Lögberg - 17.09.1903, Blaðsíða 7

LÖGBERO. 17. SEPTEMBER 1903,
3
Piltur og stúlka.
(Þýtt).
Hann var tólf opr hfin tlu ára.
Dað var á mjóa sttgnum utan f
hæðinni, skamt frá gamla kaatalan-
um, að þau mættust 1 fyrsta ainni.
Hreinskilni og sakleysi æskunn-
ar skein á avip peirra bepgja.—Stfjjr-
urinn var pröngur. Dau stöldruðu
við, litu hvert á annað og—hlógu.
Hfin varð fyrri til að taka til
máls, og sagrði mjög háttðleg»:
„Fyrirgefðu; það var ekki mein-
ingin að gera gis að f>ér.“
Og hann, sem ekki vissi hvað
hann átti að segja, e durtók setning
una:
„Fyrirgefðu; f>að var ekki mein-
ingin að gera gis að þér.“
Og svo hlógu f>au aftur.
„Eg man ekki eftir að eg hnfi séð
f>ig áður,“ sagði hfin, „og þó erum
við búnar að vera hér f viku. Mamma
og eg erum á slotinu. Ert f>fi f>ar
lfka?“
„Nei,“ sagði hann, „pabbi minn
og eg erum f kaatalanum. Við kom-
um f gssr. Hvað lengi ætlið pið að
vera hér?“
„Eg veit ekki. Mamma hefir
ekkfrt talað um f>að. Hvað lengi
verðið f>iö hér?“
„Eg veit ekki. Pabbi hefir ekk-
ert talað um f>að.“
. Og nfi hlógu f>au bæði enn á ný.
Svo settust f>au á sama steininn
hvort við annars hlið og horfðu fit
yfir St. Lawrenoe fljótið.
„Mér f>ótti væntum að hitta f>ig,“
eagði stfilkan, „eg var hrædd um að
mér mundi leiðast hérna. Mömmu
leiðist stundura. Eg á engan pabba
lifandi.“
„Og eg enga mömmu,“ sagði
hann.
„Leiðist f>á ekki pabba pfnum
Stucdum lfka, eins og mömmu minni?“
„Jfi. Hann talar stundum um
að lifið sé ákaflega þungbært.“
Stfilkan leit upp og sagði fljót-
lega: „Ó! parna kemur pá hfin
mamma!“
Drengurinn leit f gagnstæða átt
og sagði á sama augabragði: „Og
parna sé eg pabba koma!“
Tuttugu og fjórum klukkutfm-
um seinna.
Pilturinn og stfilkan setjast á
sama steininn og áður.
„ó, mér pykir ákaflega vænt um
að vió skildum finnast,“ sagði stfilk-
an og klappaði saman lófunum; „og
mömmu pótti ósköp vænt um pað
lfka. Okkur líður svo vel hérna!
Finst pér pað ekki?“
„Jfi, jfi, pað held eg,‘- sagði
pilturiun dálftið seinlega. „En mér
pykir lfka gaman að fótboltaleik.“
Dað var eins og honum fyndist
ekki vel viðeigandi fyrir sig að játa
hiklaust að honum pætti mest varið f
að skemta sér með henni.
„Eg sagði honum pabba,“ hélt
pilturinn áfram, „að mömmu pinni
leiddist.“
Svo hlóg hann.
„Einmitt,“ sagði stfilkan, „dreng-
ir geta aldrei pagað yfir neinu. Held-
urðu að pað hafi verið rétt gert af
pér?“
„Dvf ekki,“ sagði hann, ,,pfi
baðst mig ekkert að pegja yfir pvf.
Dar að auki er pabbi minn vænsti
maðurinn, sem til er í heiminum. Dað
er óhætt að reiða sig á hann. Ertu
itokkuð reið?“
„Ne—ei; eg held ekki,“ sagði
bún.
„Af pvf að,“ hélt hann áfrsm,
„ef pfi værir reið,—eg meina, ef pér
pætti lakara að eg skildi segja pabba
frá pessu, pá ætla eg að leyfa pór að
segj i mömmu pinni að pabba leiðist
ósköp mikið lfka. Dá væri jafnt á
kcmið fyrir okkur, sérðu.“
Hfin brosti.
„Er pað ekki skrftið,“ sagði hfir.
Og svo bætti hfin við lágt: „Eg er
bfiin að segja henni frá pvf.“
Tveimur dögum teinna.
Enn mætast pau, pilturinn og
stfilkan, á sama stað og setjast á eama
steininn.
Langt burtu f fjarlægð sáu pau
akuggan af tveimur fullorðnum per.
aónum sem aátu aamsn—«n p*ð kem-
ur nú ekki pessu máli við.— Dað er
ö n n u r saga.
