Lögberg - 30.06.1894, Blaðsíða 2

2
LÖCBERG LAUGARDAGIKN 30. JÚNÍ 1894.
Jögberg.
(íetíð <ít að 148 Prinoeai Str., Winnipeg Man
o( 77« Lögberg Printing &“ Publishing Co'y,
(Incorporated May 27, i89o).
Ritstjóri (Editor);
EINAR Hf ÖRLEIFSSON
Bosiniss manager: fí, T. BJORNSON.
AUGLYSINGAR: Smá-auglýsingar I eitt
skipti 26 cts. fyrir 30 orð eða 1 þuml
dálkalengdar; 1 doll. ura mánuðinn. Á stærri
auglýsingum eða augl. um lengri tíma af
sláttur eptir samningi.
BÚSTAD A-SKIPTI kaupenda verður að til
kynna tkriJUya og geta um fyroerandi bú
stað jafnframt.
UTANÁSKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU
blaðsins er:
THE LÓ'CBERC PRINTINC & PUBLISIf. C0.
P. O. Box 368, Winnipeg, Man
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
F.DITOK LÖODEKO.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN
— laugakdaoinn 30. júní 1894.—
(y Bamkvæm iaD<'.slögum er uppsögn
kaupanda á blað’ ógild, nema bann sé
skuidlaus, þegar hann segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld viö blaö-
iö flytr vistíerlum, án þess aö tilkynna
beimilaskiítin, þá er það fyrir dómstól
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett-
vísum tilgang’.
Hf“ Eptirleiöis verður kverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir blaðiö sent viður
kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borganirnar hafa til vor komið
frá Umboðsmönnum vorum eða á annan
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn-
ingar eptir hæfllega lángan tíma, óskum
vjer, aö þeir geri oss aðvart um þaö.
— Bandaríkjapeninga tekr blaöið
fullu veröi (af Bandaríkjamönnum),
og frá íslandi eru íslenzkir pen
ingaseðlar teknir gildir fullu verði sem
borgun fyrir blaðið. — Sendiö borgun í
I\ O. Honey Orders, eöa peninga í Re
gÍHtered Letter. Sendið oss ekki bankaá
visanir, sem borgast eiga annarstaöar en
í Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi
fyrir innköllun.
fyrir jarðargróða þUi;n
t>ví hafði verið spáð að eigi
mundi verða sáð ýmsurn korntegund-
um í jafnmikið flatarmál í Manitoba á
pessu ári, sem að undanförnu, sakir
hins lága verðs á hveiti og öðrum
korntegundum. En petta hefur reynzt
á annan veg, pví eptir skyrslum stjórn-
arinnar, sem njfkomr.ar eru út, hefur
ekratalan aukizt um 40,000, en alls
hefur verið sáð í 1.592,394 ekrur.
Virðist þetta að benda til pess að
Manitoba fylki fari fram, prátt fyrir
pað pó örðugt sje i áii, og bendir
pað ennfremur til pess að bændur hafa
eigi látið hugfallast, pó lítið hafi pei’
fengið í aðra hönd
sinn árið sem leið.
Eins og allir vita var vorið mjög
vætusamt og tafði mjög fyrir allri
sáningu, og hefði pví eigi verið nein
furða, pó minna hefði verið sáð; en
mjög líklegt er að I stærra flatarmál
hafi verið sáð, en greint er frá í skyrsl-
um stjórnannnar, par sem margir
bændur eigi höfðu lokið við sáning,
pegar skyrslur pessar voru samdar
Svo hefur og síðan verið sáð allmiklu
af jarðeplum og öðrum garðávöxtum.
En pessi aukning ekrutölu bendir
og til annars, en I fljótu bragði kann
að virðast, að pví er framfarir fylkis-
ins snertir. Bændur hjer í fylkinu
hafa hin tvö síðustu ár lagt meiri rækt
en að undanförnu við kvikfjárrækt og
smjör og osta tilbúning, og hafa I pví
ef til vill verið meiri framfarir en í
jarðyrkjunni, pótt ekki sje pess getið
1 skýisluLum. l>annig liefur svína-
rækt farið stóium fram á síðasta ári.
