Lögberg - 31.12.1896, Blaðsíða 4

4
LOOBTCKG FIMMTTTDAGTNN 31, DEIOSEMBER 1&96.
LOGBERG.
GtfiS út aB 148 PrincessSt., Winnipeg, Man.
*f The Lögberg Print’g & Publisino Co’t
(Incorpornted May 27,1820),
Ritstjóri (Editor); SlGTR. Jónasson.
Businras Manager: B. T. Björnson.
Amrlfainflrar: Smá-anprlýalngar í eltt sklptl 26c
yrlr 30 or<3 eda 1 þml. dálkslenfdar, 75 cts um mán.
frdlna* Á stærrl auglýslngnm, eda auglýsingumum
lengrl tíma, afliláttur sptir samningl.
Oá#ta<f« »klptl kaupenda verður að tllkynna
skriflega og geta um fýrverand* bástad JafnfrHmt.
Utanáskript til afgreidslustofn bladsins er:
The Lögberg Printing A Publiah. Co
P. O.Box 8B8,
Winnlpeg, Man.
Utanáskrlpfttil rltstjórans sr:
Editor Löfberf,
PO.Box308,
Winnipeg, Man.
mmmm Samkv*mt landsllgmn er npps^gn kanpenda á
bladiógíld, nema hannsje skaldlans. þegar hann sev.
irupp.—Kf kaupandi, sem er í sknld vid bladid flytn
rtstferlnm, án þess ad tilkynna heimilaskiptin, þá er
þad fýrir dómstólunum álitin sýnileg sðnnum fýrr
prettvíeum tilgangi.
— FlMMTUDAGIHl* 31. DE8. 1886 —
I jóðólfur og vesturf.irir,
t>að befur opt verið bent áí Lög-
berj/i, hvemip andinn hefur verið 1
Djóðólfi g»ffD''art Vestui-íslending-
um. Nú hefur t>jóðólfur enn einu sinni
tekið sig til og skrifað eina pessa
„durgslegu1* greiu sína um vesturfarir
1 tilefni af pví, að Mr. W. H. Paul-
8o»i er nú á Islandi til að gefa mönn-
um par upplýsingar um fylki pett»,
sem Vestur-íslendÍDgar eru mannfiest-
ir í, og hag landa sinna bjer yfir höf
uð. Greinin er í pvi blaði t>jóðólfs
sem kom út 27. f. m., og pó hún sje
noakuð löng, pá er hún svo gott sýn-
is orn af rithætti og anda blaðsins,
að vjer getum ekki stillt oss um að
prenta haDa alla 1 Lögbergi, alveg
eius og hún er í Þjóðólfi. Greinin
hijóðar 8vo:
„MANNAVEIÐAE KANADA-STJÓENAE.
Enn einu sinni hefur Kanada-
stjórninni póknazt að senda hingað
einn erindsreka til að „leiða íslend
inga 1 jdlan 8annleika“ og piédika
fyrir peim petta venjuleg-a evangell-
um, um fyrirheitna landið 1 Kanada,
«r flóir f mjólk og hunangi. Eru par
landflákar miklir enn óbyggðir, sem
stjóminnf pykir leiðinlegt að horfa á
mannlausa ár eptir ár. En pess vegna
seilist hún einkum eptir íslendiugum,
til að byggja pessi eyðilöud, að henui
virðast peir nógu skrælingjalegir til
að geta sætt sig við allan skollann.
£>eir séu ekki svo góðu vanir beima
hjá sjer. Og stjórnin launar sendlum
sinum 8voríUega,að engum Vestur ís-
lendingi, getur komið til hugar að
bafna slfkum kjstaboðum. Og pessir
landar er gerast erindsrekar stjórnar-
innar á pennan bátt, gera pað sjálf
sagt allir af ást til g-amla ættlandsins,
en alls ekki f eigin hagsmuna skyni
E>eir pykjast gera svo ákaflega mikið
góðverk á fólkinu að leiða pað burt af
gamla hólmanuro, svo að bér geti
fækkað til muna og vinDukrapturinn
porrið í landinu og er pað harla hug-
ulsamt og samboðið sönnum íslend-
ingum.
Nú ber einriigdável í veiðar fyrir
útboð af Islandi: aflaleysi á Suður-
landi og jarðskjálptavandræðin í A'U-
es- og RaDgárvalJa8ýslu, og pessu
hefúr Kanadastjómin haft veður af,
sem vænta rnátti og hugsað gott til
glóðarinnar að láta ekki jafngott tæki-
færi sér úr greipum ganga. En illa
pekkjutn vér pá Arnesinga og Rang-
vellinga að minnsta kosti, ef peir láta
vesturheimskan agenta vindpyt sveifla
sér vestur um haf til að pæla par upp
óbyggða landflftka, pótt peir nú um
stund hafi orðið fyrir voðalegu áfelli,
sem með guðshjálp og góðra manr a
mun bráðlega verða að fullu bætt.
