Lögberg - 25.07.1888, Blaðsíða 3

útrýina algerlega svimun, sem alin
liafa verið íí maís, pví að þau svín
geta ekki borizt saman við hin,
eins og allir peir vita, sem stunda
svínarækt“.
svo ríkulegt petta sumar, gefur' vart við sig í Danmíirku, gagntóku |ær
pvi von um meiri viðbót við sáð- j einnig Islendinga, sem undir forustu
landið árið 188U, í samanburði við I fessa manns liófu J.ú baráttu fyrir frelsi
I
yfirstandandi ár, heldur en orðið ! sínu og sjálfstjórn, sem staðið liefur
hefur um mörg undanfarandi ár. -1 um liálfa öld og stendur enn með fullu
T/ití Commercial. \ fjðri‘\
Samkvæmt skýrslu frá innflutn-
inga-skrifstofu sambandsstjórnarinn-
ar er etta tala peirra, sem flutt
liafa til Manitoba oo; Norðvestur-
landsins og sezt par að á peiin 6
FRJETTÍR FRA ISLANDI.
(7i'jitir Þjðððlfi).
mánuðuin, sein liðnir eru af J>essu Rcykjiivík, 8. jiiní. 1888.
iiri : Fjörutíu ár voru liðin 2. )>. ni.,
Karlar. Konur. Dörn. Sanit. síðan ylirk(*nuari Halldór Ivr. Friðriks-
Janúar .. 173 182 3(5 291 son varð kemiiiri við latínuskólann.
Febrúar . 185 51 31 2(58 Eru þiinnig flestir embættismenn lnnds-
Marz.... 1,25) 1 3(52 24(5 1,899 ins og þnr á iiieönl keiinararnir við skól-
Ajiríl . .. 2,183 435 301 2,949 iinn, nema rektor, lærisveinar II. Kr.
Maí .... 1,821 430 393 2,(544 Fr. Ymsir al bœjarbúum, bæði embætt-
Júní.... 1,310 324 347 1,981 ismenn og aðrir, lluttu lionum þnnn
Auk ]>et ts innflvtjeinlur seni dng beillaóskir. Um 40 íslendingar i
ekki hefur verið skijit í flokka: Kböfn, sem eru lærisveiuar lians, sendu
350 lionum skruuti'itað ávurp, sem presta-
150
Samtals.. •),,.*(i;i 1 ,(584 1,85410,501
Regnið, sem liefur verið svo ríku-
legt petta sumar, mun ekki að eins
verða blossunarríkt að pví, er þeitn
jarðargróða við kemur, sem nú er
að þroskast. Dó að jarðargróði
pessa árs sje, svo sem af sjálfsögðu,
pað sem mönnum einkutn iiggur á
hjarta, ]>á verður niinnr ávinningur
af þessu liagstæða sumri. Hann er
sá, að grassvörður sljettunnar verð-
ur „!>rotinn“. Síðustu árin hafa
livert eptir annað verið fremur ]>ur,
o<r hafa T>ví ekki verið iiatrstæð til
o i O
að „brjóta“ óplægt land. Af Jjví
iiefur leitt að árleoa liefur bretzt
r>
tninna við sáðlandið, en annars
mundi hafa orðið. Kn petta ár
hefur breyting á orðið, og allt
J>etta sumar hafa tnenn verið að
keppast. við að plægja land, sent
áður var óplægt, og pað ltefur
verið svo Jtægilegt við J>að að eiga,
sein pnð framast gat verið. Hin
stórkostlega uppskera síðasta árs
liefur livatt bændttr til að færa
sáðland sitt út svo fljótt, setn J>eim
er mögulegt, og j>ess vegna hafa
J>eir notað sjer J>etta góða færi,
sem boðizt hefur, til að Jilægja tnik-
ið af óplægðu landi. Nýir bænd-
ur, sem komið 1 afa hingað til
lands J>etta vor, geta og !)>rjað
búskap næsta vor með miklu landi
búnu undir ræktun. Frá öllutn
pörtutn landsins kotna fregnir um
að tnenn geri mikið að plæging
nýs lands. Enda í J>eim hlutum
fylkisins, J>ar setn byggðin er elzt,
og J>ar sem sáðlandið hefur ekki
aukizt til mutia síðustu ár, er sagt
að bændur sjeu að bæta frá 25 til
100 ekrum við j)lægða landið í
sumar. Regnið, sem hefur verið
skólakennari E. Ilriem aflienti ltonuiii.
