Lögberg - 23.04.1892, Blaðsíða 4

4
LOQBERG, LáUGARDAGINN 23. APRÍL 1892.
UR BÆNUM
OG
GRENDINNI.
Filkis-þinginu var slitið á mið-
vikujlaginn.
Sjora Friðrik J. Bergmann kom
hingað til bæjarins i fyrradag.
Mr. Eggert Jóhánnsson, fyrr-
verandi ritstjóri „Heimskringl’i“, er
byrjaður á fasteignaverzlun hjer í
bænum.
í Nýja íslands greininni í síð-
atta blaði stóð tilvitnunarmerki 6
einum stað, en neðanmálsgreinin
gleymdist. í henni átti að standa
að pyðingin á leiknum „Sambiðl-
arnir á Mívarts-hótellinu“ væri ekki
eptir ritstjóra pessa blaðs, heldur
eptir Mr. Erlend Gíslason, Glenboro
P. O.
Brownlow ad selja ut
DUKYOHU »6 FOT.
------- 2 O Pret. afsláttup——
AF HVERJU DOLLARS VRD.
Hvern hlut í búðinni sem kostar 1,00 fœrðu fyrir 80 c., livern 2,00 hlut færðu fyrir 1,60; hver 5,00 lilutur kostai pig 4,00.
20 prct. er minnsti afslatturinn sem vjer gefum; vjer sláum 30 til 50 prct. af, á sunnmi vörutegundum.
þjer megið ekki gleyma því að þess i asláttur viikilega á sjer stað og eru engir prettir. Allar vorar vörur eru merktar og
vjer tökum 20 prct. af því. — þetta er það mesta kostaboð er vjer höfum enn gert, og það er bara fyrir stuttan tíma. Vjer
höfum stórkostlegar byrgðir að velja úr og nú er tíminn til að gera það.
íslenzk stúka undir „Indepen-
dent Order of Foresters“ var stofn-
uð bjer í bænum á priðjudags-
kveldið. Það er fyrsta íslenzka
stúkan, sem samskonar fjelög hafa
THOS. BROWNLOW
42 og 424 Main Str. Winnipeg.
Meltingarleysi
er ekki að éins illur sjtíkdómur í sjálfu
sjer, heldur framleiðir tað og óteljandi
veikindi, með því að >að spillir blóðinu
og veikir líkamsbygginguna. Að Aycrs
8arsaparilla sje bezta meðalið við
meltingarleysi, fnvel þsgar lifrarveiki
er því samfara, það er sannað með ept-
irfylgjandi vottorði rrá Mrs. Joseph Lake,
Brockway C'entre, Mi. h.:
„Lifrarveiki og me 'ingarleysi gerðu
if mitt að liyrði og höi u nær því kom-
ið mjer til að ráða mjt bana. Um
meira en tjögur ár leið j6 óseigjan-
legar kvalir, varð næstun þvi aki nema
skinin beinin, og jeg hafði naumast
krapt til að dragast um jörðina. Á. öll-
um mat hafði jeg óbeit, og jeg gat alls
ekki melt nema Ijettustu fæðu. Á þess-
um tíma var jeg undir ýmsra lækna
hendi, en þeir bættu mjer ekkert. Ekk-
ert, sem jeg tók inn, virtist gagna mjer
stundu lengur, þangað til jeg fór að við
hafa Ayers Sarsaparilla; af því hefur á-
rangurinn orðið dásamlegur. Skömmu
eptir að jeg fór að taka Sarsaparilla ina
fann jeg til bata. Jeg fór að fá matará
iyst aptur, og jafnframt fór jeg að getn
melt alla fæðuna, styrkur minn óx -
hverjum degi, og eptir að jeg hafði um
fáeina mánuði fylgt leiðbeiningum yðar
vandlega, var jeg orðin alheilbrigð og
gat gengt öllum mínum heimilisskyldum.
Sleðalið hefur geflð mjer nýtt lif“.
AYERS SARSAPARILLA.
Btíin til af
Dr. J. C. Ayer & Co., Lowell, Mass.
Til sölu hjá öllum lyfsölum.
stofnað meðal íslendinga, pó að
ymsir íslendingar hjer sjeu í sllkum
fjelögutn, einkum „Canadian Order
of Foresters“ og „Independent Order
of Oddfello\vs“. Stúkan heitir „ísa-
fold“.
Það er liálfleiðinlegur siður,
sem kominn er á með íslendinga
lijer í bænum að rjúka upp úr
sætnm tínum, þegar eitthvað sjer-
stakt er að sjá á samkotnum. I>etta
er auðvitað tilgangslaust, þ\í að ef
allir sætu, sæju allir jafn-vel eins
og þeir sjá standandi. En þessi
ávani er fáránlegur, enda gerir
frjettaritari Free Press, sem var á
síðustu samkomunni á Albert Hall,
skop að þessum ávana í blaðinu,
og telur hann hvergi munu eiga
sjer stað nema meðal íslendinga.