Skyldi pað ekki verða eins affarasælt
að pæla upp ísleuzku jörðina bérna
heima, og sjá hvað hún getur fram-
leitt, ef dugnaði og atorku er beitt.
Vér munum sfðar minnast dálítið á
þoð atriði. Og skyldi pað ekki geta
tr-kizt, að koma sjávarútvegmum í
be.tra horf og gera hann arðsamari
fy.rir almenning, en nú er? t>að er
enginn efi á, að pað getur tekizt, og
pað er spá vor, að áður en næsti aldar-
fjórðungur er liðinn verði hér að ýmsu
leyti allt öðruvfsi umhorfs á sjó og
laDdi en nú, svo framarlega sem vér
fáum að njóta vorra beztu krapta, og
vesaldómur og vonleysi sest ekki í
hásæti En pá purfum vér fyrst og
fremst að spyrna betur í pópturnar
og sporna duglega gegn pví, að vest-
urheimskum mannsroölum takizt að
hrjóða hina allt of punnskipuðu fylk-
ingu landsbúa frekar en orðið er, og
stefna par með landinu og framtíð
pess í bersýnilegan voða. Fari peir
sem fara vilja, böfum vér jafnan sagl,
pað er engum, sem dettur f hug að
hepta persónulegt frelsi eiustaklings-
ins að pvi leyti. En vér viljum fá að
vera í friði fyrir öllum Kanadastjórn-
arsendlum, er hingað koma til manua-
veiða. Vér purfum ekki á peirra
milligöngu eða tálræðum að halda til
pess að sjft, hvað oss og landinu f
heild sinDÍ er fyrir beztu.
E>að er harla leiðinlegt, að íslend-
ingar vestanhafs skuli verða til pess,
að vinna ættlandi sínu stórtjón, sem
stjórnarsendlar, hingað til lands. En
fari ekki sá fyrsti, sein stjórnin velur,
pá grípor annar við pví feginshendi
segja peir, pvf að atvinnan er girni-
leg, og petta er auðvitað satt. Hinn
almáitogi ,,dollar“ stingur samvizk-
unni svefnporn, og svo er teningun-
um varpað.
Eina ráðið til að losna við veiði-
bjöllur Kanadastjórnar eptirleiðis, er
pví að Iáta pær fljúga beim til sín
aptur fenglausar, svo að pær geti ekki
fært búsbónda sínum neina brað, pví
að pá eru líkindi til, að hann hasist
sraásaman upp á pvl að varpa dollur-
unum sínum á glae til fleiri slíkra
fýluferða.“
í petta sinn höfum vjer hvorki
pláss nje tfma til að gera pær athuga-
semdir við ofan-prentaða grein, sem
vjer ætluðum að gera og sem ástæða
er til að gera, heldur drepum að eins
á nokkur af atriðunum.
Fyrst af öllu skulum vjer taka
pað fram, að pegar tillit er tekið til
hvernig E>jóðólfur og fleiri blöð á ísl.
—°g jafnvel íslenzkt blað bjer vestra
—hafa látið um petta nýja föðurland
íslendinga og hag peirra landa, sem
hjer búa, pá er engin vanpörf á að
senda menn til íslands til að leið-
rjetta pær hugmyndir, sem nefnd blöð
eru að reyna að koma inn hjá fólki á
íslandi viðvíkjandi pessum atriðum.
EnginD, hversu andvigur sem hann
kann að vera vesturförum, mun vera
svo ósvífinn að halda pví fram, að
nokkur maður fái eða geti fengið
rjetta hugmynd um petta land og hag
íslendinga og annara, sem pað byggja,
af greinum sem birst hafa I E>jóðólfi
um pað efni. Allt, sem staðið hefur
I pvf blaði um pað efni, er auðsjáan-
lega Bkrífað í peim tilgabgi að fæla
menn frá að flytja hingað með peim
grýlu greinum.
