Lögberg - 20.06.1901, Síða 6

6
LÖOBERG, FIMTULAGINN 20 JtJNÍ 1901
Bréf úr Pine Valley-bygð.
Her ra ritstj. Lögbergs.
Gerið svo vel að ljá eftirfylgj-
andi lfnum rúm I blað yðar.
Héðan er fátt markvert að frétts;
tíðiu er mjöp hagstæð, með pvf að
nú hefur fallið nægilegt regn til að
hjálpa öllum jarðargróða. Heilsufar
m mna er gott, og lfðan manna góð.
Hér er nú farið að verða vart
við stórfiskinc; allir vita hvernig lög-
uð andköf hann tekur, og blásti r
hans verður auðvitað stórkostlegur.
Mr. B. L. Baldwinson, ritstj.
„K inglu“, var hér á ferð nokkru fyr-
ir síðustu mánaðamót. E>ar af leið-
andi reit hanp. grein um pessa svo
kölluðu Pine Yalley-nylendu, en
okkur n/lendubúum J>ykir Baldwin-
son hafa verið mislagðar hendur, er
hann lét slfka andfylu frá sér fara.
Mr. Baldwinson byrjar grein sfna á
gamalli tuggu um þrengsli meðal
íslendinga í Dakota, og er pannig að
s/na fram á tildrögin til að þessi ný-
lenda hafi bygst, en það er rugl og
vitleysa,f>vl J>essi áður nefndu prengsli
voru alls ekki tildrögin að J>ví, að
Jj^ssi Pine Valley-nylenda er nú
bygð af Islendingnm, heldur var J>að
Suðaustur-járnbrautin, sem hér réði
upptökunum. Dví J>egar fyrstu land-
nemar komu hér, var hennar von inn-
an skam', enda leið ekki á löngu, að
brautin kæmi.
Nú heldur Btldwinson áíram að
r:ta, J>ar til hann er kominn að peiiri
niðurstöðu að Mr. Pétur Pálmason
hdfi fyrstur manna numið hér land,
en pað er eins fjarri sannleikanum
eins og Mr. Baldwinson er frá sjö-
stjörnunni, og við skulum helzt hugsa
okkur, að Mr. Baldwinson hafi pang-
að verið kominn (staddur I sjöstjöm-
unni) pegar hann var að rita pessa
speki slna um Roseau og Pine Valley-
bygðirnar. Af vorkunnsemi við Mr.
Ba dwinson vil eg nú með pessum
fáu lfnum gera honu-m skiljanlegt (ef
pað er hægt), hverjir voru fyrstu
lacdnámsmenn, eða bygðu hér. í>að
var vorið 1897, að prír (3) norskir
lacdnemar komu hingað og námu
lönd fast við landamæraifnuna, Mani-
tobamegin, og munu peir menn ekki
hafa rið'ært sig við Mr Pálmason eður
facið eftir hans tilvísun. Nú líður
par til um veturinn 1898, að Mr. Er-
lendur Jónsson, ættaður frá Auðn-
um á Vatnsleysuströnd, kom hingað,
J>á fyrstur af íslendingum, eg nam
land 3 mílur fyrir norðan hina áður
nemdu norsku lacdnámsmenn, og
munu margir verða fúsir að bera
vitni um, að Erlendur Jónsson hafi
verið fyrsti maður til að hreifa exi 1
J>á átt að mynda hér fslenzka nýlendn.
Til frekari sk/ringar fyrir Baldwin-
son skal hér getið fleiri manna, er
komu hér á undan P. Pálmason. Vor-
ið 1898 kosi Mr. Magnús Pórarins-
son, Jakob Bsnderson, Paul Olson,
Magnús Grandy, K. S. Eyford, Jóh.
Jóhannesson, Björn I>orvaldsson og
fleiri, par til um sumarið 1899. Þá
kom Mr. Péttír Pálmason, um J>að
leyti sem fyrsta mæling var í döfnun.
