Lögberg - 15.07.1891, Blaðsíða 3

LÖGBERG.MIÐVIKUDAGINN 15. JÖLI 1891.
3
Logberg almennings.
[Undir þcssari fyrirsögn tökum vjer upp
greinir frá mönnurn hvaðanæfa, sem óska
að stíga fæti á Lögberg og reifa nokkur
þau málefni, er lesendur vora kynni
varða. — Auðvitað tökum vjer eigi að oss
ábyrgð á skoðunum þeim er fram koma
i slikum greinum. Engin grein er tekin
upp nema höfumlur nafngreini sig fyrir
ritstjóra blaðsins, en sjálfráðir eru höf-
undar um, hvort nafn þeirra verður prent-
að eða ekki].
----o----
Arnes, Man., 4. júlí 1801.
Háttvirti herra ritstjóri.
Menn eru lijer bálvondir út af
fiskiveiðareglugjörðinni nyju, sem
stóð í 25. nr. Lögbergs. E>að var
talsvert umtal um f>á reglugjörð
orðið áður en menn lásu hana 1
blaðiuu; stöku menn voru búnir að
sjá hana, sem álitu hana rangláta
og óhæfilega í alla staði; svo jók
það ekki alllítið gremjuna álitsorð
blaðsins sjálfs um reglugjörðina.
E>rátt fyrir f>að sem menn eru
búnir að segja um reglugjörðina,
f>á leyfi jeg mjer að fara nokkrum
orðum um hana, f>ví jeg legg ann-
an skilning í hana, en jeg hef orð-
ið var við.
Reglugjörðin byrjar f>annig:
1. gr. „E>að má gefa út leyfisbrjef
til að fiska um sumartímann“
o. s. frv.
Er hjer ekki átt við sumarfiskiveiði
eingöngu? í allri reglugjörðinni er
hvergi minnst á votrarveiði, eða f>á
aðferð sem brúkuð er við veiðar
um f>ann tíma árs. Reglugjörðin
tilgreinir eingöngu um fiskiveiðar á
feátum, hvort heldur gufu- eða segl-
bátar. Reglugjörðin er f>ví ekkert
nema lög um sumarfiskiveiðar í
vötnum í Manitoba og norðvestur
territoriunu®. Gætum að ennfrem-
ur. Eptir amerikönsku tímatali er
sumarið prir mánuðir (júní, júlí og
ágúst). Nú ef menn mega leggja
smáfiskanet og veiða smáfisk í 9
mánuði af árinu, verða lögin pá elcki
frekar polandi ? E>að nær engri átt,
að stjórnin ætli að fara að friða allan
smáfisk, og missa par með gjald
f>að sem hún tekur af allri vetrar-
reiði manna.
Jeg hef gert þessar bendingar,
°g geta menn f>egar blóðið kælist,
sem virðist liafa hitnað nógu mikið,
athugað, hvort f>ær hafa ekki við
eitthvað að styðjast, með f>ví að
lesa reglugjörðina betur.
Virðingarfyllst
Cuðl. Magnússon.
*
FiskiveitJá-umsjónarmaður Otta-
Ava stjórnarinnar fyrir Manitoba og
norðvesturlandið, leggur sömu pyð-
ing í reglugjörðina og vjer; hann
hefur skrifað eptir skfringmn, en
engar fengið enn.
Ritstj.
UM FISKIVEIÐAR.
E>á er nú fiskimála-deildin búin
að leggja endilegan úrskurð á mál-
ið áhrærandi hvít-fiskis veiðar í Mani-
toba og norðvestur territóríunum
með reglugjörð peirri, sem út kom
í 25. nr, Lögbergs þ. á.
Heldur mun mönnum hafa hitn-
að, pegar f>eir voru búnir að lesa
reglugjörðina, pví peim hefur sum-
um fundist hún heldur bindandi;
meiri hluti manna hefur lagt pann
skilning í innihald hennar, að ekki
mætti leggja smærri möskva enn 5
puml. í vatn nokkurn tíma árs, og
par eð smáfisks veiði er hjer aðal
framfæri fjöldans síðari árin, pá er
eðlilegt að peim pyki höggvið nærri
sjer, sem hafa lagt pann skilning
í reglugjörðina.
