Lögberg - 04.04.1901, Blaðsíða 3

Lögberg - 04.04.1901, Blaðsíða 3
KJMUiUK&U, KLUlUUAGdS^ 4, PJLHJL lttO.1 Mísa Acke rmau um Islaud. Landi vor Mr. Páll Johnaon, setr heima & 1 Honolulu, hðfuðstað Sand vlkur-eyjanna (Hawaiian Islands) op sem hnfur dvalið f>ar nokkuð á annaP ár, sendi kunningja sinum hér í Win- uipeg nylega pyðingu pá af rœðu Miss Aokermau’s um ísland, sem birt ist hér fyrir neöan, 1 pví skyni að húD v»ri prentuö i Lögbergi. Af því véi imyndum oss að löndum vorum, b»ði hér og & Islaudi, pyhi fróðlegt að sjú ræðu pessa eða fyrirlestur, pá birtun vór pyðinguna, p<5 húu sé all.langi mál. Um leið skulum vér benda á, að pótt fyrirlesturinn só í rauninni mjög hlyiegur I garð íslendÍDga, pá úir og grúir af ranghermum og vit- leysum í honum—margt af pvi sömu ranghermin og vitleysurnar sem eru I bókum og ritum útlendinga, er áður hafa ferðast til íslands, og sem hvei tekur auðsjcanlega upp úr ritum annars. * Hinn 7. fabr. 1901 hélt Banda- rikja kvennmaöur, Miss Jessie Aoker- man, fyrirlestur 1 Y.M C.A.-salnum, hér i Honolulu, um pað sem hún kall* aði: „Átta hundruð milna ferð^fir ísland á hestbaki“. Henni sagöist frá á pessa leið: „Eg var fyrir nokkrum árum siðan útnefnd af ‘Kristinna kvenns bindindisfélaginu (W.C.T.U.) i Banda* rikjunum til að ferðast I kringum hnöttinn og flytja boðskap pess. Tyrsta heimboðið, sem eg fékk, var frá fslandi. Eg hafði farið nokkrar peasar ferðir, án pess að geta komið pvi við að fara tii íslands. En eitt sinn, er eg var stödd i London á Eng landi, afréð eg að fara til íslands áður en eg k»mi aftur beim til Bandarikj- anna úr ferðalagi minu. Mér voru fengnar tv»r stúlkur til fylgdar. Var önnur peirra reglu. legasta nunna, en hin var »tið með reiðubúið bros á vörunum. Hin priðja“ (Miss Aokerman) „var gömul piparmey. Mér var sagt, að við yrðum að fara til Skotlands og taka okkur par far með skipi hins eina gufuskipafé- laR«. er héldi uppi ferðum milli f«- lands og annara landa: frá Khöfn, i Danmörku, til Skotlands, til F»r- eyja og norður til fslands og til baka sömu leið. JÞftð sem fyrst vakti athygli okk- ar, er við komum fram á skipið, var auglyslng: ,Enska töluð hér‘. Við lituðumst um eftir setustofu kvenna, •n fundum ekki, og spurðum pvf maun, sem nál»gur var, hvar hún v»ri. Hann hváði. ,Getið pór sagt okkur hvar setustofa kvenna er?‘ sagði •g, og enn hváði hann og leit um Uið framan i okkur allar á vlxl, eins og v»ri hann að vita hvort hann s»i par •kki pað, sem hann var að hvá eftir. ,Hvar er fyrsta-pláss salurinn?1 sagði eg. Pá tók haun til að tala I mesta ákafa eitthvað, sem við skildnm ekki uoitt i, og brúkaði öll sin t»ki, eins og hann bezt kunni að beita peim, svo sem fingramál eða handabending- ar, kinkaði kolli, ypti öxlum, skðk höfuðið, hallaði undir flatt á báðar hliðar, fetti sig og bretti; og svo hló hann. Við stóðum eins og prumu lostnar og horfðum á hann; að siðustu benti eg honutn á auglysinguna. I>á tók haan undir sig stökk og