Eru pví bændur miklu minna háðir
hveitiiækt, en áður hefur verið.
Framfarirnar eru pví í raun rjettri
meiri en skyrslurnar benda til. 1>Ó
nú ekratalan hefði heldur lækkað, pá
hefði pað alls ekki verið neinn vottur
pess, að apturför væri. l>að hefði að
eins synt eitt og pað var að smjör og
osta tilbúningur og annað par að lút-
andi, hefði dregið hugi bænda frá
kornyrkjunni, sakir pess að hitt borg-
aði sig betur. En eins og nú stendur
má kveða svo að orði, að framfarir
sjeu 1 hvortveggju, akuryrkju og
peim greinum er henni eru náskyldar.
l>að kann vel að vera, að verð á
hveiti og öðrum korntegundum muni
haldast lágt petta árið, ogað uppsker-
an kunni að verða í lakara lagi, en pó
svo kunni að fara, pá mun pað ekki
hamla framförum fylkisins. !>að mætti
ef til vill heldur lita á pað sem eins
konar hulda blessun. l>að hefur og
pega'r haft góð áhrif. l>ví pað hefur
snúið huga bænda í aðraátt, en paðer
til kvikfjárræktar og pví sem henni er
skylt. l>að eru margir sem hafaliald-
ið pað, að eigi pyrfti annað en gerast
bóndi og sá hveiti og verða svo á
stuttum tíma ríkur. l>eir hafa sjeð
hve fjarska mikill misskilmngur að
petta var og hlaut að vera. Svo
mundi og fylkinu í mörgu beturborg-
ið, ef menn reiddu sig eigi eingöngu
á hveitiræktina. l>á er og enn eitt er
augu manná hafa opnast fyrir — og
pað er hin ótakmarkaða iántaka. l>að
v'rðist jafnvel sem bændur hafi verið
kvattir til að taka til láns; en hver
hefur orðið afleiðingin af pví, önnur
en sú, að peir hafa keypt, að nafninu
til, miklu meira en efni peirra leyfðu
og hugsað sem svo: hveitið borgar,
pegar að skuldadögunum kemur,
Yandræði margra eiga rót sína ein-
göngu að rekja til pessa, og hefur
haft jafn illar afleiðingar fyrir báða
hlutaðeigendur; vörurnar, er kaupa
átti hafa orðið djfrari, eins og eðlilegt
er, pegar mest allt er til láns tekið og
seint og síðarmeir borgað. En nú
hefur að miklu leyti verið tekið fyrir
petta sem betur fer. Menn liafa pví
orðið að spara við sig, enda segja og
sveitakaupmenn að peir nú selji 50—
75 per cent minna en áður. l>etta
kann að vera hart fyrir kaupmanninn,
en hinsvegar er pað ef til vill hinn
eini vegur, sem getur bjargað bænd-
unum, eins og nú lætur S ári.
Sparsemi er vegurinn til ham
ingju og sú sparsemi sem nú virðist
almennt að vera ráðandi, mun bráð-
lega aptur koma fótunum undir marg-
an pann, sem nú er staddurí krögg-
um.
Um Múiníur.
