Lögberg - 05.05.1894, Blaðsíða 4

4
Í.30BERG, LAUGARDAGINN 5. MAÍ 1894.
ÚR BÆNUM
—oo-
GRENDINNI.
Trjáplöntunardagur hjer í fylk-
inu er af fylkisstjórninni ákveðinn
fimmtudagurinn í næstu viku,10. [>. m.
Pexingak gefííir! 10 cent af
hverjum dollar, sem keypt er fyrirhjá
Elis Thorvaldson, Mountain, N. D.
Mr. Guðm. Guðmundsson gull-
smiður fór í fyrradag kynnisför suður
í Dakota, og er væntanlegur í næstu
viku.
I>eir sem hafa í huga að hyggja
húi hjer í bænum í vor eða sumar,
ættu að lesa auglysingu J. J. Vöpna
á öðum stað hjer í blaðinu.
Fyrir verkanefnd bæjarstjórnar-
innar liggur tillaga um að verja
$159,360 til að gera við strætin, eink-
um með möl. Málið á að ræðast á
mánudagskveldið.
Einn einasta dag í siðastliðinni
viku seldust liðugar 24 merkur af
ísrjóma á kaffihúsi Gunnlaugs Jó-
hannssonar. Ilvaðskyldi seinna verða?
Einhver sem veit um Árna Sig-
urðsson frá Vakurstöðum í Vopna-
firði, er vinsamlega beðinn að senda
utanáskript til hans hingað á skrif-
stofu Lögbergs.
Fermingarbörn verða spurð í ís-
lenzku, lútersku kirkjunni á morgun
í hádegis guðspjónustunni. Annan
sunnudag, hvitasunnudag, verður
fermt.
Mr. Gunnlaugur Oddson frá
Mountain og Mr. t>orsteinn Oddson
frá Churchbridge komu hingað um
Slðustu lielgi til pess að vera viðstadd-
ir jarðarför bróður síns.
Sjera Björn B. Jónsson fór vest-
ur í Argylenylendu í gær, og vænt-
anlegur aptur í næstu v’ku. Þegar
ís leysir af Winnipegvatni, ætlar hann
norður til Nýja íslands.
Dr. Ó. Stephensen biður getið um
það i blaðinu, að ekki sje til neins að
vitja sín lengur til sjúklinga, með pví
að hann hafi fengið aðvörun um, að
hann megi ekki stunda lækningar og
vilji ekki bjóða pví banni byrginn.
Mr. Van Horne, forseti og fram-
kvæmdarstjóri Kyrrahafsbrautarfje-
lagsins canadiska, kom hingað til bæj-
arins á miðvikudaginn. Sendinefndir
frá „board of tradc“ og „grain ex-
change" fundu hann að máli og skor-
uðu á hann að færa niður flutnings-
gjald á korni með brautum fjelagsins,
sem vitanlega. er svo hátt, að pað
stendur framförum Vestur-Canada
i.'jög fyrir prifum. Van H orne kvaðst
ekki geta lofað neinni mðurfærslu,
sagði að fjelagið flytti nú korn til
Port Arthur og sjávarhafnanna við
svo lágu verði, að pað hefði engan
hag á peim flutningi.
KvefHÓtt stafar einvörðungu
af pví, að menn ganga á vondum
skóm, og verða pví rakir til fótanna.
Er heilsan ekki nógu dýrmæt til pess
pið ættuð að leggja af stað og kaupa
spánýa skó af nýja kaupmanninum
Elis Thorvaldson, Mountain, N. D.,
sem er nýbúinn að fá svo ljómandi
fallegar byrgðir af allskonar vor- og
sumar-skófatnaði.
Verð á peim er óvanalega lágt
af pví allt er keypt fyrir peninga út í
hönd og verður selt fyrir pað sama.
Komið til hans og sjáið tveggja doll-
ara skóna, sem seldir eru á $1.50.
Sagt er, að allar aðrar vörur sjeu
seldar eptir pessu.
Meðan sjera Björn B. Jónsson
dvaldi í Þingvallanýlendunni, gaf
hann saman í hjónaband Árngrím
Kristjánsson og ásu Solveigu J6ns-
dóttur og Indriða Jóhannsson og
Sophlu Jakobínu Friðbjörnsdóttur.
