Lögberg - 30.04.1892, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG LAUG ' RDAGIN’N 30. APRÍL 1892.
Brow
ow ad selj a
DUKVOBB OG FOT.
Ut
20 pret. afsláttur
AF HVERJU DOLLARS VIRDI.
Hvern hlut í búðinni aem kostar 1,00 fœrðu fyrir 80 c., hvern 2,00 hlut færöu fyrir 1,00; hver 5,00 hlutur kostai ^ig 4,00.
. . •
20 prct. er minnsti afslátturinn sem vjcr gefutn; vjer sláum 30 til 50 prct. af, á sumum vörutcgundum.
þjer megiS ekki gleytna því að þessi asláttur virkilega á sjer stað og eru engir prettir. Allar vorar vörur eru merktar 0"
vjer tökum 20 prct. af því. — þetta er það mesta kostaboð er vjer höfum enn gert, og það er bara fyrir stuttan tíma. Vjer
höfum störkostlegar byrgðir að velja úr og nú er tíminn til að gera þaö
THOS. BROWNLOW
42 og 424 Main Str. Winnipeg.
KOMID DGÍÍEYMD
\jer höfam dúkvöru. \ jcr höfum drengjaföt. Vjer höfutn stíg-
vjel og skó. Allt í einni búð að
432 MAIN STREET,
og vjer erum alþekktir að því að selja mjög billega.
tsr komið og sjAið oss.
GEO. H- RODGERS & CO.
423 MAIN STREET.
WINNIPEG
GANSSLE & THOMSON
Verzla með allar J>ær beztu landbúnaðarvjelar. Selja
hina nafnfrægu McCormick sjálfbindara og sláttuvjel-
ar, einnig Moline plóga, vagna, ljettvagna (buggies),
sjálfbindara J>ráð etc.
CANSSLE & THOMSON,
CAVALIER,
N. DAKOTA.
UR BÆNUM
u<;
GRENDINNI.
Mr. Sigtr. Jónasspn kom suð-
vestan frá Melitaá þriðjudaginn var.
Næstkoinandi fimintudagur hefur
verið kosinn trjáplöntunardagur hjer
í fylkinu.
íslenzk Oddfellows stúka var
stofnuð hjer í bænurb á Jiriðjudags-
kvcldið, og heitir „Loval Gevsir“.
£2gf“Lesið augl. Oeo. II. Rodgers
& Co. I>ar mi fá vörur billegar
etin viðast hvar í borginni.
íslenzka verkamannafjelagið er
að berjast fyrir J>ví, að ekki verði
bjeðan af unnið. að skurðavinnu
fyrir minna en 20 cents um tím-
ann.
Það er ekki að ástæðu lausu
að íslendingar verzla meira við
Carlev Bros. eun nokkra aðra fata-
búð í borídnni.
Sjera Friðrik J. Bergmann er
orðinn svo frískur, að hann býst.
við að geta haldið binar venjulegu
guðsþ ó íustur í íslenzku kirkjunni
á morgun.
Icelandic Liberal Association
heldur fund í íslendingafjelagshús-
inu á Jjriðjudagskveldið kemur.
Fundurinn byrjar kl. 8. Áríðandi
mal liggja fyrir til umræðu og úr-
slita, og er pví fastlega skorað á
alla ijelagsmenn að sækja fundinn.
er veikindi í blóðinu. Þangað til eitrið
verður rekið út úr Hkamanum, er ó
mögulcgt að lækna þessa hvumleiðu og
hættulegu sýki. Þess vegna er Ayerx
tíarnaparilla eina meðalið, sem að haldi
kemur — bezta hlóðhreinsaudi meðalið,
sem til er. Því fyrr sem Ujer byrjið
því betra; hættulegt að bíða.
