Lögberg - 30.06.1894, Blaðsíða 4

4
LÖGBERG, LAUGARDAGINN 30. JÚNÍ 1894
Enn eptir
• •
3.500 jpor af buxtmt til soiit
pierki tiia sijarna.
434 fílain Slreet.
THE BLUE STQBE
Straumurinn til okkar eptir pessum buxum helzt enn pá og mun haldast par
til pær eru allar seídar. Við hfjfum kjark til að kaupa og kjark til
selja. Ef pið getið trúað ykkar eigin augum, pá berið
okkar verð saman við annara.
£>essi mikla sala gefur ykkur vörur fyrir hjer um bil hálft verð, sem aðrir
heimta fyrir pær.
Kkiilum sýna ykkur
100 tegundir af karlmanna buxum, vel $6.50 virdi, urval fyrir 3.50.
^kulum suuit jjkkttt
100 tegundir af karlmanna buxum, vel $3.50 virdi, urval fyrir 2.00.
Skulum sýna ykkub
100 tegundir af karlmanna buxum, vel $3.00 virdi, urval fyrir 1,50.
Skulum sýna vkkue
100 tegundir af drengja buxum, vel $1.50 virdi, urval fyrir 75c.
BESTU KARLMAMAF0T sdd sem aldrei fyr liefur sjest.
Hundruðum saman fyrir minna en kostar að búa pau til.
Okkar $5.00 Alfatnadur ‘“ÍJhiS...
IDií) mtnt frcmmri obrum mcb hnthi
™DT TTl? QTnDtf nierKl ma stjarna,
DIjUlí U 1 Ultíi 434 main Street.
A. Ct|evrier.
UR BÆNUM
—OG-
GRENDINNI.
Dominioudagurinn eða 1. júlt er
I ár á stinnudag og verður pví hald-
inn næsta dag, mánudaginu 2. júlí.
Hestavagnar hins fyrverandi
Austins fjelags gengu í síðasta sinn
eptir aðalstrætinu á*tnáuudaginn.
Mr. Sigurður Christopherson er
hefur dvalið hjer í bænum um stund,
lagði af stað í gær heimleiðis.
Mr. og Mrs. Stephan Sveinsson
fórti 1 gær skemmtiferð suður til
Dakota og verða par fram. yíir 4. júlí.
Ártðandi er að allir muni eptir
laugardags kjörkaupuuum 1 búð
Gannl. Jóhannssonar 405 Ross Str.,
pví pau hafa gefizt mjög vel undan-
farandi.
Allmiklar rigningar hafa gengið
stðustu dagana og er eigi óltklegt að
öllum jarðargróða hafi farið allmikið
fram við pað.
Á priðjudaginu var, pann 26. p.
m. andaðist á spítalanum hjer 1 bæn-
um Ilallgrímur Davtðsson, ókvæntur
maður 36 ára að aldii.
I>eir herrar Guðni I>orsteinsson,
Jón skólakennari Runólfsson, Jóhann-
es kaupmaður Hannesson og Baldwin
Baldwinsson komu á fimmtudags-
morguninn frá Nyja íslandi.
Á priðjudaginn var hyrningar-
steinniun lagður undir hinn nyja
Wesleyskóla á Portage Ave. Voru
par mjög margir áhorfendur og prest-
ar saman komnir og allmikið um
ræðuhöld.
Þeir, sem senda oss póstávtsanir
frá íslandi eða öðrum Norðurálfu-
löndum eru beðnir að stíla pær ekki
til fjelagsins, heldur persónulega
til ráðsmanns (Business manager)
hlaðsins.
Mælt er að erkibiskups setrið,
scm nú er I St. Boniface kunni að
verða flutt til Winnipeg. Þykja
breyttar kringumstæður kirkjunnar
mæla með pvl. Ætti pá að skipta St.
Iíoniface umdæminu og setja frakk-
neskan biskup austanmegin við Rauðá
en enskan biskup vestan megin í
Winuipeg.
A miðvikudaginn var erkibiskup
Taclie grafinn í St. Boniface. Var
par saman kominn hinn mesti mann-
fjöldi og miklu fleiri en gátu komist
fyrir í kirkjunni. Talaði fyrst erki-
biskup Duhamel frá Ottawa og svo
biskup La Fleche frá Three Rivers.
Og var svo kistan borin til hvelfingar-
imiar undir kornum par sem gröfin
var tilbúin.