Hin fyrnefndu bróðhjón voru gefin
saman í samkomubúsi byggðarinnar
sunnudaginn 22. apríl, en hin síðar-
nefndu að heimili Mr. Thómasar Paul-
sons daginn eptir. í pessari ferð
fermdi sjera Björn sex ungmenni og
skírði töluvert mörg börn. Á sumar-
daginn fyrsta var haldin skemmtisam-
koma í byggðinni til arðs fyrir skóla-
fyrirtæki kirkjufjelagsins og hafði
húnfarið mjögvelfram. Dennansama
dag vildi pað raunalcga slys til, að
hús Mr. Björns Skagfjörðs í Lög-
bergsnýlendunni branu til ösku. Eng-
inn var heima, pegar í pvf kviknaði,
°g pegar að var komið var pað um
seinan, svo engu varð bjargað. Húsið
hafði verið í eldsábyrgð. Detta er í
annað sinn, sem Mr. Skagfjörð hefur
orðið fyrir húsbruna, síðan hann kom
í nýlenduna, og í priðja sinni síðan
hann kom til pessa lands.
Atakanlega sannsógull.
Eptir „Detroit Free Press“.
Maður nokkur, sern leit varla
nógu illa út til pess að vera beininga-
maður, hafði beðið kaupmanninn að
gefa sjer $1.00.
Kaupmanni leizt heldur vel á
manninn, svo liann sagði: „Jeg skil
ekkert í pví, að pú skulir vera að f&ra
um og biðja um peninga. I>ú eit
greindarlegur maðurog hlýtur að geta
fengið eitthvað að gera.“
„Jeg veit ekki,“ sagði hann
raunalega. „Guð veit, jeg reyndi
mikið til pess að hafa ofan af fyrir
mjer, áður en jeg missti alveg rnóð-
inn.“
„Hvað gerðirðu?“
„Jeg reyndi margt. Jeg átti
dálítið af peningum, og hugsaði mjer
að fara að rækta hrísgrjón í Suður
Carolinu, og sýna fólkinu par hvernig
ætti að fara að pví svo vel færi. Jeg
var náttúrlega útlærður í pví, en einn
góðan veðurdag kom til mín tnaður,
sem var að selja nýja tegund af hrís-
grjónum. t>að var laglegur rnaður
frá New York og mjer fjell mjög vel
við hann. Honum geðjaðist einnig
vel að mjer, að hann sagði, og
bauð mjer einkarjettindi til pess að
selja pessa nýju hrísgrjóna-tegund
sína í Suður Carolina. t>að var nokk-
uð nýstárlegt útsæði, sem poldi ekki
dagsbirtuna,en sem gaf af sjer prisv-
ar sinnum eins mikið og gömlu teg-
undirnar. í>etta var nú einmitt pað
sem jeg liafði verið að leita að, svo að
jeg var ekki seinn á mjer að taka
boðinu og borgaði honum $200 fyrir
einkaleyfið, og fjórar lokaðar könnur
af útsæðinu. Jeg vann allt að sán-
ingunni á nóttunum, par til jeg var
búinn; svo settist jeg að rólegur og
hlakkaði til árangursins. En jeg beið
og beið, og ekkert kom, par til einn
dag að mjer var litið ofan í eina gömlu
könnuna, og sá pá að jeg hefði verið
svikinn á óverulegu smáhveitikorni;
en eins og pú veizt, mætti eins vel
reyna að rækta ísstöngla í vonda
staðnum, eins og að rækta hveiti í
hrísgrjóna díkjunum í Suður Caro-
linu.“
* VORID *
1894,
Store
BLÁ STJARNA.
- Winnípeg.
Nýkomið inn, síðan í vikunni sem leið, hið stærsta upplag af tilbúnum
fatnaði fvrir karlmenn, unglinga og drengi, sem nokkurn tlma hefur sjeðst
Winnipeg.
Dið getið ekki ímyndað ykkur hversu billeg pau eru. I>ið getið ekki
trúað pví nema pví að eins að pið sjáið pað sjálfir.
The Blue
MERKI:
434 Main Street, -
Komið inn og skoðið okkar:
Karlmanna alfatnad,
Karlmanna buxur,
Unglinga alfatnad,
Drengja alfatnad og
Drengja stuttbuxur.
