Lögberg - 29.04.1897, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMMTUDAGINN 29 APRÍL 1897
5
VEGGJA-PAPPIR.
Nú er kominn si. tími setn náttöran íklatðist skráða sfnutn, og tíminu
sem fátækir ouf ríkir pryða heimili síu innan tneð Vejrgfja-pappír.
Spursmálið fyrir kaupandanum er: Hvar get jeg fengið hann falleg
astan ojt billejrastan? en peir setn rcynslu hafa fyrir sjer eru ekki
lengi að hugjsa sig utn að fara til
R. LECKIE, veggja-pappirs-
sala, 425 IVIain St.
20 jegundir 4 5 cent rúllan o^r mikið úrval fyrir 6c , 7i, 10 og upp.
Borða 4 lo., 2, 2^, 4 ojr upp. Mr. Á. KGGERTSSON viuuur i búO-
inni og ætíð til reiðu að tala við ykkur.
Defndin) ætlaði að útbyta öllu sam-
skotafje, er kæmi í hennar hendur, og
var Winnipeg-nefndin ánægð með
teglurnar, pví pær eru að hennar
Miti í fullu samræmi við áskorun J>4,
er almenningi hjer var send og til-
gang gefendanna.—Upphæðin, sem
Wtnnipeg-nefndin sendi í byrjun
apríl, var $1,200, er vlxlað I enska
peninga (ávisun á Ijondon) gerði
41245.9.0, sem er rjett um 4,418 kr. I
dönskum peningum. Afgangurinn af
samskotafjenu verður bráðlega send-
ur samskotanefndinni í Rvík og reikn-
ingur yfir sjóðinn birtur.
Vjer vonum, að skuggasveiuninn,
eða skuggasveinarnir, f „I3jarka“ og
«íslandi“ sjeu nú orðnir sjer nægilega
til skammar fyrir almenningi, og að
vjer purfum ekki framar að taka ofan
1 lurginn á peim.
Jón Olafsson í ,,Bjarka.“
I>au blöð „Bjarka,“ er síðast bár-
ust oss, flytja meðal annars all-langt
brjef frá Jóni Ólafssyni, og er brjefið
dagsett á Nowberry Library I Chica-
go 16. desember síðastliðinn.
Vjer ætlum nú ekki að fara nein-
um orðum um pá kafla brjefsins sem
rteða um stofnun „Skuldar“ fyrir nær-
felt 20 árum, um stöðu J. Ólafssonar
við Netvberry Library og allan pann
fróðleik, sem par er að fá, um heim-
þrá hans, um stafsetningu á ,Bjarkal,
Um „betliprestinn“ o. s. frv., en niður-
iagi brjefsins er pannig háttað, að pað
er ástæða til að geri margar og mikl-
ar athugasemdir við pað—eins og
fleira sem J. Ólafsson ritar. En vjer
flöfum ekki pláss fyrir langar athuga-
semdir í petta sinn, og látum pví
Uokkrar duga nú.
í pessu niðurlagi brjefs sfns hef-
Ur J. Ólafsson tekið vesturflutninga-
8pursmálið fyrir, á sinn einkennilega
flátt, og lftur helzt út fyrir að brjefið
8je eiginlega skrifað til að koma pví
uð—eða öllu heldur, ónotum um Wil-
helm Paulson,og til að níða Ameríku,
8em nú befur pó tvisvar orðið honum
griðland, pegar fokið var 1 önnur
sk jól. Hann byrjar með pví að
8egja, að Wilhelm Paulson hafi verið
sendur til íslands „til að fleka menn
°g tæla til vesturfara“. t>essu 1/gur
J<5n Ólaísson vísvitandi og af tómri
fúltnennsku. Hann er svo kunnugur
pvf, hvaða fyrirskipanir stjórnirnar
bjer f Canada gefa innflutninga-um-
boðsmönnum sfnum, að hann veit, að
flann var að fara með haugalygi peg-
ar hann ritaði pau orð, sem vjer höf-
um tilfært eptir honum. Ef nokkur
®aður er að „fleka menn og tæla“,
í>á er Jón Ólafsson að pví með efan-
greindum orðum sínum. Hann veit
vel, að stjórnirnar hjer senda ekki
Umboðsmenn til að „fleka menn og
tasla til vesturfara“, heldur til að skyra
satt og rjett frá landinu. Reynslan
er búin að margsanna, að pað borgar
sig ekki að „fleka menn og tæla til
vestutfara,“ fremur en pað borgar sig
að „fleka menn og tæla“ f öðrum efn-
um eðaviðskiptum Ánægðirlandnáms-