Mr. Jörundur Ólafsson kom vest-
an úr Vatnsdalsnylendunni í Qu’App-
elle-dalnum I gær kveldi. Segir hann
að útlitið á hveiti sje par mjög gott,
og hafi alls einu sinni áður litið eins
vel út. Haglskúr kom par á föstu-
daginn, en gerði aðeins allmikið tjón
hjá einura manni, Narfa Vigfússyni.
p'dfS verður að fara.
í fáa daga að eins, sel jeg öll
5, 5$, 6,6£, 7, 7£, 8, 8J, 9, 9£ centa
Prints á 5c. yarðið. Ennfremur öll
10, 10£. 11, 11£, 12,12£, 13, 13£ og
14 centa Prints á 10c., og öll Prints
yfir 14c. á 12^c.
í dag að eins, sel jeg drengjaföt
með 20 prct. afslætti.
G, Johnson,
S. W. Cor. Rosi' & Isabell St’s
Eins og tilstóð hafði nefndin í
Suðausturbrautarmálinu tal af fylkis-
scjórninni á priðjudaginn. Af hendi
nefndarinnar mættu: Gilroy, Jam-
eson, Carrutbers, Nairn og fl. — en
voru viðstaddir ráðgjafarnir, McMilI-
an, Cameron, Watson og Sifton. Tal-
aði Mr. Gilroy fyrir hönd nefndarinn-
ar. Eptir alllangar umræður frá hlið
hvorutveggja málsparta, svaraði
stjórnin á pá leið, að hún mundi taka
málið til íhugunar og svara skriflega.
En ef eitthvað nytt atriði skyldi koma
á meðan fram I málinu kvaðst hún fús
að hittast aptur. Varrætt um veðið,
er ráðgjafarnir lögðu sjerstaklega á-
herzlu á. Er líklegt að annar fundur
verði haldinn innan skamms.
Úr hrjefi frá Argylenýlendunni:
Helliskúr dundi hjer niður í dag
(laugardag 23. júní) 1 35 mínútur, og
gladdi hún vonir manna um nokkra
uppskeru. Að vísu höfðu prír smá-
skúrir gefist pá vikuna en ekki meiri
en svo að hveitið aðeins varðist fyrir
áframhaldaudi skemdum, og verður
pannig fljótara til að taka á móti á-
hrifum dembunnar. En pví miður
verður fyrsta sáning mjög ljeleg
einkum, fyrir pá skuld að hveitið er
.,Headed“ en gisið og svo lágt að
pað nær naumast hjeðan af peim
proska, að pað náist vel af ökrunum
eða gefi nema mjög litla hausa.
Sparlsj óð urinn
er opinn hvert mánudagskveld frá
kl. 7.30 til 8.30 að 660 Young St.
(Cor. Notre Dame Ave.)
Innleggum, lOc. minnst, verður
veitt móttaka.
llagl í IslenilingabyggiiTiimi
í Norður-Dakota.
Frá Mountain er oss skrifað að
hagl hafi farið yfir part islenzku-
hyggðarinnar í N. Dakota pann 25.
og 26. p. m. Skemmdir á ökrum
nálægt Eyford, af haglinu fyrra dag-
inn. voru nokkrar, en ekki taldar stór-
kostlegar, en síðari daginn var eyði-
leggingin mikil. Allmargir bændur
kringum Mountain misstu pá alla sína
uppskeru. Hve margir bændur hafa
orðið fyrir pessu tjóni, er enn ekki
víst; peir eru vonandi ekki mjög
margir. Eii tjónið er voðalegt fyrir
hvern einn, sem fyrir pvf hefur orðið.
Að öðru leyti er uppskeru útlit í
íslendingabyggðinni í N. Dakota
heldur í r^rara lagi sökum langvar-
andi purka. Ef hagstæð verður tíð-
in, pað sem eptir er sumarsins, er pó
víðast búist við allt að meðal upp-
skeru.
Giptusamleg leikslok.
N iðurl. frá 1. bls.
upp á að benda á lijartað í sjer, til
merkis um, að Hans liefði lagt pað í
gegn með tvíeggjuðu sverði.
„Nú skil jeg!“ mælti doktorinn.
Hann lauk upp stórum prótokoll
og tók til að rita í hann. Hann spurði
Hans, hvað gamall hann væri.—36 ára.
Ilann spurði ungfrúna sömu spurn-
ingu; hún mundi pað ekki glöggt, en
hjelt sig vera nálægt hálfprítugu.
