Lögberg - 08.02.1888, Síða 4

MESTU BYEGDIR
it' JJ C IT U M, lí I T F 0 X G L M og G L Y S V Ö U U, s e m t i 1 e r u I b æ n u m
hefu
LEX. TAYLOR,
Sjerstakar tegumlir af flosrömmum, I á t ú n s r ö m m u m, „a 1 b ú in s“ í leðurbandi o«r flosbandi,
r i t li a n d a r - „a 1 b u m s“ í flos eða leðurbandi.
Sendibrjefa-pappír og umslög í endalausum tillireytingum.
N
472 MAIN ST
WINNIPEG.
Scndit) Liigberg til
Islands.
Kaupendur „I.figbergs14, sem borga
andvirði blaðsins, 8~,0(), skilvíslega,
geta fengið livert ewitak af pessum
árgangi
fyrir $1,00
til pess aðsenda heim til ls-
lands. Vjcr senduin pau blöð
sjáltir og borgum burðargjaldið.
Utgefendurnir.
pað liafa ýinsir kaupendur blaðs-
ins sent oss fyrirspurn um alinanak
„I,ögbergs“. I tilefni af pvl getum
vjer pess Iijcr, að vjer höfum ekki
getað fengið nllan útbúnað, sem
]>arf til að prenta pað, hjer ( bæn-
uin, og höfum pví orðið að panta
liann sunnan úr Uandarlkjum. Vjer
eiguin von á honuin á hverjum degi.
pegar er vjer höfum fengið hann,
veröur byrjað á prentun almanaksins,
og eptir pað stendur ekki lengi á
pvi. Útg.
ÚE BÆNUM
'oo
GRENNDINNI.
Mr. Hnmilton, dómsniúlastjórinn í Nor-
•luay stjórninni ng I)r. Wilson, unnar
níðlierrann í Þeirri stjórn, h»fa nú liáð-
ir yflrgefið Manitoba fyrir fullt og allt,
að Því, er sjeð verður. Þeir œtla að
setjast að í bænum St. Paul í Minne-
sota. Mr. Ilamilton liefur fengið Þar
málafærslumanns-rjettindi, og Dr. Wilson
tctiar nð stunda Þar lækningar sínar.
I>að virðist ekki svo, sem Þeim lítist vel
ú fyrir sinuin flokki í bráðina lijer í
Manitobu.
Hitstjóri blaðsins „Morning Call“ lijer
5 bænum fór austur til Montreal lijer
um daginn. Það er skilið svo, sem sú
ferð hafi verið í Þeim tilgangi farin, að
koma á sanmingum fyrir liönd conserva-
tiva flokksins lijer í fylkinu við Kyrra-
hafsbrautarfjelagið viðvíkjandi einka-
rjettindum Þess. Því, eins og vjer dráp-
um á í síðasta lilaði, hefur Það kom-
ið til orða innan flokksins, að luctta ui-
gerlega við kröfur fylkisins viðvíkjandi
járnbrautarmálum í Þrjú ár.
Frjettaritari biaðsins „Sun“ iijer í
liænum liitti dómsmálastjórann Mr. Mar-
tin inni á skrifstofu lians hjer um dag-
inn. Þeir fóru bráðlega að minnast á
Itauðárdalsbrautina. Frjettaritarinn sptirði
Mr. Martin, hvort Það væri víst, að
nýja stjcmin mur.di byggja brantina
Mr. Martin staðliæfði l>að injög örugg-.
j lega; menn Þyrftu ekki að vera í minnsta
vafa um Þnð, Því að stjórnin ætlaoi
sjer annaðhvort að vinna Það mál eða
falla á Því.
„En hvernig ætlið Þið að komust fram
úr higalegu erflðleikuuum?1- spurði frjett-
aritarinn.
„Við ætlum blátt áfrani að leggja
brautina, “ svaraði ráðlierrann.
„Ilvernig ætlið Þið að komast ytir
lönil samba ndsstj órnarinnar ? “
„Við ætlum að fara yfir Þau“.
„llvað verður gert. við brautarteiiKi
Ivyrrahafsbrautarinnar vestur frá? “
„Við ætlum að fara yflr Kyrrahafs-
brautina."
„En mistókst ekki Mr. X'onpiay Þetta?"
