Lögberg - 18.08.1904, Síða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 18. ÁGÚST 1904.
5
j RUDLOFF GREIFI. \
,,Nei, yöar tign, “ sagöi hann og hneigSi
sig—eg hafði ekki svo lítiS vaxiS í augum hans
þegar hann kom auga á gullpeningana. ,,í morg-
un var eg út á landi og kom ekki heim fyr en
seint í kveld. “
,,Voru hér tvær konur þegar þér komuS
heim? “
,,Ekki svo eg viti, herra minn. “
,,Var húsbóndi ySar hér?*‘
,,Nei, herra minn. Hann er ekki heima. “
,,Hver er húsbóndi ySar?“
Hann leit til mín forviSa.
,,Herra Schemmell, náðugi herra. “
,.Og var búiS aS undirbúa alt á sveitarbýli
herra Schemmells þegar þér fóruS—búa alt und-
ir gestakomuna, á eg vi6?“
Þetta sagSi til, því hann tók viSbragS og
leit upp, og eg hélt hann ætlaSi aS svara mér;
en alt í einu setti hann upp harSneskjulegan ó-
lundarsvip og þagSi.
Eg hringlaSi í gullpeningunum og bætti viS
þeim þriBja. En mér varS ekki um sel þegar
sagt var á bak viS mig í sterkum róm:
,,ÞaS er ekki prinz samboSiSaS múta vinnu-
fólki. “
,,Hver eruS þér?“ spurSi eg og sneri mér
aS komumanni.
,,Ma8ur, sem'þér geriS svo vel aS ávarpa ef
þér hafiS nokkurs fleira aS spyrja. FariS þér,
LúSvíg. ‘ Gamli maSurinn stautaSi fram gang-
inn. .,Og nú ræS eg ySur til aS fara burt úr
húsinu—meSan þess er kostur. ÞaS getur orSiS
ySur torvelt síSar. “
,,ÞaS verSur þá aS sitja viS þaB, þvi aS eg
fer ekki héSan fyr en eg er genginn úr skugga
um, aS þær, sem eg leita, eru hér ekki, “ svaraSi
eg einbeittur.
,, Þér eruS hér í óleyfi og verSiS aS gera svo
vel og fara þegar eg skipa ySur þaS. “
,,Þær, sem eg leita, voru teknar í óle}'fi og
fluttar hingaS; og eg fer ekki fyr en eg hefi leitaS
þeirra í húsinu. “
,,Önnur þeirra stendur nú viS hliSina á yS-
ur, “ sagSi hann og benti á Maríu; ,,en þér fáiS
ekki aS leita í húsinu. ReyniS þér þaS, þá verS-
ur yður haldiS hér og gefiS tækifæri til aS rann-
saka til hlítar einn klefa, en ekkert meira. “
,,Þér dirfist ekki aS aftra mér. Eg er eng-
inn kvenmaSur!“ sagði eg í reiði.
,,YSúr er betra að haga orSum yðar gæti-
lega. Þér eruS einn, en við erum margir. Þér
hafiS komiS inn hingaS í leyfisleysi, og fari eg
óvægilega meS ySur, þá er sjálfum ySar um aS
kenna. Eg hefi enga löngun til aS gera ySur
persónulega neitt mein. Þér hafiS komiS okkur
aS, tilætluðum notum og getiS ekki unnið okkur
neitt tjón hér eftir. “
Eg beit á vörina af reiSi.
,,Er Gratz barúnessa í hú^inu, eSa Minna
kántessa Gramberg?“ spurSi eg eftir dálitla
vandræSalega þögn.
,,EgneitaaS svara épurningu ySar. Og
aftur ráSlegg eg ySur aS fara, annars ábyrgist eg
ekki hvernig fer. “
,,Eg leita í húsinu!“ hrópaöi eg og hljóp án
frekari umsvifa eftir ganginum og reyndi aS opna
herbergin, sem viS höfSum áður gengið fram hjá.
Þau voru öll lokuS, og þegar eg kom aS stig-
anum þá stóSu þar tveir menn með skammbyss-
ur til aS varna mér uppgöngu.
,,Farið þið fjrá og lofið mérað komast upp!“
hrópaSi eg einbeittur.
,,Þiö skjótið ef þörf gerist, “ sagði maSur-
inn, sem hafði fylgt mér eftir, og staðnæmdist
við hliS hinna tveggja. Og svo ávarpaSi hann
mig, þannig: ,,Þolinmæði mín nær nú ekki
lengrjy, og eg gef yður þrjár mínútur til að kom-
ast útl héöan. AS þeim liðnum verður húsinu
lokað og yður haldið hér sem fanga. Þér eruS
einn á móti tólf mönnum og getiö því ekkert
gert. Það er óðs manns æði af yður aS reyna
aö verjast. ‘ ‘
Reyndar sá eg að þetta var satt; en mér
fanst það óþolandi smán að verða frá aö hverfa
án þess aö fá neínar minstu upplýsingar.
,, Viljið þér leyfa mér aö tala viS yður fáein
orð undir fjögur augu?“
Hann gekk hiklaust afsíöis með mér.
