Lögberg - 09.02.1899, Blaðsíða 5

LÖQRERO, PrMMTXTDAQmN 9. FEBftljAR 800
E
fist er unt, af! Bandaríkja-þjóðin sé
ekki þar komin sem árósarmaður
e^a hernómsmaíur, heldur scm vin-
ur, til afS vernda hið innfædda fólk
á heimilum þess, við atvinnu þess
°g hin persónulegu og trúarhragða-
legu réttindi þess. Allir þeir sem,
annaðhvort aðstoða Bandaríkja-
stjórnina í Verkinu eða einlæglega
gefa sig undir hana til að koma
þessurn heillartka ósetningi fram,
skulu fó að launum stuðning og
vernd stjórnarinnar. Allir aðrir
verða neyddir til að gefa sig undir
stjórn þá,er Bandaríkin hafa löglega
tekið að sér á eyjunum, og verður
það geit einbeittlega ef nauðsyn
hrefur, en án harðneskju, að svo
^uiklu leyti sem unt er. . ..
það ætti að vera hið æðsta og
emlæga augnainið hervalds-stjórnar-
lnnar, að ávinna sér traust, virðingu
°g óst íbúanna á Philippine-eyjun-
um með því, að tryggja þeiin á allan
roögulegan hátt í fullum mæli þau
einstaklings-réttindi og frelsi, sem
er ai'tur frjálsra þjóða, og með því að
sanna íbúunum í verkinu, að erindi
Randaríkjanna er góðvildarleg sam-
iögun og að koma á inildri og rétt-
látri stjórn undir góðum lögutn, í
staðinn iyrir einræðislegri gjörræðis-
stjórn. Á meðan verið er að koma
fram þessu háleita augnamiði, að
'°®a á réttlátri og mildri
fölkinu til
þá veið
5ur
stjórn
sem mestra hagsmuna,
að halda stöðugt uppi
strangri reglu, bæla niður óróra og
ytirvinna alla þröskulda, sem eru
því til fyrirstöðu að fólkið á Phil-
jppine-eyjunum verði aðnjótandi
penrar blessunar sem góð og varan-
ag stjórn þar, undir frelsisfana
■uandaríkjanna, hefur í för með sér“.
Fréttir, sem komu frá Manila
eftir að þcssi augjýsing forseta Mc-
inley s hafði verið birt þar, sög^u,
ah hið svonefnda ráðaneyti Aguin-
a 8 (a^al leiðtoga eyjarskeggja í
nppieist þeirra gegn Spónverjum)
e Öi strax gefið útgagn auglýsingar
^ ljst yfir því, að auglýsing Mc-
ln'ey s Væri brot á móti samning-
. sem leiðtogar uppreistarmanna
e ðu áður gert við fulltrúa Banda-
.,^anna á Pliilippine-eyjunum; að
ar eyjanna girntust að verða al-
VeR óháðir, og ætluðu sér að verða
a 'eg óháðir öllum útlendum þjóð-
nm eða valdi, hvað sem það kostaði.
nnfremur, að uppreistarmenn hefðu
n ^ á sitt vald borginni Iloilo (á
,oanay'eynni), sein er önnur helzta
gm á Philippíne eyjaklasanum,
o nð þeir neituðu að fá borgina í
endur Bandaríkja-liðsforingja þeim,
8em sendur var þangað í því skyni
aS ta^a við ytirráðum í henni.
Á meðan foringjar Bandaríkja-
hersins á Philippine-eyjunum voru
að reyna að semja við foringja upp-
reistarmanna um að gefa eyjarnar
algerlega á vald Bandaríkjanna, þá
var sérílagi rætt og ritað um það
heima fyrir til hværs það leiddi, ef
efri deild congressins samþykti frið-
ar-samninginn milli Bandaríkjanna
og Spánar, sein lá fyrir deildinni.
þeir í efri deildinni, sem voru á
móti því að sairþykkja samninginn,
skiftust í tvo flokka, og vildi annar
flokkurinn hafna samningnum af
þeirri ástæðu, að Bandaríkin hefðu
aldrei náð yfirráðum yfir eyjunum
með vopnum og að Bandaríkin kæri
sig ekki um ytirráðin ytír þeim, en
hinn flokkurinn vildi að vísu sam-
þykkja samninginn, með því móti
að um leið væri samþykt yfirlýsing
um þá stefnu, að Bandaríkin lofuðu
að hjálpa íbúum Ph'lippine-eyjanna
til að verða óliáð þjóð, eins og gert
hefði verið hvað Cuba snerti. það
lítur út fyrir að ástæður sumra hinna
helztu senatóra, sem vilja sam-
þykkja samninginn, séu talsvert
mismuuandi, því sumir hafa haldið
því fram, að Bandaríkin ættu, hvað
sem það kostaði, að ná fullum yfir-
ráðum yfir eyjunum og halda þeim
framvcgis, til þess að standa betur
að vfgi en að undanförnu hvað snert-
ir verzlun á austurströnd Asíu; en
sumir þeirra hafa haldið því fram,
að það væri ómögulegt að bera
Bandaríkjunum það á brýn með
réttu, að samningurinn benti til að
áformið væri að fyrirmuna íbúum
Philippine-eyjanna að ná fullu
sjálfsforræði og verða óháð þjóð.
