Lögberg - 15.04.1891, Blaðsíða 2

2
LÖGBBRG, MIBVIKUÐAGINív’ 15. APRÍL 189I.
Deilo, Jóvs ólafssonar og stjórn-
orvefndar Lögbergs-fjelagsins.
I. Inngangur STj<;P.NARN*KNDARINNAR.
Vjer liöfum rí.kværnleg» jfir-
fftrið grein Jóns Olafssonar, sem
njipiiafið Lirtist af hjer fyrir neðan
í j>es*u nfinieri Iiðybergt, og álít-
um skylt að geta Jiess, að J>ó að
greinin sje eintómur iygavtfur frá
ujvphsfi tii eada, pótt hún sje svo
löng, að Astaeða var til fjrir [>á
Sök að neita lienni um rúin, og
þó óvanalegt, ef ekki dæmalaust,
sje f J>essu landi sem öðrum, að
blöð taki aðrar eins greinar um út-
gefendur sína eða stjórnendur fjc-
laganna, er gefa blöðin út, — J>á
er greinin tekin með voru ráði og
íullu sampjkki. Kaupendur og les-
endur blaðsins verða pví að áfella
oks ekki síður en ritstjórann, ef
peim mislíkar að greinin er tekin.
Vjer höfum haidið pvl fram áður,
(sjá 5. nr. Lögb. p. á.) að nefnd
Lögbergs-fjeiagsins hafi farizt betur
við Jón Ól. í viðskiptum en hon-
tim, og vonum rjer að pað, að
[>essi grein er tekin 1 Lögberg, verði
skoðað sem ný sönnun fyrir prí,
að vjcr ajáum f gegn um fingur
við breyskleik hans. Vjer pykjumst
vita, *ð J. Ól. hefði gengið illa
að ÍA rú» fyrir pessa grein sín* f
öðrutn ísi. blöðum, baeði af prí að
hún er evo löng, og svo af pvf *ð
hún sneríir að eins prírat mál milli
hA.'ts <>,;• Lögbergv fjelagsins, en ekki
limenn rnál. Þar að auki vieri mun
fyrir Oi., að Jrurfa að
í öðr i. biaði, par avarið ekki
;,æði til sömu lesendanna. Dögberg
hefur */nt J. Ól. pað frjálslyndi,
íem fá önnur blöð naun_u a/na.
í>að hefur leyft honum, (sjá grein
hans „Lygi"‘ — pað rar skaði, að
hann ekki valdi þessari grein sinni
sama nafn, prí pað hefði hjer enn
betur átt rið -—) að 1/sa allt lygi
fyrirfram, er vjer h-ynnum að segja,
og oss lygara, ef rjer dirfðumst að
ruótmsela pví, er hann uppástend-
ur. Vjer erum nú ekki svona keimtu-
frekir sjálfir, pví vjer látum os»
nægja, að gefa honum sömu „kom-
pliment“ eptir að bafa sjeð, hvað
hann ritar, og ivo söanum vjer pað,
er vjer segjum, en Jón Ól. ekki.
Iieyndar búumst vjer við að fá
sömu pakkirnar hjá honum fyrir að
vera svona frjálslyndir og vjer höf-
um fengið fyrir annað hjá honum,
pví pað virðiit svo, semi honum rætist
málshátturinn „gef honum pumlung
Þ* tekur hann alin“. l>essi langa
grein h*ns, ásamt peninga viðskipt-
urn íif.ns, r.r röunan fyrir pví, að
petta er hans „lífsskoðun“.
X>að er nú hrorutveggja, »ð J.
Ó. hrekur ekkert með pessari löngu
grei n sinni af pvf, sem vjer höfum
staðhæft, svo vjer hirðum ekki að
eltast við öil ósannindi hans, enda
álftum vjer skyldu rora leaendanna
vegna, að hafa svar vort sem styzt.
Vjer höfum pví tekið pað ráð, að
skjóta að eins inn á milli og neð-
an máls nokkrum athugasemdum, pvl
roeð pessari aðferð verður svar rort
miklu styttra en ella. Vjer vonum
að J. Ó. ekki liafi á móti aðferð-
inni, pví hann viðhafði hana sjálfur
í blaði síuu „Skuld“ undir svipuð-
um kringumstæðum.
