Lögberg - 31.10.1894, Síða 4

4
LÖCBERG, MILYIKUDAGINN 31. OKTÓBER 1894
ÚR BÆNUM
—Ofl—
GRRNDINNI.
í síðaita blaði er fyrri kona Jð-
hannesar heitina SiOurðssonar nefnd
Kristfn EirSksiIóttir, en átti að vera
Kristjani EirSksdóttir.
Sá október, som kveður oss í dag,
hefur verið einhver sá mildasti októ-
ber, sem menn rnuna eptir hjer, venju-
legast lítið frost á nóttum en hlýindi
á dagiun.
Mrs. Jón Sijrfússon, Toronto
Ave , hefur afhent mjer $50.00. I>að
er jrjöf frá binu íslenzka kvennfjelagi
i Winnipeg til Tjaldbúðarsafuaðar
( Winnipeg Tabernacle ). í nafni
safnaðarius votta jeg gefendunum
innilegt pakklæti fyrir pessa höfðing-
legu gjöf.
Winnipeg, 4. okt. 1804.
IJafsteinn Pj etuksson.
Mr. Kri*tján B. Jónsson úr Ar-
gylenýlendunni, sonur Björns Jóns-
sonar, kom hingað til bæjarins fyrir
s ðustu helgi. Ilann segir föður sinn
hifa verið á góðum batavegi, pegar
haun fór heiman að. I>að er lungna-
bólga, sem hann hefur legið í, og er
p tð annaðhvort í priðja eða fjórða
sinn, sem hann liggur f peirri veiki.
Mjer er kunnugt um, að pað hef-
ur verið breitt út um bæinn, að jeg
sje hættur að sjá um jarðarfarir. Jeor
leyfi mjer að lýsa pá sögusögn lirein
ósannindi; jeg tek að mjer að sjá um
útfarir hjer eptir eins og að undan-
förnu, og skal láta hlutaðeigendum
verða paðsvo kostnaðarlítið, se.n frek-
ast er uunt, hvort sem peir vilja hafa
mikla viðhöfn eða litla.
S. J. Jóhannesson.
710 Iíoss Str.
í ráði er, að íslenzki leikflokkur-
ian hjer í bænum Ieiki, svo fljótt sem
hann fær pví við komið, tvö rit, og
eru æfingar pegar byrjaðar. Ritin
eru „Ævintýri á gönguför11 og
„Skugga-Sveinn“. „Ævintýrið-1 er
al.nenningi kunnugt siðan í fyrra.
t>að mun pá hafa dregið að sjer fleiri
áhorfendur en nokkur ísleuzkur leik-
ur hjer hafði áður gert, og orðið
möanum t.iI jafnmeiri ánægju, enda
urðu leikendurnir varir við talsverðan
k ir út af pvf, að peir skyldtt ekki
leika optar en pcir gerðu. „Skugga-
Sveinn“ munapturá móti fáum kunnr,
cins og hann verður nú leikinn. Höf-
undurinn hefur tvfvcgis breytt leikn-
ym frá pvf sem hann var prentaður.
t>að var prentaða ritið, sem hjer var
I tikið f bænum fyrir hálfu öðru ári
sfðan. Fyrri breytingin hefur nokkr-
um sinnum verið leikinn áíslandi, en
síðari breytingin mun í fyrsta sinni
verða leikiu, af pe3sum Winnipeg-
leikflokk. Flokkurinn borgar höf-
undinum 100 ,kr. fyrir handritið, og
vonar að leikurino muni verða vel
sóttur, með pvf að engutn blöðum er
um pað að fletta, að hin S'ðasta broyt-
ing er til mikils batnaðar.
Æviminning.
Eins og getið var um í síðasta
Lögbergi andaðist miðvikudagskveld-
íð 24. p. m. að heimili sínu 44 Winni-
peg Ave. hjer í bænum, Mrs. Guðrún
Einarsson, dóttir sjera Jakobs Finn-
bogasonar, síðast prests f Steinnesi í
Húnavatnssýslu, og konu bans Þuríð-
ar Þorvaldsdóttur. Hún ólst vfst að
mestu leyti upp hjá náfrænda sfnum
og tengdabróður, sjera Þorvaldi
Bjarnarsyn-' á Melstað í Miðfirði. Hún
var fædd 19. júlí 1864 að Staðarb ikka
í Miðfirði; flutti til Amerfkuárið 1887
frá Melstað í sömu sýslu; giptist 16.
janúar 1889 Jóni Einarssyni frá
Valdasteinssöðum f Hrútafirði. VarC
peim hjónum priggja barna auðið, og
eru tvær dætur peirra enn á lffi, en
son sinn á öðru ári misstu pau hjón
26. ágúst síðastl.
