Lögberg - 29.07.1891, Page 7

LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 29. JÖLI 1891.
7
Kongurínn i gullánni;
cbsi srörtu brœburnir.
Æflntýri eptir John lluskin.
I. kapUull.
Ilvernig Hr. Suðvestanvindurinn skipti sjer af
búskaparlagi svörtu IjræSranna.
í afskekktum og fjOllóttum parti
af Stiríu var einu sinni í fyrndinni
furðulega og dýrðlega frjósamur dal-
ur. Brött og klettótt fjöll lágu að
honutn á alla vegu; á fjöllunum
voru tindar, sem ávallt voru snævi
paktir, og niðtxr frá peim tindum
steyptust margar ár í sífeldum foss-
um. Ein af pessum ám rann vestur
af fjöllunum, fram af kletti svo há-
um, að þegar sólin hafði livervetna
annars staðar gengið undir, og allt
fyrir noðan var myrkri hulið, pi
skinu geislar liennar enn með fullum
krapti á pennan foss, svo að pað
var eins os hann væri úr g-ulli.
Ain var pví af fólki par í nágrenn-
inu kölluð Gullá. l>að var undar-
legt að engin af pessum ám skyldi
renna ofan í tlalinn sjálfan. I>ær
runnu allar hinurn megin ofan af
fjöllunum, og liðuðust svo áfram
eptir breiðum sljettum og fram hjá
mannmörgum borgum. En skyin
drógust svo stöðugt að snjópöktum
hæðunum, og hvíldu svo kyrrlátlega
I skálinni milli fjallanna, að á purka-
og liita-tímum, pegar ailt landið
umhverfis sólbrann, pá var regn í
litla dalnura; og uppskeran var par
svo mikil, og grasið svo hátt, og
eplin svo rauð, og vínberin svo blá,
og vínið svo ríkulegt, og hunangið
svo sætt, að allir, sem pað sáu,
furðuðu sig sig á pví, og dalurinn
var almennt kallaður Auðæfadalur.
Allan pennan litla dal áttu prír
bræður, sem hjetu Schwartz, Hans
og Glack. Schwartz og Hans, tveir
eldri bræðurnir, voru ljótir menn;
augabryrnar á peira slúttu fram, og
augun voru lítil og leiðinleg, og æíin-
lega hálf-lokuð, svo að ekki var
mögulegt að sjá inn í þau, en par
á móti fanst öðrum mönnum, pau
sjá langt inn í sig. Bræðurnir lifðu
á að yrkja Auðæfadalinn, og peir
voru allra-beztu bændur. E>éir drápu
allt, sem ekki borgaði sig að gefa
að jeta. t>eir skutu prestina, af pvi
að peir tíndu upp í sig ávextina;
og peir drápu íglana, til pess að
peir skyldu ekki sjúga kyrnar; peir
eitruðu fyrir húsengispretturnar fyrir
stð jeta mola í eldhúsinu; og peir
npprættu síködurnar, seni vanar voru
að syngja allt sumarið á linditrján-
um. I>eir ljetu vinnufólk sitt vinna
án pess að gjalda pví neitt kaup,
pangað til pað fjekkst ekki til að
vinna lengur, og pá jöguðust peir
við pað og ráku pað burt, án pess
að borga pví neitt. l>að hefði ver-
ið undarlegt, ef peir hafðu ekki
orðið ríkir á slíkri jörð og með
slíku búskaparlagi, enda urdu peir
mjög ríkir. E>eim tókst venjulega
a8 geyma korn sitt, pangað til pað
var komið í geypi-verð, og að selja
pað pá helmingi dyrara en pað var
vert; peir höfðu hrúgur af gulli
liggjandi á gólfunum, en pó vissi
enginn maður til pess að peir hefðu
látið svo mikið sem einn eyri eða
eina brauðskorpu af hendi rakna f guðs-
pakka skyni; peir fórualdreitil kirkju;
peir nöldruðu sífellt út af að greiða
tíundir; og peir voru í stuttu máli,
svo miskunnarlausir og illir í skapi,
að ailir sem citthvað höfðu átt sam-
an við pá að sælda, uppnefndu pá,
og kölluðu pá „Svörtu Bræðurna“.
Yngsti bróðirinn, Gl«ck, var
eins gersamlega ólíkur eldri bræðr-
um sínum, bæði ásyndum og að
skapferli, eins og frainast var mögu-
legt að ímynda sjer eða æskja.
