Lögberg - 21.10.1891, Blaðsíða 3

LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 21. ÖKTÓBER 1391.
n
o
Logberg alniennings.
[Undir þessari fyrirsögn tökum vjer upp
greinir frá ínönnum hvaöanæfa, sem óska
að stíga fæti á Lögberg og reifa nokkur
þau málefni, er lesendur vora kynni
varða. — Auðvitað tökum vjer eigi að oss
ábyrgð á skoðunum þeim er fram koma
1 slikum greinum. Engin grein er tekin
upp nema höfundur nafngreini sig fyrir
ritstjóra blaðsins, en sjálfráðir eru höf-
undar um, hvort nafn þeirra verður prent-
ð eða ekki].
Herra ritstjóri!
í blaði yðar 7. f>. m, er rit-
stjórnarorein íit af ilugritinu „]>eir
alvitru á kjaptastóluin“, en par eð
sumt í f>essari grein er mishermt
og villandi, pá vil jeg biðjast rúms
í blaði yðar fyrir eptirfylgjandi at-
hugasemdir.
Níðrit petta var ekki sent á
pósthúsin I N. í. eins og greinin
hermir, lieldur til einstakra manna
víðsvegar um nydenduna, og p>ar á
meðal til eins póstafgreiðslumanns,
hr. G. Eyjólfssonar.
t>að hefur ekki einungis verið
skilið svo af sveitarstjórn Ný-ísl.
að rit petta væri stýlað móti henni,
heldur og Cllum almenningi í Nýja-
ísl. Jeg hef ekki heyrt einn ein-
asta mann efast um pað.
t>að er blátt áfram borið á
mig í tjeðri grein blaðs yðar, að
jeg hafi í lieimildarleysi frá yfir-
boðurum mínum tekið mig. til i
embættisnafni, og gefið út áskorun
um sjerstaka yfirskoðun reiknings
sveitarinnar; jeg lýsi pessi ummæli
ósannindi, par mjer var falið á
sveitarráðsfundi að gefa út pessa
áskorun, og jeg gerði ]>að ekki í
neinu eigin embættisnafni, heldur
blátt áfram eptir skipun sveitar-
stjórnarinnar, sem liver annar sveit-
arráðsskrifari, er gerir pað sem
sveitarráðið eða lögin fyrirskipa
honum að gera.
JÞað hlýtur pví að vera eitt af
tvennu: að ritstjórn Lögbergs sje
mjög ókunnugt um verksvið sveita-
ráðsskrifara, eða hún vísvitandi ber
pað út um mig sem róg, að jcg
noti skrifara stöðu mína til að gera
hvað mjer gott pykir, án tillits til
pess, hvort jeg liafi nokkra lieim-
ild til að gera pað og pað eða
ckki.
Ef hið síðara á sjer stað, get
jeg ekki vonazt til minna af rit-
stjórn Lögbergs en hún sanni sögu-
burð sinn, pví ef pessar getur lienn-
ar væru sannar, misbyði jeg stöðu
ininni og yfirboðurum minum, en
slíkt hef jeg forðazt að gera vís-
vitjandi.
Hvað yfirskoðuninni viðvíkur,
pá höfðu margir af sveitarbúum á-
litið pað sjálfsagt af sveitarstjórn-
inni, að biðja um syerstaka y íir-
skoðun, og pað mun aðalorsökin til
pess að hún gaf út pessa áskorun,1
og pví fremur sem máísmetandi
menn höfðu lýst pvi yfir að sveit-
arstjóriiin væri nauðbeygð til að
gera pað.
Fyrirsögnin fyrir fiugritinu er:
„Þeir alvitru á kjaptastólum. Eptir
Juniper Dick,“ og par sem Juni-
per Dick hefur ritað í Lögberg
allómjúkt utn sveitarst. N. í. og
viðhaft par mörg hin sömu orð
sem í tjeðu flugriti, pá má ráða
af pví, að allt muni vera sama
persónan, og par sem Juniper Dick
er orðinn skjólstæðingur Lögbergs,
pá er engin furða pótt blaðið lialdi
pví fram, að ekki hefði átt að.
gefa níðriti pessu gaum, pví auð-
sætt er að virðing Dicks muni ekki |
aukast að sama skapi sem rit petta
verður liljóðbærra.
Hefði höfundur pessa flugrits
stýlað pað til ákveðinnar sveitar-
stjórnar með rjettu nafni, og nafri-
greint sjálfan sig, pá hefði hann
ekki purft að kvíða húsnæðisleysi
í næstu sjö til fjórtán ár.
Dað er pví ekki að undra, að
Lögberg hallist á pá sveif, sem pað
gerir i pessu máli, en pó liefur
pað nú brotið ísinn með að gera
petta rit að blaðamáli, og pað með
peim ummælum að pað liefur neytt
mig til að taka til máls, pó+t jeg
af hlífð við mannfjelag pað sem
jeg lifi í mundi annars hafa látið
pað vera.