Vjer höfum pá öruggu trú, að
peir sem endast til að lesa allt, sem
J. Ó. ber fram, og syör vor, kom-
ist að peirri mðurstöðn, að vor máls-
staður er góður en hans illur; en
hvað tem verður ofan á í pesau,
pá hl/tur Lögberg að lokast fyrir
J. Ó. framvegis, pví annað parfara
er með rúmið í hlaðinu að gera, en
fylla pað með öðrum eins skáldskaj>
og J. Ó. her á borð. J. Ó. verður
að fyrirgefa, pó vjer, ofan á allt ann-
að, ekki hðldum úti blaði fyrir skáld
sögur han . Kptir pessari grein
hiais að dæma. mundi næsta grein
fv’la Lögberg, pó stórt sje, al-
gjör’ega Sj« hann ekki ánægðnr
■ :pes«i uiáialok, verður hnnn að
• i'* annara blaða. E>ar að auki
.•!.! aðrir vegir/ honum opnir eins
i'ðrum, ef liann hefði annað að
kæra en pað, *ð vjer ekki tókum
ónot bans og brigsl sem góða og
gilda borgun fyrir pað fjo fjelags-
ins, er hann hafði stungið í vasa
sinn.
Sigtryggur Jónasson,
W. II. Paulson,
Árni Friöriksson,
Jón lilöndal,
Andrjes I reernan.
í stjórnarn. Lögb. Prtg.& Publ. Co.
II.
A N D S V A R
til stjórnarnefndar Lögbergs.
Bg skal í öndverðu taka það fram,
að ég fiefi ekki sagt eítt stygðaryrði um
Lögberg, né um útgeíendr þess, né einu
sinni um stjórnarnefndina nýju í heild
sinni1- Eg hefi ti! þessa leitt þetta hjá
mér af ýmsum orsökum, sem heiðarlegir
menu geta skilið, þegar inér þykir þörf
u að gera grein fyrir þeim, ef til kemr.
Þótt freistingin sé' nú ærin að stilla bú
eigi lengr fram úr hófi orð til þessara
roanna, þá *tla éj þó í >etta sinn ekki
aB velja athssfi og tilratmum þeirra þau
nöfn, sem óneitanlega eiga bezt við hana.2
Lesendrnir geta gert fað sjáltir, ef >eim
þykir þorf. — Svo ætla ég þá að minnast
svo stuttlega, sem ég get, á þessar sakar-
giptir í 0 liðum, sem þeir fœra á hendr
mér.
1. Eg var útnefndr skrifari etc. 14
júní, en tók ekki við feim starfa fyrri
en þann 17. — Eg hélt ekki áfram að
vera með-ritstjóri Löghergs, fví að ég
hafði aldrei og hef aldrei verið það;
þann tíma sem við Einar Hjörleifsson
vórum ritstjórar Löghergs saman, var
hvorugr okkar aðalritstjóri og hvonigr
því meðritstjóri; við vórum báðir sam-
ritstjórar^ með sama rétti og sama verka-
hring að öllu leyti. Að hve miklu leyti
ég hafi unnið að ritstjórnarstörfum, og
hvort það hafi verið nokkurt viðlit, að
hafaþau í hjáverkum,4 ekki. sízt eins og
heilsu Mr. Hjörieifssons var þá af og
til varið, um það bið ég Mr. Hjörleifs-
»on að bera mér vott; liann hefir vit á
að rneta það, en engmn þeirra félaga,
og honum er líka einum kunnugt uin
það. Eg hef aldrei heyrt þess getið fvr
en nú, að það hafi verið letlazt til að
6g lefði ritstjóinina í hjáverkum. Þeg-
ar ég var nauðugr keyrðr6 til að taka
að mér að vera skrifari &c., þá hug-
hreysti Sigtr. Jónasson mig með því, að
bað vseri ekki ætlszt til, að ég ynni
neitt verulegt v«rk sjálfr aðþcssum störf-
um, heldr að eius sæi um að láta vinna
þau.6
2. 6. jan. samdist svo um, að ég
tæki einn að mér ritstjórn Löghcrgs; en
að þd hafi „samizt svo um“ að ég segði
af mér hinum embættunum, er óaatt.7
Eg hafði sjálfkrafa sagt þeim upp skrif-
legaS 3 máuuðum áðr; en Sigtr. J. vilði
að ég endrtæki þá munnlega þá upp-
sögn, og það gerði ég.
