Lögberg - 20.10.1894, Blaðsíða 4

4
LÖGBEUG, LAUGARDAGINN 20. OKTÓBER 1894
LJR BÆNUM
GRENDINNI.
Mr. A Freeman fór í gær vestur
í Argylen/lendu.
Mr. Thor.?teinn Oddion, kaup-
maður frá Selkirk, var á ferðinni hjer
1 bænum í gær að kaupa vbrur.
Miðvikudaginn 17. þ. m. voru
gefin saman í bjónaband af sjera Jóni
Bjarnasyni Mr. ,To*epli Laventure og
Miss Asa Jakobsdóttir.
Sjera Hafsteinn Pjetursson hefur
gefið ftgæta lóð undir kirkju p4 sem
Tjaldbúðarsöfnuður ætlar að fara að
reisa.
Oarsley & Co. auglysir á öðrum
stað hjer í blaðinu, að hann fái inn
vörur nó um helgina, sem hann ætlar
að selja mjög ódyrt. Sjá auglys-
inguna.
Fimmtudagskveldið 25. f>. m. á
að halda Mr. Laurier veizlu í Mani-
toba hótellinu lijer í bænum. Að-
göngumiðar eiga að kosta $2.50.
Sjera Hafsteinn Pjetursson fór
vestur til Argyle í gær til pess að
vera við jrrðarför Jóhannesar sál.
Sigurðssonar, er dó f>ar 1(5. p. m.
Sjera Hafsteiun kemur aptur næsta
þriðjudag.
Deir, sem 3endiois póitávíjani
frá íslandi eða öðrum Norðurálfu-
lönduui eru beðnir að stila pær ekki
til fjelagsins, heldur persónulega
til ráðsmanus (Business inanager)
blaðsins.
Einhver mesta og fallecrasta búð-
in I bænum er hjá Geo. Craig & Oo.,
522, 524 og 520 Main St. Hann seg-
ist ætla að selja vörur sínar með mjög
lágu verði ekki síður en aðrir. Sjá
auglysingu á öðrum stað hjer í bl.
Vjer leyfum oss að benda á aug-
lysingu Dr. Lougheed í Glcnboro, á
öðrum stað hjer í blaðinu. Hann
óskar poss, að íslendingar [>ar í kring
Jeiti til sín, pegar peir purfa á lækni
að balda, og lofar að verða sanngjarn
í viðskiptum við pá.
Morden-tnenn tóku heldur mynd-
arlega móti Mr. Laurier og fylgdar-
inönnum hans, mættu houum við
Winkler f meira en mílu langri pró-
sessíu, simir á hestbaki, karlar og
konur, og fyl>;du honum til Morden
mcð bljóðiæraslætti og fagnaðarlátum
miklum.
Tjaldbúðarsöfnuður hefur byrj-
»ð að byggja sjer kirkju á horninu á
Furby og Sargent strætum, Yfir-
smiðurkiikjunnar er Ilalldór Hall lórs-
son. Nefnd manna stendur fyrir
kirkjubygginffunni: Stefán Dórðar-
son, Ólafur Óiafsson, Jóiiann Páls-
son, Hjálmar Hjálmarsson, Jón Sig-
fússon.
Mr. B. T. Björnson kom úr Ar-
gyle-ferð sinni á f>riðjudaginn var.
Og eins og allir aðrir, sem um ny-
lenduna hafa farið, lætur hann mjög
vel yfir pví, hversu vel sjer hafi alis
staðar verið tekið. Margir gerðu sjer
far um að greiða veg hans á ymsan
hátt. Og pótt sumir sjeu eflaust f
lieldur Örðugum kringumstæðum
efnalega, mest sökum landakaupa,
pegar betur Ijet f ári, pá syndu peir
margir hverjir stakan vilja með að
standa í skiluin við blaðið. Sökum
tímaleysis hafði hann ekkigetað kom-
ið á sum heimili par sem hann hefði
pó langað til að koma.