„Jeg þjáðist at kvefl (katarr) meira
cn tvö ár. Jeg reyndi ýms meðöl, og
var undir hendi fjölda af læknum, en
hafði ekkert gagn af því fyrr en jeg
fór að nota Ayers Barsapariila. Fáein-
ar ttöskur læknrtðu þenuan þreytandi
sjúkdóm og gáfu mjer aptur heilsuna
algerlega“. — Jesse M. Boggs, Holmann
Mills, N. C.
„Þegar mjer var ráðlögð Ayers Sar-
saparilla við kvefi, lá mjer við að efae-
um gagnsemi lrennar. Jeg hafði reynt
svo mörg lyf, með litlum árangri, að
jeg hafði enga von um að neitt mundi
lækna rnig. Jeg varð horaður af lystar-
leysi og skemmdri íneltingu. Jeg var
orðinn nier því lyktarlaus, og allur lík
aminn var í mesta ólagi. Jeg hafð
hjer um bil misst, huginn, þegar einn
vinur minn skoruði á mig að reyna
Ayers Sarsaparilla, og vísaði mjer til
níanna, serr. höfðu læknazt af kvefi með
því meðali. Eptir að jeg hafði tekið
inn úr 6 tíöskurn af þessu meðali, sann-
færðist jeg um að að eini vissi vegur-
inn t.il að lækna þeninn þráláta sjúk
dóm er sá að hafa áhrif á hlóðið." —
Cnrles H. Jlaloney, 113 River st., Low
ell, Masg
Ayers Sarsaparilla,
Búin til af
.rD J. C'. Ayer & C iLowi 1 , Matt
Verð $). Sex fi. $5 virði.
Sýningin hjer i bænum á að
haldast í siðustu viku júlímánaðar
í sumar, af þvi að Jrá er talið, að
bændum muni verða pægilegra að
sinna henni en að haustlaginu. Ný
hús á að reisa á sýningargrunnin-
um fyrir $8,700.
Blindbylui var hjer i bænum
á miðvikudagskveldið. og virðist
hann bafa náð yfir allmikið svæði.
Einn maður, sem menn vita um,
varð úti, George E. Lundy, járn-
smiður frá Lundyville nálægt Mani-
tobavatni. Hann kom hingað til
bæjarins á miðvikudaginn og lagði
af stað aptur um kvöldíð með
Kyrrahafsbrautinni til Reaburn. t>ar
fór hann út úr lestinni, stóð við
nokkrar mínútur á járnbrautarstöðv-
unum, og ætlaði svo að halda til
hótells, sem er uin 300 faðma J>að-
an. E>að var í siðasta skipti, sein
hann sást lifandi. Morguninn eptir
fannst hann örendur um 50 faðma
frá járnbrautarstöðvunum.
— Eptir að þetta er ritað koma
J>ær frjettir, að annar maður hafi
líka orðið úti hjer í fyíkinu í byln-
um, James Taylor að nafni, ná-
lægt Boissevain. Hann lagði af
stað ásamt öðrum inanni kl. 3 á
miðvikudaginn, og ætluðu peir að
komast fjórar mílur, en villtust,
voru úti alla nóttina, og Taylor dó
að iokum af vosbúð og þreytu.
Frá Mountain, N. D., er oss rit-
að 23. J>. m.; „Nú eru menn al-
mennt farnir að vinna að ökrum
sínum, en þeir eru blautir mjög.
Stöku bændur gcta ekki neitt gert
fyrir vatni, en aptur eru aðrir bún-1
ir að sá í æðimikið af ökrum sín-
um. Yfirleitt verður sáning mikið
seinni en vant er, Jjví mikið er
enn ekki „baksett“, og allt mjög
seinunnið bleytu vegna. Einn bóndi
hjer í grenndinni sagði í gær, að
hann h'ifði haft 4 hesta fyrir sáð-
vjeliuni, og þó ekki getað sáð yfir
daginn hálft á móti því, sem vana-
lega gerðist, fyrir for á akrinum.
Fáferðugt er mjög um jiessar mund-
ir, svo að varla sjest maður á veg-
um úti“.
Winnipeg, 28. apríl 1892.
