Lögberg - 16.10.1889, Blaðsíða 3

talsvert t>ví viðvíkjandi; lika hef jeg
lieyrt nefnd nCfn margra manna, sem
talið er að standi i fjelagi þvi, er sæki
]iá kirkju, og þar ú meðal var nafn
frændstúlku minnar, sem jeg álít skyn-
sama, og efnilega að Cðru leyti. Til
þess fyrst og fvemst að fá að heyra með
eigin eyrum það er fram færi í kirkju
kessari, og i annan stað t'il þess að
reyna að hitta þar frændstúlku mina,
gekk jeg í kirkjuna næstliðið suunu-'
dagskveld. Þegar jeg gekk inn í kirkju
þessa bjóst jeg nú raunar ekki við, sök-
um hins aimenna umtals því viðvikjandi,
að jeg yrði hrifinn af nokkurri sjerlega
háleitri audagift i ræðum liiuna svonefndu
postula; en samt hugði jeg að heyra
eiuhvern svolítinn- snelil af guðsorði, úr
því talið er að hús þetta sje kirkja,
vigð til þess að vera guðshús, mets
Lúthers yfirskript. Eu þvi miður gat
ekki skilningur minn gripið, að í athöfn
þeirri, er þar fór fram, væri nokkur
kristileg hugsun, eða guðsorð, eins og
jeg hygg það eigi að boðast' samkvæmt
orðum og anda hinnar helgu bókar, sem
ekki vantaði )>ó að notuð vieri á marg-
víslegan hátt á samkomu þessari. Mjer
til sárustu gremju sat jeg þar inni að
líkindum íuest-allan þaun tíma, er hin
svo nefnda messugerð stóð yflr. Það er
ólíklegt að nokkur ínaður geti hugsað
sjer, hve fáfeugileg hún var, sem ekki
hefur heyrt þaö með eigiu eyrum. Jeg
frátek hið persónulega samtal postul-
anna við íólkið í messugerðinni, þvi (að
getur þó verið syndlaust, þó það að hinu
leytinu sje ekki lagað eptir hinni al-
mennu kurteysis reglu, sem víðast mun
viðhöfð á kirkjulegum samkvæmum.
Sama er að segja um sönginn, jafnvel
þótt hann væri fremur fátæklegur, þá
þurftu menn ekki að láta hann hneyksla
sig að því leyti, hvernig hljóðöldurnar
bárust til eyrnanna. Eu ef orð þau er
sungin voru hefði getað orðið notuð sem
guðsorð virðist mjer vera fullkomin ástæða
að hugsa sjer misbrúkan á þeim á þess-
um stað. Að heyra jafn-opt nefnd nöfn
guðdómsins eins og postularnir gerðu,
og heyra lesna upp kafla úr ntningunni
innan um |>ann þvætting og þær fáfengilegu
sögur, er þeir ljetu sjer af munui fara,
það hygg jeg vera ætti svo særandi fyr-
ir hvern kristilega sinnaðan mann, að
hann vildi ekki lenda í slíkum solli opt-
ar en i eitt slcipti. Það hljóta allir að
vita að það má brúka háleit nöfn og
það málefni, sem í sjálfu sjer er heilagt
og gott, á þann hátt, að það verið mönn-
um að því skapi verri synd og smán
sem það gæti orðið mönnum meiri kristi-
leg uppliygging, heiður og sæla, ef það
væri viðhaft með tilhlýðilegri lotningu
og virðingu, Það er því auðsætt að jafn-
vel þó guðs nafn sje nefnt og kaflar úr
biflíunni sjeu Iesnir, þá getur það ekki
heitið kristileg athöfn, nema hin tilhlýði-
lega lotning fyrir málefninu eigi sjer
stað um leið af sannleika helguðu hug-
arfari, og þá er ekki hætt við að menn
heyri blaudað saraan við það saurugum
sögum, sjálfshiósi eða hótandi og dæm.
andi ályktunum; en þctt.u er uú samt
villukenningin, er jeg heyrði til post-
ulanna í kirkjunni á Kntc Str. Það er
sannarlega undrunarvert að nokkur karj
eða kona með fullu ráði og lieilbrigðri
skynsemi skuli vera svo blindur fyrir
anda kristindómsins að hann skuli geta
áhtið kenninguna frá Kate St>\ vera
á svo háu stigi að liann s^lfur sje þó
ekki iangt haflnn yfir að heyra slíkt,
hvað [,á tileinka sjer hana eða taka þátt
í henni, hversu fáfróður og menntunar-
laus sem hann annars kann að vera.