Reynzlan hefur nú sannað svo af-
dráttarlaust, að peir ísl., sem biogað
hafa flutt, hafa bætt hag sinn, að
engum uema pverböfðum, sem aldrei
láta sannfærast af neinu, dettur f hug
að efast um pann sannleika. E>ver-
höfðar peir, sem enn reyna að mót-
mæla pessu, vita mikið vel, að peii
eru að fara með rugl, en peir kæra sig
ekki um pað, ef peir að eins geta
pannig flekað einhvern fáfróðan landa
sinn og hindrað hann frá að flytja
burt. E>verhöfðar pessir pykjast vera
föðurlandsvinir, en mörgum verður að
álíta, að pessi föðurlandsást beri æði
mikinn keim af eigingirni, að hin
sanna ástæða sje, að viljaengan mann
láta fara burt af landinu svo peir geti
feDgið ódýra vinnu. E*að má nú kalla
petta föðurlandsftst, en pað er sannar-
lega engin pjóðarást innifalin f að
leitast við með öllu móti að hamla
pví, að menn bæti kjör sín og niðja
siuna með pví að flytja til annara og
betri landa. Síðan útfiutningar byrj-
uðu frá ísl. fyrir bjer um bil fjórðungi
aldar s<ðan, hafa einar 12 púsundir
manna flutt burt, en pó hefur fólkið
ekki fækkað á landinu svo teljandi
sje. Margra alda reynzla hefur sýnt,
að fólkið fjölgar mjög hægt á ísl. og
bendir petta á, að pó enginn maður
hefði flutt*vestur um haf, pá mundi
fólkið á ísl. vera lítið fleira cd dú er.
E>að liefur pví verið stór hagur fynr
pjóðina, hvað aukriinfr hennar sneitir,
að petta fólk hefur flutt burt. ísl.
fjölga svo miklu hraðara lijer í landi
en á ísl., að nú eru bjer fyrir vestan
haf nærri 20,000 ísl. sálir. E>etta
bendir til, að áður en hálf öld er liðin
verða Vestur-ísl. eins margir (og
miklu efnaðri og menntaðn) og
landar peirra á ísl. Að sporna við
að pjóð sío verði aflmeiri en nú á sjer
stað er engin pjóðarást — pó pað
megi kalla pað ættjarðarást að tjóðra
sjerhvern við púfuna, sem hann er
fæddur á.
Hvað snertir óbyggðu löndin,
sem E>jóðóliur talar um með slikri
fyrirlitningu, pá eru pau einmitt hið
mikla aðdráttar-afl, bæði fyrir íslend-
inga og aðra. E>að pótti ekki ónýtt
LODKÁPUR,
YFIRFRAKKA,
YFIRSKÓ,
ULLARNÆRFÖT,
á íslardi til forna að fá par gefins
land, og var pó enginn blettur til par
sem jafnaðist á við pessar óbyggðu
lendur, sem E>jó*6lfur talar um með
fyrirlitningu. E>ó Djóðólfur pæli
jörðina til eibfðar á ísl., pá yrkir
hann par aldrei hveiti, eða aðrar dýr-
mætar korntegundir, svo pað, sem
blaðið segir f pví efni, er argasta
fjarstæða og rugl.
E>6 E>jóðólfur geti ekki skilið
pað, pá hafa allir peir menn hjer
vestra, sem unnið hafa og vinna að
flutningi íslendinga hingað, gert pað
og gera af sannfæringt fyrir, að peir
hafi verið að vinna pjóð sinni gago
með pví, en ekki vegna peirra fáu
dollara, sem peim hafa verið borgaðir
í kaup sem embættis.nönnum landsins
hjer. E>að eru nógir vegir hjer til
að vinna sjer fyrir eins miklu og
LODHÚFUR,
SKINNVETLINGA,
„MOCCASINS“,
ullarAbreidur
—OG—
ALLSKONAR KARLM ANN AKLÆDN AD
Allt gegn mjög lágu verði og í kaupbætir
10 Procent Afslátt
þegar kaupandi borgar strax í peningum.
Jeg heíi fengið óvenjulega góð kaup á
DRY GOODS^-p^
og skal skipta hagnadinum sanngjarnlega á
millum kaupenda og seljanda.
CROCERIES^^
get jeg líka selt ódýrt, til dæmis:
5 pund bezta kaffr fyrir ............$1.00
1 “ Tomson’s kaffibætir...............10
3 “ Evap. epli..................... .25
4 “ Rúsínnr...........................25
og margt fleira þessu líkt.
Ýmsa hluti hefi jeg frá næstlidnu ári, sem jeg sel
nú fyrir HÁLFVIRDI.
Fr. Fridrikssoriy
_____CLENBORO
Ef Ykkur Er Kalt
Komid og kaupid hjá mjer
270
um verið leidd saman og samtengst f sögu pessari,
sem engum kæmi til hugar að trúa, ef hún væri ofin
inn I skáldsögu. Hefur ekki allt petta einhverja
sjerstaka pýðingu, Fidelia?“
Hún leit upp stórum augum og henni hnykkti
við, og sagði:
„Mjer hnykkti við,“ sagði hún, „af pví, að pjer
Avarpið mig með fornafni mfnu.“ En svo óskaði hún
með sjálfri sjer að pessi orð væru ótöluð.
