Lögberg - 15.08.1888, Blaðsíða 4

23P=’ Nú cr kominn iit af Lögbergi
tjELMIHCl!^ ár g ang 9 i n s.
Flestir bla'öaútgefendur hjer í land-
inu ganga stranglega eptir því, að
blöðin sjeu borguð fyrir fram. Vjer
höfum ekki gengiS hart eptir því,
eins og lesendunum er kunnugt.
Vjer vonum að 'nienn iáti oss held-
ur njúta þess en gjalda, og borgi
oss svo fljótt, sem þeir sjá sjer
nokkurt færi á því.
Útg.
tJR BÆNUM
oo
GRENNDINNI-
Samkvœmt þvi, sem getið var um í
síðnsta blaði „Lögliergs", \ar ársfundur
hins íslenzka safnaðar í Winnipeg, hald-
inu þann 10. >. m. Eins • og lög gertt
rað fyrir, , var ú >eim fundi skýrt frú
ástandi safnaðarins, og kosnir embíettis-
menn fyrir næsta úr. Þessir hlutu kosn-
ingu:
Fulltrúar: W. H. Paulson, endurkos.
9; J. Jóhannesson.
Bergvin Jónsson.
Djúknar: Jón Blöndal.
Mrs. 3. Julíus.
Mrs. Kristrún Sveinungadóttír.
Skrifari: Þorsteinn Skúlason.
Jafnvel pS söfnuðurinn sje enn í all-
miklum skuldum, >ú súst glöggt af
skýrslum >eím um fjúrhaginn, sem voru
lagðar fram fyrir fundinn, að ú síðast-
liðnu úri liafl verið lagt fram meira fje
i safnaðar>arfir, en nokkurt undanfarið
ár.
Oss er sjerstök únægja að geta >ess
í sambandi við groin >ú, er vjer rituð-
um í siðasta blað vort um nnfiuibreyt-
ingar ínkndingn, að herra Páll Burdal
hefur tilkynnt oss, að síðan hann var
settur af stjórninni til að leiðbeina ís-
lenzkum innflytjendum, hafi hann geng-
ið ríkt eptir >ví að stúlkur >ær, sem
liann liefur komið í vistir, yrðu kallað-
ar >eim nöfnum, sem >ær heita. llús-
mæðurnar hafa stundum tekið >essu
húifilla í fyrstu, >ó livergi nærri allar.
En >egar >eim hefur verið bent á múl-
jð núkvæmar, >egar farið var að sýna
>eim, að íslendingum væri í raun og
veru gerður úiýetlur með >essu að
kvennfölk af >eirra >jóð væri kallað hitt
og >etta út í loptið, ún minnsta tillits
til >ess, hvað >að lieitir — >ú hafa >ær
farið að sjá >etta glöggt, og allar hafa
>ær lofað -að taka >etta fyllilega til
greina.
Það væri óskandi að hver einasti mað-
ur, sem kemur nýkomnu fólki í vistir,
vildi feta í fótspor lir. Bardals að >essu
leyti. Það væri óskandi að framvegis
yrðu >eir æ færri og færri, og að lok-
um enginn einasti, sem skammaðist sin
fyrir sitt íslenzka nafn. Það er farið
að kveða svo ramrnt að að ýmsir lrinna
betri innlendra manna, sem komizt hafa
að nafnahringlandanum meöal íslendinga,
eru farnir að lú >eim lrann til ntuna,
og sízf skilja >eir, hvernig íslendingar
geti fengið af sjer að kasta >essutn ein-
kennilegu, hljómfögru nöfnum, sem >eir
hafa, margir hverjir, og taka í staðinn
jáfn-hversdagsleg nöfn og tilkomulítil
eins og >eir tiestir kjósa sjer.
Skemmtisamkoma verður ltaldin í
ís). kirkjunni föstud. >. 24. >. m. til
arðs fyrir söfnuðinn. Siðar verður aug-
lýst, bæöi í kirkjttnni ú sunnudaginn
kernur og í íslenzku blöðunum, hvernig
samkoinunni verður liúttað.
Herra Frímann 15. Aiulerson skrifaði
grein í síðasta nr. blaðs síns, sem hann
vafalau.-t vonast eptir að verði svarað.
Að öllu forfallalausu skal hann ekki
>urfa að bíða lengur eptir svari en
>angað til næsta nr. Lögbergs kemur út.
Iiappganga hófst í Dufferin Park, að
kveldi >ess 7. >. m. og stóð yfir í 24
kl. tima.
