Lögberg - 21.02.1901, Qupperneq 6

(5
LÖGBERG, FIMTUDAQINN 21 FEBRUAR lftftl.
Nýi lögregludómarinn.
Úr btófi frá Nyja-íslandi, dag-
settu 14. febrúar 1901:—
. . . .„Margt geript nú >ögulegt
h4r utn glóúir. Hið fyrgta „tfika tlir-
an*“, sem nokkuð kveður að, kom
fyrir bér í haust, Jjepar «uf{lygt var
almenningi, að kjósa setti 4—segi og
akrifa fjóra—nendiherra fyrir Nyja-
ís and. Mönnum vsrð nokkuð bverft
við J>ann. boðskap í fyrstu. „Hvort
akal landið vera orðið keisaradæmi
eða konuDg;grfki?“ spurðu menn. Þvl
gat eDfcinn svarað. En J>egar farið
var að athuga undirskriftina, fanst
mönnum minna um boðskapinn. I>á
*áu menn, að petta var aami höfund-
urÍQD, sem tveim sinnum áður hafði
»ynt fólkinu ritsnild sína og pekkÍDg
á likan hátt, nefnilega með „kyrju“-
auglysingunni og „dyra“-auglysing-
unni, er báðar pótta framúrskarandi
á vissan hátt.
Einum af peim, er skjal petta sá,
varð *vo að orði: „Hér á pað sano-
arlega vel við, sem Skarphéðinn sagði
við ÞorkelHák: ,Ok mun pér kringra
at hafa ljósaverk (•^mjólkurstðrf) at
búi pínu .. . .1 fásinninu1, en að fást
við rit8törf“. Þessi makalausi snill-
ingur er vitanlega cýi lögreglu-
dómarinn okkar hér,Jt hanu Björn
Björnsson Olsotr.
Úr pví eg fór að tala um vits-
muni og pekkirgu pessa nfunga, er
ekki úr vegi að koma með fáein fleiri
dæmi, er skyra ljósar nefndar ein-
kunnir mannsÍDS, um leið Og pær
gega nokkra hugmynd um kröfur aft-
urha'dsfiokksins til vitsmuna og pekk
ingar bjá peim mL'nnuro, er hann
felur opinber störf á hendur.
i fyrra skyrfti B. B. Olson frá
pvf á samkomu, að nú væri 18. öldin
a förum og kvaðst blakka mjög til að
sjá allar pær frsmfarir, sem nltjátida
öldin mundi leiða yfir lönd og lýð.
Maðurinn var bara einni öld á „eftir
tfroanum“,
A kvenníélsgs-samkomu sfðas*'-
Jiðinn janáar, p. á., óikaði hann fé-
Jaginu „til lukku með verk pess á
nceslti öld“! Þvflíkt laDglffi!
í sama sinn fræddi haun fólk um,
að hann „væri orðinn móðir, sem
fæddi börn.“ — Smekkvfsi f kvenna
hópi!
t sama sinn ronaÖi hann, að fé-
lagið gæti „starfað vel í fortiáinni"\
Vonleysi.
t>á er að skyra frá embættisstörf-
uDum. Tveir menn ætluðu að nota
hann til að „fylla út“ eignarskjöl
fyrir löndum, *em ekki er afar vanda-
samt verk, pvl, eins og kunnugt er,
eru „formÍD11 prentuð, »vo að eins parf
að rita Jítið eitt inn í pau eftir
krirgumstæftun .
Af 'yrta skjrm.u óryttust fjögur
eintök, pvf maftur sá, er pettt skyldi
unnið fviir, sá ætfft vitleysurnar -—
Og^pó byó»t uianutetcið til að seuija
skjöl fyrir fólkift!!
f hitt skjalið mundi landfræð
ingum og mælingamönnum pykja
meira varið; f pvf stóft sá nýi fróð-
leikur, að land petta lægi fyrir aust-
an „ FIBST Principal Meridian“ 1
Manitoba, að ógleymdu pví lítilræði,
að náungi pessi virðist ganga nokkuð
nærri rétti konungs vors i pessn sama
skjali, pvf par stóð enn fremur: „in
OUR DominioD of Cftnada.“
Þett.a ætti að nægja sem sýnis-
horn af skrifstofustörfunum
t>á eru dómarastörfin pessa ná-
unga.
