Lögberg - 20.07.1899, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 20. JULÍ 1899
5
Skilnaður.
Þeir acin bundust böndum
.bliðra ásta mála,
héldu saman höndum
heims í félags-sk&la,
f>eim er þungt að skilja,
þegar tjaldið rofnar;
móti vina vilja
vinskapurinn klofnar.
Örlög skapa aldur —
ungur margur fellur
& hauður hjarta-kaldur,
hels er lúður gellur —
hftlfnað dagsverk hasttir,
heilt er annars mundi;
vinir ganga grættir
grafar heim af fundi.
Eitt pó eftir skilja
allir peir som kveðja,
s&ra sorg að hylja,
ssnna vini gleðja:
endurmiuning mæra
margra gleðistunda,
og heimvon lijartakæra
himins til samfunda.
JÓK JÓHANKSSON.
Kaílar xir bréfl,
bónda við Brciðafjörð ft íslandi
«1 bróður hans, sem er bóndi hér í
Manitoba. Bréfið er dags. 1. maí ’!)9.
„Ég óska pér og pínum góðs og
gleðilegs sumars! j&, ég vona, að pað
verði pér gleðilegra en út lítur fyrir
pað verði mér og okkur hér &
Éróni. baö eru nú liðnir tlu dagar
blessuðu sumrinu, og hafa peir ver-
ið mörgum hrygðar- og andstreymis-
^Hgar. Hér hafa gengið yfir menn
étnuna-harðindi. Fyrst og fremst
íHgðist veturinn að (í priðju vikunni)
®eð mjög miklum snjóum og jarð-
leysum, er hélzt I sífellu fram yfir ný-
^r- Svo hl&naði fyrir porranD, og var
góð og hægviðrasöm tlð til porraloka.
kn 1. vika Góu byrjaði bleytu-kaföld-
Un> og hrakviðrum, en slðan óvana-
^egar fannkomur og norðanharðindi,
er haldist hefur alt fram undir pennan
^Hg. En fönnina lagði mjög mis
jnfnt, pvl sumsstaðar voru nógar jarð
lr á suðurlandinu, suður eftir sumum
^reppunum fyrir sunuan fjalliö; en
^érna megin viö fjallið, inn eftir Döl
Utn, ft Vestfjörðum og Norðurlandi,
^afa verið aftaka-fannir og ekki kom-
Jð hlftka síðan I fyrstu viku Góu.
f' tosthörkur hafa sjaldan verið mjög
•^iklar. Nú I tvo daga hofur verið
vestan-útsunnan peyvindur moð smft
®kúrum, svo maður er að vona að bati
8u kominn, en pó er maður & milli
Vonar og ótta 6 meðan vindur gengur
ekki meira I suður; pað er eins og
h»nn geti ekki komist I suðrið.
Næstliðið haust skipuðu sýslu-
^enn I öllum sýslum landsins tvo
^enn til að setja ft hey manna I hverri
sveit og sýslu á öllu landinu, en pað
verður nú sem oftar, pegar & að fara
betur en illa, að pað fer oft ver en
miður. Hér I sveit er talsvert fallið
af skepnum, og ef harðindin héldust I
viku til h&lfan m&nuð enn, pft lltur út
fyrir kollfellir. í nærsveitunum hérna
megin við fjallgarðinn er mjög svip-
að oins og hér. Heyskapartlminn I
fyrra sumar var hinn versti, nema
m&naðartfmi fratnan af, og svo hafa
prjú sumurin undanfarandi veriðhvort
öðru verra. Heyin náðust ekki I
fyrra sumar fyr en pau höfðu hrakist
I 5 til 6 vikur vfða hvar, svo pað er
ekki von að aflciðingarnar yrðu góðar.
Hjft mér varð mftnaðar heyskapur ó-
nýtur, pvl hér er vont aö purka I vot-
viðra-sumrum. í]g varð að hauga
heyinu inn votu, svo pað skemdist I
tóftunum. Ég ætlaði að sotja & n&-
lægt 60 kindum, en pegar ég varð
var við skemdirnar, fargaði ég milli
10 og 20 kindum sex vikur af vetri.
Og svo hef ég mist síðan & leið, svo
nú eru ekki eftir nema fjörutlu og
pað orðið langdregið, pví ég hef ekki
getað gefið noma h&lfa gjöf 1 m&nuð.
....Astandið er hið versta hér með
margt. Útlenda varan er I hftu verði,
en innlend vara I afar-lftgu verði; hvít
vorull var I fyrra 50 aura pundið, og
kindur & fæti voru aðeins 7 til 10 aura
pundið I haust er leið—og pað kindur
sem vógu frft 50 til 100 pund. (Fisk-
ur er nú samt I sk&rra verði en I
fyrra). Þetta pykir manni okki glæsi-
legt, og missi maður nú skcpnu-stofn-
inn sinn, veit ég ekki hvað taka skal
til rftðs. Ég á nú lélega viku-gjöf
fyrir skcpnur mfnar, og er pað með
hinu langbezta hér um slóðir. Verði
fellir, vildi ég feginn vera horfinn til
pln I Amerfku, en pangað kemst ég
ekki ef ég felli“....