menn eru hinir beztu og öflugustu
vesturfara-agentar, en óánægðir land-
námsmenn spilla meira fyrir innflutn-
ingi en allir umboðsmenn geta vegið
upp á móti. l>að parf pví ekki ann-
að en að brúka skynsemina til að sjá,
að pað sem Jón Ólafsson segir er hel-
ber ósannindi og heimskulegt rugl. En
J. Ólafssou er nú með pessum um-
tnælutn sfnum að reyna að slá tvær
flugur f einu höggi: hann er að reyna
að svívirða Wilhelm Paulson, sem allir
hjer vita að hann hatarákaflega—er pví
ekki óhlutdrægur gagnvart honum—
og svo er Jón að reyna að sleikja sig
upp við pá menn á Islandi, sem and-
vígir eru vesturflutningi. Hann
treystir eins og vant er uppá heimsku
almennings—byst við að hann gleypi
allar fjarstæður hans athugalaust. En
menn eru nú farnir að pekkja öfgar
J. Ólafssonar bæði á íslandi og hjer
vestra. Menn eru fyrir löngu farnir
að vita, að hann er algerlega sam-
vizkulaus. par sem um menn og mál-
efni er að ræða, sem hann vill spilla
fyrir og eyðileggja. Menn purfa
ekki annað en athuga feril hans, bæði
á Islandi og hjer,til að sjá, að allt sem
bann ritar stjórnast ymist af persónu-
legu hatri eða persónulegum hags-
munum, að hann annaðhvort hefur
enga sannfæringu í nokkru máli, eða
að sá gripur er til kaups og sals—eða
leigu—eins og húðarbykkja Menn
muna vonandi, hvernig J. Ólafsson
snerist í stjórnarskrár-málinu á pingi,
menn sjá nú hvernig hann, sem eitt
sinn vildi láta „rista Dönum naprast
níð“, er orðinn reglulegasta Dana
sleikja. Menn muna, hvernig hann
reis upp á móti Gröndal útaf níðrit-
lingum hans um Vestur-íslendinga
og Ameríku, en nú skrifar hann sjálf-
ur hjerum bil jafnmikið nfð og 1/gi
og Gröndal. Menn muna, hvernig J.
Ól. barðist með lútersku kirkjuuni,
fyrst eptir að hann kom hingað vestur,
og hvernig hann hefur sfðan snúist á
móti henni og kristindómnum og of-
sótt lútersku kirkjuna og kristindóra-
inn sfðan. Menn muna, hvernig hann
hóf vissa menn upp til sk/janna, hjer
vestra,fyrst eptir að hann kom hingað,
og vita, hvernig hann hefur ofsótt og
svívirt pessa sömu menn sfðan. Menn
vita, hve fast hann fylgdi frjálslynda
flokknum í pólitík fyrst eptir að hann
kom hingað vestur,og pað er kunnugt,
að hann upp á síðkastið barðist með
apturhalds flokknum. I>að mætti benda
á margt annað til að s/na að pað, sem
hann skrifar og gerir, stjórnast af per-
sónulegum fjandskap og persónuleg-
um hagsmunum, að maðurinn er ekki
trúr (loyal), hvorki við málefni nje
menn. t>egar alls pessa er gætt sjá
menn, að pað er aldrei neitt að reiða
sig á hvað J. Ólafsson segir um nokk-
urn hlut, enda munu fáir trúa bonum
nú orðið, hvorki á íslandi nje vestan
hafs, eða henda reiður 4 pví sem hann
segir. Framkoma hans hefur verið
pannig, að jafnvel fáir glæpast nú
orðið á að reyna að hafa not »f honum
sem liðsmanni, pví ailir vita, að hann
er tveggja handa járn, að hann er vís
til, pegar minnst vonum varir, að
hlaupa úr liði og ganga í flokk fjand-
mannanna,og gera alltsem hann getur
til að skaða hina fyrri fjelaga sína og
pau málefni, sem hann ljest áður vera
með. t>að ar sorglegt, að maður með
eins miklum ósjálfráðum hætilegleik-
um skuli vera annar eins gallagripur
—skaðræðisgripur — en pað verður
að taka hlutina eins og peir eru, og
pað er hættulegt að loka augunutn
fyrir sannleikanum, hvortsem J. Ól-
afsson eða aðrir eiga í hlut.