Pálmason byrjaði hér pá verzlun um
haustið, og ég samsinni pað með
Baldwinson að hann er framfara mað-
ur. En að eigna mönnum pað sem
peir ekki eiga, sýnist mér alls ekki
rétt, og dagblöð pau, er pað gera,
rnissa sitt sannleiks-gildi. A pessum
Ifnum getur Mr. Baldwinson séð, að
Pine Valley-nýlendan er eldri en á
öðru árinu eða 2 ára, og að pað var
ekki Mr. Pálmason, sem bygði hana
fyrstur manna.
Ritað í Pine Valley, 5. mai 1901.
Erlkndur Johnson.
B. B.'Olson svarar.
Staddur f Winnipeg, 10. júní 1901.
Herra’ritstjóri Lögbergs.
Mér pykir slæmt að purfaaðníf-
ast á yður svona oft með að taka af
mér línur f blað yðar, en eg skal
reyna til að láta pær vera eins fáar
og mögulegt er.
Mig langar tiPað biðja yður að
skila til vitnanna (ef nokkur eru) fyr-
ir hverra munn Sigurmundur Sigurðs-
son, frá Geysir, Man., pykist tala í
blaði yðar, að eg skuli glaður gefa
öllum peim sllar pær upplýsingar,
sem mér er unt, ef pau (vitnin) koma
fram í sinni eigin mynd og undir
sínu eigin nafni.
Eg bið vit*in, fólkið, og svo yð-
ur, ritsjóri góður, að fyrirgefa' pótt
eg forðist að hafa mörg orð eðs mikil
mök við Sigurmund penna.
Mundi rúmi i blaði yðar ekki
vera betur varið meðj einhverju öðru
en ritsmíðum S. S. um pessi mál?
Björn B. Olson.
(Police Magistrate).
* * *
Spurningu híns hágöfuga lögreglu-
dómara B. B. Olsons, í niðurlagi hinnar
stuttu greinar hans hér fyrir ofan, svör-
um vér sem fylgír: Lögregludómaran-
um’ferst likt og gesti sem hýstur er fyr-
ir gestrisnis-sakir borgunarlai s', en sem
borgar gestrisnina með því aðskilja ein-
hvern óþverra eftir í rúminu, semhon-
um var léð, Lögregludómaranum nægir
ekki að fá gefins rúm að Lögbergi fyrir
svör síu, heldur lætur hann sér sæma að
nota það fyrir spumingu (sparð) sem
ekkert snertir málofnið, er hann þykist
þurfa pláss fyrir. , Oss finst þetta bera
vott um ógöfugan hugsunarhátt og
smekkleysi, að vér ekki segjum blátt
áfram dónankap og vanþakHnsti, Vér höf-
um eins mikinn rétt til að spyrja B. B.
Olson að því, hvorthann hefði ekki var-
ið tíma sínum betur í að búa til smjör eða
veiða fisk, en að vera að fást við lög-
regludðmara-störf, sem honum er ósýnna
um að almennings-dómi. En vér höfum
verið þeim mun kurteisari en hann, að
vér höfum ekki spurt hann að þessu í
blaði voru. Vér álitum að þetta væri
hlutur sem hann sjálfur hefði rétt til að
skeraúrathugasemdalaustaf vorri hálfu,
eins og vér þykjumst hafa rétt til að
skera úr því athugasemdarlaust af hans
hálfu til hvers ,,rúminu“ í Lögbergi sé
bezt varið. — Það sem Sigurmundur
Sigurðsson hefur verið að spyrja um í
Lögbergi snertir opinbert mál, ssm lög-
regludómarinn sjálfur fjallaði um, og
þess vegna tókum vér spurningarnar.
Vér hefðum getað gert ónotalegar at-
hugasemdir útaf meðferð lögregludóm-
arans á málinu, en gerðum það ekki.
En það virðist sem þessi nýbakaði lög-
regludómari kunni ekki að meta hlífðina
fremur en gestrisnina. sem hann hefur
einmitt níðst d í atriði sem algerður ó-
þarfi var fyrir hann að gera það í. Það
er því auðsjáanlega tóm hrmni fyrir
honum, að hann byrjar grein sína með
því að segja: ,.Mér þykir slæmt aðþurfa
að níðast á‘ ,’o. s. frv.
