Lögberg - 21.02.1894, Side 3

LÖGBERG, MIDVIKUDAGINN 21. FEBRÚAH 1894
S
GBEAT STOCK TAKIBfi SALE.
FEIl NÚ FRAM í MIKLU
ALLIANCE_BUDINNI 1 MILTON.
Vjer ætlum að selja út bvert einast* dollars virði af vetrar vörum sem
vjer nú höfum, áður en vjer erum búnir að taka „s ock“. Það er alls ekk-
ert spursm&I um hversu mikils virði vörurnar eru pegar vjer höfum ásett
okkur að selja út, heldur hvað billega við eigum að selja J>ær til ad geta selt
]>ær út sem fljótast vjer sl&trum peim miskunarlaust, {>vt f>ær mega til
að fara.
Bara g»tið nú að hvað J>essir prtsar p/ða:
Gott svuntu Gingham á............ö c.
Bezta ljóst og dökkleict fóðurljerept.5 c.
Flannelettes vert 12^ nú..........8 c.
Kjóladúkar verðir 15 c. nú.......10 c.
Bolir verðir 1,00 nú.............65 c.
Góð alullar teppi parið á........1,00.
Rauðir alullar Flannel dúkar vert 40 c. nú. .29 c.
Karlmanna skirtur verðar 1,00 nú.50 c.
Nærskirta og nærbuxur verðar 75 c. nú .. .48 c.
Allar aðrar vörutegundir tiltölulega eins billegar. Komio og skoð-
ið sj&lfir.
KELLY MERCANTILE CO
VlNIR FÁTÆKI.INGSIN8.
MILTON,........................ NORTH DAKO.
T}itnisburímr.
ww w w
— NÝTT —
KOSTABOD
— FRÁ —
LÖGBERGI.
Nýir kaupendur að þessum árgangi
♦ Lög’bergrs ♦
fá ef þeir senda andvirði blaðsins, $2.00, jafn-
framt pöntuninni
J>essar sögur i kaupbæti:
myrtur í vagni,
HEDRI,
ALLAN QUATERMAIN,
í ÖRVÆNTING
eg svo söguna
quaritch ofursti
þegar hún verður fullprentuð.
, þetta á að eins við áskrifendur hjer
í álfu.
The Lögberg Print. & Publ. Co

OG
AI.-
A. Chisistknson.
P.JA1HST AF GIGT, HÖFUÖVKRK
SI..K.MKI MELTISGU, EN KATXAÖI
GKKI.KGA AF BKLTINU.
Eiboiv Lake, Grant Co.,Minn.,ll.sept’93
Dr. A. Owen!
I>að er hjer um bil 6 mánuðirsíðan
jeg keypti eitt belti nr. 4, og með mik-
illi gleði sendi jeg yður þennan vitnis-
burð, þar jeg_ nú tinn að beltið hefur
fbætt mjer. Aður en jeg fjekk beltið
var jag mjög veik, lá í rúminu og hafði
f>ær verstu kvalir sem hugsast geta,
gigt, höfuðverk, slæma ineltirg i og
harðlífi. Jeg leitaði lækna og brúkaði
yms meðul til einskis, en strax batnaði
mjor af Dr. Owens belti og kvalirnar
hættu. Beztu þakkir til vðar Dr. Owen,
fyrir beltið og yðar ráðvendni 1 ölluir.
viðskiptum. Margir eru yður pakklátir og sjer í lagi jeg.
I>að er æskilegt að brjef þetta komi fyrir almennings sjónir, þar fleiri
ef til vill vildu fá bót meina sinna með því að brúka belti Dr. Owens. I>enn-
an vitnisburð sendi jeg ótilkvödd af fúsum vilja og er fús á að svara öllum
spurningum frá þeim sem skrifa mjer viðvíkjandi sjúkdómi mfnum.
Yðar þakkláta Mrs. Á. Christenson.
GaT EKKl HREIFT HÖND, FÓT EÐA IIÖFUÖ KN BATUAÐI ÞÓ VIÐ A»
BHÓKA BELTIÐ.
Dr. A. Owen. North Valley, Wis., 17. okt. 93.
I>að er nú eitt ár síðan jeg fjekk belti yðar, og hjer með fylgja nokkrar
línur um þá bjálp sem það hefur gefið mjer og konu minni. Jeg var svo
veikur að jeg hvorki gat gengið eða stað:ð. Nú, það gerði mig heldur ekki
strax heilan, en þvf lengur s®m jeg brúkaði það (beltið) þvf meir batnaði
mjer og nú er jeg alheill og sá hamingjusamasti maður sem til er. Það
sem að mjer gekk var mjaðmaverkur og ákafar kvalir í bakinu. Jeg vildi
ekki fyrir nokkurn mun vera án beltisins. Nú er það dálítið farið að slitna;
því bæði jeg og kona mín höfum brúkað það; en það gleður mig að geta
keypt aptur nytt. Jeg hef fengið nóg af að leita lækna, þeir gátu ekkerl
gott gert mjer, en eingöngu Dr. Owens belti skal liafa þá æru.