Dað verður fróðlegt að sjá, hvaða
„fígúrur11 J. Ólafsson gerir á íslandi
Hann ætlar auðsjáanlega að reyna að
slá sjer upp á pví, að sleikja dönsku
stjórnina upp og pá, sem henni fylgja
í pólitík, og einnig á pvf, að níða
Amerlku og Vestur íslendinga. Jæja,
vjer öfundum hann ekki af pessari
stefnu hans, og ekki skyldi oss undra,
pó hann reki sig á hafíss-kulda par,
sem hann nú á von á hl/indum. Oss
skyldi heldur ekki undra, pótt hann
yrði feginn að skríða hingað vestur
aptur eptir nokkur ár, eða eptir að
hann er búinn að spila út „trompum11
sfnum á íslandi. En Vestur-íslend-
ingar geta vel komist af án slíkra
innflytjenda. Hann hefur algerlega
misheppnast hjer, hvorki gert sjálfum
sjer, löndum sínum eða landinu neitt
gagn —heldur pvert á móti—orðið
pað sem hjer er nefnt toial failure.
Svo förum vjer ekki lengra út f
brjef J. Ólafssonar í petta sinn, en
birtum ef til vill útdrætti úr pví síðar
og gernm athugasemdir við /msar
staðhæfingar í pvf.
Ritstj. „Bjarka“ ritar dálftinn
eptirmála við brjef J. Ólafssonar og
lætur í ljósi að hið eina, sem honum
pyki að hefði mátt missa sig í brjef-
inu, sje sletta J. Ólafssonar til „betli-
prestsins.“ Par með gefur ritstj.
„Bjarka“ í skyn, að sletturnar og
ónotin, 1/gin og óhróðurinn til Wil-
helms Paulsonar og annara, og um
annað og aðra, sje gott og blessað. j
Dað er vert fyrir Vestur íslendinga að j
taka eptir pessu.
0. Stephensen, M. D„
473 Pacific ave., (þriðja hús fyrirneðan Isabel
stræti). Hann er að finna heima kl. 8—lo%
. m. Kl. 2—4 e. m. og eptir kl. 7 á kvöldin.
MURRAY
&
LANMAN’S
FLORIDA WATER
140 Princbss St. Winniprg
Gistihús þetta er útbúið með öllum nýjast
útbúnaði. Ágætt fæði, frf baðherbergi og
vínföng og vindlar af beztu tegund. Lýs
upp rneðgas ljósum og rafmagns-klukk-
ur í öllum herbergjum.
Herbergi og fæði $1,00 á dag. Einstaka
máltíðir eða herbergi yfir nóttina 25 cts
T. DADE,
Kigandi.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK.
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o. s. fr.\
Mr. Lárur Árnason vinnur í búðinní, og er
þvf hægt að skrifa honum eða eigendunum á ísl.
þegar menn vilja fá meir af einhverju meðali, sem
þetr hafa áður fengið. En cetíð skal muna eptir að
sanda númerið, sem er á miðanum á meðala-
glösunnm eSa pökknuum,
OLE SIMONSON,
|mælir með sínu n/ja
Scandinaviaii Hotel
718 Main Strkkt.
Fæði $1.00 á dag.
MANITOBA.
fjekk Fyrstu Vkrðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sem haldin var í Lundúnaberg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum s/nt
par. En Manitoba e ekki að eins
hið bezta hveitiland í hoiuaj, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjárrsektar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pví bæði er par enn mikið afótekn
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, bar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
1 Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiöivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frfskólar
hvervetna fyrir æskul/ðinn.
í bæjunum Winnipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjutn munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í n/lendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Álptavatns, Shoal Lake
Narrows og • vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum f fylk
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera paugað koinnir. í Manf
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru í Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir n/justu upplýsing-
m, bókum, kortum, (allt ókeypis) ti
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister *f Agriculture & Immigration
WlNNIPKG, MANITOBA.
Globe Hotei,
479
henni!“ sagði hann viC sjálfan sig, og var hálfgert að
Rera spaug að sjálfum sjer og tilfinningum sfnum.
)it>að sómir sjer bezt á mfnnm aldri og eptir alla
•blna lffsreynzlu!“
Fideliu datt ekki f hug að ganga til rekkjn ettn
8em komið var. Henni fannst, að hún mundi ekki
Reta sofnað. t>að sem skeð hafði undanfarna d iga
Lafði gert pað að verkum, að hún hafði verið speunt
°g óróleg, og pessi dagur hafði sjerílagi reynt á hinn
aödlega styrk hennar. Leyndarmálin, sem hún varð
aÖ geyma, voru farin að verða of pung byrði fyrir
hana að bera, og henni var farið að verða eins ómögu-
'8gt að geyma pau lengur eins ogphythonessunni var
að geyma pað er hún vissi. En samt sem áður varð
t>ún, sem stóð, að halda nokkru leyndu fyrir Gerald,
°g hún varð að halda vissum hlutum leyndum fyrir
Afði Scardale til daganna enda.
