Lögberg - 30.05.1894, Blaðsíða 2

Lögberg - 30.05.1894, Blaðsíða 2
2. LÖGBERG MIÐVIKUDAGINN 30. MAf 1394. Söfllutfl. GenS út að 148 Princess Str., Winnipeg Man of T/.e I.ögberg Printing ór Publishing Co'y. (Incorporated May 27, l89o). Kitstjóri (Editor): EINAR H/ÖRLEÍFSSON Businkss managrr: B. T. BJORNSON. AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar 1 eitt skipti 25 cts. fyrir 30 orö eða 1 þuml. dálkslengdar; 1 doll. um mánuSinn. Á stærri auglýsingum eSa augl. um lengri tíma aí- sláttur eptir samningi. BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda veröur aö til kynna sknflega og geta um fyrverandi bú staö jafnframt. UTANÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU blaðsins er: TtyE LÓGBERC PRINTING & PUBLISK- CG. P. O. Box 368, Winnipeg, Man. UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er: F.BITOK LÖ«BER<i. P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN. __ miðvikuuaoinn 30. maí 1894. — Hy Samkvœm iapc.aiögum er uppsögn kaupanda á blað’ ógild, nema hann sé skuldlaus, þegar hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld við blað- ið flytr vistferlum, án þess að tilkynna heimilaskiftin, þá er þaö fyrir dómstól- unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett- vísum tilgang’. jgy Eptirleiðis verður hverjum þeim sem sendir oss peninga fyrir blijðið sent viður kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi, hvort sem borganirnar hafa til vor komið frá Umboðsmönnum vorum eða á annan hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn- ingar eptir hæfilega lángan tíma, óskum vjer, að þeir geri oss aðvart um það. — Bandaríkjapeninga tekr blaðið fullu verði (af Bandaríkjamönnnm), og frá íslandi eru íslenzkir pen- ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í F. 0. Money Orders, eða peninga í Re gistered Letter. Sendið oss ekki bankaá visanir, sem borgast eiga annarstaðar en í Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi fyrir innköllun. Suðausturbrautarmáli®. Síðasta blað HeimskrÍDglu akýr- ir frá fundi, sem haldinn var hjer í bjenum á mánudaginn í síðustu viku fyrir forgöngu nokkurra heldri bæjar- búa til að ræða J>að mál. En ekki er iaust við, að nokkuð ónákvæmt sje frá skýrt í peirri grein. Blaðið segir, að allir peir sem h ifi látið til sín heyra á fundinum hafi v >rið „meðmæltir pví, að stjórnin v jitti umbeðinn styrk‘-,að undantekn- u n tveim ráðherrunum, sem sóttu fundinn, og Mr. II. M. Howell mála- f erslurranni. Sannleikurinn ersá,að að undanteknum forgöngumönnum brautarfyrirtækisins ljetu menn ekki up;ri neina skoðun um pað, hvað styrkurinn ætti að vera hár, heldur eingöngu um pað, að brautin væri gignleg, sem auðvitað er ekki neitað af nokkrum Winnipeg manni. Svo segir og blaðið, að fylkið eigi að fá „fullkomnasta veð“ fyrir ábyrgðar-styrk sínum. Ef nokkuð er meint á annað borð með pessu orða- tiltæki „fullkomnasta veð“, pá fáum vjer ekki skilið, að pað geti neitt annað pýtt en fyrsta veð. Sannleik- U'inn er sá, að stjórninni er að eins boðinr, annar veðrjettur í eignum fje- lagsins. Ennfremur segir og Heimskringia, að fjelagið skuldbindi sig til „niður- færslu borðviðar og eldiviðar yfir ((200,000 fyrir allt fylkið á hverju ári.lí Sannleikurinn er sá, að for- göngumenn brautarfyrirtækisins hafa látið í ijós að peir geti ekki skuld- bundið sig til að halda viðarverðinu lægra en pað nú er lengur en eitt ár. Styrkur sá sem fjelagið fer fram á að fá hjá fylkisstjórninni er ábyrgð á leigum af $5,500 á miluna gegn öðr- um