Hann var ekki nema tólf ára garn-
all, ljóshærður, bláeygur og blíður í
lund við allar lifandi skepnur. Hann
kom sjer, eins og nærri rná geta,
ekki sjerlega vel saman við bræður
sína, eða öllu heldur, peir komu sjer
■ekki vel saman við hann. Honum veitt-
ist venjulega sá heiður að snx'ia
<eininum, pegar eitthvað var til að
steikja, sem ekki var opt; pvi að
pað verður að syna bræðrunum pá
sanngirni, að geta pess, að peir
hjeldu naumast sjálfa sig ríkmann-
legar en aðra. Annars var hann
vanur að pvo skóna, gólfin, og
stumdum diskana, og fjekk endrum
og sinnum leifarnar á peim sjer til
uppörrunar, og blessunarlega mikið
af barsmíði sjer til siðbetrunar.
I>annig leið langur tími. Loks-
ins kom mesta ópurkasumar, og allt
gekk á apturfótunum í sveitunum
par í grenndinni. Óðara en heyið
var hirt, kom flóð og bar heystakk-
ana ofan til sjávar; rínviðar-tein-
ungarnir hjuggust sundur í smá-
stykki af hagli; kornið syktist, varð
srart og ónyttist. í Auðæfadaln-
um einum var Ollu óhætt, eins og
vant var. Eins og par var regn,
pegar hvergi var regn annars staðar,
pannig var par sólskin, pegar hvergi
var sólskin annars staðar. Allir
komu til að kaupa korn par í daln-
um, og jusu bölbænum yfir Svörtu
Bræðurna, pegar peir fóru paðan.
I>eir báðu um pað sem peim synd-
ist, og fengu pað, að undantekn-
um snauðum mönnum, sem ekki
gátu nema beðið beininga; ymsir
peirra urðu hungurmorða rjett fyrir
framan dyrnar hjá bræðrunum, án
pess menn skiptu sjer af peim hið
allra minnsta.
I>að rar koinið fram undir vet-
ur, og veður var mjög kalt: I>á
bar svo til einn dag, að báðir eldri
bræðurnir liöfðu farið út; Gluck
var skilinn eptir til pess að sjá
um steikina, og brasðurnir höfðn
lagt blátt bann fyrir, eins og peir
voru vanir, að hann hleypti nokkrum
inn eða gæfi nokkrum nokkuð. Gluck
settist niður fast rið eldinn, pví að
hellirigning var, og eldhúsreggirnir
voru alls ekki purrir nje viðfeldn-
ir á að líta. Hann sneri steikar-
teininum í sífellu, og steikin varð
falleg og móleit. „Hvað pað er
leiðinlegt,11 sagði Gluck við sjálfan
sig, „að bræður mínir skuli aldrei
bjóða neinum til miðdegisverðar.
Jeg er alveg viss um, að pegar
peir hafa jafn-inndælan bita af sauða-
keti eins og pennan, og enginn
annar hefur svo mikið sem purran
brauðbita, pá mundi pað verða peim
til ánægju, að liafa einhvarn til að
borða hann með sjer.“
Rjett pegar lxann var að segja
petta, voru tvö högg barin á hús-
hurðina, pung og hljómlaus, eins og
bundið hefði verið utan um dyra-
hamarinn — líkara gusti en höggi.
„Það hlytur að vera vinduri«n,“
sagði Gluck; „enginn annar mundi
pora að berja tvö högg á okkar
dyr.“
Nei; pað var ekki vindurinn;
parna var aptur barið fast, og und-
arlegast var pað, að pað var eins
og aðkomumanni lægi mikið á, og
væri ekki lifandi ritund liræddur
við pað sem úr pessu kynni að
verða. Gluck fór út að gluggan-
um, lauk lxonnm upp og stakk höfð-
inu út um liann til pess að sjá,
hver petta væri.
Aldrei hafði hann á æfi sinni
sjeð nokkurn mann svo ó.venjuleg-
an ásyndum eins og pann sem fyr-
ir utan var. Hann hafði mjög stórt
nef, dálítið gulleitt; kinnarnar voru
mjög hnöttóttar og mjög rauðar,
og pær hefðu getað komið manni
til að halda, að hann hefði verið
síðustu fjörutíu Og átta klukku-
stundirnar að blása í eld, sem ekki
hefði viljað lifna; bak við löng,
silkimjúk augnahár glömpuðu glað-
leg augu; yfirskeggið á honum var
! tvöföldum snúningi, h'kt og
tappatogari, beggja megin við munn-
inn, og liárið, sem var skrítilega
móhvítt, náði langt ofan á herðar.
Hann var hjer um bil fjögur fet
og sex pumlungar á hæð, og hafði
á höfðinu keilumyndaða Jiúfu, nær
pví eins háa eins og hann var
sjálfur, skreytta með svartri fjöður
eitthvað priggja feta langrí. Frakka-
löfin voru ákaflega löng að aptau,
nokkuð lík kjóllöfum, að eins miklu,
miklu lengri, en pað bar ekki mjög
mikið á pcim pví að maðurinn var
yzt fata í afarstórri, svartri, gljáandi
skykkju, sem fjell í fellingar miklar:
hún hlaut að hafa verið allt of síð
handa lionum í logni, pví að vind*
urinn, sem bljes kring um gamla
húsið, stóð í hana og hjelt henni
beint aptur af herðunum, og var
hún lijer um bil fjórum sinnum
lengri en maðurinn sjálfur.