3. Á ársfundi fjelagsins gat inn nýi
féhirðir enga skýrslu geíið um hag fé-
lagsins, af því hann vseri ekki búinn að
gera upp bækrnar. Að ég hafi skilað
af mér 7. Janúar, er nú ekki nema lítið
brot úr sannleika.6 Eg hætti þá a? taka
við innborgunum og greiða gjöld af
hendi, og byrjaði að skiia af mér;16 það
tók marga daga. Á kassabókina skal
síðar mÍBZttt (undir tölul. 6 bér á eptir).
4. Hins vegar skýrði Magnús Páis-
son fri ýmsum skulda-upphæðum á hendr
1) <f. Ólafsson telur þa8 ekki, þó hann
hafi gengið Ijúgandi og rægjandi um bæinn
°g b.'ggðir. í brjefi, meA Jóns eigin hendi
og undirskript (til kunr.ingja hans), er vjer
hofum liggjandi fyrir oss, stendur meftal ann-
ars þetta: „Logbergs fjelag hefir gert mjer
nóg illt samt meö táli og prettum“. Jón
Ól. kallar ekki allt ömmu sina. Hann lvsir
menn lygara i mesta meinleysi, og ásakanir
um tál og pretti eru ekki, eptir hans orða-
bók, styggðaryrfti!
9) petta mundi J. Ól. kalla dylgjur hjá
öftrum.
3) petta er ekki annaö en hártogun,
efta hvaftá munur er gerður á meft-ritstjóri
og sam-ritstjóri? Vjer vitum ekki til, aft sfft-
ara orðift hafi fengið meiri hefð en hið fyrra.
4) I hinni einkennilegu kveftju oinni
„til kaupenda Lögbergs", sem birtist í 4.
númeri blaftsins, og sem allt þetta þras er
risið út af, segir J. Ól.: ,,Eg hefi, þvf mið-
ur, ekki átt kost á, að eiga mikil viðskifti
við þá (lesendrna) sem ritstjóri, þvf aft þegar
ég kom hingað vestr f Vor, ráftÍBn til aft
vinna einkanlega aft ritstjórn blaftsins, urftu
„fyrir rás viftburftanna“ þau hausavíxl á, aft
mér var verulegast fengið annað og óskylt
starf í hendr, sem leyfði mér sárlítinn tíma
(helzt á kvöldin og á sunnudögum) til ric-
starfa". petta virftist fyllilega benda á, aft
J. Ól. hafi haft ritatjórnina í hjáverkum, og
hjer er hann orftinn tvísaga, þótt ckki sje
nema tveir manuðir á milli. J>að, að Mr.
Hjörlcifsson hefir einn haft ritstjórn I.ögbergs
á hendi, bæfti á undan og cptir a* þessi
mikli J. Ól. kom og fór, sannar, að það
sem J. Ól. v*nn að ritstjórninni, var og
þurfti að eins að vera hjáverk.
5. Jón Ól. hefir sifellt verið að japla
rncð þaft, aS hann hafi verið raftisn einkan-
lega til ritstjóra, en þetla er misminni Jóns
efta ásetnings rangfærsla. í brjefi sínu til
Jóns (eptir hverju hann kom), dags. 30. des.
1889, segja útgefendur Lögbergs: ,,Nú höfum
við, útgefen lur Lögberys, afraðið að stækka
biað okkar um helming með byrjun næsta
árgangs. og þurfum því að fá mann til þess
ásamt Mr. HjörleifssoB að annast ritstjórn,
brjefavjðskipti, bókhald og útsending blaftsins,
og hefur okkur komið sainan um, að bjóða
yður þessa stööu“, Og svo segir Jón, aft
önnur störf en ritstjórn bafi verjft ,,keyr5“
upp á sig, og ýmislegt annað rugl, sem hann
ber á borð.
6) petta er einmitt það sem J. Ó. van-
rækti, þótt hann hefði nóg fólk tii að láta
vinna.
7) J. Ól. mætti eini vel lýsa ósatt, að
hann hefði nokkurn tlma haft nokkurt em-
bætti fjelagsins á hendi.
8) Tóm ósannindi — eða J. O. hefir
þá gleym!, eins og svo mörgu öðru, aS af-
henda fórseta eða nefndinni þetta brjef sitt.
