Lögberg - 22.01.1890, Blaðsíða 7

LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 22. JANÚAR 1890.
V
Ymsar frjettir.
(•s[q 1 ejj -qiuEJjl)
andlitið ofr hendurnar 4 henni. Eitt
barnið, sem skotið hafði verið, dó
4 augabragði, annað eptir fáeina
klukkutíma. Driggja vikna gamalt
ungbarn hafði verið skotið gegnum
bæði lungun, en p>að var lifandi,
þegar síðast frjettist. Konan sjálf
og litla stúlkan, sem karbólsýrunni
hafði verið hellt ofan í, voru og
báðar á lífi og btða ef til vill ekki
bana af eitrinu.—Dess er ekki get-
ið að Mrs. McNeil sjo brjáluð.
Hún gefur þá ástæðu fyrir hryðju-
verkum sínuin, að húu liafi verið
veik, hafi ekki haft neina von um
að sjer mundi batna, og hafi f>vt
viljað frelsa sjálfa sig og börn sín
frá ölluin frekari þrautuin og vand-
ræðum.
Brezkir auðmenn eiga 30,500,000
ekrur af landi I Bandaríkjunum,
fyrir utan 30 ferhyrningsmílur af
landi, sem fylgja tinnárnum í Da-
kota, og sem þeir eiga. I spuna-
verkstæði í Newark í New Jersy
og Pawtucket á Rhode Island hafa
peir lagt 1,000,000 punda sterling.
I járnbrautir í Bandaríkjunum
£2,000,000, og pað er varla til
nokkur kola eða járnnáma allt
sunnan frá Alabama og norðvestur
til Winconsin, sein ekki er unnin
af brezku fje. Nýlega borguðu brezk-
ir menn $ 1,500,000 fyrir 260,000
ekrur af kola- oir timburlandi í
ö
Kentucky, og það er sagt, að þeir
ætli þar að koma upp þeirri mestu
kola-járn- og stálverzlun í Banda-
ríkjunurn. New Yorkblaðið Times
segir enda, að líkindi sjeu til að
$ 100,000,000 af ensku fje verði
lagt í eitt einasta fyrirtæki í Banda-
ríkjunum; enskt fjelag eigi að mynda
með þessum höfuðstól til þess að
bjálpa járnbrautarfjelögum v.m pen-
inga, taka járnbrautir í ábyrgð og
lána fje gegn veði í járnbrautum.
I tilefni af þessum aðförum spyr
eitt Bandaríkjablað: „Er það virki-
lega fyrirætlun þessara auðmanna,
að kaupa öll Bandaríkin og hnýta
þeim við Canada? eða ætla þeir
blátt áfram að kaupa hinar helztu
iðnaðargreinir landsins, koma á fót
nýjum fyrirtækjum, og ná á þenn-
an hátt atkvæðisrjettinum og inn-
leiða frjálsa verzlun meðal vor?“.
Húseigandi einn í Toronto
gekk heldur hart ^eptiv sínu á
laugardagskveldið var. Gamall her-
maður, með konu, sem ekki kemst
úr rúminu fvrir veikinda sakir,
leigir hús af honum fyrir S4,00
um mánuSinn. Hann var orðinn
eina viku á eptir með liúsaleig-
una. Til þess nú aS koma karli
og kerlingu út úr liúsinu, ljet hús-
eigandinn taka rúSurnar út úr
gluggunum, og í tvo dnga bljes
vctrargolan þannig inn á konuna
í rúminu. þá fjekk lögregluliðiS
aS vita, hvernig sakir stóðu, og
xúSurnar voru aptur settar í.
SLITVINMAN I BÆJUNUM.
Háttvírti herra ritstjóri.
Með kyfi yðar vil jeg fara örfa-
um Orðuin un athugasemd yðar við
grein inina: Hvað á að taka
fyrir? I 51. nr. Lögbergs II. ár.
