Lögberg - 24.02.1894, Blaðsíða 2

2.
L'ÍGBE'R. LAUGARDAOINN 24. FEBRÚAR 1RP4.
Sögbetg.
tteíiS út aS 11$ Prinoass Str., Winnipsr
f The Lögberg Printing 6° Publishing Co'y.
(Incorporated May 27, i89o).
Ritstjóri (Editor);
EINAR HföRI.EIFSSON
Business managrr: B. T. BJORBSON.
AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar í eitt
skipti 26 cts. fyrir 30 orS eSa 1 þuml.
dálkslengdar; 1 doll. um mánuSinn. Á stærri
auglýsingum eCa augl. um lengri tima
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda verSur aC til
kynna skrijlega og geta um fyrvtrandi bú
stað jafnframt.
Skyltli ekki vera frersamlefra
dæmalaust á íslandi, að jafn-mikil
andræði sjeu þar með yfirvðld eins
oor erti ú ísafirði síðustu árin. Nú eru
O
yfirvöldin f>ar orðin fjögur. Fyrst
er Skúli Thoroddsen |>ar, o<r fyrir fi-
irðinjrar lians er Lárus lijarnason
sendur f>anjrað til að daema hann.
Svo kemst Lárus í f>að harðhnjask,
að senda verður nytt yfirvald, Jijörn
Bjamarson til að dæma Lárus. Og
ft er komið 4. yfirvaldið, Páll Ein-
arsson, til að dæma Björn! Hver
kyldi næst verða sendur til að
dæma Pál?
UTANÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU
bfaðsins er:
THE LÖGBEHG PHINTINC & PUBLlStf. CO
P. O. Box 388, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
EDITOR LÖGBERO.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
—laugardaoinn 24. feb. 1894.
Samkvæm íanaslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema hann sé
skuldlaus, þegar hann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld við blað-
ið flytr vistferlum, án þess að tilkynna
heimilaskiftin, þá er það fyrir dómstól-
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
visum tilgangí.
jy Ept.irleiðis verður hverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir blaðið sent viður
kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi
hvort sem borganirnar hafa til vor komið i
frá Umboðsmönnum vorum eða á annan
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn
ingar eptir hæfilega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri oss aðvart um það.
__ Bandaríkjapeninga tekr blaðið
fullu verði (af Bandaríkjamönnam),
0g frá íslandi eru ísienzkir pen
ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun
J°. 0. ifoney Orders, eða peninga í Re
gistered Letter. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
í Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi
fyrir innköllun.
Til kaupenda
L ö glicr g' s.
t>ótt vjer segjum að f>að sjeu
fjölda margir, sem skulda oss fyrir
e;nn eða fleiri árganga blaðsins, pá
dettur oss ekki í hug að bregða
mönnum um óskilvísi. Vjer megum
m'klu fremur vera ir.örgum manni
mjög pakklátir fyrir f>á viðleitni, sem
peir hafa sýnt með að standa í skilum
við blað vort, á þessu óvanalega erfiða
ári. Oss er ekki ókunnugt um,
f>ur eru fjölda margir, sem hafa enga
penirga, er f>eir gætu sentoss, hversu
fegnir sem freir vildu. Fn svo >
aptur nokkrir, sem gætu borgað oss
blaðið, pegar peir cru minntir á f>að
Og til peirra manna er pað, að vjer
vildum nft leita og biðja pá að send
oss eitthvað. Ef f>eir skulda oss
ekkert fyrir liðna árganga, f>á er oss
jafu-kært, ef f>eir vildu sedna borgun
fyrir pcnnan yfirstandandi árgang
Vjer purfum peninga við, allt árið
krino-, og með f>ví að svo margir hafa
ekki getað staðið I skilum á pessu
síðasta ári, pá er f>að skiljanlegt, að
oss ríður á f>vl að peir vinir blaðsins
sem geta, geri sjer sjerstakt far um
að greiða fyrir oss. Vjer pekkjum
fjölda lesenda blaðs vors svo, að vjer
vitum, að vjer purfum ekki allt af að
vera að nauða á peim með að borg;
blaðið. Vjer munum að eins gera
pað, pegar oss liggur á, og vonumst
til pess, að pví verði pá góður gaum
ur gefinn.
