Lögberg - 24.03.1894, Blaðsíða 1

Lögberg er gefið út hvern miðvikudag og
laugardag af
The LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstola: Algreiðsl ustota: rícr.tcmiðj«
113 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,00 um árið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cenl.
Lögberg is puMished every Wednesday and
Saiurday by
The Lögberg printing & publishing co
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
■n advance.
Single copies S c.
7. Ar.
FRJETTIR
C.VXADi.
Fjárlagafrumvarpið fyrir 1894--5
var lagt fyrir Dominion-pingið á
priðjudagskveldið. Stjórnin byggst
að eyða $40,018,892 áf>ví fjárhagsáii,
er pað $4,485,521 minna en yfirstand-
andi f járhagsár. Ekki er ætiazt til af
stjórninni að neinar umbætur að marki
verði gerðar í Manitoba.— Mr. Mc-
Carthy fiefur lagt fyrir pingið frum-
varp til laga um breyting í stjórnar-
skrá Terrítóríanna, og er tilgangur
hans með peirri lagabreyting, að
rymka vald stjórnarinnar par vestra
til að bfia til lög viðvíkjandi mennta-
málum, og nema úr lðgum pá skyldu
að prenta lög og rjettaskyrslur Terrí-
tóríanna á frönsku. Einn af kapólsku
pingmönnunum, Mr. Devlin frá Ott-
awa, gerði harða árás á Mr. Mc-
Carthy, bar honum á br/n, að hann
reyndi að vekja haturmilli pjóðfiokk-
anna og trfiarbragðaílokkanna hjer í
landi og að hann vildi bera fyrir borð
rjettindi tveggja millíóna af Canada-
mönrium.
Mr. Tarte gerði harða árás á Otta-
wastjómina í pinginu á miðvikudag-
inn fyrir pá tvöfeldni, sem hún hefði
haft í frammi við franska Canadamenn
að pví er snerti skólamál Manitoba
Og Territóríanna, bar upp á frönsku
ráðherrana, að peir hefðu lofað að
segja af sjer, ef Frakkar hefðu ekki
sitt mál fram. Tvöfeldnis-brigzlin
áttu líka við Sir John Thompson, sem
ræðumaðurinn sagði að frá pví fyrsta
hefði dregið Frakka á tálar.
Skyrsla stjórnardeildar innan-
landsmálanna var sama daginn löoð
fyrir pingið. 4,067 heimilisrjettar-
lönd höfðu verið nuiuin árið 1893, og
alls höfðu verið se’.dar 62,828 ekrur af
stjórnarlöndum. Fyrir timbur í Mani-
toba og Terrítoríunum hafði stjórnin
fengið $967,809. Innflutningar voru
minni en næsta ár áður.
Allmiklar umræður eiga sjer
stað I Quebec-blöðunum um pessar
mundir út af ritlingi Royals um sjálf-
Stæði Canada. Sum frönsku blöðin
hafa afdráttarlaust haldið pví fram, að
pau vilji að Quebec gangi úr fylkja-
sambandi Canada Og verði sjálfstætt
ríki. Aptur segja önnur frönsk blöð
par eystra, að til slíks sje ekki hugs-
andi, livorki Stórbretaland, nje hin
önnur Canada-fylki, nje Bandaríkin
mundu leyfa slíkt. En flestum virðist
frönsku, kapólsku blöðunu-n par
eystra koma saman um pað, að mjög
sje pröngvað kosti kapólskra manna
hjer í landinu.
Mikið pykir nú pegar koma til
Winnipeg-pingmannsins Mr. Martins,
í Ottawa. Þegar hann flutti ræðu pá
í pinginu, sem getið er um í síðasta
blaði, var lilustað á hann af hinni
mestu athygli af báðum flokkum pings-
ins, og láta Ottawa-blöðin í lj<53 pj,
sannfæring, að von muni vera á pung-
um pólitískuin höggum frá peim manni
áður en lykur. Toronto-blaðið
Mail, eitt tnerkasta blaðið í austur-
fylkjunum, fer um Mr. Martin pess-
um orðum 1 ritstjórnargrein:
„Martin hefur fljótt látið á
sjer bera á pinginu. t>að er lítill vafi
á pví, að pað er satt sem hann sagði
um kosning sína. Engin betri sönn-
un er til fyrir vilja manna vestra við-
vtkjandi tolllögunum en sú, að Mar-
tin skuli vera fulltrúi Winnipeg-bæj-
ar. Hann er öflugur og staðfastur
formælandi fyrir rjettindum fylkjanna
Winnipeg, 'Manitoba, laugardagiim 24. ínarz 18 34
Nr. 22.