9) Já, þetta er dagsanna. J. O. gleymdi,
eSa að minnsta kosti Ijet vera, aS skila af
sjer sjóð fjelagsins.
10) J, OI. er ekki búinn að því þann
dag í dag, því allt af er atf komast upp
um hann, að hann hafi ,,gleymt“ smá-pen-
inga upphæðum eða látíð rera að gera grein
fyrir þeim.
11) Já, á kassabókina skal sannarlega
síðar minnzt af oss.
mér, sem ég botnaði ekkert ÍJ2 alls kvnð
hann mig gkulda ud 360 dollars. — Eg
sagði þegar, að það gæti engri átt uáð.
Eg sagðiat alveg ekki skilja í þessari
upphæð.13 Eg skal geta þess, að það var
að miklu leyti óinnfært i reikning minn
í Ledyer, þegar ég afhenti þá bók. En
öll min viðskifti við félagið vóru fólgin:
íeAýw-hliðin í launum rr.ínurn; ea gjalda-
hiiðin í peningum greiddum mér af fé-
lagssjóði; í banka-ávísunum; í útteknum
vörumJ4 launin vóru 50 doll. um mánuð-
inn; peningar, seno ég greiddi sjálfum
mér úr félagssjóði, vóru tilfærðir í kassa-
bókinni; banka ávisanir stóðu í eheque-
bókinni og yfir vórurnar voru reikning-
arnirtil.15 Eaunaupphæð mína mundi ég
upp á bár, sömuleiðis peninga-upphæðir
þær, sem ég hafði ‘fengið.16 Aftr á móti
upphæð ehequauna og vöru-reikninganna
mundi ég ekki utanbókar þar niðri á
fundi. En ekki hafði hr. Magnús Páls-
son látið mig vita af þessari miklu skuld-
ar-uppgötvun sinni fyrri en þar á fund-
inum.17 Eg hafði ckkert eftir að fara
nema minnið,18 og ég vissi að það gat
skakkað einhverju — nokkrum tugum
dollara kannske — á upphæð ehequa og
vöru-reikninga frá því sem Cg gat mun-
að þá í svip. Eg sagði stilt og hægt,
að ég hefði búizt við að eiga að skila
af mér eitthvað um 120 dollars. Ef ekki
væri einhverjar mér óafvitanlegar stór-
reikningsvillur (skökk samlegging), þá
gæti það aldrei farið mjög fjarri því, en
ég vildi ekki að óreyndu neitt fortaka.
Þetta er alt og sumt sem ég hef sagt
í |á átt, að mín bókfærsla hafi verið
röng. Að ég hafi gengið í gegn um
reikningana þá með Magnúsi Pálssyni,
er alveg ósatt;16 ég sá þar enga reikninga,
nema hvað ég fletti upp reikningi mín-
nm S L,edger, leit augnablik á hann og
sá undir eins stórar villur í honum.20
Að ég hsfi gengið inn á, að ég
skuldaði félaginu f26(> fram að 7. jan-
úar, það eru svo lierfileg ósannindi, seai
frekast er auðið. Sú upphæð var aldrei
mér hej'ranlega nefnd á nafn við mig.21
Það var allt af gengið út frá 360 doll-
ara skuld. En þó hún hefði nefml verið
hefði ég auðvitað ekki getað kannazt
við hana, af þeirri ástseðu, að hún hefði
verið röng.
5. Stjórnarnefndin nýja stóð ekki
upp af ársfundinum 30. jan. til að koma
saman inorguninn eptir.22 Ársfundurinn
stóð fram um eða yfir miðnætti, og
undir eins um nót.tina tók nefndin til
starfa.20 Ársfundrinn tók enga ráðstöfun
viðvíkjandi skuldaviðskiptum mínum og
félagsins, en vísaði mér til að koma mór
saman við nefndina um það mál. Nefnd-
in kallaði mig aldrei fyrir sig;21 ég var
akki farinn af stað af ársfundinnm, og
bað nefndira að eiga tal við mig. Eg
skýrði nefndinni frá því, að ef mót allri
von minni og viti eg skyldi reynast vera
í svona mikilli skuld ($360), sem hér
hefði verið haldið fram, þá væri mér
ómögulegt að borgn þá skuld nú þegar.
