Lögberg - 14.07.1894, Page 4

4
LÖGBERG, LAUGAKDAGINN 14. JÚLÍ 1894
UR BÆNUM
—Ofl—
GRENDINNI.
Vjer leyfurn oss að intnna á pic-
nio mi mudagsskólans á triáttudafrinn.
Síðustu fregnir úr Argylenýlend-
utni sejrir, að uppskeruhorfur hafi
mjðg batnað par sfðustu vikurnar.
Úr 25 hundruðum vindla geta
menn valið úr pessa dagana á íslenzka
k iffibúsinu hjer f bænum.
Stephen Thordarson, 527 Portage
Ave., hefur nokkur rúmgóð herbergi
til leigu. Að eins barnlaust fólk verð-
U ' tekið.
Á n.orgun messar sjera II. Pjet-
ursson f old Mulvey Scool kl. 11
um morguntnn og kl. 7 um kveldið.
S innudagsskóli par kl. 2%.
Mrs. M. Anderson og dóttir henn-
ar, Miss Jóhanna Anderson, komu á
miðvikttdaginn heim úr tvegííja vikna
skemmtiferð um Norður Dakota.
E>eir, sem senda oss pðstávísanir
frá íslandi eða öðrum Norðurálfu-
lönduut eru beðnir að stíla pær ekki
1 fjelagsins, heldur persónulega
til ráðsmanns (Business manager)
blaðsins.
John A. Blöndal, sem er nú stadd-
ur f íslendihgabyggðinni í Dakota,
með ö!l áliöld til pess að taka myndir,
vcrður á Gardar P. O. frá 11. til 18.
júlí og á Akra P. O. frá 18. til 25-
júli. _______________________
Allar horfur eru nú á pví, að til-
boð pað um notkun vatnskraptarins í
Assiniboine sem Mr. Whealler, mála-
færslumaður hefur gert bænum fyrir
hönd nokkurra ónafngreindra auð-
mauna, verði pegið af bæjarstjórninni.
Anthracite-kol frá Bandaríkjun-
um á í vetur að selja við lægra verði
cn síðastliðinn vetur, $9,50 tonnið af
bcztu kolunum, í stað $10,50. Sam-
keppni Canada kolanna valda verð-
lækkuninni.
Þegar pjer purfið að fá yður ny
aktýgi, cða að láta gera við gömul,
pá komið til undirskrifaðs, sem gerir
v.ð aktýgi yðar eða selur yður ný
fyrir lœyrci verö en nokkur annar í
boryinni.
SIGURÐUR SÖLVASON.
800 Stanley St, Winnipeg.
Vjer munum ekki til að okkur
íslendingum hafi gefizt önnur ráð
betur en pau, sem Mr. Gunnl. Jó-
hannsson gaf oss í fyrra, f egar Pic-nic
íslenzka sunnudagsskólans var lialdið:
að vegna pess hvað allar „traktering-
ar“ eru dýrt seldar í listigörðunum, pá
skyldi almenningtir muna eptir pví,
að fylla körfur sínar f ódýrustu búð-
unum, áður en farið væri á slík „Pic-
nic“. Gleymið ekki pessu næsta
mánudag.
J>að’ verðiir að fara.
í fáa daga að eins, sel jeg öll
5, 5£, 6, 64, 7, 7£, 8, 84, 9, 9| centa
Prints á 5c. yarðið. Ennfremur öll
10,104.11,11^12,12^, 13, 134 og
14 centa Prints á 10c., og öll Prints
yfir 14c. á 124c.
í dag að eins, sel jeg drengjaföt
með 20 prct. afslætti.
G, Johnson,
S. W. Cor. Rosn & Isabell St’s
Sextíu og níu íslendingar lögðu
af stað frá Glasgow p. 30. síð. mán.
með Allanlínuskipi. Skipið átti að
koma til Quebec á mánudaginn var,
og verða pví pessir landar vorir ef til
vill komnir áður en petta blað verður
borið út um bæinn. Með pessum hóp
er að sögn sjera Oddur V. Gíslason,
t'tlvonandi prestur Ný íslendinga.