veðrjetti, og $1.750 á míluna, borgaða í peningum á nokkrum árum. Gegn fyrsta veðrjetti í eigum sínum getur fjelagið fengið annars staðar $6100 á mílu hverja, og telst svo til, sem fjelagið vilji fá $13,250 á míluna. Nú er pví haldið fram af mönnum, sem kunnugir eru járnbrautalagning- um, að leggja megi pessa braut fyrir $8,000 til $9,000 á míluna, og láti sú ágizkun nærri lagi, pi virðist óneit- anlega svo, sem fjelagið ætli sjer pegar frá byrjun að liafa dágóðan hag. Yfir höfuð eru menn sýnilega farnir að rakna tibmeiri athucrunar o<r varhygðar viðvíkjandi pessu brautar- máli en að undauförnu. Jafnvel blað- ið Nor’Wester, sem frá öndverðu hef- ur verið á fjelagsins bandi, og gert pað að ofsóknarefni gegn fylkisstjórn- inni, hve hægt hún hefur iátið sjer með að veita styrk pann sem um er beðið, er farið að lægja seglin. A föstudaginn var komst pað meðal annars að orði á pessa leið: „Vjer dirfumst eigi að segja, hvað peir borgarar, sem láta sjer annt um Suðausturbrautarmálið, ættu að afráða að fara fram á se.n sanngjarn- an og skynsamlegan samning milli forgöngumannanna og fylkisins. Margt verður að hugleiða og vega á nákvæmum metaskálum áður en menn geta komizt að niðurstöðu um pað efni; og pað, að hugleitt er með still- ingu pað sem rannsaka parf, í stað pess að komast að ákveðinni niður- stöðu á augabragði, er merki poss, að með fjölgandi árum og vaxandi reynslu eru menn farnir að rækja pá dyggð, sem kölluð er gætni, Stuðli brautin að eins að byggingu landsins, getur pað verið vafamál, hvort járn- braut frá Winnipeg til Skógarvatns yrði nógu dýrmæt tilpess að með pví væri pað rjettlætt, að fylkið legði fram styrk pann sem um hefur verið beðið. t>að er eitt hið fyrsta, sem athuga verður vandlega. t>að getur líka verið vafamál, livort vjei sjeum nokkru nær samkeppni, pótt brautin yrði lögð. t>að er og mjög svo mik- ilsvert mál, ocr menn komast ekki að niðurstöðu um pað á einu augnabliki. Enn fremur er pað og afarpýðingar- mikið, hvort hægt er að tryggja fyrir- tækið svo vel, að pað sje víst, að pað verði óháð C. P. R. fjelaginu. tíf pað er nokkur hætta á pví, hvað pá líkindi fyrir pví, að pað mundi lenda í klónum á pví einokunar-fjelagi, pá væri pað oss gagnslaust, og pá vild- um vjer ekki hafa pað, hvað lítið sem vjer ættum fyrir pað að borga. Við- víkjandi öllum pessum atriðum kunna skoðanir vorar að vera fyrirtækisins meginn, en eins og ástatt er, kann pað að vera fullt eins hyggilegt, að halda peim ekki fram til streitu án frekari rannsóknar og umhugsunar". t>að væri auðvitað mjög gleði- legt, ef trygging gæti fengizt fyrir pví að pessi fyrirhugaða júrnbraut yrði að verulegu gagni, og fengist hún, efumst vjer ekki um, að fylkið vildi mikið á sig leggja til pess að styrkja hana. En prátt fyrir pað, að Winnipegmenn láta sjer all-annt utn, að braut pessi ve;ði lögð, með pví að peir búast við miklum hagnað af henni fyrir pennan bæ, pá fer pví fjarri, að almenniagur manna úti um fylkið hafi enn fengið sannfæring fyrir, að aað sje sanngjamt af stjórninni að leggja fram allmikla upphæð og bindast afarmikilli ábyrgð fyrir fylkisins höndtil pess aðllijálpa pessu fyrirtæki áfram. Og meðan svo stendur geturn vjer ekki láð stjórninni, pótt hún fari gætilega. Vjer getum tekið til dæmis ummæli blaðsins Mail í Brandon. Vjer efumst ekki um, að Heimskringla meti mikils orð pess blaðs, með pví að pað hefur jafnan verið á líku bandi eins og hún í póli- tíkinni, nema hvað pað sýnist ekki hafa alveg eins mikla lotningu nú upp á síðkastið eins