Lögberg - 10.04.1902, Síða 6

6
LÖGBERG, 10. APRÍL 1902.
Islenzku stúlkurnar í
Winnipeg.
I>að er máaké réttsst að skifta sér
ekkert af smftgreinum {>eim, sem út
koma í „Dagskri“. H'n f>ö finst mér
nauðsynlegt að benda ritstjó'anum &,
að hann hafi ekki gert alls kcstar létt
m>ð greininni til stúlknanna í Winni-
peg. Jafnframt pvf, sem greinin
beodir á, að mentaðar stölkur og gáf-
aðir hafi fallið fyrir Biccho! finst
mér sem f>ar kenna nokkurskonar
hefnigirni eða megns kala til p-est-
anna eða hinna leiðandi manna, sem
ham svo kallar, er hann segir peir
vanræki skyldur sfnar I eftirliti fólks-
ins. I>að, sem eg þó helzt vildi benda
ritstjóranum á, er f>að, að hann með
grein sinni eitri sambandið milli landa
vestan hafs og austan; og að „Dag-
skrá“, sem, að sögn ritstjórans sjálfs.
prédikar sannleikann!! tiki pá stefnu
að spilla milli peirra með ýkjum sfn-
um, par sem f>ó allir föðuriandsvinir
°g pjóðernÍ8 ættu að reyna að eyða
misbilningnum, sem átt hefir sér stað,
en ekki að auka hann. Eg man eg
heyrði oft sögur, sem borist höfðu
beim um stölkur hér í Winnipeg, —
náttúrlega hlægilegar öfgar. Ein var
sú, að stúlkur hér lituðu á sér háiið,
vanalega svart, pvf að pað pætti svo
fíot f Ameríku, að vera svarthærð!
I>essu var trúað heima. — Jafnvel
B íet Bjarnhéðinsdóttir sagði einu
sinni í „Kvennablaðinu“, er hún var
að sk( past sð pví, að stúlkur vildu
fara til Amerfku, &ð pað væri ekki að
uudr>; par væri nóg af ffcheitunum
og hégómaskapnum. Eitt fyrir sig
væri, að eldhúsveggirnir væri klæddir
spcgilgleri. I>etta voru nú svo fjar-
stæðer öfgar, — en getur skeð ein-
hver hafi trúað pvl. 0g nú, til að auka
pessar sögusagnir, pá kemur „Dag-
skrá“ með pað, sem fram úr keyrir,
að kvenfóik að heiman leodi í sl&rki
og óreglu, meira að segja góðar
ttúikur og mentaðar. miður eru
pað fáar af mentuðu stúlkunum, sem
hingað hafa flutt. Væri f>ví gaman að
vita f>su dæmi, sem „Dagskrá“ hefir
fyrir sér?
Eg pekki hér margar ungar stúlk
ur, en ekki eina einustu, sem eg hef
séð drekka vín eða reykja sígarettu.
I> ið sá eg pó heima á tslandi, án pess
mér komi til hugar að segja kven-
fólki heima nokkuð til lasts. En pað
segi eg satt, að eg þekki ekki eitt ein-
asta dæmi til peis hér. Að vfsu geta
uudantekningar verið póttekki pekki
eg pær. Mér virðist Islenzkt kven-
fólk hér mjög laust við alla óreglu,
svo sem drykkjuskap, reykingar og
pvf nm lfkt. Hefir ekki hr. S. J. J.
tekið eftir J>ví, hve mjög pesskonar
óregla, nfl. reykinyar og drykkju-
8kopur, fer í vöxt meðal kvenfólks-
ins í Norðurálfunni? En pegar litið
er á ástæður kvenfólks'hér, að mörg
stúlka á ekkert heimili, jafnvel enga
vandamenn, en gengur ,,út f vinnu“
og kynnist, ef til vill, ekki f>ví bezta
af innlendu fólki;— og hefir komið
að heiman áu nokkurrar þekkingar á
umheiminum, og heldur J>ví bæ penn
an fyrirmynd annarra bæja og enska
fólkið, sem kemur ókunnugurn vel fyr-
ir sjónir—svo eftirbreytnisvert. Væri
þt nokkur uDdur pó f>ess yrði dærai,
að umkoanulausar stúlkur og héuóma-
gjarnar félli fyrir táli heimsins? En
érímyndamér, að J>au dæmi séu fá,
sem betur fer.