Mr. Martin hló glettilega, og sagði:
„Menn geta sagt, livað sem Þeir vilja
um Það, að Mr. Norquay hali reynt að
leggja brautina, en jeg er eins fnstlega
sannfærður um Það, eins og jeg er um
nokkurn lilut, að Xorquay reyndi ekki
að leggja brautina. .Jeg lield ekki, Það
sjeu neinir örðugleikar á Þessu, ef ibúar
fvlkisins reyna Það. Vandræðin voru
að engin sannarleg tilraun vur gerð.“
„Og peningarnir?*-
„Verið Þjer ekki liugsjúkur út nf
peningununi; Þeir koma, Þegar á Þeim
Þarf að lialda".
„En lögum yðar verður synjað stað-
festingnr".
„Jeg liýst við Þvi, en við látum Það
ekki á okkur bíta. Við ætliim að leggja
Uauðárdalsbrautina“.
Ilerra Friðjón Friðriksson, kaupmaður
frá Glenboro, kom liingað til bæjarins
á laugardaginn var. Ilann lá hættulega
veikur í haust, eins ag mörgum mun
kunnugt, og frjettaritara „I.ögbergs" var
Því sjerstaklega ánægja að sjá liann rní
jafnfjörlegan og glaðlegan, eins og hann
liafði sjeð liann í sumar. Ilr. Fr. sagði
almenna vellíðnn manna vestur Þar, bæði
landa og annara. Annríki kvað liann
Þar mjög mikið, eins og sjá mætti á
Því, að hjer um bil 250,000 busli. af
hveiti liefðu Þegar verið flutt frá Glen-
boro í haust og vetur. Þó sagði liann að jafn-
mikið niundi að líkindum eiga eptiraðfara
Þar um. Mönnum hefði verið nokkur linekk
iraðÞví, hvaðseintgengurað flytja hveitið
og enginn vafi á Því, að hveitiverðið
hefði verið nokkru liærra, liefði greið-
legar gengið með fiutninginn. Menn
eru í vnndræðum með að konia hveit-
inu fyrir, og verða Því að hlaða Því
upp í stakka á strætum liæjarins, s\ro
að eins mikið ber á hveitistökkuuum
eins og liúsunum. Xú er farið að byggja
hveitivöruhús, sem á að taka 00,000 busli.
svo Það bætir nokkuð úr skák. Hr. Fr.
hefur títborgun á hendi fyrir einn hveiti-
kniipmann, og liefur Þegar borgað liænd-
um út $27,000.
„Er nokkurt land Þar ónumið?“ spurði
frjottaritari vor.
„.Jarðyrkjuland er Þar nllt numið, en
allmikið er Þar ónumið af góðu sauð-
fjárlandi Þó ekki i íslenzku nýlend-
unni, heldur i grenndinni. llagar eru Þar
ágætir, en heyskapur nokkuð reitings-
legur, svo Það mundi ekki lientugt fyrir
nautgripi“.
„Hvernig líkar möunum stjómarbreyt-
ingin Þar vestra?“
„Þeim, sem telja sig með umbótaflokkn-
um, líkar liún öllum vel, eins og auð-
vitað er. Conservati flokkurinn skiptist
aptur á móti í tvo undirflokka. Þeir
sterkari segja, aö liafi conservativu stjórn-
inni ekki tekizt allt, sem skyldi, Þá sje
Þó víst að liinn fiokkurinn geri allt ver.
En liinir eru lika margir, sem segja, að
úr l>vi stjórn Þess flokks, sem Þeim sje
í rauninni geðfeldari, ekki liafi auðnazt
að koma Því í verk, sem gera Þurfti,
Þá sjeu Þau úrræðin bezt, að taka öllit
ineð stillingu, sjá hvað hinir geti gert,
og styrkja Þá 1il alls Þess, seni gott er,
og fylkinu heillavænlegt“.
„Heiinskringla“ hefur fylgt dæmi
„Lögbergs“; eigendur hennar auglýsa nú
í síðast blaði sínu að lnín kosti ekki
nema $1,00, ef kaupendur liennar vilja
senila liana lieim til Islands. Enda kaup-
endur „IIeimskringlu“ græða á „Lög-
bergi“.
II ið íslenzka pjóðmc ii nin <r-
arfjclag. Fyrir fáuin döjruin stofn-
uðu Jslendinirar fjelag Jijcr í bæn-
tini undir ofanrituðu nafni. Til-
iranorur fjelagsins er aö efla verklega
og bóklega menntun meðal Islend-
inga. Fjelagið Iiefur eina aðalstjórn,
en er skijit í tvær deildir, atvinnu-
deild og bókiiienntadeild, hefur hver
deild sína embættisnienn. Verk at-
vinnudeildarinnar er, að efla verklega
og hagfræðislega pekking, útvega
atvinnu, konia ujiji ábyrgðarsjóð,
og styðja ungmenni til að læra iðnað.