mótstöðumaður franskrar ágengni, og
pað má reiða sig á pað,að hann spyrn-
ir afdráttarlaust á móti sjerhverri
apturhalds-löggjöf, sem Tarte kann
að stinga upp á viðvikjandi skóla-
milinu.
BAXDAKIKIX.
Nyjar sögur berast um ómetan-
legt tjón sem orðið hafi í Mississippi-
dalnuin af ofsaveðrum og flóðum.
Mánudaginn 2. d. aprílmánaðar
eiga umræðurnar að byrja í öldunga-
deild congressins um Wilsons-frum-
varpið og pær breytingar, sem fjár-
málanefnd deildarinnar hefur gert á
pví, frá pví sem pað var sampykkt i
fulltrúadeildinni.
Uppgötvazt hefur, að undir purru
sljettunum í vestur-Kansas og Ne-
braska er mikið af hreinu vatni langt
niðri í jörðinni, og bændur par eru
farnir að nota pað til vatnsveitinga,
og ná pví upp með vindmillum. Ein
vindmilla nær upp nógu vatni fyrir
prjár ekrur, og á mörgum bújörðum
eru einar 12 millur, og enda fleiri, sem
notaðar eru á pennan hátt.
ÍTl.ÖXD.
Eptir pví sem síðustu fregnir
segja, er uppreistinni í Brazilíu enn
eigi lokið, eins og fullyrt var í blöð-
uuum fyrirskömmu. Sjólið uppreist-
armmna hefur að sönnu gefizt upp,
og vitaskuld er pað peim afarmikill
hnekkir, en peir ætla að halda strlðinu
áfram með pví landliði, sem peir eiga
yfir að ráða.
Lnndúna-frjettaritari einn full-
yrðir, að Rosebery lávarður, stjórnar-
formaður Stórbretalands, sje trúlof-
aður Maud prinsessu, dóttur prinsins
af 4\ ales, með sampykki drottningar-
innar, og að búast megi við með hverj-
um degi, að lyst verði yfir peirri trú-
lofun.
HEIMILID.
Aðsendar greinar, frumsatndar og þýdd-
ar, sem geta heyrt undir „Heimilið"-
verða teknar með þökkum, sjerstaklega
ef þœr eru um bvskap, en ekki mega
þær vera mjög langar. Kitið að eins
öðrumegin á blaðið, og sendið nafn yðar
og heimili; vitaskuld verður nafni yðar
haldið leyndu, ef þjer óskið þess. Ut
anáskript utan á þess konar greinum:
Editor „Heimilið", Lögbeíg, Box 368
Winnipeg, Man.]
Um að pl.vnta tkje.
Prof. Green, Minnesota, gefur
eptirfylgjandi bendingar umtrjáplönt-
un: Hafi rætur trjánna frosið, eptir
að búið er að taka pau upp, og svo
piðnað aptur undir beru lopti, er mjög
líklegt að trjen deyi. Sje pað par á
móti sett niður með frosnum rótum,
áður en pær fara nokkuð að piðna, pá
saka'r pað ekki trjeð. Aldrei skyldi
láta áburð snerta rætur á trjám, serr
eru plöntuð, en gamall mulinn áburð-
ur blandaður saman við mold er apt-
ur góður. Trje sem sýnast vera orð-
in skrælnað og skorpin pegar maður
fær pau, geta vanalega náð sjer aptur
sjeu pau pakin nokkra daga með
mold, toppurinn eins vel og ræturn-
ar. Sjeu trjen vökvuð í purka tíð,
pá or mjög nauðsynlegt að vel sje
mokað upp með peim á eptir, pví
annars skorpnar moldin, og vatr.ið
pornar undir eins. Sje á annað borð
byrjað að vökva pau, verður að halda
pví áfram pangað til rignir, pví ann-
ars er vökvunin verri en ekki. Það
er betra að leggja pykkt lag af göml-
um halfblautum hálmi kringum trjeð
heldur en að vökva pið. Lítið trje
eða pá á meðal stærð er bctra til
plöntunar en mjög stórt, pví pað cr
hætt við að pað hnekki vexti peirra
stóru að færast úr stað; og ætið skal
velja hraustleg og falleg trje til pess.
