Lögberg - 08.08.1901, Síða 3

LOGBERG, FIMTUDAUINN 8 ÁGÚST 1901.
3
Leiðrétting.
í síðastliðnum Júnímánuði, er skýrt
svo frá i ,,Hkr.“, að íslendingum, 104
að tölu, sem eg kom með hingað frá Is-
landi í sumar, hafi liðið vel á leiðinni,
en að þeir hafi orðið að bíða 12 daga í
Glasgow, að þeir hafi einnijj orðið fyrir
ronbrigðum með túlk o. fl., og að Finnur
Finnsson kaupmaður frá Borgarnesi hafi
verið túlkur þeirra. Hetta hafa nokkrir
íslendingar hér skilið þannig, að eg hafi
ekki rei-nstþoim góður drengur á ferð-
inni; og eg get búist við, að landar mín-
ir á íslandi muni skilja þetta á sama
hátt. þó eg viti, að þeir, sem vel þekkja
mig heima, trúi þvi ekki.
í tilefni af þessu vil eg því biðja hér
með herra ritstjóra Lögbergs að leiðrétta
þetta svo að landar mínir og aðrir geti
fengið að rita hið sanua og rétta i þessu
efni.
Það mátti ekki minna kosta fyrír-
liöfn mín og ábyrgð, sem því íylgir að
vera túlkur og leiðtogi með svo stóran
lióp af fólki á ferð mcð ýmsum öðrum
þjóðflokkum, sem við urðum talsvert að
umgangast til lands og sjávar, en að ’eg
hofði haldið óskertu mannorði mínu.
Sómatilfinning mín krafðist þess af mér
á þessari lsið að reynast góður vinur
r.llra þeirra, er með þurftu, í öllu því, er
kraftar minir leyfðu og betur mátti fara,
og þvi til sönnunar legg eg hér með vott-
orð frá fjölskyldufeðrum þeim, er með
mér voru, og bið eg yður að sína mér þá
velvild að birta það i blaði yðar.
Það mátti ekki minna kosta, sagði
eg, því það er þá alt og tumt, sem eg hef
fnngið fyrir starfa minn; frá línunnar
hálfu eða umboðsmanna hennar hsf eg
ekki fengið svo mikið sem eitt cent til
launa, Eg borgaði fult fargjald alla
leið frá Reykjavik til Winnipeg áður en
eg fór að heiman, en það kom lauslega
til tals milli mín og hr, Sigf. Eymunds
sonar, umboðsmannsins heima, að ef
túlklaust yrði þegar tii Skotlands kœmi,
þá gseti eg verið túlkur til Quebec, en
slíkt var einungis lauslegt skraf og ekk-
ert á því að byggja, og mér ekki unt þá
að fará fram á samninga um borgun.
Þegar til Skotlands kom lét umboðs-
maðurinn þar, Mr. Bodin, í ljósi við mig
og hina aðra emigranta, að annaðhvort
hann eða yfirmaðurinn á „Emigrants
Home" færi með, sem túlkur, yfir At-
lantshafið; en daginn áður en við fórura
á stað lét hann mig vita, að hann aetlaði
mér að vera túlkur, Eg þekti ekkert
Bkipverja og víssi að hátt á annað hundr-
að manns af öðrum j jóðiiokkum yrði
moð á skipinu, fanst mér því vandasamt
og ábyrgðarmikið að taka að mér að sjá
íslendingum borgið, svo eg neitaði al-
gerlega að taka þetta að mér nema fyrir
borgun, sem eg ákvað minst helming far-
gjalds þess er eg hafði borgað. Sagðist
hann þá aetla að fá danskan mann, sem
færi með, fyrir túlk og mundi það kosta
litla þóknun og annað pláss, og meðþað
skildum við. Mig og fleiri íslendinga
grunaði það, sem kom ádaginn, aðþetta
væri plata, annaðhvort tíl að láta okkur
fara túlklausa eða draga það svona til
að vinna mig. Daginn eftir, J egar kom-
ið var um borð og skipið var að fara á
stað, var enn þá túlklaust; kom þá þessi
Mr. Bodin, kallaði á migogmerkisbónd-
ann Sigurð Einarsson nokkuð afsíðis úr
mannþrönginni og sagði, að nú yrði eg
að taka að mér að vera túlkur, það væri
ekki um annað að gera, og ef eg neitaði
því, yrðum við i vandræðum, þvi þó eg
vildi síðar hjálpa íslendingum i oi'ði,
eða biðja um eitthvað fyrir þá, gæti æðri
og lægri á skipinu neitað og skipað mér
í burtu.
