anda yfir fjörðinn,
þar æsku minnar leiksvið var;
þó bleikan nú eg sjái svörðinn,
mfn sumargull jeg átti þar, —
Forskriv selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt nortotrit ruod Etterkray
4 Mtr. 130 CJtm. Þveclt sort, blaa, brun, gron og graa ægtefarvet fin-
uld.s Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt for knn ÍO Kr.
(2,60 pr. Meter). Eller 3x/4 Mtr, 135 Ctni. Krecit sort, morkeblaa og
graanistret moderne Stof til en solid og smuk Herreklædning for kun
14 lír. 50 0re. Store svære uldne Sove- og Rejsetæpper B Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. BO 0re. Er Varerne ikke efter 0nske tagés de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Aarhus, DanmarK.
það er sem týnda tíðin sú,
sem teiknuð mynd mér birtist nú.
Frá dögum minna æsku-ára
nú öllu betur man eg það:
sem létt við stein sér léki bára,
jeg lék mér opt á þessum stað.
En þar sem æfin átti vor,
nú undir hjarni liggja spor.
Og sólu roðinn sumardagur
mér sýndist lífið vera þá,
en eins og blóminn æsku fagur
er ekki lengi að fölna á brá,
svo hylur móða myrk og köld
hin mæru æsku sumarkvöld.
Nú þýðir ekki þín að leita
á þessum stöðvum, vina mfn;
og ei skal göhgu þangað þreyta, —
en þar sem ljós guðs dýrðar skín,
mun vera nær að vona nú,
að vina þinna bíðir þú.
Minn hugur þangað kveðju kæra
af kærleiksanda flytur þér;
en dyggða lifs þins minning mæra,
skal mér nú Ijúft að geyma hér,
hún breiðir litfrið laufin sín
á lofsæl æfisporin þín.
Mann ul át.
f 16. nóv. f. á. andaðist í Iaafjarðar-
kaupstað ungfrú Friðrika Lúðviksdóttir.
Hún var dóttir Lúðvíks steinsmiða
Alexiussonar í Reykjavík, og því systir
Lárusar skósmiðs Lúðvíkssonar í Reykja-
vik, og þeirra systkina.
Hún var um fertugt, er hún andaðist,
og hatði aldrei gipzt.
Hún hafði lengi fengizt við kennzlu-
störf.
REYKJAVÍK 30. jan. 1911.
Tíðin befir verið fremur rosaleg seinustu
dagaua, skafrenningur og snjóhríð.
„Ceres“ kom 21. þ. m. frá útlöndum. Meðal
farþegja voru: B. M. Olsen prófessor, loptskeyta-
fræðingur Yilhjálmur Finsen, kaupmennirnir
Herluf Bryde, og Kaaber, bankaritari Einar
Indriðason, Nielsen verzlunarfulltrúi o. fl.
„Ingólfur" kom 19. m. frá útlöndum. Far-
49
fejósa fremur óvissuna, en hættuna. Þér verðið sjálfur að
bjósa! En hvað er það, sem þér viljið fá að vita?u
„Jeg vil ganga úr skugga um það, að málið sé
heiðarlegt“.
„Heiðarlegt!-1 sagði Roachley, og gretti sig. „Hvað
kemur yður það við?“ Þér hafið borið mér á brýn, að
jeg hafi ráðið á hr. Ratray, og rænt hann! En hefir hann
kæit málið fyrir lögreglunni? Nei! Það vissi eg og!
En hefi eg eigi sagt yður, að þér eigið ekkert á hættu,
og krefst eg nokkurs óheiðarlegs af yður?“
,.Nei“, svaraði Kenwood. En sé „málið heiðarlegt,
— hver er þá hættan?“
„Jeg hefi aldrei sagt, að það, sem eg gerði væri
heiðar!egt“, mælti Roachley, „en heldur ekki, að það væri
óheiðarlegt. — En yður kemur það ekki við“.
„En ef eg á hlut að því, að koma mönnum í ógæfu,
■em aldrei hafa gert mér neitt?“
„Hvernig vitið þér, að svo sé?“ mælti Roacbley,
en þagnaði svo, udz hann tók að stara á Kenwood og
■purði:
„Hafið þér nú séð ungfrú Ratray?“
„Já — það er að segja . . . já •
„Hún er eÍDStaklega falleg. E* hún það ekkí.„
mælti Roachley. „Jeg ímynda mér, að þér hatið fengið
ást á heDni. — Hún er að líkÍDdum fallega stúlkaD, sem
þér sögðust eigi vita, hvað héti? Sátuð þór ekki i stóln-
om Dæst fyrir aptan stólinD, sero hún sat í í bænahúsinu?“
„Þetta hefir Cruston sagt yður?“ mælti Kenwood,
en stillti sig þó, vildi eigi fara að þrátta við Roaohley, vissi
sig mundu verða undir þar.
„Jeg var staddur þar“, mælti Roachley, — nötki
4fi
„En
„Nei! Jeg ætla að orða spurninguna öðru visi“,
greip hann fram i.
„Þykir yður nógu vænt um mig til þees, að þér
getið orðið konan min?“
„Eleanor hafði sjálf opt lagt spurning þessa fyrir sig.
„Hví spyrjið þér mig?“ mælti hún, all-kjánalega,
en iðraðist þegar spurningar siunar.
„Af því að þá ætlaði jeg að biðja yðar!“ mælti hann
alvarlega. og næstum kuldalega.
„Já, en þér hafið eigi ást á mér!“ mælti hún.
„Hefi eg ekki?“ svar ði hann. „En eg vil þó gjarna
kvongast yður. — Sé það ást, hefi eg ást á yður“.
Hún hneigði sig.
„Hér er að eins um hjúsbap að ræða“, mælti h»nn
enn fremur, og „getur ekki byggzt á...........*
Hann þagnaði, og henni fannst hún hafa sætt von-
brigðum.
Hún hafði eigi vænzt þess, að hann hagali bónorð-
inu þaDnig.
Ef til vill þykir yður eg vera of fátækur, en þér
of rík?“ mælti hann, og einblíndi á hana.
„Mynduð þér ekki ganga að eiga fátæka stúlku?“
„Nei!*
„Ef jeg væri fátæb“, mælti hún „mynduð þór þá
hafa beðið mín?“
Að líbindum — ekki!“ mælti hann.
„Eu ef jeg væri rík, en heimsb, eða rik, en litið i
mig spunnið, eða rík og viðurstyggileg — mynduð þér
þá hafa beðið mÍD?“
„Nei!“