Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.07.1911, Side 4

140
Þjóbyiuinn.
XXV. 35.
ÚTTO M0NSTED;
dar\$fca smjöríihi orbc$K
,&$■***■"*< BiftjiA um ke^Mndtrruir
J56ley" .IngólfUr" mHehla~*u jMdfbldT
Smjórlikið einungtý f*nai
Offo Mönsfed Yr. /
Kaupmannahöfn og/fró$um sdr
i Danmðrku. /vr •
Forskriv selY Deres Kiæáevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt, nortofrit mod Efterkrair
4 Mtr. 130 Ctm. bredt sort, blaa, brun, gron og graa ægtefarvet fin-
ulds Klsetle til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt for* kun ÍO ISrv
(2,50 pr. Meter). Eller 3J/4 IVttr*. 135 Ctm. bretlt sort, morkeblaa og
graanistret moderne Stof til en solid og smuk Herreklædning for kun
14 Kr. 50 ö^re. Store svære uldne Sove- og Rejaetæpper 6 Kr. Store svære-
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Varerce ikke efter 0nske tages de tilbage
Aarhus Klœdevœveri, Aarlrns, DanmarK.
fellsnes, eptir að hafa lokið yfir-reið sinni um
Árnessýslu.
Ráðherra (Kr. Jónsson) kvað vera væntan-
legur heim úr utanför sinni 7. ágúst nnstk.
Landlæknirinn, hr. Guðm. Björnsson. lagði
af stað héðan til ísafjarðar 26. þ. m., í emhættis-
eptirlitsferð.
f 28. þ. m. andaðist á Landakotsspítalanum
hér 1 bænum húsfreyjan Jóhanna Gríma Eyjólfs-
dóttir, 27 ára að aldrei.
Maður hennar, sem lifir hana, er Guðni skip-
herra Sigurðsson (Lindargötu nr. 36 hér í bæn-
um.)
29. þ. m. voru gefin saman í hjónaband hór
í bænum: ungfrú Ólafía Arnadóttir og Herbert
M. Sigmundsson, yfirprentari. — Hann er son-
ur Sigmundar heitins Guðmundssonar, prent-
smiðjueiganda.
„Ceres“ kom hingað frá útlöndum 23. þ. m.
(júli). — Með skipinu kom P. J. Thorsteinsson
kaupmaður, ogjfjöldi útlendra ferðamanna (enskra
og þýzkra).
Til Yestfjarða fór „Ceres“ héðan 26. þ. m.,
Og tóku sér far með skipinu: Arni bankaritari
Jóhanusson og Magnús landshöfðingi Stephen-
sen o. fl.
Söngskemmtun hr. Péiurs Jónsaonar í Báru-
búð 29. þ. m. var vei sótt, og þarf þess eigi að
geta, að öllum féll söngur hans mjög vel.
Af lögunum, sem hann söng, voru fjögur
eptir Rieh. Wagner, þrjú eptir Sv. Sveinbjörns-
son, tvö eptir Lango-Muller, og eitt eptir Puc-
cíní.
Frú Ásta Einarsson iék á forte-píanó.
, 20. þ. m. andaðist hér i hænum Sighratur
Áinason, fyr alþingismaður, 87 ára að aldri.
Hann var fæddur að Yzta-Skála undir Eyja-
fjöllum 19. nóv. 1823, og voru foreldrar hans,
Arni Sreinsson (ý 1853) og Jórunn Sighvats-
dóttir (f 1886), Einarssonar.
Sighvatur heitinn reisti bú í Eyvindarholti í
Rangárrallasýslu árið 1843, og bjó þar síðan
jafnan, unz hann flutti hingað til bæjarins árið
1901.
Hann var tvíkvæntur, og var fyrri kona
hans Steinunn ísleifsdóttir frá Seljalandi, Giss-
urssonar, og dó hún 7. nóv. 1883. — Barn
þeirra hjóna er: Jórunn, kona Þorvaldar lög-
regluþjóns Björnssonar, prests Þorvaldssonar.
