Lögberg - 12.05.1894, Blaðsíða 1

Lögberg er gefrS út hvern miSvikudag og
laugardag af
ThE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstota: Algreiösl aslota: r.cr.tcmiSj’
148 Prinoess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,00 um áriS (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 6 cent.
LöGBErg is puhlishcd every Wednesday and
Saturday by
ThE I.ÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
Subscription price: $2,00 a year payable
i .i advance.
Single copies 6 c.
7. Ar.
1
Wiimipeg', Manitoba, laugardaginn 155. maí 18í)4
Nr. 36.
ROYAL *
CROWN
*
SOAP
Kóngs-Kórónu-Sápan er ósvikin
hún skaðar hvorki höndurnar,
andlitið eða fínustu dúka,
ullardúkar hlaupa ekki
ef hún er brúkuð.
lessi er til-
búin af
The Royal Soap Co., Winqipeg.
A. Fritiriksson, mælir með henni við
landa sína.
Sápan er í punds stykk jum.
Urnfram allt reynið hana.
FRJETTIR
CANADA.
Ottawastjórnin hefur satnið um
tilbúning á fjölda af atkvæðakössum,
sem eiga að verða fullgerðir innan
J>riggja mánaða — hvort sem pað
pyðir nú f>að, að kosningar sjeu vænt-
anlegar innan skamms eða ekki.
ítalskur maður, Antonio Luciano,
var hengdur í Regina í Norðvestur
Terrítóríunum á fimmtudnginn fyrir
að hafa myrt til fjár landa sinn, um-
ferðasala nokkurn, 10. júní I fyrrs.
Annar ítalskur maður var dæmdur til
dauða ásamt honum, en var náðaður.
Eptir llkum einum var dæmt, og Luc-
iano hjelt f>ví fram I'gálganum, að
liann væri saklaus.
Gripakaupmenn 1 Montreal, sem
fást við að flytja nautpening út úr
landinu, segja, að horfurnar með pá
verzlun hafi aldrei verið eins illar
og nú.
í Ottawaþinginu hafa staðið yfir
deilur allmiklar slðustu dagana út af
J>ví að st jórnin vildi ekki leggja fyrir
yfirskoðunarnefnd ftingsins nokkra út-
gjaldaliði, sem liinn fasti yfirskoðun-
armaður (auditor-general) hafði talið
Ólöglega. Frjálslyndi flokkurinn
heimtaði, að stjórnin legði petta fram
og eptir langt pref Ijet stjórnin loks-
ins undan. — Allmargar n/jar breyt-
ingar við tolllögin hefur stjórnin
komið með þessa daga, og eru allar I
J>á átt að hækka tollinn. Frjálslyndi
ilokkurinn hefur mjög afdráttarlaust
mótmælt pessum breytingum.
BANDARIKIN.
Mjög illa mælist fyrir breyting-
um J>eim sem fjármálanefnd öldunga-
deildarinnar í Washington hefur gert á
tolllagafrumvarpi Wilsons, og virðast
cngin likindi til að J>ær breytingar nái
sampykktum I fulltrúadeildinni. Um-
bætur á tolllögum Bandarikjanna eru
pví að líkindum ekki væntanlegar I
bráðina, og er ekki furða þótt pjóðin
sje orðin æði gröm við demókratana,
jafn-hörmulega og J>eim hefur gongið
að standa við loforð sin.
Coxey hefur verið skipað að fara
burt úr Washington með lið sitt, með
J>ví að sjúkdómur allmikill á sjer stað
I „herbúðum“ hans, svo að hætta er
álitin af stafa fyrir borgina.
tTLÖND.
Margir áttu fastlega von á, að
Rosebery-stjórninni mundi verða velt
úr völdum á fimmtudaginn. I>á átti
að ganga til atkvæða um fjárlögin, og
var líka gert. Stjórnin vann sigur
með 14 atkvæðum umfram, 308 atkv.
gegn 294.
Menn, sem lögðu af stað með
gufuskipi 18. april frá Sydney I Ástral-
íu, segja afarmikil flóð I Queenslandi.
í einum bæ, Geraldton, höfðu 68 hús
skolazt burt, fólk flúið úr 138 húsum
og 19 manns misst lífið. í öðruin bæ,
Fort Douglas, höfðu 58 hús orðið
ónyt, og hvert einasta hús I bænum
hafði skemmzt meira og minna.
Frá St. Pjetursborg frjettist, að
rússneska lögreglan hafi nflega kom-
izt að mjög vlðtæku níhilista-samsæri,
o<? að 100 af samsærismönnunum hafi
O
þegar verið teknir fastir.
Gekk í gildruna
Saga eptir (Jliarles Diclcens.
