Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.05.1915, Qupperneq 4

76
ÞóU±) V IL J i JN ix
XXiX, 21 —22.
Signrður Signrðsson
frá ”Vigur
ytirdómslögmaður
Aðalstræti 26 A Isafirði
Talsími 43
Heima kl. 4—6 e. h.
Danska varðskipið kvatt heim.
Verða Danir viðriðnir striðið?
Danska varðskipið „Islands Falk“ fékk
símskeyti frá Danmörku, að kvöldi mánu-
dagsins 3. maí þ. á., — boðið að bregða
við tafarlaust og halda til Bergen í Nor-
egi, og bíða þar síðan nánari fyrirskipana.
Skipið brá þegar við, tók kol í Viðey,
og lagði síðan af stað þaðan kl. 4 að-
faranóttina 4. maí síðastl.
Svo brátt bar þetta allt að, að ekki
gaf yíirmaðurinn á varðslcipinu sér tíma
til þess að kveðja ráðherrann, eða gera
honum aðvart um burtför sína.
Ekki vita menn hér, hvað valdið hefur
heim-kvaðningu varðskipsins, en sýnilegt
þó, að Danir þykjast nú þurfa að hafa
allt þegar við höndina.
Að líkindum búast þeir þá við þvi,
að geta orðið viðriðnir norðurálfu-ófrið-
inn, er minnst vonum varir.
Ef til vill krefjast Bretar eða ein-
hverir bandamanna þeirra þess, að Danir
leyfi herskipum þeirra frjálsa leið um
„Beltin“ og „Eyrarsund“, þ. e. taki þegar
burt neðansjávar tundurvélarnar, er þeir
kvað hafa þar til varnar.
En slíkum tilmælum vilja Þjóðverjar
þá auðvitað sizt að þeir sinni, og þá eigi
að vita, hvað í skerst.
Víst er um það, að Danir þykjast nú
þurfa á öllu sínu að halda, og verður nú
fróðlegt að frétta um þetta nánar.
Ekki ætti einn eða neinn að láta eig henda
það — þótt sannleikurinn komi honum mjög: ílla
—, að heita þá fyrirþráttunum, eða reyna þó
með ýmÍBkonar vöflum eða vífilengjum, að gera
það sem va/asamast. sem satt er.
Þeim sárnar það, er satt vita sig sagt hafa,
er svo er að farið, og fyrir hina — borgar það sig
þá ekki.
Eu svo hefur þoim þó farið „þremenningun*
um“ (Einari, Guðmundi og Sveini — alþingis-
mönnum), shr. ,,ísafold“ 7. maí þ. A.
Þeir reyna þar að gera það va/asamt, sem
segir i „þingmanna vottorðinu“, sem birt er hér
framar { blaðinu.
Sannleikurinn er og verður þó sannur.
Hér er spurningin fyrst: Geta menn gengið
að nokkru, sem eigi fullnægir „fyrirvaranum“?
— Bagði hr. Sv. Björnsson og margsinnis A flokk-
stjórnarfundinum;
Úr þesBu vildi hann og, hvað eptir annað,
að skorið væri með atkvæðagreiðslu.
Frekara svo eigi hér um að sinni.
"/. ’iö • Sk. Th.
Vátryggið
eigur yðar (hús, húsgögn, vörur o. 11.)
tynr eldsvoða í brunabótafélaginn
„ Getieral”
stofnsett 1886.
Aðal-umboðsmaður fyrir ísland:
Sig. Thoroddsen
adjunkt.
Umboðsmaður fyrir Norður-lsafjarðar-
sýslu er Jón Hróbjai tsson verzlunarstjóri.
Tvö búnaðar- eða bænda-námsskeið,
voru nýlega haldin á norðurlandi,
annað á Blönduósi, en hitt að Hólum í
Hjaltadal.
Hið helzta er þar gerðist var þetta:
a) Búnadai ndmsskeidid d Blönduósi sóttu
alls um 120 og flest þar þó 200.
Af hálfu Landbúnaðarfélagsins
héldu þar fyrirlestra: Jón H. J?or-
bergsson og Sig. alþm. og ráðanaut-
ur Sigurðsson, en af hálfu Ræktun-
arfélags Norðurlands: Jakob Líndal.
Sýslubúfræðingur Húnvetninga, hr.
Sigurður Pálmason flutti þar og fyr-
irlestra.
A kvöldin ræddu menn og ýms
nauðsynjamál, svo sem um heydsetn-
ingu og fordagœzlu, um samvinnu-
félagsskap og um stofnun grashýla
o. fl.
Voru menn yfirleitt mótfallnir gras-
býlafrumvarpi síðasta Alþingis, en
vildu þó, að þingið tæki nýbýla-
málið til íhugunar.
b) Búnadarnámsskeidid ad Hólum í
Hjaltadal var haldið 22.—27. marz
þ. á.