Gluck varð svo algerlega stein-
hissa á að sjá pennan aðkomumann,
semvarsvo einkennilegurásyndum, að
hann stóð um sturuh grafkyrr, án
pess að fá komið upp nokkru orði.
Svo lamdi gamli maðurinn aptur að
dyrum, enn dugnaðarlegar en áður,
og sneri sjer pví næ’st við til pess
að gæta að skykkjunni sinni, sem
lamdist aptur af lionum. Um leið
og hann gerði pað, kom hann auga
á litla, gula höfuðið á Gluck, sem
sat rígfast í glugganum, með gal-
opinn munn og bísperrt augu.
„Sæll vert púl“ sagði litli mað-
urinn; „petta er ekki rjett aðferð
til pess að taka á móti gestum;
jeg er blautar; lofaðu mjer inn.“
I>að var satt, sem litli maður-
inn sagði, hann var blautur. Fjöðr-
in lians hjekk niður á milli fóta
hans líkt og skottið á hvolpi, sem
barinn liefur verið, og pað lak af
henni eins og af regnhlíf; og frá
endunum á yfirskegginu á honum
rann vatnið ofan í vestisvasa lians,
og upp úr peim aptur líkt og
myllulækur.
„Jeg bið yður afsökunar,11 sagði
Gluck, „mjer pykir mjög mikið
fyrir pví, en jeg segi pað satt, jog get
pað ekki.“
„Hvað geturðu ekki?“ sagði
gamli maðurinn.
„Jeg get ekki hleypt yður inn
— jeg segi pað satt, jeg get pað
ekki; bræður mínir mundu berja
mig dauðan, ef mjer dytti nokkuð
slíkt í hug. Hvað er pað sem pjer
viljið?“
„Hvað er pað sem jeg vil?“
sagði gamli maðurinn önuglega,
„jeg vil fá hita og húsaskjól; og
parna hafið pið stóran eld, bloss-
andi, brakandi og dansandi á veggj-
unum, og enginn maður finnur neitt
til hans. Lofaðu mjer inn, segi
jeg; jeg bið ekki um annað en fá
að verma mig.“ Meira.
LJÓSMYNDARAR.
Eptirmenn Best & Co.
E>eir hafa nú gert Ijósmynda stofur
sínar enn stærri og skrautlegri en
áður og eru reiðubúnir að taka á-
gaatustu myndir bæði fljótt og bil-
lega.
Stórar niymlir af kirkjiipings-
fiilltriiuniim 1891
á $l.oo liver.
Bahhvin <fc Blondal
.207 Sixth Ave., N., Winnipeg.
VECCJA PAPPIR
---OG-
GLUGGA - BLCEJUR.
Komizt eptir prísum hjá okkur áður
enn pjer kaupið annarsstaðar.
_* __*
* *
Saito & Tiflni
345 Main St.,
JOE LeBLANC
selur mjög bllega allar tegundir af leir-
aui. Bollapör, diska, könnur, etc., etc.
I>að borgar sig fyrir yður að líta inn
hjá honum, ef yður vantar ieirtau.
Joe LeBlunc,
481 Maln Pt.
Farið til---
HAKNESS SIIOP Á BALDUR
gerir silataui afðllum tegundum. Ilann sduryúur
allt þvi tilheyrnmli med leegetn zangverdi. Hnnn
logr)) cinnig biedi fljótt og vel vld sliutau. Komid
( ■ k odioú dur en pjer kautnd aeuara stadar.
Vjer búum til og seljum aktygi af öllum sortum, búin til að
eins úr bezta leðri.
Yjer liöfum Vmsar fleiri vörur, par á meðal „Hardvöru“.
E>ar eð vjer crum Norðmenn, pá skoðum vjer íslendinga sem
bræður vora, óskum peir syni oss pá velvild að verzla við oss. I.of
um að syna peim pá velvild að selja peim ódyrara en nokkrir aðrir.
SSllgeil «§£ Crystal, W.D.
Kyaxi’s
Billegasti staður í borginni að
kaupa stígvjel ojr skó.ciÆ ^
Fínir, saumaðir Cordovan skór
Tyrir herra $1.50. , ,
Finir dómu “Kid-skór $1.00.
„ „ „ Oxf. í)9c.