Jeg hef aðra skoðun á reglu-
gjörðinni eða innihaldi hennar en
almennt gerist, en mjer dettur ekki
í hug að segja, að mín skoðun sje
sú rjetta; en jeg pykist eiga rjett
á pví að láta skoðun mína í ljósi,
pegar svo stendur á að jeg vil
gera pað.
Reglugjörðin byrjar pannig:
,.l. gr. E>að má gefa út leyfisbrjef
til að fiska um sumartímann í
Manitobafylki og norðvestur-
territóríunum, er nefnist verzl-
unarleyfi og heimilisleyfi“.
Reglugjörðin byrjar á pví, að
tiltaka tímann sem má fiska á, og
pað er sumartíminn, sem eptir ensku
tímatali er 3 mánuðir, júní, júlí og
ágúst; af pessu er auðsjeð, að
reglugjörðin hefur einungis meint
hvítfisks veiði á pessu tímabili, og
pað Sjfnir líka möskva stærð, báta
og netja brúkun á pessu tímabili,
að pað er átt við sumarið en ekki
aðra tíma ársins, og jeg skil svo
pessa reglugjörð frá upphafi til enda,
par hún minnist ekki með einu
orði á annan veiðitíma en sumarið,
að hún breyti ekki neinum veiði-
reglum annan tíma árs frá pví sem
hefur verið;*) t. d. er hvítfisks
friðunar-tími eins og að undanförnu;
smáfisks veiði eins og áður; pví pó
7. grein tiltaki möskva stærðina, pá
er pað og svo líka meint um hvít-
fisks sumarveiði.
Jeg álít pví reglugjörðina ekki
ópolandi, eptir peim skilning sem
jeg legg i hana, pví að undan
teknum hvítfisks friðunartíma, höfum
við 8 mánuði af árinu til að veiða
smáfisk til heimilis parfa.
*) Þar skjátlast höf. því þessi reglu-
gjörð bannar að veiða fisk til verzlun-
ar sunnar en fewampy Island o. fl.
Ritsj.
Hvaða meining**) getur verið í
pví fyrir stjórninni, ef hún hefur
hugsað sjer að sporna við eyðilegg-
ing hvítfisksins, að leyfa pann eina
möskva til brúkunar árið um kring,
sem tekur hvítfisk, en lítið eða ekk-
ert af smáfiski.
Nýlendubúi.
**) Höf. virðist gleyma |>ví, sem
vjer tókum fram í athugasemdum vor-
um við reglugjörðina: „Það lítur út fyrir,
að það sje vitlaus maður sem búið hef-
ur til þessa reglugjörð“ Það er ekki
að búast við, að i>að sje nein meining S
því sem vitlausir mena gera. Jíeð orð-
inu „vitiaus" meinum vjer náttúrlega, í
þessu sambandi, aula, eða mann sem
ekki ber minnsta skyn á það, sem hann
er að gera.
Ritstj.'
Meltingarleysi
er ekki að eins illur sjúkdómur i sjálfu
sjer, heldur framleiðir það og óteljandi
veikindi, með þvi *ð það spillir blóðinu
og veikir likamsbygginguna. Að Ayers
Sarsaparilla /je bezta meðalið VÍ3
meltingarleysi, jafnvel þ»gar lifrarveiki
er því samfara, það er sannað með ept-
irfylgjandi vottorði frá Mrs. Joseph Lake,
Brockway Centre, Mich.:
„Lifrarveiki og meltingarleysi gerðu
íf mitt að byrðí og höfðn n*r því kom-
ið mjer til að ráða mjer bana. Um
meira en fjögur ár leið jeg óseigjan-
legar kvalir, varð næituu því ekki nema
skinin beinin, og jeg hafði naumast
krapt til að dragast um jirðina. Á öll-
um mat hafði jeg óbeit, og jeg gat alls
ekki melt nema ljettustu fæðu. Á þess-
um tima var jeg undir ýmsra lækna
hendi, en þeir bættu mjer ekkert. Ekk-
ert, sem jeg tók inn, vírtist gagna mjer
stundu lengur, þangað til jeg fór að við
hafa Ayers Sarsaparilla; af því hefur á-
rangurinn orðið dásamlegur. Skömmú
eptir að jeg fór að taka Sarsaparilla inn,
fann jeg til bata. Jeg fór að fá matar-
lyst aptur, og jafnframt fór jeg að geta
melt alla fæðuna, styrkur minn óx á
hverjum degi, og eptir að jeg hafði um
fáeina raánuði fylgt leiðbeiningum yðar
vandlega, var jeg orðin alheilbrigð og
gat gengt öllum minum heimilisskyldum.