Lærisveinnr læröa skólans gófu honmn !
gullskreyttar silfurdósir nteð nafni Jmns
á og orðununt: Vottur viröingar og
þakklætis frá skólapiltum 1S88.
Söngpróf í 1 æröa skó 1 an um var
haldið 31. ]>. m. ; var |>ar allt sungið á [
dönsku, sænsku og latínu, ekkeit á i
móðurmálinu. Söngfjelag hins læröa j
skóla lijelt opinberan samsöng fyrsta og |
annan i hvítasunnu, og söng |>á ekkert J
á íslenzku. llöfuni vjer lieyrt eptir út- !
Iendingum, sem voru viö satnsöng )>enn-
an, aö )>eir liati furðað sig á að lieyra
skólapilta syngja á dönskit og útlendum
niálum, en ekkert á íslenzku, og spurt:
„IIví syngja sveinarnir ekki á sínu eig-
iu múli?“
Aflabrögö Alli mjög góður viö
Faxaflóa. Sömuleiðis á Eyrarbakka og
Stokkseyri; |.ar þríróið á dag um lielg-
ina; var 10- 30 í lilut i livert skipti af
ýsu.
Iíeykjavik, l.">. júní 1888.
I’ r ó f í lögfræði hefur Klemens
Jónsson nýlega tekið viö liáskólann i
ICliöfu með 1. einkunn.
Prestvigður 10. |>. m.: kand. Guð-
laugur Guðmundsson sem aðstoðarprest-
ur sjcra Jónasar Guðnlundssonar á Stað-
arlirauni.
G ö t e 1) o r g s Ilandels- o c li S j ö-
farts-Tidning flutti 10. f. m. góða
grein um Jón Sigurðsson, út af æfisögu
lians á ensku, sem Þorlákur O. Johnson
hafði sent ritstjórninni. Er þar talað
hlýlega um íslend. og baráttu þeirra
gegn Dönum, og raktnn æfiferill J. S.
með maklegum lofsorðutn um liann. í
greininni stendur meðal annars: „Hann
(•>: J. S.) er gott dremi um |>rek )>að
og þá miklu andans hœfileika, sem ís-
lenzka þjóðin liefur geymt gegn unt
kúgun og fátækt svo öldum skiptir ...
.1. S. gaf þessu þreki og hætileikum nýja
stefnu. A sama tíma, sem frelsislireyf-
ingar hinna nýju tíma fóru að gera
Reykjavík, 22. júní 1888.
Einn liúsbruninn enn. 13. þ. m.
brann timburhús á Lækjarbotnuni i Mos
fellssveit. Heimilisfólkið, sem er mjög
fátt, segir svo frá, að það liafi uni kl.
4 e. m. farið úr húsinu til útiverka, og
hafi þar Já verið ehlur lifandi í elda-
vjel; að stundai korni liönu tók )>að
ejitir miklum reyk úr húsinu, og er
að vnr koniið vnr eldurinn orðinn svo
magnaður, að eigi vnrð að gert, og
brann húsið upp til kaldra kola og allt
sem í því vnr, nema lítið eitt af sæng-
urfatnnði, sem bjargað varö. Þar brann
og heyhlaða, sem var nálægt liúsinu.
Ilúsið var í brunaábyrgð fyrir 2500 kr.
Tíðarfar hefur verið allgott sunn-
anlands nú um tíma. Til júníbyrjunar
var mesta kuldntið um land allt.
Vr brjcji tlr //(Wg'irvallasjsiu rS. jtlnt.
Yorið liefur verið framúrskarandi
kuldasamt, og tiðarfarið ytir liöfuð
óttalega eríitt. Allar skepnur á gjöf
þangað til mánuð af sumri. Það urðu
|>ví minni lieyfyrningar en margur bjóst
við, og það sem í )>etta sinn forðaði
frá almennum liorfelli var það, að vet-
urinn vnr góður og liey mannn bæði
fremur góð og í meira lngi undnn sunir-
inu.
lljer liefur i vor verið svo mikill haf-
ís að menn niuna ekki annað eins.
Ófært milli lnnds og Vestmaiinaeyja
(þær eru tvrer vikur sjávar undan lainli),
og úr Vestmnnnaeyjum sást ekki út yfir
ísinn ; nú er liann í þessari viku að
reka undan lundi og skilur eptir mnnn-
hæöar lnía jaknhrönn meðfram öllum
sandi. Aldrei liefur orðið róið síðan
liann kom, en áður voru fremur góð
aflabrögð. Frönsk fiskiskúta strandaði
undir Eyjnfjöllum og tvö bjarndýr
hlupu á land í Skaptafellssýslu; annað
þeirra lagðist á tjeð í Jsúpsstaðaskógi.