Jeg verð yður ekki samdóma um
það, að pað sjeu hleypidómar, að
mæla móti óþrifalegustu slitvinnu fvrir
fátæka landa, sem aiveg eru koinnir
upp á leiðbeiningar annara. þegar þeir
ikoma hingað fyrst. Mjer sýnist miklu
fremur rjett, að leiðbeina þeim að bún
aði, sem mun verða þeim langt um
affarasælli en bæjavinnan. Jeg bef
aldrei sagt eða hugsað að su vinna
•að „grafa skurðí. hrejnsa stræti og
þvl um likt“ væri í nokkurn máta
:svlvirðileg. en jeg er fullvíss um að
margir af þeim sem reiða sig á þa
viunu, gerðu sjálfum fsjer tuclri sóma
og gagn, ef þeir færu að gefa sig
við bændavinnu. — Athugasemd yðar
hefur að líkindum komið af misskiln-
ingi, en ekki af þvl að þjer sjeuð mjer
ekki samdóma 1 þessu atriði.
Preutvillur i greiu minni, sem
mjer þætti vœut um að vœru leið-
rjettar, eru:
1 49. nr., 3 s., 4. d., 21. 1.; slóg,
á að vera skó, og 1 51, nr., 3, s., 3.
d., 2. 1 ; 10. á að vera 70.
J. A.
FRA NÝJA ÍSLANDI
10. jau. 1890
Frá stórum viðburðum er ekki
cð skýra hjeðan, þvl þeir eiga sjer
ekkl stað; tlest geugur sitin vanalega
gang, Snjór er nú fallinu hjer all-
mlkill og að jafuaöi mikið fiod; mest
frost 3. þ, m. 72 gr. á ,,Fahren-
heit“. Fiskafli lítili í seinui tið.
Úlfar víst stöðugir gestir hjer enn.
Nokkrir þeirra hafa veiddir verið í
boga; einn maun vitum vjer veitt
hafa '6 eða 9 úlfa og hetur sveitar-
ncfndin grei't 50 c fyrir hvern úlf,
er veiddur var fram til næstl. nýjárs.
Almenner samkomur munu fáar hafa
verið bjer i nýlendunni í vetur. Rvenn-
fjelugið hjelt ,,Tombólu“ á Gimli 14,
desbr. slfastl., er var allvel sótt.
IJtnefniug til sveitarráðs fór hjer fram
3. f. m. og aðal kosning 10, s. m.
Fyrir kosningu urðu: Jóhanuer Magn-
ússon endurkosinn oddviti i einu hljóði
Meðráðamenn: Jóhaunes Hannesson,
endurkosinn, fyrir Viðinesbyggð. Gisli
Jónssou fyrir Árnesbyggð, einnig endur-
kosinn aieð . 11 ntkvæðum gegn 5.
Jon Pjetursson fyrir Fljótshyggð endur-
kusinn með 35 atkvæðum gegn 29.
Helgi Tómásson fyrir Mikley í einu
hljóði.
þann 13. s. m. átti sveitirráðið
fund með sjer að Gimli, er stóð í 2
daga. Helstu ákvaröanir, er þar voru
tekDar, voru: að veita fje til að byggja
brýr yfir Islendinga-fljót í Fögruvalla-
byggð á kostuað sveitariuuar, þannÍK'.
aö byggðarmeuu gera sjálfireina brú,
á eiginn kostnað, aðra uieð ckyldu
vinnu sinni og hina þriðju kostar
sveitin og eru tilboð á þeim starfa
auglýst á pósthúsunum. A ð gera fyrir-
spurn til fylkisstjórn&rinnar um, hvort
þær breytingar, er gerðar voru á «1-
mannaveginum á slðasta sumri. væru
að álita sem löguiœtan veg. Ýmsar
fleiri ákvarðanir voru og teknar,
Kvtfveiki gengur hjer nú all-mik-
il. svo margir, eldri og yngri, fylgja
vatla fötum.
Vcrzlan peirra bræðra. Ilannes-
soua á Gimli, heGr að jafnaði verið
vel byrg að nauðsynjavörum þenna
vetur, og verður ekki annað með
sanni sagt, en að þeir, þegar á allar
kriugumstæður er litið, selji vörur
sinar við mikið vægu vtirði, enda greið
ugir og hjálpsamir skiptavinum sinum.