Varðveizla hins smurða
eða múmíu, var aðalhugsun
egypzks manns, er æskti ævaranda
lífs, segir Dr. E. A. Wallis Budge 1
bók sinni um „rnúmíur11, er gefin var
út síðastliðið ár. Til óhultleika fyrir
múmíuna, voru grafir höggnar, skjöl
rituð ymsum fróðleik, en skilningur
hans gerði múmíunni hægra fyrir að
hrinda af sjer árásurn djöílá, jfmsar
seremoníur hafðar um hönd, áheiti
Til pæginda fyrir múroíuna
og Ka hennar eða verndarengil, voru
grafirnar skry'ddar ymsu pví, er átti
að minna hana á margt pað, er henni
var kunnugt hjer á jörðunni; par
voru og látnir ymsir hlutir, er hún
notaði í daglegu lífi, svo að gröf
hennar mætti likjast sem mest hinu
forna heimili hennar. í sambandi við
hugmyndir pessar, skyrir svo höfund-
urinn frá hinum ymsum aðferðum við
smurninguna og íysir verndargripun-
um og öðru pví, sem múmían
klædd í, hinum ymsu tegundum af lík-
kistum og steinkistum, er múmían var
lögð í; hinum ymsu myndum og ker-
um og öðrum hlutum, er látnir voru í
velútbúna gröf; og loks hinum mikil-
vægari gröfum, er höggnar voru eða
byggðar á stjórnarárum hinna ymsu
konungaætta.
Við múmíu er allmennt skiliS
líkami manns eða likami dyra, fugla^
fiska eðaskriðdyra, er varðveittur hef-
ur verið með jardbiki, kryddjurtum,
viðarkvoðu eða natron. Að pví er
menn vita, er orðið hvorki afbökun úr
fornegypzku orði fyrir varðveittan
líkaina, nje heldur úr hinni yngri
coptisku mynd nafnsins. Orðið mú-
mía kemur fyrir í seinni alda grísku
og I latínu og flestum Norðurálfu
málum. I>að er komið af hinu ara-
biska orði fyrir „jarðbik“ og hið ara-
biska orð fyrir múmtur er „hlutur
lagður í jarðbik.11
Fyrir premur eða fjórum hundr-
uðum árum, voru egypzkar múmíur
almennt lyf í lyfjabúðum. Voru pað
helzt Gyðingar, sem verzluðu með
pær og pegar á 12. öld var læknir
einn, El-Magar að nafni, er ráðlagð
sjúklingum sínum múmíur. Voru
pær álitnar góðar gegn mari og
meiðslum. Eigi leið nú á löngu, að
sannar múmíur yrðu, ymsra orsaka
vegna, fremur sjaldgjæfar, og fóru pá
Gyðingarnir að búa pær til. l>eir út
veguðu sjer líkami allra glæpamanna
er llflátnir voru og manna feirra,
dóu á spítölum, bæði kristinna manna
og annara. l>eir fylltu líkamina með
jarðbiki og tróðu í útlimina hinu
sama efni. Að pví loknu reyrðu pei
pá fastlega saman og ljetu pá út
sólarhitan, og tókst peim með pessu
að gera pá llka gömlum múmlum
Arið 1564 reyndi læknir einn, að
nafni Guy de la Fontaine, að fá að
skoða múmturnar hjá helzta múmíu
kaupmanninum í Alexandríu,og komst
hann pá að pví, að pær voru búnar til
úr líkömum præla og annara manna, er
dáið höfðu úr hinum viðbjóðslegustu
sjúkdómum. Verzlunin með múmíur
sem læknislyf fórst fyrir á pessa leið
Gyðingur einn í Damietta, sem verzl
aði með múmíur, hjelt kristinn præl
og mispyrmdi honum mjög sakir pess
hann eigi vildi taka gyðingatrú. Loks
pegar mispyrmingarnar urðu óbæri
legar, fór prællinn til Pashans og
skyrði honum frá hver væri verzlun
húsbónda síns. Var Gyðingnum
pegar varpað i dyflissu og eigi látinn
laus nema hann borgaði 300 gull
stykki. Pessu líkt fór fyrir öðrum
Gyðingum, sem verzluðu með mú-
mlur. Þeir voru og teknir fastir og
urðu að gjalda háa sekt. Komst við
petta mikil deyfð á verzlun pessa og
loks dó hún út með öllu.