Samkoma hljóðfæraleikendaflokks-
ins á Albert Hall á miðvikudags-
kveldið tókst ágætlega. Salurinn
var alveg troðfullur, svo að þrengsl-
in voru til óþæginda, og ágóðinn
af samkomunni mun hafa verið yfir
470,00. I>að er víst óhætt að full-
yrða, að hinar beztu vonir manna
um fiokkinn hafi fyllilega rætzt á
þessari samkomu, og alhr óska
honum góðs gengis. Haldi hann á-
fram eins og hann hefur byrjað,
þá verður hann íslendingum í þess-
um bæ bæði til sóma og ánægju.
Vonandi er, að út úr honum muni
geta, áður en langt liður, myndazt
heill flokkur af lúðraleikendum, sem
væri mjög æskilegt.
pessi nýja tegund tekur öllum $1.40
skóm langt fram.
A. G. MORGAN,
412 Main St., Mclntyre Bleck.
IIAFIÐ ÞJER SJEÐ
NÝJU
Vor-Kjoladukaiia
CHEAPSIDE
Ef ekki þá skoðið þá í dag.
Vjer höfum nú þær fallegustu beztu
og billegustu vörubyrgðir í
borginni.
Lang & HkRicclian,
Komið f CHEAPSIDE og látið
Miss Sigurbjörgu Stefánsdóttir af-
henda yður.
Hver sem veit um bústað hr.
Uorgrims Thorgrimsonar, sem flutti
frá íslandi til Winnipeg sumarið
1887, er vinsamlegast beðinn að til-
kynna það undirrituðum hið allra
fyrta eða á skrifstofu „Lögbergs“.
Arnór Árnason
1203 W.4th Str.
Duluth, Minn.
JOE LeBLANC
selur uijög billega allar tegundir af leir
taui. BoIIapör, diska, könnur, ete., etc.
Það borgar sig fyrir yfiur að líta inn
hjá honum, ef yfi’ir vantar leirtau.
Jot’ LeBlanc,
481 Main tít.
O’COIIIIl lílillS. & líliOHV.
Crystal,
N. Dakota.
Fullkomnustu byrgðir af þurru timbri, veggjarimlum og
þakspón, einnig allar tegundir af harðvöru altjend til. Vjer
ábyrgjumst að prísar vorir eru jafnláir þeim lægstu og TÖrur
vorar eru þær beztu i borginni
Gjörið svo vel aðq eims kæjaoss.
O’Connor Bros. & Grandy,
CRYSTAL, N. D.
J. A. McDONALD káðsmaðuk.
GANSSLE & THOMSON.
Verzla með allar þær beztu laudbúnaðarvjelar. Selju
hina nafnfrægu McCormick sjálfbindara og sláttuvjel-
ar, einnig Moline plóga, vagna, Ijettvagna (buggies),
sjátfbindara þráð etc.
GANSSLE & THOMSON,
CAVALtER, - N. DAKOTA.
OSCAR WICK,
„E, Grniul Fwrks Nnrscry“,
hefur til sölu allal' tegimdir al' trjám
sem þrÓHBt í Minnesota og N. Dakota;
ltann hefur skuggatr;'*, ýms iv*xt«trje,
stór og lítil, einnig skógartrje og rtinns,
blóm o. s. frv. Mr. Wick er nrsntikur
afi ætt og er alþekktur fvrir afi vera
góOur og áreiðanlegur maður í rifiskipt
um. Þeir sem æekja þe«s g«ta snúið
sjer til E. II. Berpmamis, Gaidar, og
mun hann gefa nniiðsytilegai nppiýsing
ar og pantar fyrir þá sem vilja.
OSGAR WICK,
Prop. af E. Graud For ka NurneiT.
E. GRAND FORKS, MIN5.'
THE^ SOWER ^ HAS"
No Second Chance. .
lOood «<n»» wj» maka the m«t ©f tho flrtlJ
FERRY'S
rh»T€ made acd kept Fwry'j Seed Bti
the largest in the world—Merit Telle.
Ferry’s Seed Annual for t8ga
tells the whole Seed story—Sent free for thei j
askinj. Don’t eow Seeds till yougct lU
LM.FERRY & CO..Wind«or,Qnt>
212
og sneri jeg því samtalinu að alvarlegra efni.
„Jeg tel vafalaust" sagði jeg, „að maðurinn muni
koma aptur með hóp af fjelögum siuum, svo
það væri vissara fyrir okkur að komast að nið-
urstöðu um, hvernig \dð eiguin að taka á móti
þeitn“.
„Aðalatriðið er, hvernig þeir taka á móti
okkur“, sagði Sir Henry.