Pilturion tók upp hvern smfi-
steininn á fætur öðrum og lék sér »ð
pvf að henda peim eins langt út á
fljótið og hann trat.
„Getur pfi hent eins langt og
hann pabbi pinn,“ spurði stfilkan.
„Nei“ sagði pilturinn, „en pegar
eg er orðinn eins stór og hann pá get
eg pað.“
„Pabbi pinn er ósköp vænn, ‘
hélt hfin áfram, „f gær gaf hann mér
míkið af sætindum, en mamma tók
pau af mér. Hún sagði mér gæti
orðið flt af peim, en eg held að hfin
hafi borðað pau sjálf.“
„Hvað er petta! Er mamma pln
svoia eigingjörn,“ spurði drengur-
inn.
Hún reiddist pessari óvæntu á-
kæru.
rið! Blótar hún nokkurn tfma hfin
mamma pfn?“
„Náttfirlega ekki! En sfi spurn-
irg!“
„E- hfin góð f lundinni,—eg
ein»: er bfin lengi reið f einu?“
„Nh’ . Hfin er aldrei lengi reið
f einu?“ En stundum reiðist hfin við
vinnufólkið—pegar pess parf með,—
og stundum grætur hfic, en aldrei
lengi f einu.“
„Fer hfin f kirkju?“
„Já, nærri pví á hverjum sunnu-
degi; en stundum------“
Dögn.
„Nfi, nfi;—stundum hvað?“
„Stundum fer hfin Uka í knatt-
leik á sunnudögum heldur en að fara
í kirkju.“
Nfi hlógu bæði.
„Eg held eg spyrji nfi ekki um
meirs,44 sagði hann. „Stendur pér
ekki á sama pó eg segi pabba petta?'*
„Ójfi,“ sagði hfin, „eg segi
mömmu alt hvort sem er.“
„Hreint ekki,“ sagði hfin, „hún
er sfi I ezta móðir, sem til er f heim-
inum. Dað var ekki af eigingirni.
Dað var af pvf að hfin er skynsamari
en eg.“
„Eg meinti ekkert flt með pessu,“
sagði hann iðrandi: „Mamma pfn er
ósköp væn,“ bætti hann við vingjarn-
lega, „pað segir pabbi minn, og hann
vrit ævinlega hvað hann segir.“
„Segðu mér nfi alveg satt,“ hélt
hfin áfram, „alveg hreint satt: Er
h mn p«bbi pinn ósköp góðurmaður?“
„Vfst er hann pað,“ svaraði
drengurinn, og gaf henni hornauga.
.,T»lar hann aldrei ljótt?“
„Ekki oft. En hann segir að
karlmennirnir hafi rétt til að gera
pað, pegar eitthvað fer f ólagi.“
„Fer hann 1 kirkju?“
„Stundum, — pegar amma mfn
biður hann að koma þangað með sér.
Heldur vill hann samt leika knatt-
leik á sunnudögunum.“
„Er hann góður i lundinni—eg
meina: er hann lengi reiður í einu,“
„Ó nei, nei! Dað fykur stund-
um f hann en það stendur aldrei lengi
og eg held hann reiðist aldrei nema
hann hafi ástæðu til þess.“
„Hvað er pabbi pinn gamall?“
„Drjátfu og nfu.“
»Og-----“
„Bfddu við“—greip hann fram 1
en þagnaði svo alt f einu, eins og
honum dytti eitthvað óvanalegt í hug
„Hvað ætlaðir pfi annars að fara að
segja? Dfi spyrð æði mikið!“
„Já,“ sagði hfin alvörugefin. „En
það gerir ekkert til. Vertu óhrædd-
ur! En heyrðu! Geturðu pagað yfir
leyndarmáli?*1
„Já, já! Náttfirlega! Hvað er
það?“
Hún varð enn alvarlegri. „Mamma
sagði mér að spyrja pig að nokkuru,*1
hætti hfin við.
Hann pagði. Dað var auðséð að
hann var að reyna að geta sér til
hvað hfin ætlaði að segja.
„Dað er ekki hreinskilnislegt,“
sagði hann. „Ekki bað pabbi mig
að spyrja pig að neinu.“
„Dið er pað sama! Hann hefði
getað gert p»ð ef hann hefði viljað.
Finst pér það ekki?“
„Ójfi. En hann gerði það ekki.“
„Já, en sjáðu nfi til: Pabbi pinn
er karlmaður, en mamma mfn er
kona.“
„Dað er satt. Eg gáði ekki að
pví. Væri pað rótt“—hann þagnaði
snöggvast—„væri það rétt af mór að
ppyrja pig um pað sama og þfi spurð-
ir mig um? ‘
„Já, ójá! Byrjaðu! Eg skal
sv»ra!‘
Nfi var liðin ein vika.
