Lögberg - 04.04.1901, Blaðsíða 3

KJMUiUK&U, KLUlUUAGdS^ 4, PJLHJL lttO.1
Mísa Acke rmau um Islaud.
Landi vor Mr. Páll Johnaon, setr
heima & 1 Honolulu, hðfuðstað Sand
vlkur-eyjanna (Hawaiian Islands) op
sem hnfur dvalið f>ar nokkuð á annaP
ár, sendi kunningja sinum hér í Win-
uipeg nylega pyðingu pá af rœðu
Miss Aokermau’s um ísland, sem birt
ist hér fyrir neöan, 1 pví skyni að húD
v»ri prentuö i Lögbergi. Af því véi
imyndum oss að löndum vorum, b»ði
hér og & Islaudi, pyhi fróðlegt að sjú
ræðu pessa eða fyrirlestur, pá birtun
vór pyðinguna, p<5 húu sé all.langi
mál. Um leið skulum vér benda á,
að pótt fyrirlesturinn só í rauninni
mjög hlyiegur I garð íslendÍDga, pá
úir og grúir af ranghermum og vit-
leysum í honum—margt af pvi sömu
ranghermin og vitleysurnar sem eru
I bókum og ritum útlendinga, er áður
hafa ferðast til íslands, og sem hvei
tekur auðsjcanlega upp úr ritum
annars.
*
Hinn 7. fabr. 1901 hélt Banda-
rikja kvennmaöur, Miss Jessie Aoker-
man, fyrirlestur 1 Y.M C.A.-salnum,
hér i Honolulu, um pað sem hún kall*
aði: „Átta hundruð milna ferð^fir
ísland á hestbaki“. Henni sagöist
frá á pessa leið:
„Eg var fyrir nokkrum árum
siðan útnefnd af ‘Kristinna kvenns
bindindisfélaginu (W.C.T.U.) i Banda*
rikjunum til að ferðast I kringum
hnöttinn og flytja boðskap pess.
Tyrsta heimboðið, sem eg fékk, var
frá fslandi. Eg hafði farið nokkrar
peasar ferðir, án pess að geta komið
pvi við að fara tii íslands. En eitt
sinn, er eg var stödd i London á Eng
landi, afréð eg að fara til íslands áður
en eg k»mi aftur beim til Bandarikj-
anna úr ferðalagi minu.
Mér voru fengnar tv»r stúlkur
til fylgdar. Var önnur peirra reglu.
legasta nunna, en hin var »tið með
reiðubúið bros á vörunum. Hin
priðja“ (Miss Aokerman) „var gömul
piparmey.
Mér var sagt, að við yrðum að
fara til Skotlands og taka okkur par
far með skipi hins eina gufuskipafé-
laR«. er héldi uppi ferðum milli f«-
lands og annara landa: frá Khöfn, i
Danmörku, til Skotlands, til F»r-
eyja og norður til fslands og til baka
sömu leið.
JÞftð sem fyrst vakti athygli okk-
ar, er við komum fram á skipið, var
auglyslng: ,Enska töluð hér‘. Við
lituðumst um eftir setustofu kvenna,
•n fundum ekki, og spurðum pvf
maun, sem nál»gur var, hvar hún
v»ri. Hann hváði. ,Getið pór sagt
okkur hvar setustofa kvenna er?‘ sagði
•g, og enn hváði hann og leit um Uið
framan i okkur allar á vlxl, eins og
v»ri hann að vita hvort hann s»i par
•kki pað, sem hann var að hvá eftir.
,Hvar er fyrsta-pláss salurinn?1 sagði
eg. Pá tók haun til að tala I mesta
ákafa eitthvað, sem við skildnm ekki
uoitt i, og brúkaði öll sin t»ki, eins
og hann bezt kunni að beita peim,
svo sem fingramál eða handabending-
ar, kinkaði kolli, ypti öxlum, skðk
höfuðið, hallaði undir flatt á báðar
hliðar, fetti sig og bretti; og svo hló
hann. Við stóðum eins og prumu
lostnar og horfðum á hann; að siðustu
benti eg honutn á auglysinguna. I>á
tók haan undir sig stökk og var peg.
ar horfinn, en kom innan stundar mef
mnan mann, sem við gátum talað við.
