Lögberg - 19.11.1890, Blaðsíða 6

I.ÖGBERC, MIDVIKL'DACINiX 19. NÓV. 1890.
ráðuingu. Pa3 er ekki siður hjer,
að vera að fara I mciðvrðaruál á
hverjum dejri. J>uð er óhastt íð
sefjja. að menn jrera f>»ð ekki fyrr
en iilvrðin eru farin að keyra fram
úr lióíi.
Vjcr seirji.m ekki, að rjett
hefði vtrið, eptir lands lögum eða
siðferðislega, að sykna Mr. Luxton
nje Leidur sakfella hann. Vjer lát-
nm J>að alveg liíítrja tuilli hluta,
hvort meiri eða iniiiiii hluti dóm-
r.efndariunar hnfi liaft rjett fyrir
rjer. Vjer viljum að eins með fám
orðum benda lesendum vorum á,
Iivað J>að er, sein að Ilkindum hefur
einkun vakað fyrir meira lilula
dóniuefndarinnar; J>ví að vjer bú-
Umst við, að hennar álit J>yki flest-
uni lesendum • vorum undárlegra en
Alit minna hiutans. Vjcr byggjum
liugmyndir vorar um |>að, livað vak-
að hafi fyrir nieiri filutanum, á ræðu
Jieirri sem dómsforsetinn hjclt til
dóninefndarinuar eptir að málafærslu-
mennirnir höfðu lokið máli sínu.
Eptir pví sem lögin eru skilin
hjer, [>iirf að bera mönnurn á brj n
ákveðlnn glæp til pess að níðið á-
líti't. saknæmt. I>ó að mönnuin
Sjeu borin á bryn svik, óráðvendni,
-iðleysi o. s. frv., pá varðar pað
ekki við lög, svq frainarlega sem ekki
sannist, að sá sein fyrir illyrðunum
liofur orðið liafi beðið neitt sjer-
stakt tjón af peim. I>að varðar
jafnvel ekki við lög að kalla menn
J>jófa og landráðamenn, svoframar-
lega sem vcrjandi geti með rökum
synt dómnefndinni, að ekki hafi átt
a.ð liggja í peim orðum ásökun um
neinn sjerstakan glæp, heldur hafi
pau að eins verið við höfð sem
alnienn skammaryrði, enda hafi ver-
ið skilin svo af öllum öðrum, sem
1 l.ki liafi komið málið við.
Dómncfndin hefur hlotið að líta
svo á, að iiminæiin um pólitíska
f.Mitnskapinn og um, betrunarhúss-
verðleika stjórnarinnar liafi að eins
icrið almenn skammaryrði, en að
í peim haíi ekki legið ásökun fyrir
neinn sjerstakan glæp.
Annað atriði, scm vafalaust
hefur verið mjög ríkt í hugum
meira lilutans, og ef til vill liefur
riðið af baggamuninn, eru prent-
frelsis-hugmyndir brezkra manna,
eins og }>ær liafa myndazt af langri
venju- Dað cr rjettur livcrs borg-
ara, að gera atliugasemdir við em-
l ættisstörf peirra inanna, sem hafa
mál Jandsins með höndum; til J>ess
'hafa blöðiu ckkert sjerstakt einka-
leyfi. En pó að blaðamenn standi
ekki, eptir higabókstafnum, ncitt
betur að vígi en aðrir, J>á er pað
oiðinn gamall siður, að dóinstólarn-
ir líða peim miklu meira en öðr-
um mönnurn. í>ví að pað cr viður-
keiul sjerstök skylda blaðanna að
liafa vakandi auga á framfeiði peirra
sem trúað hefur verið fyrir málum
pjóðarinnar, og fiiiua hlífðarlaust að,
pegar ]>eim virðist eitthvað fara af-
iaga. I>að er vitaskuld enginn laga-
stafur fyrir pví, að petta sje skylda
blaðamannanna, en öll pjóðiu ætlast
til pessa af peim.
Auðvitað eiga blaðamennirnir að
inna petta skyldustarf af hendi með
stillingu og samvizkusemi. En Bret-
ar hai'a sterka tilhneiging til að
pola peirn langt uin tneira en öðr-
um mönnum. iljettur blaðanna til
að sesrja sannleikann afdráttarlaust
er pjóðinni svo dýrmætur, að hún
vill langt um heldur «ð einstakir
blaðamenn sleppi óhegndir, pó að
peir Iiafi ritað ógætilega eða jafn-
vel illmannlega og samvizkulítið um
cmbættismenn landsins, lieldur en
að í nokkru sje skertur rjettur
blaðanna til að segja sannleikann.