Einusinni enn setjast pau pá á
sama steininn, litlu málkunningjarnir.
En nfi eru þau þöglari og alvarl'gri
en áður. Dau voru auðsjáanlega
talsvert breitt, bæði tvö.
Loksins rauf hann þögnina.
,.Eg parf að segja þér nokkuð!“
„Hvað er það? Eitthvað gctt
vona eg!“
Hún lagði handlegginn um háls-
inn á honum, umsvifalaust, og hélt á-
fram: „Fl/ttu pór nfi. Eg get ekk'
beðið lengur!“
„Jæja pá! Kanske pér pyki
vænt um að heyra það að þfi átt að
verða systir mfn. Pabbi sagði mér
pað f gærkveldi.“
Dá hló hfin hátt og lengi.
„Vissirðu p a ð ekki fyr en f gssr-
kveldi,“ sagði hfin; „pað er langt sfð-
an eg fékk að vita það. Langt slðan
að mamma sagði mér að það gæt
skéð!“
Góð kaup
á
Groceries.
Þið sparið peninga með því að
kaupa groceries hjá okkur. Sjáið $
nfi til:
Beztu rúsínum lOc. pundið.
Fíkjur, góðar, 6 lb. á 25c,
Betri fíkjur á 7Jc. pundið
Pork & Beans, 2 könnur á 15c.
Niðursoðin mjólk, 2 könnur 25c.
Niðursoðin epli, 25c, kannan,
Tomato Catsup, lOc kannan.
Tomato Catsup, sérlega góð, fyrir &
20c. fiaskan.
Bezti malaður sykur, 20 lb. á $1.00
Gott svart te, eða svart og
grænt blandað, pundið á 25c. 3
Kafli, vel 'orent, pundið á...25c. J
Sardínur, góðar, stórar dösir... 5c.
Lax, í flötum dósum, á.
.lOc.w
Lax, rauður, 2 flatar dósir á... ,25c. ^
Aldinaflöskur (sealers) á 75c.,
$
\l/
9fc. og $1.15 tylftin.
The
t
F. 0. Maber Co.,|
Llmited.
539—545 Logan Ave.

ÍL ^^^ !
f/s
„Jæja pá. Hvað er hfin mamma
pfn gömul?“
„Dað var nú lakari spurningin.
Lofarðu pvf að segja það engum?“
„Já, engum nema pabba. Stend-
ur pér pað ekki á sama?“
„Jfi Eg meina að pfi mátt ekki
segja það neinum öðrum fit f frá. Dað
getur verið að mamma vildi pað ekki.
Jæja pá. í fvrra var mamma þrjátfu
og fjögra ára, en nfi er hfin bara
prjátfu og priggja. Er það ekki
skrftið? ‘
„Jfi, pað er skritið. Bfddu nfi
E. H. BERGMAN
GARDAR, N. D.
hefir nóga peninga til að lána gegn
veði í fasteignum við mjög lágri
rentu og borgunarskilmálum eftir
því sem hentugast er fyrir lántak-
enda. Biður hann þá, sem lán
kynnu vilja að taka, að koma til
sín, til að sannfærast um, að ekki
er lakara við hann að eiga um pen-
ingalán, en aðra, heldur einmitt
betra^
Winnipeg Drug Hall.
i BeZT KTA LTF.rABUDIK WIKNIPKO,
^ Við sendum meöðl, hvert sem ver*
skal í bænum. ókeypis.
Læknaávisatiir. Skrautmunir,
Bfiningsáhöld, Sjúkraáhöld,
Sóttvarnarmeððl, Svampar.
f stuttu máli alt, setn lyfjabúðir selja.
Okkur þykir vænt um viðskifti yðar, og
lofum yður ltegsta verði og nákvæmn
athygli til að tryggja oss þau.
H. A. WISE,
Dispensi ng Ch em ist.
Möti pósthúsinu og Dominionbankanum
Tel, 268. Aðgang tr fæst að nætur[agi
Fotografs...
Ljóamynda tofa okk»r er op-
in hvern frfdag,
Ef pér viljið fá beztu mynd-
ir komið tii okk\r,
öilum velkotnið að heim-
eækja okkur.
F. G. Burgess,
211 Rupert St.,
The
CtDtral Bnsiness Coílege
verður opuaður i Winuipeg
9 September
Dag- og kvðldskóji verður opnað’ur of-
angrein ian dag. ÝtnSar kensiugrfit.a ,
þar á mdðal símritu.i og enska kend itx-
kvæmlega. Nýr fitbfiuaður, eudurbært
ar aðferðir, ágætir ketinarar Ver.'i.skra
keypis
McKerchar Bl- ck
602 Main St. • Phoue 2368.
W. H. Sliaw, b tr~i
Wood & HMWkins
áður kenuarar við Winn.peg
College.