Ritstj. Löobergs.
*100 VERDLAUN $100.
Lesendrm blaðs þessa setti að vcra
ánægja í að heyra að það er þó einn
hræðilcgur sjúndómur sem vísindin hafa
kent mönnum að lækna, og það er Catarrh.
Hall’s Catarrh Cure er eina áreiðanlega
meðalið sem þ“kkist. Catarrh er consti-
tutional sjúkdómur og verður að með-
höndlast þannig, Hali’s Catarrh Cure er
tekið inn og hefur áhrif á blóðið og slím
himnurnar, eyðir s’júdómnum og styrkir
sjúklinginn með því að uppbyggja lík-
amann og hjálpa náttúrinm til að vinne
verk sift Eigeudurnir bera svo mikið
traust til lækningakrafts þess, að þeir
bjóða $100 fyrir hvert tilfeiíi sem það
læknar ekki. Skrifið eftir vottorðum til
F. J. CHENEY & Co„ Toledo. O.
Selt i lyfjabúðum.
Hall’s Family Pills eru þær ðeztu,
I. M. Cleghopn, M D.
LÆKNIR, og ‘YFIRSETUMAÐUR, Et-
Hefur keypt lyfjabúöina á Baldur og hefur
þvf sjálfúr umsjon a öllum meðölum, sem hanc
ætur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8. Islenzkur túlkur við hendina hve
nær sem þörf ger.ist.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunngerir hér með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúium tðnnum (set of
teeth), en þó með því sxilyrði að borgað sé
út í hönd. Hann er sá eini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vandaðasta máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
4-16 IVlclntyre Block. Main Street,
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fyrir að vera meö þeim
beztu í bænum.
Telefoq 1040.. 342 Main St.
Phycisian & Surgeon.
Útskrifaður frá Queens háskólanum i Kingston,
og Toronto háskólanum f Canada.
Skrifstofa f HOTEL GILLESPIE,
CKYSTAL, N, D.
HAITAE, FATHABHB, BDXUB, SMB
Tlie fireat West filetliing to.,
577 Main Street, WINNIPEG.
Nú í vikunni höfum við fengið miklar birgðir af nýmóðins höttum, sem við
bjóðum skiftavinum vorum fyrir eins lágt verð eíns og nokkur getur eelt fyrir
unsnssr fremtir
$16.00 Shorey-fötin góðu á eina $8 75 c g $' 0. Það borgar sig fyrir yður að koma og
sboða alfatnaðfna á $3.75 upp í $15. Eða þá ensku „Union“-buxurnar á $1.P5—að
eins lítið eftir af þeim.. OQ- $5 Shorey-buxurnar á $2.75, sem satt
að segja eru ódýrari en nekkuð annað á markaðinum.
Á LAUGARDAGINN verða 250 pör af reimuðum Oxford-skóm lá'nir
fara fyrir $] .00 parið, 8koðið baia og kaupið.
lÆK.HIt,
W. W. McQueen, M.D..C.M ,
Physician & Surgeon,
Afgreiðslustofa yfir State Bank.
Dr. M. Halldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúö,
Park River, — . Dal^ota
Er að hifta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. D„ frá kl.6—6 e. m.
TANLÆKNIR.
J- F. McQueen,
Dentist,
Afgreiöslustofa yfir Stvte Bank.
DÝRALÆUNIR.
0. F.'Elliott, D.V.S.,
Dýralæknir ríkisins.
Lælcnar allskonar sjúkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar)lyf og Patant meðöl. Ritföug
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
ur gefinn.
Dr. O. BJORNSON,
6 18 ELGIN AVE., WINNIPEG.
ÆtSð heima kl. 1 til 2.80 e. m. o kl. 7
til 8.80 ■». m.
Telefón 1156,
Dr, T. H. Laugheed,
GLENBORO, MAN.