Látið ekki hjá líða að heimsækja okkur og sannfærast.
dtlunib cptir staímum.
„t>otta var mikil óheppni“, sagði
kaupmaðurinn meðaumkvunarlega.
Já, pað fannst mjer nú líka, svo
að jeg hætti að liugsa um hrísgrjóna-
ræktina og fór vestur til Kansas til
pess að koma par upp gripum. En
jeg var ekki fyr búinn að koma hjörð
minni í hagann en einn livirfilbylur-
inn kom og sópaði hverri einustu
skepnu af björð minni yfir I næstu
sveit. Degar jeg fór á eptir að leita
að gripunum, hitti jeg ofur ráðvendn-
islegan gripahirði, sem hafði sett mína
gripi saman við sína. Hann sagði
mjer, að fórsjónin hefði sent sjer
pá, og sjer pætti gaman að sjá
nokkurn porpara taka pá frá sjer apt-
ur. Með pví hann hafði marg-hleypta
bissu og fjölda af vinum í kringum
sig, sá jeg ekkert færi á að etja kappi
í pessu efni á móti forsjóninni, svo að
jeg fór burt úr peirri sveit“.
„Það vill verða töluvert erfitt,
pegar forsjónin er á móti manni“,
sagði kaupniaðurinn vingjarnlega.
„Já, en pað er ekki par með búið.
Jeg fór, með pað litla, sem jeg átti
eptir af peningum, til Pennsylvaniu
og keypti par í námahjeraði einu
I hveitimillu sem gekk af vatnsafli.
Merkl: BLÁ STJARNA.
434 MAIN STREET-
A. CHEVRTER.
Jeg gerði við hana alla saman og setti
I hana nýjar vjelar, og um tlma leit út
fyrir, að jeg mundi nú loksins vinna
sigur.
„En pað var stór námur undir
læknum, sem sneri millunni minni, og
eina nótt sökk hann, svo að lækjar
farvegurinn breyttist pannig að læk-
urinn rann alveg á öfuga átt við pað
sem hann áður rann, og pegar jeg kom
á fætur um morguninn, sá jeg að
lækjar-hliðin voru opin og að millan
hefði snúizt aptur á bak alla nóttina,
par til livert einasta hjól var I sundur
og öll millan ónýt“.
Og hann purkaði tár af augun-
um á sjer.
„Þá var pað“, hjelt liann áfram,
„að jeg missti allan móð, og hætti al-
gerlega að reyna að vinna fyrir mjer.
Geturðu nú álasað mjer fyrir pað sem
jeg geri?“
Kaupmaðurinn gaf honum $2,00
og næsta morgun var liann I svart-
holinu.
%mour Hob,
Rlarket Square % Winnipeg.
(Andspænis Markaðnum).
Allar nýjustu endurbætur. Keyrsla ókeypis til
og frá vagnstoðvum. Aðbúnaður hinn bezti.
John Baird,
eigandi.
VINJ3LA- OG TÓBAKSBÓÐIN
“The Army and Navy’’
er stærsta og billegasta búðin I borg-
inni að kaupa Reykjarplpur, Vindla
og Tóbak. Beztu Dc. vindlar I bænum.
537 Main St., Wisnii'kg.
'W, Brown rmcl Co.
170
Og hann preif I brjóstið á hvítu skykkjunni og reif
hana sundur.
Júanna tók að sjer rifuna með annari hendinni,
en með binni fór bún að gera eitthvað við hárið á
sjer. Leonard fjekk hræðslu-kvalir. Hann vissi um
eitrið, sem hún bar á sjer; ætlaði hún að fara að nota
pað?
Aptur varð peim litið hvoru á annað, og pað
var aðvörun I augnaráði hans. Hún leysti sannar-
lega dökka hárið og ljet pað hrynja niður um herðar
sjer, svo pað huldi rifnu skykkjunni hennar niður að
mitti. En hún gerði ekkert meira. Að eins sá
Leonard par á eptir, að hún kreppti allt af hægri
höndina, og hann vissi, að dauðinn var falinn I lófan-
um. Svo yrti hún af nýju á Pereiru.