All right. Hvað pau hjetu að skírn-
arnafni?—Hans og Laura.—Hvaða at-
vinnu pau stunduðu?—Verzlun. Áll
right. Svo voru nokkrar spurningar
enn, sem hvorugtpoirraskildi; en pau
svöruðu yes.
Doktorinn kinkaði kolli. Það
var búið.
Þegar hann hafði lagt frá sjer
pennann. stendur hann upp, gerir sjer
lftið fyrir og faðmar Láru að sjer og
kyssir hana.
Hún vissi ekki, hvaðan á sig stóð
veðrið, en fannst pó, að pessi blíðu-
atlot hlytu að vcra góðs viti, og sneri
örugg og vonglöð heimleiðis.
Á leiðinni segir hún við Hans:
„Nú skuluðpjer sjá, hvernigfer“.
„Dað verðið pjer, sem fáið smjör-
pefinn“, svaraði Hans.
Morguninn eptir varð lögreglu-
stjóranum gengið fram hjá búíunum.
£>au stóðu bæði úti í dyrum hvort hjá
sjer. Hans vai að totta pípu, og ung-
frúin söng:
„Hollendingur, Hollendingur,
IIol — Hollendingur“.
„Ætlið pið að finna dómarann?“
spurði lögreglustjórinn.
„Við erum búin að pvl“.
„Nú?“
Góði væni lögregli minn! farið
pjer nú til hans og vitið hvað hann
segir. Jeg ætla einmitt að fá mjer
njfja skó núna. Og gleymið ekki að
tala mínu máli við hann.
Lögreglustjórinn fór, og kom
aptur að fjórðungi stundar liðnum.
En kynlegt var pað, að hann kom ekki
einsamall, heldur mikill mannfjöldi
f hælunutn á lionum.
„Nú — nú? Hvornig hefir pá
málið farið?“ tóku pau gagnbúarnir
til að spyrja.
„Og ljómandi vel; pó pað væri
nú;“ anzaði lögreglustjórinn.
„Flvað gerði dómarinn?“
„Hann hefir gefið ykkur saman
£>ið eruð hjón!“
„Gefið okkur saman!“
I>eim hefði ekki orðið mcira um,
pó eldingu hefði slegið niður fyrir
framan vitin á peim.
„Jeg að vera konan hans! Jeg
heimta skilnað!“
„Það er ekki til nokkurs hlutar
fyrir ykkur að láta svona, börnin
góð“, mælti lögreglustjórinn ofur-
spaklega. „Dómarinn hefir vald til
að gefa saman hjón, en hann getur
ekki veitt skilnað. Vitið pið annars,
hvað skilnaður kostar? Þess konar er
ekki nema fyrir vellauðugt fólk. En
livað ætli pið purfið að láta si svona!
Jeg hef til fallega og ódyra barnaskð.
Mannpyrpingin dreifði sjer blægj
Ddi. N/ju hjónin urðu ein eptir.
„Við sækjum um skilnað!“ sögðu
pau hvort um sig, fóru inn og lokuðu
hvort bjá sjer.
Um miðja nótt hina nærstu heyrði
ungfrúin hamarshögg. Hún stökk
fram úr rúminu og út að glugga.
Hún sá í tunglsljósinu, hvar Hans
stóð í stiga upp við húsliliðina hjá sjcr
og var að taka niður apamyndina.
Ungfrú Neumann kenndi sjer
einlivers í hjarta stað; og um leið og
myndin datt niður á stjettina, datt
eiunig hjónaskilnaðurinn úr sögunni,,
og friður og eining drottnuðu aptur-
í Oliulindarbæ.
266
unumt Og auðvitað dvergurinn Otur og Sóa, hiu
gamla fóstra Júönnu.
Þau höfðu ferðast I tólf vikur, pví nær án af-
lits og hafði Sóa vísað peim leið og höfðu jafnan
haldið til norðurs og vesturs. Fóru pau fyrst eptir
Iljótinu á eintrjáningsbátum 1 K) daga eða lengur,
en pá skildu pau við aðalíljótið og reru svo í 3 vik-
ur upp aukaá, sem Mavuae hjet; rann hún um margar
inílur með fram miklum fjallgarði, er Mang-anja
nefndist. £>ar gekk ferðin heldur seint sakir hinna
mörgu strengja, og urðu pau pá opt að bera bátana
yfir land, er var mjög illt yfirferðar og stundum all-
langan veg. -Loks komu pau að strengjum, er voru
svo langir og tlðir, að pau neyddust til að yfirgefa
bátana og lialda áfram fótgangandi.