Gúðrúu sáluga hafði legið rúm-
föst að mestu leyti síðan 8. júní og
lengst af pungt haldin. Var hún all-
an panti líma stöðugt undir læknis-
hendi. Tvisvar var hún flutt á sjúkra-
hús bæjarins til að ópererast, og virt-
ust báðir peir uppskurðir takast eink-
ar vel, prátt fyrir pað pótt einkum
hinn fyrri væri talinn einn hinn allra
erviðasti uppskurður, sem nokkurn
tímaer gerður. Báðar pessar óperati-
ónir gerði hinn góðfrægi læknir, Dr.
H. II. Chown, sem allan pennan langa
veikindatíma lagði hi.oa nákvæmustu
alúð á að hjálpa sjúklingnum; en pað
virtist vera eins og ák'iarðað, að allar
tilraunir yrðu árangurslausar, pví
eptir nokkurn bata sló henni prisvar
niður aptur, fyrir breyting á sjúk-
dómnum í livert sinn.
Guðrún sáluga var sjerlega vel
greind kona og betur að sjer gjör urn
flesta hluti en almennt gerist um kon-
ur, sem alast upp f sveitum á íslandi;
ennfremur var hún skyldurækin, trú-
kona, starfsöm jáfnvel um megn fram,
og trygglynd vinum sínum. Eiga
pvf eptirlifandi eiginmaður hennar og
dætur á barnsaldri á bak að sjá ágætri
eiginkonu og umhyggjusamri, ást-
ríkri móður.
Jarðarförin fór fram frá heimili
binnar látnu á föstudaginn og flutti
sjera Hafsteinn Pjetursson ræðu.
ÍSLANDS FlíJETTlR.
Niðurl. frá 1. bls.
11. Stykkishólmur ............ 233
12. Sanðárkrókur.............. 181
13. Eski fjörður.............. 167
14. Húsavík ................... 166
15. Flatey .................... 155
Milli 70 og 100 íbúa liafa 5 kaup-
tún: Patreksfjörður (99), Flateyri (90)
Vopnafjörður (70). Tvö eru með
færra en 20 manns: Papós (18), og
Reykjarfjörður (15).
Rvík 19. sept. 1894.
Klakageymsluhós stingur banka-
stjóri Tr. Gunnarsson upp á að upp
sje komið hjer í bænum, svo stóru og
fullkomnu, að birgt geti upp gufu-
skip milli landa, er flytja vilja par til
lagaðan fisk ísvarinn — flata fiska og
lax — og ekki síður til pess að geta
geymt par sfld til beitu. Hann flutti
fyrirlestur um pað o. fl. í verzlu aar
mannafjelaginu 15. p. m., er gerður
var að mjög góður rómur, og nefr d
kosin (5 manna) til að íhuga pað
mál frekar og undirbúa stofnun hluta-
fjelags í pví skyni.
Hinn 13. p. mán. andaðist merk-
isbóndinn Brynjólfur Magnússon í
Nýjabæ á Seltjarnarnesi,eptir margra
ára vanheilsu. Ilann var fæddur 1830.
Rvík 22. sept. 1894.
Þjóksárbróin. Full 5 fet eru
pað, sem eystri brúarstólpinn er lægri
en sá vestari. Hitt er pó enn lakara,
ef satt er, pað sem liaft er eptir ná
kunuugum mönuum, að vestari stöp-
uilinn sje líka of lágur, með pví að
áin gangi jafnhátt honum 1 hlaupum.
Brúarefnið (p. e. brúin sjálf ó-
samansett) er nú komið áEyrarbakka,
með seglskipi frá Nowcastle, og verið
að skipa pví par á land. Á síðan að
draga pað á hjarni í vetur austur að
brúarstæðinu.