Alls tóku upphaflega 8 menn >útt í
göngunni, >ar ú meðal Jourdan, kyn-
blendingurinn, sem leugst gekk í kapp-
göngunni >. 15—lö f. m., McDermott
og Simpson, sem búðir hafa fengið
verðlaun í undanfarandi kappgöngum,
og enn fremur ísleudingarnir Jón Hör-
dal, Þórarinn Jónsson og Magnús Markús
son.
Þegar kappgangan var hjer um bil
hálfnuð, kont >að upp að kynblending-
urinn hefði brotiö ú móti reglum >eim,
er scttar höfðu verið, nieð >ví að ganga
nokkrum sinnum innan við liinn til-
tekna lning sem gengið skyldi eptir.
Allir hinir hættu >ví að ganga og
neituðu að lialda áfram nema með >eim
skilmúlum, að kynbl. fcngi engin verð-
laun, hversu langt setn hann kynni að
ganga, |ar eð hann hefði rofið samn-
ingana; var >ví úrskurðað nf mönnum
>eim, er stýrðu göngunni, að hann skyldi
hafa fyrirgert rjetti síuum til verðlaun-
anna. Samt var lionum leyft að halda
úfram göngunni, >areð hann hafði veðj-
að um að hann mundi ganga eins langt
og í síðustu göngu, 117 mílur.
Að eins 3 af öllum, sem byrjuðu, hjeldu
út tímann: Jourdan (kynbh), Jtagnús
Markússon og Simpson. Jourdan gekk
111 mílur, M. Markússon 98 mílur,
Simpson 95>ý mílur. Átti >ví M. Markús-
son, samkvæmt samningunum, að fú
verðlaunin, sem voru belti, sem fylgdi
nafnið „Champion of Manitoba" og $150
í peningum. En Jourdan og vinir hans
heimto hvorutveggja, af >eirri ústæðu
að liann liafi gengið svo miklu lengst,
að >ó aldrei nema liann hafi einstaka
sinnum stigið upp á grasið innan við
liringinn, >á vegi >að ekkert á móti
rhilna fjöldanum, sem hann fór lengra
enn M. Markússon. Magnús krefst
einnig að fá verðlaunin, >ar eð úrskurð-
að hefði verið að kynbl. skyldi ekki
fá >au, og >ví verið alveg frúskilinn
göngunni og ekkert verið við hann að
keppa. Þessi >ræta er enn ekki útkljúð.
3 múlafærslumenn hafa tekið að sjer
múlið, og er óvist, hvernig >ví muni
lykta. Samt eru menn vongóðir um að
Magnús beri sigur úr býtum.
Sjera Jón Bjarnason lagði af stað í
morgun (miðvikudag) vestur til Glen-
borro og Argyle-nýlendunnar. Hann býzt
við að verða burtu einn vikutíma,
Ilerra Bæring Hallgrímsson flutti hjeð-
an úr bænum með konu sína og barn ú
múnudaginn var. Þau lijón ætia að setj-
að í Glenboro.
Herra Björn Pjetursson lagði af _stað
heimleiðis í morgun (miðvikudag).
FRJETTIR FRÁ ÍSLANDI.
(Eptir IsafoUT).
Niðurl. frá 3. blaðsiðu.
eyri 3. júlí f. á. eða svo fljótt eptir >ann
dag, sem auðið væri;
með þvi nð >að ennfremur er ský-
laust viðurkennt af yður (Sigf. Eym.)
sem aðalumboðsmanni Allan-línunnar
hjer á landi, að útflutningaskip línunnar
hafi á 2. ferð sinni frú Skotlandi til
fslands, sem >að byrjaði 2. júlí frú Granton
ekki gjört neina tilraun til að komast
til Borðeyrar, heldur hafl >að verið
úkveðið, úður en skipið lagði ú stað frá
Granton, að >að á >eirri ferð skyldi
ekki fara lengra en til ísafjarðar, sem
einnig styðst við vottorð 2 brezkra far-
>egja með skipinu og við >að atvik, að
skipið skildi eptir í Granton vörur >ær,
sem >aðan útti að flytja til Borðeyrar;
með þrí nð >annig engin sönnun er
kornin fram fyrir >ví, að útflutninga-
skipið Camoens hafi ekki getað komizt
til Borðeyrar 8. júlí, hefði >að farið
>angað beina leið ú 2. ferð sinni, >ví
síður sem önnur skip um sama leyti
fóru hindrunarlaust fyrir Ilorn inn á
Húnaflóa og skip kom frú útlöndum til
Borðeyrar 11. Júlí;
með því lok* nð skaðabætur >ær, sem
krafizt er eptir úðursögðu, virðast vera
sanngjarnar, og tala útfara >eirra, sem
til bóta telja, kemur heim við skýrslu
yðar,
þd úrskurðast lijermeð samkvæmt lög-
um um tilsjón með flutningum á >eim
mönnum, sem llytja sig úr landi í
aðrar lieimsúlfur, dagsettum 14. janúar
1870, 14. gr.:
Útflutningsstjórunum James & Alex-
ander Allan í Glasgow eða aðalum-
boðsmanni >eirra lijcr ú landi, Sigfúsi
Eymundssyni, fyrir >eirra liönd, ber að
greiða útförum >eim, sem fluttir voru
með útflutningaskipinu Camoens frú
Borðeyri 23. ágúst f. á. úleiðis til
Vesturheims, í skaðabætur 9090 kr.