Annar íslenzkur hópur, fremur lítill,
tnun væntanlegur áður en langf líður.
Mjög fjölmennur íslendinga-
fundur var haldinn í húsi Verka-
mannafjelagsins á fimmtudagskveldið
til pess að ræða um íslendingadag f
sumar. Einar Hjörleifsson var kos-
inn fundarstjóri og Fred. Swanson
skrifari. Sampykkt var í einu hljóði
að halda íslendingadag 2. ágúst. Þess-
ir voru kosnir í nefnd til að standa
fyrir hátíðarhaldinu: Árni Friðriks-
son, Einar Hjörleifsson, Eggert Jó-
hannsson, B. L. Baldwinson, Gísli
Goodman, Eiríkur Gíslason, Sigfús
Anderson, Fred. Swanson og Bene-
dikt Frímannsson.
Vestur-fslenzkir námsmenn eru
önnum kafnir í sumar meðan leyfið
stendur yfir. Vjer nefnum að eins
nokkra, sem oss dctta f hug í svipinn
°g vjer vitum um: Runólfur Marteins-
son, Brandur Brandsson, Barði G.
Skúlason, Magnús B. Halldórsson og
Ó!afur BjÖrnsson eru kennarar í Norð-
ur Dakota til haustins. Tómas II.
Jónsson er kennari í Argylenýlend-
unni. Stephan Paulson er í hornleik-
araflokk, sem lcikur tvisvar oða prisv-
ar á hverjum degi í Jamestown, N. Y.,
einhverjum hinum fegursta sumar-
skemmtistað í pesssri heimsálfu. Og
Þorkell SigurSsson prjedikar á hverj-
um sunnudegi í sumar í stórkirkju
einni f Grenville, Penn. Hann lýkur
námi sínu við lúterska prestaskólann
í Philadelfíu að vori.
Kraptaverk í Iluron Coimty.
Mjöu eptibtektaveeð frásaga gam-
ALLAE KOJÍU.
Mrs. Robert Bissett, setn var kreppt
af gigt í níu ár, batnaði aptur
prátt fyrir hennar háa aldur.
Hún segir frá pví, sem hún hefur
reynt tií pess að aðrir geti haft
gott af pví.
Tekið eptir Goderich Star.
Blaðið Star hefur, í meir en prjú
ár tekið upp eptir ýmsum blöðum,
bæði í Canada og Bandaríkjunum,
frásagnir um undraverðar lækningar,
opt og tíðum par, sem menn höfðu
enga von um bata, en sem hefði feng-
ist fyrir brúkun meðals, sem kallað er
Dr. Willianls Pink Pills. Fyrir meiri
eða minni persónuleg afkynni, sem
vjer höfðum af útgefendum sumra
pessara blaða, porðum vjcr að reyða
oss á að frásagnir pessar um mark-
verðar lækningar væru ekki orðum
auknar auglýsingar, heldur væri pað
sannar frásögur um lækningu á mein-
um manna sem væru pess verðar að út-
breiðast sem mest til pess að aðrir
gætu lært af peim. Vjer höfum um
nokkurn undanfarinn tíma heyrt að
Mrs. Iiobert Bissett f Calborne town-
ship væri ein af peim, sem hefði eptir
langvarandi pjáningar fengið mikinn
bata á heilsunni fyrir brúkun Dr.
Williams Pink Pills. Af forvitni að
vita nákvæmlega um petta fór einn
frjettaritari blaðsins og fann son henn-
ar, par sem hann selur gripafóður á
Hamilton St., og spurði hann að hvað
væri satt í pessari fregn. Mr. Biss-
ett fór strax að hæla Dr. Williams
Williams Pink Pills fyrir, að hafa
læknað móðir sína, sem hefði verið
kreppt af gigt og rúmfastur sjúkling-
ur, og gefið henni aptur eins bæri-
lega heilsu og fjör eins og búast er
við að manneskja á sjötugsaldri hafi.
„Fyndu ltana sjálfa“, sagði ltann. „Jeg
er viss utn að hún segjir pjer nákvæm-
lega frá veikindum sínum, svo að pú
getur dæmt um liversu mikið ltún
hefur Pink Pills að pakka. Jeg er
sannfærður urn að pað er peim að
pakka að húti er lifandi pann dag
f dag“.