Verk bókmenntaderldarinnar er að
koma upp skóla, bókasafni og lestr-
arsal o. s. frv. Inn<íano’ur í fjelaoið
er: $1. en sjerstök gjöld fyrir hvora
deild. Lestrarsalur er pegar opn-
aður. Fjelagsmenn eru orðnir fimmtíu.
Eptir „Heimskr.“
S. WILLIAMS
J Wlíl Czff
selur líkkistur og uniirtd, sein til greptrunar
heyrir, ódýrast í bænnm. Opid dng og nótt.
JOHN BEST
& Co.
H e 1 x t u ljósmyndarar 1 Winni-
peg og binu mikla Norðvesturlandi.
1 Mc William Sir. West.
fslenzka, Danska, Sœnska, Norska,
Franka, Spánska, Gaeliska, og Enska
töluð par.
'V-eít/
og vjer abyrgjuiijst allt, p'enj vjei‘
leysuin af liepdi.
Hougli & Campbell
Málafærslumenu o. s. frv.
Skrifstofur: 862 Main St.
Winnipeg Man.
J. Stanley Hough. Iauae Campbell.
ELZTA
islenzka verxlanln
i Winniþeg.
--- Jeg undirskrifrtdur sel eptirfylgjandi vörur,
bœdi í s in á- og 8]t ó r k'a u p u m, svo sem :
Kaffl, óbrennt ýmsar tegundir.
---- brent og innlad.
Te, af ýmsum tegundnm
Sykur, hvítan, höggvinn og mabdrtii.
---- pndur, ýmaar tegundir.
---- brjóst „ „
Húninnr, Fikjur.
Kórenuur, Sveskfur.
Kpli, ný, gufuþurkuj, vindþurkud.
lleykt .vln.lorl, okt og siujör.
Epll. pcrnr, plömnr, Jnrdlicr, ýmis-
konar sýltur, maís ertur o. s. frv, i lopt-
þjettum kðnnum og ddsum.
Lm, Mitrdlnur, tnitutakjöt, o. s. frV.
i loptþjettum dósum.
Þurran snltþor.k, mjiig ódýran.
Kcykta tild, o. s. frv.
Svinitfeiti, í íliítum af ýmsri atard.
Kárhp, steinnliu, edik.
HrÍNgrJón, Naffógrjón og bnnkft-
fryKBTfcBrrjóir, mnísmjöl og haframjói-
Hvcitinijöl, af ýmsum tcgundum í 10 til
100 punda poknm.
Ilveiti-órgnng, tll fódurs.
Hordsalt í pokum.
Vnnnlefft unlt, í tunnum.
Ileyktóbnk, af ýmsum tegundum, akorid
og óskorid.
Munntóbak, vindla og tóbakspípur.
Kancl, pipnr, mnalar^.
Sópa, I>voiiahord, og s4pu, þvotta-
sóda, gerkttkur, preasaifn-
liuuilu , brnudpál ver, og brnud-
NÓda.
Iturnnffull ýmiskonar.
tillllftÓK „
Kitfön* nllskonur.
ÓÁFEHfC.A DRYKKI, ýmiskonar og
MARGT OG MARGT FLEIRA.
Keyptnr rg pantadar vörur riuttar um bæinn
og á jiirnbraut&rstodvar borgunarluust.
A. FREDRIKSON.
223 ou 225 ross str.
WINNIPEG MAN.
20
sein liafði komið upp með augun injög blóöhlaup-
in, eiiis og liún hefði verið á slarki alla nóttina,
og scin var að <rera <la<rsverk sitt svo óla<»le<ra, sem
lienni vnr mögulegt. pykka gufu-pokan hjekk
yfir hronum, eins og feykilega stórt slæðu-tjahl.
Allt var ilinunt og draugalegt. Kirkjustöplarnir
liöfðu um stundarsakir horfið sjónum heiinsins fyrir
neðan, og allt, sem minna kvað að —- hús,
lilöður, limgarðar, trje og hátar — hafði snarað á
sig blæju.