áá maður fylgdi okkur til herberg:s
okkar. I>að var eitt herbergi með
tveimur rúmum, hverju upp af öðru.
í>«tr létum við fyrirborast meirpart.
inn af peim 16 dögum, er ferðin yfir
til Islands tðk. En pegar til F»r-
eyja kom, sendi kapteinninn okkur
orð, að okkur v»ri betra að fara i
laod okkur til hressingar, á meðac
staðið væri við par. Og gerðum við
pað, pvl við vorum sjóveikar alla
leiðina.
Við komum til Reykjavikur; paf
er höfuðborgln á suðurlandinu, og
hefur 4,000 ibúa. Skipið lagðist fyr-
ir akkerum á höfninni, p\d par er
engin bryggja að lenda við. Maður
kom fram á skipið til að taka á móti
roér, einn hinna helztu, er höfðu boð-
ið mér til íslands. Hann bauð okkur
all&r velkomnar með mesta kumpána
skap og virktum (íslendingar eru
eink&r kurteisir og siðprúðir; peir
eru einlragir og vinfastir). Eftir að
hann hafði spurt okkur frétta, hvern
ig ferðin hefði gengið o.s.frv,, steig
hann eitt eða tVÖ spor aftur á bak,
leit til min meö peirri undrun, sem
ng aldrei gleymi, og eins og mraldi
mig með augunum frá hvirði til ilja;
hann hallaði undir flatt, um leið og
hann leít framan 1 mig, og sagði: ,Ja
—hérna—aldrei datt mér I hug að
pér varuð svona há'. ,£>vl ekki‘,
sagði eg. ,Vegna pess, að á mynd-
inni eruð pér svo holdug I andlitinu‘,
svaraði h&nn. Eg byst við, sð orsök*
in til pessarar athugasemdar hafi átt
rót sina að rekja til sannleika, er
p&rna virtist trufla manninn, pesa
sannleika, sem sé, að pegar myndin
var tekin, er bann mintist á, pá vóg
eg 210 pund, én parna að elns 129.
Þegar báturinn, er við áttum að
fara i land &, var ferðbúinn, sagði ís.
lendtngurinn við okkur, un. leið og
hann tók ofan og hneigði sig: ,J»ja,
heiðursfrúr, nú er báturínn ferðbú-
inn, svo nú getum við komist 1 land,
af pið eruð reiðubúnar'. Um leið og
við allar i einu hljóði létum i ljóai
ánægju okkar yfir, að komast sem
fyrst 1 land, tók hann ofan hattinn og
hneigði aig, stakk annari hendinni í
•iðuna; með meatu vlrktum og kurt-
eisi, setn einkennir tslendinga, bauð
hann mér h&ndlegginn og sagði:
,Með leyfi yðar skal eg hjálpa yður
niður i bitinn*. Eg krekti hand-
legguum I olnbogabótina á band-
legguum, sem hann bauð mér. Og
svo — j»ja, pið gefcið ekki imyndað
ykkur hvernlg við tókum okkur út,
er við leiddumst eftir pilfariuu að
stipanuin, nema eg segi ykkur pað,
að fslendingar eru afarsro&ir vexti, og
pessi maöur var rótt meðalmaður á
vöxt eftir pvi sein peir eru. Eg varð
að ganga h&lfbogin og eios og öli úr
agi gengin, svipað pessu“ (hér lék
hún pað, svo allir hlógu— hún er um
5 fet og 10 puml.), „og I sannleika
að segja datt mér ósj&ifrátt i hug,
hvað eiginlega mundi verða úr hon-
um ef við dyttum. En alt gekk
slysalaust. Qann leiddi mig niður
stigann, út i b&tinn, valdi mér bezta
sætið, Btuddi aiðana stúlkurnar til
sætis, sina hvoru megin við mig, sett-
st sjálfur andspænis okkur og við
mösuðum aftur og fram um hitt og
annað á leiðinni til lands, eins og við
hefðum verið samtlða í mörg ár.
Hann var kátur, skemtilegur og
fyndinn.