«»Ý UfibMlK
0. F. Elliott
Dýralæknir riki.nins.
Lækaar allsKouar sj ísdóm . ssk-pti.ttn
Sanngjarnt verð.
Xijrfsteall
H. E. Closa,
(Prófgenginn lyfsali).
Allsaonar lyf oj Patent uieðöl. Kitf >ug
Jtc.—L'eknisforskriftain nákvæmur .anm
*■ ur gefln
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦,
i
HEGLA
FURNACE
Hið bezta ætíð
ódýrast
Kaupid bezta
lofthitunar-
ofninn
HECLA FUTNACE *
Brennir harðkolum, Souriskolum, við og mó.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
«
«
♦
f
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
«
♦
♦
♦
9
Western
for
pe”dspjaid Oepartment B 246 Princess St., WINNIPEG,
CLARE BROS. & CO
Metal, Shlngle á. Slding Co., Llmlted. PRESTON, ONT.
Reglur við landtöku.
Af öllumsectionum með jafnri tðlu, sem tilheyra sambandssr.jórninni, I M ■ n!
toba og Norðvesturlandinu. nema8og26, geta tjöískylduhöfuðog ktvrlraeni' 18 ára
gamlir eða eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland, það er að segja,
sé landið ekki áður tekið, eða sett til síðu af stjóruinni til viðartekju «’a ein-
hvers annars.
Innritun.
Menn mega skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sera næst liggur
landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkisráðherrans. eða innflntninga-um-
boðsmannsins í Winnipeg, eða næsta Dominion landsamboðsraanns, geta menn
gefið öðrum umboð til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjalclid er $10.
Heimilisréttar-skyldur.
Samkvætnt nfigildandi lögum verða landnetnar að uppfylla heimilisróttar-
skyldur sínar á einhvem af þeim vegum, sem fram eru teknir i eftirfvlajandi
töluliðum, nefnilega:
[1] Að bfia á landiuu og yrkja Það að minsta kostii i sex'. mánuði á hverju
ári í þrjú ár.
[2] Ef faðir (eða móðir, ef faðtnnn er iátinn) einhverrar persónu sem hefir
rétt til aðskrifa sigfyrirheimilisréttarlandi, bvr á bfijörð í nágrenni við laudið,
sem þvilik persóna hefir skrifað sig fyrir sem heimilisréttar landi, þá getur per
sónan fullnægt fyrirmælum -aganna, að því er ábúð á landinu suertir áður en af-
salsbréf er veitt fyrir því, á þann hátt að hafa heimili hjá föður sínum eða móður.
(4) Ef landneminn býr að staðaldri á bújörð sem hann á Ihefir keypt. tekið
erfðir o. s, frv.] í nánd við heimilisréttarland það. er hann hefir skrifað sig fyrir.
þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna að því er ábúð á heimilisréttar-jörð
inni snertir, á þann hátt að búa á téðri eignarjörð sinni (keyptulandi o s. frv. i
Beiðni um eiffnarbréf
ætti að vera gerð strax eftir að 3 ái in eru liðin, annaðhvort hjá næsta umboðs
manni eða hjá Inspector sem sendur er til þess sð skoða hvað unnið hetir verið á
landinu. Sex mánuðum áður verður maður þó að hafa kunngert Dominion h.nda
umboðsmanninum i Ottawa það, að bann ætli sér að biðja um eignari éttinn.
Leiðbeiuingar.
Nýkomnir innflytjendur fá, á innflytjenda-skrifstofunni í Winnipeg. og á 811-
um Dominion landaskrifstofuminnan Manitoba ogNorðvesturlandsins, leiðbein-
ingar um það hvar lönd eru ótekin, og allir, sem á þessum skrifstofum vinna,
veita innflytjendum, kostnaðarlaust, leiðbeiniugar og bjálp til þess að ná í löna
sem þeim eru geðteld; ennfremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og
náma lögum. Allar slíkRr reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta
menn fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innaL járnbrautarbeltisins i Britisb
Columbia, með því að snúa sér bréflega til ritara innanríkisdeildarinnar i Ottawa,
innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg, eða til einhverra af Dominion land«
umboðsmönnum í Manitoba eða Norövesturlandinu.
JAMES A, SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B,—Auk lands þess, sem menn geta fengið gefins ogátt er við i reglugjörð-
inni hér að ofan, eru til þúsundir ekra af bezta landi, sem hægt er að fá til ieigu
eða kaups bjá járnbrauta-félögum og yii sum landsölufélögum og einstakli.nauu.