Islands fréttir.
Reykjavlk, 10. júnf 1899.
Stórstónuþinginu var slitiö I fyrri-
nótt kl. 4. Þingið höfðu sótt kosnir
fulltrúar frft 39 undirstúkum og 3
umdæmisstúkum, 38 alls, par & meðal
voru 8 prestar (1 prófastur), 6—6 rit-
Stjórar, 2 alpingismenn, 1 héraðslækn-
ir o.s.frv. Stórtemplar eða formaður
G.-T. reglunnar hér & landi um mrstu
2 &r var endurkosinn Indriði Einars-
son revisor með 37 atkv. (Ólafur Rós-
enkranz kennari hlaut 36); og vara-
formaður (stórkanzlari) Björn Jónsson
ritstjóri I einu hljóði.
Andlátsfkkgn. — Af Djúpavog
er ísafold skrifað 29. f. m.: — „Nydft-
inn er Kirfkur óðalsbóndi Jónsson I
Papey, sonur merkisbóndans Jóns
Markússonar & Hliði I Lóni, launget-
inn. Eirfkur var alla ævi heilsutæp
ur, veiklaöur & s&l og lfkama (hftlf-
kryplingur). Hann bjó ftður ft föður-
leifð sinni, Hliði, pvf hann var einka-
barn Jóns, og arfleiddu pau bjón
hann. Hann var maður skynsamur,
skapprúður og fistsæll. Hann h&fði
verið s/slunefndarmaður og við og
við hreppstjóri. Hann var tvfkvænt-
ur og fttti mörg börn. Fyrri kona
hans var borbjörg Jónsdóttir Erlends-
sonar. Sá Jón var bróóir sfra I>órar-
ins heit. ft Hofi. Síðari konan var
Sigríður Bjarnadóttir frft Viðfirði, og
lifir hún mann sinn.
Dáinn í öndverðum f. m. merkis-
bóndinn I>órður Þórðarson, óðals-
bóndi & Rauðkollsstöðum, fyrrum al-
pingismaöur.—ísafold.
þakkarávörp.
Enu pá vil ég biðja yður, herra
ritstj. T.ögbergs, að birta I yðar heiðr-
aða blaði mitt hjartans pakklæti til
mannvina pcirra, er nú síðast réttu
mér hj&lparhönd með f>ví, að senda
mér með herra Gunnari Arnasyni pen-
inga að upphæö $9.45, sem voru gjaf-
ir bæði frft honum og öðrum, er liann
hafði leitað samskota hjft. Fyrir petta
Ó8ka ég honum og öðrum gefcndum
blessunar f brftð og lcngd.
Winnipeg, 18. júlí 1899.
Kk. Guðmundsbon.
„Þess er vert að geta, sem vel er
gjðrtíl. — I>að hefur drcgist of lengi
fyrir mér að minnast peirra með pakk-
læti, sem gerðu pað kærleiksverk að
taka p&tt f kjörum mfnum sfðastlið-
ina vetur. Ég varð fyrir pvf mót-
læti, að börn mín prjú lögðust, f ftg.-
mftnuði sfðastl. sumar, og síðan kon-
an mín I soptember, en ég veiktist
sjftlfur f nóvemb.-mftnuði, og voru p&
börnin farin að frfskast en konan mfn
fylgdi að oins fötum. 1>& var euginn
ft mfnu hcimili sem gat nokkuð farið
út, og pví sfður nokkuð gert. En p&
kom pað fram við mig, eins og marg-
ur mft j&ta, að „pegar ncyðin er stærst,
pft er hj&lpin næst“. t>ft tók heiðurs-
maðuriun Jón Eirfksson ft Lundi 1
Víðiness-bygð, við að stunda heimili
mitt, er pft var & nefndum bæ. t>essi
kæri velgjörðamaður minn lagði alla
pft hj&lp fram, sem'frekast, var hægt,
með stakri alúð. Svo hafði hann, ftn
minnar tilhlutunar, farið pess & lcit
við sveitarstjórnina að hún veitti mér
hjftlp, sem hún og gerði með pvf, að
gefa okkur tólf doll. f peningum.
Hinn 80. janúar sfðastl. voru ncér
sendir tfu doll. f peningum að gjöf
frá kvennfélagi suðurhluta Víðiness-
bygðar. I>að er f&tækt félag, sem
hetur mætt ýmsum örðugleikum, en
miðlar af mannkærloika nauðstödd
um bræðrum og systrum. Sömuleið-
is hefur vandafólk okkar hjóna hér f
Winnipeg rétt okkur hjftlparhönd svo
oft, að pað yrði of langt upp að telja.
