Lögberg - 18.04.1894, Blaðsíða 4

4
fiOQBERG, MIÐVIKUDAGINN 18. APlllL 1894.
ÚR bænum
-Oö-
GRENDINNI.
Sumardagurinn fyrsti á morgun.
Addressa sjera Ilafst. Pjeturs-
sonar er 618 Elgin Ave.
Duríður Jónson, 528 Ross Ave.,
selur faeði og húsnæði með væ»u
o r>
verði.
Á föi tudaginn kemur kl. 8 e. h.
messar sjera Hafst. Pjetursson í Christ
Church Mission House á Point
Douglas.
Yfirstjórn verkamannafjelagsins
hjer í bænum (Trade3 and Labor
Conncil) fór fram á J>að við fjármála-
nefnd bæjarstjórnarinnar fyrir síðustu
helgi, að mönnum yrði veittur ó-
keypis aðgangur að bókasafni bæjar-
ins, og fjekk góðar undirtektir, en
engin loforð að svo stöddu.
Mr. L.a Moure pingmaður í Pem-
bina, einn af hinum nafnkunnustu
Dakota-mönnum, er við pólitík fást,
hefur verið rekinn úr repúblíkana-
flokknum í Norður Dakota fyrir pað,
að hann pótti ekki tryggur flokk sín-
um á síðasta ríkispingi, og greiddi at-
kvæði með senator-efni demókrata.
Yegna verkfallsins áGreat North-
ern brautinni kom engin lest eptir
peirri braut á mánudaginn sunnan að,
og C. P. R. lestin varð að snúa aptur
við landamærin með póst pann er
sendur hafði verið suður. Northern
Pacific flytur póstinn suður og norður
sem stendur, nema registrereruð brjef;
pau er ekki hægt að senda, fyrr en
rætist fram úr ólaginu á Great
Northern.
Mr. Sigurður Jónasson heldur
fyrirlestur 1 samkomuhúsi Únítara á
laugardagskveldið kemur kl. 8. Um-
t&lsefni: Hugmyndir manna um hel-
víti fyrr um og nú. Fyrirlesarinn er
einkar fróður maður, eins og kunnugt
er, og auk pess atvinnulaus og alls-
laus. Má pví að líkindum búast við,
að margir sæki fyrirlesturinn, bæði
sjer til skemrntunar og til pess að
hjálpa fyrirlesaranum. Inngangur
15 cent.
Hæstn veríTlauii.
Dr. Pricks Bakixg Powdek fæk i>au
(Chicago Tribune).
Dómnefnd veraldarsyningarinnar
komst að peirri niðurstöðu, að Dr.
Prices Cream Baking Powder ætti
engan sinn jafningja að pví er snerti
sj'ringar afl, hreinleika og almennt
ágæti. Fyrir allt, er sýnt var af pvi,
fjekk pað fyrstu verðlaun eða viður-
kenningarskjal. Öll bökunar-dupt,
sem keppt var um verðlaun fyrir, voru
rannsökuð mjög nákvæmlega, og
dómnefndin var færari til að dæma,
en nokkur önnur dómnefnd hefur áð-
ur verið. Úrskurður hennar var studd-
ur af vitnisburði Dr. II. \V. Wileys,
aðalefnafræðingsins í akuryrkjumála-
stjórnardeildinni í Wasliington. Dr.
Willey hefur sjerstaklega lagt stund
á að rannsaka efni, sem í matvæli eru
höfð, og er meira að marka hans dóm
um slík efni en nokkurs annars manns
í Ámeríku. Með pessum úrskurði er
ráðið til lykta máli, sern mikið hefur
verið um deilt, hvert sje bezt af peim
rnörgu bökunarduptum, sem til eru.
Heiiffarsvert starf eins fje
lags.
Hveknig „tiie Ancient Okder of
Fobesters11 frelsaði einn með-
HRÓÐUR SINN.
Hin markverða reynsla Mr. Isaac
Briggs í London — Hann pjáð-
ist í fjögur ár — Stúkan hans
kom honum til hjálpar eptir að
læknar höfðu gert árangurslausa
tilraun — Hann er aptur orðinn
fær um að vera á flakki.
Tekið eptir „London Free Press.“
Ileimili Mr. Briggs að 501 Char-
lotte Str. hjer í borginn, er eitt með-
al peirra bezt settu og hreinlegustu
heimila hinna mörgu daglaunamanna
í London. Fratnan við húsið eru
vandaðir gangar, en til hliðar og
bakatil við húsið er grindaverk pakið
vafnÍDgsplöntum; par er einnig garð-
ur. Þaðan má sjá akra og skóga, og
yfir höfuð má segja, að ekkert hafi til
vantað pennan haustdagsaptan, sem
Mr. Briggs var heimsóttur, til pess að
gera kjör eins sjúklings eins skemmti-
leg og unnt er með svo mikilli fegurð
umhverfis hann.