var peg. ar horfinn, en kom innan stundar mef mnan mann, sem við gátum talað við. áá maður fylgdi okkur til herberg:s okkar. I>að var eitt herbergi með tveimur rúmum, hverju upp af öðru. í>«tr létum við fyrirborast meirpart. inn af peim 16 dögum, er ferðin yfir til Islands tðk. En pegar til F»r- eyja kom, sendi kapteinninn okkur orð, að okkur v»ri betra að fara i laod okkur til hressingar, á meðac staðið væri við par. Og gerðum við pað, pvl við vorum sjóveikar alla leiðina. Við komum til Reykjavikur; paf er höfuðborgln á suðurlandinu, og hefur 4,000 ibúa. Skipið lagðist fyr- ir akkerum á höfninni, p\d par er engin bryggja að lenda við. Maður kom fram á skipið til að taka á móti roér, einn hinna helztu, er höfðu boð- ið mér til íslands. Hann bauð okkur all&r velkomnar með mesta kumpána skap og virktum (íslendingar eru eink&r kurteisir og siðprúðir; peir eru einlragir og vinfastir). Eftir að hann hafði spurt okkur frétta, hvern ig ferðin hefði gengið o.s.frv,, steig hann eitt eða tVÖ spor aftur á bak, leit til min meö peirri undrun, sem ng aldrei gleymi, og eins og mraldi mig með augunum frá hvirði til ilja; hann hallaði undir flatt, um leið og hann leít framan 1 mig, og sagði: ,Ja —hérna—aldrei datt mér I hug að pér varuð svona há'. ,£>vl ekki‘, sagði eg. ,Vegna pess, að á mynd- inni eruð pér svo holdug I andlitinu‘, svaraði h&nn. Eg byst við, sð orsök* in til pessarar athugasemdar hafi átt rót sina að rekja til sannleika, er p&rna virtist trufla manninn, pesa sannleika, sem sé, að pegar myndin var tekin, er bann mintist á, pá vóg eg 210 pund, én parna að elns 129. Þegar báturinn, er við áttum að fara i land &, var ferðbúinn, sagði ís. lendtngurinn við okkur, un. leið og hann tók ofan og hneigði sig: ,J»ja, heiðursfrúr, nú er báturínn ferðbú- inn, svo nú getum við komist 1 land, af pið eruð reiðubúnar'. Um leið og við allar i einu hljóði létum i ljóai ánægju okkar yfir, að komast sem fyrst 1 land, tók hann ofan hattinn og hneigði aig, stakk annari hendinni í •iðuna; með meatu vlrktum og kurt- eisi, setn einkennir tslendinga, bauð hann mér h&ndlegginn og sagði: ,Með leyfi yðar skal eg hjálpa yður niður i bitinn*. Eg krekti hand- legguum I olnbogabótina á band- legguum, sem hann bauð mér. Og svo — j»ja, pið gefcið ekki imyndað ykkur hvernlg við tókum okkur út, er við leiddumst eftir pilfariuu að stipanuin, nema eg segi ykkur pað, að fslendingar eru afarsro&ir vexti, og pessi maöur var rótt meðalmaður á vöxt eftir pvi sein peir eru. Eg varð að ganga h&lfbogin og eios og öli úr agi gengin, svipað pessu“ (hér lék hún pað, svo allir hlógu— hún er um 5 fet og 10 puml.), „og I sannleika að segja datt mér ósj&ifrátt i hug, hvað eiginlega mundi verða úr hon- um ef við dyttum. En alt gekk slysalaust. Qann leiddi mig niður stigann, út i b&tinn, valdi mér bezta sætið, Btuddi aiðana stúlkurnar til sætis, sina hvoru megin við mig, sett- st sjálfur andspænis okkur og við mösuðum aftur og fram um hitt og