Good lagði ekkert til málanna, en fór að ná
undan dyngju af öðrum varningi pjáturkassa, sem
hafði fylgzt með í allri ferðinni. Við höfðtim
verið önugir við Good út af þessura kassa, af
því að hann var óþægilegur i flutningi, og hann
hafði aldrei sagt okkur greinilega, hvað í honum
væri, en hann Ijet sjer aldrei verða að skilja
hann við sig og sagði einstaklega spekingslega,
að það sem í honum væri gæti komiö sjer vel
á sínutn tíma.
„Hvern fjárann ætlið þjer að fara að gera,
Good?“ spurði Sir Henry.
„Gera — auðvitað að hafa, fataskipti. I>jer
ætlizt þó líklega ekki til að jeg láti sjá mig í
ókunnu l&ndi í þes3um görmum, eða hvað?“ og
bann benti á slitnu fötin sín, sem voru, eins og
allt sem honum tilheyrði, mjög þokkaleg, og al-
staðar vcl tjaslað i þau þar sem þau höfðu bil-
að. Við sögðum ekki eitt orð frekar, en horfðum
með iunilegrí eptirtekt á það sem hann var að
gera. t>að fyrsta, sem hann gerði, rar að láta
2154
Aííonse, sem var snillingur til þeirra hluta, klippá
liár sitt og skegg eptir nj*justu tizku. Jeg ef-
ast ekki um, að ef hann hefði haft heitt vatn
og sápu við höndina, þá hefði hann rakað sig;
enn hann hafði það ekki. t>egar þetta var búið,
kom hann upp með það að við skyldum fella
seglið og baða okkur allir, og gerðum við það,
og varð Alfonse bæði óttasieginn og undrandi
við þá sjón, og fórnaði upp höndum og sagði
að Englendingar væru óviðjafnanlegir menn. Um-
slopogaas, sem þó var hreinlátur eins og aðrir
Zúlúar af betri ættum, gat ekki sjeð neina
skemmtun i því að vera að synda þar í vatninu^
og horfði á okkur með þegjandi undrun. Við
fórum upp i bátinn aptur, endurlífgaðir af kalda
vatninu, og settumst niður og ljetum sólina þurka
okkur, meða'n Good var að opna kassann sinn.
Hann dró fyrst upp úr lionum mjallahvíta Ijer-
eptsskyrtu, rjett eins og hún hafði komið frá
gufu-lSvottahúsinu í Lundúnaborg. l>ar næst tók
hann upp utanhafnarföt, vafin iunan i gráan og
hvítan pappir og seinast í silfurpapj>ír. Við horfð-
um á, meðan hann var að fletta þessu úr reif-
unum, með mikilli óvissu um, hvað það væri.
Með sjerlegri gætni tók hann Umbúðirnar, sem
huldu skrautið á fötunum, og vafði svo hvert
pappírssnipsi vandlega saman og ljet niður í kass-
ann; og að endingu lá þar fyrir fraraan okkur,
i alli sinni feguið, axlaskúfum, anúrum og hnöpp-
218
ílenry sýndist liiun lígulegasti, eins og hann {
rauniuni var, í nærri því nýjum fötum, iljaleist-
um og stigvjelum. Alfonse bjó sig líka með
pvi að gera auka-snúning á sitt mikla yfirskegg.
.lafnvol Umslopogaas gamli, sem i rauninni mátti
|>ó ekki lieita smámunalega tiJhaldssamur, fjekk
yjcr olíu úr ljóskerinu og kamp og fægði upj»
liöfuðbúninginn sinn, þangað til hann gljáði eins
og stigvjelin á Good. Svo fór hann í stálskyrt-
tinit. sem Sir Henry hafði gefið honum, þurkaði
Inkosikaas dálitið og stóð svo albúiun.
Meðan á öllu þessu stóð, höfðutn við færzt
jafnt og þjett í áttina til strandarinnar eða ár-
inynnisins. Ue.gar ltjer um bil einn klukkutími
var liðinn frá því að litli báturinn, fór frá okk-
ur, sáum við allt í einu mikinn fjölda af bátum
koma frá liöfninni eða únni, og voru þoir að
stærð hjer um bil eins og bátar, sem flytja tíu
til tólf ton. Einn þeirra gekk fyrir tuttngu og
fjórum árum, en flestuin liinum var siglt. í sjón-
auka gátum við sjeð, að báturinn sem róið var,
var embættismanna hátur, þvf allir i hátnum voru
i einkennisbúningi, og uppi á palli að framan
stóð gamall, höfðinglegur maður ineð hvítt skegg
°K pyrriif sverði, og var hann auðsjáanlega fyrir-
liði flokksins. í hinum bátunum var vitanlega
fólk, sem hafði komið út fyrir forvitnis sakir,
og reri það og sigldi að okkur svo hratt sem
það gat.
*