$3 r t 010 5 z t r i b.
Saga eptir Alcxonder L. Kiellttnd.
t>að var eins og vorið ætlaði
aldrei að lcoma. Allan aprílmánuð
voru næturfrost og norðanvindur.
Um miðjan daginn skein sólin svo
hlýtt, að einstökn stórar ílugur
fóru að suða í loptinu, og lævirk-
ínn sór og sárt við lagði, að það
væri komið hásuinar.
En hcvirkinn er sú óáreiðnn-
legasta skopna, sem til er undir
gÓlinni. Hvað jökulkalt sein hon-
u,n kann að vera á nóttunni, þá
gleymdi liann því við fyrsta sólar-
geíslann; og hann fór syngjandi
Íiátt uppi jTir heiðinni, þangað til
hann mundi eptir, að hann rar
orðinn svangur.
Svo sveif hann bægt og hægt
niður í stórum hringum, söng og
sló vængjunum eptir hljóðfallinu,
En spölkorn frá jörðunni lagði hann
vængina saman og datt eins og
steinn ofan í lyngið.
Vepjan gekk með stnáutn skref-
um milli þúfnanna og stakk hvað ept-
ir annað nefinu niður með allra-mestu
gætnj, Hún tók ekki mikið mark
á því sem lævirkinn sagði. Nokkr
ar stokkendur lágu og rótuðu í
mauraholu einni, og sú elzta þeirra
hjelt að vorið mundi ekki koma,
fyrr en hann færi að rigna.
Langt fram í maimánuð var
úthaginn enn gulur yfir að líta;
það var að eins hjer og þar í
brekkunuin móti sólu, að farið var
að grænka. En legði maður sig
niður á jörðina, sást fjöldi af frjó-
öngum — sumir digrir, aðrir eins
mjóir eins og grænar nálar — og
þeir stnngu höfðunum gætilega upp
úr moldinní. En norðanvindurinn
bljes vfir þá með svo miklum kulda
að broddarnir á þeim urðu gulleitir,
og það var líkast því sem þá lang-
aði til að smjúga niður aptur.
E11 það gátu þeir ekki, og
svo stóðu þeir kyrrir og biðu —
uxu að eins ofurlitla ögn í há
degissólinni.
Spár stokkandarinnar rættust.
Dað varð að. koma regn. Og á
endanum kom það — fyrst kalt,
en smátt og smátt varð það hlýrra,
og þegar því var lokið, kom sólin
fyrir alvöru. Og nú var hún óþekkj-
anleg frá því sem hún hafði áður
verið; það fannst af henni hitinn
frá því á morgnana fyrir allar ald-
ir og þangað til langt fratn á
kvöld, svo að næturnar urðu hlýj-
ar og saggasamar.
Nú kom frámunalegt annríki;
allir skapaðir hlutir voru á eptir
tímanum, og nú reið 4 að vinna
það upp aptur. Blöðin ruddust út
úr troðfullu bruminu nieð ofurlitl-
um smelli, og allir litlu og stóru
frjóangarnir fóru að keppast við í
óða önn. Deir skutu út leggjum
— stundum til þessarar hliðarinnar,
stundum til hinnar — eins ótt, eins
og þeir væru að sprikla með græn-
um fótunum. Úthagirn varð allur
fiikróttur af blómuin og illgrosi, og
lyngbæðirnar niðri undir sjónum
fóru að lýsast.
Guli sandurinn frain með strönd-
inni hjelt sjer einn, eins og hann
hafði áður verið; hann hefur engin
blóm til að skreyta sig nieð; allt
lians skart er marhálmurinn. E>ess
vegna safnar hann saman stórum
samlhaugam hjer og þar, svo að
löngu, mjúku stráin biakta eins og
græn veifa frá háu þúfunum, sem
sjást langar leiðir út eptir strönd-
inni.