Framh.
„En skoðaðu nú til“, sagði Beck-
with; hann leit aldrei af honum,
bryndi aldrei raustina, linaði aldrei á
hörkudráttunum í andlicinu og hætti
aidrei að halda hnefanum krepptum.
„Sko til, hvað þú hefur verið mikill
aulabárður J>rátt fyrir allt! Yfir-
komni drykkjumaðurinn, sem aldrei
drakk fimmtugasta partinn af peim á-
fengisdrykkjum, sem J>ú lagðir hon-
um til, heldur hellti peim niður hjer
og par og allstaðar, svo að segja fyrir
augunum á pjer — sem keypti ná-
UDgann, sem pú settir til að gæta
lians, með pví að múta honum hærra
en pú gerðir, áður en hann hafði verið
prjá daga við verk sitt — maðurinn,
sem pú hefur engri varúð beitt við,
en sem befur leikið svo mjög hugur á
að útryma pjer af jörðunni eins og
grimmu villidyri, að hann hefði sjeð
við pjer, hvað slunginn sem pú hefð-
ir verið — pessi drykkjurútur, sem
pú hefur margsinnis skilið við á gólf-
inu hjer I herberginu, hann sem hefur
jafnvel látið pig sleppa út lifandi og
vaðandi I villunni, pegar pú hefur velt
honum við með fætinum — hann hef-
ur næstum pví ævinnlega sömu nótt-
ina, innan einnar klukkustundar, inn-
an fárra mínútna, haft auga á pjer
vakandi, puklað um koddann þinn,
pegar pú hefur sofið, rótað I skjölum
pinum, tekið synisliorn af flöskum
plnum og duptbögglum, skipt um pað
sem í þeim var, og náð í hvert einasta
leyndarmál lífs þíns“.
Hann hjelt annari neffylli af tó-
baki milli fingranna, en smátt og
smátt ljet hann það sáldrast niður á
gólfið; og nú sljetti hann úr pví með
fætinum og horfði niður á pað á
meðan.
,,I>ossi drykkjurútur1', sagði
Beckwith, „sem ævinnlega hafði frjáls-
an aðgang að herbergjum pínum, svo
að hann skyldi geta drukkið sterku
drykkina, sem pú hafðir sett fyrir
hann par, og pví fyrr gert út af við
sig, hann fór ekki fremur að lögum I
viðureigninni við pig en hann mundi
hafa farið I viðureign við tigrisdyr;
hann hefur útvegað sjer lykil að öll-
um plnum lásum, reynt allt pitt eitur
og lært að lesa allt þitt villuletur,
Hann getur sagt þjer, eins vel og pú
honum, hvað lengi pú varst að fremja
niðingsverkið, hverjar inntökurnar
voru, með hve miklu millibili, hver
aptarfarar-merki smám saman komu á
líkama og sál; hverjar veiklunar
ímyndanir voru framleiddar, hverjar
sýnilegar breytingar, hverjar líkam-
legar þjáningar. Hann getur sagt
pjer, eins vel og pú honum, að þetta
var allt skrifað dag eptir dag, sem til-
raunir, er síðar gætu komið að gagni.
Hann getur sagt J>jer, betur en pú
honum, hvar sú dagbók er á pessu
augnabliki“.
Slinkton hætti að sljetta úr tó-
bakinu með fætinum o& leit á Beck-
O
with.
„Nei“, sagði Beckwith, eins og
hann væri að svara einnverri spurn-
ingu hans. „Hún er ekki I skúffunni
I skrifborðinu, sem opnað er meðfjöð-
ur; hún er par ekki, og hún verður
par aldrei framar“.
„t>jer eruð pá pjófur!“ sagði
Slinkton.
Engin minnsta breyting kom á
hinn óbifanlega ásetning Beckwiths,
sem var beinlínis voðalegur jafnvel I
mínum augum, enda hafði jeg ávallt
verið sannfærður um að ómögulegt
væri fyrir fantinn að losa sig undan
valdi hans. Beckwith svaraði með
pessum orðum:
„Og jeg er líka skugginn hennar
frænku pinnar“.
Slinkton tók hendinni um höfuð-
ið og blótaði um leið, sleit nokkur
hár úr höfði sjer og fleygði peim á
gólfið. t>ar með var beini gangstíg
urinn undir lok liðinn; Slinkton eyði-
lagði hann, pegar hann fór upp I hár-
ið á sjer, enda munu menn brátt sjá,
að hann þurfti ekki lengur á honum
að halda.
Beckwith hjelt áfram: „Hve-
nær sem þú fórst hjeðan, fór jeg líka.
