Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.01.1914, Side 7

XXVII]., 1-2.
ÞJOÐVILJINN.
r
'dóttir, bóuda Halldórssonar irá Kleifum;
eignuðust þau 6 börn og eru 5 þeirra á
lifi.
Einar sál. var maður fremur lágur
vexti, fjörmaður mikill, léttur á fæti og
glaður í lund, tápmikill og fylginn sér
við alia vinau. Trúþneigður, eins og
hann átti ætt til, vitisæll mjög, átti marga
góða qg einlæga vini, hreinskilinn, ein-
arður og ljúfmannlegur iframkomu, vil.di
■allt aumt þæta og græða eptir megni.
Ástríkur faðir og eigiumaður og hugljúfi
hjúa sinna. Veitti stóru og fólksmörgu
heimili forstöðu yfir 40 ár. Mestan hluta
æfi sinnar mátti hann heita heilsuhra.uat,-
ur, nema hvað hann síðustu ár sin var
alveg farinn að lífs og sálarkröptum og
genginn i algerðan barndóm. I æsku
hafði bann notið meiri menntunar en þá
'var títt um uoga menn, kom honum það
að góðu í hinum margbreyttu opinberu
störfum, er hlóðust á hann í sveit sinni.
Að upplagi hafði hann ali-góðar gáfur,
enda átti hann ,ætt $ð rekja tri mikilla
gáfumanna, svo se*n var móðurafi hans
o. fi.
Hreppstjóri var hann nærfellt 40 ár.
Árið 1872 var hann kosým i hreppsnefnd
Ogurhrepps, og var í henni fyrstu 8 árin
eptir að sú skipun komst á, sáttanefndar-
maður var hann í fjöldamörg ár, sömu-
leiðis bólusetjari. Einnig var hann mörg
ár sýslunefndarmaður Ogurhrepps. Oann-
íg gegndi hann um fjölda mörg ár með
trúmennsku og samvizkusemi öllum þeim
opinberu störfum fyrir Ögurhrepp, sem
alþýðumönnum eru á hendur falin, og á
öndvereum brúskaparárum sínum á Hvíta-
nesi var hann aðal-maðurinn í öllum
sveitarmálum. Þetta var og eðlilegt því
hann var um langan aldur lang-mennt-
aðasti bóndinn í sveitinni, og auk þess
vinsæll mjög af öllum sveitungum sínum,
er þá sóttu hann mjög að ráðurn í hví-
vetna. Lengstum. var hann einn mesti
bóndinn í svert sinni og því einn af beztu
gjaldendunum til almennra þarfa. Hann
var hinn mesti atorkumaður á heimili
sínu, en jafnskjótt og honum féll verk
rir hendi, var hann kominn að bókinni
■og notaði oft hvíldartima sína frá bú-
skaparönnunum til bókalesturs, si'r til
fróðleiks og skemmtunar, var hann bóka-
vinur mikill og all-fjöllesinn. Þegar
hann kom að Hvítanesi, voru öll hús
fafiín og túnið í mestu niðurníðslu, byggði
hann upp mjög myndarlegan bæ, eptir
því sem þá tíðkaðist, og húsaði upp öU
peningshús og hlöður. Enn fremur græddi
hann út talsvart túnið og birti það vel,
svo töðufallið jókst að mun í hans tíð.
öarðrækt hafði hann talsverða með góð-
um árangri, var þvi einn af þeirn allra
„Skandia
rSuimótorinn“
(Lysekils mótorinn)
er af véifróðum mönnum viðurkenndur að vera sá bezti báta- og skipa-mótor, sem
nú er byggður á Norðurlöndum.
,»SKANl)IA“ er endingarbsztur allra mótoraj og hefir gengið daglega í
meira en 10 ár án viðgeiða
„SKANI)IA“ gengur með ódýrustu óhreinsaðri olíu, án vatnsinnsprautunar,
tekur HtiðJ pláss og hrisstir ekki bátinn. „SKANDIA“ drífur bezt og gefur allt
að 60% yfiikrapt.
Biðjið um hinn nýja, stóra islenzka verðlista.
Einkasali: JAKOB GUNNL0OSSON.
Kabenhavn, K.
bændum samtíðar sinnar í þessu byggð-
arlagi og sótna stéttar sinnar. Gat hann
því með ánægju í elli sinni litið yfir langt
og vel unnið æfistarf.
Blessuð sé minning þessa merka manns.
—n.
28. okt. þ. á. (1913) andaðist að Vill-
ingaholti í Flóa 1 Arnessýslu ekkjan Ing-
veldur Eiriksdóttir, komin hátt á níræð-
isaldur.