Nefndiu gekk einlægt út frá þessari
skuldar-upphæð ($360) og skoraði á mig,
að dagsetja, hvenær eg vildi skuldbinda
mig til að hafa lokið henni.23 Því neit-
12) Og þó kannaSist J. Ol. við þær
allar, þegar M. Paulson sýndi honum skilríkin
fyrir þeim I vorri viðurvist.
13) En komst þó í skilning um hana,
en þóttist ekki geta borgaS, og vildi ekki
einu sinni scmja um neinn hlut hcnnar.
14) Og í peningum fjelagsins, sem gengu
í gegn um hendur hans sem fjehirftis. J. O.
gleymir hjer alveg fjehirzlunni (0: kassanum).
[>etta er ljóta gleymskan, sem stríðir á hann
í sambandi vift tjárhirzluna, mann, sem ann-
ars pykist muna allt.
15) Já, I bókum verzlunarmanna þeirra,
er seldu vörurnar. En á skrifstofunni voru
þeir ekki til; ef svo hefði verift, hefði hinn
aýi fjehirðir ekki orðið að lina þá, eins og
margt annað, sarnan út um bæ eptir J. Ol.
16) Mikið iíkleg saga, að J. OI. hafi
munað allar peninga upphieSir, sem hann
fjekk í 9 mánufti, upp á hár! Hann hefir eptir
þessu kunnaft kassabókina utan að!! nema upp-
hceðirnar sem hann gleymdi, t. d. $ 25,00
frá einum okkar (Mr. Freeman) sem hann
var minntur á og rneðgekk á fundinum.
17) J>að var ekki von, því M. Paulson
sat víS, ásamt öðrum manni, fram að fund-
arbyrjun að Ijúka við að gjöra upp bækurnar.
18) Allar bækurnar, þar á meðal minnis-
bækur J. Ol. sjálfs, voru þó við hendina,
16) Til hvers er fyrir J. OI. aS neita
því, að hann á ársfundinum gengi gegn um
reikning sinn og aðra reikninga, er snertu hann
þar sem sex nefndarmenn og fieiri eru
vottar að því, að J. Ol. eptir bendingu, sem
hann fjekk I þá itt, settist niður við liækurnar.
og sat við að yfirfara nefnda reikninga í meir
en eina klukkustund. J. 01. mætti eins vel
neita, að hann hefði komið á ársfund fjelagsins.
20) En viöurkenndi þó, að hvert einasla
atriði væri rjptt fært.
21) Við höfuin ekki haldið fram, að J.
Ol. hefði nefnt $266 á nafn, en hilt sögðum
vjer og segjum enn, aS J. 01. kannaðist þá á
fundinum við aS skulda $266— af þeim $336
(en ekki $36«), sem bækurnar sýndu að hann
skuldafti. J. Ol. skildi eptir blaðið með töl-
unum $266 rituftum af honttm sjálfum, og var
það upphæfiin sem hann sá sjcr ekki á neinn
hátt fært að bera á móti, og meðgekk því
þar á fundinum, sem sína skuld. Svo
sýnir og funclarbók vor það — cins og síðar
kemur fram.
•h) II ver hefur sagt það? En þó varð
nefndin að standa upp af ársfundi, þvf hon-
um var slitið áður en hún setti »inn fund.
23) Mikil uppgötvan, en ekki ný.
24) J, O. verður að fyrirgefa, þó vjer
enn uppástönfÍHm hið gagnstæftá.
25) Nefndin gekk út frá $336 skulil
eins og áftur er sagt. ]>að er tóm lýgi. að
pefndin hafi skoraft á J. O. að dagsetja hve-
mcr hann skuldbinrli sig rS haf» skuldinni
lokið, þó slikt heffti ekki vericft ósanngjarnt.
