Lögberg - 14.03.1894, Síða 4

4
LÖGIÆKO, IIIÐVIK.UDAGINN 14, MAKZ 1894-.
ÚR BÆNUM
-OG-
GRENDINNI.
Dr. Fergufon lagði af stað hjeð-
an alfarinn á mánudaginn var.
Yjer vekjum athjgli manna á
auglýsing frá Mr.J. J. Yopna um nýtl
timburverzlunarfjelag, sem hann er
umboðsmaður fjrir.
Málafærslumennirnir íslenzku
frá Cavalier, Dan. J. Laxdal og Magn-
ús Brjnjólfsson, kom hingað til bæj-
arins 4 laugardaginn og fóru suður
aptur á sunnudaginn.
Beztu vonir eru um, að Mr. Jón
Valdimar Jónsson muni fá heilsu sína
aptur eptir hina miklu óperatión, sem
á lionum var garð fjrir nokkru á St.
Boniface-spítalanum af Dr. A. H.
Ferguson.
Þessa síðustu góðviðrisdaga hef-
ur fjöldi af bæjarmönnum Sætt tæki-
faeri að ná sjer í sem mest af hinum
njf-innkomnu vörum i búð Gunnl. Jó-
hannssonar 405 Ross Ave.; ogpess
utan tekið heim meðsjersittafhverju,
t. d. Vínber, Appelsínur, Epli, Sítrón-
u*, hressandi drjkki og nokkuð af
Vindlum sem nú f>jkja óviðjafnan-
legir í Winnipeg.
Fjlkisstjórnin hefur tilkjnnt for-
göngumönnum Suðaustur-brautarinn-
ar, sem leggjast á til Skógavatns, að
hún geti ekki stjrkt fjrirtækið á pann
h'itt, sem farið er fram á, af pví að
engin trjgging sje fjrir, að brautin
verði lögðalla leið austur til Superior-
vatns. £>ó hefir hún gertkost á nokkr-
ura stjrk með ákveðnum skiljrðum,
en forgöngumennirnir hafagefið í skjn
að peir muni ekki geta að peim geng
ið, svo að líkindum verður ekkert úr
pe3su fjrirtæki í bráðina.
Út úr peim ummælum Mr. Sölva
I>orlákssonar í Lögbergi, að Dr. Hall-
dórsson sje óefað beztur íslenzkur
læknir í Norður-Ameríku,skrifareinn
vinur vor Lögbergi greinarstúf og
bendir á, að að minnsta kosti tveir
aðrir góðir íslenzkir læknar sjeu í
Bandaríkjunum, Dr. Kr. Jónsson f
Clinton, iowa og Dr. B. Einarsson í
Chicago, og að Mr. S. E>. muni ekki
p^kkja pá lækna svo vel, aðhann geti
borið pá saman við neina aðra. Ann-
ars vonum vjer, að hinn háttv. höf.
misvirði ekki við oss, pótt vjer prent-
um ekki grein hans, með pví að vjer
höfðum staðráðið, að pessar umræður
um íslenzku læknana skjldu ekki
verða lengri í Lög’oergi.
Ritstjóra Heimskr. var í næstsíð-
asta Lögbergi brugðið um pað af
manni, sem hafði skrifað oss nokkrar
línur frá Lögberg P. O., að hann ginnti
fáfróða landa síria til að gera játning-
ar, sem hljóti að verðapcim til minnk-
unar. í tilefni af pví hefur ritst.
Heimskringlu sent oss greinarstúf,
sem er orðaður á pá leið, að oss finnst
hann eiga freinur heima í Ileims-
kringlu en Lögbergi. En til pess að
starfsbróðir vor skuli ekki hafa undan
neinu að kvarta í pessu efni, skulum
vjer skyra frá pví, að efnið í greinar-
stúf hans er sú jfirlysing, að hann
muni ekki eptir að hann hafi sjeð eða
talað við pá menn, sem gáfu skyrslu
í Hkr. um meðferðina á sjer í £>ing-
vallanjdendu, fjrri en peir komu, sína
vikuna hvor, inn 4 skrifstofu hans í
peim einum erindum að gefa Hkr.
skýrslur sínar, alveg óbeðið af honum.
