Lögberg - 21.02.1895, Blaðsíða 5

LÖGBERG riMMTlJ DAGINN 21. FEBRUAR 1895.
Úr Iiiuitásbyg'gðí.
Skugga-Sveini, Hann liælir sjer af
Jjví, að hann hafi lifað frjáls og óháð-
ur. Enginn maður er ófrjálsari í
J>eim leik en einmitt hann, enda
kannast hann við J>að, að i 11 hati ævin
verið. I>ó að menn gangi nú ekki
svo langt að leggjast út, eins og
Skugga Sveinn, J>á eru menn andlega
að halda 1 sömu áttina eins og hann,
J>egar J>eir eru farnir að gera sjer í
hugarlund, að ófjelagslyndið og ein-
trjáningsskapurinn sje frelsi.
Sumum kann nú að f>ykja pað
nokkuð kynlegt, að jeg skuli hafa
sett skáldskap vorn, einhver fegurstu
blómin í menntaakri vorum, í sam-
bandi við annað eins illgresi eins og
ófjelagslyndið og eintrjáningsskap-
inn. En jeg held, að ef J>eir gæta
vel að muni þeir komast að þeirri nið-
urstöðu, að sami tíðarandinn hafi um
hvorttveggja leikið, hafi verið það
lífslopt, sem hvorttveggja hefur að
sjer andað. Skorturinn á fjelagslyndi
meðal íslendinga er ekki eingöngu
„íslenzkur nihilismu3“, heldur jafn-
framt slðustu skvetturnar af öflugri
öldu, sem nsið hefur langt úti á
heimshafinu.
En hann er ekkert betri fyrir það.
Og þar sem eins er ástatt eins og
meðal Vestur-íslendinga, er ástæða
til að gjalda alvarlega varhuga við
honum. l>ar sem jafnmikið los er á
öllu, og allt er komið jafn-skammt
eins og vitanlepa hlytur að vera hjá
fátækum innflytjendum I framandi
landi, þar mega menn sannarlega
ekki við því, að hætta að leggja rækt
við tilsóknaraflið í sálum vorum. I>að
er víst óvíða í heiminum, sem menn
hafa meiri þörf á að reyna að halda
saman um allt það sem menn geta
með nokkru móti komið sjer saman
um, heldur en hjer.
Ekki svo að skilja, að menn hafi
ekki allstaðar þörf á því — þó ekki
væri til annars en styrkja sig 1 því
góða, sem þeir sjálfir vilja. t>að
halda margir, að þeir geti alveg eins
haldið fast við hugsjónir sínar, þó að
þeir njóti engrar aðstoðar í því efni
frá öðrum mönnum. En slíkt er ó-
endanlega miklu örðugra en þeir
halda. I>ví er nú einu sinni svo varið,
að allur þorri manna er breyzkar og
óstöðugar verur, sem þurfa að verða
fyrir persónulegum áhrifum vina
sinna oj. samverkamanna til þess að
fara ekki út af strykinu, sem hugsjón
þeirra hefur fyrir þá dregið, eða til
þess að komast á J>að aptur, ef þeir
hafa frá því vikið. Þið munið öll
eptir Pjetri postula. Hann afneitaði
meistara sfnum. Og það var ekki
hugsjónin sjálf, sú hugsjón, sem hann
barðist fyrir bæði á undan og eptir,
sem kom honurn til að iðrast og bæta
ráð sitt, heldur var það það, að hans
mikli meistari og vinur leit á liann.
Við það rifjaðist upp í sál hans ond-
urminningin um alla þeirra samvinnu
og allt það sem meistari hans hafði
verið honum. Og svo vitið þið hvern-
ig fór. Og án þess jog vilji gera
neitt lítið úr nokkrum okkar, þá ligg-
ur mjer við að hald.i, að, þegar allt
kemur til alls, sjeu fæstir okkar meiri
andlegir manndótnsmenn heldur en
Pjetur postuli.
Manitoba J>ingió
var sett á fimmtudaginn í sfðustu
viku, að viðstöddum miklum mann-
grúa. Aður en fylkisstjórinn las upp
hásætisræðuna var forseti kosiun, með
því að forsetinn, setn verið hefur
nokkur ár undanfarin, Mr. Jackson,
hafði sagt af sjer. Mr. Finley Young
var kosinn í hans stað.