Hann kvaðst vera búinn að afgera,
; að eg yrði á öðru plássi, en borgun þyrfti
eg ekki að óttast fyrir, eg fengi borgnn
í Winnipeg (en hann hefir gleymt að
skrifa um það, eða svo lítur það út). Eg
hugsaði þá minna um sjáanlega fram-
komu Bodins við mig en mína kæru
landa og tók þetta að mér fyrir fram-
komna beiðni nokkurra þeirra. Þá bað
hann Sigurð Einarsson að vera mín önn-
ur hönd til aðstoðar og lofaði hann því
og efndi það svo, að eg er efins um að
nokkur íslendingur hefði getað verið
yfirleitt duglegri eða betri i frainkomu
sinni. Eg minnist hans hér og ætíð
með þakklæti.
Mr. Bodin sagðihonum að 2 skips-
þjónar töluðu dönsku og gæti hann skil-
| ið þá, en það reyndust ósannindi, að
' sögn 8kipstjó-a og stýrimanns.
Svo var viðskilnaður hans, sem
; agents og túlks, þegar eg tók við, að
I naeiri hluti af nauðsynjum, sem þó var
j merkt þannig, að sjá mátti að farþegar
urðu að hafa þaðhjá sér, var komið nið-
ur í neðri lest og skipskaðlar og fl. ofan
á, að sögn stýrimanns, og það kveld var
ekkert unt að laga. Morguninn eftir
átti eg tal við skipstjóra um hagi og
nauðsynjar landa, og kvaðst hann fús
til að gera alt, sera i sínu valdi stæði og
lög leyfði, fyrir íslendinga, og með tals-
veðri fyrirhöfn varð náð mestu upp af
því, er fólk þarfnaðist, úrlestinni. Yfir
hðfuð að tala reyndust æðri og lægri á
skipinu oss meira sem bræður en ó-
kunnir menn; einnig var matur bæðí
nógur og góður og hafa bæði viðkomend-
ur á skipinu Sarmatian og Allanlínan
fengið þakklætisviðurkenning fyrir það.
Þegar til Quebec kom, var þar enginn
túlkur kominn og varð eg því að gera
þar öll túlksverk fyrir fólkið og eins
þaðan t.il Fort William. Þar mætti Mr.
Jóh. Polso ■ okkur. Hann er á skrif-
stofu innfiytjenda umboðsmannsins í
Winnipeg, og mun óhætt að fullyrða, að
hann reynist aðkomandi íslendingum
bezti drengur, og eg hefi heyrt hið sama
sagt um Mr. W. H. Paulson. Eg get
þessa fyrir íslendinga, sem siðar koma
að heiman, svo þeir viti betur en áður
hverjura er að trúa, og eg vil þá einnig
minnast þess, að gestgjafinn á emigranta-
heimilinu i Glasgow er í anda íslend-
inga-vinur og ágætur maður.
Að endingu þakka eg innilega sam-
ferðamönnum minura, og sérstaklega
Mr. B. Runólfssyni, sem vissu að eg var
fátækur, fyrir gjafir og hjálp þeirra og
vinsaralega framkomu mér til handa á
hinni löngu leið. En hitt er mér hulin
ráðgáta, hvernig Allanlínunni og yfir-
starfimönnum liennar getur verið nokk-
uð þént með því að láta það spyrjast, að
j undirstarfsmenn hennar leyfi sér að
neyða bláfátæka menn til nð starfa fyrir
linuna án endurgjalds, á líkan hátt og
komið liefir fram við mig. Tiúlegast
þykir mér það, að yfirmennirnir hafi
ekkert vitað um aðfarir Mr. Bodins, og
að eg fá tilhlýðilega þóknun fyrir starf
mitt eftir að málið hefir verið lagt fram
fyrir réttu menuina. Eg ætla að sjá
hvað setur.