þar að aulci hefur mikið verið rætt
og ritað urn það, hvort Bandaríkin
hafi rétt til þess, samkvæmt grund-
vallarlögum síduui, að samþykkja
þannig lagaðan friðar-samning og
taka með því upp á sig ábyrgðina
af eyjaklasa þessum.
Eftir að Bandaríkja-stjórnin
var búin að senda viðbótar-lið til
Philippine-eyjanna, bæði sjóher og
landher, og eftir að æðsti valdsmað-
ur B«ndaríkjanna á eyjunum, gen-
eral Otis, hafði scnt stjórninni f
Washington hughreystandi skýrslu
um hvernig allt stæði þar (sem birt
var fyrir almenningi), þá setti for-
seti McKinley fimm manna nefnd
til að rannsaka alt ástandið á Phil-
ippine-eyjunum, gefa stjórninni
skýrslu um það og koma fram ineð
tillögur um livað heppilegast só að
gera viðvíkjandi eyjunum. í nefnd
þessari eru: J. G. Schurman, forseti
liins nafnfræga Cornel-háskóla;
Charles Denby, fyrrum sendiherra í
Kína; og Dean C. Worcester, frá
Michigan háskóla (hnnn ferðaðist i
þrjú ár um Philippine-eyjarnar fyr-
■ ir nokkru sfðan); og svo þeir Dewey
admiral og general Otis, sem nú eru
þar á eyjunum. Hinir fyrstnefndu
þrír eru nú nýlega lagðir af stað
með einn af hinum miklu gufuskip-
um Canada Pacific-járnbrautarfó-
lagsins, sem ganga frá Vancouver og
Victoria til Hong Kong, til þess að
byrja starfa sinn þar eystra.
Blaðið Times Herald, í Chica-
go, sein fiestir álíta að einna mest
megi leggja upp úr viðvíkjandi
stjórnarathafna-máJum í Banda-
ríkjunum, sagði rétt eftir að Phil-
ippine-ejrja nefndin var sett:
„Ef nefnd þessi, eftir að hafa
rannsakað kringumstæðurnar og
skyldur Bandaríkjanna til hlítar,
skyldi mæla með því að Bandaríkin
taki við yfirráðum á Philippine-
eyjunum að staðaldri, sem hinum
liættuminsta veg út úr vandanum,
þá mundi það gera mjög mikið að
verkum í þá átt að Bandaríkjaþjóð-
in sætti sig við þessa .ógeðfeldu af-
stöðu lands vors við eyjarnar. Ef
nefndin, þar á móti, skyldi finna
nægar ástæður til að Bandaríkin
láti oyjárnar algerlega sigla sinn
eigin sjó, og það sem fyrst, þá mundi
Bandarílíja-þjóðin taka þeirn úr-
skurði með tilfinningum sem væru
sambland af eftirsjá og huglétti.
Vér (the Times-Herald) erumí fœr-
um um acf staShœfa, að Deivey ad-
miral er á móti þvi aff Bandarílc-
in innlimi PhiLippine-eyjamar.
Sem formaður nefndarinnar liefur
Dewey admiral tækifæri til að segja
um, hverja stefnuna Bandaríkin
skuli taka. Og það. sem hann ræð-
ur til, mun Bandaríkja-þjóðin fallast
á því nær í einu hljóði“.
Kveldblað Mr. Kohlsaat’s (hann
á eiginlega og ræður stefnn Times
Heralds), The Post, mælir með þvi,
að Philippine-ej’jarnar verði skjól-
stæðingur Bandaríjanna, og blaðið
þykist sjá fram á, að líkur séu til,
að samkomulag náist milli formæl-
enda og mótstöðumanna friðar-
samningsins milli Bandaríkjanna og
Spánar á þeim grundvelli. Mörg af
blöðum republikana-flokksins, eink-
um um miðbik hinna vestlægu ríkja,
halda hiuu sama fram.
þannig stendur spursmálið um
framtíð Philippine-eyjanna nú, og
tíminn einn getur leitt í ljós hver
stefnan verður ofan á.