Björn Jónsson, sein getið var
um í blaðinu ura daginn að lægi mjög
pungt, segir hann að hafi verið talinn
vera kominn á allgóðan bataveg.
Ekki varð hann var við annað, en að
almenn heilbrigði væri par meðal ís-
lendinga, pótt nokkuð beri á tauga-
veikinni á meðal innlendra manna,
sjerstaklega f Glenboro.
Æíimiiming.
Eins og getið var áður um í pessu
blaði andaðist lijer í bæ í húsi sínu
að 72Ö Jemima Str., Jónatan Jakobs-
son Samsonsonar og Guðrúnar Jóns-
dóttur. iiann mun hafa verið fæddurí
október 1828 á Sólheimum í I.axár-
dal í Dalasyslu og ó!st upp hjá for-
eldrum sínurn tií 15 ára aldurs, að
peirra missti við. Eptir pað dvaldi
hann lengsít af til fullorðins ára í Bæ
í Hrútafirði. Árið 1858 giptist hann
Margrjetu Skúladóttir systur peirra
nafnkunnu bræðra Jóns á Söndum f
Miðfirði og Einars á Tannstaðabakka
í Hrútafirði. Dau lifðu Saman í ást-
ríku h jónabandi um 12 ár, prátt fyrir
pað að konan var veik síðustu 3 áiin,
og kom pá í ljós sem endrarnær, hatis
mikla polgæði og stilling, sem ein-
kenndi allt hans líf. Dau eignuðnst
6 börn, af peitn lifa 5. Heima á ísl.
1 sonur og 2 dætur, öll ógipt. Hjer
í Ameríku 2 synir, Skúli ógiptur f
Chicago og Jakob giptur vestur við
haf í Victoria, B. C. Var ekkjumað-
ur um 10 ár, og ekki að eins vann
með frábærnm dugnaði fyrir sínum
ungu börnurn, heldur einnig græddi
fje. Arið 1880 gekk hann aö eiga
Sigprúði Óiafsdóttur Andrjessonar,
atorkurnanns ogsmiðs, sem lengi bjó
í Bæ í Króksfirði, og Helgu Guð-
mundsdóttur frá Víðidalsá við Stein-
grímsfjörð. Dau eignuðust 4 börn,
sem 3 dóti ung, en eiu dóttir lifir
heima á íslandi hjá móðurfólki sínu.
Hingað fluttist hann ásamt konu sinni,
sein nú lifir hann, árið 1887 og hafa
pau mest allan pann tíma síðan dvaliði
hjer í Winnipeg. Jónatan sál. var
vel greindur maður, alla tíð mjög
gætinn og stilltur og sló sjer lítið út,
en fróður og skemintinu, pegarmaður
tók liann tali. líáðvandur og hrein-
skiptinn í öllu, og gat ekki af öðru
vitað eða annað virt en dáð og dreng-
skap. Staðfesta og tryggð var hans
aðaleinkenni, enda sannur vinur vina
sinna. Að líkamsatgjörvi var hann
mesta hraustmenni, hár og herðabreið-
ur, og allur vel vaxinn og fríðleiks-
maður á yngri árum. Dugnaði hans
er viðbrugðið, og var hann sannkall-
aður víkingur til allrar vinnu, og
eiun frægasti formaður sem ísland
hefur átt í hans tíð. Var um 30 ár
formaður á Gögri við Húnaflóa að
vestan og buðust honum opt tækifæri
að fara með pilskip, sem hann pó ald-
rei páði, utan eitt sumar, sem hann
fór íerðir sem styrimaður milli Nor-
vegs og ísl.Árið 1885 fann hann fyrst
til veiki peirrar, sem að lokum leiddi
hann til bana; pað var visnun, og mun
hafa upphaflega sprottið af ákaflegri
áreynslu, vökum og vosbúð, sem 3am-
fara voru hákarlalegum á Gögri og
einungis í peirri von fór hann hingað
vestur að fá bót heilsu sinnar en varð
árangurslaust, og eptir að hingað koin
gat hann á engu verki tekið. Sjúk-
dóm sinn har hann með frábæru preki
og stilling, gat optast dregizt á liækj-
um urn húsið og síðasta daginn, sem
hann lifði, var hann á fótum kl. 12 en
kl. hálf-tvö var hann andaður.
