Lögberg - 23.05.1888, Síða 4

^Níi er komið út af Lögbergi meira j
en jiriðji partur árgangsins. P’lestir ;
blaðaötgefendur lijer í landinu ganga
stranglega eptir Jjví, að biöðin sjeu |
borguð fvrir fram. V jer höfum ekki
gengið liart eptir pví, eins og les-
endunum er kunnugt. Vjer vonum
að inenn láti oss heldur njöta jiess
en gjalda, og borgi oss svo íljótt,
som jieir sjá sjer nokkurt færi á J>ví.
Útg.
ÚR BÆNUM
oo
QRENNDINNI-
Mr. Van Hoins hefur ekki verið meir
en svo sáttur við stjórnina hjer um
nokkurn tíma undanfarandi. Misssettin
hefur orðið út úr Emerson-brautinni.
Mr. Van Ilorne vildi fá stjórnina til að
aka l.sna á leigu, og hjelt því fram,
að vikli stjórnin það ekki, og legði
Rauðárdalsbrautina, |»á yrði Kyrrahafs-
fjclagið íyrir tjóni, sem nema mundi
$ 1,000,000. Stjórnin sá sjer ekki fært
að verða við óskum Mr. Van Hornes,
Hann liótaði þá að hætta við járnbraut-
arlagningar innan fylkisins. Mr. Green-
vay lagði brjefaviðskipti sín við Mr.
Van Ilorne fyrir þingið, og það sam-
þykkti með öllnm atkvæðum gegn einu,
að þeim brjefaviðskiptum við Mr. Van
Horne skyldi algerlega lokið. Því lei/.t
ckki á að láta hann skipa sjer fyrir
um, hvernig hagað skyldi járnhrautar.
m&lum fylkisinsj
Menn greinir mjög á um, livar járn-
brautarstöðvar Rauðárdalsbrautarinnar eigi
að verða hjer í bænáun. Líklegast þykir
þó, að )ær muni verða settar á fleti
Hudsonsflóafjelngsins nálirgt Broadway-
brúnni.
Fylkisþinginu var slitið á föstudaginn
var.
Mestu húsbrunar, sem nokkurn tíma
hafa komið fyrir i Portage la Prairie,
urðu þar á sunnudagsnóttina var. Tjón-
ið er metið á $20,000. VísL er talið að
kveikt hafl verið í húsunum.
Sumarlilýindin koma hjer óvanalega
seint þetta ár. Flestar nætur er nokk-
urt frost, þó að allmikill hiti sje opt-
ast um miðjan duginn. Haldi þessir
kuldar áfram til muna, er hætt við að
)>eir valdi tjóni, því að uppskeran verð-
ur ]á svo miklu siðar á snmrinu en
vanalegt er, og því hættara við að frost-
ið nái í kornið óþroskað undir haustið.
Kol hafa fundizt í jörðu einar fjórar
mílur frá Glenboro-hæ.
Á öðrum stað í lilaðinu er prentuð
auglýsing frá hr. S. Cliristophersyni við-
vikjandi löndum, sem fást til kaups með
aðgengilegum kjörum, rjctt innan um
Isiendingabyggðina í Argyle-nýlendunni.
Þcir, sem ætla sjer að flytja burt úr
liænum bráðlega og nema land, ættu að
snúa sjcr til hr. S. Ch. og ráðfæra sig
við lninn, að minnsta kosti, áður eu þeir
leita fyrir sjcr annars staðar. Ilann mun
geta gefið þær bendingar, sem geta orð-
ið mönnum að liði, og boðið mönnum
góð kjör.
Ilcrra Jón Olafsson. Grund P. O., hef-
ur scnt oss einkar-fróðlega skýrslu um
efnahag og ástand íslendinga í Argyle-
nýlendunni, svo kölluðu. Skýrslan kem-
ur í næsta biaði. I brjefi, sem hann jafn-
framt skriíaði oss, og sem dagsett er 15.
þ. m. segir liann: Tíðin er köld og gróð-
j ur sára-lítill. Aðeins þrjár frostlausar næt-
ur síðan um sumnnnál. I nótt, sem leið,
þumlungs-þykkur ís á vatnsíláti. Heilsu-
far manna gott og íriður og samlyndi
ofan á. »
TIL
IIR. J. STEFFÁNSSONAR.
(Niðurl.)
Það er eins og honum taki það mjög
sárt, að jog skuli álíta að hann vilji
sýnast þaö, sem hann í be/.ta lagi er,
eða getur verið undir vissum kringum-
stæðum, gætandi ekki þess, að einmitt
þettu er sameiginlegur sjerkennileiki alls
mannkynsins, að vilja sýnast, ekki ein-
ungis það. sem maður er, heldur einn-
ig það, sem maður ekki cr. Jeg
get fullvissað hr. J. um, að vegna þekk-
ingar á sjálfum honum tekur mig alls
ekki sárt það, sem hann hefur sagt, eða
segja kann um maskínumálið framveg-
is, nje heldur þó hann framsetji á prenti
í vanvirðulegum smánarorðum skoðun
sína á persónu minni. Því
„vondra last ei veldur smán“.