Detta almennings álit hefur ótal-
sinnum fram komið, mcðal annars í
fjölda af dómum.
Oss íslendingum lilytur’að pykja
allt petta kynlegt í fyrstu. Vjcr
höfujn aldrei átt að venjast sönnu
prentfrelsi fyrr en vjer konium til
pessa lands. Vjer erum frá blautu
barnsbeiui vanir við sífeldar ofsókn-
ir og dómfellingar yfir blöðum fyrir
hvert lítilræði, sem ]>ar hefur lirotið
gegn embættisinönnum pjóðar vorr-
ar. En livað sem nú segja má um
úrslit J>ess tnáls, scm ráðið var til
lykta á -laugardaginn, pá er J>að
vafalaust meðal annars frelsi blað-
anna, sem hefur gert Breta uð éinna
merkustu pjóðinni í heiminum.
BANDARÍKJA-PÓLITÍK.
Öll Bandaríkja-Blöð cru um
petta leyti full af kosninga-hugleið-
ingum.
Demokrata-blöðin hin beztu láta
sjer hógværlega yfir sigrinum og
er liann pó geysi-mikill, svo mikill,
að peir hafa aidrei slíkt fylgi feng-
ið við kosr.ingar síðan löngu fyrir
stríðið, ekki síðan á dögum Jack-
sons. Síðan republíkanski flokkur-
urinn varð til með núveranda nafni
sínu (árið 1854) h.efur hann aldrei
svo fáinennur verið í fulltrúadeild-
inni.
yEst Demókrata-blöð, eins og
Ntw York Sun t. d., telja sigur-
inn að pakka ]>ví, að pjóðin sje
nú aptur að hallast að hinum fornu
Demókrata-skoðunum, og vilja J>au
blöð sem minnst gera úr tollvernd-
arlögunum, svo sem væri pað ekki
pau sjerstaklega, er sigurinn væri
að J>akka. Itessi og pvílík blöð,
sein fylgja Tammany-hringnum í
New York yfir höfuð sömu reglu
í stjórnmálum, scm Republíkanar
hafa fylgt, nnð j>að, að vinna allt
nieð mútum og fje og skoða valdið
að eins sem veg til auðga pá sem
hafa pað í höndum, en lítilsvirða
alla ráðvendni í stjórmnálum og
hugsa e’rki um annað en flokks-sig-
ur með hverju móti sem hann <jet-
ur fengizt, — J>essi og [>vílík blöð
halda pví nú fram, að Demókratar
verði að forðast að gera verzlunar-
frelsið að flokksmáli, og eigi peir
pví \ið næ«tu kosuingar (I8U2) að
h ilda Governor Jlill frá Nevv York
fram til forscta Bandaríkjaúna.
Aptur hin sanngjarnari og betri
blöð flokksins, en einkannlega liin
óháðu blöð, sem uppliaflega liafa
verið republíkönsk, en snúizt
á móti óráðvendninni í republík-
ana flokki óg unnið bezta og
parfasta verkið í að steypa óaldar-
flokknum frá völdum og halda frarn
ráðvendni og skynsamlegum grund-
vallarreglum, biöð eins og N. Y.
Eoeniny J‘ost, N. Y. Nation, og
Jlarpcrs Weekly, halda pví frarm
að pað sje ekki hinar fornu deino-
krata-skoðanir, sein nú hafi sigur
unnið, heldur óánægjan með rang-
læti Repúplíkana. Demókrataflokk-
urinn sje yfir höfuð umskapaður og
að umskapast frá pví sem áður var;
benda peir í pví efni á, að ýmsir
helztu foringjar Demókrata í Massa-
chusetts og öðrum Ny-Englands
ríkjúm sje menn, sem hafi fyrjr
fám árum verið Repúblíkanar, en
pegar í peirra flokki sjiillingin hafi
verið orðin svo megn, að peir gátu
ekki endurbótum koinið á hann, pá
hafi peir snúizt í hinn flokkinn, en
peir sje af öðru súrdeigi, en Tarn-
many-Demokratar; peir eru menn,
seiri vilja hakla fram ráðvendni og
ósjerplægni í pólitík. Mugwumpe
kalla Repúblíkanar pessa menn, en
J>að aru óefað bez'u mennirnir, og
framtíðarmennirnir í pólítík Banda-
ríkjanna, ef J>eim tekst að ondur-
fæða demókrata-flokkinn. Dessir
menn vilja halda fram verzluuar-
frelsi, ekki í peirri merkiug, að
J>eir vilji afnema alla aðflutnings-
tolla, en J>eir halda pví fram, að
pað eigi ekki að leggja pyngri
tolla á, lieldur en minnst verði af
komizt incð til sparsamlegra út-
gjalda J>jóðarinnar; peir vilja ckki
leggja á tolla eingöngu til að leggja
bönd og höpt á viðskipta-frelsið,
eins og Repúblíkanar liafa gert.