Mr. Fisher hefur hreyft hjer 1
fylkispinginu afnámi fylkisstjóra-em-
bættisins. Honum pykir pað of djtrt
og álítur að komast megi af með að
fela starf fylkisstjórans einhverjum
embættismanni sambandsstjórnarinn-
ar, og mun pað vera yfirdómarinn,
sem hann hefur einkum í höfðinu.
Dví verður naumast neitað að fylkja-
stjórarnir í Canada eru nokkuð dýrir
samanburði við pað verk, sem peir
vinna, og pað gagn, sem peir geia.
Viðhald fylkisstjóra hússins hjer,
mannahald og annar kostnaður, sem
fylkið hefur í sambandi við pað, nem-
ur meiru en $f>,000 árlega, og svo
fær fylkisstjórinn $10,000 1 árslaun
frá sambandsstjórninni. Starf hans
er ekki sýnilega annað en skrifa und-
nokkur skjöl, án pess hann hafi
íng vestur en ritst. Heimskr. gerir getur vitaskuld sá maður gert, sem I vildu berjast. „AIabama“ fór fyrst
með p ssum ummælum sínum. Að tekur sjer fyrir hendur að kveða ytar- ftt og beið svo eptir hinu fyrir framan
minnsta kosti hefur Löybery aldrei legan dóm upp yfir höfundi. höfnina; par börðust pau par til Ala-
verið ákveðnara 1 sínum meðmælum | En við val á Ijóðmælum má ekki bama sökk.
með vesturferðum, og vjer álítum ekki hafa neitt slikt fyrir augum, af peirri Til dæmis um hve mikill ótti
að lengra verði farið með góðri sam- ástæðu, sem vjer áður bentum á, og verzlunarskipum Norðanmannastóð af
vizku. I>að er svo sem auðsjeð, að jafnframt af peirri ástæðu, að pað „Alabama“ og hve glaðir menn voru,
pað er ávallt ábyrgðarhluti, að hvetja verður ávallt svo ófullkomið, einhliða, pegar peir vissu, að hún var lokkin.
pá til að breyta um, sem eiga við góð | sem á pví má græða í pví skyni að prentum vjer eptirfylgjandi frásögn,
kjör að búa, par sem peir eru, og hafa kveða upp dóm ytír höfunc.inum. sem tekin er úr Pioneer Express.
ástæðu íil að horfa öruggir fram á ó- Það sem sá og sá höfundur hefur sett „Árið 1803 var sá, sem petta
komna tímann. L>að eru hinir, sem saman 1 ljóð, án pess hon-.im hafi tek- skrifar háseti á verzlunar skipi, sem
eiga að koma, mennirnir, sem hafa á- izt að gera úr pví skáldskap, er ekk-1 lá 1 höfninni við Calcutta, India.
stæðu til að vera óánægðir með kjör ert einkennilegt fyrir hann, en hvað Herskip Sunnanmannn, Alabama,
sín á ættjörðinni, en braustan líkama annað, sem hann hefursagt í óbundnu hafði uin tvö undanfarin ár flakkað án
vinna fyrir sjer ílmáli. t>að er pvert á móti ótalmargt pess að verða fyrir nokkrum farar-
í lífi hans, sem einkennir hann miklu tálma, um höfin, og hafði pví tekizt
meira. Allt daglegt framferði hans, að hrekja flest verzlunar skip Norðan-
viðmót hans við pá sem hahn um- manna undir vernd útlendra flagga.
gengst,fyndnis-orð hans,góðmennsku- Af púsundum skipa, sem
og hrausta sál til
pessu landi.
ur langt um meiri pýðingu, pegar um að eins eitt, sem dró upp flagg Banda
skáld í Kaupmannahöfn, sem gaf út I pað er að ræða, að komast að niður- rikjanna. Við vorum langt komnir
ljóðabók á síðasta ári, og er óánægð- st(jpu um manninn, heldur en leir- að ferma skipið og ætluðum að fara
ur með pann dóm, sem hann hefur burður hans.
nokkur ufnráð yfir pví sem á peim
kjölum stendur.— Mr. Fisher bar
upp í pinginu nú i vikunni tilliigu til
>ingsályktunar, studda af Mr. Ruther
ford, í áttina til pess að embætti petta
yrði afnumið, en tillagan var felld
með 5 atkv. gegn 31.