Winnipeg, 30. Júlí, 1901.
F. Finnsson.
VOTTORD.
Hér með gefum við undirritaðir, ís-
lenzkir farþegar á gufuskipinu „Sarma-
tian til kynna, að herxa Finnur Finns-
son. sem útvalinn var túlkur fyrir okkur
á sjóferðinni frá Glasgow til Quebec,
hefir í'eynst okkur góður drengur í öllu
því, s m hann hefir getað áorkað, og
túlkað málið eftir sinni beztu þekking.
S.S. Sarmatian, 18. Júni 1901.
Björn Jónsson, Jón Sigurðsson,
Gunnar Jónsson, Björn Björnsson,
Guðm. Bergmann, Bjðrn Runólfsson,
Bjarni Sigurðss., Þórhallur Guðm.dsson,
Jóhannes Jónsson, Sigurður Eyjólfsson,
Guðmundur Bjarnason, Davíð Jónsson,
Hjálmar Helgason, Halldór Stefánsson,
Jón Guðmundsson, Guðm. Jónssou,
Guðm. Einarsson, Björn Bjarnason.
Björn Halldórsson, Jón Þorkelsson,
Davíð Davíðsson, Jón Wcstmann,
Sigurður Einarsson, Vigfús Thorðarson.
(Ekhcrt borgargig bctar
fgrtr nngt folk
Heldur en nð ganga á
WINNIPEG • • •
Bus/ness College,
Corner Portage Avenne and Fort Street
Leltl() allrm upplýnlnga hja ekrifara skdlans
G. W. DONALD,
MANAGKB
SEYMOUB HOUSE
Marl^et Square, Winnipeg,
Eitt af beztu veitingahúsum bæjarint
Máltíðir seldar á 25 cents hver. fi.00 t
dag fyrir fæði og gott, herbergi, Billiard
stofa og sérlega vönduð viuföug og vindl
ar. Okeypis keyrs'a að og frá járnbrauta
stöðvunum.
JOHN BAIRD Eigandi.
„EIMREIDIN“,
fjölbreyttasta og skemtileg'asts
tímaritiB á islenzku. R'tgjörðir, mynd-
ir, sögur, kvæöi. Verö 40 ets. hverl
hefti. Fæst hjft H. S. Bardal, S
Bergmann, o. fl.

CAVEATS, TRADE MARKS.
COPYRICHTS AND DESICNS. {
Send your busincee direct to Wasbineton, «
eaves time, costs less, better service, j
My office cloae to U. 8. Patent Offlce. FBEE prellmln- <
ary examlnationa rnade. Atty’a fee not due until patent <
la aecnred. PERSONAL ATTENTION OIVEN-19 YEARE <
ACTUAL EXPERIENCE. Book “How to obtaln Patente," \
etc., aent free. Patenta procured thmngb E. O. Siggera j
receive apecial notice, withont cbargc, ln the 5
INVENTIVE ACE
Ulnatrated monthly—Elcventh year—tema, $1. a year J
E.G.SIGGERS,mSH:i
uar. x>.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orð á sér fyrir að vera meö þeins
beztu í bænum,
Telefor) 1040.. 482 Main St.
W W. McQueen, M D..C M ,
Phy<iciun & Surgeon.
Afgreiðslustofa yfir State Bank,
Lystigaröiaum
TlUKkMR
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yfir Stvte Bank,
UÝRALÆH'IR.
0. F. Elliott, D.V S.,
Dýralækuir ríkisins.
Bæknar allskonar sj íkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patent me'öl. Ritfðng
&c.—Læknisforskriftum nákvæmur gaum
urgefitm.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNL.Æ.KNIR.
Tennur fylltar og dregnarút ftn sftrs.
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir aÖ fylla tönn 11,00.
527 Míi* St.
Dr. O. BJÖRNSON
6 18 ELGIN AVE , WINNIPEG.