Jeg skal bæta >ví við, að ^jeg lief
gjört ráðstöfun til >ess, að framangreind-
ar skaðabætur, að frádregnum 2020 kr„
sem >jer borguðuð optnefndum útför-
um síðastliðið sumar, eða 7070 kr. verði
greiddar af veði >ví, sem Allan-línan
hefur sett og geymt er í „Privatbank-
en“ í Kaupmannahöfn".
Jeg vil hjer með bjóða >ví kvenn-
fólki sem kynni að hafa hug- á að læra
áreiðanlega, en >ó auðvelda aðferð að
sníða allskonar kvennfatnað, að snúa
sjer til mín.
Jeg hef til sölu Cornwell’s self-fitting
Dress Chart, sem jeg úlít að sje bezt af
ótal fleiri útgúfum, som jeg hef sjeð.
Þetta er svo auðveld aðferð að jeg get
kennt liana ú einni klukkustund og
tek enga borgun fyrir kennsluna. Þetta
svo kallaða Chart kostar litla peninga,
og jeg má fullyrða að engin sauma-
stúlkn, sem vissi livaða lijálp >að væri,
vildi vera fyrir utan >að.
Mrs. H. ISMAN.
225 EOSS ST.
fco
Sá
C3
B §
P. o
a-
o
STOFNAB 1871.
IIÚFUðSTÓLL og EIGNIIl nú yfir..........$ 3,000,000
LÍFSÁBYRGDIU............................ 15,000,000
AÐALSKRIFSTOFÁ - - TOliONTO, ONT.
Forseti.... Sir W. P. IIowi.ANn, c. n.; k. c. m. o.
Varaforsetar . Wm. Ei/liot, Esq. Edw’d HoorKR, Esq.
Stjórnarnefnd.
os
OI
•a a
C.
n
íO -g*
io —
S. Nordheimer, Esq.
W. II. Gipps, Esq.
A. McLean Iloward, Esq,
•I. D. Edgar, M. P.
Walter S. Lee, Esq,
's?
Hon. Cliief Justice Macdonald,
W. H. Beatty, Esq.
J. Herbert Mason, Esq.
James Young, Esq. M.P. P.
M. P. Ryan, Es<i.
A. L. Gooderham, Esq.
ForslöiJlillliiJ.ir - .1. K. IIÁCDOJIALD.
MAitíTOB.v orein, Winnipeg — - I). McDonai.d, umsjónarmaður.
C. E. Kkrr,------------------------- gjaldkeri.
A. W. R. Markley, aðal umboðsmaður Norðvesturlandsins.
.1. N. Yeomans, aðal umboðsmaður.
Ca
<-*•
Ci
J. H. ASHDOWN,
HardYÖru-verzlunarmadur,
Cor. MAIN Sc BANNATYNE STREETS.
■wrisriisrinpiEGK
Alþekktur að því að selja liarðvöru við mjög lágu verði,

s £ s í'
~ ~ 'O .•
~ 25 = ® t
£ S Z ‘r, <3
i « „ ,
« 5 = p *
£ g P •=,
9 >*■ ~
P5»
Jl
það er engin fyrirhöfn fyrir oss að sýna yður vörurnar og segja
yður vei’ðið. þegar þjer þui’lið á einhverri hnrðvöru að lmlcla, Jiá.
látið ekki hjá líða að fara til
J. H. ASHDOWN,
Cor. Míiln & Biinnatyne St.
WINJÍNIPEO.
182
okkur !i ferðínhi. Það var reyndar ekki mikill
farangur, en livernig sem við fórum að, gáturn
við þó ekki kouiixt af með minna en svo, að
það varð hjer um bil 40 pund á mann. Detta
var það, sem við íluttum með okkur:
Drjár „express“-bissurnar og skotfæri í 200
skot.
Tvær Wincliester-aptanldeypurnar (handa Um-
hopa og Ventvogel), með 200 skotum.