Heimskringlíi
°g
innflutningarnir.
t>rátt fyrir öll mótmæli Heims-
kringlu, dettur víst engum skynber
andi lesanda hennar I hug að neita pví,
sízt svona með sjálfum sjer, að blaðið
hafi lengst af, síðan pað fjekk siun
núverandi ritstjóra, reynt að spilla
fyrir innflutningi íslendinga til pessa
lands. Dað hefur synilega gert sjer
svo langt um meira far um að draga
fram örðugleikana við lífið hjer en
pað sem hvatt get: til hingaðkomu,
að slíkt er alls ekki samanberandi
Og um allar pær tilraunir, sem gerð-
ar hafa verið af fylkisstjórninni lijer
til pess að fá Islendinga til að setjast
að í pessu fylki, hefur blaðið haft
ónot ein að segja, eða pá gífurlegar
skammir.
Dví ánægjulegra, en jafnframt
broslegra, er að sjá, hvernig blaðið er
nú að snúast I pví máli. í síðasta
blaði pess er grein um „fólksflutn-
inga frá íslandi“, og er par meðal
annars komizt að orði á pessa leið:
„Ef pú ert efnalítill, ef pú átt
við ill kjör og óblíðu að búa heima
og getur ekki bætt pau eða sjer ekki
fram á neina viðunanlega framtíð fyr
ir pig, en ert pó vinnufær maður, pá
komdu. Atorka peirra manna, sem
hafa vilja og prek til að leggja hart
að sjer, að minnsta kosti framan af.
borgar sig hjer miklu betur og miklu
fyr en heima, og er viss að borga sig
ef pú heldur heilsu og preki.
„Sjertu efnaður og hraustur, en
pað sje að ganga af pjer fyrir óár eða
óhöpp og pú sjáir ekki að pú muuir
rjetta við helma, pá komdu.
„Sjertu ungur og hraustur og
vinnufús, og pótt pjer gangi allvel
heima — ef pú átt unnustu, og sjer
fram á, að pað verður seint og tví
sýnt, að pið getið komizt und'r efni
til að reisa bú, pá farðu vestur.
„Dá er auðvitað, að fyrir vinnu
konur, eins skammarlega ill og kjö
peirra eru heima, eru umskiptin við
að flytja vestur svo stórkostlega peim
1 hag, að par er enginn samjöfnuð
ur á.“
Vjer efumst um, að meira hafi
verið ytt undir íslendinga með flutn
fengið bæði í Lögbergi og öðrum ís-
lenzkum blöðum, og gerir hann grein
fyrir peirri óánægju sinni 1 Sunnan-1 mjög svo illa til fa.llið að útgefendur I Hoogla-fljótsins. __________
fara. Oss virðist sú óánægja nokkuð ger;st dómarar skáldanna á pann hátt bylt við petta, pví að við vissum, að
ástæðulítil, pví að ekki fáum vjer ag prenta I Ijóðasöfnum leirburð ef við yrðum teknir, mundum við ekki
annað sjeð, en að öll blöðin hafi tekið peirra,pA er hitt pó miklu fráleitara,að að eins tapa skipinu og öllu pví,
bók hans fremur vingjarnlega, og Ujg£uncjarn;r ger;st A pennan hátt á pví var, heldur mundum við einnig
niðurstaðan hjá peim öllum hefur, að | dómarar yf.r sjálfum sjer, eins og missa atvinnu okkar og kaup, og verða
virðist vaka fyrir Dorsteini V. fluttir á einhvern ókunnugan stað og
verið hin sama: að par væn efmlegur I Gíslasyni. Vitaskuld eru kritíkin skildir par eptir til pess að komast
rithöfundur, sem ekki hefði vandað Lg s4larfræðin mjög svo mikils- heim á pann bezta hátt, sem við gæt-
eins til ljóðabókar sinnar, eins og vergar) en Samt verður pað ávallt um. En skipstjórinn okkar var hug-
undir álitum komið, hve langt ritdóm- rakkur og setti upp segl. Við hjeld-
arinn má fara út í pað að leggja fram nm okkur eins langt og við gátum
öH tii vor komin, en í peim hlutanum I fyrir almenning óviðfeldnu og hlægi- frá vanalegri skipa leið, og 1 staðinn
kominn er, minnist höf. á eitt legU hliðarnar á látnum höfundum; fyrir að koma við á Góðrar Vonar
ræktarsemi við pann sem um er ritað Ilöfðanum,eins og siður er til, til pess
menntalega pyðingu, og langar oss vergur ávallt að hafa par hönd í bagga. Lð byrgja okkur með vatn og önnur
til að leggja par nokkur orð í belg, j Annars er vafasamt, hvort dómarnir matvæli, pá hjeldum við út í haf Iangt
borga sig frá mannúðarinnar sjónar- til suðurs.