Tíðakfaií. Enn helst lijer prá'
lát rigninga- og ro'atíð, um suður-
land allt. Hefur heyskapur orðið fyr-
ir pað endasleppur og erfiður. Þó
munu heyföng manna almennt eigi
mjög fjarri lagi. Þerrikaflinn eptir
höfuðdag bætti stórum.
Að norðan er par á móti að frjetta
öndvegistíð, beztu purka fram til
pessa tíma og ágætan heyskap.
Rvík. 26. sept. 1894.
Rannsókxarfekð dr. Þokvalds
Thoroddsen. Hann hefur ferðazt I
sumar um Múlasýslur og Austur-
Skaptafellssýslu. Lagði af stað frá
Seyðisfirði upp á Hjerað 17. júlf, fór
paðan suður Exi til Berufjarðar og
rannsakaði svo hjeruðin paðan suður í
öræfi. Fann í Austur-IIorni fágæta
grjóttegund, gabhró. Um pær
sveitir, Austur-Skaptafellssýslu, geng-
ur skriðjökull niður hverja fjallskoru
að kalla má, og er par pví ágætt tæki-
oinib smx fgr
Inn til Stefáns Jónssonar á noiðaustur horni Ross og Ii-abeil
stræta, og sjáið pau ógryuni af haust og vetrar varningi sem
h'nn hefur nú fengið inn. Þið konur og stúlkur, komið og
sjáið ullardúkana, »em Si. Jóusson selur riú á 15 og 20 cent,
og gleymið pá heldur ekki öllum r-ieiin fallegu tvíbreiðu 25
cerita kjóladúkuin, sein núna eru seldir á pessu verði. Sömu-
ieiðis góð og vörnl'ið vctrar Jackets frá $4.00 og upp. Þið
rnuniið tæpleira fá íietra annars staðar. Ennfremur hefur St.
Jónsson fengið ínu mikið af vönduðum karlmanna og drengja-
fötum ásamt vetrar-ytírhöfnum, nærfötum, húuin, vetlingum
og sokkum og margt fleira. Allar pessar vörur selur St. Jóns-
sori mjög ódýrt fyrir peninga. — Komið pví iiin og sannfærið
sjálfa yður um pað sem auglýst er; með pví græðið pjer en
tapið engu.
Nordausturhorn Ross og Isabell stræta
Burns cSc Go.
Pr. Sí, Jonsson.
færi til að skoða háttalag og eðli
skriðjökla. Að pví búnu hjelt hann
úr Lóni upp í Víðidal, og paðan um
hálendið við au3turenda Vatnajökuls.
Hefur pað verið lítt kunnugt áður;
eru par vötn allmörg hjer og hvar, er
eigi sjást á Uppdrætti íslands. Marg-
ir hrikalegir tindar upp úr austurjaðri
Vatnajökuls, en vestar sljettar hjarn-
breiður. Þá skoðaði hann Eyjabakka-
jökul og fór yfir Jökulsá við jökul-
röndina, skoðaði síðan Þjófahnúka og
önnur fjöll kringutn Snæfell og nokk-
uð af hálendinu v!ð Brúarjökul og par
fyrir vestan. Hjelt síðan niður Fljóts-
dal og um Hjerað til Loðmundarfjarð-
ar og um aðra firði og víkur norðnr
allt til Hjeraðsflóa.
Það sem dr. Þ. Th. á nú eptir að
yfirfara af landinu er Langanes og
mikið af norðursýslunum: Eyjafjarð-
ar, Skagafjarðar og Húnavatns; býst
við að purfa til pess 3 sumur.
Seyðfirðingar hjeldu dr. Þ. Th.
veizlu 17. p. mán., með ræðum og
Ilvík. 29. sept. 1894.