FARIÐ VEL AÐ HESTl'NUM,
Hestar fælast opt svo tjón hlyzt
af bæði á mönnum og farangri, og er
pað í mörgum tilfellum peim að kenna
sem keyra pá eða hafa keyit pá. Þv!
skyldi helzt aldrei láta skapstygga og
bráða menn fara með hesta, ef hjá pví
verður komizt; högg og slög og illt
atlæti gerir hestana hrædda og kemur
peim i petta stjórnlausa æsta ásig-
komulag. Maður nokkur sem hefur
fjölda hesta segir: Vjer göngum
hart eptir pví að vel sje farið með
hestana, og peim synd öll gæði af
peim sem keyra pá. Þegar vjer vist-
um til vor hestamaun pá brýnum
vjer pað rækilega fyrir honum að
hesturinn gangist betur fyrir góðu en
illu, og hafi hann i frammi við hestinn
högg barsmiði eða ill orð, verði hann
tafarlaust rekinn úr vistinni. Hestar
eru mjög hlyðnir að eðlinu til, og pað
er betra að vjergefum peim til kynna
vilja vorn með vinsamlegum orðum
og látbragði, lieldur enn með harð-
yðgi og höggum.
t>að er fullyrt að ,,pumkin“ fræ
purkað og malað, lækni orma í liest-
um. t>að má mala pað í kaffikvörn,
og gefa peim eina teskoið í mál, sam-
an við matinn.
Verið ekki að reyna að fóðra
hestana sem allra kostnaðarminnst á
veturna, með pví að láta pá ætíð
troða sig út á eintómu heyi. t>að
mun ekki reynast eins ódyrt eins og
pað synist vera, og er peim ekki hollt
heldur.
Varúð er engin ný uppfundning,
en samt er pað aldrei í ótíma að gæta
hennar. l>egar pjer hafið keyrt hest
yðar svo hann er sveittur, pá látið
hann ekki standa í dragsúgi, svo pað
setji ekki að honum. Sje hann mjög
heitur, eigið pjer að núa hann allan
með grófri purku eða strábusta, og
leggja síðan á hann ljett uliarteppi
— pað dregur I sig svitann,og varnar
hestinum innkulsi.
Sje folaldshryssa látin vinna á
akrinum, pá lát ekki folaldið hlaupa
með henni. Set pað inn ágóðan bás,
og hleyp pví ekki opt til hryssunnar,
meðan henni er mjög heitt.
Útlit skepnanna á bújörðinni
segir lieilmikið um eigandann, og eig-
inlegleika lians. Grindhoraðir gripir,
sem koma út á vorin, mæla ekki vel
fyrir honum.
Gckk-í gildruna
Saga eptir (Jharles Ðickens.
Framh.
„Ekki nema af afspurn. Jeg
liefði reynt ið verða pess heiðurs að
njótandi að eignast hann fyrir kunn-
ingja eða vin, ef hann hefði haldið á-
fram að vera í samkvæmislífinu, pó að
pað hefði getað vel verið að mjer
hefði aldrei auðnazt pað, af pví að
hann var mjer svo miklu fremri. Jeg
byst við, að hann liafi naumast verið
kominn yfir prítugt?“
„Hann var um prítugt.“
„Já,“ sagði hann andvarpandi
meðsínum fyrri huggunarróm. „Ilvað
lÍll'ITj Pectml
hefur engan sinn jafhinga að lina kvalii
oglæknatil fulls KVEF. IIOSTA, HÆSI.