Samkvæmt pessu vingjarnlega
boði keyrði frjettaritarinn út á hir.n
alpekkta búgarð peirra Bissetts. Þeg-
ar pangað kom hafði Mrs. Bissett far-
ið að heimsækja nágrannakonu sína
Mrs. Robertson. Hún kom hlægj-
andi á móti frjettaritaranum og pótt-
ist vel vita til hvers hann væri kominn,
pví pegar hún hefði komið í bæinn
hefði sonur ltennar sagt henni hvað
óskað var eptir, og pótt henni væri
lítið um pað, að fjallað væri um ltana
í blöðunum var hún pó fús á að skýra
frá veikindum hennar og apturbata.
„Það eru hjer um bil nfu ár“, sagði
hún, „síðan jeg lagðist fyrst í gigt.
Þá lá jeg rúmföst í sjö mánuði án
pess að geta risið upp eða snúið mjer
hjálparlaust. Jeg leitaði til lækna
hjer, og jeg geri ráð fyrir að meðöl
peirra hafi hjáípað mjer pví jeg komst
á flakk og var á flakki nokkuð lang-
ann tíma, par til mjer sló niður aptur.
Þá lá jeg aptur tvö ár án pess einu-
sinni að geta stigið f fæturnar, nje
hjálpað mjer á nokkurn hált. Bless-
aður — jeg reyndi allt mögulegt,
lækna, böð, ábnrð og inntökur. Jeg
pjáðist einnig af andarteppu og tók
1 pvf eðlilega mikið út allann pennan
' tíma. Og pótt jog kæmist aptur á
flakk gat jeg ekkerc gert, nje lieldur
ffat íeK um gólfið nema með
ltjálp annara, og tneð pví að stiðja
mig við bakið á stól, scin færður var
á undan mjer. Seint utn síðir var
mjer ráðlagt að brúka Dr. William’s
Pink Pills, og pótt jeg hcfði, sem
eðlilegt var, enga trú á neinu, keypti
jeg nokkrar í Wilsou’a lyfjabúðinni,
og brúkaði pær, og pegar jeg var
búin úr tveiinur öskjuiium fann jeg
glöggt að pær gerðu mjer gott. Jeg
hjelt áfram að brúka pær og fór smá
batnandi par til jeg var orðm eins og
pú sjerð mig nú, pótt jeg hafi ekki
tekið pær nú í tvo mánuði. Nú get
jeg gengið einsömul, pótt jeg hafi
ætfð stafinn minn með mjer til pess
að verja mig fyrir slysi eða frá pví að
rasa, pá er mjcr óhætt að segja að
jeg hafi fengið undra mikla heilsubót
fyrir Pink Pills. Jeg er nú ekki leng-
ur sama ósjálfbjarga birðin á börnun-
um mínum sem jeg áður var, og Pink
Pillurnar hafa gert pað“.
Mrs. Bissett hefur verið mjög
iðjusöm og fjörmikill kvenumaður,
og hefur skýrara og meira andansfjör
en almennt gerist; hún er mikíð lesin
kona og talar aðdáunarlega sem ein
gömul Israelsmóðir. Hún hefur lifað
hjer f 48 ár og hefur pví sjeð margt
breytast, og hennar iðjusama og ó-
preytandi starfi má að miklu leyti
pakka pá velmegun og fegurð, sem
búgarður peirra er einkenndur fyrir.
Dr. Williams Pink Pills eru
óyggjandi meðal við allskonar
sjúkdómum sem stafa af óhreinu
blóði og veikluðu taugakerfi. Þær
eru óyggjandi meðal við eptirfar-
andi sjúkdóma: limafallssýki, St.
Vitus dans, mjaðma-gigt, tauga-
gigt, gigt, höfuðverk og influenza,
hjartslætti, taugaveiklun, og öllum
sjúkdómum, er orsakast af óheilnæmu
blóði, svo sem kirtlaveiki, langvarandi
heimakomu o. s. frv. Þær eru einnig
óbrygðular við öllum sjúkdómum,
sem eru einkennilegir fyrir kvenn-
fólk, svo sem óregíulegar tíðir o. s.
frv. Sömuleiðis eru pær ágætar við
öllum sjúkdómum, sem orsakast af of
mikilli áreynslu andlegri og lfkam-
legri og óhófi af hvaða tagi sem er.