Viðvikjandi hinni upphaflegu spurn-
ingu minni geng jeg auðvitað út frá
mínum eigin skiluingi á þessari kirkju-
legu athöfn og þeim áhrifum er liún
vakti í hrjósti inínu. Jeg ætla ekki í
þetta skipti að fara fleiri orðum um
kenningar-athöfnina sjáifa en þar á móti
minnast lítið eitt á þau ýmsu áhrif, \>r
kenning þessi virtist koma til leiðar
meðal áheyrendanna; og ætti þá að koma
í ljós, beiniíuis eða óbeiulínis, svar upp
á spurningu mína. Það hljóta allir að
vita, að í kirkju þessari er nefut hið
háleita nafn, sem enginn má leggja við
bjegóma að syndlausu; enda mun ekki
vantá að það sje nógu oft nefnt. Er
það þá ekki sorglega lineykslanlegt, að
menn, sem kristnir kallast, skuli geta
notað athöfn þessa til atlilægis, rjetf
eins og liún væri hjegómlegur sjónar-
leikur. Þetta sá jeg þó fólk gera. Og
að ganga í kirkju þessa í því skyni að
hafa athöfnina til nthlægis, álít jeg ó-
sæmandi sjerhverjum kristnum manni.
Því með því að ganga í kirkjunn, reynd-
ar í hvaða skyni sem það er gjört,
verða menn skuld i öllum þeim lineyksl-
unum, sem leiða af þessari kirkjulegu
athöfn og sjá því allir, hversu mikla
ábvrgð menn baka sjer með því. Auð-
vitað var talsvert margt af álieyrend-
unum, sem ineð útvortis látbragði sínu
ekki lýsti neinum innvortis áhrifum, og
er því ekki hægt þar af að dæna um
tilfinningar þeirra, En í tilliti til þeirra
virðist þó óhætt að segja, að þeir gjöri
líka rangt, því þeir fylla |>ó þann flokk
sere lineykslinu veldur og allir kristi-
lega hugsandi menn liafa óvirðing á.
Þá er að minnast á hina útvöldu eða
„umventu" tiiheyrendur. Slík áhrif eins
og )>eir lýstu með látbragði sínu hafði
jeg ekki sjeð fyr undir kirkjulegri nt-
höfn. Eg hef sjeð menn vikna og
gráta, og hafa lotningarfullan svip und-
ir þrumurnust kenningarinnar og ineð
þegjandi andvarpi og trúuðu hjartu heitn-
færa til sín hið háleita málefni. En
hitt hef jeg ekki sjeð fyr, að fáfróð-
ar stúlkur láti opinberlega til sin taka,
og til sín heyra þá fölsku ályktan, er
vesaiings fáfróðu postularnir hafa inn-
rætt þeim, að (>ær hafi nú algjörlega
snúizt frá öllu óguðlegu athæfi, og sjeu
|>ví sælar orðnar, óskandi sjer óhræddar
að mæta fyrir dómstólnum á hvaða
tíma sem er lijer eptir, blanda svo sam-
an við þetta ósæmilegum sögum af sjálf-
; um sjer, tala um dagblöð og hafa hót-
nnir o. fl.
Að nokkur Islenzkur karl eða kona.
sem fengið hefur kristilegt uppeldi og
þokkir (>ví gruudvallar atriði hinuar
lútersku kenniugar skuli optar en í
eitt skipti geta tekið þátt í samkvæminu
á Kate Str., virðist sannarlega undrunar-
\ert. Það getur naumast verið af virð-
ingu og ást á hiuu andlega málefni,
sem menn fremja slíkt, þegar |>ess er
gætt, hvernig máiefnið er meðhöndlað
þar iuni. Því svo sár-fáfróða get jcg
ekki álitið landa núna í kristilcgum
efnum.
Það er eptirtektarvert að meiri
hluti þeirra, er falla fram fyrir (>eim
bræðrum, og sem opinbera siua blindu
trúar-ofstœki, skuli vera kvennfólk. Allar
(ær stúikur eru naumast svo fáfróðai,
að þær sjúi (ó ckki meöhöndlun mál-
efnisins af vörum hinna hjegómagjörn
hræðra. En liverja aðra áljktun eigi
út af þvi að draga, sje jeg ekki.