Kirkjuklukkan sló eitt. ]>að kom veikt gaul
úr rifnum lúðri ( garðiiiuin fyrir franian Mudfixr-
höllimi, líkt og brjóstvcik niaimeskja hefði hóst-
að inn í hann af hendingu; hliðið ílaug ujip, og
út koin „gentleinaður“, á púðursikurlitum hesti ;
hann átti að vera í kallara stað, en var miklu
líkari mannspili á hestbaki. J>etta var einn úr
reiðmnnna-flokki J>eiin, sem ávalt koni ofan til
Mudfog um ]>ctta leyti árs, og sem Nicholas
Tulrumble hafði sjerstaklega ráðið við þetta tæki-
færi. ]>arna var liesturinn lomjandi taglinu fram
og ajitur og prjónandi svo fagurlega, að ]>að
liefði fengið á hug og Iijarta hverrar sanno-jarnr-
ar mannpyrj)ingar. En aldrei liefur mann]>vrping
f Mudfog verið sanngjörn, og verður [>að að <>11-
um Hkindum aldrei. I ntað pess að strá fagnað-
arójiuin út um pokuna, eins og peir örldungis
vafalanst liefðu átt að gera, og eins og Nicho-
las Tulrumble fyllilega ætlaðist til að peir gerðu,
21
[>á liöfðu pi'ir ekki fyrr [>ekkt kallaritiui, en þeir
fóru að nöldra út úr sjer ónotum, að eins af
pví, að peir sáu, að hann sat á hestbaki, eins og
hver aimar maður. þaö er víst um pað, að ef hann
liefði komið út á höfðinu, eða stokkið gegnum
tunnugjörð, eða fhigið gegnum glóð-heita bumbu,
eða enda, ef hann hefði staðið á öðrum fætinuin
með hinn fótinn ujipi í sjer, pá hefðu þeir getað
sagt eitthvað við hann. En það var lieldur mik-
ið af pví góða, að sjá mann, sem gerði sjer
pað að atvinnu að vera reiðmaður, sitja karlvega
í hiiakknuin, með fæturna í istöðunum. Svo þaö
f<ir svo, að pað mistókst greinilega með kallar-
aini, oo pyrjiingin lirein og Ijet öllum illuni lát-
uin, nin leið og hann rambaði fram lijá ófrægi-
leira.
Prósessían kom nú í liós. Vjer þorum ekki
að fullvrða, livað margir voru um frani í rönd-
óttum skvrtum og með dökkar floshúfur, sem
áttu að tákna vatnsbera Lundúnaborgar, eða
hvað margar vondar ejitir líkingar par voru af
rennurum, eða hvað margir fánar, sem ómögu-
legt var að fá til að sýna, hvað á þeim stóð,
vegna [>ess, hvað loptið var pungt. Enn J>á
síður treystum vjer oss til að segja, hvernig
mennirnir ljeku á blásturhljóðfæri, horfandi ujiji í
himininn (pokuna, eigum vjer við) með listainanna
ákafa, óðu gegnum vatnspollana og leðjuhaugana,
pangað til [>eir höfðu hulið hveitisálduðu höfuðin
24
stillt sig uni að pyggja [>a^ —ki) eins til pess að
drekka liamingjuskál húsráðandans.
Svo settist Ned Twigger í messing-klæðunum
ujij) á eldhúsborðið, og liann ilrakk hamingjuskál
hæjarstjórans úr bikar, sem eitthvað áfengt var f,
sem Nicholas Tulrumble í ótortryggni sinni hafði
borgað fyrir, og sem pjónninn komjiáiilegi bafði út-
vegað honum; og pegar Ned tók af sjer hjálininn,
til ]>ess að soga í sig þetta áfenga, livað sem [>að
nú var, [>á setti pjónninn komjiánlegi hjálminii upji
á sitt eigið höfuð til óendanlegrar og óumræðilegr-
ar ánægju fyrir eldahuskuna og stofustúlkuna.
pjónninn komjiánlegi var mjög viðfeldinn við Ned,
og Ned var ajitur á móti mjög stimamjúkur við
eldahuskuna og stofustúlkuna. pað fór einstaklega
vel og þægilega um J>au öll; og petta áfenga,
hvað sem [>að nú var, gekk ört fram og aptur frá
einu peirra til annars.
í.oksins var kallað liátt á Ned Twigger af peilii,
sem tóku pátt í jirósessíunni; og J>egar hanii hafði
fengið ]>jóniim koinjiánlega, og stofustúlkuna alúð-
legu, og eldabuskuna vingjarnlegu til að festa á
sig hjálminn á mjög margbrotinn liátt, J>á gekk
hann á stað með alvörusviji, og birtist frainmi fyrir
mannfjöldanum.
[>aö varð háreisti í maiiiiþyrpingunni — J>að var
ekki af undrun, pað var ekki af J>ví menn yrðu
hissa; J>að var svo greinilegt, sem [>að gat verið,
og pað var eiiginn vafi á pví, það var af hlátri.