í hásætisræðunni var fyrst minnst
á komu landstjórans og frúar hans til
vesturlandsins, og fögnuður látinn í
ljós út af því, hve vel þeim hafði ver-
ið tekið af alþýðu manna, sem væri
vottur um þann hlýja hug, er þjóðin
bæri til krúnunnar. Fylkisbúum var
samfagnað út af ríkulegri uppskeru
síðastliðið ár, og óánægja látin í ljós
út af því, hve vörur bænda hefðu ver-
ið f lágu verði, sem að miklu leyti
hefði vegið upp móti uppskerunægð
inni. Minnzt var og á, að óvenjulega
mikið af gripum hefði verið sent út úr
fylkinu sfðasta ár, og talið gleðilegur
vottur þess, að bændur væru nú hætt-
ir að treysta með öllu á hveitirækt.
Skýrt var frá, að fylkisstjórnin hefði
fengið því til leiðar komið, að styrkur-
inn frá Dominionstjórninni hafði verið
aukinn, og þar sem það hefði verið
deiluatriði um nokkurn tínia, væri
það ánægjulegt, að kröfuin fylkisins
hefði að mestu orðið framgengt. í>ar
næst var minnzt á þann úrskurð
brezka leyndarráðsius, að gengið hafi
verið nærri rjettindnm kaþólskra
manna hjer í fylkinu með skólalögun-
um, og að Dominionstjórnin hafi þvf
vald til þess að gera ráðstafanir til
þess að bæta úr því. Enn væri stjórn-
inni ókunnugt um, hvort sambands-
stjórnin mundi krefjast J>es«, að þeim
lögum yrði breytt. En lýst var yfir
því afdráttarlaust, að fylkisstjórnin
ætlaði sjer að engu leyti að víkja frá
stefnu sinni í því máli, og jafnframt
talið lfklegt,að ef Manitobamenn yrðu
látnir einir um hituna, mundi skóla-
fyrirkcmulagið, eins og það hefur
verið lögleitt hjer í fylkinu, innan
skamms koinast á hvervetna innan
fylkisins endimarka. Svo var skýrt
frá því, að fylkisstjórnin hefði álitið
skyldi skyldu sína, að gefa sem ná-
kvæmastar upplýsingar nefnd J>eirri
er Dominionstjórnin iefur sett til þess
að rannsaka, hver ástæða sje til um-
kvörtunarinnar um að flutningsgjald
það er C. P. R. fjelagið heimtar sje
óhæfilega hátt.— Að þvf er snertir
löggjöf þá er skýit var frá f hásætis
ræðunni að væri í vændutn, mun J>að
hafa einna mesta þýðingu, að búfræð-
iskennsla er fyrirliuguð í alþýðuskól-
unum, og er það sanikvæmt þingsá
lyktun, sem samþykkt var á fylkis
þiuginu í fyrra.
Fylkisreikningarulr fyrir siðasta
ár voru lagðir fram J>egar þingsetn-
ingardaginn, og er það í fyrsta sinni,
sein nokkurstjórn hjer f fylkinu hef-
ur haft þá tilbúna svo snemma, enda
mun \ era svo til ætlazt, að J>ingtím-
inn verði nijög stuttur í þetta sinn.
Forsetinn tilkynnti, að Edward
Dickson, þingmaðurinn fyrir Lans-
downe (sem mest umtalið hefur orðið
út af í sambandi við ólag það, sem
orðið hefur á sveitarreikningunum
hjá honum) liefði lagt niður þing-
mennsku.
Umræðurnar um hásætisræðuna
hófust á inánudagskveldið. íV r. Mc-
Intyre gerði tiliögu um að þingið
þakkaði fyrir hana, og Mr. Burrows
studdi. Af atriðum þeiin er fram
komu f ræðutn manna það kveld voru
merkust ummæli Jögstjórnarráðherr-
ans, Mr. Siftons, út úr skólamálinu,
þar sem hann bar skólamálið saman
við járnbrautarmálið. Hann sýndi
fram á, að Dominionstjórnin hefði
lagalegt valu til þess að banna fylk-
inu járnbrautalagning, enda hefði
hún og áður notað það vald, en nú
fyndu allir það, að hún ætti ekki að
gera það. Eins væri tneð skólamálið.
að því leyti, að samkvæmt síðasta
leyndarráðsúrsktirði hefði Dominion-
stjórnin vald til þess að banna fylk-
inu að haga sínum aiþýðumenntamál-
utn eics og því þætti bezt; en það
væri jafnrangt af henni að gera slíkt
eins og að banna járnbrautarlagning
S fylkinu.