Meðalið hefur gefið mjer nýtt líf“.
AYERS SARSAPARILLA.
Búin til af
Dr. J. C. Ayer & Co., LoWell, Mass.
Til sölu hjá öllum lyfsölum.
VEGGJA PAPPIR
--OG-
GLUGGA - BLŒJUR.
Komizt eptir prísum hjá okkur áður
enn pjer kaupið annarsstaðar.
FARID TIL
iSlmniis Uaisi & llinmiN
eptir yðar
LANDBÚNADAR-VERKFÆRUM.
E>eir verzla með
Vagna, Ljettvagna (buggies), Sdffvjelar, Hcrfi, Plóga,
Hveitihreinsunar-vjelar o. s. frv.
CAVALIER ..................... K DAK
fcg'V Skrifstofa austur af basjarráðsstofunni.
Sníðir og saumar, hreinsar og gjörir við karlmannaföt. Lang billegasti staður
borgiani að fá búin til föt eptir'máli. Það borgar sig fyriryður að koma til hans
, áður enn þjer kaupið annarsstaðar.
Fjpaivic Dauei, 559 Main St., V.'inqipeg,
INNFLUTNINGUR.
í þvi skyni aS flýta sem mest að mögulesd er fyrir því að
auðu löndi í
MANITOBA FYLKI
byggist, óskar undirritaður eptir aðstoð við að útbreiða upplýsingar
viðvíkjandi landinu frá öllum sveitastjórnum og íbúum fylkisin
sem hafa hug á að fá vini sína til að sctjast lijer að. þossar upp-
lýsingar fá menn, ef menn snúa sjer til stjórnardeildar innflutn-
ngsmálanna.
Látið vini yðar fá vitneskju um hina
MIKLU KOSTI FYLKISINS.
Augnamið stjórnarinnur er með öllum leyíilegum meðulum að
draga SJERSTAKLEGA að fólk,
SEM LEGGUR STUHD Á AKURYRKJU
og sem lagt geti sinn skerf til að byggjá fylkið upp jafnframt þvi
sem það tryggir sjálfu sjer þægileg heimili. Ekkert land getur tek
ið þessu fylki fram að
LANDGÆDUM.
Með
HINNI MIKLU JÁRNBRAUTA-VIDBÓT,
sem menn braðum yerða aðnjótandi, opnast nú
ÍKMMLEGIMI SÝLESDC-SVÆDI
og verða hin góðu lönd þar til sölu með
VÆGU VERDI oo
AUDVELDUM BORGUNAR-SKILMÁLUM.
Aldrei getur orðið of kröptuglega brýnt fyrir mönnum, sem
eru að streyma inn í fylkið, hve mikill hagur er við að setjast að
í slíkum hjeruðum, í stað þess að fara til fjarlægari staða lang'
frá járnbrautum.
THOS. GREENWAY
ráðherraakuryrkju- op inutlutnmgsmála.
WINNIPEG, MáNITOBA.
492
Kerlingin var að tauta eitthvað
niður í koddann, heyrði pað sem
læknirinn sagði, og setti pá að henni
grát.
„Deyr! Deyr! Auminginn hún
Rósanna mín, með gullna hárið sitt
sem æfinlega elskaði veslinginn hana
móður sína, pangað til hann fór
burt með haná, og svo kom hún
aptur til að deyja—deyja—ú!“
Svo heyrðust engin orðaskil,
heldur að eins lágt raunalegt væl;
pað fór hrollur um stúlkurnar úti
í horninu, og pær stungu fingrun-
urn í eyrun.