í síðasta nr. Lögbergs ber Sölvi
Sölvason mjer J>að á bryn. að jeg
gangi undir ófrjálsu nsfni sem skrif-
ari Aldarfjelagsins, að jeg hafi ekki
getað heitið það, J)ar sem jeg hafi
ekki átt hlut í fjelaginu.
I>essi staðhæfing höf. er bara
skilningsleysi hans að kenna. Jeg
hof afdrei gefið í skyn, að jeg hafi
verið skrifari Aldarfjelagsins að öðru
leyti enn funda-skrifari og það ligg-
ur í augum upjii, að til þess þurfti
jeg ekki að vera hluthafi (sem jeg
þó var).
Hvað gjörðabókina snertir, sem
höf. segir að aldrei hafi sjezt, J)á
veit jeg ekki, hvar hann hefur haft
augun. Á báðum þessum fundum,
sem jeg var skrifari á, var gjörða-
bókin til staðar og opin fyrir hverj-
um, sem í hana vildi líta.
Yottorð okkar Kr. Stefánssonar
stendur óhaggað, þrátt fyrir það
þótt Sölvi segi það sje „bara lyga-
s!>msetningur“. I>að er samkvæmt
fundargerningi, sem var lesinn upp
á ensku og íslenzku og samþýkkt-
ur á síðasta fundi Aldarfjelagsins
og á J>eim fundi var Sölvi Sölvason.
Fred. Swanson.
G0TT TILB0D.
Jeg hef nokkur undanfarin
ár rekið verzlun hjer á Mountain,
N. D., en nú gefst hverjum sem
vill tækifæri til að kaupa mig út,
því jeg vil nú selja, og tek hverju
sanngjörnu boði, sem mjer býðst.
Komið fljótt. Sanngjörn sala. Góð-
ir skilmálar.
Mountain 21. aprfl 1892.
L. Goodmanson.
Hver sein Earf að fá upplýsingar
viðvíkjandi auglýsingum gerði vel í að
kaupa “Book for advertisers“, 36S blaö-
síður, og kostar $1.00 send með pósti
frítt. Bókin inniheldur vandaðan lista
yfir öll beztu blöð og tímarit í “ Ameri-
can newspaper directory“; gefur áskrif-
anda fjölda hvers eins og ýmsar upplýs-
ngar um prís á augl. og anuað er þaö
snertir.
Skrifið til
Uowkli/s Advertisino Burkait
OSprcck St. New York
224
þó svo, að ériginti okkar hafði nokkurn tíma sjeð
neitt svipað í nokkru landi, og var fegurðin á
þvi svo stórkostleg, að hún skaraði langt fram
úr öllu, sem okkur hafði nokkurntíma dottið í
hug. I>essi steinbogi var {>rjú hundruð fet beint
á milli cndanna, og fimm hundruð og ílmmtíu
fet eptir sveignum sjálfum. Að ofanverðu snerti
þessi hftlfhringur stigann á fimmtíu fetum að eins,
og var annar endinn greiptur í aðalbogann, en
hinn framan í harðgrýtis vegginn, sem stiginn
lá uj>p á.