Á þriðjudaginn var haldið áfram
umræðunuin um hásætisræðuna, og
var þá skólamilið að.tlumræðuefu-
ið. Mr. Fisker átaldi stjórnina fyrir
stefnu hennar f því máli, áleit sjálf-
sagt, að hún ætti að slaka til, svo að
Dominionstjómin fengi ekki tækifæri
til þess að taka fram fyrir hendurnar
á Manitobamönnnm með löggjöf um
þetta efni. Ilon. Mr. Ca.neron, fylk-
isritarinn gaf svipað svar eins og lög-
stjórnarráðherrann hafði gefið degin-
um áður og kvað ekki nema eiun veg
til þess að binda enda á þetta mál,
og vegurinn væri sá, að Dom-
inionstjórnin lýsti yfir því, að hún
ætlaði að láta menntamálalöggjöf
fylkisins afskiptalausa.
Meðal tillaga þeirra sem fram
voru lagðar þennan dag var ein frá
Mr. Fisher viðvíkjandi skólamálinu í
sömu átt, sem ræða hans hafði stefnt
í. Hún á að koma til umræðu í dag.
Herra ritstjóri Lögbergs.
Jeg bið yður svo vel gera, að
Ijá eptirfylgjandi línjin rúm í b'.aði
yðar.
í 3. nr. He;m>kr. J>issa árs er
samtíningur úr frjettigrein, stm jeg
sendi ritstjóra hennar, og b ið hann
að Ijá rúin í blaðinu, en hvað lierra
ritstjóranum hefur baggað með að
taka ekki alla graiuina, en tína held-
tir saman úr henni orð og orð á
stangli, sje jeg ekki, nema honum
hafi þótt hún of glósufá til náungans.
Mönnum þykir [lijer kalt á degi
bverjum. I dag er austan grimmdar-
stórhríð, sú fyrsta, sem komið hefur
hjer í vetur. í gær voru 02 gr. á
Fahrenheit. Það er inesta frost, sem
komið hefur hjer í vetur. Suma sting
ur í tiefið af kveljandi sársauka, og
aðrir geta ekki snýtt sjer og verða
því að sjúga upp f það.
Við vorum óhejipnir með J>resk-
ingu í haust. Vjel sú, er vjer feng-
um, þreskti svo illa, að mikið af hveit-
inu varð eptir í stráinu. Menn treystu
hjer á góða uppskeru næstliðið haust,
og befðu fengið hana allgóða, liefði
gopherinn ekki skemmt hana eins
hroðalega eins og hann gerði, og
voru þó allar brellur, sem hugsazt
gátu, við hafðar til þess að eyðileggja
hann. Sumir höfðu dýráboga, sumir
hunda sína og ketti til þgss að drepa
hann, og við þær tilraunir fjell inikið
af honum. Nú ætla allir að eiga hund
og költ og b>gi næ>ta suaiar, J>ví að
centin vantar til þess að kaupa eitur.
Svo hugsa bændur til að fá sjer
betri preskivjel til að J>reskja fyrir
sig Fyrir hveiti okkar fengum við
hæsta markaðsverð, sem var þá 38—
40 cent fyrir bushelið. Kartöflur
spruttu sumstaðar vel og sumstaðar
illa, hafrar illa.
í grein eptir hr. S. B. Benedikts
son, sem birtist 1 1. nr. Ileimskringlu
þetta ár, eiu taldir 18 landeigendur,
en hjer er enginn búinn að fá eignar-
rjett á landi sínu; en 19 búendur eru
hjer, sem eru að vinna fyrir eignar-
rjetti á heimilisrjottarlöndum. Hann
segir hjer góðan markað fyrir allt,
sem liægt sje að framleiða. Það er
fullmikið sagt. Hjer erenginn mark-
aður fyrir ket. Prjóules gekk ekki
nema lítinn tíma í haust. Smjör
seldist á 12 cent, en á 15c>nt á næsta
markaðsstað austan við, 8 mílum aust-
ar. Egg seljast á 8 cent. Svo er
eiun stór ókostur við markaðinn, sem
við opt verðum fyrir, þegar við förum
til markaðar, er það ekki til, sem við
ætlurn að kaupa, og verðum við svo
að gera tvær til þrjár ferðir eptir því.