En seinni kona hans, er hann kvæntist í
apríl 1886, og nú lifir hann, var Anna Þorvarðs-
dóttir, prests á Prestshakka Jónssonar, og eru
hörn þeirra:
1. Sigríður, gipt Tómasi kaupmanni Jóns-
syni, og
2. Arni, foratjóri Thomsens-verzlunar hér í bæ.
Sighvatur heition var þingmaður Rangvell-
inga 1866—’67, og síöar 1876—’99, og loks árið
1902, og jafnan mikils metinn af samsýslnng-
um aínum.
Nokkur síðustu árin gegndi hann bókavarð-
arstörfum við Alþýðubókasafnið hór i bænum.
Prentsmiðja Þjóðvijlans.
211
á bréíiou hjá konunoi, sera Mallabar býr hjá. — Póat-
etimpillinn bar með sér, að bréfið var frá Lavet-sur-mer!“
„Verri skollinn!'i tautaði Kenwood við ejálfan sig.
„Þeesu valda fimm frankarnir, sem eg sendi honum!
Skuld ættí enginn að borga!“
rLavet-sur-mer!“ mælti Eales. „Er hann þá heima?"
„Já!“ svaraði Roachley. „En eptir að vita, hvort
hann er að snuðra nokkuð upp, að því er oss snertir!
Engin merki segir Sanders, að sjáist þess, að Ratray sé
á lífi! Dóttir hans verður að nota, til að ná í peníngana
hans, og þá verður að byrja á því, að stýja þeim frá
henni, sem henni er stoð að! Kenwood veit meira, en
hann ætti að vita, og haDn ber ást til hennar! Að lík-
indum hefur hanu sagt Mallabar og Ralph allt, sem
hann veit!
„Eruð þér þá ekki hættur við Ratray-málið?a spurði
Eales.
„Jeg hætti aldrei við neitt!“ svaraði Roachley. „Jeg
breyti til, en annað ekki! En þesaa þrjá menn, sem eg
nefndi, verðum vér að losna við!“
„A að drepa þá?“ spurði Eales.
„Nei! Ekki morð!“ greip Cruston fram i. „Það
er þegar komið meira af þeim, en skyldi, í sambandi
við Ratray-málið!“
„Látið mig um það! Það kemur ykkur ekki við!“
mælti Roachley. „Að því er Kenwood snertir, væri
mér það sönn ánægja, að hann væri dropinn, og Malla-
bar myndi jeg heldur eigi gráta!“
„En hví var Kenwood tekinn í félagið?“
„Ekki er eg vanur því, að tína til ástæður, að þvi
212
er gjörðir mÍDar sneitir!“ svaraði Roachley. „Jeg gerM
það að gamni minu!“
Roachley kveikti nú i bréfinu frá Sandere, og horfðl
á það brenna.
„En nú skal fara að koma ukrið á!K mælti Roach-
ley> v°S þó að eigi væri þrem að mæta, heldur þrem
hundruðnm, skyldi þeim verða rutt úr götu! En lítið
nu á! Fer eigi, eem egeagði? Þarna kemur Conetance!'
Hún er að svipast eptir oss! Eales! Taktu í stólinu
með mér, og hverfum aptur til borgarinnar! “
„Jæja! Svona er þsð þá!“ tautaði Kenwood vi&'
sjálfan sig, og stóð upp, er þeir voru komnir úr aug*ýn.
„Það á að »já fyrir mér, Mallabar og Ralph! Og hva»
mig snertir, þá á það að vera sérstök „ánægja“! Ein-
hver þeirra á að ganga að eiga Eleánor! En því verð-
ur frestað, udjs sóð hefur verið fyrir mér, og hinum
tveimur! En nú veit eg, hvað eg gari! Jeg slæ pjönk-
um mínum saman við frú Raycourt! Hún og Roáchley
virðast ekki vera neinir vinir! En ef til vill kemur-
okkur betur saman!“
Kenwood gekk nú í hægðum sinum til borgarinnar..
XXXVIII.
Mallabar kemur.
Kenwood gekk nú heim til sín, og mataðist, ea«
arkaði siðan til Brumez-gistibússins, og 6purði þar eptir-
frú Riycourt.
Hann talaði þýzku og frönsku blending, og losnaði
um málbeinið á veitingaþjóninuxn, ec hann rétti hooum,
fimm-franka penirg.