JJessir menn vilja og lialda fram
sparnaði í útgjöldum, svo að ekki
sje verið að leika sjer • að pví að
búa til sífellt hærri og hærri cptir-
launalög til að geta notað upp
tekjurnar. I>eir vilja að embætti
sje veitt ejitir dugnaði og J>ekk-
ingu, en ekki sje verið að ryðja
púsuudum af nytum iriönnum úr
stöðu eptir hverjar kosningar til
pess að gefa einbættin r.ð verðlaun
um' atk''æðasinölum flokkanna, An
tillits til, hvort J>eir cru færir un
að gera nokkitð annað í J>eim, ei
að Iii.ða laiinin. Dessir incnii vilj:
kjósa Clevelaitcl fyiir forseia uaist,
en ekki Hill.
0 L E S I h\ 0 N S ö
niœlir með sinu nýja
SKANDIA HOTEL,
■710 Z*JLæ,±X2l
Kœ^i $ 1.00 a dag.
OLr; S MONSON, Eigandi.
TAKID EPTIR
Nú! Rjett uúiia syrir fáutn döguni höfum við leiigið ógrynni af
vörum að austan. T. d. fjölda margar tegundir af karlmanuafötuin á öllu
verðstigi frá 85,00 og upp. Sömuh mikið af yiirliöfnum á mismunandi
vsrði. Margar tcgundir af nærfatnaði, vetlingiirn, húiuin, sjijisnm, skyrt-
um, skyrtu-unöppum, fataefnum og margt fl. — Ennfremur kjóladúka, flane-
lett, ílanelljerépt, rúmtejijii, af j’msum tegundum, kvennboli, húfur, vetlinga,
trcfla, kraga, uianchettur, brjóstnálar, jierlubönd, amiböiid, hringi, boið-
dúka og ótal margt fleira. — Sömuleiðis margskonar fallegar gjafir til
vina og kunningja með nijög lágu verði; og allar hinar áðurtöldu vöru-
tegundir getum við nú boðið okkar skijitavinurn með eins góðuin kjör-
urn og nokkrir aðrir í bærmm. Sjerstök klunnindi fvrir okkar föstu
verzlunarmenn. Komið á mcðan nóg er að velja úr. Munið cptir að
búðin er á norðaustur horni Isabel og Ross St. Gangið ekki framhjá!
komið lieldur inn! — Norð-austur liorn Isabel og Ross St.
BURNS&CÓ.
íslenzkur búðarstjóri Stefán Jónsson
Ung afgreiðslustúlka Oddny Pálsdóttir.
J
SKRADDARA-SAUMUD FÖT
Vjer erum stóránægðir með pað hvernig íslendingar liafa hlvnnt að
verzlun okkar; en pess ber að gæta, að við höfum selt peim vörur við
lægra verði en peir gátu fengið pokkurs staðar annars staðar í bænum.
Frainvegis munuin við skipta við j>á á sama hátt.
Fyrir haus.ið liöfum við Ijómandi birgðir af utanhafruirftilnm, rta>,r-
fötum, skyrtum, skinn- og ullar-h'Cfum, og öllum fatnaði, sem karlmenn
purfa á að halda.
íslendinga vegna höfum við tryggt okkur pjónustu Mr. B. Júlíuss
sem getur gegnt ykkur á ykkar eigin yndislega máli. Við treystum
]>ví að fá góðan lilut af viðskiptum ykkar.
CUA-XjTl!BRCS.
Verzlum með nymóðins föt
458 MAIN ST., Vi/INNIPEG.
Rjett að segja beint á móti jiósthúsinu.
-383 MAIN ST.
PURFIÐ EJER AÐ KAUPA FURNITURE?
Við skulum æfinleca með mestu á-
nægju syna yður J>að sem við höf-
um og segja yður jirísana.
3 8
Ef svo er, [>á borgar sig fyrir
yður að skoða okkár vörur. Við
liöfum bæði aðfluttar
búuar til af okkur sjálfum.
vörur o<j
o
M a i n 81.
WIMNIPEG.
F.
Justice of Pcace, Notary Pablic og logskjalaritari
hagls og elds vátryggjandi, fasteignasali; annast löglega bók-
un og framlögu skjala og málaflutningsathafnir; veitir lán mót fast-
eignar-veði í eptiræsktum uppliæðum og með ódyrustu kjörum.
Vátryggir uppskeru gegn hagli í liinni gömlu, áreiðanlegu F.