Hún var seinni kona Gísla heitins
Gíslasonar, hreppstjóra og dannebrogs-
manns í Bitru, og bjuggu þau hjónin þar
góðu búí i nær hálfa öld.
Börn þeirra hjónanna eru:
1. Kristín, gipt Jóni bónda Gestssyni
í Villingaholti.
2. Eiríkur, trésmiður, í Einarshöfn.
3. Sigurgrimur, í Ameríku, og
4. Ástgeir, í Villingaholti.
Ingveldur sáluga dvaldi síðustu árin
í Villingaholti hjá börnum sinum þar.
í sama mánuði, þ. e. október þ. á.,
andaðist í ísafjarðarkaupstað húsfreyjan
Maria Magnúsdóttir, dugnaðar-og mynd-
ar-kona.
Maður hennar, er lifir hana, er JúH-
us húsmaður Símonarson á ísatírði.
Maria sáluga hafði þjáðzt af mjög
langvarandi heilsuleysi, áður en hún and-
aðist.
f 8. nóv. þ. á. (1913) andaðist að
Hólmavík i Strandasýslu húsfrú Ingibjörg
Magnúsdóttir.
Maður hermar, er lifir hana, er Guð-
jón alþm. Guðlaugsson.
Ingibjörg sáluga var dugnaðar- og
atgjörvis-kona.
Hún var frekra 66 ára að aldri, er
er hún andaðist.
Gott vhö.
í samfleytt 30 ár hefi eg þjáðst af
kvalafullri magaveiki, sem virtist alólækD-
anleg. — Hafði eg loks leitað til eigi
færri, en 6 lækna, notað meðul frá hveij-
um einstökum þeirra um all-Iangt tímabil,
en allt reyndist það árangurslaua.
Tók eg þá að nota hinn ágæta bitter
Valdemars Pete^sen's, KÍDa-lifselexirinn,
og er eg hafði brúkað úr tveim flöskum,
varð eg þegar var bata, og er eg hafði
eytt úr 8 flöskum, var heilsa mín orðin
svo rniklum mun betri, að eg gat neytt
almennrar fæðu, án þess mér yrði íllt af.
Og nú ber það að eins stöku sinnutn
við, að eg verði veikinnar nokkuð var,
og taki eg mér þá bitter-inntöku, fer svo
þegar á öðrum degi, að jeg kenni mér
ekki meins.
Jeg vil því ráða sérhverjum, er af
sams konar sjúkdómi þjáist, að nota bitter
þenna, og mun þá ekki iðra þess.
Vertrnméti. Skagaflrði 20. marf 1911.
Björn Jónsson
121 árs varð elzti kvennmaðurinn á Þýzka-
landi 15. okt. síðastl.
Embættisbækurnar sýna hana fædda lð. okt.
1792, — vafl þvi alls enginn utri ahlur hounar.
Fíeykjfivík.
—o— 12. jan. 1914.
Fannkomur all-miklar, og kuldar, fyrstu daga
nýbyrjaða ársins, unz stórfeldan blota gerði þó
á þrettándanum (6. þ. m.), er að mun grynnkaði
á fönninni.
fyrstu í Ögurhreppi, sem stunduðu garð-
rækt að mun. Ifann var áhugamaðúr í
öllum félagsmálum og vildi efla allar
framfarir, sem til bóta l’itu. Var einn
af aðal-stofnendrrm búnaðarfélags Ggnr-
hrepps, og þegar sonur hans, Yernharð-
ur, hafði iokið búnaðarnámi, byrjaði hann
strax á túnsléttun, þó á sjötugsaldri væri.
Mátti því telja hann einn af nýtustu
Ilitt og þetta.
Kona nokkur, sem heima k í Vestur-Priss-
landi, eignaðist ný skeð (8. nóv. síðastl.) — þri-
tugasta bartiið.
Bæði móðurinn og barninu heilsast mjög vel.
Mjög fágætt er það, óefað, að kona hafi fyr
eignazt jafn mikinn b. rna-fjölda.
100 kr. gáfu Oddfólagar hér í bæuum til
gtaðnings sjúklingum á Vífilsstöðum, fyrirjólin,
— hafa og á undanförnum árum gefið árlega fé
í sama skyni
„Hermanna-glettur“, og „Misskilnlngur" vorn
nöfnin á leikunum, sem námsmenn almenna
menntaskólans léku i Goodtemplarahúsinu, milli
jóla og nýárs.
Agóðinn rann í „Bræðra-sjóðin“ sem svo er
nofndur,