og íslenzka apt- urhaldsblaðið fyrir tollmálastefnu Ottawastjórnarinnar. Sá misskiln- ingur hafði einhvern veginn komizt inn í höfuðið á ritstjóra pess blaðs, að Winnipeg Tribune vildi fyrir hvern mun fá styrk handa fjelaginu, og um >á ímynduðu prákelkni Mrinnipeg- blaðsins fer Brandon-blaðið svofelld- um orðum: „Jafnvel pótt skoðunarmenn peir er stjórnin sendi haldi pví fram, að landið með fram hinni fyrirhuguðu Suðausturbraut sje ónýtt sem trygg- ing, pá er Winnipeg Tribune að skora á stjórnina að styðja pá vitleysis- braut... .Tribune ætti að skiljast pað eitt skipti fyrir öll, að engin stjórn, sem ver $1.00 til peirrar brautar, get- ur komizt lifandi gegnum almennar kosningar í Manitoba.11 Cg xeys-lireyfingi n. Grein sú sem lijer fer á eptir er lauslega pýdd úr peirn hlutanum af Winnipeg Saturday Night, sem gefinn er út í Toronto. Sjálfsagt mun mörg- um virðast, sem höfundurinn líti slík- um vonleysis-augum á ástandið syðra, að pað nái engri átt, og eðlilega hlýt- ur pað að vera einlæg ósk alls hins menntaða heims, að hann reynist ekki sannspár. En greinin er að minnsta kosti allgott sýnishorn af pví, hvern- ig litið er í Canada á pá hreyfing, er Coxey hefur vakið, og pess vegna töKum vjer hana í Lögberg.* t>ví að pað leynir sjer ekki á blöðunum hjer nyrðra, að Canadamönnutn stendur töluverður geigur af pessari hreyf- ingu, og peir búast almennt við, að hún kunni að hafa töluverð eptirköst með tímanum, pótt hún kunni að sýn- ast árangurslítil í bráð. * * * - „Bandaríkjablöðunum hefur pótt sjerstakt gaman að sc-gja hnittyrði um herlið Coxeys; en pegar frjetta- smali blaðs eins í Chicago sýndi fyrir einam tveimur vikum, að 11 herflokk- ar líkir herflokk Coxays, samanstand- andi af 8,000 til 10,000 inönnum, væru á leiðinni til Washington, pá fórum vjer að sjá, að atvinnuleysingjarnir hefðu tekið góðan pátt í pessari til- sögn, sem nú er verið að veita pjóð- inni. Vjer getum hugsað oss, að svo kunni að fara, að í stað átta púsunda, flykkist átta hundruð púsundir manna saman og heimti frammi fyrir dyrum kapítólsins að bætt sje úr peirra veru- lega eða ímyndaða umkvörtunarefni. í>egar sumarið kemur, og ekki verður eins hart að lifa út undir beru lopti eins og að vetrinum eða vorinu, geta mann búizt við að sjá par púsundir, sem nú eru hundruð á ferðinni. Sú spurning blasir nú pegar fyrirBanda- ríkjunum og hinum menntaða heimi yfir höfuð: hvað á að gera við petta fólk? „Eitthvað 500 eða 600 úr iðnaðar- hernum tóku júrnbrautarlest í einu af vesturríkjunum. t>eir voru teknir fastir af landvarnarliðinu, sem boðið var út í pví skyni. Ilvað var hægt að gera við pá? Ekkert fangelsi gat tekið pá, og hermennirnir settust blátt áfram að utan um pá, og ríkið varð að fæða pá. t>að var enginn flytir á pe'm; sannleikurinn var sá, að pað sem aðallega vakti fyrir peim, var að fú mat, og svo voru peir að lokum látnir la-isir rneð pví skilyrði, að peir skuldbyndu sig til að troða sjer upp 4 einhvern annan part Bandaríkjanna. Ef nú skyldu leggja af stað hundruð súsunda af námamönnum og öðrum mönnum í Bandaríkjunum, sem illa una hag sínutn og mjög illa er með farið, pá mundu peir menn ekki hald- ast í skefjum af peim tilfinningum, sem aptrað hafa Coxeyítunum frá öll- um spellvirkjum. Hvað verður svo gert við pá, ef peir fara að gera illt af sjerJ* t>að er ekki unnt að senda pá til neinnar Síberíu. Áöðrum eins vandræða-tíma og nú á sjer stað í Bandaríkjunum, geta menn hugsað sjer einn sextugasta partinn af öllum landslyðnum atvinnulausan og