Enda pótt mjer skildist, að pjer hefði
pótt pörf á, til pess að vekja engan
grun, að draga að koma fram ásetn-
ingi þínum með vesalings stúlkuna,
sem trúði pjer svo vel, pá hafði jeg
nákvæmar gætur á pjer. Degar jeg
var búinn að fá dagbókina og gat
lesið hana orð fyrir orð — það var
ekki fyrr en kveldinu áðuren pú fórst
til Scarborough I síðasta sinni — pú
manst eptir pvl kveldi? E>ú svafst
með ofurlitla flata flösku bundna við
úlfliðinn — pá sendi jeg til Mr.
Sampsons, sem hvergi póttist við
kotna. Petta er dyggur pjónn Mr.
Sampsons, sem stendur parna við
dyrnar. Yið prír hjálpuðumst að með
að frelsa frændkonu pína“.
Slinkton leit á okkur alla, færði
sig svo til eitt eða tvö skref vandræða-
lega, sneri svo aptur þangað sem hann
hafði staðið, og leit I kringum sig
rnjög skrítilega— einsog menn gætu
hugsað sjer að eitthvert af óvegleg-
ustu skriðdýrunum mundi líta, pegar
pað væri að liorfa eptir holu til að
fela sig í. Jafnframt tók jeg eptir
pví, að einkennileg breyting kom á
vaxtarlag mannsins — eins og líkam-
inn hryndi saman innan I fötunum, og
par af leiðandi fóru þau að fara illa.
„Þú skalt fá að vita pað“, sagði
Beckwitb, „pví að jeg vona að sú vit-
neskja verði þjer gremjuleg og hræði-
leg — pú skalt fá að vita, hvernig á
pví stendur, að pú hefur verið eltur
af einum manni, og hvers vegna einn
einasti maður hefur lagt út I pann
kostnað að reka pig út í dauðann, par
sem fjelag það sem Mr. Sampson er
fyrir mundi hafa viljað verja fje til
pess að ná I þig. Jeg heyri sagt, að
pú hafir stundum haft nafn Melthams
á vörum pínum“.
Jeg tók eptir pví, að auk annara
breytinga, sem á lionum höfðu orðið,
kom nú allt I einu hik á andardrátt
hans.
„t>egar pú sendir yndislegu
stúlkuna, sem pú myrtir, til skrifstofu
Melthams (pú veizt, með hve miklum
kænskubrögðum og líkinda-ginning-
um pú komst henni þangað) áður en
pú fórst með hana af landi burt, til
ftess að byrja á pví fyrirtæki, sem
eiddi hana til grafar, pá varð pað
hlutskipti Melthams að sjá hana og
tala við liana. E>að varð ekki hans
hlutskipti að bjarga henni, pótt jcg
viti, að hann mundi fúslega liafa lagt
sitt eigið líf I sölurnar til pess að gera
það. Hann dáðist að henni; —jeg
mundi segja, a& hann hefði elskað
hana innilega, ef jeg hjcldi, pað væri
hugsanlegt, að þú gætir skilið pað
orðatiltæki. t>egar hún var tekin af
lífi, var hann algerlega sannfærður
um sekt pína. Eptir að hann hafði
misst hana, átti hann ekki eptir nemal
að
eitt markmið I lífinu, og það var,
hefna hennar og ganga af pjer
dauðum“.
Jeg sá nasirn ar á fantinum glenn-
ast út og dragast saman, eins og
krampi væri I þeim; en jeg sá enga
hreyfing við munninn á honum.
„I>essi Meltham“, hjelt Beckwith
áfram stillilega, „var eins gersamlega
sannfærður um, að pú mundir ekki
geta sloppið undan sjer I þessum
heimi, ef hann færi að fást við að
vinna bug á þjer með sinni ytrustu
trúmennsku og alvörugefni, og ef
hann Ijeti ekki neina aðra skyldu I
lífinu draga úr pessarihelgu skyldu —
hann var eins sannfærður um pað,
segi jeg, eins og hann var sannfærður
um pað, að með því að koma fram á-
setningi sínum mundi liann verða
verkfæri, pótt lftilfjörlegt væri, I
höndum forsjónarinnar, og að hann
mundi gera guði þægt verk með pví
að afmá pig úr tölu lifandi manna.
Jegersá maður, og jeg pakka guði
fyrir, að jeg hef nú lokið verki minu!“
t>ó að Slinkton hefði farið einar
12 mílur á harðahlaupum til þess að
forða lífi sínu undan ljettfættum villi-
mönnum, pá hefði hann ekki getað
sýnt Ijósari merki þess, að honum
væri örðugt um andardráttinn, en
hann sýndi nú, pegar hann leit á
fjandmann sinn, er svo miskunnar-
laust hafði elt hann, þangað til hann
hafði náð honum.