Hefur ætíð á reiöum höDdum allsbonar
meðöi.EINKALEYF IS-MEÐÖL, 8KRIF-
FÆRI, 8KOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VEGGJAPAPPIR, Veið
lágt.
Stranahan & Hamra,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
HT Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á Sslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
Muniö eptir að gefa númerið á glasinu.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLÆKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út &n sárs.
auka.
Fyrir &8 draga út tönn 0,50.
Fyrir aö fylla tönn $1,00.
527 M&ur St.
ARINBJ08N S. BARDAL
Belur'líkkistur og annast um útfarir
Allur útbúnaður sá bezti.
EDn fremur selur hann]_ai skonar
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horninu á ^inc114
Ross ave, og Nena str, 300.
J ^OKUÐUM tilboöutn stfluðum til
undirritaðs, og nefnd “Tenders for
Supplying Coal for the Dominion
Buildings“, veröur veitt möttaka
& skrifstofu þessari til laugardags, 22.
júnf 1901, að J>eim degi meötöldum,
um kolabirMr til allra stjórharbygg-
ÍDga um gjörvalt landið (The Dom-
inion).
Útskyringar og tilboðseyðublöö til
samans tná fá með því að snúa sér til
J>essartr skrifstofu.
Menn, sem tilboðin vilja gera, eru
aðvaraðir um J>að, að J>au verða ekki
tekin til greina nema J>au sé á þar til
gerðum eyðublöðum og undirrituð
með mannsins eigin nafni.
Hverju tilboði verður að fylgja
merkt ávísun & löggiltan banka, er
borgist eftir ráðstöfun the Honourablo
the Minister of Public Works, oj?
jafngildi tfu af hundr&ði af upphæð
tilboðsins, og fyrirgerir maður tilkalli
til hennar ef hann neitar að vinna
verkið sé honum veitt J>að, eða ef
hann uppfyllir ekki samninginn að
fullu. Sé tilboðinu hafnað, J>& er &vls-
unin enduraaid.
Deildin skuldbindur fig ekki til að
taka lægsta né neinu tilboði.
Samkvæmt. skipun.
Jos. R Roy,
Acting Secretary.
Department of public Works,
Ottawa, 0. júnl. 1901.
Blöð, semt&ka upp auglýsingu pessa
án heimildar fr& stjórnardeildinni f&
] enga borgun fyrir J>að.
256
fyrsta skyída okkar er, að koma þessu líki út úr húsi
mfnu. Eg vildi að pér tækjuð af mór ómak u>eð
pvf, að gera yfirvöldunum aðvart. Viljið pér gera
J>að fyrir mig?-‘
„Auðvitað skal eg gera J>að,“ sagði Birnes. „Eg
vil aðstoða yður í öllu, og eg skal fara strax. En
&ður en eg fer burt ætla eg að segja yður nokkuð.
Pað var sérlega happasæl hvöt, sem dró mig í áttina
til húss yðar nú í kvöld.-4
„Vafaiaust, úr pvl pér getið veitt méi mikla að-
8toð,“ sagði Mitchel. „En hvers vegna kqpnuð J>ór?-‘
„Dér fóruð burt af skrifstofu minni í dag með
Jim prédikara,“ sagði Barnes. „Slðan þið fóruð
hef eg frétt, að hún gamla móðir hans hafi orðið /yrir
s'ysi, bafi rifbrotnað og verið flutt & spftala.“
„J&!“ sagði Mitchel.
„Hún dó fyrir einni klukkustund síðan,“ sagCi
Birnes.
„Svo gamla konan er þ& dáin,“ sagði Mitcbel.