A. P. Cavalier, N. Dak.
292
sao-ði:
O
„Eruð pjer í raun og veru Phileas Fogg?“
„Já“, var svarað.
„Þá tek jeg yður fastan i nafni drottningar-
innar!“
XXXIV. KAPÍTULI.
Pnsse-partout veiður stórorður.
Phileas Fogg sat í varðhaldi. Ilann hafði
verið lokaður iuni í tollhúsinu, pangað til hann
yrði fluttur til Lundúna.
Passe-j>artout hefði ráðizt á Fix, pcgar liann
tók húsbónda lians fastan, ef nokkrir lögreglu-
J>jónar hefðu ekki tálmað honurn. Mrs. Aouda
var alveg utan við sig af pessum viðburði, enda
skildi hún ekki upp nje niður i horum. Passe-
jiartout skýrði fyrir henni, hvernig í öllu lægi,
og unga frúin gat auðvitað engu til leiðar kom-
ið, en grjet sáran.
Fix hafði ekkert gert nema skyldu sína,
hvort sem Mr. Fog<r var sekur eða sykn. I>að
var cómarinn, sem úr J>ví átti að skera.
Dá póttist Passe-partout sjá, að allt væri sjer
að kenna. Ilvers vegua liafði harin ekki sagt
Mr. Fogg alla söguna? Ilann heföi átt að segja
Jionum, liver Fix var og í hverjum erindagerð-
207
sigurinn var viss, ejitir að liafa farið svo langa
ferð, yfirstigið ótal tálmanir, lagt sig í ótal liætt-
ur og jafnvel fengið tíma til að gera dálítið gott
á leiðinni. Ilann hafði injög Iltið eptir af öllum
peitn jicuingum, sem hann hafði haft með sjer að
heiman; öll lians efni voru pessi 20 púsund j>und,
sem hann hafði lagt inn hjá Baring, og pau
skuldaði liann klúbbfjelögum sínum. Jafnvel pótt
Iiann hefði unnið veðmálið, mundi liann ekki hafa
orðíð vitund ríkari en áður, eptir að hafa borg-
að allan kostnaðinn, og J>að er ekki heldur víst
að hann hafi kært sig neitt um að verða r.kari,
pví að hann var einn af J>eim mönnum, sem
veðja orðstírsins vegna; en hann sá að veðmálið
mundi algerlega eyðileggja orðstír sinn. Samt
scm áður lmfði hann fyllilega ráðið við sig, hvað
hann skyldi gera.
Aoudu hafði verið fengið sjerstakt hcrbergi
og hún tók sjer ófarir Mr. Foggs mjög nærri.
Af vissum orðum, scm hún hafði heyrt, skildi
hún pað að hann mundi hafa eitthvað alvarlegt
í huga. Passe-j>artout vissi, að einrænir Englend-
ingar ráða sjer stundum bana, og liafði pví ná-
kvæinar gætur á búsbónda sínum án pess á bæri.
En pað fyista sem jnlturinn gerði, var að slökkva
gasið í herbcrgi sínu, setn brunnið hafði 80 daga.
I brjefakassanura haíði liann fundið reikning frá
gasfjelaginu, og honum pótti tími kominn til að
2t)B
pegar ekkert er á brautinni; en í petta skipti
komu fyrir nokkrar tafir, sem ómögulegt var hjá
að komast, og pegar komið Var til Lundúna,
vantaði klukkuna tíu mínútur í 9.
Phileas Fogg hafði pannig lokið ferð sinni
kringum hnötvinn, og komið fimm mínútum of
seint!
Hann hafði tapað veðmálinu.
XXXV. KAPÍTULI.
1‘asse-pnrtout lilýðir tkyndilega.
Fólkið, scm bjó í Sa.dlle Row, mundi haía
orðið forviða daginn ejitir, ef pví hefði verið sagt,
að Mr. Fogg væri kominn heim aj>tur, J>ví að
dyrnar voru cnn lokaðar á húsinu og hlerar fyrir
gluggunum, og engin breyting var sjáanlcg að
utan.
Þegar Mr. Fogg fór af járnbrautarstöðvunum,
sagði liann Passe-partout að kaujia eitthvað af
matvælurn, og hjelt svo heim til sín, án J>ess að
láta neitt á sjer bera.
Mr. Fogg lijelt sínum venjulega tilfinningar-
leysis-svip, pó að hann liefði ratað í J>essar raun-
ir; liann var orðinn vita-fjelaus, og J>að var allt
að kenna lögreglupjóns-klauíanum. t>að var sann-
arlega hræðilegt að tajia á sama augnabliki, seiu