Hinn lubbalegi ritháttur á tjeðri
Lögbergs grein, er reyndar rniklu
líkari rithætti Juniper Dicks,_ en
aðal-ritstjóra Lögbergs.
Gimli 10. okt. 1801.
G. Thorsteinsson.
Atiis. kitst. — Gremja sú sein
kemur fram í ofanprentaðri grein
Mr. Guðna Thorsteinssonar er ger-
samlega á misskilningi byggð. í
peirri grein Lögbergs, sem hjer er
uin að ræða, er ekki með einasta
orði gefið í skyn, að Mr. Thor-
steinsson hafi „í heimildarleysi“ gef-
ið út áskorunina um endurskoðun-
sveitarreikninganna; enda höfum
vjer aldrei heyrt pað, nje heldur
liefur oss dottið pað í hug. Þar á
móti höfum vjer sagt, að hann ha.fi
gert pað „í embættisnafni“. Skil-
yrðið fyrir pví, að hann hafi getað
gert pað í embættisnafni, er vitan-
lega pað, að hann hafi gert pað
samkvæmt ráðstöfun sveitarstjórnar-
innar. Ef sveitarstjórnin hefði ekki
verið við áskorunina riðin, pá
hefði Mr. Thorsteinsson hlotið að
senda hana út sem prívatmaður, en
ekki í embættisnafni. Þetta virðist
oss svo einfalt, að vjer bjuggumst
við að hvert læst barn mundi geta
skilið pað — hvað pá Mr. Thor-
steinsson, sem vitanlega er ekki
neitt barn. Vjer neyðumst pvf til
að halda, að hann hafi t'i/jað mis-
skilja í petta skipti, pó að vjer
fáum ekki sjeð, hvað manninum
hefur getað gengið til.
Að .Tuniper Dick, höfundur
flugritsins, sje „skjólstæðingur Lög-
bergs“, er meira en vjer vitum, og
oss furðar á, að Mr. Thorsteinsson
skyldi segja pað í sömu andránni,
sem hann er að tala um pessa
Lögbergs-grein. í lienni stendur
meðal annars petta: ,, . . . eins og
það (flugritið) líka l alla staði mun
vera svo ðmerkilegt, að það gat
ekki gert neinum þeirra, sem þar
er reynt til að óvirða, hið minnsla
meinu. Skyldi ekki flestum mönn-
um finnast petta vera fremur sveit-
arstjórninni 1 vil heldur en Juni-
per Dick? Og mætti pá ekki eins
vel segja, að sveitarstjórnin væri
„skjólstæðingur Lögbergs“?
Vjer efumst ekki um að „marg-
ir af sveitarbúum“, og pað „máls-
metandi menn“ hafi „álitið pað
sjálfsagt af sveitarstjórninni, að
biðja um sjerstaka yfirskoðun,“ fyrst
Mr. Thorsteinsson segir, að svo
hafi verið; vjer höfum ekki lieldur
sagt nokkurt orð, sem á minnsta
liátt kemur I bága við pá stað-
liæfing. En pað breytir ekki lif-
andi vitund vorri skoðun á pessu
raáli: að pað sje æði vanhugsað,
að fara að rikast í yfirskoðun á
sveitarraikningunum, pó að ónafn-
greindur maður sendi út frá sjer
nokkur skrifuð eintök af ómerkilegu,
ógætilegu glensi, sem getvr átt við
allar sveitarstjórnir um pvera og
endilanga Ameríku. Hvað halda
menn, að rannsóknirnar yrðu marg-
ar, ef landstjórnin hjer fylgdi sama
prinsípi, og pyldi ekki meira?
Aðalástæðan til pess, að vjer
skrifuðum greinina, var sú, að vjer
höfðum heyrt, að fylkisstjórnin yrði
ef til vill beðin um að fara að
rekast í pessu máli. Mr. 'l’lior-
steinsson ber ekki heldur á raóti
pví, að pað hafi kömið til orða.
Dað er snnnfæring vor, að pað
yrði sveitarstjórninni til óvirðingar
meðal hjerlendra manna, ef til pess
kæmi. Frá pví vildum vjer forða
henni af allskiljanlegum ástæðum.
í pví skyni var greinarstúfurinn
ritaður, en ekki í pví skyni að
bera blak af höfundi fluoritsins.
Tilgáta Mr. Thorsteinssonar um
að Juniper Dick hafi skrifað grein
pá setn í petta skipti hefur orðið
Mr. Th. að ásteitingarsteini, er með
öllu röng. Hann á engan pátt í
henni, beinan nje óbeinan. Enda
skyldi oss ekki undra, pó hann
sje nú eins gramur við oss eins
og Mr. Th. Hann liefur að minnsta
kosti meiri ástæðu til pess.