Hvort nú að hinir upprunalegu I-
búar Egyptalands hafi pekkt lil mú-
míu tilbúnings, eða hvort siður pessi
fluttist frá Así’i, pað er spurning, sem
er næsta örðugt að skera úr. Eitt er
víst og pað er að Egyptalandsmenn
höfðu afar snemma nægilega pekking
á líkairsbyggingu mannsins til pess
að geta gert hann að múmínu. Kostn-
aðurinn við smurning pessa fór mjög
eptir pvl hver aðferð var höfð, en al-
mennt var hann frá 1200 dollurum ti.
300 og enda minna.
Hin elzta múmía sem til er og
eigi hofur verið neinn ágreiningur
um hve gömul væri, er múmfan af
Seker-em-saf, sonar Pepi 1. (3200 ár-
um fyrir Kristsburð); fannst hún 1881
I Sakkarah og er nú I Gizeh.
Kristnir menn á Egyptalandi
virðast að hafa tekið pann sið upp að
smyrja líkama dauðra manna. En á
3. öldinni var íprótt pessari mjög far-
ið aptur, en má svo heita að eigi hafi
hún haldist svo teljandi sje eptir 4
öldina. Virðist petta að hafa verið
kristninni að lfsnna, er nú var farinn
að útbreiðast mjög.
„Canopiskar krukkur“ voru hin
4 ílát nefnd, sem aðalinnyfli dauðra
manna voru látin í, bleytt I jarðbiki.
Var hver krukka helguð einum hinna
fjögra anda neðri heims, og á hverju
íláti var lokið lagað eins og höfuðið á
guði peim, er pað var helgað. Þess-
var ar eanopisku krukkur komu fyrst fyr-
ir á dögum 18. konungsættarinnar og
halda áfram til hinnar 26. en upp frá
pví virðast Egyptalandsmenn að hafa
hirt lítið um pær og skilið inDyflin
eptir í líkömunum.
Frægust allra múmía er múmian
af Rameses 2. af pví almennt er álitið
hann sje Pliarao sá, er var uppi
á dögum Mosesar. Rikti hann í 67
ár. Fannst múmía hans 1881 í Deir-
el-Bahari.
líkama
hvers
ÍO. ár,sj>ii»a
hins ev. lút. kirkjufjelags íslendinga
I Vesturheimi var sett í kirkju Víkur-
safnaðar að Mountain I Norður Da-
kota 26. d. júním. 1891. Þingsetn-
ingar guðspjónustan hófst kl. 11. f. li.
Sjera Jón Bjarnason prjedikaði og
lagði út af Lúk. 17,5—6. í lok
guðspjónustunnar setti forseti kirkju-
fjelagsins, sjera Jón Bjarnason, ping-
ið samkvæmt pingsetningarformi fje-
lagsins.
1. FUNDUR.
Forseti nefndi pessa menn I nefnd
til pess að rannsaka kjörbrjef fulltrú-
anna: W. H. Paulson, Björn Jónsson,
Jón S. Bergmann. Næsti fundur á-
kveðinn kl. 2^ sama dag.
Fundi slitið.
2. FUNDUR
settur sama dag kl. 3,15. Forseti
er skyrði frá að pessir prestar og söfnuð
ir heyrðu til kirkjufjelaginu:
I. Prestar.
Sjera Jón Bjarnuson
„ Friðrik J. Bergmann
„ N. Steingr. Thorlaksson
„ Ilafsteinn Pjetursson
„ Björn B. Jónsson
,, Jónas A. Sigurðsson
II. Söfnuðir.
1. Garðarsöfnuður.
2. Þingvallasöfnuður.
3. Víkursöfnuður.
4. Fjallasöfnuður.
5. Graftonsöfnuður.
6. Ilallsonsöfnuður.
7. Vídalínssöfnuður.
8. Pembinasöfnuður.
9. Brandonsöfnuður.
10. Frelsissöfnuður.
11. Fríkirkjusöfnuður.
12. Þingvallanylendusöfnuður.