Beztu happakaup sem nokkru
sinui hafa átt sjer stað ( borginni
JW'f-X'Ryaiis Cmmov^ensefioL 492 MA,N STRL’FT-
_
YEARS
Iln tho Uso of CURA.
we Alone own,
for all Dla-^
• • •
OF VARIED
and SUCCESSFUL
EXPERIENCE
TIVE METHODS.th&t I
and Control, I
orders of|
e • •
, • MEN •
Who have weak ort/Af-
I DEVELOPED, or diseased
I organs, who are suffer-l
I i ng f rom brkors of roiivA
I and any Bxcesaes, or of
guaranteo to
ff they can
6T0RED, our
method f
afíord a
method and ap- 7
CUltEl
• MEK •
Whoare/Vf/fi/otisand íu.
potent. thesoom of their
Ifeliows and the con-
tempt of friends and
companiona. ieada us to
all patients,
POSSIBLYBE.RE-
own Exclusivo
®) Pl iances will
{Sp-There ia, then,
EEA X-i Ihope FOR YOUl AND YOURS.
Don’t brood over your condition, nor glvo up in despair I
Thousands of the Worst Cases have yielded to our HOME
-----------------—---------BOOK, whicn wo
. „ >• GETITTO-DAY.
__________________________Œfithods, appliances and expori-
enco that we employ, and wo claim the konopqly of uniform
success. Erie Medical Co.. 64 Niagara St., Buffalo, N. Y.
2,000 References, Name this paper when you write.

.iísrujcaasi
búSin er sú stærsta
í borginni; þrjár
búðir í einni. Vörutegundir eru
Dry Goods, Smávara, Skrautvara,
Gólfteppi, yfir 300 tegundir að
velja úr, það' lregsta fyrir að eins
25c. fyrir Tapestry, og ef prisinn
er 50c. eða meir, þá eru þau lögð
niður frítt. Karlmannaföt með öllu
þar tilheyrandi, föt með því nyj-
asta og fallegasta sniði í borginni.
Verðið er eins lítið og nokkurs
staðar í Canada. þeir verzla fyrir
peningá xit í hönd að eins og þeir
geta keypt inn á billegústu mörk-
uðum heimsins. — þeirra verzlun
fer sívaxandi. — það að selja milc-
iff fyrir peninga út í liönd og
selja billega er það sem hlýtur að
gera þessa verzlun geysistóra. —
þeir selja fallegt Flanneleth tyrir
7|c. yardið, sem kostar lOc. ann-
ars staðar, 100 stykki af Prints
á 7!,c.., vert 12fc. Koinið oo skoð-
ið okkar kvennsokka á 10c., vrerð-
ir 25c. Nýfengið 3 kassa of Mill
remnants, hvítum hómullardúkum
og sheetings. hálf þriðja alin á
breidd fyrir 20c., vert í það minnsta
40c.; vjer bjóðum þcssi kjörkaup,
það er í smáum stykkjum. Geo.
Craig & Co. bíður og býður yður
að koma það allra fyrsta til að
skoða vörurnar, það borgar sig að
kaupa í stóru búðinni hans Craigs.
$4,00 buxur fyrir $2,00.
--1891 -s-
—*—
Vjer höfum tvöfnlt meiri birgðir
Skotsku Vnðmáli, Ensku og Frönsku
klraði í alfntnaði og buxur, en nokkurt
mís í Munitoba eða British Coluinbia.
Okkar maður, sem sníður fötin, er
nýkoniinn frá Chicago, og New York, og
getur jiví geflð yður nýjasta og bezta
snið.
Ivomið og látið mæla yður.
Ekkcrt lán.
Mérchant Taylor.
506 Main Street,
nálægt City IIai.i..
Til sölu:
ÖIl áliöld úr Boarding llouse með
mjög góðum kjörum. — Ennfremur 1
kýr og fjós.— Listliafendur snúi sjer
til ZW° Ingimundar JErlendssonar,
458 Carey Street, Winnipeg.
A. HagRiirt. James A. koss.
HAGfllRT & ROSS.
Málafærslumenn o. s. frv.
DUNDEE BLOCK. MAIN STR
Pósthúskassi Nc>. 1241.
íslendingar geta snúið sjer til ^eirra
með mál sín, fullvissir um, að )>eir lata
sjer vera sjerlega annt unx að greiða
|>au sem rækUegast.
SHERMAN HOUSE
Market Square, WINJilPEC,
AGŒTIS VIN OG SIGARAR.
C. C. MONTGOMERY. Eicandi.
Þetta hús hefur veriS gert eins og nýtt. Mrs. IJ. R. Cibhfms. kona
Comluctor Gibbons, sem liefur aðal-utnsjón yflr fæðissöiunni, (jýður alla hjartan-
lega velkomna, sem kunna að meta ágætan matartilbúuing og sanngjarnt veið
Hún mun með sinni kurteisi og lipurð reyua til að gera húsið vinsælt.
MKS. B. R. GIliliONS.