Þar niður frá hlupu selningarn-
ir fram og aptur svo hart að fæt-
urnir á þeim sýndust eins og tindar
í fínum hárkambi. Máarnir ösluðu
eptir ströndinni, og bárurnar slógust
11 m fæturna á þeim. Þeir voru al-
varlegir á svipinn, þrístu höfðinu
niður og stungú fram kviðnum, eins
og gamlar hefðarkonur gera, þegar
færðin er vond.
Tjaldurinn stóð með hælana
hvorn hjá öðrutn i þröngu buxununi
sínum, svörtum stjelkjól og hvitu
vesti.
Hann var að hrópa um *ð fara
inn í kaupstaðinn; og í hvert skipti,
sem hann hrópaði það hneigði iiann
sig dálítið dáirdis snoturlega, svo að
kjóllöfin goppuðust upp að aptan.
Upp í lynginu fliigraði vepjan
aptur og fram. Vorið hafði komið
á liana svo allt í einu, að hún hafði
engan tíma fengið til að leiia að
neinum góðum stað fyrir hreiðrið
sitt. Nú hafði hún lagt eggjunuin
mitt uppi á einni flatri þúfu. það
var engin mynd á þvl, hún sá það
vel; en nú varð það að hafa það.
Lævirkinn hló að öllu saman.
En grátitiingarnir voru alveg af
göflum gengnir af annríki; þeir voru
eklci hálfbúnir að því sem þeirr áttu
að gera. Suinir höfðu ekki einu
sinni hreiður, aðrir höfðu lagt einu
eða tveimur pggjum; en flestir
höfðu þeir setið vikum saman á
fjósþakinu og jagazt um almnnakið.
Nú vigsu þeir ekki, á hverju
þeir áttu að byrja nf eintómum
ákafa. þeir söfnuðust saman í stór-
um rósviðarrunn við girðinguna
utan um aldingarðinn prestsins, og
þar þvættu þeir og grenjuðu hver
upp í annan. Karlfuglarnir bljesu
sig upp, svo að allar fjaðrirnar
stóðu beint út; stjelinu stungu þeir
skáhallt upp í loptið, svo að þeir
svndust eins og ofurlitlir gráir hnjjd-
ar með prjónuni í; þeir ultu ofan
greinarnar og hoppuðu út í hagann.
Allt í einu þutu tveir hvor á
annan, tóku hvor í brjóstið 4 öðrum.
Hinir stukku að, allir þessir litlu
hnyklar urðu að einum stórum
linykli. Flann valt áfram undir
runnana, lypti sjer dálítið upp með
inestu óláturn, og svo datt allur
böggullinn riiður og brotnaði. Og
allt í einu flugu allir hnykklarnir
sinn í hverja áttina, án þess að neitt
heyrðist til þeirra, og einu augna-
bliki síðar var enginn einasti grátitl-
ingur sjáanlegur nokkurs staðar kring
um prestssetrið.
(Maira).
Javibilltj.miY
eptir ó d ý r u m
STÍGVJELUM og SIvÓM, KOFF-
ORTUM og TÖSKUJ/, VETA-
INGUM og MOCKASINS.
GEO, RYAN,
492 Main St.
EMIGRACTA FARBRJEF
moð „Dominion Linunni"
frá Islandi til Winnipeg'
fyrir fullorðna yfir 12 ára 841,50
„ börn 5 til 12 ára.... 20,75
„ „ 1 „ 5 ára. . .. 14,75
seiur b. L. Baldvinsson
175 ROSS 3TR. WlSMNíPEG.
SUN LIFE
ASSURANCE C0Y 0F CANAD
HDFUDSTOLL 00 EICNIR $2.500.000
Lífsábyrgð og slysfaraábyrgð sem stendur 8 17,000,000
LIFSABYRGDIRNAR SKILYRDISLAUSAR
Tryggið líf yðar nú og náið í arðinn
fyrir árið 1889.
Thos„ QiXrojr 1 Aðai-
Ám t*m Andersón Jagentnr-
Skrifstofa 377 Main Str.