Getur ekki ritstjóri „Dagskrár“
ímyndað sér, að pið séu særandi frétt-
ir fyrir foreldra heima, sem eiga dæt-
ur sfnar hér, að heyra, að f>ær falli f
pessa glötun? fyrir mæður, sem hafa
látið dætur sfnar fara hingað, af J>vf
þær höfðu betri von um framtfð
peirra hér?
I>að er annars dálagleg hugmynd,
sem löndum heima er gefin með
kennÍDgu pessari. — Svo skyldi hún
vera helber ósannindi! Eg á sjálf
föður heima og get Imyndað mér, að
hann lesi „Dagskrá“. J>að er gleði-
leg tilhugsun fyrir hann að vita dótt-
ur sfna komna f J>ann kvennahóp, sem
kvað vera svo langt leiddur!
Ríða má f>að af orðum S. J. J.,
að hann ætli sér með þessu að spilla
útðutningi íslenzkra stúlkna; að láta
pær fá viðbjóð á Amerfku, og systr-
um sínum par. Enn er J>að rétt af
manni f>eim, sem sagist berjast fyrir
pvf, sem gott er og rétt? Er f>að rétt
af manni, sem pykist prédika sann-
leikann, að spilla fyrir J>ví, með kvik-
sögum, að fátækar stúlkur reyr i að
komast hingað, par sem er svo miklu
greiðari vegur fyrir J>ær að hjálpa sér
sjálfar? E>ví svo sannarlega eru
langtum fleiri vegir peim opnir að
komast áfram hér en heima. Eða er
ekkisvo?
Eg pykist vita pað, að ritstjórinn
sannfærist um petta með sjálfurn sér
pó hann svo aldrei játi pað opiuber-
lega. Mér finst hann vilja kven-
fólkinu illa með J>ví að ætla að hefta
útflutning til Vesturheims. Kven-
fólki hér eykst kjarkur og sjálfstæði
Sumt kann ef til vill ekki að nota
frelsið, af pví pað hefir pekt pað of
seiot. Kvenfólki líður svo mikið
betur hér en heima, yfirleitt, að eg nú
ekki tala um pær fsleD/kar stúlkur,
sem hafa fengið hérlenda mentun.
Að blekkja landa heirna með slJskon-
ar tröllasögum, álít eg rangt. I>að
eykur misskilninginn.
I>að ætti af vera prinslp allra
b'aðanna að eyða pessum misskilning
á báðar hliðar, og pó einkum pess,
sem sérstaklega segist vilja styðja
sannleikann!! og alt gott og þarft,
pví ósannindahjal og staðlausir
hleypidómar fara svo dæmalaust illa
við hliðina á vottorðunum, sem rit-
stjórinn gefur sjálfum sér um sann-
leiksást, drengskap og valmensku.
Hr. S. J. J. er svo hötundsár sjálfur,
að hann h ytur að geta ímyndað fér,
að kvenfólkinu kemurilla aðfásvona
öfgagrein; pvf ókunnugt fólk út f frá
leggur kannske trúnað á hana. Hér
í Winnipeg gerir hún hvorki til eða
fri, pví pað er næstum auðskilið hvar
„fiskur liggur undir steini“.
Winnipeg 31. Marz 1902.
Sopiiia Eistabson.
Land
TIL SÖLU I
ARGYLE-BYGD
OO VÍDAK
S. Christopherson, Grund P. O.,
Man., hefir til sölu margar bújarðir
með meiri og minni umbótum og
byggingum á beztu og skemtilegustu
stöðum inn á meðal í-deDdioga í Ar-
gyle-bygð. Verð sanDgjamt, borg-
unarskilmálar við hæfi kaupenda.
Hann hefir einnig hús og bæjar-
lóðir f bænum Bildur til sölu með
vægu verði.
Enn fremum góð lönd í Pipe-
stone bygðinnni, mjðg ódyr.
Það er lítill vandi að koma út
löndum i Argyle-bygðinni,, því að
eftir þeim er eftirspurn mikil; en
Það væri æskilegt alls vegna, að
ísleudingar, sem lönd vilja eign-
ast í Manitoba næði i kaup þessi.
Hvergi í Manitoba er álitlegra að
setjast að, sem bóndi, en í Argyle-
bygð, og hvergi í Manitoba eru Is-
lendingar betur i sveit komnir en
þar.
Athygli ísleDdinga 1 Bandarfkjun-
unum er sérstaklega dregið að
tækifæri pessu.
S. Chpistopherson
Grunú P. 0., JTIan., Can.
Dr. G. F. BUSH, L. D.S.