annað á leiðinni til lands, eins og við hefðum verið samtlða í mörg ár. Hann var kátur, skemtilegur og fyndinn. BEZTU-—' FOTOGEAFS Winnipeg «ru búnai' til hjtí VÆ ELFORD COR. MA!N STR' &ÍPAC1FIC AVE' Winnipcg. Islendingum til hæoðarauka hefur hann ráðið til sía Mr. Benidikt Ólafsson, mynda- smið, Verð m.jög sanngjarnt. ARINBJORN S. BABÖAL Selur líkktstuT og annast uro útfari’ Allur dtbrtnaRur «á bezti. Enn freranr selur bann • a. íi’ona >ninnÍ8varBa cg legsteina. Heimili: á horninu á Roas ava. og Nena str. Dr. Dalgleish, TANNLÆKNIR Sjóriðan, sem við allar höfðum peg&r við stigum & bryggjuna, var öll horfin er viö höfðum gengið gegnum bæiun og komura til bótelsins, sem okkur var ætlað að gista á, og sem er hið eina 1 bænum og annaö & landinu. Húsmóðirin par tók vel á móti okkur. Hún barmaði Eér mjög yflr plássleysi og sagði, að öll herbergin væru full hjá sér, svo bún væri i r&ða- leysi með svefnherbergi handa okkur. Hún sagðist samt ætla að br igða sér i a&grannahús eitt og vita, hvort hún gæti ekki fengið par herbergi handa okkur. Og svo hvarf hún. Nei, pegar hún kom til baka, sagði hún pað ófáanlegt. Hún fór p& með okkur upp á hæsta loft í hótelinu, syndi okkur par autt pláss og spurði, hvort við gætum gert okkur ármgðar með pað, ef kún kyggi pað út se» srefnherbergi handa okkur; hún mundi geta fengið einhversst&ðar lán- uð rúmföt I pað. Við kváðum pað vel viðun&nlegt. Um kvöldið fylgdi hún okkur til herbergis. Þá voru par komin 3 rúm. Voru pau sett hvert viö hliðina á öðrn, alveg pétt saman, svo að sú okk&r, sem sofa skyldi i miðrúminu, varð annaðhvort að fara upp 1 rúm annararhvorrar hiunar og paðan i sitt rúm, eða pá að. klifrast yfir aðrahvora peirra Við jöfnuðum pað nú samt meö okkur, svo pað gekk alt vel. En pegar eg komi I rúaaið, byrjaði sú endalausa praut, sem eg ávalt átti við að striða & hverri nóttu meðan eg draldi i landinu, aú praut, sem sé, að eg naut bvorki bálfs svefns né hálfrar (Framh. á S, bls.) kunngerlr hér rneö, að hann hefur sett niöur rerð á tilbúium tðnnnm (set of teeth), en fcó meö fcví sailyröl aö borgaö sé út i hönd. Hsnn er sá elni hér 1 bwnum, sem dregur út tennur kvalalaust, fylllr tennur uppá nyjasta og vandaöasta máta, og ábyrgíst alt sitt verk. 418 Main Street, Wjclntyre Block. Phycisian & Surgeon. Ótskr IfafSur frí Queens háikólanum f Kingston og Toranto háskólanarp f Cunarla. Skrilstoía í HOTEL GILLESPIE, CRTáTAL, N, D. DR- J. E. EOSS, TANNLÆKNIR. Hefur orö á sér fjrrir aö vera meö )>eiu; beztu í bæuura, rei-’fat) 1040. SEYMOUB HOUSE Market Square, Winnipeg,' Eitt »f beitu veitingahúsum bæjarlus Máltíðir seldar á 85 cents hver. $1.00 á dag fyrir fæöi og gott herbergi. Billiard stofa og sórlega vonduö vinfoug og vindl- ar. Ókeypls aeyrsla aö og frá Jémbrauta- stöövunum. JOHN BAIRD Eigandi. Kaupið ekki önnur brauð en Union Brauð. CAVEATS, TRADE MARRS. í COPYRICHTS akd DESICNS. 