13. Lúterssöfnuður.
14. Winnipegsöfnuður.
15. Selkirksöfnuður.
16. Vlðinessöfnuður.
17. Bræðrasöfnuður.
18. Fljótshlíðarsöfnuður.
19. Árnessöfnuður.
20. St. Paulssöfnuður.
21. Marshallsöfnuður.
22. Spanish Forksöfnuður.
23. Pjeturssöfnuður.
Auk pess skyrði for.:eti frá að
Arni Friðriksson ætti sæti á pinginu
sem gjaldkeri kirkjufjelagssins.
Kjörbrjefanefndin lagði fram svo
látandi skýrslu:
Þeir sem hafa lagt fram kjör-
brjef, er syna, að peir eru löglega
Ujörnir erindsrekar á petta kirkju-
ping eru som fylgir:
Frá St. Paulssöfnuði:
Christján G. Schram.
Frá Graftonsöfnuði:
Finnbogi Hjálmarsson.
Frá Garðarsöfnuði:
H. Hermann,
Sigurður Sigurðsson,
J. Guðmundur Davíðsson,
Jón S. Bergmann.
Frá Þingvallasöfnuði:
Job Sigurðsson.
Frá Víkursöfnuði:
Jóhannes Jónasson.
Halldór F. Reykjalín,
Tómas Halldórsson.
Frá Hallsonsöfnuði:
Jakob Benediktsson.
Frá Pjeturssöfnuði:
Þorsteinn Jóhannesson.
Frá Vídalínssöfnuði:
Jón Sigfússon,
Jónas Samsonsson.
Frá Fjallasöfnuði:
Friðrik Bjarnason.
Frá Pembinasöfnuði:
Ólafur Þorsteinsson.
Frá Winnipegsöfnuði:
W. H. Paulson,
Jón A. Blöndal,
Jón Bíldfell,
P. S. Bardal.
Frá Selkirksöfnuði:
Isak Jónsson.
Frá Frelsissöfnuði:
Árni Sveinsson,
Friðbjörn Friðriksson.
Frá Fríkirkjusöfnuði:
Björn Jónsson.
Þannig hafa 24 pingmenn lagt
fram skírtcini fyrir sinni kosningu á
jetta kirkjuping og eru peir frá 14
söfnuðum kirkjufjelagsins.
Sjera N. Stgr. Thorláksson lagði
til að Árni Sigvaldason kjörinn full-
trúi frá Lincoln söfnuði í Minnesota
fái fulltrúarjettindi á kirkjupinginu.
Stutt af W. H. Paulson og sampykkt
í einu hljóði.
Sjera Fr. J. Bergmann lagði til
að Jóhannesi Pjeturssyni frá sama
söfnuði sje veitt málfrelsi á kirkju-
pinginu. Stutt af W. H. Paulson og
sampykkt I einu hljóði.
Þá skrifuðu prestar og fulltrúar
undir skuldbinding kirkjupingsins.
Þá las forseti upp ársskyrslu sína:
ÁRSSKÝRSLA FORSETA
Árið petta síðasta hefur litla
breytÍDg til framfara gjört á hinuin
ytra hag kirkjufjelags vors. Það hef-
ur, eins og pjer allir vitið, verið eitt-
hvert mesta vandræða ár, sem saga
pessa lands veit af að segja. Atvinn-
uskorturinn og hin almenna fjárpröng
hafa heft allar framfarir, hinar kirkju-
legu framfarirnar jafnt og aðrar. Á
slíkum hörðum tlmum verða menn að
gjöra sjer að góðu, pó að flest öll fje-
lagsmál standi í stað, mega pakka fyr-
ir, ef ekki verður apturför. Guði sje
lof fyrir pað, að hversu ervitt sem
með kirkjumálin hefur gengið á árinu
sem leið, hefur hann pó haldið vernd-
arhendi sinni yfir oss og pessu veika
kirkjufjelagi, varnað pví af miskunn
sinni, að pessi litla stríðandi kirkja
vor fjelli ekki í rústir.