Fjármarkaðik. Fjártaka á fæti
lítu" út fyrir að verða muni allmikil í
haust. Meðal annars sendir pö.ntun-
arfjelag Dalamanna 6,000 sauði og
veturgamalt fjeá einu skipi, sem kein-
ur til Borðeyrar, og við pann farm
bætir kaupmaður Riis par 1500 frá
sjer. Þeir Björu kaupmaðut Sigurðs
son í Skarðsstöðog S. Richterí Stykk-
ishólmi (Gramsverzlun) leigja Stam-
ford í sameiningu einaferð undir 1000
sauði frá hvorum. Um Suður-Þing-
eyjarsýslu og Eyjafjöið voru markað-
ir um garð gengnir, er frjettir hafa
síðast borizt. Þar hafði McKinnon
(Slímon) og kaupmenn einhverjir
keypt til muna, og gefið 14—15 kr.
fyrir tvævetra sauði, og 10 kr. fyrir
veturgainalt, allt óviktað.
Tíðakfar. Ágætissurnar og bezti
heyskapur yfirleitt um allt norður og
austurland. Ve3tanlands meðalhev-
skapur, og pó heldur betur, einkum'
slæm nýting á töðum og beyannir
endasleppar sakir votviðranna pennan
mánuð allau nema fyrstu vikuna af
honum.
Skrifað úr Skagafirði 10. sept.-
„Þessi sláttartími, sein nú er að enda,
hefur verið hinn figætasti. Gras-
spretta í góðu meðaliagi, nýiing hin
bezta, svo að hey eru moð mesta móti
hjá bændum,ogöll með beztu verkun“.
Ur Snæfellsnessýslu skrifað 23. p.
máti.: „Hjer í sýsíu liafa genf>ið
langvinn úrfelli, og stundum stórrign-
ingar, Ileyskapur víst ekki raeiri en
í meðallagi, s-ikir ópurrkanna. Margir
eiga dálítið af heyi úti enn“.
Hvat. rak 18. p. mán., (sept.) á
Barðastöðum í Staðarsveit á Snæfells-
nesi, prítugan milli skuiða.
Dáin er 6. maí siðastl. ein af
beztu konum Holtaprestakalls á Rang-
árvöllum, Sigríður Árnadóttir, hús-
freyja á Litlutungu í Árbæjarsökn.
Ilinn 14. dag agústmán. andaðist
að Loptsstöðum í Gaulverjabæjar-
hreppi Ingibjörg ljósmóðir Guð-
mundsdóttir, 69 ára að aldri.
Klakageymsla. Hlutafjelag var
sett á stofn bjer í gærkveldi í pví
skyni að koma hjer upp klaka-
geymsluhúsi fyrir forgönf>u banka-
stjóra Tr. Gunnarssonar, er kosinn var
í biáðabyrgðarstjórn ásamt B. J. rit-
stjóra og konsúl W. Christensen, sem
og til að semja fiuinvarp til laga fyr-
ir fjelagið.^JAð hússmíðinni verður
tekið til að vinna nú pegar eptir belg-
ina. Húsið (20+12 álna) á að standa
á stakkstæði konsúlg C. Ziinsen, hjerna
megin við lækjarósinn.
Rvík. 3. okt. 1894.
Heiðirsgjafir. Þessir hafa
með úrskurði landshöfðingja 31.
ágúst p. á. fengið heiðursgjafir úr
styrktarsjóði Kristjáns konungs IX.,
140 kr. hvor:
Ilalldór lireppstjóri MagnússoD 4
á Sandbrekku í Norður-Múlasýslu,
Ólafur bóndi Þormóðsson á Hjálm-
holti í Árnessýslu, báðir lýrir framúr-
skarandi dugnað í byggingum, jarða-
bótuin og öðru, er að búnaði lýtur.
Eptir ísafold.
476
XXXI. KAPÍTULI.
í AFTURBIRTING.
Leonard tók Júönnu upp í fang sjer og hraðaði
sjer úr svefuherberginu fram í hisætissalinn; par
staðnæmdist hann hikandi, pví að hann vissi ekki,
hvað næst mundi bera við. Sóa hafði farið á undan
lionum, og stóð nú, umkringd af prestunum fjórum
og með blys 1 hendi sjer, upp við veggian, par sem
hún liafði legið bundin kveldið, sem Otri hafði verið
byrlaður svefndrykkurinn.