Slíkum markaði er ekki hælandi.
Sinclair P. O. 7. fobr. 1895.
Ásmundur Guðjónsson.
CAIV I OBTAIN A PATENT f For a
Srompt answer and an bonest opinion, write to
IUN N COM who have had nearly flfty years’
experience in the patent business. Communica-
tions strictly confldential. A Ilnndliook of In-
formation concernina l*ntente and bow to ob-
tain them sent free. Also a cntalogue of mechan-
ical and scientiflo books sent free.
Patents taken through Munn & Co. receive
sneoial notice in the Sclentlflc Americnn. and
thus are brought widely before the publlcwith-
out cost to the inventor. This splendld paper.
issued weekly, elegantly illustrated, has by far tli8
largest ctrculation of any scientiflc work in the
world. 93 a year. Sample copies sent free.
Building Kditlon, monthly, $2.50 a vear. Singie
copies, ‘-£5 cents. Kvery number contains bcan-
tirul plates, in colors, and photographs of new
houses. with plans. enabling butlders to show the
latest designs and secure contracts. Address
MUNN & CO., New Youk, 3«1 Broadway.
<Etm ^timrib
°g
nllt ardd unx biflixg;
fást allskonar togundir af bezta
tóbaki, sígörum og pípum í
Army & Navy Tobaksbud
fyrir verð, sem á við tímann. I>eir
hafa ágætt reyktóbak I luktuin Uátum
og pípur af öllum mögulegum sortum
fyrir eins lágt verð og hægt er að
fiuna nokkurs staðar í bænum.
Komið og fáið ykkur rr k.
W. BROWN & GO.
Stórsalar og Smása r.
537 Main Stk.
Rafurmagnsstofuij.
Rafurmagns lækninga stofnun
Professor W. E. Bergman læknar með
rafurmagni og nuddi gigt, líkamsvisn-
un og hárlos á höfðum. Hann nem-
ur einnig burtu ýins lýti á andliti
hálsi, handleggjum, og öðrum lík-
amspörtum, svo sem móðurmerki, há
hrukkur, freknur ofl. Kvennfólk ætti
að leita til hans.
Room D, Rvan Bi.ock, Main St.
Telophone 557.
í RAKARABÚÐ
M. A. Nicastros
áið þið ykkur betur rakaða fyrir lOc.
en annarsstaðar í bænum. Hárskurður
25c. fyrir fullorðna, 15c. fyrir ung
linga. Tóbak og vindlartil sölu.
ÍÍ3T Main Strcet,
næslu dyr við O’Connors Hotel.
Jeg hef 110,000, sem jeg get lán-
að með mjög rýmilegum kjörum gegu
góðu fasteigna veði. Einnig hef jeg
ús og hæjarlóðir til sölu með góðnm
kjörum.
II. Lindai,.
366 Main Str.
mwm—■———
Arinbjorn 8. Bardal
Selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag og nótt.
629 Elgin /^ve.
ii
ákript liennar. l’eningarnir liafa ævinnlega verið
borgaðir reglulega. Einu sinni hitti jeg þá herra
Pogle og Quick, en þeir reyndust þrákjálkar með
hörð og Óendurfædd björtu. Fyrir tveimur árum
skrifaði jeg þeim, sagði þeim, að þú værir nú kom-
inn af skólaaldri, og spurði, hvað nú skyldi gera.
Hjer um bil viku síðar fjekk jeg stutt brjef, og stóð
þar, að þú ættir að halda áfram að vera hjá mjer; en
með því að þeir vildu ekki, að þú yrðir að iðjuleys-
'ngja, átti jeg að fá þjer einhvern nytsaman starfa,
hvern sem mjer þætti hentugastur. Jeg hef engin
önnur skeyti frá þeim fengið; og nú veizt þú eins
mikið eins og jeg“.
bað kann að virðast undarlegt, að jeg skyldi
aldrei liafa reynt að f& sltka skýringu. En þó að
Mr. Porter væri ekki sjerlega harður við lærisveina
i, sfna, eins og jeg hef áður tekið fram, þá var eitthvað
okkur kynni að hafa langað til þess. Ilann þagnaði
aptur; en jeg gat enn ekkert sagt.