Hitt og þetta.
Napóleon 111. átti, eins og allir
ríkjastjórnendur, marga fátæka ætt-
ingja, sem hann purfti að sjá fjrir
uppeldi. Eitt sinn var hann að rejna
að sannfæra eina frændkonu sína, sem
hann var áður töluvcrt búinn að hjálpa
um pað, að honum væri ekki mögu-
legt að hækka „meðgjöfina“. Enhún
tók pví heldur illa og sagði með fjr-
irlitningarsvip um leið og hún sneri
sjer fiá honum til pess að fara út:
„t>jer eruð ekki líkur keisaran-
um mikla; pjer hafið ekki fengið neitt
í arf frá honum“.
„E>jer gætið ekki rjett að, frænd-
kona góð“, sagði Napoleon brosandi;
„jeg hef erft frændfólkið hans“.
Fjrir hæztarjetti Rússa í St.
Petersborg, stendur nú jfir mál, sem
er eflaust lang-elzta málið, sem nokk-
ur dómstóll í heiminum parf að fjalla
um. I>að var hafið fjrir 500 árum, og
er út af mörgum púsundum ekra af
landi, sem borg ein tók af erfingjum
eins stórhöfðingja. E>að er sagt, að
öll skjölin tilhejrandi málinu sjeu um
um 45 t.on á pjngd.
Gleðii í tveimur lieimilum.
MeeKileguk viðbukðuk í Gkey
COUNTY.
Hvernig barni var bjargað, og hvern-
ig ungur kvennmaður fjekk
heilsu sína eptir að læknar og
vinir höfðu gefið upp alla von —
E>akklátir foreldrar tala til heilla
öðrum sjúklingum.
Tekið eptir Collingwood Enterprice.
Fjórtán mílur frá Collingwood,
við linuna 4 milli Sincoe og Grej
counties, er priflegi smábærinn, Sing-
hamton. Sá sem petta ritar, var ekki
alls fjrir löngu sendur í petta fagra
pláss, í nokkuð jíirgripsmiklum er-
indagerðum. Og vjer höfum Mr. Geo.
F. Riddell að pakka fjrir pá ínerki-
legu frásögu, sem vjer fengum, sem
afleiðingar af pessari ferð. Mr. li’ddell
hefur lifað i pessu hjeraði frá pví
hann var 4 æskualdri, og er pví einn
hinna víðpektustu manna bæjarins.
Orð hans eru tekin trúanleg, pví hann
er álitinn mjög rftðvandur og skjn-
samur maður. Hann var við vinnu
sína í millu Mr. Parsons, og fór með
glöðu geði með frjettaritaranum
heim að húsi sinu, par sem Mrs. llid-
deil var með litlu stúlkuna. Hún er
tveggja ára og fjögra mánaða gömul,
mjög lagleg og greindarleg. Hún
heitir Lizzie Bell, en foreldrar hennar
sögðust kalla hana „Pink Pills babj“,
og gáfu prjár ástæður fjrir pví.
E>egar Lizzie var fjögra mánaða göm-
ul, tók hún veiki, sem álitið var að
stafaði af tanntöku. Hún varð svo
slæm, að í einar tvær vikur mátti
heita, að hún væri alveg blind. Einn
læknir sagði bað væri engin von um
bata, og foreldrar hennar voru sömu
skoðunar, pvf að barnið var mjög ves
aldarlegt og vigtaði að eins níu eða
tíu pund pegar pað var ársgamalt.
Mrs. Riddell sagði: „Hún pjáðist svo
mikið, að okkur varð opt og tíðum ó-
sjálfrátt að óska pess, að hún fengi
hvíld.“ En um pað lejti frjetti Mr.
Riddell um Dr. Williams Pink Pills
og ákvarðaði að rejna pær. Eptir pví
sein barnið tók pær inn lengur, fór
pað smátt og smátt að frfnkast og
stirkjast og batinn hefur sfðan haldið
stöðugt áfram. „J©g held,“ sagði
Mr. Riddell, , að barnið liefði fjrir
löngu verið komið í gröfin, hefði pað
ekki verið fjrir Dr. Williams Pink
Pills, og jem mæli fastlega með peim,
sem mjög áreiðanlegu meðali.“ Mr.