Þessum kæru velgjörðamönnum okk
ar biðjum við góðan guð að launa
pegar peim mest ft liggur.
Winnipeg, 17. júlf 1899.
G. Eklendsson, S. Jónsdóttik.
T OKUÐUM TILBOÐUM stíluðum
•L' til undirritaðs og með fyrirsögn-
inui: „Tender for Supplying Coal for
Dominion Buildings“ verður veitt
móttaka ft skrifstofu pessari pangað
til ft föstudaginn 4. ftgúst næstkom-
andi, um kolabyrgðir til bygging-
anna um gjörvalt Canada.
Sk/ringar eru til sýnis og eyöublöð
fftanleg & skrifstofu pessari, hvar einn-
ig allar nauðsynlegar upplysingar eru
veittar sé peirra leitað.
t>eir, sem gera tilboð, eru bér með
Ifttnir vita, að pau vcrða ekki tekin til
greina séu pau ckki ft hinum prent-
uðu eyðublöðum og með fullri undir-
skrift.
Hverju tilboði verður að fylgja
viðurkeod bankaftvfsan, borganlog
samkvæmt fyrirsögn hins hftttvirta
Minister of Public Works, er jafngildi
einum tlunda af allri vpphceð til•
bodsins, og tapar bjóðandi upphæð
peirri framkvæmi hann ckki starf
pað, sem hann hefur gert tilboð um,
sé pess krafist. Sé tilboðinu hafnað,
er ftvísaninni skilað aftur.
Stjórnardeildinskuldbindur sig ekki
til pess að taka lægsta né neinu öðru
tilboði.
Samkvæmt tilskipun,
E. F. E. ROY,
Secretary.
Department of Public Warks,
Ottawa, July 8th, 1899.
Fréttablöð, sem flytja auglýsingu
pessa, &n leyfis stjórnardeildarinnar,
ft enga borgun fyrir slíkt.
Jfarib til...
LYFSALANS f
Crystal, N.-Dak...
pegarpjer viljið f& hvað helzt
sem er af
(Shriffitrnm,
Jjijobfœrttm,,...
(Shratttmttnum tba
#ait,
og munuð pjer ætfð verða &-
nægðir með pað, sem pjer fftið,
bæði hvað verð og gæði snertir.
SEYMOUR HOUSE.
Marl(ot Square, Winnipeg.
Eitt af beztu veitingahúsum bæjaiins
Máltíðir seldar á 25 cents hver. $1 00 á
dag fyrir fæði og gott herbergi. Billiard-
stofa og sérlega vöndufi vínföug og vindl-
ar. Ókeypis keyrsla að og frá járnbrauta-
stöövunum.
JOHN BAIRD, Eigandi.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦----------------------------♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Ruby
R©flM!
Er betra við húsa- og fata-þvott en nokkuð annað, sem
latið er f þvottavatn, og mikið drýgra. Tvær teskeiðar f
fulla vatnsfötu. það fæst f öllum matvörubúðum. Kaupið
það og reynið. Ef það reynist ekki eins og við lýsum því, þá
skilið umbúðunum aftur og fáið pcninga yðar. I hverjum
pakka af Ruby Foam þvottaefni er „coupon". Geymið þau,
því við gefum eina af fallegu myndunum, sem við höfum til
sýnis, fyrir hver 20 „coupons“. Fyrir 20 „coupons" og 50c.,
cða fyrir 50 „coupons", gefum við 3 doll. mynd eða stækkaða
mynd af yður sjálfum.
The
Canadian Chemical Works
♦♦
i
♦♦
♦♦
♦♦
♦♦
xxxxxxxxxxx
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
:
♦
♦
♦
♦
♦
::
♦♦
::
♦♦
♦♦
♦♦
::
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦::♦♦♦
385 Notre Dame Ave., WINNIPEG.
21
^úgsunum mfnum—pað er svo lftill blottur, að ef
hann fer paugað, pft getur varla hjft pví farið að
rekist ft hann.“
„Hvað er svo lítill blettur?“ hrópaði Beatrice
eiUs og f dýpstu örvænting.
„Neopalia, auðvitað“, svaraði ég.
„Hvernig gæti nokkur annar maður cn pú vcrið
Sv° örvita að fara pangað?“ spurði hún.
„Ef hann er maðurinn, sem ég ftlft að hann sé,
H er hann paðan“, sagði ég um leið og ég stóð ft
fætur I síðasta skiftið; pvf ég hafði margsinnis staðið
* *®tur til að fara, en sozt niður jafnharðan aftur.