miði. En hitt er ekkert vafamál, að að vera hundrað daga á leiðinni, lent-
Það er val á Jcvæðum, sem menn láta I pag er öffegs]egt, ef höfundar verða um við í lognsjó, par sem kallað er
>renta. Ritstj. Heimskringlu hafði SVo „dómsjúkir11, svo miklir sálarfræð-1 hesta beltið“ nálægt miðjarðarlín-
að pví er oss virðist alveg með rjettu ingar, að peir gleyma svo ræktarsem- Unni 1 Atlants hafinu, nokkur hund-
fundið að pvi, að pessi ungi höf- ;nn; v;g sj4lfa sjg, ag peir hyllast til ruð mllur frá Rio Janeiro. Niður við
undur hefði tekið í safn sitt ýms ó- Lg Byna hltegilogu hliöarnar a sjalfum sjóndeildarliringinn sáum við segl, en
sjer. Og hlægilegri hlið er ekki til á parna lágum við í tvo daga, og sáum
Yal á kvæðnnL
Dorsteinn V. Gíslason heitir ungt
lágu á
orð hans, geðshræringar hans, breysk-1 Hoogla-fljótinu, og drógu upp flögg
| leiki hans, o. s. fi v.—allt petta hef- sín á sunnudagsmorguninn, var pað
að leggja af stað til Boston, pegar
En pótt pað sje, eptir peirri nið-1 við frjettum að Alabama hefði sjezt
urstöðu, sein vjer höfum komizt að, við „Sand-Ileads“, rjett undan mynni
Okkur varð heldur
vönduð kvæði. Dorsteinn svarar með
pví að Jón Olafsson hafi sjálfur gefið | neinu skáldi en leirburðar hliðin.
>á reglu í formálanum fyrir Ljóðmæl-
um Kristjáns Jónssonar, að prenta
skuli öll kvæði, sem til sjeu, eptir
hvern höfund. Og svo bætir hann við
>essari ályktun: „En ef rjett er að
gefa svo út bækur eptir aðra, pá er
rangt að fylgja annari reglu, pótt
maður e,g. sjálfur blut að máh“ L . hjerumbil 200 mílur austur I unnt að ‘>afa tal af pví, nema ef við
Vjer erum algerlega mótfallmr F_________ ___ fengjum byr fyrst. Loksins kom dá-
Gamla Kcarsage strandaA.
hver til annars, en gátum ekkert
hreyft okkur. Okkur langaði mikið
til að hafa tal af skipverjum, pví við
höfðum ekki sjeð skip síðan við lögð-
um af stað. En rið póttumst sjá, að
ókunna skipið kæmi frá Rio og ætlaði
Kearsage, sem var eitt af elztu t!1 EvroPu’ °S siSldi svo langt
I herskipum Bandarlkjanna, strandaði | fyrlr framan okkur> að pað yrði ekki
I af meginlandi Mið-Ameríku. Sagt
er að allir skipverjar hafi komizt af
upp á rifið, sem skipið strandaði á
| Dað hafði verið sent frá Ilayti til
fengjum byr fyrst. Loksins kom dá-
lítill vindblær yfir hafið, en segl
ókunna skipsins fylltust fyr en
okkar, svo að vonir okkar brugðust.
Bluefields, Nicaragua til pess að stilla ^n svo t,reytti skiP‘® seglum slnum,
óeirðir, sem áttu sjer stað á milli 8VO I)að lá kJrt °g var auðsjáanlega
i ríkis og Honduras. að bíða ePtir að við kæmum nær.