Riddell sagðist sjálfur hafa verið ves-
all, sagðist hafa orðið geðstiggur,
fundið til taugaslekju og verið að
missa matarljstina. Hann var að
missa máttinn í vinstri hendinni, og
ljettist svo, að liann var orðinn að eins
132 pund. Ilann hugsaði sjer að
rejna Pink Pills, og eptir að hafa
brúkað pær f sex vikur, var hann bú-
inn að fá góða matarljst og fulla
lieilsu, og vogin sýndi, að hann hafði
pjngst um 32 pund. Hann er mjög
spenntur fjrir f)r. Wdliams Tink Pills
eins og hann hefur ástæðu til.
A meðan frjettaritarinn dvaldi í
Singhamton hejrði hann mikið talað
um annað mjög merkilegt tilfelli, og
par eð honum var annt um að almenn-,
ingur fengi að vita nákvæmlega um
allt pví viðvíkjandi, kom liann við í
pví húsi, sem Miss Causin átti heima
í. Ungi kvennmaðurinn var ekki
heima, hafði farið að heimsækja vini,
en móðir honnar sagði frjettaritaran-
um mjög fúslega allt viðvíkjandi
pessu merkilega tilfelli. Miss Caus-
ins pjáðist af meltingarlejsi frá pví
hún var barn og eptir pví, sem húu
færðist nær fullorðnis árunum fóru
ýms önnur veikindi einnig að gera
vart við sig. E>egar hún var sextán
ára var hún 125 pund að pjngd, en
veikindin gengu svo nærri henni, að
hún varð rjott eins og ein beinagrind
par til hún vigtaði að eins ein 50 pund;
og pegar par var komið bættist pað
við, að hún fjekk heimakomu á báðar
fæturnar. Margskonar meðalasortir
voru brúkaðar árangurslaust, par til
læknirinn ráðlagði að hætta að gefa
henni nokkur meðöl, en hafa nákvæmt
eptirlit á fæðunni. Svo var fenginn
annar læknir, sem sagt var að hefði
læknað stúlku af álíka sjúkdómi, cn
prír mánuðir liðu án pess hann gæti
bætt henni nokkuð Svo varð hún
svo pungt haldin að familian og vinir
vöktu jfir henni eina nótt með fullri
vissu um að hún dæji fjrir morgun-
inn. En lífsneistinn treindist, og
samkvæmt uppástungu eins vinar
voru tvær öskjur af Dr. Williams
Pink Pills kejptar. E>egar búið var
úr peim merktist ofurlítill bati, svo
að aðrar tvær voru fengnar, og síöan
hefur Miss Causins tekið inn úr ellefu
öskjum og hefur stöðugt farið hatn-
andi, par til hún er nú komin úr 56
upp í 85 pund að pjngd. Mrs. Caus-
ins segir, að pau skoði sem Ellen hafi
verið reist upp frá liinuin dauðu, og
hjartanlega ráðleggja öllum, sem
pjást af líkum sjúkdómum að brúka
Dr. Williams Pink I’ills.
Efnafræðislegar rannsóknir sýna
að Dr. Williams’ Pink Pills inni-
halda alla pá eiginlegleika sem parf
til að endurnjja og bæta blóðið, og
endurreisa veiklað taugakerfi. E>ær
eru eina ójgg jandi meðalið, við eptir-
farandi sjúkdómum: limafallssjki, St.
Vitus dans, mjaðm-agigt, tauga-
gigt, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartslætti, taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óheilnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. E>ær eru einnig
óbrigðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fjrir kvenn-
fólk, svo sem óreglulegar tíðir o. s.
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli árejnslu andlegri og líkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Williams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestadj, N.
Y., og eru seldar í öskjum, aldrei í
tjlfta-tali eða hundraðatali,) fjrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjur fjrir $2,50,
og má fá pær hjá öllum Ijfsölum, eða
með pósti, frá Dr. Williams Medical
Companj frá hvorum staðnum sem
menn vilja heldur.