.'liif. stop, stop.
ATTENTÍON JUST FOR A
MINUTE.
Dví borgið pjer svo mikið fvr-
ir vörur pegar við eruin að selja
okkar vörur svo framúrskarandi bil-
lega. Yjer höfum æfinlega til járn-
vöru til bygginga, tinvöru, járn,
stál, kol, pumpur, allsk. vjelar, byss-
ur, knífa og skeiðar. Belting Lace
Leather Rubber Packing, Iíemp
Packing, Olíu og allt til preski-
vjela.
Yjer gefum með liverri mat-
reiðslu stó sem borguð er út í hönd
eina af peim beztu pvottavjelnm í
heimi, sem er hvervetna sekl fyrir
t5.
Komið fljótt og notið yður
petta tækifæri á meðan pvottavjel-
arnar eru til pví pær verða ekki
lengi að fara. Vjer höfum ásett
okkur að selja allar vörur mjög
billega—- komið og lieimsækið oss.
Næstu dyr fyrir sunuau bankann.
OllllsfiSiVilllSOil
Cavalier, N. Dak.
Magnus Stkpiianson, Manager.
Canadias Pacifie R’y.
Through Tim e-Table—East and West
Read Down 8TATIONS. Read up
Atl. Ex. Pac.Ex.
5.00 p.m.
A 3.00 Lv.. . ,Ar 19.30 —
-10.05 Ar. -11.15 Lv. | Brandon -j 19.30 Ar. 20.05 Lv.
-12.17 .. .... Carberry.. 1S.56 —
-14.14 .. Portase La Prairie.. .lli.47 —
-14.42 ... .Iligh Bluff 16.20 —
---10.30 14.26 Ar,
A 11.35 a.m. Lv.. Winnipeg. Ar. . A 13.50 pm
—13.10p.rn.. 12.15 am
-14.05.... Gretua .. 11.20 —
- 4.00p.m. . .Grand Forks 7.10^-
- 8.00 3.35 —
- 3.20 8.00 —
... Minueapolis 8t. Paui. .
- 6.55 Ar.. .. Lv. 7.15
-lO.OOp. .. Ar. .Chicago. . .. Lv.11.00 p.m
F17.45De.. .. Winnipeg....
-18.40 . Selkirlt East.. .... 9.21 —
G23.35 . Rat Portage.. . ,E. 5.00,—
—13.15Ar. — 3.30p.m | Port Arthur j 14.30 Lv. ( D. 3.15 p.m
J 18.00. ,Lv ... Winnipeg.. Ar. Iv 9.55 —
19.30.. Ar . West Selkirk. . Lv.. 8.25 —
K 10.35. .Lv .. . Winnipeg. . ... K.16.00 Ar.
11.30 .. Headingley
13.55 .... Carman... 14.25 —
17.10.... ... Treherne.. 9.20 —
17.40.... .... Holiand.. 8.50 —
12.15 .Cypress River 3-17-
19.25 . .. Glenboro... . J. 7.45 —
19.55 ..... 0.47 _
20.50... . 6.00 —
ItEFERENCES.
A, (laily. B, daily exept Sundays. C,
daily except Monday. D, dai’.y except
Tuesday. E, daily except Wednesday. Ft
daily except Thúrsday. G, daily except
Friday. II, daily except Saturday. J
Monday, Wednesclay and Friday. K.Tues
day, Thursday and Saturday. L, Tuesdays
and Fridays.
HQUCH & GAMPEELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block Main St.
Winnipeg, Man.
A. G, Morgan,
Main Str. - - - Mclntyre Block.
VIÐ SEL.IL.M
SEDRUS-
&IRDINGÁ-ST0LP4
sjcrstaklega ódýrt.
Emnig allskonar
TIMBUR.
SJERSTÖK SALA
á
A mc'ríkanskri, þurri
Iiimited.
á borninu á
Prinsess og Logan strœtum,
WlNNIPEG.
1891
—■*—
Vjer höfum tvöfalt meiri birgðir
Skotsku Vaðmáii, Ensku og Frönsku
klæði í alfatnaði og buxur, en nokkurt
mis í Manitoha eða British Columhia.
Oukar maður, sent sníður fötin, er
nýkominn frá Chicago, og New York, o
getur því geflð yður nýjasta og bezta
snið.
Komið og látið mæla yður.
Ekkert lán.
Mercliant Taylor.
506 Main Street,
nálægt Gity Hai.l.
92
pað“, svaraði jeg dreinbilega, pvl
mjer gramdist hið kuldalega viðmót
pessa ríka bónda, „jeg hef aldrei á
æfi minni talað við Set Treloar“.
„Og samt haflð pjer sjeð hanau,
sagði hann, og leit mjög fast á
mig; „og jeg skal líka sjá hana
áður en önnur sól rennur upp“.