Menn geta nú af þessu sjeð, hver á-
hrif kirkjugangnn míu á Kate Street
vakti í brjósti mínu, en því skal |>ó við
hætt, að |>að gladdi mig að jeg sá ekki
frændstúlku rnína þá er jeg- hugði að
finna |>ar inni, cnda mun jeg leita henn-
ar hjer eptir á öðrnra stöðum. Eins og
sjest á þessu framanritaða, er það mitt
hreinskilið og áhugafullt álit, að það
sje alveg ósæmandi sjerhverjum ís-
lendingi að stíga fæti sínum inn fyrir
dyr þessarar umræddu kirkju, meðnn sú
kenning er þar framflutt, sem nú er,
hvorí heldur menn ganga þangað til að
hlæja, hneykslast, eða til þess að láta
ofsamennin hlinda sig með þeim falska
heilagleik, sem hinir umventu meðlim-
ir þeirra eiga að vera búnir að ná.
Það virðist því sremilegra fyrir fólk vort,
að halda sjer betur saman í hinni ein-
földu barnatrú sinni, og sækja þá kirkju
rækilega, sem hún er framflutt í, eins
og hjer er líka góður kostur á. Eins
og kunnugt er öllum íslendingum, hafa
ýmsir góðir menn barizt fyrir því um
undart'arin ár að sameina lijer í Jandi
aptur hina sundurtvístruðu íslenzku lijörð
og að minnsta kosti er óhætt að aegja,
uð lijer í Winnipeg eru tækifærin góð
fyrir mcnn að halda saman í bróður-
'egum áhuga fyrir málefninu, því hjer
er ekki vegalengd, prestleysi, eða hús-
leysi um að kenna. Látið því, landar
góðir, ekki já miklu hneysu um yður
spyrjast, að þjer sjeuð svo sannfænngar-
lausir og áhugalausir fyrir yðar andlega
málefni, að J.jer gangið fram hjáykkar
eigin kirkju til þess að fyila þeirra
öokk er hueykslinu valda. Fylkið held-
ur liði gegn villunni og gsngið með á-
huga og þreki áfram veg kærleikans;
safnið saman þeim sundurdrejfðu uudir
merki hins sanna knstindóms, því þar
af munuð þjer færsæld öðlast bæði lijer
og síðar, auk þess sem |>jer stórlega
eflið heiður vors þjóðflokks í laudi
þesstj.
5. okt. 1889.
M. J.
SELUR
TIMB U11.ÞA KS /’Ó.V, VEGGJA-
J I.>/ /.- > (lath) ct'c*.
Skrifstofa og vörustaCur;
Hornið á S’riliscss og Logail strætuin,
VVINNIPEG.
P. O. Eox 713.
A. IlHggart. Jatnes A. Ross.
HAGGART & liftSS.
Málafærslumcnn o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. MAIN STII
Pósthúskassi No. 1241.
Islendingar geta snúið sjer til þeirra meS
mál sín, fullvissir um, að þeir láta sjer vera
erlega anntum, að grciða þau sem ræki
lcgast. I
. Við erum staðráðnir í að/ná
allri verzluq Winnipe^bæjar
— með —
Stigvjíl, Skó, Kofforí tg
TÖSKUR.
Miklu er iir að velja, og að |jv{ cr verðinu
viðkemur, þá er |*að »ú alkunnugt í bænum,
að VIÐ SELJUM ÁVALT ÓDVRAST
Komið sjálfir og sjáið.
Viðfelclnir búðarmenn, og engir örðugleikar
við að sýna vörurnar.
Oeo. H. Rodgers & Co.
Andspænis Commercial-bankanum.
470 3S!Ec«,3L3a. Sti-.
S t. P a u I M i n n e a p o 1 i s
& MAMTOBA BRAIITIN.
járnbrautarseðlar seldir hjer í bænum
^ttaiu ,Str., ttlinnijirg,
liornjð á Portajre Ave.
Járnbrautarseðlar seldir beina leið
til St. Paul, Chicago, Detroit, Buffalo
Toronto, Niagara Falls, Ottawa,
Quebec, Montreal, New York og
til allra staða hjer fyrir austan og
sunnan. Verðið Jrað lægsta, sein
mögulegt er. svefnvagnar fást fyr-
ir alla ferðina. I.ægsta fargjald til
og frá Evrópu með öllum beztu
gufuskipalínum. Járnbrautarlestirnar
egR.Ía & staö lijeðan á hverjum
morgni kl. 9,45, og J>ær standa
hvervetna í fyllsta sambandi við
aörar lestir. Engar tafir nje ópæg-
indi við tollrannsóknir fyrir þá, sem
ætla til staða í Canada. Parið upp
1 sporvagninn, sem fer frá járn-
brautarstöðvum Kyrrahafsbrautarfje
lagsins,. og farið með honum beina
leið til skrifstofu vorrar. Sparið
yður peninga, tíma og fyrirhöfn
með J>ví að finna mig eða skrifa
injer til.