Þrjár „Colt“-skammbissur og 60 skot.
Fimrn Cochranes vatnsflöskur; hver þeirra
tók fjórar merkur.
Fimm ábreiður.
Tuttugu og fimm jiund af billoni/ (sólpurk-
uðu veiðidýra-keti).
Tíu jnnid af heztu perluni, allavega liturn,
til gjafa.
lirval ór lyfjum, par á meðal ofurlítið af
klniti, og eitt eða tvö verkfæri til sáralækninga.
Hnífana okkar og fáeina muni, svo sem
kompás, eldspítur, vasa-slu, tóbak, inúrsleif, brenni-
víiisflöskn, og fötin, sein við stóðuin í.
Þetta var allur flutningur okkar, og hann
var sannarlega lltill til að leggja út í annað
eins æfitýri, en við þorðum ekki að reyna að
bera meira. Ekki meiri en byrðin var, pá var
hún pung á hverjum, par sem fara átti ineð
hana yfir eyðimörkina hrennandi, pví að á þess-
háttar stöðum inunar uin hvað lítið, sem á mann
• 183
er bætt. En hvernig sem við reyndum, gátum
við ekki látið ]>að verq, minna. Við fluttutn
ekkert með okkur, sem ekki var algerlega óhjá-
kvæmilegt.
Mjer tókst að fá þrjá parlenda mannagarma
par frá porjiinu til að fara með okkur fyrsta
áfangann, tuttugu mílur, og að bera kúta, og
voru 4 jiottar af vatni I hverjum; en mikið hafði jeg
fyrir pví, og lofa varð jeg að gefa hverjum
þeirra góðan veiðihníf. Með pessu ætlaðist jeg
til að við skyldum geta fyllt vatnsflöskur okkar
eptir fyrstu næturgönguna, pví að við rjeðum
af að leggja á stað I kveldkulinu. Jeg taldi
Afrlkumönnunum trú um, að við færum til að
skjóta strúta, sem nóg var af í eyðiinörkinni.
Þeir mölduðu í móinn, og yj)ptu öxlum, og
sögðu við værum vitlausir, og að við mundum
deyja úr þorsta, sem jeg verð að segja að var
mjög líklega til getið. En af pví að pá lang-
aði til að ná I hnlfana, sein par uj)j)i í öbyggð-
unura voru nærri pví óþekktir dýrgrijúr, pá
fjellust þeir á að fara með okkur, og hafa lík-
legast hugsað sem svo, að pó að við dræpumst,
pá kæmi peim pað ekki við.
Allan næsta dao-inn hvíldum við okkur oa
n o
sváfuin, og um sólarlag átuin við nýtt ket ineð
góðri lyst og skoluðum pví niður með tevatni.
Good gerði pá athugasemd með heldur döjiru
bragði að pað mundi verða í síðasta sinn í langan,
186
og pegar pess er gætt að liann var dreginn af
deyjandi, hálfbrjáluðum ltianni á ljerept fyrir
premur öldum, pá mun mönnum verða pað Ijóst,,
að hann var ekki sem allra áreiðanlegastur að»
fara ejitir. En prátt fyrir pað hyggðutn við
alla okkar von um æskileg erindislok á honum,
ekki lietri en hann var. Ef okkur skyldi mis-
takast að finna penna jioll með illu vatni, sem
gamli doninn hafði sýnt á uppdrættinum í miðri
eyðimörkinni, hjer um liil 60 mílur frá staðnum,
setn við lögðum ujiji frá, og eins langt frá fjöll-
unum, pá voru öll líkindi til að við inunduni
deyja aumkunarlegum dauða af þorsta. Og lík-
indin fyrir pví að við fyndum jiollinn I þessu
mikla hafi af sandi og /«mio-runnum, virtust mjer
hjer um bil óendanlega lítil. Kmla pótt mað-
ur byggist við að Da Silvestra mundi hafa sett
hann á rjettan stað hvað var samt á móti pví
að hann hefði pornað ujip af sólinni fyrir mörg-
uin mannsöldrum síðan, eða að veiðidýrin hefðu
troðið liann út, eða að foksandurinn hefði fyllt
hann?
Áfram prömmuðum vT'ð í pungum sandinuin
um nóttina, þögulir eins og skuggar. Karoo-
runnarnir flæktust utan um fæturna á okkur og
töfðu fyrir okkur, Og sandúrinn fór ofán I ósút-
uðu skóna okkar og veiðistígvjel Goods, svo að
við urðum allt af að nema staðar með fárra
mílna millibili og hella úr peim; en nóttin var