Ætíð beiraa kl. . til 2.80 e. m. o kl, 7
til 8.80 ■». m.
Telefón 115«.
Dr. T. H. Laugheed
GLENBORO. MAN.
Hefur ætíð á reiöum höndum allskonai
meðöl,EINK ALEYi1 IS-MEOÖL. 8KRIF
FÆRI, 8K07.ABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VEGGJAPAPPIR. Veið
lágt.
Slranahan & tiarn,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MKDÖL, BCEKUB
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o s.frv.
fW M eim geta nú eins og áönr skrifað
okkur á íslenzku, begar fceir vilja fá meðöl
Munið ept.ir að gefa númerið á glasinu.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
knnngerir hér með, að hann befur sett
niður verð á tilbúxum töunum (set of
teeth), en t>ó með )>ví sKilyði að borgað sé
út í hönd. Hann er sá eini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vand'tðista máta,
og fthyrgist alt sitt verk.
416 IVlclntyre Block. Main Street,
Dr. M. tialldorsson,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hifta á hverjum miðvikud.
I Grafton, N. D„ frá kl.5—6 e. m.
ásamt veitingaskálannm þar,
hefir verið slegið opnum fyi ir
almenningi, yfir sumarið.
Elm
Parti
Qanadian PaiificRail’y
Are prepai'ed, with tlxe
Opening of
Navigation
IVIAY 5‘h.
To offer the Travelling Public
Holidau...
Via tUc—>■ RflfpQ
Great Lakes
Steamers
“ALBERTA“
“ATH ABASCA”
“MANITOBA”
Will leave Fort William for Owen
Sound every
TUESDAY
FRIDAY and
SUNDAY
Connections made at Owen Sound for
TORONTO, HA/VIILTON,
MONTREAL
NEW YORK
ADN ALL POINTS EAST
For full information spply to
Wm. STITT, C. E. IHCPHERSON
Asst. Gen. Pass. Agent. Gen. Pass, Agt
WINNIPEG.
Phycisian & Surgeon.
CtskrifaSur frá Queens háskóbnum I KingUnn,
og Toronto háskólanum ( Canada,
Skriistofa l HOTEL GILLF.SPTE,
CRVSTAI, , H D
329
,Alico tnfn, hvaff oigum viö að gera við fictta barn?1
Hún & fætur og sagöi, einbeitt eins og hetja ,eg ætla
aö hafa J>sð hjft mór.‘ Hann hrökk saman þegar
bann heyrði það, og Bagöi, ,Ea hugsa*u f>ór hvaö
hnimurinn Begir?1 ,Ear hiröi ekkert um heiminn,* svar-
aöi hún, ,ef f>ú einungis elakar mig? Þft sagöi hann
grimdarfullu orðin, aem lögPu hana í gröfina. Tiú-
iÖ mér! Maður þessi drap veslings stúlkuna. Hún
var ekki neraa fttj&n ftra görnul þegar J>au kyntust,
og liún hafði tvo um tvítugt J>egar hún dó. Hún
borgaö: d/rum dómum fyrir þessa litlu ftst, aem hann
veitti henni. En eg verð aö lofa yður að heyra hvaö
hann sagði. Hann þreif barnið frft hliö hennar, og
sagði: ,Lofaðu mér að sjft krakka-%Dgann,‘ og Bvo
virti hann f>að allra snöggvast fyrir sér, og sagöi síÖ-
ai: ,Hvað kallar J>ú hann?* ,Það er ekki hanD,‘ sagöi
bún, sorgmædd yfir J>ví, áð faðirinn skyldi ekki vita
hvaÖ hans eigið barn var. ,Dað er stúlka,* sagði hún;
,eg held eg l&ti hana heita LiljuJ ,ÞvI pá Lilju?‘
spuröi hann blæjandi. ,Af J>vl hún er svo óflekkuð
og fögur,‘ sagði móðirin. ,Óflekkuð og fögur, ssgðir
J>ú?‘ mælti hann; það hverfur nú alt þegar hún er
o-ðin nógu gömul til þess að læra hvað ftstir eru,
eins og fór með móður hennar‘ Eg legg það nú
undir ftlit yðar, herra minn, hvort nokkurn tlma muni
hafa verið farið svlvirðilegri orðum við kvennmann?