„l>ft hugsar hann sig um oftar en oinu sinni ftður
®u hann fer pangað aftur“,sagði Beatrice f ftkvoðnum
rúm; hún var ósvoigjanleg viðvfkjandi voslings eyj-
u°ni minni.
Sfðan gengum við Denny burt saman. Um
^eið og við gengum fram gólfið sagði hann:
„Ég býst við, að pessi piltur hafi sand af pon-
lugum?“
„Hann Stofan—?“ sagði ég.
„Nei, nei!“ sagði Donny. „Dér cruð ekki vit-
Uud betri en miss Hipgrave segir að pér séuð. Ég
u,eina Bennett Hamlyn“.
„Ó, j&“, svaraði ég; „hann veit varla aura
Sluna tal.“
Denny setti upp spekings-svip og sagði:
„Hann er óspar ft að gefa miðdagsverði“.
„Við skulum ekki ergja okkur yfir pví“, sagðí
12
lega í dúkinn pegar ég kom inn. Hann vild bæði
fft matinn sinn og sfðustu fréttirnar viðvfkjandi Neo-
palia; svo ég settist strax niður við borðið og flýtti
mér að fullnægja löngun hans f hvorttveggja. Við
héldura jafnhratt ftfram með mftltfðina og fréttirnar,
svo við kotnum f sömu svifunum að millimatnum og
örlögum hins myrta Stefanopoulosar (sem Denny, af
einhverri ástæðu, sagði að hofði vorið skrftinn
,,hrckkur“), pegar karlmaður og kvonnmaður komu
inn f salinn og settust við borðið sem var næst
okkur og fast viö vegginn, og sem tveimur stólum
hafði veriö hvolft að til merkis um, að pað væri
pantað fyrirfram. Karlmaðurinn var hfir vexti og
kraftalegur; hann var dökkur yfirlitum, og andlits-
drættirnir voru frfðir og reglulegir; hann leit einnig
út fyrir að hafa allmikið skap, pegar svo bæri undir.
Ég var mér pess meðvitandi, að ég hefði séð hann
ftður, og mundi sfðan eftir pví, að óg hafði rekist &
hann, af einhvcrri undarlegri hendingu, I St. James’s.
stræti tvisvar pennan sama dag. Konan var falleg;
andlitsf&llið benti til, að hún væri ftölsk, eða af
ltölskum ættum, og allar hreifingar hcnnar voru
yndislegar; l&tbragð hcnuar var pó helzt til fburðar-
mikið, og pegar hún yrti & pjóninn tók ég eftir, að
hún talaði með auðheyrðri útlendri ftherzlu. £>au
voru bæði til samans pannig, að maður hlaut að veita
peim eftirtekt, og alt útlit peirra var prúðmannlegt.
Ég held ég só ekki hégómlegur f mér, en ég gat
ekki að mér gert að hugsa um, hvort pau mundu 1
17
pað, eða er ekki svo?“ sagðí fostarmey mfn. „Mér
pykir samt fyrir, að pú ert að fara. O, j&, við ætlum
að borða miðdagsvcrð moð Mr. Bcnnett Hamlyu.
Dað er ftstæðan fyrir að við erum hingað korain, Mr.
Hamlyn, eða cr ekki svo? Nú, hvað er petta, hann
er p& ekki að hlusta ft pað sem ég er að segja!“
't>ótt undarlegt væri, pft var Hamblyn skki að
hlusta ft pað scm Boatrico sagði,pótt hann væri vanur
að hlusta ft orð hcnnar mcð óendanlogu athygli og
brosa undirgcfuislega. En einmitt nú var hann að
endurgjalda hnoigingu mannsins, sem sat við næsta
borð við okkur og sem ftður er rainst ft. Konan, sem
sotið hafði við borðið með honum, var nú staðin &
fætur og var að ganga fram eftir borðsalnum. Mað-
urinn staldraði við og horfði ft Hamlyn, cg pað leit
út fyrir að hann langaði til að ftrétta hneigingu sfua
mcð nokkrum kveðju orðum. Svipur Hamlyns var
nú samt alt annað en hvetjandi, svo maðurinn lét sér
nægja að kinka kolli og segja: „Hvernig lfður yð-
ur?“ Og sfðan fór hann út & eftir konunni, sem setið
hafði til borðs með honum. l>á sneri Hamlyn sér
við, og var hann sér pess raeðvitandi að hann hefði
vanrækt að avara pvf scm Beatrico h&fði sagt, og
sagði pvf iðrunarfullur, en brosandi:
„Ég bið yður forláts, - en &g heyrði ekki hvað
pér sögðuð“.
„Ó, ég sagði einungis, að menn eins og pér
hefðu verið skapaðir til að gefa miðdagsmat, og til
einkis annars“, svaraði Boatrice. „í>ór eruð eins