TAN NL.ÆKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir &ð draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn $1,00.
527 Mai* 8t.
„EIMREIDIN“,
fjölbreyttasta og skemtilegasts
tfmaritiö á lslenzku. Ritgjörðir, mynd
ir, sögur, kvæði. Verð 40 cts. hvert
hefti. Fæst hjá H. S. Bardal, 8
Bergmann, o. fl.
♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦*
:• f:
X Condition Powders J
{ Condition Powders ♦
♦ t ♦
♦ 1 ♦
t Clenboro ♦
♦ Drutr store :
♦ 25c. pakkinn, 5 fyrir $1.00 $1 00 J
♦ virði eykur verð hestsins um $10 00 ♦
♦ Ef yður likar það ekki skila egpen- J
♦ ingunum yóar aftur. ♦
♦ ♦
♦ R. D. BRUCE, ♦
♦ Chemist & Druggist. ♦
♦ ♦ ••
«♦«•♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
€kkert borgargig búnx
fgrir mtgt folk
Heldur en ad Kanpffi á
WINNIPEG • • •
Business Coege,
Corner Portaeje Avennerand Fort Street
eltið allra npplýelnga hjá skrifara skólans
G. W. DONALD,
•,r áHFR
THE
STANDARD
ROTARY SHUTTLE
SAUMA-
YJELAR
eru hinar langbeztu vúiar sem til eru
Haflð tér eina ?
Við höf m allar tegundiraf saumavélum.
Frekari upplýsingar fást hjá okkur
eða hjá Mr, Krtstjání Johnson agent okj-
ar hór í bænum.
Turner’s Music House,
Cor Portage Ava & Carry St., Wínnipeg.
PÆCINDI : YDAR
eru trygð ef þér
FERDISTmeu
Canadian Nopthepn B’y
Lág fargjöld til
ALLRA STADA
AUSTUR, SUDUR, AUSTUR
Dagleg vestibuled eimlest með svefn-
vögnum til St. Paul og Minneapolis.
Llnuskipa farseðlar
Eftir nánari upplýsingum snúið yð
ur til Canadian Northetn Agents, eða
Geo. H. Shaw,
Trafl3ic Manager
Þér þurfið ekki 'að verka upp neina
brauðmola eða brotnar sneiðar ef Boyds
brauð er notað í húsum yðar. Altokkar
hveitibrauð er viðurkent að vera hið
bezta og hollasta brauð sem búið er til.
W. J. BOYD.
íslendingur keyrir vaguinn númer 1.
J>egar J>ér kaupið
Morris
Piano
eignist þér hljóðfæri sem hvað snertir
frágang, snið, mjúka tóna og verð er ó-
viðjafnpnlegt. Ábyrgst er að það haldi
kostum sínum alla tíð. Við höfum einn-
ig ,,Flgin“ og „Blatchford‘‘-orgel með
Piano sniði, ný og falleg með þægileg-
um tónum.
Climie-Morris Piano Co.
Eftirmenn Wbber Pianó Co.
Cor. Portase Ave. & Fort St.
WINNIPEÖ. MAN.
DalMGraá
Fa.stcignasal r
PeninuaiAn,
Eldsábyrgd.
481 - Main St.
Bújarðir ti1 sölu allsstaðar
í Manitoba.
Beztu liaguaðarkaup á 63 feta lóð, 7
herbergja húsi og góðri hlöðu á Sar-
gent Street. $1100 virði, fæst
fyrir $800.
Lóð 60 á Toronto Str. á $100
42 lóðir á Victor Str., $100 hver,
4 lóðir á Ross Ave., fyrir vestan Nena,
mjög ódýrnr.
DALTON & GllASSlE,
Land Agbntak.
,,Our Youclier“ er bezta
hveitimjölið. Milton Milling Co. á
byrgrát hvern poka. 8é ekki gott
veitið þegar farið er að reyna f>að,
þá má skila pokanum, f>ó búið sé að
opna hann, og fá aftur verðið. Reyn-
ið petta góða hveitimjöl, ,,Our
V oucher“.
238
sumt heimilisíólkið stóð á ba.'ka til út við glugg-
ana.