Dr. Williams Pink Pills eru bún-
ar til af Dr. Williams Medical Co.,
Brookville. Ont., og Lchenestady, N.
Y., og eru seldar f öskjum, aldrei f
tylfta-tali cða hundraðatali,) fyrir 50
cts. askjan, eða 6 öskjur fyrir $2,50,
og má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með pósti, frá Dr. Williams Medical
Company frá hvorum staðnum sem
menn vilja heldur.
Ið væga verð á pessum pillum
gerir lækninga tilraunir mjög ódýrar
f samanburði við brúkun annara mcð-
ala og læknisdóma.
(Slíosmiíuu* ♦ ♦ ♦
Stefiln Stefitnsson,
329 Je.mima Ste.
gerir við skó og býr til skó cptir máli.
Allt ntjög vandað og ódýrt.
SKOTAU SELT MED 20S AFSLÆTTI
— í —
The Peoples Popular Cash Shoe Store.
434 ------MAIN STEET.
Fyrirtaks tækifæri í næstu 2o tlaga til að fá skúfatnaö'
íneö stúi’söluveröi fram aö 21. p. m.
Töskur, koffort og allt skótau, að undanteknum vorum „sjerstöku“
kvennmanna $1.50, og karlmanna $4.00 skóm, verður selt með
20 i»rct afslætti mót borgun út f hönd. Komið með straumn-
um og hagnýtið yður kjörkaupin á einhverju pví bezt valda skó-
taui, sem til er í borginni. Allar vörur eru nýjar og „upp í móð-
inn,“ svo sem: Dömu og karlmanna fínir Oxford skór, hvítir striga
skór, gulir skór, karlmanna og drengja slitskór og allar tegundir af
barna skótaui.
Munið eptir, að pessi afsláttur fæst að eins f 2o daga, fram að 21. júlí.
Engar vörur vorða lánaðat á meðan pcssi sala stcndur, nje heldur verð-
ur fólki leyft að fara með pær heim með sjer í pví skyni að fá að skila
peim aptur ef pær ekki passa.
GLEIMIÐ EKKI STAÐNUM.
J. LAMONTE.
434 - ■ -MAIN STREET.
290
cin sýndist ekkort pjást, ef til vill af pví að hún var
fædd og uppalin í pessu loptslagi, og Otur var allt
af f góðu skapi; hvorki hiti, nje kuldi, nje hungur
virtist hafa áhrif á lund hans.
„Meðan hjartað í mjer er hlýtt er mjer hlýtt,“
svaraði hann glaðlega, pegar Leonard spurði liann,
hvernig honum liði. Af Leonerd sjálfum er pað að
scgja, að hann sat pegjandi, hlustaði á stunur ný.
lendumannrnna, og var að hugsa um pað,að eptir 24
klukkus u-tdir mundi raunum flestra peirra lokið, ef
pessari eymd ltjeldi áfram. Það var áreiðanlegt, að
án matar og húsaskjóls rnundu fáir peirra lifa. Það
var áreiðanlegt, að án matarog húsaskjóls mundu fáir
peirra lifa pað að sjá dag renna optar en einu sinni.
I.oksins kom dagsljósið, og sjer til undrunar og
afarmikils fagnaðar sáu pau að regninu hafði linnt og
pokunni var að ljetta af.
Enn fengu pau að sjá auglit sólarinnai og
glöddust af hlyindum hennar eins og peir einir geta
glaðst, scm hvern daginn eptir annan og ltverja nótt-
ina eptir aðra ltafa verið f hálfdimmu, holdvotir og
kaldir inn að mergnum f beinum sínum.