„Veit Jim um pað?“
„Hann var hj& henni, en strax og hún hafði gef-
ið upp andann, flýtti hann sér burt af spftalanum og
var auðsj&' nlega í mestu geðshræringu,” sagði Btrn-
es. „t>egar eg frétti J>etta, gat eg ekki varist &-
hyggjum út af yður. Eg &lít að maðurinn só h&lf
vitskertur, ef hann er J>að ekki að öllu leyti, og eg
komst að þeirri niðurstöðu, að það væri bezt að l&ta
yður tafarlaust vita hvað skeð hafði.“
„Eg er yður mjög þakklátur fyrir hugeunareemi
261
„Mór þykir vænt um að sjá yður aftur,“ sagði
skenkirinn. „En hvað sögðuð þér mér að þór hétuð,
þegar þér komuð hingað um daginn? Eg hef mjög
ilt minni hvað mannanöfn snertir, en eg þekki and-
lit manna æfinlega aftur. Eg þekti yður strax og eg
s& skuggann yðar & gólfinu.“
Mr. Mitchel mundi vel, að hann hafði ekki sagt
skenkinum neitt um það hvað hann héti, þegar hann
hafði komið & Apollo Hall &ður, en honum var um-
hugað um, að lýna ekki trausti þessa n&unga moð
þvf að sýnast hikandi, og svaraði þess vegna tafar-
laust og hreinskilnislega:
„Eg heiti Mitchel. Mig langar til að tala við
yður í trúnaði. Viljið þér lofa mór það?“
Mitchel notaði orðin „f trúnaði“ kænloga, þvf
fólki af hinum lægri flokkum mannfélagsins þykir
ekki eins vænt um nokkurn hl tt eins og þann, að
vera geit að „trúnaðarmönnum“ þeirra sem hærra
standa. Sameiginlegt leyndarm&l er band, ðem ger-
ir menn nokkurskonar jafningja. Skenkirinn varð
mjög undirfurðulegur, lækkaði rödd sína og sagði:
„Hallið yður frsm á borðið, svo að þessi n&ungi
þarna við gluggann beyri ekki til yðar, og segið sfð-
an hvað þér viljið. Eg er þagmælskur, og það er ó-
hætt að treysta mér til hins ýtrasta. Þér megið þess
vegna byrja strax!“
„Jæja, sannleikurinn er að mig langar til að
finna mennina sem sóru það fyrir réttinum, að Mora
binn yngri heföi verið hórna nóttina sem íaðir hans
260
ast að fylgja slóð konunnar eftir, frá húsinu í EsSex-
stræti til hins nýja bústaðar hoanar; og ennfremur,
að með þvl að gera þetta þvert ofan i skipauir fé-
laga sinna, hefði hann hætt lffi sinu, sem hann nú
virtist hafa mist f hegningarskyni fyrir óhlýðni sfna.
Að finna erfðaskr&na á Samúel sleipa hafði líka þvf-
nær algerlega kollvarp&ö öllura kenningum Mitch-
el’s viðvíkjandi Mora morðinu. Dað virtist því ó-
hamÍDgja, fr& hvaða sjónarmiði s. m var, að Samúel
sleipa skyldi hafa verið þannig kipt burt úr veröld-
inni &n þess að hann hefði tækifæri til að gefa skýr-
ingar, sem hefðu getað varpað miklu ljósi yfir þau
atriði er um var að ræða.
En Mr. Mítchel var úrræðagóður rnaður, og
ckki lfklegur til að hætta við rannsókn þótt hann
mætti erfiðleikum. Daginn eítir að Samúel sleipi
var myrtur, byrjaði hann þvl tafarlaust & að fram-
kvæma fyrirætlun, er hann hafði eytt nóttinni f að
hugsa um, í staðinn fyrir að sofa vært og vel. Hann
var staðráðinn f að leita uppi hina ungu leikkonu, er
nefndi sig „Diil-liljan,“ hvað sem það kostaði. Þrátt
fyrir hve UDgleg hún var eftir ljósmyndinni að dæma,
og hve ung hún var samkvæmt staðhæfingu Jims
prédikara, þ& áleit Mitchel að fangamarkið, sem
saumað var í náttkjól uDgbarnsins er út hafði verið
borið, væri hlekkur sem tengdi þessa stúlku við
leyndarm&lið, sem hann var að reyna að leysa úr.
Klukkan var orðin tíu þegar Mitohel var kom-
inn til Apollo Hall og farinn að tala við skenkir-
inn, som atrax kanaaöist við hana.