Jeg hef áður iýst skoðun minni á
maskínumálinu og fært sannanir fyrir
því, að það sje velferðarmál nýlendunnar;
finnst mjer því ekki nauðsynlegt að
fara um það mörgum orðum, því það
mun vera öllum ljóst, sem hlut eiga að
máli — nema hr. J. S. — að málið er
velferðarmál, þótt, eins og jeg hef áður
tekið fram, að fje vanti því til fulln-
aðar framkvæmdn, enda hefur höf. ekki
með ástæðum hrakið þær sannanir; hann
neitar því reyndar, að þó gufuvjelin með
sögunarverkfærunum yrði búin að borga
sig með rentuin og renturentum, þegar
á þreskivjel þyrfti að halda í nýlend-
unni, þá sje það sönnun fyrir því að
það sje velferðarmál. Þetta er lokleysa
lijá höf. A öðrum stað mótmælir hann
því, að vanrækt nýlendubúa í jarðyrkju
orsakist af vöntun þreskivjelar, og því
til sönnunar telur hann það, að fyrir
4 árum síðan liafl verið fáir bændur í
nýlendunni, er hafi verið nær því að
fara en vera. Þetta kann að vera nokk-
ur ástæða, en ekki nægileg, því á þess-
ttm 4 árutn, sem iiðin eru síðan að
burtflutuingurinn hætti, mundi þó mega
sjá meiri framfarir í jarðyrkjunni en nú
eiga sjer stað, að minnsta kosti hjá
hinum eldri og efnaðri bændum ný-
leudunnar, ef tilfellið hefði ekki vet'ið
það, aö ekki var liægt að fá þreskt
hveitið nema með ærnuin kostnaði.
Ilvað sögumu'tnagni á Mikley við-
víkur, þá er jeg um það næsta ófróður,
því jeg ltef aldrei þangað komið; það
sem jeg því hef sagt um það, er eptir
öðrum haft, en )>eim einum, er þar hafa
verið í fleiri ár; þó þeim hali ekki
komið saman um það, hvað margra ára
sögunarviður er þar fyrir cina vjei, þá
er það ntjer óviðkomandi, en eitt er
ljóst, og þuð er, að þótt annar (af tveim-
ut') segi þar vera 8 ára sögunarvið, en
liinn 100 ára, þá geta þeir verið öld-
ungis samdóma, því fyrst og fremst eru
vjelarnar misjafnlega traustar, svo hafa
þær mjög mismumindi afl, þó til sömu
vjnnu sjeu brúkaðar, svo önnur máske
vinnur hundraðfalt meira en hin á sama
tíma; auk þcss sem skoðanamunur þeirra
getur legið í því, að annar vilji saga
allan við, sem á eyjunni er — poplar
sem spruce — en hintt að eins það allra
sverasta af spruceviðnum.
Sem sönnunar getur höf. ]>ess, að
fyrir nokkrum árum síðan hafi sögun-
arvjel verið á Mikley, og haíi verið
tekln þaðan, af því að ekki hefði þótt
borga sig að ná þaðan mcira timbri.
Þetta kann satt að vera, en það er
eugin sönnun fyrir )>ví, að þar sje ekki
enn þá mikið ósagað timbur til, nje
fyrir því, aö ekki mundi borga sig fyrir
nýlenduna að hafa þar sögtinarvjel, þó
lnín græddi minna á því beinlínis en
sögunarmyllu-fjelög almennt, gera, því
auk þess verðs, sem beinlínis fengist
fjTÍr timbrið, er hagurinn að því óbein-
línis innifalinn í atvinnu þeirri, er fyr-
tækið mundi gefa bændum í nýlend-
unni.
Jeg læt svo úttalað um þotta mál að
sinni, í von um að þetta mál, sem önn
ur velferðarmál Nýja-íslands, fái um
síðir góðan byr til fullnaðar framkvæmda,
þrátt fyrir ítrekuð andmæli einstakra
apturhnldsmanna. Treystandi á góðan
málstað.
Winnipeg 14. maí 1888.
Steffán, Jl. Jónsson.
Vjer höfum ekki viljað neita hin-
um heiðraða höf. um að taka þessa
grein hans í blað vort. En hjer
með er umræðum um Jnetta mál
algerlega lokið í Lögbergi.
Ilitntj.
NIXON &
SCOTT
STíGVJEL OG SKÓR ístórkaupum.