„það veit trúa mfn,“ sagði ræningjaforinginn
um leið og hann gekk til Marju og tók í hönd
hennar, „að þú heHr aldrei verið jafn fögur og þú
ert nú. Nú verðum við bráðum eitt það sem við
eigum eftir ólifað.“
Ef til vill hefir Marl Larún álitið augnatillit
hennar vott um rósemi. Vfst bar það vott um ró-
semi, en það var samskonar ró eins og kemur fram
hjá marmara-legsteinum í kirkjugarði þsgar kuldi
og stormar næða um þá. Hún var nú köld eins og
marmari og hálfstirðnuð, þvf að hjarta hennar var
því nær hætt, að slá.
„Við erum tilbúin."
þannig talaði ræningjaforinginn— og hann
vék ta'i sfnu að prestinum. Guðsmaðurinn gekk
til þeirra og Marl Larún tók í ískalda hendina 4
Alurju. Presturinn las upp úr bókinni og lagði
si'an hinar vanalegu spurningar fyrir brúðgum-
ann. þeim var svarað hiklaust, en samt í skjálf-
andi rómi. þv! næst lagði presturinn .spurningarn-
ar fyrir Alarju, en hún svaraði engu.
„Hattu álram,“ hvfslaði Larún í eyra prests-
ins. „þögn þý*ir samþykki."
„Nei-nei-nei nei!“ hrópaði Marja, sem sýndist
a!t í einu rakna við úr d i og átta sig.
B'd"r b’’"v>rt 11 r anmim rqaTiin^i«fo>-i>’'»inria nor
» ' ~ v Vvl ’ O
243
bros á andliti hennar. Ræningjaforinginn lá stein-
sofandi á gólfinu og Hagar sat sofandi á stól og
hraut ámátlega. Fyrst lét Otehewa sessu undir
höfuðið á Larún til þess betur færi um hann og
hann vaknaði síður; síðan lagði hún aðra sessu á
gólfið Undir höfuðið á Hagar. Hún þorði ekki að
skilja við kerlinguna á stólnum af ótta fyrir því,
að hún kynni að velta um koll og vakna við það.
Hún var ekkert annað en skinnið og beinin, svo
Otehewa veitti létt að taka hana upp og leggja
hana á gólfið. Að þvl búnu slökti hún ljósin og
gekk hægt og gætilega fram úr stofunni og upp til
herbergis Marju. Upp frá þeirri stundu átti
Marja vin, sem hefði nær sem vera skyldi lagt lífið
í sölurnar fyrir hana.
„Nú er þér óhætt að sofa róleg“ sagði hún
við Marju, „því enginn vinnur þér nokkurt mein
í nótt.“
„En þú yfirgefur mig ekki?' sagði Marja ótta-
slegin.
„Ekki Dema þú viljir.“
„Vertu hjá mér.“
„Eg skal gera það,“ sagði Otehewa. „Eg get
húið um mig á—“
„Nei, nei,—þú sefur hjá mér.“
það leið nokkur stund áður en Otehewa fékst
til þess.
,.Kg er einungis auðvirðileg Indf5nastúlka,“
242
eftir skaltu ekki vera einmana í heiminum.“
Nær dauða en lífi skjögraði brúðurin fram úr
stofunni. Hún studdi sig við Otehewa og sagði í
veikum rómi; „í herbergið mitt! í herbergið mitt!“
„Auðvitað,”' svaraöi Otehewa, „og þar skalt þú
verða óhult og óáreitt “
þegar Marja kom til herbergis síns hneig hún
niður á rúmið máttvana og meðvitundarlaus. Ote-
hewa vissi, hvað við átti, og innan skamms rakn-
aði Alarja við aftur.
„Vertu óhrædd — vertu alls óhrædd,“ sagði
Otehewa, því þú ert í engri hættu.“
„En hannl' stundi Marja upp. „Kemur hannV'
„Nei, hann er nú þegar sofnaður, og vaknar
ekki fyr en sól er komin hátt á loft á morgun.
„Svo er eg þá óhult í nótt?“
„Já, og allar nætur fyrir honum.“
„Ó, að eg bara gæti trúað þvf! ‘
„Eg get drepið hann núna ámeðan hannsefur."
„Nei, nei, gerðu það ekki. Lftttu haun lifa.
Hafi eg frið í nótt og ef annarhvor manna þessara
skyldi koma á morgun, þft er eg ekki vonlaus.“
þegar Otehewa sá, að Marja var búin að ná sér
þá fór hún ofan aftur til þess að sjft, hvernig þar
liði. Hún beið við í ganginum og hlustaði, en
heyrði ekkert annað en háar hrotur inni í við-
hafnarstofunni. Hún gekk þá inn í stofuna, og
þegar hún sá, hvernig þar var umhorfs, lók sigur-