„t>ú sást mig aldrei fyrr með
mínu rjetta nafni; pú sjer mig með
mínu rjetta nafni nú. t>ú skalt sjá
mig einu sinni enn líkamlega, þegar
liflátsmál verður höfðað gegn pjer.
E>ú skalt sjá mig enn einu sinni í anda,
pegar snaran verður komin um háls
pjer og múgurinn æpir að pjer!“
I>egar Meltham hafði mælt pessi
síðustu orð, leit illgeðamaðurinn allt
I einu til hliðar, og var eins og hann
slægi á munninn á sjer með lófanum.
Á sama augnabliki fylltist herbergið
af nyjum og sterkum daun, og svo að
segja á sama augnablikinu tók hann
undir sig hlykkjótt stökk, hljóp, paut
— jeg veit ekki, hvað jeg á að kalla
pað — og small niður punglamalega,
svo að gömlu, pungu hurðirnar hrisst-
ust og gluggarnir í kistum sínutn.
Hann fjekk dauðdaga, sem hon-
um var samboðinn.
t>egar við sáum, að hann var
dauður, færðum við okkur burt úr her-
berginu, og Meltham rjetti mjer hönd-
ina og sagði þreytulega:
„Jeg hef ekkert verk framar að
vinna á jörðunni, vinur minn. En
jeg sje hana aptur hinum meginn“.
Jeg reyndi að hughreysta hann,
en pað kom fyrir ekki. Hann hefði
getað bjargað henni, sagði hann; hann
hafði ekki bjargað henni, og hann á-
sakaði sjálfansig um pað; hann hafði
misst hana, og hjarta hans var sundur-
marið.
„Takmarkinu, sem hjelt mjer
uppi, Sampson, er nú náð, og nú er
ekkert til, sem heldur m jer við líáð.
Jeg er ekki hæfur fyrir lífið; jeg er
veikur og kjarklaus; jeg hef enga
von og ekkert markmið; mínir dagar
eru á enda.
Sannast að segja gat jeg naum-
ast trúað pví, að niðurbeygði maður-
inn, sem pá talaði við mig, væri sami
maðurinn, sem mjer hafði fundizt svo
mikið til um á annan hátt, meðan hann
var að koma ásetningi sínum fram. Jeg
lagði svo fast að honum, sem rnjer
var unnt; en hann sagði enn, og hann
sagði alit af, í polinmæðilegum undit-
gefni-tón, að ekkert gæti hjálpað sjer
— hann væri búinn að niissa móðinn.
Hann ljezt áöndverðu næsta vori.
Hann var jarðaður viðhlið ungu stúlk-
unnar, er hann hafði sjeð svo innilega
og svo sárt eptir; og liann arfleidc i
systur hennar að öllu, sem hann átti.
Hún lifði pað að verða ánægð eigin-
kona og móðir; hún giptist systursyni
mínum, er tók við starfi því er Melt-
ham heitinn hafði haft með höndum;
hún lifir enn og börn hennar ríða um
aldingarðinn á göngustafnnm mínum,
pegar jeg kem að finna hana.
í RAKARABÚÐ
. A. Nicastros
fáið pið ykkur betur rakaða fyrir lOc.
en annarstaðar í bænum. Ilárskuiður
15c. Tóbak og vindlar til sölu.
ííít’J' Main Strcet,
næstu dyr við O’Connors Ifotel.
MANITOBA.
fjekk Fyrstd Verðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
setn haldin var I Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum synt
par. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland I hfltni, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjáriæktar-
land, setn auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
I, pví bæði er par enn mikið af ótekn-
um löndum, sem fást gefins, og upn-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
kyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járubrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
1 Manitoba eru ðgætir frískólar
hvervetna fyrir æskulyðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslending ar.
— í nylendunum: Argyle, Pipestone,
Nyja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum I fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pvl heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera þangað komnir. í Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru I Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir nyjustu upplysing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ef Agriculture & Immigration
Winniteg, Manitoba.
SJERSTOK SALA
— HJA —
LAMONTE
I næstu dLO d.a,g;a.
Tvær sortir af Oxford dömu skóm á 95c., hnepptir dömu skór á 90c., 1.00,
1.25, 1.50, e k k e r t pvllíkt I bænum fyrir pað verð. Stúlku
Oxford skór 75c., 85c., 95c. 1.15. Finir karlmannaskór 85c., 1.00, 1.25, 1.50
og allt annað eptir pessu. 555 prct. afsláttur af koffortum og töskum. Nú
er tími til þess að fá sjer billegt koffort eða hverskonar skót«u sem er__
110 da a fram að 5. maí nœstkomardi.
434 Main Street,