Ið væga verð á pessum pillum
gerir lækninga tilraunir mjög ódjrar
í samanburði við brúkun annara með-
ala og læknisdóma.
Til sölu mjög billega: Tvö upp-
hækkuð lot með snotru húsi, og stóru
gripahúsi. Lotin eru inngirt. Ljst-
hafendur snúi sjer til
Á. Eggertksonar,
715 Ross Ave., Winnipeg.
Nyttflelag! ^
^ Nyir prísar!
Timlmr til húsaliygginga með lægra verði en
nokkurn mann hefur áður dreymt um. Mjög
vægir borgunarskilmálar.
Nákvæmari upplysingar fást hjá umlirrituðum,
John J. Vopni,
(aöalumboPsmaður meðal íslendinga),
645 Ross Ave., Winnipeg.
ELDSVODA-SALA
Skóni og stígvjelum
Allt er selt langt f jrir neðan inn-
kaupsverð.
Hr. Guðjón Hjaltalín vinnur hjá.
mjer. — Munið eptirstaðnum
GIBSON,
239 Portage Ave., Winnipeg.
Rafurmagns lækninga stofnun
Professor W. E. Bergman læknar með
rafurmagni og nuddi gigt, líkamsvisn-
iin orr hárlos á höfðum. Hann nem-
c5
ur einnig burtu Jms ljti 4 andliti
hálsi, handleggjum, og öðrum lík-
amspörtum, svo sem móðurmerki, hár
hrukkur, freknur ofl. Ivvennfólk ætti
að leita til hans.
Telephone 557.
$32,50 Frá Islandi til Winnipeg $32,50
iíEAYER LINAN
h’ljtur fólk á næstkoinandi sumri frá Islandi til Winnipeg fjrir
Fullorðna.................$32.50
Börn frá 1 til 12 ára..... 16.25
Börn ekki árs gömul............. 2.50
E>eir semvilja senda fargjöld heim, snúi sjer til
Á. FRIÐRIKSSONAR.
611 Ross Ave., Winnii-eg.
Fire & Marine Insurance, stofnsett 1879.
Guardian of England höfuðstóll..............$37,000,000
Citj of London, London, England, höfuðstóll 10,000,000
Aðal-umboð fyrir Manitoba, North, West Terretory og British Columbia
Northwost Fire Insurance Co., höfuðstóll.. .. $500,000
Insurance Co. of N. America, Philadelphia U. S. 8,700,000
Skrifstofur 375 og 377 Main Steet, - Winnipeg,
80
JJjarðkonuna, sem peir elskuðu. En peir vildu ekki
gera pað, pví að peir voru orðnir huglausir, alveg
bugaðir af hræðslu, og flestir heldri mennirnir höfðu
verið handteknir. Nei, peir vildu ekkert gera, nema
gráta jfir sínum dauðu vinum og brenndu kofum.
,Dið eruð raggeitur1, sagði jeg; ,ef pið viljið ekki
koma, pá verð jeg að fara ein. Að ininnsta kosti
geta nokkrir jkkar farið upp eptir ánni og leitað
Mavooms, til pess að segja honum, hvað við hafi bor-
ið hjer á heimili hans.‘
,,E>eir sögðust skjldu gera pað, og jeg tók með
mjer ábreiðu og ofurlítið af matvælum og rakti slóð-
ina eptir præla-kaupmennina. Fjóra daga hjelt jeg
I huin&ttina eptir peiin og stundum sá jeg til ferða
peira, pangað til loksins jeg var orðinn rnatarlaus og
magnlaus. Að morgni hins fimmta dags gat jeg
ekki Jengra komizt, svo jeg skreið upp á hól einn
og horfði á löngu halarófuna liðast jfir sljettuna. í
miðjunni voru tveir múlasnar og á öðrum peirra sat
kona. Dá vissi jeg, að ekkert illt hafði enn hent hús-
móður mína, pví að hún var enn á lífi.