Ricliards & Bradsliaw,
Málafærslnmenn o. s. frv
867 MAIN STREET,
WINNIPEtt, - - MAN
Mr. Thomas H. Johnson les lðg hjá
ofangreindu fjelagi og geta þessvegna ís-
lendingar, sem ti 1 þess vilja leita, snúið
sjer til hans munnlega eða brjeflega 6
þeirra eigin tungumáli.
Milli Islenclingafljóts
Og
Winnipegr.
Eíds og að undanförnu læt jeg
lokaðan sleða ganga milli Winnipeg
og íslendinga-flj'óts á hverri viku i
vetur, og leggur hann á stað frá
Winnipeg á hverjum mánudegi
kl. 1, frá greiðasölu húsinu á Ross
St., 605. öll þægindi sem hægt er
að koma við, eru höfð á sleðanum, og
öli nákæmni viðhöfð. Mr. Helgi
Sturlaugsson, duglegur og gætinn
maðar og sem búinn er að fara penn-
an veg til margra ára, keyrir minn
sleða, eins og að undanförnu. Farið
með honum, þegar þjer purfið að fara
pann veg.
GEÓ. S. DICKINSON
MANITOBA.
fjekk Fvkstu Vkrðlaun (gullmeda
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sem haldin var I Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba e: ekki að eins
hið bezta hveitiland I hein»i, heldur ei
par einnig pað bezta kvikfjftvræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
i, pví bæði er þar enn mikið af ótekr
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, bar sem gotl
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregf
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mik)
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Álptavatns, Shoal Lakc
Narrows og vesturströnd Manitobs
vatns, munu vera samtals um 4000
íslendingar. 1 öðrum stöðum í fylfe
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar
í Manitoba eiga því heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera þangað komnir. í Manl
toba er rúm fyrir mörgum sinnjm
annað eins. Auk pess eru 1 Norð
vestur Tetritoriunum og British Cc
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu
búinn að leiðbeina isl. innflytjendum
Skrifið eptir nýjustu upplýsing
m, bókum, kortum, (allt ókeypis)
Hon. THOS. GREENW’AY.
Miniater *f Agriculture <fc Iramigration
WlNNIPKO, MaNITOBA.
Peningar til leigu
Laml til sals...
Dndirskrifaður útvegar peninga til
láns, gegn veði I fasteign, með betri
kjörum en vanalega. Hann hefur
eionisí bújarðir til sölu víðsvegar um
íslendinga nýlcnduna.
S. GUDMUNDSSON,
Notary Publln
- Mountain, N D.
Northern
PACIEIC
RAILWAY
EE pér hafið i huga ferð til
sunuR - - -
CAL1F0RNIU, .
AUSTUR
CANADA ...
eða hvert helzt sem er
SUDUR
AUSTUR
YESTUR
ættuð pér að finna næsta ngent
Northern Pacifio járnbrautar-
félagsins, eða skrifa til
CHAS. S. FEE H SWINFORD
G. P. & T. A., General Agent,
St. Paul. Wincipeg.
NopthFn Paeific Ry.
TIME
___________MAIN LINE. _____
Morris, Emerson, St. Paul, Chicjgo,
Toronto, Montreal . . .
Spokane, Tacoma,
Victoria, San Francisco:
Fer daglega 12.15 *• m-
Kemur daglega 1.05 e. m.
PORTAGK LA PRAIRIE BRANCII.
Portage la Prairie og stadir hér a milli:
Fer daglega nema a
sunnudag, 4.45 e.m.
Kemur daglega nema a
sunnudag, u.o5f.mt
MORRIS-BRANDON BRANCH.
Morris, Roland, Miami, Baldur,
Belmont, Wawar.esa, Brandon;
einnig Souris River brauttn fra
Belmont til Elgin:
Fer hvern Manudag, MidvÍKud
og Föstudag 10.40 f. m
Kemur hvern pridjud , Fimintud.
og Laugardag 3.05 e. m.
CHAS. S. FEE, H. SWINFORD,
G.P.&T.A.,St.Paul. Gen.Agent, Winnipe.
469
þrjá hálfvöxnu drengi, sem lært hafa að beita
írænd'^ kUrtrelðaæfinga-garðinum? Fu heyrið mig,
, n '* er hugsa um að senda prinzinum
nólmgöngu.&skorun lika.“
»01iver! Oliverl pjer eruð genginn af vitinu“,
hrópaði Sir Nigel. * *
,,Nei, pttð er langt frá pvl“, sagði Sir Oliver.
>> a gerir ekki hinn minsta mun, hvort hann er
nz eða ekki. Við hinn helga James! J^g sje að
gun ætla út úr höfðinu á sveini yðar. Jæja, vin-
,'yiS erutn prlr Hampshire-menn, og látum
gera gya að okkur fyrir ekkert“.