„Ef til vill getið ]>jer ]>að ekki“,
sagði jeg stuttaralega; „vissi hún
að pjcr ætluðuð að koma?“
,.Jeg sendi lienni orð með bróð-
ur liennar“, sagði Stýríumaðurinn
með ósjálfráðum drambsvip, sem átti
vel við lians ágæta vaxtarlag og
einkennilega andlit.
„Hvernig atvikaðist pað að hann
kom í yðar byggðarlag“, spurði jeg
forvitnislega.
„Hann strandaði með öðruin fleir-
um við ströndina hjá okkur“, sagði
Stýríu-maðurinn, „hann var soltinn
og í ræflum, og jeg aumkvaðist
yfir liann og gerði hann að sauða-
hirði mínum. Hann komst fljótt
upp á að tala okkar mál, kunni
vel við sig, og varð iðjusamur og
sambeldinn, og af tilviljun sá jeg
í Iþofauuui hjá houuoi uiyud af
101
arnir pyrptust út í dyr sínar til
að stara á hann, eins og naut á
nývirki, par sem hann seig áfram
í sínum djúpu hugsunum, klæddur
hinum einkennilega búningi sínum.
Jake vissi ekki af neinum á
ey>tir sjer; hann gekk fáum föðin-
um á eptir Stýriu-manninum, og
]>egar Styríumaðurinn fór inn í
kofann, rcikaði .Jake í kring um
stund, og sárlangaði til að fara inn
líka, en óttaðist að jeg mundi
koma par að sjer. Hann sá pað á
ymsu, að jeg var ekki heima, svo
liann steig, pegar minnst varði, yfir
prösknldinn og hvarf inn í húsið.
Nú er pað ekki í eðli mínu
að vilja njósna eða standa á hleri,
en við petta tækifæri rjeði jeg af
að gera hvorttveggja; svo jeg sneri
út af götunni og gekk í kring,
og aptan að kofanum, og fór hljóð-
lega inn í leyniklefann. Jeg horfði
gegnum grindaverkið, sein vissi að
eldhúsinu. Jake var í pann veginn
að lypta járnliringnum á fellihlemmn-
um, og Siyríumaðurinn horfði á
hann með kæruleysissvip.
ioo
Og par jeg vissi að peir gátu ekki
talað saman nema að eins eitt orð,
pá leiddi einhver eðlishvöt mig *að
kirkjugarðinum, og par sájeg báða
mennina standa bjá óbreyttum leg-
steini, sem grafið var á
SET TRELOAR.
Dáinn: apríl 188—.
Jeg komst nálægt peim, án
pess peir sæju mig, og jeg sá að
Styríu-manninn langaði sjerlega mik-
ið til að spyrja Jake að einhverju,
en sökum pess hann gat pað ekki
kom ákatíega bræði í hann
Hann kreisti saman sinn sterk-
lega linefa og sett.i á sig svip, sem
lysti pví, er margar bækur gætu
ekki lyst; svo sneri hann sjer að
Jake, og Jake hörfaði undan.
En Styríu-maðurinn stillti sig fljótt,
og gekk seinlega af stað í áttina
til kofans.
Hann skeytti fegurðinni, sem
var umhverfis hann, ekki minnstu
vitund; liann lypti ekki einu sinni
liöfði sínu til að draga vel að sjer
hreina og ilmríka loptið; hann bar
ekki við að líta á klettana, liimin-
iim og sjóiun. Og allir porpsbú-
03
kvennmanni, svo fögrum, að jeg
varð alveg frá mjer; hann sagði að
myndin væri af systur sinni, sem
væri eins góð og hún var föguOh
Ilann dró úr harmi sínum silf-
ur-nisti, og sýndi ínjer andlits-mynd-
ina í pví. Hún liafði vcrið tekin í
Plymouth, og var mjög fögur.
„Jeg barðist eius og jeg gat
á móti pessari heimsku, en ró ínín
var horfin, og jeg hafði enga skcmmt-
un lengur af lijörðum mínum; og
að síðustu saoðt seg við hann: Farið
pjer heim til systur }'ða.r, og segið
henni, að vilji liún verða konan
mín, skuli jeg veiða lienni góður
eiginmaður, og yður—yður skal jeg
gera að vfir-sauðahirði mínum“.
„l>jer hafið hugsað að sampykki
hcnnar væri ]>egar fengið“, sagði
jeg“, cn konur hafa vanalega at-
kvæði sjálfar í pessmn málum“.
„Set sagði, að liún mundi verða
viljug“, sagði Styríumaðurinn rólega;
„jeg sendi lienni með hrnum hundr-
að gullpeninga í hiúðargjöf, ]>vl
liann sagði, að hún, eins og allar
konur, elskaði peninga, og jafnvel
pó hún ætti aunan olsklmga nmudi