:iði ég: ég sú ofrvel, hvar hér lá fiskur
undir steini; það átti að bjóða mérkosta-
boð: ákveða sjálfur daginn nær þessari
skuld yrði lokið, ektú var svosem hert á
að frestr fengist ekki, bara ég vildi
ákieða dag þegar þessari skuld skyldi
vera lolcið. Það var ekki við húizt, að
ég sæi rcfinn undir: ef ég hefði rlagsett
borgun á þessari skuld (t. d. með sro og
svo miklu um mánuðinn), þá hefði ég þar
með viðrkennt upphœðina — þessa upphæð,
sem ég engar hkr gat séS til að væri neitt
nálægt lagi.26 |>að má scgja, það vœri tor-
tryggni af mér, að' hugsa þeir mundu hag-
nýta rannig tilboð frá mér; cn eftir því sem
fram hafði komið áðr við mig þetta kvöld
einmitt af einum þeirra, var öll ástæða til
fyrir mig aft vera var um mig. Og reynslan
hefir siðan tekið af öll tvímœli um það,
hvers ég hefði mátt vænta.27 Eg.gat jessaft
ég væri fús til aö afborga mánaftarlega af
launum minum (ef ég yrði við blaðið) eitt-
hvað eptir fremsta megni, nema ekki mán-
uftinS maí og júní; þeir spurftu hvað mikiS;
ég færðist undan aS nefna til ákeðna upp-
hæft', en óskaði að Jeir létu heyra, hvað
þeim þoetti sanngjarnt; cn peir þverneituðu
þvi. Eg sagði þeim, að ég hefði sárlítið
afgangs um vetrarmánuðina (t. d. $lo) en
gæti borgað talsvert um sumarmánuðina. En
þeir vildu ekkert annað en akveftinn dag
hvenær skuldinni skyldi vera lokið. Eg
neitaði því, þar eð það var bersýnileg* að
ganga að viðrkenning á upphœft'inni, sem
ég var sannfærðr um að var röng, eins og
síðar er komið í ljós.28 Svo fór einn nefnd-
armaðurinn að halda prédikun fyrir mér,
gefa mér að skilja, að það væri ekkert spaug
fyrir mig með þessa skuld, gefa í skyn að
ég mætti þakka fyrir að þeir létu ckki taka
mig fastan fyrir hana.20 Eg hálf-brosti fyrst
að þeim lestri, þar til ég fór að skilja, að
maðrinn ætlaðist til að ég tæki þetta mjcig
alvarlega; og svo tik ég það a/variega, og
sagði honum, að ég vissi ekki til að það
væri ncitt óráðvandlegt í minni skuld, þeirri
sem virkilega mundi reynast.30 Svo voiu 2—3
af þeim að illyröa mig dálítið, 1 þó helzt,
og galt ég það svona í líkri mynt. Forseti
sagði eitthvað í þá átt, aS þar sem ég tal-
aði svo óvirðulega til félagsmanna (ég hafði
reyndar sérstaklega gert það til hans eins,
og ekki tilefnislaust), þá gœtum við ekki
saman unnið. Eg stóð þá upp, klukkan var
orðin 4 um morguninn, og ég átti von á
að verða að byrja vinnu kl. 8, og sagði,
að ég hefði annaft við tímann að gera en
vera að munnhöggvast hér i alla nótt. Ef
þeim væri svo annt um að losna við mig,
þá gætu þeir það án þess að halda fyrir
mér lengr vöku; svo kvaddi ég og fór.
Nú segir í grein þeirra félaga: „Eptir
að Jón var farinn, gerSi nefndin þá áiyktun
aS af ástæðum, sem teknar eru fram l henni
vfki nefndin J. Ó. úr þjónustu félagsins, og
fól skrifara að tilkynna Jóni þetta skxiflega,
sem og var gert. “
Allir, sem þetta lesa, munu skilja það
svo, sem skrifara hafi verið falið, að' til-
kynna mér þessa ályktun. En ef svo hefir
veriö, þá hefir ályktunin óvart styzt töluvert
í höndum skrifara, því að brjef hans til mín
(á ensku), dagsett nœsta sunnudag*) á eptir,
1. febr. hljóðar (á íslenzku) svona:
• ,Jón Ölafsson Esq., 350 Alexander Str.,
City.
Kæri herra. — Mér er falið að skýra
yðr frá, að með ályktun gerSri í gær af
stjórnarnefnd „Lögb. Prtg. & Puhl. Co.“
eruð þér rekinn úr þjónustu félagsin*.
Yðar vinsamlega
M. Paulson,
rit. ogféh.“
Hér er engin ástœða tilfærð, og enga
ástæðu hafa þeir herrar tilkynnt mér enn í
dag m.mnlega né skriflega, nema hvaS ég
skyldi á Sigtr. J. um nóttina, að pað, að
ég talaði ekki nógu lotningarsamlega og vin-
gjarnlega við hann upp í eyrun væri ástæSa
26) Margur heldur mig lig. AS ögru
leyti er allt, sem J. Ó. segir um þetta atrifii,
argasta bull og ósannindi. J>aft sem vjer
hofum áftur sagt um samninga tilraunirnar
viö J. Ó. er hiöT sanna.