H. C. McMicken,
agent.
NORTHERN PACIFIC
OG MANITOBA JARNBRAUTIN.
Einu vagnarnir með
—F O R S T O F U—
OG TULMANNS SVEFN- OG >iIÐDAG.S-
VERÐARVÖGNUM
Frá Winnipeg og suður.
FARBRJEF SELD BEINA LEID TIL
allra staða í canada
einnig Britixh Columbia og Bandaríkjnuna
Stendur i nánu sambandi við allar aðrar
brautir.
Farbrjef sömuleiðis til sölu til allra staða
í austurfylkjunum
KI’TIR vötnunum miklu
með nijög niðursettu verði.
Allur flutninger til allra staða i Canada
verður sendur án nokkurar rekistefnu með
tollinn.
Utvegar far með gufuskipum til Brctlands
og Norðurálfunnar, og heim aplur. Menn
geta valið miili allra beztu gufu-skipalje-
laganna.
Farbrjef nl skemmtiferða vestar að Kyrra-
hafsströndinni og til baka. Gilda i scx
mánuði
Allar upplysingar fást hjá ölhmi agentum
fjelagsins
H. J. BELCH,
farbrjefa agcnt---28.7 Main Str.
HERBERT SWINFORD,
aðalagent----457 Main Str.
J. M, GRAHAM,
aðalforstööumaður.
TAKIÐ ÞIÐ YKKUR TIL
0(1 HEIMSÆKIÐ
Og pið verðið steinhissa, hvað ódvrt
bið getið keypt nýjar vörur,
EINMITT N Ú.
Miklar byrgðir af svörtum og inis-
íituni kjóladúkum.
50 tegundir af allskonar skyrtu-
efni, hvert yard 10 c. og J>ar yfir.
Fataefni úr alull, union og bóm-
ullarblandað, 20 c. og þar yfir.
Karlmanna, kvenna og barnaskór
með allskonar verði.
Karlmanna alklæðnaður $5,00 og
J>ar yfir.
Ágætt óbrent kaffi 4 pd fyrir $1,00.
Alli odyrara en nokkru sinni aður
W. H. Eaton & Co.
SELKIRK, MAN.
A. F. BAME, M. D.
Læknar innvortis og útvortis
sjúkdóma
. °K
fæst s erstaklega við kvennsjúkdóma
NR. 3 MARKET STR. E.
Telephone 40 0.
59
íarinu. Og á Kangaroo voru engir skrifarar nje rít-
stjórar, sem hann gæti látið reiði sína bitna á!
Þegar svo miðdegisverðinura var lokið, og Lady
ílolmhurst og Agústa sátu saman í tungsljósinu rjett
hjá stýrinu,*þá sagði Lady Holmhutst: „Ef til vill viljið
þjer nú, góða Miss Smithers, segja mjer, hvers vegna
yður er illa við Mr. Jleesou; svona okkar á railli sagt,
hef jeg iika fyrir mitt leyti skömm á honum. En auð-
vitað gerið þjer það ekki, ef yður þykir það nokkuð
lakara“.
En ^ígustu þótti það ekkert lakara, og svo sagði
hún þessari nyju vinkonu sinni alla sína sorgar-sögu,
og varð þar fyrir iunilegri hluttekning; og mikillar
gleði fjekk það^ auraingja stúlkunni, að fá þar trúnað-
armann, sem hún gat trúað fyrir raunum sínum.
„Það veit hannngjan“, sagði Lady Holmhurst, þeg-
ar hún hafði hlustað á söguna mn dauöa Jóhönnu heit-
innar með tárin í augunum, „það veit hamingjan, að
af öllura þeim óþokkum, sem jeg hef nokkurn tíma
heyrt getið um, held jeg þessi forleggjari yðar sje
verstur! Jeg skal ganga fram hjá honum, eins og Iiaim
sje ekki til, og l'á manninn minn til að gera það líka.
Nei bíðum við, mjer dettur annað betra í hug. Ilann skal
rífa þennan snmning sundur, eins satinarlega eins og
jeg heiti Bessie Holmhurst; hann skal rífa hann sund-
ur, eða —eða“ — 0g hún kinkaði litla kollinum eius
og þar hyggi óendanlegur vísdómur inni.
VI KAPÍTULI.
Mr. Tombley.