„Skalli hefur liðið í ómegin af ótta; hann er
heigull“, sagði hún við prestana og benti á pað sem
Leonard bar á örmum sjer. „Opnið pið leynigöngin,
og svo skulum við halda áfram.“
Þá ýtti einn presturinn á stein í veggnum; steinn-
inn ljet undan, og varð pá eptir svo stór hola, að
hann gat stungið inn hendinni og tekið í einhvern
leyni útbúnÍDg af öllu sínu afli; við pað kom fram
partur af veggnum eins og hann ljeki 4 hjörum, og
kom stigi pá í ljós og hinum meginn við hann var
pröngur gangur. Sóa fór á undan hinum ofan stig-
ann, bar Ijósiö og Ijet sjer annt um að halda pví
4 i /
pannig, að lítil birta fjelli á Leonard og byrði lians;
á eptir iienni kotnu tveir prestar, svo Leonard með
Júönnu, og síðast gengu hinir tveir prestarnir og
lokuðu leynidyrunum á eptir sjer.
„Svoua er farið að pví,“ hugsaði Leonard með
sjer og sneri við höfðinu til pess að sjá til prestanna,
enda fór ekkert fram hjá honum.
Otur hafði farið á eptir Leonard út úr herbergi
Júönnu og sá pau fara, pó að hann væri nokkuð frá
peim, pvf að hann sá í myrkri eins og köttur. Þegar
vegwurinn hafði lokazt aptur, sneri hann sjer að
Francisco, sem sat á rúminu, og var annaðhvort að
biðjast fyrir eða í pungum hugsunum.
„Jeg lief sjeð, hvernig peir búa til liolu í vegg-
inn“. sagði hann, „og fara par út. Nýlendumenn-
irnir, fjelagar okkar, hafa sjálfsagt farið pá leiðina.
Heyrðu, eigum við að reyna hanaV-1
„Til hvers er pað, Otur?“ svaraði presturinn.
„Göngin liggja að eins inní dýflissur musterisins, og
pótt við kæmumst pangað, mundum við verða tekn-
ir par, og allt mundi komast upp, par á meðal petta
bragð“, og liann benti á klæði öcu, sem hann var í.
„Satt er pað“, sagði Otur. „Við skulum pá
setjast i hásætin og bíða pangað til peir taka okkur“.
Svo peir gengu að stóru stólunum settust á J>4
og hlustuðu á pramm varðmannanna fyrir utan hlið-
ið. Svo fór Francisco aptur að biðjast fyrir, en
Otur tók að syngja um afreksverk pau er hann hafði
unnið, og sjerstaklega mjög langan söng, sem hann
480
, I.áttu aptur augun og hallaðu pjer aptur á
bak, pá sjerðu ekkert,“ svaraði Otur. „Iíafðu llka
meðalið við höndina, pví að nú er stundin komin.“
„Jeg hef pað við höndina,“ svaraði hann. „Guð
fyrirgefi mjer pessa synd, pví að jeg get ekki látið
fleygja mjer lifandi fyrir Orminn.“
Otur svaraði engu, en tók að gæta pess vand-
lega, sem gerðist fyrir neðan hann. Musterið var
fullt af poku, sem liktist reyk frá pessari miklu hæð,
og gegnum pessa blæju gat hann grillt i hinn dökka
og ókyrrláta fjölda peirra púsunda, sem parna höfðu
sctið liðlanga nóttina til pess að siá lok pessa sorg-
arleiks, fólkið var að tala saman í lágum róm og
liljómurinn ljet í eyrum hans líkt og gnýr fjarlægra
vatna. Fyrir aptan lianti stóðu fjórir prestarnir í
röð, hátíðlegir og pegjandalegir, og störðu út í gráu
pokuna; en fyrir ofan pá, umhverfis pá og fyrir neð-
an pá var autt og ægilegt rúm. Það var voðalegt
{Tarna að vera; allar skelfingar, sem inennirnir og
náttúran eiga yfir að ráða, voru parna samankomnar,
og jafnvel dvergurinn, sem ekki ljet sjer allt fyrir
brjósti brenna, hræddist hvorki dauða n;e djöful og
var ósnortinn af öllum trúarlegum efasemdum, hann
fór að finna lirollkulda setjast að hjartanu í sjer. Af
Francisco cr pað að segja, að að svo miklu leyti, sem
hann vissi af sjer, var hann að biðjast fyrir heitt og
innilega, svo að veriðgetur, að liann hafi ekki pjáðst
eins mikið og búast hefði mátt við.