Virðingarfyllst Ole Knudson.
ÞjER HAI.ÖIÐ EF TIL VILL AÞ JEG L4ÓGI, EN l'Afl EK ÓBLANDAÐUIi
SANNLEIKUR.
Dr. A. Owcn. New Richland, Minn , 10. okt. 1893.
í mörg, mörg ár hef jeg kvalist af gigt, og stundum svo að jeg hef verið
viðþolslaus. Allt mögulegt hef jeg reynt, en ekkert dugði, þangað til jeg
fjekk belti nr. 4 frá yður. Nú haldið þjer ef til vill að jeg ljúgi, en það er
hreinn sannleikur, að þegar jeg hafði brúkað beltið í þrjá daga, fóru kvalirn-
ar og eptir átta daga gat jeg gengið án þess að finna til og nú cr jeg svo
frfskur sem jeg nokkurn tfma hef verið. Jeg geng nú frfskur og glaður til
vinnu minnar og á að eins belti Dr. Owens að þakka fyrir það. Einn vinur
minn sem ekki hafði efni á að kaupa belti, lánaði það hjá mjer og er alveg
batnað lfka. áíitt og lians þakklæti til Dr. Owens.
Erik Johnson.
Allir þeir sem kynnu að óska eptir nánari upplysingum viðvikjandi bót
á langvarandi sjúkdómuni, bráðasótt og taugaveikluu eru beðnir að skrifa
eptir vorum nyja mjög svo fallega danska eða enska príslista, þá bók jafnvel
þó hann hafi þá gömlu. Bókin er 96 bls.
Tbe Owen Electric Belt and Appiance Go.
201-211 State St. Chicago, 111.,
•
Af því Dr. Owen getur ekki haft brjefasklpti við íslendinga á þeirra
eigin máli, þá setti hann það upp við oss er hann gaf oss þessa auglysingu
að við hefðutn eitt af rafmagns beltum hans hjer til synis, svöruðum
þeiin spurningum beltinu viðvíkjandi er oss væru sendar og tækjuin móti
pöntunum. Menn snúi sjer því til
H. G. Oddson.
Lögberg Pr. Pub. Co., Winnipeg.
Mnnroe, West & Mather
Mdlafœrslumenn o. a. frv.
Harris Block
194 IV|arket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meSal íslendinga, iafnan reiðu
búnir til að taka að sjer mál þeirra, gera
yrir þá samninga o. s. frv.
Tannlæknap.
Tennur fylltar og dregnar út &n sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
OLARKE <Sc BTJSH
527 Main St.
Northern
PACIFIC R. R.
lltn Vifiscbla Braut
—TIL—
St. Panl, Minneapelis
—OG —
■CliicagOj
Og til allra staða í Bandarikjunum og
Canada; einnlg til gullnám-
anna i Kootnai hjei-
aðinu.
Pullman Place svefnvagnar og bord-
stofuvagnar
með hraðlestinni dagiega til
Toronto, Montreal
Og til allra staða í austur-Cauada
yflr St. Pau! og Chicago.
Tækifæri til að fara gegnum hln víðfrægu
St. Clair jarðgöng. Farangur tekur
fjelagið í ábyrgð alla leið, og engiu
tollskoðun við landamœrin.
SJOLEIDA FARBBJEF
útveguð til og frá Stóra Bretlandi, Evrópu,
Kína og Japan með hinum allra
beztu flutningslínum.
Frekari upplýsingar viðvikjandi far-
brjefum og öðru, fást hjá hverjum seiu er
f agentum fjelagsins, eða
Chas. S. Fee,
Gen. Pass. & Ticket Agt., St. Paul
H. Swinford,
Gen. Agent, Winnipeg
H. J Belch Ticket Ag’t
486 Main St. - - Winnipeg
DAN SULLIVAN,
S E L U R
Áfenga drykki, vín, Beer, Ö1 og Porter
má- og stór-kaupum.
East Grand Forks,
Minnesota.
Jacob Dolimeier
Eigandi
“Winer“ Olgerdaliussins
EaST CRAh D F0I\KS, • H[\W-
Aðal-agent fyrir
“EXPORT BEER"
VAL. BLATZ’8.
Hann býr einnig til hið nafnfrrega
CRESCEXT M.4LT EXTRACT
Selur allar tegundir af áfengum drykkj-
um bæði í smá- og stórskaupum. Einn
ig fínasta Kentucky- og Aueturfylkja
Rúg-“Wisky“. sent í forsigluðum pökk-
um hvert sem vera skal. Sjerstök i.m-
önnun veitt öllum Dakota pöntnnum.
47
er orðið“, og hann lagði af stað á harða-spretti fyrir
kletta nokkra, sem á einn veginn voru takmörk
sljettu þeirrar sem kofinn liafði staðið á. Hinum
megin við þá kletta hjelt sljettan áfram, og skammt
frá klettunum var liellir í fjallshlfðinni; steinninn
var þar linari á parti, og loptinu hafði með margra
alda tima tekizt að vinna á honum.