12 liorie 8tr. Winnipeg.
Miklar vörubyrgðir ávallt við hend-
ina.
Skriflegum pöntunum gegntgreiðlega.
LÖGBERg.
Nýir hvoMpendur geta fengift
allt það, sem eptir er af þessum
Argangi Lögbergs fyrir
$1,35.
Auk þcss fá menn og það, sem
út er komið af
Bókasafni Lögbergs,
ef menn æskja þess sjerstaklega,
meðan upplagið hrekkur
Lögberg er frjálslynt blað'.
Lögberg gerir sjer meira far
um að bera liönd fyrir höfuð
íslendinga hjer vestra, þegar á
þeim er níðzt, en nolekurn tima
hefur áður verið gert.
Lögberg er nýbyrjað á einni af
Jteim fjörugustu og skemmtileg-
ustu sögum, sem ritaðar hafa ver-
ið í heiminum á síðustu árum.
Lögherg er algerlega sjálfstœtt
blað.
Kaupið því Lögberg.
ALMANAK „LÖGtíEIiG8íi
er nú alprentað og verður til
sölu á
skrifstofu Ijöghergs,
14 R o r i e S t r.
á föstudatrinn kemur oa framveefis
O O ö
f y r i r 10 c e n t s.
Allir Jcaupendur Lögbergs fá al-
manakið ókeypis.
BELLE7UE H07UL
10 OWEN STRÆTI, svo að segja á móti
nýja pósthúsinu.
Gott fæði — góð herhergi. Raf-
urmagnsklukkur um allt húsið, gas
og hverskyns nútíðar ]>ægindi.
Gisting og fæði selt með vægu
verði.
Góð ölföng- oc vindlar ætíð á
reiðum höndum.
oé.
Eigandi.
J A K » A R F A K I R .
Hornið á Main & Market str.
Líkkistur og allt, sem til jarð-
arfara |>arf,
ÓDÝRAST í BŒNUM.
Jeg geri mjer mesta far um, að
allt geti farið sem bezt fram
við jarðarfarir.
Teleplione Nr. 413.
Opið dag og nótt.
M. XII UIIKS.
TIIE
BLIJE STORE
42« Slaiii Str. HINNIPEG
Selur nú karlmanna klæðnað nte^
ntjög niðursettu verði eins og sjest
að neðan:
Alklæðnaðtir, verð áður $ 7 nú á $4,00
13----7,50
18 13,50
35 20,00
1500 buxur á $1,25 og upp
KJÖTVERZLU N.
Jeg hef ætíð á reiðum höndum
miklar byrgðir af allskonar nýrri kjöt-
vöru,’ svo sent nautakjöt, sauðakjöt
svínssflesk, pylsur o. s. frv. o. s. frv.
Allt með vægu verði. —
Komið inn og skoðið og spyrji'j
um verð'áður en pjer kaupið annar-
staðar.
John Landy
226 Ross St.
S. l)OLSON
LANDSÖLUMADUR.
Bæjarlóðir og bújarðir keyptar
og seldar.
MATURTAGARDAR
nálægt bænum, seldir með mjög
mjög góðtttn skilmálum. Skrifstofa í
IIARRIS BLOCK, MAIN ST-
Beint á móti City llall.
S., WílLIAMS
Cpt. J (fc'tm'mtz fNf/.
selitr líkkistur og annad, sfm til greptruna
lieyrir, ódýrast í bœnnm. Opid dag cg nótt.
PACIlIi
H0TEL
SELKIRK-------MANITOBA
llarry J« Monígomery
eigandi.
SEVM01E HOfSE
.37 WEST MARKET Str., WINNIPEG.
Beint á nióti ketmarkaðnum.
Ekkert gestgjivíahús jafngott í bænum
fyrir $1.50 á dag.
Beztu vtnföng og vindlar og ágæt „billi-
ard“-borð. Gas og hverskyns Þægindi í
húsinu. Sjerstakt verð fj-rir fasta skiptavini
JOHHT BAIRD Eigandi.
L D, Aichardson,
BÓKAVERZLUN, STOFNSF.TT 1878
Ver/lar cinuig rneð alhkonar rítföng.
Prentar með gufuafli og bindur bœkur,
Á horiiftiu andspænis uýja pósthúaínu.
Main St- Winnipeg.