í>au höfðu komist í margar hættur á vatnaleið-
inni, en pær voru sem ekkert á móts við hættur pær,
sem pau nú stóðu í, og auk líkamlegra prenginga,
preyttust pau nú daglega af hinni löngu göngu um
ókunnugt land og af pvi að bera bæði vopn og ann-
an nauðsynlegan farangur. Landið hjet Marengi, var
pað óbyggt af mönnum en lieimkynni ótal veiðidyra.
Áfram hjeldu pau, í norður og uppeptir, og pó
eigi vaeri annað en endalaus auðn og vegalengd kæmi
eptir vegalegnd, var pó jafnan meira eptir. Smám-
saman fór loptið að verða kaldara; voru pau nú að
fnra yfir nokkurn hluta hins lítt kannaða bálendis, er
skilur Suður- og Mið-Afríku. Einveran var par of-
hoðsleg og burðarmennirnir tóku að mögla og kváö-
267
ust vera komnir að lieimsendir og væru nú að fara
út yfir hann. Það voru að eins tvö pægindi, er
|>au höfðu á pessu fetðalagi; landið var svo liálent,
að enginn peirra syktist og varla var unnt að villast,
pví vegurinn, ef Sóu var trúandi, lá með fram bökk-
unum á fljóti pví, er hafði uppsprettu sína í löndum
I>oku-lyðsins.
Æfintyrin sem pau urðu fyrir, voru endalaus, en
ekki er ætlast til að peim verði lyst hjer. Eitt sinn
sultu pau í prjá daga, pví pau sáu engin dyr. Annað
skipti rákust pau á flokk skógarmanna, er gerðu
peim allmikið mein, með pví að skjóta á pau með
eitruðum örvum; drápu peir tvo beztu mennina og
pað sem bjargaði peim frá gersamlegri eyðilegging,
voru byssurnar, sem peir voru svo hræddir við og
hjeldu að væru einhver töfraverkfæri. Þegar pau
sluppu undan skógarmöDnunum, komu pau inn á
skógivaxið land, par sem fullt var af veiðidyrum og
einnig ljónum og urðu pau á hverri nóttu að lialda
peim í skefjum á hvern hátt er hægt var. Fóru pau
nú í nokkra daga um sljettu eina, er stráð var hvöss-
um steinum, sem helti flesta peirra og pá tók við, um
áttatíu eða hundrað mílur, eyðileg, öldótt grassljetta,
sem vaxin var háu grasi, er nú var farið að dökkna
af vetrarfrostinu og sem flæktist um fætur peirra við
hvert fótmál.
Nú námu pau loksins staðar á takmörkunum á
landi t>oku-!yðsins. Mændi par framundan peim,
míluvegar burtu, afarmikill klettur eða klettavegg-
270
jeg pá, frelsari, undan, heldur en að skilja við hana,
sem jeg elskaði og sem jeg liafði fostrað frá blautu
barnsbeini. Og nú standið pjer á takmörkunum á
landi pjóðar minnar. Segið til, ætlið pjer að fara
pangað, frelsari?“
„Til hvers kom jeg annars, Sóa?“ spurði hann.
„Já, jeg veit pað. Þjer komuð af heimskn
lijarta )ðar, til að svala fjfsn hjarta yðar. Ileyrið,
allt pað, sem jcg sagði yður, er satt og pó sagði jeg
yður ekki allan sannleikann. Hinum meginn við
klett pennan lifa menn, miklir voxti og mjög grimm-
ir; pað eru menn, sem vanir eru að færa guðum sín-
um útlendinga að fórn. Farið pangað og poir munu
drcpa yður.“
„Við hvaðáttu, kona?“ spurði Leonard reiðulega
„Jeg á við pað, að ef pjer metið nokkurs líf
yðar eða hennar,“ og hún benti á Júönnu, „pá mun-
iF pjer snúa við strax pegar birtir af degi og lialda
aptur til baka. I>að er satt, að pessir steinar eru par,
en dauði verður laun pess, er reynir að stela peim.“
„Þetta er heldur en ekki gaman,“ svaraði Leon-
ard. Við hvað áttir pú pá með allri sögunni um guð
°g gyðju. Ertu lygsri, Sóa?“
„Jeg lief sagt, að allt sem jeg sagði yður, væri
satt,“ svaraði hún önuglega.
„Jæja, gott og vel, jeg er búinn að fara svo
hundruðum af mílum skiptir og ætla ekki að snúa
við. X>ú getur skilið við mig, ef pú vilt, en jeg held
áfram; jeg ætla ekki að láta gabha mig svona.“