Mjög lítill gróður er kominn enn )«í,
en þessa síðustu dagnna hefur rignt og
rigningarlega lítur út, svo það er von-
andi að sumarið fari að konia, enda er
þörf á því, ef allt á ekki að deyja út
af.
CALGAllY 14. júH 1888.
íslendingarnir, setn Jiingað kotnu
á dOgunuin frá Dakota, lögðu flestir
af stað lijeðan norður til „Red
Deer“ kringum Itplgina 24. f. ni.,
ejitir að J>eir Jiöfðu útásað sig lijer
méð ýmislegt, er J>eir J>urftu hjer
að fá, J>ar á nieðal að katijia 2
kýr ($85- 40) til viðbótar við J>ær
10, setn J>eir komu með frá Mani-
toba (en J>ær höfðu kostað liingað
koninar uin 827 hver) oor 3 hesta-
pör frá $110—$150 hvert. Utn [>að
ieyti gengu hjer rigningar allmikl-
ar og var vegurinn víða blautur
og ógreiður yfirferðar, svo ferðin
gekk fremur seint. A iininitud. og
föstud. 28. og 20. f. m. náðu J>eir
norður að ánni og slógu J>ar upj)
tjöldum sinutn, 8 talsins, J>ví J>ar
ætluðu J>eir að bíða nieðan J>eir
væru að skoða sig um og sjá sjer
út lönd, enda var áin í hroðavexti,
svo ekki |>ótd fært að sundleggja
grijii ytír um og eiigin ferjn til að
gagni. Eitt lúð fyrsta, setn J>eir
tóku sjer J>nr fyrir hendur, var að
smiða sjer ferjubát, (fóru með efni
til J>ess hjeðan) og svo að skoða
lanil í ýmsum áttuin. Ytír höfuð
held jeg J>eint hafi litizt vel á
landið, bæði sem jdógland og til
grij.aræktar, en allt fvrir J>að vildi
f>að vefjast fyrir sutnuin að finna
út liletti, sent J>eir væru
ánægðir með. Að liafa skóg, engi
og Jmrt graslendi (plógland), allt
nægilegt á sínu eignarlandi, ]>að er
ekki svo nuðfengið fvrir ninrga á
litlu svæði og ]>ar að auki að
vera sem næst veiðiá -- ekki sízt
þareð meira enn öniiur hvor Section
af landinu er undanskilin valinu.
Þegar jeg skildi við landa J>ar
norðurfrá 7. {>. m. lield jeg' fáir
af J>eiin hafi verið búnir að kjósa
sjer vissa bletti, en allvíða liöfðit
J>eir litazt utn.
Ekkert frjettist enn áreiðe.nlegt
um járnbrautarbygging hjeðan norð-
ur ytír „Red Deer“, eða tnyllu-
byggitig j>ar við ána, en ýmsir,
sem eitthvað J>ykjast vita tim Jiau
fyrirtæki, gefa einlægt góðar vonir
°g að byrjað verði á [>eini J>á o<r
[>á-
Iljer er fremur lítið unt vittnu
nú um tínia og daglaun fvrir ó-
vandaða vinnu stigin niður i $11
á dag og að nienn fæði sig. Iljer
um bil 2 vikna tíma næstl. hafa
hjer gengið J>urkar og ágæt tið.
Nú í dag er ajitur rigning og
kólga í lojiti; hefur [>rmnað tals-
vert og gjört tvö hagljel.
O. Jðnsson.
B R J E F
frá frjettaritara „Lögbergs“.
Á leið frá St. Pnttl. Minn, 1). júlí 1888.
Klukknn lmllar til 7. St. Paul og Mlnnea-
polis nieð þeirra margbreytta útliri, skrúða
og skuggamymlum eru nú Iiuldar sjón-
uni mínum, á bak við liæðir og myrk-
viðarskóga. ■—ítlit lamlsins er lijer allt
aiiiiað en í suðvesturhluta fvlkisins; þar
er það sljett og skóglaust, en hjer er
það liæðótt og skógi þakið; víðn allliáar
lueðir, er íminti vera kalluðar fjöll í
fjalllausu landi. Hjer meðfram braut-
inni, sem sjest, er skógurinn livergi
nærri stórvaxinn, og er þvi að niíiiu á-
áliti meirn til óliagræðis en gagns, það
er að skilja, ef maður tekur tillit til
jarðyrkjunnar, því, sem auðvitnð er, er
|>að mjög kostnaðarsanit að ryðja skóg-
lund til akra; þess utau er það laud í
mörg ár til muna ófrjórra en hitt. Þetta
skógivaxna og liæðótta land nær allt
suðvestur til Kasotabæjnr; þar fyrir sunn-
an fer J.að livað af liverju að sljettnst
og hinn villti skógur að minnka; en í
stað hans að komt ræktaðtir skógur,
fagurlega settur í kring um liýbýli bienda.