Fyrrá tímum, pegar á præk- (L kk/r “81 f<5ru nú lika að fJllast °g
3, áttu Sunnanmenn her I bráðum vorum við komnir svo nærri,
peirri reglu, sem Jón Ólafsson hefur
gefið, en sú ályktun, sem Dorst. V.
Gíslason hefur út af reglunni dregið,
finnst oss pó margfalt fráleitari.
Vjer erum peirrar skoðunar, að
ekki eigi að gefa út nein ljóðmæli,
. , ,, þess ríkis og Honduras.
nema pau sem útgefandinn telur liafa | r e>
eitthvert skáldlegt gildi. Dað sem „„ulu„ nvu u rn
gefið er út sem skáldskapur, en er pað I stHðinu stóð, áttu Sunnanmenn her-1 ag '~g ^ ^z7kum
ekki, hefur pau áhrif, að villa sjönir sk'P> er peir kólluðu Alabama. Dað I ^ ^ ftt k.
fyrir lesendunum, spillasmekk peirra, hafÖi milnö orð a sjer fyrir hraðan & ókunna skipinu <
veikja tilfiuninguna fyrir sönnum kang og var pd l.aft t.l að sitja um I ^ 7fcarsage sökkti
skáldskap. Nú er pví sjálfsagt svo verzlunar skip Norðanmanna,elta pau Atabamá við Cherborg vikuna sem
varið ii" ð öll skáld, að pau hafa s-11 | raena'
Retta njfstrandaða skip „Kears-1 pekkti af byggingarlaginu og litnum
ljóðum, eins og allir menn l.afa bullað age« var meðal annars frægt fyrir að að okkar skip var Bandaríkjaskip, og
meira og minna í óbundinni ræðu. hafa unnið sigur á sunnanmanna Lf góðvild sinni beið hann pví éptir
Og bullið á að engu leyti meiri rjett sk;pinu „Alabama“. Þau höfðu hittzt að geta sagt okkur pær frjettir,
á sjer fyrir pað, pótt pað standi í ;nnj á höfn við Frakkland. í>eim hafði hann vissi að okkur mundi pykja
stuðlum og höfuðstöfum. Hvers ver;g skipað út úr höfninni, ef pau Vænzt um að heyra. Við áttum eptir
Vegna eiga menn pá að vera að gefa
pað út samhliða öðru, sem kann að
vera svo og svo d/rmætt?
Vjer göngum að pví vlsu, hvert
svar Jóns Ólafssonar muni verða. t>að
mun hafa vakað fyrir honum, að ymis-
legt, sem skáld hefðu eptir sig látið,
gæti verið einkennilegt fyrir pau og
peirra tíma, vaipaði einhverju Ijósi
yfir líf peirra og hugsunarhátt, og par
með yfir skáldskap pairra, pótt ekki
sje pað skáldskapur sjálft. Oss dett
ur ekki I hug að neita pví, að svo geti
verið, pótt fæst af pví bulli, sem
prentað er eptir sum merkisskáld ís-
lenzk hafi nokkra slíka pyðingu. En
pegar menn eru að gefa út ljóðasöfn
með petta fyrir augum, sem hjer er
á minnzt, pá eru menn komnir út fyr-1 IIIÐ BEZT TILBÚNA.
ir verksvið //ódmcefrt-útgefenda, og Óblönduð vínberja Cream of Tartar
inn á kritlkurinnar svæði: menn eru Powder. Ekkert álún, ammonia eða|
farnir að sýna önnur einkenni á höf- önnur óholl efni.
Veitt
fimmtíu. daga áður en við kæmum til
Boston, en pann tlma höfðum við eng-
Hædstu verdl. a heimssyningunni. an ðtta af -Álabama. Og nú í síðustu
viku lagði Kearsage sín gömlu bein
UPP á r>f- Sem herskip má pað eins
vei vera par og nokkurstaðar annar-
staðar, pví pað var nú ekki lengur
fært um pað verk, sem pað stóð sig
svo vel í áður. En hver einasti ame-
ríkanskur sjómaður, hver amerikansk-
ur skipseigandi, sem lifað hefur hina
dimmu daga prælastríðsins mun á-
vallt með hl/jum huga minnastgamla
Kearsage“.
\WtS
w CREAM
BAHING
POHDfR
undinum en skáldskap hans. Það I
40 ára reynzlu.