BEZTU-—'
FOTOGEAFS
Winnipeg «ru búnai' til hjtí
VÆ
ELFORD
COR. MA!N STR'
&ÍPAC1FIC AVE'
Winnipcg.
Islendingum til hæoðarauka
hefur hann ráðið til sía Mr.
Benidikt Ólafsson, mynda-
smið, Verð m.jög sanngjarnt.
ARINBJORN S. BABÖAL
Selur líkktstuT og annast uro útfari’
Allur dtbrtnaRur «á bezti.
Enn freranr selur bann • a. íi’ona
>ninnÍ8varBa cg legsteina.
Heimili: á horninu á
Roas ava. og Nena str.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
Sjóriðan, sem við allar höfðum
peg&r við stigum & bryggjuna, var öll
horfin er viö höfðum gengið gegnum
bæiun og komura til bótelsins, sem
okkur var ætlað að gista á, og sem er
hið eina 1 bænum og annaö & landinu.
Húsmóðirin par tók vel á móti
okkur. Hún barmaði Eér mjög yflr
plássleysi og sagði, að öll herbergin
væru full hjá sér, svo bún væri i r&ða-
leysi með svefnherbergi handa okkur.
Hún sagðist samt ætla að br igða sér
i a&grannahús eitt og vita, hvort hún
gæti ekki fengið par herbergi handa
okkur. Og svo hvarf hún. Nei,
pegar hún kom til baka, sagði hún
pað ófáanlegt. Hún fór p& með
okkur upp á hæsta loft í hótelinu,
syndi okkur par autt pláss og spurði,
hvort við gætum gert okkur ármgðar
með pað, ef kún kyggi pað út se»
srefnherbergi handa okkur; hún
mundi geta fengið einhversst&ðar lán-
uð rúmföt I pað. Við kváðum pað
vel viðun&nlegt. Um kvöldið fylgdi
hún okkur til herbergis. Þá voru
par komin 3 rúm. Voru pau sett
hvert viö hliðina á öðrn, alveg pétt
saman, svo að sú okk&r, sem sofa
skyldi i miðrúminu, varð annaðhvort
að fara upp 1 rúm annararhvorrar
hiunar og paðan i sitt rúm, eða pá
að. klifrast yfir aðrahvora peirra
Við jöfnuðum pað nú samt meö
okkur, svo pað gekk alt vel. En
pegar eg komi I rúaaið, byrjaði sú
endalausa praut, sem eg ávalt átti við
að striða & hverri nóttu meðan eg
draldi i landinu, aú praut, sem sé, að
eg naut bvorki bálfs svefns né hálfrar
(Framh. á S, bls.)
kunngerlr hér rneö, að hann hefur sett
niöur rerð á tilbúium tðnnnm (set of
teeth), en fcó meö fcví sailyröl aö borgaö sé
út i hönd. Hsnn er sá elni hér 1 bwnum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fylllr
tennur uppá nyjasta og vandaöasta máta,
og ábyrgíst alt sitt verk.
418 Main Street, Wjclntyre Block.
Phycisian & Surgeon.
Ótskr IfafSur frí Queens háikólanum f Kingston
og Toranto háskólanarp f Cunarla.
Skrilstoía í HOTEL GILLESPIE,
CRTáTAL, N, D.
DR- J. E. EOSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fjrrir aö vera meö )>eiu;
beztu í bæuura,
rei-’fat) 1040.
SEYMOUB HOUSE
Market Square, Winnipeg,'
Eitt »f beitu veitingahúsum bæjarlus
Máltíðir seldar á 85 cents hver. $1.00 á
dag fyrir fæöi og gott herbergi. Billiard
stofa og sórlega vonduö vinfoug og vindl-
ar. Ókeypls aeyrsla aö og frá Jémbrauta-
stöövunum.
JOHN BAIRD Eigandi.
Kaupið ekki önnur brauð
en Union Brauð.