5 \\ Serul yonr bnsinenn tUrect t»» Woahh'gton •ATca time, costs lens. sj'rvire. t Ky oflloc oloee to u. 8. Oflire. I HKE prellaln * -----‘ ---------* * " ■ ' K dur until nsttetit 4 _______________________ rVTN* 1» YEÍRP ♦ ______ 'BftZSKOB. Borik “How to cbtnln PhUani*/' t «to., e«ct frie*. PotentA procur^d thror.itb E. tí Hitrgen* \ raoelve epeclal notfoe, wltZtoct cbarge, ln tht J iNymTiyj 1E. G. SIG8ERS, VV\ AQE: iw renr—Ac n», $1. u vear - tate of G. A. Snow K Co. 5 S1Q F St., N. W.,f WASHIWGTON, O. C-| VVVVfc VVWWWWWW i JKimteapoUð, |pttlnth og til staöa Austnr og Sndtir. JTtl $ntte Jgelfna ^pohanc ^eöttlc TEaconra $)ortlanb Œatiforiiia Jíapan Chitta Jkiaeh.t JiUnbtkc (luat $ritain, déuva|)c, . . . JUrica. Fargiald raeð brautum í Manitoba 8 cent. á munns. 1.000 mílna farseöla b»k- nr fyrír 2\4 cent á mílnna, til sölu hjá Í'U- ora agentura, Nýiar leshr frá hafl til hafs,1 „Nurth Cost Llmiteá", beztu lesiír í Amerikn, hafa verið settar i; gang, og era )>vi tverr lestir 4 hverjnm uegi bseöi aastur , og vestar. J, T. McKENNEY, Cit.y Passenger Agent, Winnipeg, H. BWINFORD, Gen. Agent, Wíiinipeg, CHA8. 8. FEE, G. P. A T. A., 8t..Paul. Sninnii dregiii úotlun l'r.i Hpsj. MAIN LINE. Morris, Emerson, St. I’aul, Chicigo, og allra stuða suöur, austur, vestur Fer daglega ............Isfe.m. Kemur daglega...........l.jOe.m, PORTAGE BRANCII Portage la Prairie og stadir hér á milli: Fer manud miðvd fortud,...4.3a e.tr. Kemuri—raanud, mifh-d, fost:... 11 f m r la P—fcriðjud, ftmtud, laugard; lo jð f m MORRIS-BRANDON BRANCII Morris, Brandon; og stiða a millil Fer Mánud, Mídvd og Föstud.. to.43 f.m. Keraur pridjud. Fiml-d Laugd. .f.íto e. ir. CIIAS 8 FEE, H SWINFORU, G P and T A, GRineral Agent St Paul Winnipe 125 íólega eíus og hann væri að tala við gamlan kunn. ÍDgja: „Eg man ekki eftir, að »g hafi haft jafn mikla nautn af að hlusta á nokkurn fyrirleatur eins og þennan, sem þér fluttuð. Þér hafið undrunara&mlegt vald yfir m&lefninu, sem þér töluðuð um, og synduð sérlega list i að setja f>að fram á ljósan og skiljan- iegan hátt. Eg er yður mjög þakkl&tur fyrir r»Buna“. Mr. Mitohel var maður som hafði afarmikið vald yfir sjálfum sér, og var svo algerlega herra yfir lát- Lragöi slnu, að honum var mögulegt að kæfa niður Heðshrrering&r sin&r og dylja hugsanir slnar þegar hann vildi. Daö var Jiess regna Jím prédikari sera tarð forvlða, og hann duldi ekki tiltinningar ainar «ins vel og Mitohel. Hann hafði gert sér von um, kð hafa mikla nautn af J>vl hvað Mitchel yrði forviða, þegar hann nefndi hið rétta nafn bane svona að óvör- uin. Hann haföi vonast eftir, að Mitohel sýndi, að houum yrði bylt við og að hann yrði óttasleginn, þegar hann fengi aö vita að bann Jiektist; óttasleg- iun af fivl, aö pvilíkur söfnuður og possi skyldi vita hver hann vreri, og f>að & öðrum eins staðog pessuro. Jim prédikara gramdist pess vegua hið skeytingar. leysislega svar Mitohels, og misti setn snöggvast hið vanalega vald yfir sj&lfum sér. „t>ér virðist ekki vera oeitt hissa á f>ví, aö eg skuli pekkja yður!