110
maður á hæð, dökkhœrður, Itar sig prýðilega, og
var nokkuð skritinn á að iíta. Hann var svo
framúrskarandi hreinn, og svo fratnúrskarandi vel
rakaður, og hann hafði jafnan augnagler í hægri
augnakróknum. Dað var eins og pað hefði vaxið
þar út, J>ví að J>að var eingin snúra við J>að,
og hann tók J>að aldrei af sjer, nema til að
purka pað. Fyrst hjelt jeg að hann væri vanur
að sofa með pað, en seinna komst jeg að J>ví,
að par hafði mjer skjátlazt. Hann stakk pví í
buxnavasa sinn, pegar hann fór að sofa, ásamt
tneð Jausatötmunum sínuni; J>ví að hann hafði
ágætar lausatennur beggja megin í munninum,
og af J>ví að mínar tennur eru ekki sem allra
beztar, J>á komu lausatennurnar hans mjer opt
til að syndga á tnóti tíunda boðorðinu. En ttú
er jeg farinn að itlattpa aptur í söguna.
Skömmu eptir að við höfðum Ijett atkerum,
datt náttmyrkrið á, og með J>ví kom inesta ó-
hræsis-veður. Stinnings-gola stóð af landi, og 6-
notalegt, J>jett regn rak bráðlega alla at pilfar-
inu. Dunkeld er botnílöt skúta, var lítt hlaðin,
o</ veltist ákafletra í öldumtm. Dað var næst-
uin J>ví eins og henni aitlaði að ltvolfa, en ahlrei
varð samt af því. Dað var alveg ómögulegt að
ganga fratn og aptur, svo að jeg stóð grafkyr
nálægt vjelinni I hlýindunum, og stytti mjer stund-
ir við að horfa á dingulinn, sem festur var upp
beint fyrir framan mig, og setn dinglaði hægt
111
fram og aptur, og sýndi hve mikið skipið rugg-
aði í hvert sinn.
„Þessi dingull er vitlaus; hann er skakkt
festur upp“. Detta var allt í einu sagt fyrir apt-
an mig, heldur önuglega. Jeg leit við og sá
sjóliðsforingjann, sem jeg hafði tekið eptir, pegar
farj>egjarnir stigu á skip.
„Er J>að satt? hvers vegna haldið J>jer það?“
spurði jeg.
„Held jeg. Jeg held alls ekkert um J>að.
Skoðið J>jer til“, sagði hann, þegar slíjpið var
að rjetta sig við aptur eptir eina dýfuna — „ef
skipið hefði oltið eins og J>essi ómynd sýndi,
þá hefði J>að aldrei oltið frantar; J>að munar ekki
öðru en því. En það. er eptir þessum mangara-
skiputn; þau eru æftnlega svo argvítuglega ó-
nákvæm“.
Rjett í satna bili var miðdegisinatar-klukk-
unni hringt, og mjer þótti ekkert að því; J>ví
að það er hræðilegt að verða að hlusta á for
ingja úr konunglega sjóliðinu, þegar þeir komast
út í J>ær sakir. Jeg þekki ekki nema oitt, sein
er verra, og J>að er að heyra skipstjóra á kaup-
skipum láta í ljósi sína hjartans-skoðun á for-
ingjuni úr konunglega sjóliðinu.
Good kapteinn og jeg urðurn samferða ofan
til að borða, og J>ar hittum við Sir Henry Curtis;
hann hafði J>egar sezt. Hann -og Good kapteinn
sátu saman, og jeg sat beint á móti J>eim-
114
„Vildi svo til, að J>jer hittuð þar mann, sem
kallaði sig Neville?“
„Ó, já; hann var rjett við hliðina á mjer
einn ltálfan mánuð til J>ess að hvíla uxana sína,
áður en hann hjelTli lengra áfram upp í landið.
Jeg fjekk brjef frá málafœrslumanni einum fyrir
fáeinum mánuðum, og haiúi spurði mig, hvort
jeg vissi, hvað af honuin hefði orðið, og því
svaraði jeg eins vel og jeg gat J>á‘“
„Já“, sagði Sir Henry, „mjer var sent brjefið
yðar. Þjer sögðuð þar, að maður, sem hefði
kallað sig Neville, hefði farið frá Bamangwato í
byrjun maímánaðar; að hann hefði farið í vagni,
og hefði haft með sjer ökutnann, leiðsögumann
og Kafír-veiðimann, sein kallaður hafði verið Jim,
og að hann hefði sagzt ætla, ef honum yrði J>að
mögulegt, að halda allt til Inyati, fjarlægustu
verzlunarstöðvanna í Matabele-landinu, og þar
hafði hann ætlað. að selja vagninn, og halda á-
fram fótgangandi. t>jer sögðuð líka, að hann
liefði selt vagninn sinn, því að J>jer hefðuð sjeð
vagninn 6 mánuðum síðar hjá portúgiskum verzl-
unarmanni, sem hefði sagzt hafa keypt hann í
Inyati af hvítum manni, sem liann mundi ekki
hvað hefði heitið, og sein jaftiframt hefði sagt,
að hvíti maðurinn hefði haldið á stað lengra upp
í landið með J>arlendum þjóni — á veiðar, að
því, er hann lijelt.
„Já“.