„Nú sá jeg líka frá pessum hól ofurlítið porp
langt burtu til hægri handar, og pangað dragnaðist
jeg síðari hluta dagsins, pótt jeg lasburða væri. Jeg
sagði fólkinu par, að jeg hefði sloppið undan præla-
kaupmönnum, og pað var gott við mig. E>ar var
pað líka, að jeg frjetti, að einhverjir hvítir menn frá
Natal væru að grafa eptir gulli I pessum fjöllum, og
daginn eptir lagði jeg af stað til að leita peirra; jeg
81
hjelt, að pað gæti skeð, að peir vildu hjálpa mjer,
pví að jeg veit vel, að Englendingar hata prpjla-
kaupmenn. Og hjer er jeg loksins kominn, lávarð-
ur minn, eptir mikla erviðismuni, og nú grátbæni jeg
pig utn að frelsa húsmóður mína, Hjarðkonuna, úr
höndum Gula Djöfolsins. Ó! lávarður minn; jeg
sjnist vera fátæklingur og aumingi; en jeg segi pjer
pað satt, að ef pú getur frelsað hana, pá skalt pú fá
mikið að launum. Já, jeg skal gera pjer pað kunn-
ugt, sem jeg hef haldið lejndu alla mína ævi, jafn-
vel fjrir Mavoom, húsbónda mínum; jeg skal láta
pig vita, hvar fólgnir eru lejnilegir fjársjóðir pjóðar
minnar, “E>okunnar Barna“.
Leonard hafði allt af hlustað með athjgli og
pegjandi á sögu Sóu, pangað til liann hejrði síðustu
orð hennar; pá reisti hann upp höfuðið og starði á
hana; hann hjelt, að sorg hennar hefði gert hana
brjálaða. En pað var enginn brjálsemis-svipur á
harðlega andlitinu á konunrii, heldur var par að eins
sjáanleg hin alvarlegasta og jafnvel ástríðuríkasta
grátbeiðni. Hann sleppti pess vegna til bráðabjrgða
að minnast á síðustu orð lieunar, en svaraði á
pessa leið:
„Ertu pá brjáluð, móðirgóð? E>ú sjer, að jeg
er hjer aleinn með einum pjóni, pví að peir prír fje-
lagar mínir, sem fólkið í porpinu sagði pjer frá, eru
dauðir af sóttveiki, sem jeg hef nú sjálfur fengið.
Og pó fer pú fram á pað við mig, svona einan, að
fara til búða præla-kaupmannanna, sem pú veizt
84
síðasta daginn, sem við vorum á leiðinni pangað.
En jeg Jtti bandinu upp með nefinu á mjer — já,
stóra nefið á mjer kom sjer vel pann dag — og jeg
tók eptir veginum, og Oturglejmir alilrei peim vegi,
sem fætur hans hafa farið um. Jeg fór líka sama
veg paðan“.
„Gætirðu fundið staðinn hjeðan?“
„Já, Baas. Jeg mundi fara fram með pessum
fjöllum tíu daga eða lengur, pangað til við kæmum
að sjðsta ósnum á Zambesi, fjrir neðan Luabo. E>&
mundi jeg fara niður með íljótinu einn dag. Eptir
tveggja daga ferð jfir um fenin mundum við koma á
staðinn. En pað er örðugt að vinna pann stað,
Baas, og par eru margir vopnaðir menn; meira að
segja, par cr ein stór bissa“.
Leonard hugsaði sig aptur um eitt augnablik;
svo sneri hann sjer að Sóu og sagði: „Skilirðu hol-
lenzku? Ekki pað? Jæja, pjónn minn hefur frætt
mig nokkuð um lireiður præla-kaupmannanna. Pe-
reira sagði, að liann ætti fjrir liöndum átta daga ferð
frá aðseturstað húsbónda píns; húsmóðir pín hefur
pví verið par nú eina prjá eða fjóra daga, ef hún hef-
ur nokkurn tíma pangað komið. Af pví sem mjer
er kunnugt um atferli præla-kaupmanna hjer á strönd-
inni bjst jeg ekki við, að præla-skipin fari að taka
farm sinn fjrr en eptir einn mánuð, vegna staðvind-
anna. Svo við höfum nógan tíma, ef mjer skjátlast
ekki. En taktu eptir pvt, móðir móð, jeg segi ekki,