CAVEATS, TRADE MARRS. í
COPYRICHTS akd DESICNS. 5
\\
Serul yonr bnsinenn tUrect t»» Woahh'gton
•ATca time, costs lens. sj'rvire. t
Ky oflloc oloee to u. 8. Oflire. I HKE prellaln *
-----‘ ---------* * " ■ ' K dur until nsttetit 4
_______________________ rVTN* 1» YEÍRP ♦
______ 'BftZSKOB. Borik “How to cbtnln PhUani*/' t
«to., e«ct frie*. PotentA procur^d thror.itb E. tí Hitrgen* \
raoelve epeclal notfoe, wltZtoct cbarge, ln tht J
iNymTiyj
1E. G. SIG8ERS,
VV\
AQE:
iw renr—Ac n», $1. u vear -
tate of G. A. Snow K Co. 5
S1Q F St., N. W.,f
WASHIWGTON, O. C-|
VVVVfc VVWWWWWW i
JKimteapoUð, |pttlnth
og til staöa
Austnr og Sndtir.
JTtl
$ntte
Jgelfna
^pohanc
^eöttlc
TEaconra
$)ortlanb
Œatiforiiia
Jíapan
Chitta
Jkiaeh.t
JiUnbtkc
(luat $ritain,
déuva|)c,
. . . JUrica.
Fargiald raeð brautum í Manitoba 8
cent. á munns. 1.000 mílna farseöla b»k-
nr fyrír 2\4 cent á mílnna, til sölu hjá Í'U-
ora agentura,
Nýiar leshr frá hafl til hafs,1 „Nurth
Cost Llmiteá", beztu lesiír í Amerikn,
hafa verið settar i; gang, og era )>vi tverr
lestir 4 hverjnm uegi bseöi aastur , og
vestar.
J, T. McKENNEY,
Cit.y Passenger Agent, Winnipeg,
H. BWINFORD,
Gen. Agent, Wíiinipeg,
CHA8. 8. FEE,
G. P. A T. A., 8t..Paul.
Sninnii dregiii úotlun l'r.i Hpsj.
MAIN LINE.
Morris, Emerson, St. I’aul, Chicigo,
og allra stuða suöur, austur, vestur
Fer daglega ............Isfe.m.
Kemur daglega...........l.jOe.m,
PORTAGE BRANCII
Portage la Prairie og stadir hér á milli:
Fer manud miðvd fortud,...4.3a e.tr.
Kemuri—raanud, mifh-d, fost:... 11 f m
r la P—fcriðjud, ftmtud, laugard; lo jð f m
MORRIS-BRANDON BRANCII
Morris, Brandon; og stiða a millil
Fer Mánud, Mídvd og Föstud.. to.43 f.m.
Keraur pridjud. Fiml-d Laugd. .f.íto e. ir.
CIIAS 8 FEE, H SWINFORU,
G P and T A, GRineral Agent
St Paul Winnipe
125
íólega eíus og hann væri að tala við gamlan kunn.
ÍDgja:
„Eg man ekki eftir, að »g hafi haft jafn mikla
nautn af að hlusta á nokkurn fyrirleatur eins og
þennan, sem þér fluttuð. Þér hafið undrunara&mlegt
vald yfir m&lefninu, sem þér töluðuð um, og synduð
sérlega list i að setja f>að fram á ljósan og skiljan-
iegan hátt. Eg er yður mjög þakkl&tur fyrir r»Buna“.
Mr. Mitohel var maður som hafði afarmikið vald
yfir sjálfum sér, og var svo algerlega herra yfir lát-
Lragöi slnu, að honum var mögulegt að kæfa niður
Heðshrrering&r sin&r og dylja hugsanir slnar þegar
hann vildi. Daö var Jiess regna Jím prédikari sera
tarð forvlða, og hann duldi ekki tiltinningar ainar
«ins vel og Mitohel. Hann hafði gert sér von um,
kð hafa mikla nautn af J>vl hvað Mitchel yrði forviða,
þegar hann nefndi hið rétta nafn bane svona að óvör-
uin. Hann haföi vonast eftir, að Mitohel sýndi, að
houum yrði bylt við og að hann yrði óttasleginn,
þegar hann fengi aö vita að bann Jiektist; óttasleg-
iun af fivl, aö pvilíkur söfnuður og possi skyldi vita
hver hann vreri, og f>að & öðrum eins staðog pessuro.
Jim prédikara gramdist pess vegua hið skeytingar.
leysislega svar Mitohels, og misti setn snöggvast hið
vanalega vald yfir sj&lfum sér.