Dví var pað engin furða, pótt
Mr. Briggs væri í góðu skapi. En í
samræðu við hann kom pað í ljós, að
pað væri góð ástæða til pess að hver
maður undir sömu kringumstæðum,
og sem hefði jafn-bjartar framtiðar-
vonir, Ijeti svip sinn segja frá tilfinn-
ingum sínum.
Sagan, eins og hún var sögð, er
mjög merkileg, og fjöldi vina Mr.
Biggs eru reiðubúnir að vitna um á-
reiðanlegheit hennar hvenær sem á
parf að halda.
Mr. Briggs hafði legið rúmfastur
í fjögur ár, en hafði verið heilsutæpur
og leitað sjer lækninga í átta ár. I>að
var á árinu 1885 að hann fann fyrstu
merki peirra kvala, sem fyrir honum
láu. Hann leitaði sjer læknishjálpar
og fjekk pá að vita að lifrin væri í ó-
lagi, að nyrun væru slæm og að liann
pjáðist af meltingarleysi. Samt sem
áður hjelt hann panDÍg áfram að vinna
í fjögur ár, par til hinn hræðilegi
sjúkdómur rjeðist á líkama hans á
mjög átakanlegan liátt. Hann fjekk^
pað rjett á eptir innflúenza veikinni.
Mr. Biggs var enn pá á fiinmtugs-
aldri, og eptir öllu útliti að dæma var
fremur ern og prekinikill maður. En
allt 1 einu, nærri að segja án nokkurs
fyrirvara, urðu hver liðamót í líkama
hans stíf og óbifanleg, rjett eins og
pau hefðu verið negld saman, svo að
hinn sterki maður varð jafn-hjálpar-
laus og barn. Margra lækua var
leitað og allir lofuðu peir bata, og við
og við kom líka ofurlítill bati. En
pað varð aldrei varanlegur bati, pví
honum lakaði allt af jafnóðum aptur,
svo að vesalings ntaðurinn smámissti
hald á voninni um bata. Dtgarnir
voru langir og preytandi, er hann lá
í rúminu með pað fyrir framan sig,að
vera parna í ströngu varðhaldi sem
hann gat ekki losnað úr nema að eins
í gegnum dauðann.
Familían var sömuleiðis farin að
missa álit á allri læknishjálp. t>að
hafði verið leitað til nokkra hinna
beztu lælcna bæjarins, en ævinnlega
með hinum sama sorglega árangri.
Einkaleifismeðöl af ýmsum tegundum
voru einnig brúkuð, en allt varð að
sama skapi árangurslaust. I>að var
eitthvað utn jólaleytið að pað barst út
fregn, sem mönnum kom ekki óvart
að heyra. Læknar sögðu, að Mr.
Briggs ætti ekki eptir íangt ólifað.
Það smá dró af honum par til snemma
um vorið að hann varð svo pjáður að
menn bjuggust vtð endirnum með
hverjum deginum.
Court Forest City A. O. F., sem
Mr, Briggs tilheyrði, reyndist honum,
einmitt á pessum hættu tíma, sannur
vinur. Állan hans legutíma, höfðu
meðlimir fjelagsins litið nákvæmlega
eptir öllum hans pörfum og verið
mjög hluttekningarsamir. Og eug-
inn tók sjer nær hið sorglega útlit.
Stúkan var eitt kveld að tala um
petta ástand Mr. Briggs, par
til einhver stakk upp á að
reynt væri að fá Dr. Williams Pink
Pills. I>að hefðu heyrst margar sög-
ur um hversu pær hefðu hjálpað í
öðrum tilfellum. Og pví gætu pær
pá ekki hjálpað í pessu tilfelli? Á
endanum sampykkti stúkan að gefa*
Mr. BiggS tólf öskjur af pillunum.
Læknirinn, sem pá stundaði sjúkling-
inn, sagði að pillurnar ættu að eins
við limafallssyki,'en gaf pó eptir að
til peirra væri gripið sem hin seinasta
tilraun. Þannig var pað að Mr.
Briggs fór að brúka pillurnar. Og
eptir lítinn tíma merktist breyting.