„Hvers vegna segirðu ekki eitthvað, Sílas?‘‘
hrópaði hann og barði bart 1 borðið með hnefanum.
„Hvað — hvað viljið þjer jeg segi?“ sagði jeg
stamandi“.
„Jeg vil þú segir satt — bvað veiztu?“
„Jeg veit ekkert — jeg segi það satt, jeg veít
ekkcrt“.
Pað var illúðlegur svipur á lionum, eins og liann
14
jeg komizt að þeirri niðurstöðu, að þú skulir lijeðan
af hjálpa henni með drengina11.
Hann hallaði sjer aptur á bak í stólinn um leið
og hann sagði þetta, og bjóst auðsjáanlega við því,
að jeg mundi ekki ná andanum, þegar jeg heyrði
slíka tilkynning —, enda fór liann ekki fjarri sanni
með þeirri tilgátu, þvf að það er ekki því að leyna,
J>essar frjettir komu mjer mjög á óvart.
„X>að er mjög hátíðlegt hlutverk, sem þar er
lagt í óæfðar hendur“, hjelt liann áfram og saug upp
f nefið; „en þú hefur ævinnlega gengið á vegi hinna
lireinhjörtuðu, og hið dýrmæta sæði, sem jeg liof
sáð svo rikulega, hefur ekki, að því er þig snertir,
fallið meðal steina og þyrna.
Kennarastarf mitt átti að byrja næsta dag. Jeg
var honum í raun og veru mjög þakklátur fyrir þetta,
J>ví að jeg var svo barnalegur, að mjer fannst þetta
vera einstök góðvild; og jeg sagði Mörtu það, J>egar
jeg kora aptur fram í eldhúsið.
Marta var mjög blátt áfram, og J>að brást aldrei
að hún sagði það sem lienni kom í hug.
„Ekki veit jeg, hvað þakklátur þjer þurfið að
vcra, Master Silas“, sagði hún. „Reiðið þjer yður
á það, að húsbóndinn hefur sitt eigið gagn fyrir
augum. Miss Júdit er orðin mjög þreytt á verkinu,
og bún er að búa sig undir nokkuð; og hvað ætti
liann að gera, ef hún skyldi fara? I>að væri ekki
J>ægilegt fyrir hann að fá ókunnugan mann inn í
liúsið. Sjáið J>jcr nú ekki, að hann gat ckki án yðar
7
haldinu um stund, og benti vinnukonunni að Ijúka
upp dyrunum.
Eptir drykklanga stund kom maður, prýðilega
búinn, inn í stofuna; haun var merkilega fölleitur,
og það bar iniklu meira á fölvanum, vegna þass að
roaðurinn hafði brafnsvart alskegg, svart, hrokkið
hár og stór, svört augu. I>egar jeg sá hann, kom f
mig þessi undarlegi brollur, sem hjátrúarfullir nieun
segjast finna til, þegar gengið sje yfir gröf þeirra.
Hann stóð í dyrunum og leit á hópinn með óendan-
legri fyrirlitn:ngu.
„Þegar þjer hafið lokið bænalestri yðar,“ sagði
hann háðslega við kennara minn, „þá þarf jeg nokk-
uð að segja yður“.
Sjera Obadia Porter roðnaði, hikaði við e'tt
augnablik, stóð svo upp og sagði með guðrækais-
söngli: „Við skulum biðja guðs blessunar yfir alD
bjer, og svo ekki biðjast meir fyrir í kveld“.
Aðkomumaður rak upp fyrirlitningar og ÓJ>ol-
inniæðis-óp, fleygði sjer á legubekk og tók enn ekki
ofan. Við vorum skyndilega rekin út úr herberginu,
og presturinn og dóttir hans nrðu ein eptir með
komumanni, sem svo litla guðrækui sýndi.
Svo leið meira en ár áður en hann kom aptur,
svo jeg vissi. Svo fóru komur hans smátt og smátt
að verða tíðari. Miss Júdit og liann voru mjög opt
satnan. Jeg sá þau opt lialda niður eptir veginuin
og lciðast; og smátt og smátt fór jeg að taka eptir
J>vf, að bún bcið komu hans með mikilli óþolin næði,