„t>ér virðist ekki vera oeitt hissa á f>ví, aö eg
skuli pekkja yður!“ sagði hanu gremjulega og með
hálf rtgnandi röddu.
„Eg hitti svo marga, og uiér gengur svo illa að
132
um imyndaða ,krókarof' haua, sem ynai v Ið að .grafa
mót fyrir bankaseðla‘, og sem ekki ,»skti eftir nein-
um nyjum kunningjum'. Þaö var vissulega spaugi-
legt, að heyra Saro dést að hinum undursamlegu
hrefileikum pessa nyja vinarhans, ‘sem vreri að hjálpa
honum þ&ng&ð til fram úr greiddist fyrir honum‘ “.
Jim prédikari hermdi svo vel eftir Samúel sleipa,
að Mr. Mitohel hló hj&rtanlega. Siðan sagði hann:
„En þvi lofuðuð þér mér að koma út á þenua
bát?“
„Eg skal segja yður f>að bispurslaust“, sagði
Jim prédikari. „Eg var jafn forvitinu að fá að vita,
hvert augnamið yðar var með að komk hingað á með-
al okkar, eir.s og þér að likindum voruð að sjá raig
og vini mlna. Hvers vegna komuð þér?“
„Eg skal vera jafn einlægur við yður eins og
f>ór eruð við mig“, sagði Mr. Mitchel. ,>E{? hafði
ekkert sérstakt augnamið. Samúel sleipi stakk upj>
á þvi við inig, að koroa, og mér fanst að f>að mundi
▼ era gaman að f>vi. Dess vegna samþykti eg uppá.
stunguna. Eg bef retlð haft áhuga fyrir hinum svo-
nefnda glrepamanna-flokki, Og vildi ekki sleppa
trekífærinu að sjá pessa menn, þegar f>eir voru alger-
luga I sinn hóp og lausir við öll bönd“.
„Þér komuð f>á hingað alvog i sarna skyni eina
og menu fara út í dyragarðinn, til að sjá villidyrin i
honum?’1 sagði Jim prédikari.
„Eg hafði ails ekkert annað ákveðið augnamið
ca«9 8Í1 koma hingað“, s»gði Mitohel.
121
hlftur að vera eu>8 vsnð iivað aanrt’r glmpi.
hver einstakur ,krókarefur‘ útaf fyrir sig skilur h ð
sanna ástand sitt, og hnttuna sem yfir houum vofir
sökum hins mikla liðsmuna i bardaganum, sem hann
er að heyja við veröldina, f>& er enginn vsfi á, fð
h&nn verður betur búinn undir orustuna.
„En svo eg komist nú að niðurlaginu á prédik-
an minni, f>á retla cg að gefa einstaklingnum sama
ráð eins og eg hef gefið félaginu I heild siuni. Lát.
um sérhvern meðlim fiess gera hið sama og eg hef
gert, rannsaka arf sinn. L&tum h>nn rannsaka freð
ingu sina og freöingar-róttindi, og meta nauðsynina
á að hann lifi glrepamanna.lifi. Sutnir mnnu f>á kom-
ast að f>rí, að glrepafýsnar-arfuriun er svo h'till, að
f>að yröi ekki erfitt fyrir J>á að lrektia sj&lfa sig og
lifa ráðvandlegu lifi framvogis. Deir, sem þannig
stendur & fyrir, hafa f>& skyldu gagnvart sjálfum sér,
gagnvart mannfélaginu i heild sinni, en sérfiagi
gagnvart börnutn sínum, að leitast viðaf ölluni mretii
að n& f>vi takmarki.
„f algerðri œótsetning við nefntla tneun eru
þeir som Kafa tekið spillingu i arf og cern hafa verið
í þannig kringumstreðum i uppvextinmn, að glrepir
eru f>eim óhjákvrernilegir. Deir eru hinir siðferðis-
lega llkþr&u tnenu. I.átuni pá muna eftir, að þe't
verða okki sendir á spitala fyrir lfkpráa incnu, hoidur
í g&lgann, ef n.annfélagið skyldi uppgbtva ástand
þetrra.
„Eu ]”ið or nú sttul s-cui áður lil lögin&l se’u