Hann varð fjörlegri og tók ekki eins
mikið út. öll hans líkamsbygging
fór eins og að fá n/tt líf, rjett eins
og veröldin úti fyrir, pví pá var hinn
blíði vortími ársins.
Með endurn/juðum kröptum kom
endurn/juð von. Og sjúklingurinn
fór að skoða Pink Pills sem frelsara
sinn. Ilann tók stöðugt inn sex á
dag, og eptir mánuð var hann orðinn
fær um að fara á flalck og gerði pað
lika með pakklæti í hjarta sínu. Eng-
inn nema sá, sem hefur sjálfur orðið
að liggja rúmfastur í langan tímaget-
ur haft hugmynd um feginleik Mr.
Briggs, fyrsta daginn, sem liann sat í
hægindastólnum við gluggann í stof-
unni, par sem sólin sendi sína björtu
ylgeisla inn í húsið. Síðan hefur Mr.
Briggs farið á flakk á hverjum degi.
Hann verður að brúka ltækjur enn pá
en hann smá styrkjist með hverfum
deginum. Ilann getur nú hjálpað
sjer með höndunutn — er farinn að
borða með hníf og gaffli; liðamótin
halda áfram að liðkast, svo nú geta
menn að eins haft óljósa hugmynd
um pá virkilegu hnúta, sem hendur
hans og fætur voru bundnir með. t>að
tók lika fyrir kvalirnar og var sú
breyting mjög kærkomin fyrir sjúk-
linginn, einnig fengu blóðsveppir peir
sem horfið höíðu og upppornað, nýjan
Iteilsu blæ.
Mr. Briggs hefur að eins brúkað
tuttugu öskjur af pillunum, sem hafa
kostað §10. Og vissulega mun kostn-
aðurinn við læknishjálpina ltafa farið
minnkandi.
Mr. E. W. Boyle, lyfsali að 652
Dundas St., sem er jafnframt skrifari
fjelagsins Court Forest City, var einn-
ig fnndtnn að máli viðvíkjandi pessu
tilfelli, og frásaga hans var alveg í
samhljóðan við pað, sem Mr. Briggs
hafði sagt. Hann sagðist hafa selt á-
kaflega mikið af pillunum. Engin
önnur pvílís meðöl hefðu fyr eða síð-
ar komizt í nokkurn samjöfnuð við
petta hvað eptirsókn snerti.
Dr. Williams Pink Piils, byggja
blóðið upp að n/ju, styrkja
taugarnar, og setja aptur roða hraust-
leikans í hinar fölu kinnar. Dær
eru eina óyggjandi meðalið, við eptir-
farandi sjúkdÓma: limafallssýki, St.
Vitus dans, mjaðm-agigt, tauga-
gigt, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartslætti, taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óhetlnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. I>ær eru einnig
óbrigðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fyrir kvenn-
fólk, svo sem óreglulegar tíðir o. s.
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli áreynslu andlegri og líkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Williams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestady, N.
Y., og eru seldar í öskjum, aldrei í
tylfta-tali eða liundraðatali,) fyrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjttr fyrir §2,50,
og má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með pósti, frá Dr. Williams Medical
Company frá hvorum staðnum sem
menn vilja heldur.
Ið væga verð á pessum pillum
gerir lækninga tilraunir mjög ðd/rar
i samanburði við brúkun annara með
ala og læknisdóma.
GOTT RÁÐ Á RJETTUM TÍMA
TIL ALLRA ÞJÁÐRA.
Aptur gægjast ný belta-fjelög
fram í bTnðunum, og selja belti, sem
pau kalla nr. 4 og
nr. 3, ódýrari en vo
belti, og fyrir út*
breiðslunnar sakir
munu aðrir seljapau
ákveðinn tíma fyrir
hálfvirði. Fynnst
mönnum ekki petta
eiga eitthvað skylt
við húmbúg? Dar
er enginn styrkur, sem pjáðum mönn-
um er gefinn á pessum hörðu tímum,
heldur gildra til að ná í dollarana
pína. I>ess vegna vörum við alla við
slikum fjelögum. Snúið yður til Dr.
A. Owen, pá vitið pið, að pið fáið ó-
svikið belti, sem getur læknað yður;
okkar belti eru öll úr bezta efni, og
pað sem önnur fjelög kalla nr. 4 eða
3 polir sjaldnast samanburð við okkar
ódýrustu nr. 1. Skrifið eptir hinum
ýmsu skrám yfir belti; við pað að líta
(VÓROiiinKKr.)
Dr. AOWEN
í pær munu pið sannfærast um, að
Dr. A. Owens belti er eina ekta raf-
urmagnsbeltið, sem getur læknað pá
sjúkdÓma, sem við nefnum— öll önn-
ur belti eru að meira eða minna leyti
gagnslaus.