bjarg- arlausan. t>að yrði ein millíón manna. Dað yrði cins mikill her eða meiri en hvor málspartur um sig hafði í borg- arastríðinu, og pað yrði ómöguleg að sekta pessa menn fyrir að ganga á grasinu umhverfis pinghúsið, og pað er ekki óhugsandi, að peir kunni að ganga í flokka, sem hafa pað að starfi að fara um landið, líkt og gert var á Ítalíu forðuin daga; pá Ijetu flokkar, sem samanstóðu af 10 til 12 púsund- um manna, borgirnar greiða afarliáar upphæðir, til pess að pær skyldu ekki verða eyddar. Margir rithöfundar hafa spáð iðnaðar-stríði. Svo framar- lega sem ekki komi skyndileg breyt- ing í hagsældar-áttina, getur ekkert bjargað Bandaríkjunum frá jafn- hræðilegu ústandi eins og ótti sjer stað, pegar Gautar og Ilúnar og Vicr velinii G L E K A U G U*; fyrii* menn ná- kvæmleg’íi eptir sjón feirra. Mestu og beztn byrgrtir aí vörum með öllum prísum. Fáiö augu yðar skoöuð kostnoðar- laust hjá W. R. Inman, útlærðum augnafræðingi frá Chicago. W. R. INMAN & CO. AUGNAFRÆDINGAR. w Stórsalar og smásalar 518, 520 Maiii str., WHWHTIPE&. XW Sendið eptir ritlingi vorum ,,Eye-sight-bj'-Mail,“ svo að þjer getið valið fyrir yður sjálfir, ef þjer getið ekki heimsótt rss. Yandalir reistu sína skrælingja-fána á mestu menntunar og auðæfa- stöðvum heimsins forðum daga. Dað hefur mikið dvínað sjálfstraust Banda- ríkjamanna við pessar viðskipta-preng- itigar og pann óróleik, sem nú hefur komið upp. Deir eru ekkert meiri nje sterkari í samanburði við pað sem umliverfis pá er og pær hættur, sem ógna peim, heldur en hersveitir og öldungaráð Rómaborgar var, pegar hún hjelt, að hún gæti boðið heimin- um byrginn. Niðurstaðan varð pá hörmungar og apturhvarf til ástands, sem var lítið hetra en hálfgert villi- mannalíf. Hvaða tryggingu höfum vjer fyrir pví, að lík skilyrði fram- leiði ekki líkar afleiðingar. Hroki auðmannanna, rangsleitni peirra sem umkringdir eru af viðhöfn og valdi hafði í för með sjer hörmungar í forn- öld og á miðöldunum, og hvaða á- Stæðu höfum vjer til að vonast eptir öðrum afleiðingum nú átímum? Jeg las ræðu pá er Coxey hafði tekið sam- an og ætlaði að flytja á kapítóls-rið- inu. Dað var skörp ákæra gegn öldungadeild Bandaríkjanna, og peg- ar maður sjer slíkt útsæði, og jarð- veginn, sem undirbúinn hefur verið af prengingum, vonleysi og hungri, pá virðist pað ekkert undarlegt, að pessum svokölluðu iðnaðarherflokkum er vel fagnað af almenningi hvar sem peir fara, og að fram eru lögð mat- væli og peningar, sem nægja til pess að peir geta haldið fyrirtæki sínu á- fram. Yera má, að pegar verzlunar- ástandið batnar dálítið, pá hætti pess- ar hreyfingar, en að einu getum vjer gengið vísu, og pað er pað, að hvort sem atvinnuleysingjarnir verða í frið- semdar- eða ófriðar-hug, pá hafa peir lært pað, að með pví að (lykkjast sam- an, geta peir lifað pægilega, fengið nógan mat og nokkurn veginn húsa- skjól, Og boðið byrginn bæði valdi lögreglunnar og landvarnarliðsins. Degar petta er orðið augljóst, pegar pað hefur sjínt sig, að ferðalögin tryggja menn betur en nokkuð annað gegn málshöfðun, pá fara hergöngur peirra sem vonlausir eru, eða bjargar- lausir, að verða með aðalatriðunuin í iðnaðar- og viðskiptalífi voru. Svo fara vondir ráðanautar að komast inn í pessa hópaaf aumingjum, og eyðing bæja og önnur spellvirki verður nið- urstaðan. Og pegar ævintýra-liugur- inn er kominn á hreyfingu, ásamt peirri ránsfýsn, sem er meiri eða minni í hverjum einasta manni, pá er ekki við öðru að búast en að liin mikla alda vonleysisins taki að rísa hátt gegn