Út í pau ætla eg ekki mikið að
fara, pví fyrst og fremst er lfklegt «ö
pau verði heyrum kunn á annan hátt,
ef peir, sem hlut elga að máli, ekki
traðka rétti sínum sjálfir, og svo eru
pau mál, er hann hefur fjallað um, ef
t'l vill ekki úr hans böndum að öllu
Uyti enn, svo ekki er hægt að segja
pá sögu tit eDda að svo stöddu.
Þó má geta pess, að vart er fylk-
isstjórninni ætlandi pað gjörræði, að
setj* Björn penna sem rannsóknara f
skólamálum Gimli skólahéraðs,
hefði henni verið rétt skýrt frá roála-
vðxtum, t. d., að pessi maður hefur
á pvf tfroabili, sem um er að ræðs,
vorið yfirskoðunarmaður skóla-reikn-
inganna, og er nú 1 skólanefndinni.
Dilítið pótti pað einkennilegt
við pau 2 léttarböld, er Björn hefur
baldið á Gimli, að bann virtist ekki
vita, > ð bíblfan væri viðhöfð er eiða
skyldi vinna. Hann var biblíulaus
f bæði fkiftin. Siðan kalla gárung
arnir bann „Björn biblíulausa“.
0« eitt er vfst: aldrei hefur B.
L. Baldtv dsou gert verra axarskaft—
pað xiðurkenna allir binir merkari
konservatfvar hér—en pegar hann
bisafti pe»sum bjálfa upp 1 dómara-
sæti. Hann gat á einhvern byggi-
legri hátt bætt úr haxftærinu í ,Tómt-
búsinu*.“.. ..
Yflrlýsing.
t>egar við undirritaðir auglýstum
útgáfu & ritverkum Gests Pálssonar,
hugkvæmdist okkur ekki að ékveða
til hvers égóðanum yrði varið, ef
nokkur kynni að verða; vat pað helzt
fyrir pá sök, að við vissum, að útgáf-
an yrði dýr, par sem hún verður
prentuð heima á íslandi og ekkert á
að verða sparað til pess að hún verði
efDÍnu og höfundinum samboðin, ef
hægt er; póttu okkur pví litlar lfkur
til að hún gjörði meira en að borga
kostnaðinn. En eftir vinsamlegri
bendingu frá ritstjóra „Heimskringlu“
lýsum við hér með yfir pvf, að verði
nokkur ágóði af útgáfunni, pá verður
honnm varið til pess að reisa skáldiou
minnisvarða. Við höfum skrifað erf-
ingjum og vandamö'mum hins’látna
lioiuia á lafaridi, og erum pegar byrj-
aðir að safna. Höfum við fengið lof-
un á handritum, sem aldrei hafa kom-
ið fyrir almennings sjðnir áður.
Vinsaralegast,
Ak.v'ir Árvason,
SlG. Jtfú. JéHANNESSON
Chxago, 11 febr. 1901.
HEYRNARLEYSI LÆKNAST EKKI
vfð innspýtingar efta ()es°konar, fcví tað
n*r ekki í upptftkin. Þa> er aðeins eitt,
8‘-m lærnar heyrnarleypi, og baft er me/'al
er verkar á alia likainstiygginguna. Þaft
etrfar af eesiug í 8lí*nhitnnunum er ollir
bólgn í pyrnapípunum. Þegar pær bó'gra
kemur suða fyrir eyrun efta heyrnin förl-
ast og ef t>:rr lokast l>á fer heyrnin. i-é
ekki hægt að lækna það sem orsakar bólg.
una <>s pípuuum komift í sama l«g. Þi fæst
ekki heyroin aftur. Niu af tíu slíknm
tilfellum orsikast af Catarrh, sem ekki er
annaft en æaing í 'sllmhimnur um.
Vérskulum gefa $100 fyrii hyirt eln-
asta beyrnarleysis tilfelli (ei stafar &f
catarrh), s->m HALL’8 CATARRH. CURE
læknar ekki. Sferiflö eftir bæklingi gefins.
F. J. Cheney &Co, Toledo, O.
Selt í óllum lyfjabnftum á 7fc.
Hall’s Family Pills eru bextar.
Winnipng, 22 jar. 1901
Hér með auglýsist, að ársfundur
Manitoba Dairy Assooiation verður
haldinn i bæjarráftshúsinu (City Coun-
cil Chamber) f Winnipeg föstudag-
inn 22. febrúar næstkomandi, og
byrjar kl. 9 f. h. Allir eiga frían aft-
gang 8Ö fundinum, og peir, »3m
mjólkurbú »tunda, eru sérstaklega
boðrir.