—það er tiltakanlega fegurri sj ín, skóg-
laust lnnd (frá liendi náttúrunnar), fag-
urlcga skipt í sundur með plöntuðum
skógi, lieldur en myrkar stórskógabreið-
ur. Það er töfrnndi að virða fyrir sjer
hið margfalda grösuga skrúðgræna land,
skrýtt með beiuum bjarka-röðum, er
grasbáran brotnar við. Allstaðar lijer
meðfram bniutiniii lita kornakrar vel út,
að undanskildtim mais, og verði ekki
| essum tíma og
þar til korn er fullþroskað, verður upp-
skera með meira móti; einnig er gras-
vöxtur ágættir; allt er kafið í grasi,
bæði mýrar og [urrlendi.
Að dænia eptir bændabýlum í Lyon-
hjeraði og þar í kring, )>á erti liýbýli
þeirra, er jeg sje, ckki svo langt á leið
komin til fullnaðar, (að er að segja,
eptir árafjöldanum, sem liðinn er frá
landnámi þeirra lijer og |>ar, og ef )ann-
ig lieldur áfram, verða sljettubúar inn-
nn fárra ára komnir langt frarn fyrir í
búnaði.— Nú er sól sigin til viðar, og
kvöldhúmið komið, ekkert heyrist eöa
sjest úti, neinii gneistatlugið úr mask-
inunni og glymjandinn í lijólununi, cn
inni er allt tippljómað af Ijósum, og
farþegjar virðnst tlestir vera glaðir og
ánægðar, einktitn kvennfólkið, það lilier
svo liátt að það bergmálar í vagnlivelf-
ingunni, og gýtur við og við liýru
liornauga yfir unt til karlmannanna, cru
sjálfsagt að horfa eptir livort |eir líti
ekki til síu ástsjúkum augum. Kvenn-
fólkiö þykist ætið sannfiert um að vjer
sjeum að liugsa unt það; en vjer vitunt
)>að liezt sjáltir að )>ví skjátlast opt
hatramlega í þeirri ætliin.
Xú er lestiu komin á stað frá Ka-
sota, og bráðuni er von á „Skinfaxa“
að sununn, með nýtt endurnærandi skin.
En á meðan jeg bíð komu lians æthi
jeg að senda „huga“ sem snöggvnst til
St. Paulborgar sjálfrar, til að vitn livort
jeg græði ekki neitt á þvi.
Ur fjarlægð til að sjá er St. Paul
allt nnnað en fögur borg fyrir liið for-
vitna nuga feröamannsins; lnndið er
hœðótt og skógi vaxið, en )>ó sviplitið;
væri ckki Missisippiáin )>ar, )>á væri
þaö tilkomulítill staður; )>að er hún, seni
gerir )>að viðunanlegan bústað. Þegar
maður sjer borgina úr fjarlregð, )á
virðist liúsaskipuii vera mjög svo o-
skijnileg, en skoði maðtir liorgina hið
innrn, |>á verður annað uppi á teningn-
nm; stræti og liiísiirnðir eru )>ar vönd-
(Niðurl. á 4. bl.síöu).
alskostnr ")>vi óliagstæðari tíð frá
107
fór lijá sendi jejr honum aðra kúlu inn a niiHi
rifbeinanna, o<r pá datt liaiin um í alvöru. í
eiiini svijian Ijet jeg tvær nýjar patrónur í liiss-
una, hljóji rjett að fíliium, sendi kúlu gegnuin
heilann u honutn, og við J>að lauk helstríði vesa-
lings dýrsins. Dá sneri jeg nijer við til þess
að sjá, hvernig Good hefði gengið með stóra
fílitin, sem jeg hafði heyrt grenja af reiði og
kvölum um J>að leyti sem jeg var að gera út
af við mitt dýr. Regar jeg náði i kajiteininn,
var hann í mikilli geðshræringu. ]>að virtist
svo, setn fíllinii hefði snúið sjer við, J>egar kúl-
an lútti hann, og J>otið beint móti [>eim, sein
slcotið hafði á hann; Good hafði svo að eins
getnð kotnið ]>ví við, að víkja sjer undan, fí]I-
inn hafði svo í æðisblindninni þotið fraiti hjá
honutu í áttina til farangurs okkar. Meðan á
J>essu stóð hafði hópurinn þotið á stað í aðra átt
nieð mesta hávaða og vitlaus af hræðslu.