Jarðarför hans fór fram pann 10.
'p. m. að viðstöddum æði-mörgurr. og
var mjög virðuleg í alla staði; hús-
jkveðju og líkræðu flutti sjera Jón
Bjarnason og fylgdi líkförinni vestur
í grafreit og jós liann par moldum.
Ekkjahans á heiður og virðing skilið
fyrir alla pá lofsverðu dyggð og um-
hyggju,sem húu bar fyrir honum lífs
og liðnum. Til pess að ættingjar og
vinir pess Játna heima á íslandi geti
fengið að vita pað, mætti geta pess
að pessi 7 ár, síðan hingað kom, liefur
hún, án nokkuirar aðstoðarfrá öðrum,
borið alla lífsbyrðina og veitt honura
fram í dauðann alla hjúkrun og að-
hlynning sem hugsanlega gat verið
honum til bóta, og prátt fyrir pað hef-
ur hún komizt yfir töluverð efni.
Lárus Guðmundsson.
r
Islendingar i Selkirk!
Hjer með bið jeg alla pá, sem
skulda mjer, að borga eða að minnsta
kosti að gera einhverja samninga við
mig viðvíkjandi skuldum slnum fyrir
nœstu mánaðamót. Ef menn verða
ekki við pessum tilmælum mínum inr.-
an pess tiltekna tima, neyðist jeg til
að selja skuldir peirra.
TH. ODDSON,
W. Selkirk, - Man.
Arinbjorn S. Bardal
Selur likkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaðnr sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Eigin tye.
Sjilid verdid á
Buxunum
vid dyrnar
Sjáid verdid il
Fatnadinum
$1,50
í gluggunum
- í -
Tlxe
Blue Store.
434 Main Street.
Merki: Blá stjarna.
T. H. Lougheed, M. D.
Útskrifaður af Man, Medical University.
Dr. Louglieed hefur lyfjabúð 1 sam-
bandi við læknisstörf sín og tekur því til
öll sín meööl sjálfur. Selur skólabækur,
ritföng og fleira þessháttar.
Beint á móti County Court skr fstofunni.
GLENBORO, MAN.
OLE SIMOSON
mælir með sínu nyja
Scandinavian Hotel
710 MainStr.
Fæði $1,00 á dag.
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
CLAEKE & BUSH
527 Main St.
Sl.oo Slcoi*
Vort augnamið er að draga menn til vor mcS
því að hafa vandað og émlingargott skótau.
Vjer höfum nú mikiS af stíílkuskoin $1.50, sem
vjer seljum á $1.00. Finir karlmannaskór
$D5 nú á $1.39.
A. G. MORGAN.
412 Main St. Mclntyre Bloek.
458
XXX KAPÍTULL
FkAN’CISOO IlÆriR FVBIR YFIBS.JÓN SÍNA.
Degar pau höfðu lokið máltíðinni, sem var lijer
um bil einj daufleg eins og unnt var með góðu móti
að hugsa sjer, fóru pau að tala saman.
„Hafið pið nokkra von?“ spurði Júannahina prjá.
Leonard hrissti höfuðið og svaraði:
„Ef ekki verður sólskin í byti á morgun, verð-
um við tekin af lífi“.
„Þá eru litlar horfur á að við lifum, Baas“, sagði
Otur stynjandi, „pví að kveldið er eins og kveldin
hafa verið pessar síðustu 5 vikur. Dað er engin
furða, pó að pað fólk sje harðlynt og illt, sem á heima
í öðru eins loptslagí“.