^lcðtu b o im bmqbimau
AF Itltfuni, KLÆDDUM OG ÓKL.EDDUM,
TÖFRA-LUKTOI.
ALItl MS, BUNDIN í SILKIFLÖJEL EDA I.EDUR,
SPEGILKASSAR, MED SILKIFLÖJELI, LEDRI, EDA OXVDERUDU SILFRI,
ódýra^en^jiokkurstaSar^ruinars^staSaríbænum.
SÖMULEIDIS SKÓLAK.EKl’R, BIIILÍIR, OG B.EAAB.EKIR,
Fariö til
ALEX, TAYLOR.
472 MAIN STR.
Vesturfarar þeir úr hinum svo kallaöa
Boröeyrarhóp, er ávfsuðu til mín bið-pen-
ingum sfnum frá Allan Lfnunni, geta nú
vitjað þeirra til min f búð minni 569 Main
Street Winnipeg.
N. B.: Peningarnir verða afhentir r.ð eins
eigendunum sjálfum, eða (eim, scm haf-
skriflega fullmakt frá eigendunum til að
taka við ]>eim.
P. S. Bardal.
Samkvæmt tilmælum herra Sigfúsar
Eymundssonar í Reykjavík hýðst jeg
hjer með til að leiðbeina þeim, er vilja
senda fólki á íslandi peninga fyrir far-
brjef til Ameriku á næsta sumri.
Winmpeg, 81. desember, 1889,
W. II. Paulson.
Kjiirkani)
Bækur, ritfœri og
skrautmunir
Með þvl jeg hef keypt af F. E. BIRD
gðir hans af Bókum, Ritfærum og
Skrautmunum fyrir mjög lítið verð
pá býð jeg allar vörurnar með
afar niiklom afslœtti.
Komið og skoðið vörurnar og trggg
ið yður einhver kjörkaup.
o» 3X ílicej
Eptirmaður F. E. BIRDS,
-407 3SÆ^.XIsr STE.-
Við hliðina á Pósthúsinu.
0. xo 784.
0 f f n
# Átí íj. *du áU
eptir VERÐI A allskonar
GRIPAEÓBRI os III EITIII.MILI
.n a. hirninu á King St. og Market Square.
Þið fdið ómakið borgað ef Jrið viljið.
Gísli Ólafsson.
G. H. CAMPBELL
GENEBAL
Railroai > Sna
TICKET AGENT, 4
471 STREET. - WIMIPEG, MM.
Headquarters for all Lines, as unde*" ■
Allan, Inman,
Dominlon, State,
Beaver. North Cerman,
Whlte Star, Lloyd’s (Bremen Lfno>
Cuoin, Direct Hamburg Line,
Cunard, French Line,
Anchor, Itallan Line,
and every other line crossing the Atlantie or
Paciflc Oceans.
Pnblisher of “OampbeH’s Stoamsliip Guide.”
This Guidc gives fnll partioulars of all lines, witb
Time Tables and sailing dates. Send for it.
acent for thos. cook&sons,
the celebrated Tourist Agents of the world.
PREPAID TICKETS,
to bring your friends ont from the Old Countrj,
at lowest rates, also
MONEY ORDERSAND DRAFTS
on all points in Great Britain and the Con
tinent.
BACCACE
Obecked through, and labeled for the ship by
which you sail.
Write for particulars. Correspondence an-
swered promptly.
G. H. Oil MPBBílt,
General Steamship Agent.
471 Main St. and C.P.R. Depot, Winnipog, Man.
A. D. Van Elteii,
---SELUU---
TIMB UB, ÞA KS P ÓX,
VEGGJAliIMLA (Lath) &c.
Skrifslofa og vörustaður:
---Hornið á Prinsess og Logan strætum,-
Winrtipeg.
MUNROE &WEST.
Málafœrslumenn o. s. frv.
Frf.eman Block
490 N[ain Str., Winnipeg.
el K'kktir meðal íslendinga, jafnan rciðu-
búinir til að taka að sjer mál J>cirra. gera
Cyrir )>á samninga o, s. frv.