pjóðfjelagsveggjum lýðveldis- ins fyrir sunnan okkur, veggjum, sem ekki eru sjerlega sterkir. Bandaríkja- blöðin hafa litið á petta atriði, sem væri pað einstaklega hlægilegt; jeg ímynda mjer, að pað líði ekki margir mánuðir áðuren pau fara að líta á pað frá allt öðru sjónarmiði“. HEIMILID. Aðsendar greinar, frumsamdar og þýdd- ar, sem geta heyrt undir „Heimilið“‘ verða teknar með þökkum, sjerstaklega ef þær eru um bvskap, en ekki mega þær vera mjög langar. Ritið að eins öðrumegin á blaðið, og sendið nafn yðar og heimili; vitaskuld verður nafni yðar haldið leyndu, ef þjer óskið þess. Ut anáskript utan á þess konar greinum: Editor „Heimilið", Lögberg, Box 368 Winnipeg, Man.] Lauiíub. Laukurinn er ein af peim holl- ustu matjurturn, sem sáð er til, og er undarlegt að menn skuli ekki brúka hann meira en gert er. Yæri börn- unum gefið nóg af soðnum lauk, mundu pau sleppa hjá margri vesöld, sem peim hættir við. Dað sem aðal- lega er haft á móti juri pessari er pað, hvað vond lykt er út úr manni, eptir að maður hefur borðað hana, en pað má gera við pví, með pví að hafa eitthvað pað upp í sjer eða borða á eptir, sem tekur burtu lyktina, eða drekka kaffi. Við barnaveiki (croup) eru lauk- bakstrar góðir, sje barninu pá jafn- framt haldið frá dragsúg, og ekki látinn koma kuldi að pví. Bakstur- inn er pannig búinn til, að laukur er soðinn í gæsafeiti, pangað til hann er orðinn meyr, og svo látinn við fætur °g brjóst barnsins eins heitur og pað polir. Grípi veikin ekki barnið mjög geyst, bjálpar petta fljótt. Detta er gamalt ráð og gott og mörg móðir getur borið um pað að henni hafi reynzt pað vel. Laukur er ágætur til að hreinsa blóðið og útrýma vondum vessum, kýlum og hverju öðru, sem orsakast af vondu blóði. Líka er pað fullyrt að peir, sem borða mikinn lauk, hafi jafnaðarlega hreinan og fallegan hör- undslit. Hvað vanræksla getur kostað. Vanræksla er í mörgum tilfellum svo dýr, að menn standast naumast við að láta hana eptir sjer. Sje van- rækt að gera við brotna renglu í girðingum, getur leitt af pví að skepn- ur komist inn og skemmi alla upp- skeruna að meira eða minna leyti. Sje vanrækt að festa lausa skrúfu, getur pað orsakað, að akuryrkjuverk- færið brotni. Sje vanrækt aðgerð á aktýgjunum, getur pað leitt til pess, að hesturinn fælist og tjón hljótist af. Að vanrækja að vinna að jarðyrkjunni á rjettum tíma, getur leitt dl pess, að tvöfalt verk útheimtist við hana. Hvergi á vanræksla við, aldrei kemur hún sjer vel, og ætíð hefur liún eitt- hvað illt í eptirdragi, stundum lang- an slóða af pví. Bóndi í Melita hefur sent fyrir- spurn til „Nor’-West Farmer“ um hörrækt, og svarar blaðið pví á pessa leið: „Gott, hreint hörfræ er ekki hjer að fá nema í smáum skammti, til pess að gera, og bushelið af pví kostar $1.25. Dað er óvanalega mikil eptir- spurn eptir pví einmitt petta vor. Mennonítar sá hálfu busheli I ekruna einlivern tíma frá 15. til 30. maí. Jurtin sprettur vel og verður greina- mikil og ber mikið fræ. Hálmurinn selst ekki hjer, og pví er ekki vert að rækta pað, nema engöngu til að fá fræið. En par eð pað er svo ágætt bæði rem fóður og læknislyf, handa hvaða skepnum sem cr, pá ætti hver bóndi að hafa undir dálítinn blett af pví.“ Sjo lús á nautpeningi, er gott að blanda einum parti af chloro-naptho- leum móti hundrað pörtum af vatni, og bera á skepnuna einu sinni á dag af blöndu pessari. Kálf undan gamalli og ljelegri kú, ættu menn ekki að ala upp, held- ur slátra honum.

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.