Fyrirlestra fluttu þar, auk skóla-
stjórans og kennaranna, sömu menn-
irmr af hálfu Lanabúnaðarfélagsins
og Ræktunarfélagsins, sem á Blöndu-
ósi, og enn fremur Jónas læknir
Kristjánsson á Sauðárkrók.
Búnaðarnámsskeiðið var fremur ílla
sótt — að eins þar um 50 manns —,
og olli því hríðarbylur.
Á kvöldfundum ræddu menn þar
og um alþýðumenntunina, um bjarg-
ráðasjóðinn, um giptingar, um heim-
ilisiðnað, um lestur bóka o. fl.
„Forsikringslæren i Hovedtræk11 (þ.
e.: aðal-atriði ábyrgðar-fræðinnar) er
nafnið á mjög fróðlegri og einkar áríð-
andi bók, sem út kom í Danmörku í vet-
ur er leið.
Bókin er í tveim bindum, og höf-
undarnir eru ábyrgðarfélaga-forstjórarnir
G-amborg og Chr. Magnussen og cand.
polit. Chr. Thorsen.
Ræðir þar um allar tegundir ábyrgða,
sem til eru, eða þó almennast notaðar,
t. d. um ábyrgð gegn eldsvoða og inn-
brotsþjófnaði, sem og um lífsábyrgð, sjó-
ábyrgð, ábyrgð á búpeningi o. fl. o. fl.
Byrjað er og þegar að nota bókina
sem kennslubók í einum verzlunarmanna-
skólanumí Danmörku (Kjöbmandsskolen),
ef eigi í fleiri skólum þar.
Skúli S. Thoroddsen
cand. jur.
Póstgötu 6 Isafirði
Tekur að sér öll venjuleg málaflutn-
ingsstörf. Veitir lögfræðislegar leiðbeir:-
ingar o. s. frv.
f
Guðjón úi*siniður Sigurðsson
I 18.—19. nr. blaðs vors þ. á. var
stuttlega getið atvikanna við hið svip-
lega og afar-sorglega fráfall Gudjóns heit-
ins Sigutdssonar úrsmiðs, er var annar
þeirra, er bana biðu við húsbrunana miklu
hór i höfuðstaðnum, aðfaranóttina 26.
apríl síða8tl.
Gruðjón heitinn Sigurðsson var fædd-
ur að Eystri-Garðsauka (í Rangárvalla-
Býslu) 16. ágúst 1864, og var því að eins
frekra fimmtíu ára að aldri, er hann and-
aðist. — Foreldrar hans voru Sigurður
Jónsson og Katrn Isleilsdóttir, er þá
bjuggu að Eystri-Garðsauka, en síðar að
Stórólfshvoli, og ólst Guðjón upp hjá
þeim, og vandist þar snemma allri al-
gengri sveitavinnu, og þótti þá brátt afar-
tápmikill og ötull, að hvaða verki sem
gengið var.
Sjóróðra tók hann og þegar á ung-
lingsárunum að stunda og gjöiðist þá
brátt mjög líklegt lormannsefni.
Árið 1890 sigldi hann til Kaupmanna-
hafnar, og var þar tvö ár við úrsmíða-
nám og settist síðan að á Eyrarbakka
sem úrsmiður, er hann kom heim úr
siglingunni, en fluttist þó þaðan til Reykja-
víkur 1896, — fann sig betur geta neytt
kraptanna þar.
I Reykjavík stundaði hann síðan iðn
sína, úrsmíðina, til dánardægurs, og rak
þó einatt jatn framt mjög arðsama verzl-
un með úr og skrautgripi ýmis konar
o. fl.
Árið 1903 reisti hann stórhýsið „Ing-
ólfshvol11, á horninu milli Pósthússtrætis
og Hafnarstrætis og þótti þá mörgum í
stórt ráðist, enda kostaði húsið hann alls
nær 80 þús. króna (virt 78 þús.).
Guðjón heitinn var einn í tölu ötulustu
borgaranna í höfuðstaðnum og bænum
því mikill mannskaði að honum, ekki
eldri manni.
Hann var maður einarður, áræðinn
og trygglyndur, og glaðvær og skernmt/-
inn í hóp kunningja sinna. — Mjög hafði
hann unað af hestum, er hann einatt
átti mjög góða, og fór mjög vel með,
enda eltu þeir hann og, er þeir sáu hann.
Guðjón var einatt ókvæntur, en lætur
þó eptir sig son, á sjötta ári, er Gunnar
heitir, og reyndist hann honum sem góð-
ur faðir.
Jarðarför hans fór fram hér í bænum
föstudaginn 7. maí þ. á. í viðurvist fjöl-
mennis.