„Betur að pjer megið minnast pessara tveggja
verka á síðustu ævistund yðar“, sagði hún og benti
á ketlinginn I dauðateygjunum og rifnu skykkjuna
slna. Nú færðu prælar sig nær til pess að hlýða
boði herra slns, en jafnvel pessi mannsöfnuður leið
ekki pað sem peir áttu að gera'
„Látið pið hana vera,“ sögðu peir; „við sjáum,
að stúlkan er falleg og vel sköpuð.“
Þá kom hik á prælana, og Pereira endurtók
ekki skipan slna.
Hann sneri aptur upp á svalirnar, nam par stað-
ar við stólinn, tók tómt glas I hönd sjer eins og
uppboðshaldari hamar sinn og mælti á pessa leið:
„Mínir herrar, jeg ætla nú að fara að bjóða ykk-
171
ur hið mesta metfje, svo mikið metfje, að uppboðið
er ekki nema á pví einu. Metfje petta er hvít stúlka,
að hálfu leyti ensk og að hálfu leyti poitúgölsk.
Hún er vel menntuð og guðhrædd; um hlýðni benn-
ar get jeg ekkert sagt — eiginmaður hennar verður
sjálfur að sjá fyrir pví atriði. Um fegurð hennar
parf jeg ekki að tala, liana getið pið sjálfir sjeð.
Lítið á petta vaxtarlag, petta hár, pessi augu. Hef-
ur nokkur ykkar pekkt annað eins? Jaeja, petta
metfje fær sá meðal yðar, sem hefur hug á að gefa
mjer beztu gjöfina I staðinn; já, já, hann má taka
hana nú tafailaust I kveld og blessun mína fær hann
I ofanálag. Eu petta er skilyrðum bundið; sá sem
jeg kýs verður að láta prestinn hjerna, hann Fran-
cisco, gefa sig saman við stúlkuna á löglegan hátt,“
og hann sneri sjer við og benfi á lítinn, punglyndis-
legan mann, með kvennlegt andlit og dökkblá augu,
sem stóð aptast og var I prestshempu. „Þá hef jeg
gert skyldu mína gagnvart henni. Svo er eitt ann-
að að athuga, mínir herrar: við ætlum ekki að fara
að eyða tímanum með smáboðum; fyrsta boð verður
prjátíu únzur.“
„Silfurs“? sagði einhver.
„Silfurs? Nei, jeg held síður. Heldurðu, að
pú sjert að bjóða I svertingjastelpu, aulinnpinn/
Gull, maður, gull. Þrjátíu únzur af gulli og borg-
un út I hönd“.
Nú heyrðust nremju-stunur, og einn maðurinn
kallaði hátt:
174
ist vera að prífa eptir hamingjunni í síðasta sinni.
„Hundrað og tuttugu,“ sagði Leonard stillilega.
Hann hafði nú boðið síðustu únzuna, sem hann
átti, og ef Xavier skyldi bjóða hærra, pá varð hann
að hætta, nema hann byði roðasteininn, er hann hafði
fengið frá Sóu, sem borgun. Það parf ekki að taka
pað fram, að hann langaði ekki til pess; og meira að
segja, enginn hefði trúað öðru, en að sá steinn væri
svikinn, jafn stór og hann var. En ekkert af pessu
sást á andliti hans, heldur sneri hann sjer við rólega
kallaði á ambátt eina og sagði henni að færa sjer í
staupinu, og fór að hella I glasið sitt. Höndin á
honum skalf ekki vitund, pví að hann vissi vel, að
keppinautur hans horfði á hann, og ef hann sýndi
nokkurt hik á sjer, mundi hann að sjálfsögðu blða
ósigur. En hann var I ráðaleysi með, hvað hann
ætti að gera, ef einni einustu únzu meira skyldi
verða boðið.
Meðan á pessu stóð, voru áhorfendurnir aðhrópa
eggjunarorð, og Pereira var að skora á Xavier að
hækka boðið. Um stund hikaði portúgalski maður-
inn sig og virti JúÖnnu fyrir sjei frá hvirfli til ilja.
Hún stóð náföl og pegjandi, og hafði látið höfuðið
síga niður á bringuna. Svo sneri Leonard sjer við,
og hjelt hann enn á glasinu I hendinni.
„Buðuð pjer nokkuð hærra, senor?“ sagði hann.
„Nei, farið pjer bölvaður. Takið pjer hana.
.Teg býð ekki einni únzu meira fyrir hana nje nokk-
urn kvennmanu á jörðunni“.