Læknaðist mkð beltinu eptir að
HAFA ÁRANGURSLAUST LEGIÐ A
FJÓRUM SrÍTÖLUM OG LEITAÐ
RÁÐA TIL EINNAR TYLFT
AR AF I.ÆKNUM.
Brooklyn, N. Y., 24. jan. 1804
Dr. A. Owen.
I>að er með sannri ánægju, að
jeg seudi yður pessar línur. I>egar
jeg keypti eitt af rafurmagnsbeltum
yðar nr. 4. í maímánuði 1893, var jeg
svo pjáður af gigt, að jeg gat ekki
gengið, en eptir að hafa brúkað belt-
ið 2 mánuði nákvæmlega eptir yðar
fyrirsögn, var jeg orðinn alheill heilsu.
Þetta hefur Dr. Owens belti gert fyr-
ir mig, eptir að jeg hafði pjáðst af
gigt um 5 ár, og á peim tíma legið á
4 spítölum, og auk pess leitað til
meira en heillar tylftar af læknum, án
pess mjer gæti nokkurn tíma fengið
verulega bót, eins og jeghefnú feng-
ið af rafurmagnsbelti Dr. A. Owens.
E>að eru nú 6 mánuðir síðan jeg hætti
að brúka beltið, og á peim tíma hef
jeg ekki fundið minnstu aðkenning
af gigt, svo að jeg get innilega mælt
með uppfundning yðar sem áreiðan-
legs meðals til að lækna sjúka menn
á skömmum ttma. Með pakklæti og
virðingu og Óskutn um að fjelag yðar
prífist vel framvegis.
Yðar með íotDÍngu
A. A. Gravdahl, 115 SummitStr.
Beltið er guðs bi.essun og þad ó-
DÝRASTA MEÐAL, 8EM UNNT EIÍ
AÐ ILAUI’A.
Robin, Minn., 6. jan. 1894.
Dr. A. Owen.
Jeg finn hvöt hjá mjer til að
segja nokkur orð í tilefni af belti pví
sem jeg fjekk hjá yður fyrir ári stð-
an. Jeg bafði óttalegar kvalir í
hrydgnum eptir byltu. Dað leið
langur tími áður en jeg leitaði lækn-
is og jeg verð að segja honum pað til
hróss, að jeg fjekk linun um langan
tíma; en svo kotn kvölin aptur, og pá
var pað að jeg sendi epiir belti yðar,
og pað voru ekki 15 mínútur frá pví
jeg hafði fengið pað og pangað til
kvalirnar hurfu, og síðan hef jeg ekki
fundið neitt til muna til peirra; pegar
jeg hef við og við orðið peirra var,
hef jeg sett á mig beltið, og við pað
hafa pær ævinnlega látið undan. Jeg
tel pað guðs blessan, að jeg fjekk
petta belti; án pess hefði jeg víst nú
verið orðinn aumingi, og pvi get jeg
ekki nógsamlega pakkað Dr. Owen.
Það er eptir minni skoðun pað ódýr-
asta meðal, sem hægt er að fá.
Virðingarfyllst
Ilans Hemmingson.
The Owen Leotrie Belt
AND APPLIANCES CO,
201—211 State Str., Chicago, llL
Getið um blað petta pegar pjer
skrifið.
Frekari upplýsingar um belti
pessi geta menn fengið með pví að
snúa sjer til H. G. Oddson,
P. O. Box 368,
Winnipeg.
140
„Ilvaðan ertu?“
„Frá Modagascar. t>að er töluverð eptirspurn
par eptir vörum ykkar einmitt nú. Jæja, hleyptu
okkur svo inn; okkur langar ekki til að sitja hjer
alla r-óttina og missa af skemmtuninni“.
Maðurinn fór að hleypa lokunni frá hurðinni,
en pað kom hik á hann, pví að nýr efi kom upp í
huga bans.
„I>ú ert ekki einn af okkarfólki“, sagði hann; „pú
talar portúgölsku eins og bölvaður Englendingur“.
„Nei, jeg skyldi vona, jeg væri pað ekki; jeg
er ,bölvaður Englendingur*. pað er að segja að hálfu
leyti — sonur ensks lávarðar og franskrar kreóla-
stúlku, fæddur á Mauritius, og lofaðu mjer svo nefna
pað við pig, að vera ofurlítið kurteisari, pví að kyn-
blendings-hundar eru grimmir“.