27) Og hvaft hefur svo reynslan sannaft
annaft en það, aftvjer höfum, til acf hafa nokk-
uft af skuldinni, neyftst til aft taka þaft, sem
J. O. sjálfur Ijet sjer gott þykja aö borga.
Ilann Iiafði peninga fjelagsins, og hjelt því
af þeim er honum sýndist, þar vjer ekki
nenntum í málaferli. J>eir menn í nefndinni,
sem ábyrgð báru af starfi J. Ó., bjuggust
viif og búast enn við, að verða að bœta
fjelaginu skaðann.
28) J>aS sem J. Ó. segir um viðtal
sitt viS oss eru tóm ósannindi. Ef hann
hefði ekki alveg neitað öllum samningum og
svarað illu til, hefðunt við ekki rekift hann
úr þjónustu fjelagsins, og hann getað haldið
ritstjóra stoðu sinnf þann dag í dag. Ilann
haffti viö ýms tækifæri áftur verið ósvífinn
og ósanngjarn gaguvart fjelaginu, sjálfsagt
gangandi út frá þvi, að það gæti ómögylega
án sín verið, og honum væri því óhætt að
bjóða því byrginn, en hann gekk hjer feti
of langt. — J>etta, að skuldar upphæðin sje
röng og að hann þvi hafi neitað að ,semja,
er alit ósanninda fiækjur eins og J, Q. ve [
sjálfur, ef hann ekki er genginn af vitinu.
29) J>að er alls ekki dæmaiaust, aft
menn sjeu tcknir fastir, ekki fyrir vanalegar
skuldir, helilur fynr að hafa brukað annara
fje I leyfisleysi í sínar eigin þarfir, og meira
að segja er stundum hegut fyrir þetta, t. d.
Fcnsmark, sem J. 0. áfelldi að maklegleik-
um. Man J. O., hvacf hann sagdi um Kr. O
þorgllmsson Rvíkur bæjar-fjehirðir, fyrir nokkr-
um árum og þó hafði hann minna til unnicf
en J. O.
*) fessvegna rpyndar markleysu-miði.
því að ekkiqt skjal dagsett á sunnudegi hefir
neina löglega þýð'ing í Sessu landi. j.Ól.
30) l>að, að vita ekki aö maSur er að
gera lagabrot, frijar mann ekki við hegn-
ingu. en getur verið tekjð til greina sem
„mildandi kringumstæður". Vjer skulum þeg-
ar minnzt verður á kassabókina sýna, aS ).
til, að við gætum ekki unnið saman.81
í>eir sem lesa framangreint brjef hr. M.
P. til mfn, sem er eina tilkynningin um
það efni, sem ég hefi nokkurn tíma fengið,
geta nú séð, hvort ég sagði ekki sannleik-
ann, allan sannleikann og ekkert nema sann-
leikann, er ég skýrði frá aS nefndin hefði
rekið mig frá. Ég drap ekki einu orði á,
hvort hún hefði haft til þess gildar ástæður,
miSr gildar eða alls engar. Kg efast um
ég hefði fengið þökk fyrir að fara að leiöa
gctur að ástæðiim hennar.32
6. Kptir bókfocrslu hr. Magnúsar Páls-
sonar srgja |eir fé'agar, að ég hafi þ. 7.
Jan. skuiti.tð félaginu $336.82. Svar mitt er:
bókftecsla stí er röng; upp/ueðimar ó-
s a n n a r.33 (Meira).
Jón Olafsson.
O. vifhaffti aftferð, sem sannar annaðhvort
óráftvendni eða makaiausan asnasknp i bók-
færsiu, fyrir utan alla gleymskuna.
31) Skrifara var að eins faliS að til-
kynna J. O. aft honum væri vikið frá. J.