ROMLEYSI, BAUNAVEIKI, IIÁLSSÁR
INDI, ‘ ASTHMA”, BRONCHITIS, La
ÖHIPPE og nnhan lasleika í hálsi og lung
um. Ðað er það alþektasta hostameðal
sera tU er, ágætis læknar ráðieggja það og
og það er uppáhalds meðal söngmanna,
leikanda presta og kennava, Það losat
fyrir brjóstinu á manni, bætir hóstaoggef-
nr hvíld.
brúkað við, tœringu þegar hún ervað byrjt
gerir það að veikin ferekki lengra ogjafn-
vel þó veikin sje komin á hæsta stig, af
lir.ar það hðstann og gefur endurnærandi
svefn. Það er gott á bfagðið, þarf lítið að
taka af því í einu. og kemur ekki í bága
við meltingunu nje önnur næringarefni.
Sem lijálp í viðlömim er það óonissandi og
Aycrs Cherry Pectoral ætsi að veraí hverju
húsi.
„Þar jeg lief brúkað Ayei’s Cherry
Pectoral i mörg ár í húsi mínu, þá gpt jeg
með góðri samvizku mælt með því, við
ölliim veikindum sem sagt er að það bæti.
•leg sel cin.ægt meira og meira af þvi og
skiptavinir miuir halda það sje ekkert sem
jafni^t á við sem hósta meðal“.
S. W. Parent, Queensbury, N. N.“
ClieiTf l’Wjiinil
við mannskepnurnar erum veikar fyr-
ir! Að verða aumincrjar, Mr. Samp-
son, og ófærir til starfa á peim aldri!
— Er nokkur ástæða færð fyrir pessu
rauiialega atviki?“
(„Jájá,“ liujrsaði je£( með mjer og
leit á hann. En jeir vil ekki fara ept
ir stíguum; jeg œtla út í grasið.“)
„Hvaða ástæðu hafið pjer heyrt
tilfærða, Mr. Slinkton?-1 spurði jeg
blátt áfmm.
„Ástæðu, sem ekkert er til í að
öllum líkindum. I>jer vitið, hvað pað
er óáreiðanlegt, sem talað er. Jeg
hef pað aldrei eptir, sem jeg heyri;
pað er eina ráðið til að bæia niður
flugufregnirnar. En pegarþjer spyrj-
ið mig, Iivaða ástæðu jeg hafi heyrt
tilfærða fyrir pví,að Mr. Meltham hefur
fariðað forðast samneyti við aðra menn
pá er öðru máli að skipta. Jeg er pá
ekki að skemmta neinum kjaptakind
urn. Mjer hefur verið sagt, Mr. Samp-
son, að Mr. Meltham hafi sleppt öll-
um sínum störfum og framtíðar-horf-
um af pví að hann sje í raun og veru
yfirkominn af sorg. Vonbrigði í ást-
um lief jeg heyrt — pótt pað synist
naumast trúlegt um mann, sem svo er
nafnkenndur og aðlaðandi.“
„t>að er engin brynja g ign dauð-
anum, pó að maður sje nafnkenndur
og aðlaðandi,“ sagði jeg.
„Ó, hún dó? Jeg bið innilega
fyrirgefningar. Jeg hef ekki heyrt
pað. t>að gerir söguna sannarlega
rajögi mjög raunalega. Vesalings
Mr. Meltham! Hún dó? Ó, guð hjálpi
mjer! t>að er grátlegt, grátlegt!“
Mjer fannst enn, að meðaumkv-
un hans vera ekki alveg laus við upp-
gerð, og mig grunaði enn að undir
pessu lagi einhver snertur af fyrirlitn-
ing, pótt jeg gæti ekki gert mjer
grein fyrir pví, pangað til við skild-
um eins 02 aðrir, sem voru að masa
O 1
saman, pega.r við vorum látnir vita,að
maturinn væri á borð borinn; pá sagði
liann:
„Mr. Sampson, yður furðar ápví,
að jeg skuli komast I slika geðshrær-
iig út af manni, som jeg hef aldiei
pekkt neitt. Mjer fellst mei a um
jetta, en Jijer kunnið að halda. Dauð-
iun liefur veitt mjer sjálfum sár, og
pað nylega. Jeg átti tvær yndish g-
ar frændkonur, sem allt af voru b_á
mjer, og aðra peirra hef jeg misst.