NigJ’Hefur hann gert gys að yður?“ spuröi Sir
”Parditul, já“, svaraði Sir Oliver. „Einn af
mönnum hans sagði við hann: ,Hjarta hans
g m a Sir Olivers er enn þjett fyrir*. I>4 SHgði
pnnzinn: ,Ef hjarta hans væri það ekki, pá væri
ekki I samræmi við hina aðra parta llkama hans*.
a sagði annar hirðmaður: ,Og handleggur hans er
ur. . ,H.yggurinn í hesti hans er pað lika',
g 1 prinzinn. Jeg sendi honum hólmgöngu-
áskorun 1 dag“.
„Nei, kæri Oliver minn“, sagði Sir Nigel og
ag 1 hendina á, handlegg hins reiða vinar síns.
„Petta er ekkert móðgandi, þvf "það pýöir ekkert
annað en það að þjer sjeuð sterkur og holdugur
tttaður, sem þurfi sterkan hest. Og hvað áhiærir
Uiandos og Felton, þ& hugsið um þoð, að ef, meöan
4 n
jafnvel undir hinum afarstóra bogamanni, er vóg
full 270 pund. Þeir höfðu með sjer áburð&r-múl-
asnana, sem peir fluttu á f körfum herklæði, fatnað
og borðbúnað Sir Nigels; pví pótt riddarinn væri
hvorki spjátrungur nje sælkeri, pá var hann mjög
vandfýsinn í ýmsum smámunum, og þótt rjettirnir
væru fáir og óbrotnir, pá vildi hann hafa drjfhvítt
borðlín og silfurskeið.
Pað hafði verið frost um nóttina, svo það dun-
aði hátt í hinum harða, hvíta vegi undir hinum járn-
uðu hestum, þegar hinir prír lagsmenn riðu út úr
austurhliði borgarinnar og eptir sama breiða pjóð-
veginum, sem hinn franskl kappi hafði ferðast um
burtreiða-daginn. Deir riðu allir samhliðn, og horfði
Alleyne niður fyrir sig og var í pungum piinkum,
pví hann var að velta fyrir sjer samtali sínu við Sir
Nigel um morguninn. Hafði hann gert rjett í að
segja eins mikið og hann hafði sagt, eða hefði verið
rjettara af honum að segja meira? Hvað mundi
riddarinn hafa sagt ef hann hefði játað fyrir honum
ást sfna á lafði Maude? Mundi hann hafa rekið hann
frá sjer með smán, eða mundi hann hafa ávftað hann
fyrir að hafa vanbrúkað traust pað, sem Sir Nigel
hafði borið til hans pegar hann tók hann inu undir
pak sitt? Hann hafði verið kominn á fremsta hlunn
með að segja Sir Nigel allt eins og pað var, þegar
Sir Oliver óð inn til peirra. Sir Nigel, sem elskaði
allar þess&r gömla riddaralegu siðvenjur, er nú voru
að deyja út, hefði ef til vill lagt fyrir hann einbverja
465
„Engan nema bróður minn“, svaraði AUeyne.
„ó, jeg var búinn að gleyma pvf, að pað er ekki
gott á milli ykkar“, sagði Sir Nigel. „En er enginn
á öliu Englandi, sem elskar yður?“
„Enginn, sem jeg þori að segja pað um með
vissu“, svaraði Alleyne.
„Og er þá enginn par, sem þjer elskið?“ spurðí
Sir Nigel.
„t>að vil jeg ekki segja“, svaraði Alleyne.
Sir Nigel skók sköllótta höfuðið sitt og hló ögn
með sjálfum sjer. „Jeg sje nú hvernig pví er varið
með yður“, sagði hann sfðan. „Jeg hef tekið eptir
því, að pjer andvarpið opt og að hugur yðar virðist
vera langt í burtu. Er hún falleg?“
„Já, pað er hún vissulega“, hrópaði Alleyne af
hjarta og hitnaði allur við þessa nýju stefnu, sem
samtalið hafði svo skyndilega komist í.
„Og er hún góð?“ spurði Sir Nigel.
„Já, eins og engill“, svaraði Alleyne.
„Og samt elskar hún yður ekki?“ sagði Sir
Nigel.
„Jeg pori ekki að segja að hún hafi ást á nein-
um öðrum“, sagði Alleyne.
„E>jer eruð pá ekki vonlaus?11 sagði Sir Nigel.
„Ef svo væri, gæti jeg ekki lifað“, sagði AU-
eyne.
„I>á verðið pjer að kappkosta að verðskulda ást
hennar“, sagði Sir Nigel. „Verið hugrakkur og
breinllfur, djarfur gagnvart binum volduga, cu auQ.