Loksins opnaði nú varðmaðurinn hliðið öðrum
meginn, nöldrandi, og Leonard gekk upp riðið, og
var heldur völlur á honum; pau Otur og Sóa komu
á eptir. Þegar pau voru komin inn um pað, sneri
Leonard sjer skyndilega við og barði Otur framan
i andlitið.
„Hvað er petta, hundurinn pinn!“ sagði hann
reiðulega; „pú heftir gleymt að koma með kognaks-
kútinn, pessa litlu gjöf, sem jeg ætlaði að færa for-
ingjanum. Farðu og sæktu hann. Yertu nú fljótur“.
„Fyrirgefðu, herra“, svaraði Otur, „en jeg er
lítill maður og kúturinn er pungur fyrir mig einan,
svo að pað væri vel gert, ef pú vildir gera svo vel
141
og hjálpa mjer, pví að gamla konan er of próttlítil“.
„Heldurðu, að jeg sje burðarkarl, sem fari að
velta kognaks-kútum upp stiga? Heyrðu, vinur
minn“, hjelt hann áfram og sneri sjer að varðmann-
inum, „ef pig langar til að innvinna pjer ofurlítið til
að fá pjer í staupinu fyrir, pá værirðu vís til að
hjálpa honum með kútinn. Það er fyrirhafnarlítið
að opnahann, og pú getur smakkað á honum á eptir“.
„Gott og vel, senor“, sagði maðurinn rösklega,
og gekk á undan Otur ofan riðið.
Dvergurinn og herra hans litu hvor á annan á
pann hátt, sem væri peim báðum kunnugt um eitt-
hvað voðalegt. Svo fór Otur á eptir manninum og
hjelt um hjöltin á arabiska sverðinu, sem hann var
girtur, en Leonard og Sóa biðu uppi á bakkanum.
Þau heyrðu manninn sem var í pungum stígvjelum,
pra.nma ofan riðið, og á eptir honum kom Otur með
bera fæturna.
„Hvar er kúturinn? Jeg sje hann ekki“, sagði
svo varðinaðurinn.
„Hallaðu pjer áfram, senor, hallaðu pjer áfram“,
svaraði Otur; „hann er 1 skutnum; lofaðu mjer að
hjálpa pjer“.
Eitt augnablik var pögn; peim sem hlustuðu
uppi á bakkanum fannst sá tími nema nokkrum
klukkustundum. Svo kom hljómur af höggi og
8kv8mj)hljóð mikið. Þau hjeldu áfram að lilusta, en
ekkert heyrðist frekara, nema hjartsláttur peirra og
slarkhávaðinn frá búðum prælakaupmannanna.
* 144
ir að sundinu voru háir, og pað var ekki meira en
tuttugu fet á breidd, svo að golan setti engar gárur
á vatnið; svo er, eins og allir peir munu hafa tekið
eptir, sem veitt hafa náttúrunni nákvæmt athygli^
yfirborðið á kyrru vatni aldrei alveg dökkt, og pað
enda ekki pótt myrkrið sje miklu svartara en pað
var kveld pað sem hjer er um að ræða.
Leonard fór að hugsa um, hvers vegna Otur
hefði farið úr fötunum. Auðsjáanlega hafði hann
gert pað, til pess að fara út í vatnið. Og hvaða er-
indi gat hann átt út I vatnið, nema ef pví var svo
varið, sem Sóa hjelt, að kjarkur hans hafði bilað, og
bann hafði svikizt frá peim? En pað var ómögu-
legt, pví að hann vissi vel, að Otur mundi fyrr láta
lífið. Leonard starði á sundið i mesta ráðaleysi. Nú
gat liann sjeð, að hinum meginn við pað var trjerið,
og ldið við pað, og að maður sat á neðsta prepinu
með kúlubissu við hlið sjer, og lijengu fæturnir nið-
ur, svo að peir voru að eins fáa pumlunga frá yfir-
borði vatnsins. Þetta hlaut að vera varðmaðurinn.
Á næsta augnabliki sá Leonard nokkuð annað. Fyr-
ir neðan fætur mannsins kom bóla á yfirborð djúpa
vatnsins, og í peirri bólu glampaði á eitthvað, líkt
og stáli brygði fyrir. Svo sást einhver svartur hlut-
ur við fætur varðmannsins, sem var hálfsofandi og
var að raula eitthvað letilega. Allt í einu sáu pau
manninn lfða niður úr sæti sínu, eins og hann væri
dreginn af einhverjum töfrakrapti. Hannsagði ekk-
ert, reyndi að prífa í nokkur reyrstrá, án pess hodum