UPP f»'á þeim degi og þangað til síðasti voða-við-
burðurinn kom fyrir, var ferðalag'ð á Kaugaroo mjög
ánægjusamt fyrir Agústu. Lávarður og Lady Holmhurst
Sá
Meeson að þeim og sá Agústu. Hann varð alveg frá sjer
numinn af að sjá hana, að því er virtist, í mesta kuun-
ingskap við jafn-göfugt fólk, og hikaði sig til þess að
flugleiða, livernig hann ætti að snúa sjer í málinu. Lady
Ilolmhurst m'sskildi þetta liik sem á honum var, og nefndi
nafn hans fyrir Ágústn, en gerði það hálf-þnrlega, því
að henni þótti ekkert sjerlega vænt um Mr. Meeson.
Þá aírjeð Agústa nokkuð, á einu augnabliki, eins og
slík áform vor stundum myndast. Ilún vildi engin afskipti
hafa frekar af Mr. Meeson — hún ætlaði að hafna öllum
kunningskap við hann |>á þegar í stað, hvað svo sera úr
því yrði.
Þegar hann færði sig nær henni og rjetti henni
höndina, þá færði hún sig aptur á bak, og sagði kuld-
alega og án þess nokkurt hik væri á röddinni: „Jeg
þekki Mr. Meeson, Lady Molmhurst; og mig langar
ekki til að liafa nein frekari afskipti af honum. Mr.
Meeson hefur ekki farizt vel við mig“.
„Mig skal ekki furða", sagði Ilolmhurst lávarðnr
við sjálfan sig, „þó hún hafl þreytzt á honum, ]>að veit
liamingjan. — Skynsöm stúlka (>etta!“
Svipurinn á Lady Holmhurst varð eins og hún væri
liálf-forviða og þætti þó hálf-gaman að. En svo rann
ullt í einu ijós upp fyrir henni.
„Ö! einmitt það“, sagðt hún. „Jeg býst við að
Mr. Meeson munl liafa gefið Áheiti Jemtmu út. Þá er
þetta auðvitað skiljaniegt. Nú' er verið að hringja til
miðdegisverðárins! Ivomið þjer, Miss Smithers, annars
missum x'i? sætin, sem kupteinninn hefur lofað okkur.“
Og svo fóru þær og skildu Mr. Meeson eptir; hann
liafði enn ekki skilið til fulls, hvað um var að vera,
því að annað eins hafði aldrei komið fyrir hann, og
liann stóð eptir bókstattega með opinn munninn á þil-
oo
við miðdegisborðið, og þá getum við- talað dugiegi
suman. Jeg veit ekki; hveftær nokkuð hefur feugið
mjer jafn-mikillar ánægju eins og bókin yð.ir. Jeg
lief lesið hana þrisvar siunum; hvernig þykir yður )nð
gert af konu, sem tnikið hefur að gera?“
„Jeg held að hjer eigi sjer eiuhver raisskilningur
stað,“ sagði Ágiísta skyndilega og roðnaði dálítið. Jeg
er á annari káetu hjer á skipinu, og jeg get þess vegna
ekki notið þeirrar ánægju, að sitja við hliðina á Lady
Ilolmhurst."
„Ó nei, hjer á sjer enginn misski’ningur stað, Miss
Smithers“, sagði kapteinninn, og hló góðlátiega. „Þjer
eruð minn gestur, og megið til með að þiggja boðið.o
„Þegar við einu sinni á æfi okkar hittum andagiptina,
þá i.ituni við ekki tækifærið til að sitja við fætur
hennar ganga úr greipum okkar,“ sagði Lady llolmhurst
með ofurlítilli hreyfingu i ðttina til Agflstu*; hreyfingin
var hvorki bevg'ing í hálsliðinum nje hnjáliðunum, heldur
öllu heldur viðfeldin sameining af báðum þeim beyging-
um. Ágústa fann að þetta var af einlægui sprottið, |>ó
að með þes9u væri allt of mikið látið yfir hennar
litlu hæfilegleikum, og þó hún sleppti öllu öðru, |á
þótti henui bæði undur-vænt um |>að og furðaði sig lika
stórurn á þvi, þar sem þetta kom frá konu. Ilún roðn-
aði og hneigði sig og vissi varla, hvað hún átti að
segja; en þá barst. allt í einu að eyrum hennar rudda-
lega röddin í Mr. Meeson, og talaði hann á þessu
augnabliki í vuðulegum tón. Maðurinn, sem hann átti
orðastað við, var enginn annar en Ilolmhurst hivarður
sjálfur, G. C. M. G. *). Ilolmhurst lávarðnr var feit-
*) Grand Cross of St. Michacl & St. George. Enskt
heiðursmerki.
Aths. þýð.