I>essi stigi ásamt méð bogastyttunum var í
sannleika þvílíkt stórvirki, bæði að styrkleik og
fegurð, að aldrei hefur sá maður lifað, sem ekki
hefði mátt þykjast af að láta slíkt eptir sig
liggja. Seinna urðum við þess vísir, að fjórum
sinnum, snemma í fyrndinni, var J>ctta verk byrj-
að og mistókst í hvert skipti, og var svo hætt
við J>að og geymt þannig hálfgert í J>rjár aldir,
J>angað til Joksins ungur verkfræðingur, setn
Rademas hjet, gaf sig fram, og kvaðst skvldu
afljúka verkinu, og lagði líf sitt í veð. Ef verk-
ið mishepjmaðist átti honum að verða steyþt fram
a,f bamrabrúninrii, sem hann átti að byggja stig-
ann upp á; verðlaunin, ef honum heppnaðist
rerkið, Attu að vera dóttir konungsins þar. Fimra
ár voru honum gefin til að ljúka þessu af og
efni Og vinnukraptur ótakmarkað. I>risvar sinn-
U» hrundi boginn jafnótt og hann var byggður,
225
og missti hann f>á kjarkinn og alla von um að
Jietta ætlaði að heppnast, og einsetti hann sjer
að fyrirfara sjer morguninn eptir að boginn hrundi
í þriðja sinni. En um nóttina kom til bans í
draumi skínandi fögur kona og studdi á ennið á
honum, og birtist honum þá allt í einu mynd af
verkinu fullgerðu, og sá hann J>ar, hvernig grjót-
ið var höggvið og hvernig erfiðleikinn við að
koma fyrir efri boganum, sem hagsýni hans hafði
allt af strandað á, gæti orðið yfirunnin. Svo
vaknaði liann og byrjaði verkið einu sinni enn,
en á allt annan hátt. O, sjá! það liepjmaðist,
og á seinasta degi fiminta ársins leiddi hann
brúði sína, dóttur konungsins, upp stigann og
inn í höllina. Og á sínuin tfma varð hann kon-
ungur samkvæmt erfðarjetti konu sinnar, og er
frá honum komin hin núverandi Zuvendi kon-
ungaætt, sem þann dng í dag er kölluð „stiga-
ættin“, og sannast ]>ar einusinni enn, livernig á-
liugi og hæfileiki eru f>ær náttúrlegu stigarimar
upp í konungshásætið. Og tiI endurminningar
um sigur sinn bjó liann til standmynd af sjálf-
um sjer, ]>ar sem hann svaf og dreymdi, og af
fögru draumkonunni styðjandi hendinni á enni
hans, og setti J>essa mynd í hið mikla hallar-
fordyri, og sjest hún J>ar ]>ann dag í dag.
Svona var nú stiginn upp að Milosis, og
svona er borgin, sem J>ar tók við. I>að var sízt
að undra, þó hún væri kölluð „Borgin Ógnandi'S
228
var að, grænn garðávöxtur, sem við }>ekkt-
uin ekki, dökkrnórautt brauð og rautt vln, sem
hellt var úr belgjum í horukönnur. Þetta vín
var einkenniloga viðfeidið á bragðið, likast Burg-
undy-víni. Eptir að hafa -setið tuttugu mínútur
við ]>etta gestrisnislega borð, stóðuui við upji
eins og nýir menn. Eptir allt sein við vorum
búnir að Jjola, var ]>að tvennt sem við |>urftum
sjorstaklega, matur og hvíld, og matinn höfðum
við fengið og var J>að míkil blessun. 4’vær injög
fríöar stúlkur, líkar [>eirri, sem við sáum fyrst í
bátnurn, Jjjónuðn okkur við borðið og gerðu það
mjög vel. Dær vóru lika klæddar eins og hin
stúlkan; það er að segja í bvftu ljerejitspilsi,
sem náði niður A knjen, en að ofan vafðar 1
einskonar dúk úr mórauðu klæði, en brjóstin
nakin og eins hægri handleggurinn. Seinna varð
jeg þess vís, að þetta var þjóðbúningur, bund-
inn föstum reglum, en J>ó auðvitað háður ýmsum
breytingum. Til dæmis að taka, ef pilskð var
drifhvítt, þá gaf það til kynna, að stúlkan, sem
f því var, væri ógefin; ef það var hvftt með
lilóðrauðri rönd á kantinum að neðan, hringinn
í kring, J>á þýddi J>að, að sú, sem f ]>ví var,
\ æri lögleg kona, sama sem fyrsta kona mnnns
síns; ef röndin var bleik, J>á var hún önnur eða
]>riðja kona; ef röBdin var svör.% J>á var hún
ekkja. Að sínu leyti var það eins með dúkinn
að ofan; hann var með ýmsurn lituiu frá því að