Júanna hjelt höndunum fyrir andlitið um stund
og sagði svo: •
„Deir sögðu ekki, að neitt mein ætti að gera
yður, Leonard, nje heldur Francisco svo pað getur
verið, að pið sleppið“.
„Jeg efast um pað“, svaraði Leonard; „og svo
er pví svo varið, ef jeg á að vera alveg hreinskilinn,
4&Ö
að jeg vildiheldur deyja með yður, ef pjer cigið að
deyja á annað borð“.
„Dakk’ yður fyrir, Leonaid“, sagði hún góðlát-
Rga, „en pað hjálpar hvorugu okkar mikið, eða hvað
finnstyður? Ilvað skyldu peir ætla að gera við
okkur? Kasta okkur ofan af hausnum á líkneskj-
unni?“ Og henni rann kalt vatn milli skinns og
1 örunds.
„Dað er svo að sjá, sem sú ástúðlega fyrirætlan
vaki fyrir peim; en livað sem pví líður, pá parf ekk-
ert okkar að lifa pað að svo verði með okkur farið.
Ilvað er meðal yðar lengi að verka, Júanna?“
„Hálfa mínútu pangað til maður mis3Ír meðvit-
undina, byst jeg við, og stundum skemur“.
„Ertu viss um, að pú notir pað ekki, Otur?
Hugsaðu pig nú um; binn dauðdaginn erbræðilegur“.
„Nei, Hjarðkona“, sagði dvergurinn. Nú, peg-
ar bráð hætta vofði yfir, var hann orðinn eins og
hann hafði verið, áður en hann leitaði sjer huggunar
í ölinu, hugprúður, til í allt og stilltur; „pað vakir
ekki fyrir mjer að láta fleygja mjer ofan 1 pollinn.
Nei, pegar að pví er komið, ætla jeg að stökkva pað
sjálfur af frjálsum vilja, og ef jeg bíð ekki bana af
pví — og allir otrar vita, hvernig peir eiga að stökkva
ofan í poll — og ef jeg get ekki sloppið undan pess-
um mikla vatnabúa, pá ætla jeg að berjast við hann
fyrir lífi mínu. Já, og jeg er að búa mig út með pað
sem ieg ætla að hafa að vopni“. Og hann stóð upp
og fór inn í svefnherbergi sitt.
402
stendur, að jeg hef sagt yður petta allt, pvf að yður
mun ekki vera mikil ánægja að pví að heyra pað, og
pað kann að vera yður til ama á síðustu stundum Hfs
yðar. Jeg byst við, að jeg hafi gert pað af pví að
mig langaði til að vera hreinskilinn við yður, áður
en jeg fer pangað, sein við missum allar okkar ástir
og allar okkar vonir“.
„Eða náum peim“, sagði Júanna og liorfði eun
fram fyrir sig.
Svo varð pögn eina mínútu eða lengur, pangað
til Leonard, sem bjelt, að hano hefði fengið allt pað
svar, sem liann ætti að fá, fór að hugsa um, að pað
inundi vera betra, að liann lofaði henni að vera einni
nokkra stnnd. Rjett pegar liann var að standa upp,
hreyfði Júanna sig til góðlátlega; hægt, mjög hægt,
sneri hún sjer við að honum, hægt rjetti hún út st-
völu bandleggina, svo vafði hún peim skyndilega
um háls honum og lagði höfuð hans upp að
brjósti sjer.
Eitt augnablik var Leonard forviða með öllu;
hann gat naumast trúað pvt, að hann væri með fullu
ráði. Svo rankaði liann við sjer og kyssti hana
bíiðlega.
Rjett á eptir smeygði Júauna sjer út úr faðm-
inum á lionum og sagði: „Hlustaðu á mig, Loonard;
skyldu allir karlmenn vera aular, eða skyldir pú vera
undantekning? Jeg veit pað ekki, og jeg kæri mig
ekkert um að vita pað, en óneitanlega er pað kyn-
legt, að pað sew valdið bofur uijer svo wikillar kval-