Þar var það, að Kaffarnir sváfu —• fjórir þeirra—
og fyrir framan þennan helli voru þeir vanir að
kveikja eld til að sjóða mat sinn. En þennan morg-
lín brann þar enginn eldur og engir Kaffar sáust.
„Enn sofa þeir“, sagði Leonard við sj&Ifan sig
og hraðaði sjer að hellinum. Einu augnabliki sfðar
hrópaði hann: „Otur, Otur!“ Hann sá að eins
móta fyrir manni, sem lá flatur á jörðunni, og heils-
aði honum með því að reka 1 hann fótinn óþyrmilega.
Maðurinn hreyfði sig ekki, og var það kynlegt, þvf
að annað eins spark hefði átt að geta vakið jafnvel
hinn latasta Basuto af sínum fastasta svefni. Leon-
ard laut niður til þess að skoða manninn, og á næsta
augnabliki hrökk hann aptur á bak hastarlega og
hrópaði:
„Guð minn góður! I>að er Hrappur, og hann
cr dauður“.
Á sama a-ugnabliki heyrðist rám mannsrðdd
innan úr horni hellisins; maðurinn talaði hollenzku,
og það var Otur:
„Jeg er hjer, Baas, en jeg er bundinn. Baas-
inu verður að leysa mig; jeg got okki hreyft mig“.
46
ofan hann; vegna græðginni í þann látna var eins og
hann veitti þeim lifandi enga eptirtekt. Leonard
hóf upp bissuna, miðaði á fuglinn og lileypti af.
Skotið hvein hátt við í þögninni, og bergmálaði
greinilega frá klettasnösunum, gljúfrunum og fjalla-
hlfðunum. Fyrst i stað hjelt fuglinn sjer uppi, svo
var eins og skrokkurinn yrði of þungar fyrir vængina
og hann fjell þunglamalega niður, barðist um og
hjó í steinana með sterka nefinu.
„Jeg get líka drepið,“ sagði Leonard við sjálf
sig, er hann sá, hvar fuglinn var að deyja. „Dreptu
þangað til þú ert drepinn — það er lögmál lífsins.“
Svo sneri hann sjer að líki bróður síns og bjó sig
til að grafa hann sem bezt hann mátti. Hann lok-
aði augunum, batt upp hökuna ineð samanreirðu
grasi, og krosslagði mögru og þreyttu hendurnar
yfir hjartað, sem hætt var að slá.
Þegar þessutn viðbúnaði var lokið hætti hann
allt i einu við sitt raunalega verk, honum datt nokk-
uð í hug.
„Hvar eru þessir Kaffar“, sagði hann li&tt —
og Jþar var eins og hljóðið mykti ögn sárindi ein-
manaskaparins „þessir hundlötu þorparar, þeir
hefðu átt að vera komnir á flakk fyrir klukkutima.
Hó! Otur! Otur!“
í fjöllunum kvað við ,.Otur! Otur!“ en ekkert
svar kom. Aptur hrópaði hann, og aptur varð það
árangurslaust. „Mjer þykir fyrir að yiirgefa likið“,
sagði bann, en jeg yerð að fara og sjá, hvað af þeim
43
hvoptinum og höfuðið uppbólgið af vonzku. Leonard
hrökk aptur & bak og þreif járnkall, sem var nærri
honum, en áður en liann gat komið höggi á kvikind-
ið, bneig það niður, dró glitrandi likamann þvert yf-
ir andlitið á bróður hans, og hrarf aptur inn *
vegginn.
Hann gerði ekki svo mikið sem loka augunum,
og sá þó Leonard eitt augnablik bjarta hreistrið
spegla sig I úlþöndum augnasteinunum. llann skalf
við að sjá þessa nyju ógn, skalf eins og hans eigið
hold hefði hrokkið saman við að vera snortið afþess-
um drepandi bugðum. I>að var voðalegt, að högg-
ormurinn skyldi skifða yfir andlitið á bróður hans,
cnn voðalegra, að bróður hans skyldi ekki geta, þótt
hann væri enn lifandi, gert sjer grein fyrir voðanum;
það kom honum til að minnast vors ósynilega föru-
nauts, hins forna óvinar mannkynsins, sem almennt
hefur verið táknaður með höggorms-líkinu; og hann
fór að hugsa um langa svefninn, sem svo er fastur,
að menn rumskast ekki einu sinni við það, að önnur
eins kvikindi og þetta snerti manr..
Það var auðsjeð & breytingunni, sem yfir hann
kom, að nú var lifið að liða burt — siðasti snöggi
titringurinn & blóðinu, og svo öskuliti fölvinn þar
á eptir. Andvarpið smá-dofnaði ) ar til það heyrðist
ekki lengur. Þannig hafði dagurinn dáið kveldinu
áður — með ofurlitlu andvarpi sem vindblærinn tók
— og svo myrkur og þögn og ekkert annað. En
þögiiiu bafði verið tofin, uóttío hafði saDnarJega