“ sagði hanu gremjulega og með hálf rtgnandi röddu. „Eg hitti svo marga, og uiér gengur svo illa að 132 um imyndaða ,krókarof' haua, sem ynai v Ið að .grafa mót fyrir bankaseðla‘, og sem ekki ,»skti eftir nein- um nyjum kunningjum'. Þaö var vissulega spaugi- legt, að heyra Saro dést að hinum undursamlegu hrefileikum pessa nyja vinarhans, ‘sem vreri að hjálpa honum þ&ng&ð til fram úr greiddist fyrir honum‘ “. Jim prédikari hermdi svo vel eftir Samúel sleipa, að Mr. Mitohel hló hj&rtanlega. Siðan sagði hann: „En þvi lofuðuð þér mér að koma út á þenua bát?“ „Eg skal segja yður f>að bispurslaust“, sagði Jim prédikari. „Eg var jafn forvitinu að fá að vita, hvert augnamið yðar var með að komk hingað á með- al okkar, eir.s og þér að likindum voruð að sjá raig og vini mlna. Hvers vegna komuð þér?“ „Eg skal vera jafn einlægur við yður eins og f>ór eruð við mig“, sagði Mr. Mitchel. ,>E{? hafði ekkert sérstakt augnamið. Samúel sleipi stakk upj> á þvi við inig, að koroa, og mér fanst að f>að mundi ▼ era gaman að f>vi. Dess vegna samþykti eg uppá. stunguna. Eg bef retlð haft áhuga fyrir hinum svo- nefnda glrepamanna-flokki, Og vildi ekki sleppa trekífærinu að sjá pessa menn, þegar f>eir voru alger- luga I sinn hóp og lausir við öll bönd“. „Þér komuð f>á hingað alvog i sarna skyni eina og menu fara út í dyragarðinn, til að sjá villidyrin i honum?’1 sagði Jim prédikari. „Eg hafði ails ekkert annað ákveðið augnamið ca«9 8Í1 koma hingað“, s»gði Mitohel. 121 hlftur að vera eu>8 vsnð iivað aanrt’r glmpi. hver einstakur ,krókarefur‘ útaf fyrir sig skilur h ð sanna ástand sitt, og hnttuna sem yfir houum vofir sökum hins mikla liðsmuna i bardaganum, sem hann er að heyja við veröldina, f>& er enginn vsfi á, fð h&nn verður betur búinn undir orustuna. „En svo eg komist nú að niðurlaginu á prédik- an minni, f>á retla cg að gefa einstaklingnum sama ráð eins og eg hef gefið félaginu I heild siuni. Lát. um sérhvern meðlim fiess gera hið sama og eg hef gert, rannsaka arf sinn. L&tum h>nn rannsaka freð ingu sina og freöingar-róttindi, og meta nauðsynina á að hann lifi glrepamanna.lifi. Sutnir mnnu f>á kom- ast að f>rí, að glrepafýsnar-arfuriun er svo h'till, að f>að yröi ekki erfitt fyrir J>á að lrektia sj&lfa sig og lifa ráðvandlegu lifi framvogis. Deir, sem þannig stendur & fyrir, hafa f>& skyldu gagnvart sjálfum sér, gagnvart mannfélaginu i heild sinni, en sérfiagi gagnvart börnutn sínum, að leitast viðaf ölluni mretii að n& f>vi takmarki. „f algerðri œótsetning við nefntla tneun eru þeir som Kafa tekið spillingu i arf og cern hafa verið í þannig kringumstreðum i uppvextinmn, að glrepir eru f>eim óhjákvrernilegir. Deir eru hinir siðferðis- lega llkþr&u tnenu. I.átuni pá muna eftir, að þe't verða okki sendir á spitala fyrir lfkpráa incnu, hoidur í g&lgann, ef n.annfélagið skyldi uppgbtva ástand þetrra. „Eu ]”ið or nú sttul s-cui áður lil lögin&l se’u

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.