„Heyrið pjer, kona góð“, sagði
læknirinn og hallaði sjer ofan yfir
rúmið, „langar yður ekki til að
prestur komi?“
Hún leit á hann með sínum
björtu augum, sem pegar voru nokk-
uð farin að myrkvast af poku dauð-
ans, og hvíslaði með harðneskjulegri
en lágri rödd: „Hvers vegna?“
„Af pví að pjer eigið ekki
eptir að lifa nema stuttan tíma“,
sagði lseknirinn blíðlega. „E>jer er-
uð komin í dauðann“.
Guttersnipe gamla spratt upp,
501
*— faðir hennar gat ekki haldið lengi
kyrru fyrir á sama staðnum, og hafði
komið aptur til Melbourne einni viku
á eptir Brian. Skemmtilegi samkvæm-
is -flokkurinn úti á landsetrinu var
nú tvístraður út um allt. Paterson
hafði farið til Nýja Sjálands, áleið-
is til dásemda peirra sem sjá má
við Heitu Vötnin, og garali nýlendu-
maðurinn var í pann veginn að leggja
af stað til Englands til pess að lífga
upp sínar æsku-endurminningar. Mr.
og Mrs. Rolleston höfðu farið aptur
til Melbourne, og par neyddist Felix
vesalingurinn til að fara á ný að
sökkva sjer niður í pólitíkina, og Dr.
Chinston hafði aptur farið að gefa
sig við sjúklingum sínum og taka
við gjaldi peirra eins og að undan-
förnu.
Madge pótti vænt um að vera
aptur komin til Melbourne, pví að
nú hafði hún aptur fengið góða heilsu.
og langaði til að fara að njóta fjörs-
ins, sem borgalífinu er samfara. E>að
voru nú liðnir meira en prír mán-
uðir síðan morðið bafði verið framið,
og nú var fólk hætt að tala um pað.
Eina umræðuefnið var pá, livort ske
500
að pað má ekkert út af bera fyrir
mjer, og pess vegna hefði jeg al-
drei getað orðið sjómaður.“
Nú var Mrs. Sampson loksins
orðin uppgefin; lofaði hún pví Brian
að lesa hraðskeyti sitt í friði og
fór út úr herberginu og ofan stig-
ann og brakaði hátt í lienni. Brian
reif upp rauðmerkta hraðskeytið; pað
var frá Madge; hún sagði pau væru
komin aptur til borgarinnar, og
bað hann að koma og borða hjá
peim um kveldið. Fitzgerald braut
saman hraðskeytið, stóð svo upp af
stólnuni, og gekk ólundarlega fram
og aptur urn herbergið með hend-
urnar í vösunum.
„Svo hann er kominn,“ sagði
ungi maðurinn upp hátt við sjálfan
sig; og jeg verð að finna hann og
taka í höndina á honum, jeg, sem
veit hver hann er. Ef ekki væri
Madge, pá skyldi jeg yfirgefa penn-
an bölvaða stað tafarlaust, en jeg
væri heigull ef jeg gerði pað, eptir
að hún hefur staðið með mjer eins
vel og hún gerði í mínum raun-
um.“
E>að fór eins og Madgo spúði
493
preif S handlegginn 4 honum og
rak upp angistar-org.
„í dauðann, dauðann—nei! nei!“
grenjaði liún og læsti klónum í
ermina á honum. ,.Jeg er ekki
undir pað búin að deyja,—svei tnjer
pá; bjargið mjer, bjargið mjer; jeg
veit ekki, hvert jeg mundi fara;
hjálpið pjer mjer, bjargið pjer mjer“.
Læknirinn reyndi að ná hönd-
um hennar af handleggnum á sjer,
en hún hjelt undarlega fast.
,,E>að cr ómögulegt“, sagði
hann án frekari málalengingar.
Kerlingarnornin hneig a]>tur nið-
ur I rúm sitt.
„Jeg skal gefa yður peninga
til að bjarga mjer“, grenjaði hún;
góða peninga, sem jeg á alla sjálf
—alla sjálf. Sko—sko—lijer—-pund“,
og hún reif sundur koddaverið, tók
par út poka, og hellti úr lionum
glóandi gullstraumi. Gull—gull—
pað valt út yfir rúmið, út yfir gólf-
ið, út í dimm hornin, en pó sneiti
enginn pað, svo agndofa voru menn
við pessa voðasjón, par sem konan
var deyjandi að halda dauðahaldi S
lífið. Hún þreif í nokkur af liinum