O. var fullkunnugt um ástæðurnar. Forséti
og nefndin i heiid sinni var búin að taka
þær fram svo ljóslega og skýrt, að heimskarí
mönnum en J. Ö. gat ekki blandazt hugur
um hverjar þær voru. Ilvernig átti nefndin
að forsvara fyrir fjelagsmönnum, sem, sam-
kvæmt J. O. eigin framburSi á ársfundi „vís-
u8u“ honum „til *S kom» sjer saman við
nefndina um þaS mál“ að halda áfram aS
hafa hann i þjónustu fjelagsins, þegar hann
þycrneitaði öllum samningum, og svaraSi að
eins með ónotum og brígslum um Lögbergs-
fjelagið.
32) J. O, eru og hafa allt af verið á-
stæðurnar full kunnar, en 'lesendunum til fróS-
leiks setjum vjer hjer fundar-ályktanina 31.
ian um það efni, og hljóðar hún svo á
íslenzku:
„J’Rf eð það hefur komið f ijós, þegar
bækur fjelagsins voru gerðar upp, að Mr. Jon
Olafsson hefur á meSnn hann haffti i hendi
skrifara og fjehirðis emhættin, án nokkurs
leyfis, tekið til eigin brúkunar fje fjelagsins,
sem hann hafði undir höndum sem fjehirftir,
er nemur, eptir hans cigin játningu, $266,
og neitaði, þegar þess var beiöst, aft gern
nokkurn samning um nefnda upphæð. eSæ
nokkurn hluta hennar; og þar edf nefndur
Jón Olafsson hefur ekki adf undanfórnu leyst
af hendi störf þau, er honum hafa veriif
falin, á þann hátt aíf tnacfur geti verid" á-
nægcfur mecf, þá ályklar fjelagsstjórnin hjer-
meA aíf nefndunt Jóni Olafssyni skuli vikiS
úr þjónustu fjelagsins, og felur skrifara fje-
lagsins acf tilkynna nefndum J. Olafssyni
adal-innihaid þessarar ályktunar tafarlaust.“
33- í>eBar áframhakl af greinj. Oi. kem-
ur, skuium vjer hrekja þetta uppástand með
rökum. J. 01., sem, eptir því hvetnig hann
leysti bókfærslu sína af hendi, ekki hefur vit
á sllku, ætlast þó aldrei til, að orð sln verfti
meira metin en skýrila reikningsfródra manna.
Fyrr má nú vera óskammfeilni!
Manchester House.
Nssstu dyr við Chespside.
576 MAIN ST.
Vjer höfum flutt í stóru og rúm-
góðu búðin*, sem h*nn Mr. Taaffar
var í, nseitu djr við Cheapside, og-
höfum pví í alla staði miklu meiri
hentugleika á að reka verlun vora
Vjer opnum daglega
nýjar vörubiryðir.
NYASTA SNID
Og
LÆGSTU PRISAR.
á karlmanna, unglinga og
smádrengja fötum,
m«ð öllu par til hejrandi.
J. CORBETT & CO.
_MAHGHESTER HOUSE.
MAIN STR.
WINNIPLG.
POSTSAMNINCAR.
iNNsiGnmrM tilboðum stýluðum tii
Postmaster General, verður tekið við að
Ottawa til hádegis föstudaginn 15. maí
nrestk., um flutning á pósti Hennar Ilá-
tignar, og er ætlazt til að samningarnir
gildi um 4 ár, um sjerhverja af eptir-
fylgjandi póstleiðum, frá 1. júlí nsestk.;
Port Alexander og Peguis — aðra hvora
viku, vegalengd talin 50 milur.
Hanlan og Meadowlea — tvisvar á viku.
vegaiengd talin %% míia.
Ignace og járnbrautarstöðin — 12 sinn-
um á vilcu, vegalengd talin % njílu.
Marquette og járnbrautarstöðin—12 sinn
um á viku, vcgalengd talin /s mílu
Marquette og St. Eustache — einu sinni
á viku, vegaieugd talin 7 mílur.
St. Boniface og Winnip«g — 12 sinnum
á viku, vegalengd talin ein míla.
Preutaðar leiðbeiningar innihaldandi
frekari skýringar um skiiyrðin við þessa
fyrirhuguðu samninga eru til sýnis á
pósthúsunum við enda hverrr.r af þnssum
póstleiðum og hjer á skrifstofunni, og
þar fást einnig eyðuhlöð undir tilboð.
W. W. MoLEOD,
Post Offlce Inspector.
Post Office Inspectors Offlce, I
Winnipeg, 27. Marz 1891. ^