Prógram verftur útbreitt.
E. Cora Hind,
skrifari.
Allir*----
VHja Spara Penina.
Þegar bift þurfiö skó þá komift og
verzlift vift okkur. Vift hðfum alls
konar skéfatnaft ogverftið hjá okk-
ur er lægra en nokkursstaftar
bænnm, — Við hðfum íslenzkan
verzlunarþjén. Spyrjift eftir Mr,
Gillis,
The Kilgour Rimer Co„
Cor. Main &. James St.
WINNIPEG.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLAbKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að dr&ga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00
527 Maiw Rt
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BCEKUF
bKRlFFÆRl, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
tW Menn geta nú eins og áftnr skrifaö
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meööl
Muniö eptir aö gefa númeriö á glaslnu.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fyrir aö vera meö þein
beztu í bænum.
Telefon 1040. 428 Malq 8t
OLE SIMONSON.
mælirmeð sinu nýja
Scandiuaviau iiotel
718 Maim Stbrst,
Fæði $1.00 6 <tay.
BO YEAR8’
EXPERIENCE
Tradc Marks
Designb
COPYRIGHTS &C.
Anrone uendtnpj a Bhetcb and descrtptton m
qntckly u.«certaln oor optnton free whether aa
tn^ention U probably patentabie. Comrountca-
tlons st rtctly confldenttal. Handbook on Patenta
*ent íree ‘Mest apency for secnrlng patenta.
Patents .aken tnrough Munn A Co. reoelve
Bptn'ial notice, withou* ctiarge, In the
Sckntífic íimcrican.
A hnndnoroely lllnatrated weekly. Larsrest rtr-
culatton of any Bclenttöo lournal. Terms. »3 •
yenr ; fonr months. f l fiold byall newsdenler*.
MUNN & Co 36,B,oad**T' New York
REGLIJR VID LANDTÖKU
Af öllum Bectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsstiórn-
inni 1 Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 28, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið.eðs sett
til sfðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrikis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins f Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð t.il pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga $5 eð» $7/' fram fyrir
sjerst.akan kostnað, sem pvf er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Bamkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla be.milis
rjettarskyldur sinar með 8 ára ábúð og yrking landsins, og mft land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 0 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrfkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sin-
nm til landsinB.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strar eptir að 8 áriu eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peiro sem sendur er til Jjess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. 8ex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dommion Lands umboðsmanninum í Ottaws pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður haDn um leið að afhenda slfkiira umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni i Winni*
peg v á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og iN’orð-
vestui.andsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogailir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvikjandi timbur, kola og námalögum AII-
ar slikar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta meno
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan jámbrautarbeltisu.s f
British Columbia, meö pvl að snúa sjer brjeflega til ritara innanrlkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eft*
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the lnterioi.'
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta lengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt rr að fátil leigu eða kaups hjá járnhrautarfjelögum og ýmsum
öðrum félögum og einataklingum.
52
»tóð parna og horfði ínn 1 grafreitinn, fór lest fram
hjá á yfirjarðar brautinni með a'lmiklum hávaða, og
minti pað haDD ft, að hann var parna á einum helztu
alfaravegum borgarÍDD8r. Og sarnt bafði ptssilitli
grafreitur, sem púsundir manna fóru dxglega fram
hjá, á leiftÍDni til starfa sinna, og sem leiguhús, troð-
full af fólki, lágu upp að, verið valinn sem hentugur
stsður til 8Ö bera barn út á. Og einuDgis ein tnann-
eskja af öllu pri fó*ki, sem beinra átti parna i kriog,
hafði gefið sér tíma til að skifta sór af aumiogja
batD fiækingDum. Hvll k óvenjuleg útskýring var
pað ekki á mennÍDgar-ftstandinu, að p rilíkt gat átl
lér staP.
Mr. Mitcbel gekk niftur sð cæsta strætishcrni
og beygPi par inn ft oæstu götu, otr kom pá brátt að
búsnúinetinu, par tem honnm hafði venð sagt að
Gexttude Griffin ætti heim». Hann stanzaði par i
nokkoí augnsblik og var að hugsa uro, hvetnig hæg
ast yrði að tínna konuna, en þá kom strftk ræfill, eitt
bvsð tfu fera gamall, út úr dyrunum, og ávarpaði
Milcbel hann og sagði:
„Veistu bvort Gertri d« Griffin er h“ima?“
„Nú! hvernig ætti eg að xita paP; eg á ekki »ð
passa bana“, sagði stráknrinn.