I>egar hún væri gipt Gerald, og pau væru kom-
ll> burt af Englandi og sezt að á einhverjum af-
skekkturo, rólegum stað, pá, og ekki fyr, ætlaði hún
segja honum alla söguna. Áður en svo væri
homið porði hún ekki að scgja honutn leyndarmál
Mtt. Hún var viss um, að enginn hlutur—jafnvel
®bki ást hans á henni—myndi hindra hann frá að
nota sjer pær upplýsingar, sem hún gæti gefið, til
þess að uppgötva höfund glæpanna, og hún taldi
8jálfri sjer trú um pað hvað eptir annað (og hjarta
hennar varð veikt við pá sannfæringu), að hið fyrsta
8por, sem hann stígi í þá átt, yrði sama sem merki
Urn að hann skyldi missa lífið.
482
hugarburð, og ganga með öruggri von og hugrekki
gegn öllum hættura og vandræðum, sem henni
kynnu að mæta. Söngur hennar hafði í sannleika
styrkt hana, jafnvel pó hún vissi pað ekki sjálf pessa
stundina. Að skoða dauðann eins og hann er f raun
og veru, styrkir mann æfinlega.
Fidelia gekk út að glugganum, opnaði hann og
fór út á gluggsvalirnar. I>að voru mjög fallegar
gluggsvalir fyrir utan herbergi hennar, byggðar úr
fínu og snotru járnverki, og rjett hjá gluggsvölun-
um stóð hatt trje. Fideliu hafði lengi pótt vænt um
gluggasvalirnar og trjeð. Henni datt einmitt nú í
hug, að ef hún væri nú bara orðin skólatelpa aptur,
og væri ekki fullorðin stúlka, sem yrði að ganga f
sfðum pilsum og haga sjer eins og fullorðnum kvenn-
manni sætndi, pá gæti hún auðveldlega klifrað frá
gluggsvölunum yfir í greinar trjesins,og vaggað sjer
í peim og horft upp i tunglið úr pessari sk&ldlegu
vöggu sinni.
Hún fann til ákafrar löngunar að klifra yfir í
trjeð af grindaverkinu utan við gluggsvalirnar, en
hún bældi þessa unggæðislegu löngun niður, enda
var hún í engu samræmi við tíguleik síðra pilsa.
Hún Ijet sjer pví nægja að horfa á hvernig greinar
trjesins vögguðu sjer í kveldblænum, blusta á hina
þunglyndislegu suðu í þeim og síðan horfa á sjóferð
mánans, þar sem hann sigldi á milli ský-eyjanna á
himninum.
Eptir nokkra stund fór hún aptur inn í herbergi
475
„Hún ætlar að fara að gipta sig, Rupert, giptast
Mr. Aspen,“ sagði lafði Scardale, og leit um leið
meðaumkunarlega á hann. „Takið f hönd hennar
og óskið henni til hamingju.“
Rupert gekk á móti Fidelíu, og hún gekk á
móti honum. Hann leit ekki framan í hana. Glugg-
inn var opinn; petta var snemma á hausti, og þó
komið væri kveld, pá var veðrið hl/tt og pægilegt
og sætan ilm lagði af blómunum f garðinum inn í
herbergið. Rupert sá prófessor Bostock standa á
gangstígnum úti fyrir glugganum og v'era að horfa
mjög gaumgæfilega inn í herbergið. Hvorki lafði
Scardale nje Fidelia gátu hafa sjeð hann paðan sem
pær voru. Granton tók í hendina á Fideliu—hún var
eins köld eins og marmari—og svo leit hann I augu
hennar og óskaði henni til hamingju. O ! hve ein-
læglega óskaði hann ekki, að hún yrði hamingjusötn.
Hve heitt elskaði hann hana ekki alltaf! Hann sá
allt sitt liðua líf lfða fram fyrir sig petta augnablik,
og sjerílagi stóð hinn hræðilegi atburður honutn
fyrir hugskotssjónum, sem endurminningiu um gerði
honum svs erfitt að snerta hina köldu hendi stúlk-
unnar! Hve syrgði hann nú ekki, hvernig hann hefði
eytt æsku árum sínum, og hversu heitt óskaði hann
ekki, að hann hefði lifað öðruvísi líferni. Ilonum
fannst eitt augnablik eins og tár ætla að brjótast
fram í augu sfn. Hann, hinn útskúfaði meðlimur
aðalsins—hann, sem hafði hrakist hingað og pangað
án nokkurs augnamiðs, hann, sem var útlagi frá saw-