ílún dó ung — var ekki nema tutlugu
og priggja ára. Og jafnvel sú syst'r
hennar, sem eptir lifir, er m jög hi ilsu-
tep. Veröldin er eid gröf!“
Hann sagði petta með inikilli til-
finning, og jeg fjekk samvizkubit út
af pví, live kuldalegur jeg liafði leiið
í viðmóti við hann. Jeg vissi, i ð
k ildi og torlryggni hafði komizt ii n
hjá mjer við pá illu reynslu, sem jrg
h ifði feiigið; pað var mjer ekki nuð-
f ett; og jeg hugsaði opt um pað, Lvc
mikið jeg hefði misst í lífinu, par s< m
j )g hafði misst trausttð á öðrum, cg
h e lít'ð jeg hafði fengið í staðiiin,] ó
að liarðneskjuleg varkárni kæmist 'nn
hjá mjer. Með pví að jeg var stl ð-
u ^t orðinn svona skapi farinn, págeií i
jeg mjer tneiri rellu út af pessu sam-
t di okkar en jeg mutidi liafa geit f.t
af pví sem meira hefði ve.ið i tarið.
Jeg hlustaði á tal hans við borðið, < g
tó'c eptir pví, hve greiðDga aðrir
menn tóku pátt í pví, og hve sui’ld-
arle^a honum fórst að la^a umtals-
efni sitt eptir pekkingu og siðvenj-
um peirra sem liann var að tala við.
Eins og honuin hafði veitt svo hægt,
pegar hann var að tala við mig, að
hefja máls á pví efni, sem hann gt t
báizt við að jeg skildi bezt og Ijeii
m:g mestu varða, eius fór liann opt'r
8'imu reglu, pegar hann var að ta'a
við aðra. t>að var ymiskonar fólk I
heimboði pessu; en hann komst ekki
í vandræði með neinn gestanna, svo
jeg gæti sjeð. Hann vissi ná! væm-
lega sv ) mikið urn starf hvers nianr.s,
að hann gat n.innzt á pað pægifegp,
og nákvæmlega svo litið, að pað var
eðlilegt fyrir hann að leita lítillátleg a
fræðslu urn pað, pegar menn voiu
farnir að tala um p ið.
Hann var stöðugt að tala — en
talaði sarnt ekki of mikið, pví að pað
var eins og við hinir neyddum hann
til pes3 — og jeg fór að verða bál-
reiður við sjálfan mig. Jeg tók and-
litið á honum sundur í smáparta í
huga mfnum, eins og úr, og tkoðaði
hvern part út af fyrir sig. Jeg gat
ekki mikið fundið að neinum partiri-
um sjerstaklega; jeg gat enda enn
minna sett út á pá í einni heiJd. „Er
pað pá ekki óhæfa,“ sagði jeg við
sjálfan mig, „að jeg skuli leyfa mjer
að fara að sétla manni illt, og jafnvel
hafa andstyggð á honum fyrir engar
aðrar sakir en pær, að hann skiptir
hárinu beint yfir miðju enni?-‘
(Mjer er óhætt að skjóta J vi inn
í, að petta var ekkert skynsamlega
hugsað af mjer. Hver maður, sem
leggur pað í vana sinn að veita fólki
eptirtekt, og hefur stöðugt illan pokka
á einhverju, að pví er synbt lítilfjör-
legu, atriði hjá ókunnugum manni,
hann gerir rjett í að leggja mikla á-
herzlu á pað með sjálfum sjer. t>að
getur verið lykillinn að öllum leynd-
ardómnum. Eitt eða tvö hár geta
synt, hvar ljón er falið. Með mjög
litlum lykli má ljúka upp pungri
hurð).
(Framh. á 4. b!s.)
DAN SULLIVAN,
S E L U R
Áfenga drykki, vín, Beer, Ö1 og Porter
má- og stór-kaupum.
East Grand Forks,
Minnesota.