,,En bún á bér beima, efta er ekki svo?“ sagfti
Mi*cbel.
,,t>að getut v-rið, og pað getur verið ekki“,
»agði strftkurÍDn. „Eíí ræft ekki v fir pessu !eituli-*r-
bergj -húsí, 8*0 eg pekki ekki »lx rusiið, sem sei-
pr bér“.
57
stampur, en á loki flátsins sá hsnn að lá svolltið
barnslík, og var breidd ofan á pað sl'tin, en hrein,
léreftedula, sem gat bafa verið úr rekkjuvoð.
„Er petta lík barns yðar?“ sagði Mitohel og
lyfti iéteftinu með lotningu ofan af pvf.
„Jft, herra minn“, svaraði konan með grátstaf I
hálsinnm.
Mr. Mitohel andvarpaði pegar hann horfði á
magra, litla likið, pví pað var augljóst, að bamið
hafði dáið úr skorti á nægilegri næringu.
„Var petta fyrsta barn yðar?“ spurði Mitohel.
„Nei, herra minn; pað var fjórða barn mitt“,
svaraði konan.
„Fjórða barn yðar?“ sagði Mitchel. „£>ér eigið
pá prjú börn á lifi?“
Um leið og Mitobel sagði petta, litaðist hann
um í herbeigjun-m og var að undra i ig yfir, bvar öll
börnin gætu sofið. En svar konunnar skýrði mál-
efnið.
„Nei, -herra minn“, sagði hin sorgmædda móðir,
„pau eru öll dáio. £>au lifðu öll hér um bil ár, en
8vo vcsluPust pau uj p. Eg beld»ð tanntökunni hafi
venð um p»ð að kenna, og einnig hitanum, berra
minn. I>að er fjarskalega heitt i pessu húsi, jafnvel
hér 6 efsta loftinu. Eg flutti hinsrað upp, pótt *tig
arnir féu erfiftir npp að fara, i von um að pað væri
betra fyrir litla barnið mitt. En eics og pér sjéið,
var p»ft »ft engu g»gt>i. Eg býst við að guð sé á
n óti mér, pó eg viti ekki bvtð eg hef geit til að
móðga bann“,
5«
„Eg hélt, að llkskoðunarmenn kæmu sstið pegar
avona stendur á“, sagði konan. „Ungbarnið mitt er
dáift, eins og pér skiljið. Hún dó án pess að læknir
viijaði hennari*. Konan rendi niður grátnum, sem
ætlaði að kæfa orð hennar; en sfðan kom pessi kæru-
leysis-svipur, á hana, sem er svo algengur meðal
peirra sem vanir eru orðnir eymdinni og volæðinu.
„Lofið noér að koma inn“, sagði Mr. Mitohel
blfðlega, og pá fór konan úr dyrunum, til pesa að
hleypa honum inn i herbergið.
Herbergið, sem M°. Mitchel kom inn 1, var um
niu fot á hvern veg, og fékk pað andrúmsloft 1 gegn-
um ofurlítin glugga, sem lá út í loftstromp, er gekk
upp f gegnum húsið, en öll birtan í herberginu kotn
1 gegnum glugga á pakinu, og var hann^ svartur af
margra ára hrími og óhreinindum. Út úr pessu her-
bergi, sem var daglega stofan og sem í var borð og
matreiðslu-ofn, var annað enn minna herbeigi, sem
notað var fyrir svefnherbergi, og var ekki nógu bjart
i pvi til pesa að hægt væri að sjá hlutina l pvi paðan
sem M'tchel stóft. l>egar hann mintist pess, að *yo
kæfandi og dimt sem var parna uppi á sjötta^ lqfti,
fast upp við pak hússins, pá hlyti pað að vera skárra,
bwði hvað ardrúmsloff. og birtu snerti, en á loftunum
fyrir neðan, unoraði h»nn sig yfir, hvernig nokkur
maður með roannlegri tilfinningu gæti fengið sig til
að láta byggja svona hús, sem bústað handa mönn-
um. í skoti, rétt við reykháfinn, var einhver tréklftp-
ur, sem Mr. Mitchel imyDdaði sér að væti pvotta-