Að steypa stúlku fyrst 1 ógæfu og núa henni síðan
ytirsjón hennar um nasir þegar hún liggur veik í
rúmiuu! Sllkt kalla og svívirðilegt!“
330
hanr. var séður. Svo lnnn er maðurinn? Jæja, eg
skal þl segja yður nokkuð, sem þér munið reyna, að
er rétt.“
„Hvað er það?“
„Eg hef gort stúlkucni minni rangt til. Eg
sagði ftðan, að bún sækti alt það, sem að henni e-,
til foreldranna. Ef til vill hefir hún sótt ósjftlfstæði
sitt til móður sinnar, en eg hef aldrei orðið vör við
breiskleika föðursir.s hjft hcnni. Hafi því bsrn henn-
ar verið borið út, þá getið þér reitt yður ft, að hún ft
engan þfttt 1 þvf; það hefir hann gert. Dér munið
reka yður &, að það reynist svo.“
„Lilian segist ekkert hafa vitað um það, en hún
□eitar þvl jafnframt, að hann hafi fttt nokkurn þfttt 1
þvl.“
„Ef þetta er ekki líkt móður hennar? Hvað
sagði eg yður ekki? Hún afsakar manninn, en þér
rekið yður ft það, að hann er sökudólgurinn þrfttt
fyrir slt.“
„Hafið þér nokkurn tíma séð mann, sem kallaT'-
ur var Samúel sleipi?-1
„Nei; alt, sem eg veit um hann, er það, að hann
letgði herbergi við og við í húsinu I Essex götu, þar
sem Lily bjó. Eg held hann hnfi verið bragðarefur “
,.Jft, í því skjfttlast yður víst ekki. Eu ef til
vill þekkið þór Jim prédikars?14
„Mikil 6 köp, jft; hann þekkja nú allir. Hann
er dftlítið undulegur—eitthvað bogiö við höfuðið ft
honum, skal og segja yður—en hann er engu að síður
vandaður maður.“
325
„Gott og vel. Dað eru seytjftn ftr slðan, frft
Dæstu þakklætishftttð, að eg vakn ði og var að v< lt%
þvl fyrir mér, fyrir hvað eg hefði nú eiginlega að
þakka snnað en það, að eg var tórandi, sem varla
var þakkarvert þegar eg hafði mist manninn mÍDn
fyrir einnm þremur vikum. Ea, með þvl eg var
fædd I kristnum söfnuði og h&fði fengið kristilegt
uppeldi, þft kranp eg niður þegar eg kom ofan úr
rúininu, og eg þakkaði algóðum guði fyrir alla hans
miklu nft' og miskunsemi, og eg man það, að eg
bætti eÍDhverju við um það, að eg væri ftnægð jafn-
vel þó hann hefði tekið karlinn minn frft mér &n þess
að hafa nokkurn tíma gefið mér barn mér til skeint-
unar í einstæðingsskapnum. Dví eg haföi æfnlega
haft gott móðnrhjarta, eins og margar fleiri konur,
sem aldrei eignast böro. Dass vegna segi eg það,
að fo-sjónin s/nist vera ranglftt — svona stundum.
En þetta kemur nú reyndar sögunni ekkert við, og
eg hyst við, yður sé kærara, að eg ha!di mér við
hana.“
„Já! Umfram alt! TimÍDn er dýrmætui; en
segið söguna eins og yður syoist, þvf ft þ&r.n hfttt
gengur það íljótast. Haldið þér þ& ftfram.“
„Dér eruð enginn heimskingi, skal eg segja yð-
ur. Væri eg lfttin binda mig of fast við sögunH, þ4
er Htill vafi ft, að margt mundi verða ósagt, sem þér
vilduð gjarnan fft að vita. Jæja, eg skal uú samt
gera það, að svo miklu leyti sem eg get. Þeg&r
p&kk&rgjörð rninai var lokið, þfc stóð eg & fntur og