Söfnuðirnir sem kirkjfjelaginu
tilheyrðu I fyrra, pegar kirkjupingið
kom saman, voru 22, að meðtölduin
söfnuði peira I Spanish Fork, Utah,
sem sjera Runólfur Runólfsson, trú-
boði hins enska lúterska kirkjufjelags
General Vouncil veitir forstöðu. Síð-
an liefur einn nymyndaður söfnuður
gengið í kirkjufjelagið, Pjeturssöfn-
uður í byggðarlaginu umhverfis Akra,
Pembina Co. í Norður Dakota. Svo
að tala safnaðanna, sem nú standa í
kirkjufjelaginu er 23, en auk peirra
eru tveir söfnuðir í prestakalli sjera
Steingrims N. Þorlákssonar í Minne-
seta, sem aigjörlega fylgja oss í trúar-
legu tilliti, pótt ekki hafi peir enn
formlega gengið í kirkjufjelagið.
Hallson-söfnuður I Norður Dakota
hafði um nokkur ár sökum skorts á
prestspjónustu nálega legið í dái. En
á pessu ári hefur liann aptur verið vak-
inn til lifs.
Á árspinginu í fyrra voru, eins
og yður er kunnugt, tveir guðfræð-
ingar vígðir til prestsskapar innan
kirkjufjelagsins, svo að síðan hafa
kirkjufjelags prestarnir verið 6. Var
nú til muna bætt úr hinum tilfinnan-
lega prestsskorti, sem áður hafði ver-
ið, og vantar mikið á enn, að allir söfn-
uðir vorir hafi regluiega og stpðuga
prestspjónustu; og náttúrlega hefur
kirkjufjelaginu ekki heldur verið unnt
að reka nokkra verulega missíón með-
al hinna dreifðu hópa af íslendingum,
sem fyrir utan kirkjufjelagið standa.
Einn af prestum fjelagsins, sjera N.
Steingr. Thorlásson, hefur líka, sinna
eigin heimilisástæðna vegna verið
burtu frá söfnuðum sínum og kirkju-
fjelagsstarfinu yfir höfuð mikinn hluta
af árinu, ferðaðist til Noregs í haust
og er nú aðeins nykominn aptur.
Ánnar peirra, er vígðir voru í fyrra,
sjera Björn B. Jónsson, var kallaður
til að vera missionsprestur kirkjufje-
lagsins. í fjarvist sjera Steingríms
pjónaði hann prestakalli hans um
nokkra mánuði, en að öðru leyti hef-
ur hann ferðast milli hinna prestslausu
safnaða og víðar um byggðir íslend-
inga nyrðra og haldið par upp boðskap
kristindómsins. Skyrsla frá honum
sjálfum um misslónsstarf pað, er hann
hefur haft á hendi kemur væntanlega
fram á kirkjupinginu, og verður yður
pá Ijóst hvernig hann hefur hagað
vinnu sinni, svo og, hvernig petta.
fyrir tæki kirkjufjelagsins hefur^borið
sig í fjárhagslegu tilliti. Sú skuld, er
kirkjufjelagið stendur í við sjera Björa
erekki ykja-há. en pað er pvl að pakka
að kirkjufjelagið.hefur sloppið við að
launa honum fyrir allan tímann, sem
hann pjónaði prestakalli sjera Steingr.
Thoriákssonar. Sumir söfnuðir, sem
missíóns presturinn heimsótti og dval-
di hjá, liafa alls ekkert látið af hendi
rakna upp í laun hans, og stondur nú,
Veitt
Hædstu verdl. a heimssyningunni.
DR,
MNN6
P0WMR
hið bezt tilbúna.
Óblönduð vínberja Cream of Tartar
Powder. Ekkert álún, ammonia eði.
önnur óholl efni.
40 ára reynzlu.