„Eruð pjer reið við mig??“ spurði hann. „Kys-
uð pjer heldur, að jeg nefndi yður ekki með nafn-
inu yðar?“
„E>að gerir ekkert til; en jeg er óvön pvf, og
pvf varð mjer illt við. E>jer hafið aldrei kallað mig
Fidelfu áður,“ sagði hún.
„Maður verður einhvern tíma að byrja á pví,“
Bagði hann.
„Verður maður—hvers vegna?,“ sagði þún.
„Ó, pjer vítið hvers vegna,“ hrópaðihann; „pjer
hljótið að vita pað mikið vel—sökum pess, að jeg
elska yður, Fidelía—sökum pess, að jeg er ástfang-
inn af yður, og sökum pess, að jeg óska eptir að
pjer verðið konan mín.“
Nú varð augnabliks pögn, og Gerald beið ang-
istarfullur en pegjandi eptir svari. Og pó var hann
gUður yfir að hafa talað orðin. £>að var nú búið;
pú var pað opinbert; pað var hugljettir f pví.
„Kallið mig ætíð Fidelíu,“ sagði hún.
„Ó, elskan mín,“ brópaði hanu, og lagði arminn
270
En samt fannst henni að hún gæti ekki sagt Gerald
pá ögu— en sem komið væri. Svo hún hafði líka
leyndarmál, sem hún varð að dylja. E>annig akildu
pau, pessir einlægu elskendur, að hvort um sig hafði
ofurlítið á samvizkunni, er hitt mátti ekki vita að
svo komnu.
En Fidelia var pó sælli en harm pótt hún segði
ekki lafði Scardale frá sælu sinni petta kveld. Hún
var bæði uppburðarlítil og feimin viðvíkjandi pvf að
játa ást sína.
XVIII. KAPITULI.
ATBUEÐUEINN Á ÁEBaKKANUM.
Mr. Bo8tock hafði ætfð verið frámunalega kurt-
eis við Gerald Aspen s'ðan hann gerði sig sekan í
klaufastykkinu við skilmingarnar. E>að virtist sem
skilmingakennarinn pættist aldrei geta gert nóg í
pá átt, að afmá úr huga Geralds endurminninguna
um petta óhappastrik. Gerald var allt of góðlyndur
til pess, að erfa petta hið allra minnsta. Hann var
mikils til of ótortrygginn til pess, að leyfa nokkrum
grun inngöngu f huga sinn eða ala nokkurn grun f
brjósti. Hann var mjög hrærður yfir pessari tak-
markalausu og ónauðsynlegu iðrun, sem Bostock
ljet í ljósi. „Eins og hann hefði getað að pessu
gert, aumingja maðurinn,“ sagði Gerald margsinnis
274
„Jeg elska pig“, andmælti hún, „af öllu hjarta
og öllum mætti mínum. Jeg hef aldrei fur.dið til
hins minnsta snerts af ást áður. En jeg verð
standa við pessa ákvörðun mína, Gerald—og
verður að styrkja mig í að halda við hana“. Hún
leit í augu hans með fullu trúnaðartrausti, um löið
og hún sagði petta.
Margbreytilegar tilfinningar toguðust á í bjarta
Geralds.
Hún elskaði hann—elskaði hann—elskaði engaa
annan; pað var hin fyrsta hugsun hans. öll hræðsla
hans viðvíkjandi Rupert Granton hafði verið aNe^
ástæðulaus. E>að hefði átt að vera nóg til, að fýÚ®
sál hans fögnuði. En pá kom pessi bitra hugsun-"
hún ætlaði ekki að giptast honum. E>ví pað
pað sem pessi ákvörðun hennar pýddi. Hún ætl»^1
sjer ekki að giptast fyr en hún hefði uppgötvað allh
er snerti dauða föðyr hennar, og hann, Gerald sjálfur»
yrði að bjálpa til að uppgötva petta. Og bann,
Gerald, vissi nú pegar alit sem hægt var að fá
vita um petta mál, en hann mátti ekki segja henni
pað. Hann gat ekki samvizku sinnar og sóma vegD
ljóstað upp leyndarmáli Ruperts Grantons—•nel’
hann gat ekki gert pað jafnvel til að eignast
eliu sem Konu. Hann gat ekki beðið Granton
bjarga sjer úr pessum vanda með pví að segjahonu®
alla söguna eins og hún var—hann gat ekki beðið
Granton að gera sjálfan sig hræðilegan í augnm
Fideliu, og að vekja viðbjóð hjá lafði Soardale áSJeI