Þjettasta pokan var pegar farin, en pað var
ekki fyrr en pau höfðu fengið sjer morgunverð af
liirti, sem Otur skaut í reyrnum við ána, að rakaslæð-
urnar lengra frá peim hurfu. Loks hurfu pær líka,
og pá var pað, að ferðafólkið sá f fyrsta sinni land
pað sem pað var að ferðast um. Það var statt á
sljettu mikilli, sem smátt og smátt hækkaði, pangað
til hún cndaði við rætur mikils fjallgarðs, sem var
291
pakinn snævi að ofan, og fengu pau síðar að vita, að
fjallgarður pessi var kallaður Bínafjöll. Þessi fjall-
garður var í lögun eins og hálftungl eða bogi, og
var annar bogaendinn, sem mvndaðist af snjópökt-
um tindi, beint á móti peim, og að pví er virtist
ekki meira en 25 mílur frá peim. Hinum meginn við
pennan tind var fjallabugðan óslitin og hátignar-
leg, pangað til augað gat ekki fylgt henni lengra.
Sljettan, sem pau voru á stödd, var ófrjó og hver-
vetna stráð forngrýtisbjörgum, en milli peirra reik-
uðu hjarðir villinauta og innan um pær hópar af
antílópum; en lægri fjallalilíðarnar voru paktar pjett-
um einiskógum, og voru sumstaðar rjóður innan um
pá, og mátti ætla að par væri ræktað land. Otur,
sem var álíka sjóngóður eins og haukur, leit vand-
lega í kringum sig, og sagði svo stillilega:
„Líttu parna yfir um, Baas;kerIingarnornin hef-
ur ekki logið að okkur. Þarna er borg Þoku-lýðsins.“
Leonard leit í áttina pangað sem dvergurinn
benti, og sá nú nokkuð, sem hann hafði ekki áður
tekið eptir: í breiðri bugðu við rætur fjalla peirra
sem fram undan peim voru var fjöldi af húsum;
veggirnir voru úr einhverjum gráum steini og pökin
úr grænu torfi. Sannast að segja hefði vól gotað
svo farið, ef athygli hans hefði ekki verið vakin á
bænum, að hann hefði alls ekki tekið eptir honum
fyrr en hann hefði verið rjett að honum kominn, pví
að efnið, sem bærinn var byggður úr, var svo líkt
klöppunum, sem voru' í púsundatali allt í kring um
294
umhverfis pað; cn liitt húsið, sem stóð hærra, var
paklaust, að pví er pau gátu bezt sjeð 1 pessari fjar-
lægð, og hafði öll einkenni rómversks hringleikhúss.
Fjarst í pessari hringbyggingu var afarmikill fægð-
ur steinn, og átti að vera í mannslíki, pótt sú mynd
væri all-hrottaleg.
Þau hvíldu sig nú tvæf stundir og hjeldu svo
áfram, og kom pað pá brátt í ljós, að gætur voru
ltafðar á ferðalagi peirra. Yegurinn, sem pau fóru
pptir — ef hægt er að gefa pað nafn götu, sem troð-
izt liefur af fótum manna og nautgripa—liðaðist
innan um klappirnar, og hjer og par stóðu uppi á
klöppunum menn í geitarskinnsfötum, og hjelt hver
peirra á spjóti, boga og horni. Jafnskjótt sem
ferðafólkið var ekki lengra en 250—300 faðma frá
ciuhverjum pessara manna, skaut ltann ör í áttina til
pess, og pegar hún var tokin upp, sást, að hún var
eins gerð eins og fyrsta örin, sem pað hafði sjeð; svo
bljes maðurinn í horn sitt, annaðhvort til að gefa fje-
lögum sínum merki eða sýna ferðafólkinu að hann
byði pví byrginn, stökk svo ofan af klöppinni og
ltvarf. Þetta var ekki hughreystandi, en óálitlegra
var pó pað sem á eptir kom. . Þegar pau voru kom-
in dálítið nær bænum, sáu pau stórhópa af vopnuðum
mönnum fara á bátum og flekum yfir ána, sem kring-
um bæinn rann, og safnart saman, pegar yfir um var
komið. Að lokum var öll hersveitin komin yfir um;
í henni sýndust verr meir en 1000 manns; fylkti pað
lið sjer í ferhyrning og hjelt svo móti peim.
Nú var aðalhættu-stundin komin.