Stundarkorn þinguðum við um, hvort við
ættum að fara á ejitir særða fílnum eða hópn-
um; að lokum afrjeðuni við að fara á eptir hópn-
uiu, og lögðum svo á stað og lijeldum að við
mundum aklrei sjá neitt meira af þessum stóru
höggtönnum. Jeg hef ojit óskað síðan að svo
hefði farið. T>að var ljett verk að rekja spor
fílanna, J>ví að ej>tir J>á lá braut, líkust akbraut,
og á æðisflótta sínutn höfðu ]>eir marið undir
1(>(>
eyrtin á [>eitn gengu fram og ajitur. E>að var
fögttr sjón.
Þeir voru lijer um bil UHI faðma frá okkur.
Jeg tók lúkufylli inína af þurrtt grasi og kast-
aði því uj>p í lojitið til ]>ess að sjá, hvaðan
golan væri. Dvi að jeg vissi, að ef [>eir fengju
veður af okkur, J>á ímiiidu J>eir verða allir á
burtu áður en við kæmumst í skotfæri við ]>á.
Við komumst að því, að ef golan var annars
nokkur, ]>á var hún frá fílunum á móti okkttr;
við laumuðumst {>ví hægt áfram, og vegna J>ess,
hve kjarrið var þjett, tókst okkur að koniast
svo nærri hinum stóru dýrum að við áttum
ekki til þeirra nema 20 faðma eða ]>ar utn bil.
Rjett fram undan okkur stóðu ]>rjú ljóntandi
karhlýr, og eitt Jieirra hafði feykilega tniklar
Iiöggtennur. Jeg hvíslaði að hinum að jeg
skyldi taka J>atin að mjer, sem í miðjunni var;
Sir Henry skyldi eiga við J>ann til vinstri, og
Good skyldi skjóta á dýrið með miklu högg-
töniiunum.
„Nú“, livíslaði jeg.
Rúmin! búinin! búnini! og skotin sentust út
úr öllum þrennir þttngu kúlubissunum, og fíll
Sir Henrys valt um, steindauður, skotinn gegn-
um hjartað. Minn fíll fjell á knje, og jeg hjelt.
að hann væri kominn að bana, en á næsta
augnabliki var hann kominn á fætur, og á stað,
og J>aut rjett fratn hjá tnjer. Um leið og haiin
168
eins og þennan slejijm, áti ]>ess að skjóta á
hann einu skoti.
„Jæja, góðirnir mínir“, sagði jeg. „Jeg hel<l
við Jntrfum að liressa okkur dálítið. ()<r nfi er
bezt við förutn inn, J>ví að við ættum að vera
koinnir á stað í dögun, og ]>á getur verið að
við getuin náð þeiin meðan [>eir eru að mat
síniiin, áður en þeir fara á kreik“.
Hinir fjellust a ]>etta, og við fóruni að búa
okkur undir. Good fór úr fötunum, hristi ]>au,
gleraugað sitt og lausatennurnar í buxnavasa
sinn, brnut fötin öll fallega saman, og stakk þeim
inn undir mnr/ontosli.-\\lireiðuna sína, til J>ess að
ekki skyldi falla á ]>au dögg. 8ir Henry og
.!eg Ijctuin okkur nægja minna umstang, vöfðutn
iibreiðunutn utan um okkur og höfðtim innan
skamtns sofnað þeim draumlausa svefni, sem ferða-
tnönnum fellur í skaut.
Dratnni. þramm, ]>ramin - Hvað var [>etta?
Allt í eitiu lteyrðist úr J>eirri átt, sent vatnið
var, gauragangur, eins og flogizt væri á í ákafa,
og næsta augnablik ejitir koiim hræðileg org,
livert ejitir aiinað, sem ætluðu uð rífa sundur á
okktir eyrun. Dað gat ekki verið uin að villast,
hvaðan ]>au komu; [>að gat engitt skejnia neina
ljón gert atinan eins hávaða. \'ið stukkum ullir
á fætur og lituin til vatnsins; i sti'fuunni J>ang-
að sáum við ógreinilega J>ústu, gula og dökka
á lit, skjögrnndi, sem stritaðist við að komast