,,Getiö þér fullvissað mig um, aS Minna
kántessa sé í engri hættu?“
',,Eghefi enga skipun um þaS fengið aS gefa
ySur neinar upplýsingar; en eg veit ekki betur en
hún sé í alls engri hættu. “
,,Hvar er Nauheim greifi?“
,,ÞaS segi eg yöur ekki, “ svaraSi hann stutt-
lega, og svo hafði eg ekki meira upp úr honum.
I illu skapi og einskis vísari gekk eg út úr
húsinu og fór.
LítiS eða ekkert haföi eg grætt á glæfraferö
þessari, og þó, þrátt fyrir öll vonbrigðin, var eg
ekki útaf eins hræddur um Minnu eftir þaö sem
mér var sagt. Eg vissi ekki hvort hún var í hús-
inu, og vegna þess eg haföi enn ekki átt tal viö
Heckscher barún þá þoröi eg ekki aö stofna mér
f meiri hættu en eg geröi til aB ganga úr skugga
um þaö; en á heimleiöinni ásetti eg mér aS stíga
djarflegra spor áöur langt liSi.
Eg lét vagninn stanza skamt frá húsinu, og
sagSi ökumanninum aS vera þar á verði þangað
til Steinitz kæmi til hans og gæta þess vandlega
hvort barúnessan eöa Minna kæmu út úr húsinu.
Síöan ók eg heim og sendi Steinitz til aö gæta
hússins og fylgja Minnu eftir cf fariS væri meö
hana þaöan.
Meö því eg vissi, aS eg átti erfitt dagsverk
fyrir höndum þá lagöi eg mig fyrir einn eSa tvo
klukkutíma eBa þangaS til tífni var kominn til aö
finna Heckscher barún.
Þegar eg kom heim til hans, var hann aö
leggja á staö á stjórnarráösfund, sem kallaSur
hafSi veriB í flýti.
,,Eg má ekki standa viö til aö tala viö yöur
í þetta sinn. Eg verö aö fara, “ hreytti hann úr
sér.
,,Þvert á móti megiö þér ekki fara fyr en
þér hafiö talaö við mig, “ svaraöi eg í sama tón.
>,Nú er enginn tími til aö leika, “ sagöi
hann meö áherzlu. ,,ÞaS liggur fyrir aö ráöa
fram úr alvarlegum stjórnmálavandræöum, sem
hrekkvísi yöar og svikum er um að kenna. “
,,Hiö síöarnefnda aö minsta kosti ættuS þér
aö skilja manna bezt. En eg er ekki hingað
kominn til aö eiga neinn orSaleik viö yöur. Eg
vil fá að vita hvert Minna kántessa Gramberg
var flutt; og eg krefst þess, aö hún sé skilyröis-
laust látin laus. “
,,Sem hver fariS þér fram á þetta?“ spuröi
hann meö fyrirlitningarglotti.
,,Sem Gramberg prinz frændi hennar. “
,,Prinz. Þér haldiö enn þá viö þann skrípa-
leik?“
,,Geriö svo vel að skýra frá við hvaö þér
eigiS. “
,,Ekki annað en þaö, aö þér eruð ekki Gram-
berg prinz fremur en eg, heldur Heinrich Fischer,
uppgjafaleikari. Dirfist þér að bera á móti þv.í?“
,,Já, þaS geri eg. “
Hann ypti öxlum.
,,Hver eruö þér þá?“
,,AS svo stöddu, og hvaS erindi mínu hing-
aö viö víkur, er eg Gramberg prinz, og þér geriS
svo vel aS líta þannig á mig. ‘ ‘
,,Það hræöir mig enginn meö skrumi, og eg
hefi engan tíma til aS sitja hér og hlýöa á bjána-
tal ySar. Þér lékuö á mig um tíma, þaS viSur-
kenni eg, en nú þekki eg yður, og ef þér ekki
hafiö ySur í burtu þá kalla eg á vinnumennina
og læt þá draga yður út og afhenda yöur lög-
regluliðinu sem svikara. “
,,Nei, Heckscher barún, þaðgeriöþér ekki, “
svaraSi eg haröneskjulega og hristi höfuöið.
, ,Mér er kunnugt alt hiö innra samsæri yöar og
get komiö því upp, og skal lika gera þaö eins og
eg sagöi yöur í gærkveldi. “
,,Ef til vill væri þetta fullnægjandi vopn á
leiksviSi, “ sagöi hann hæönislega. ,,En eg hefi
engan tíma til aö sitja yfir slíkri heimsku. “
Hann gekk aS bjöllu í hinum énda stofunn-
ar og rétti út hendina til þess aö hringja.
..Egvissi um þaö svika-áform aö steypa
frænku minni í ógæfu meö því aö gifta hana
manni, sem á konu á lífi. Og eg segi yöur það
öldungis satt, aö ef þér reyniö að koma mér út,
þá fer eg rakleiðis til Berlín og opinbera öll ykk-
ar djöfullegu svikráð gagnvart stúlkunni. “
,,Þér farið TieS heimskuhjal!“ sagSi hann í
reiöi, en hætti samt viö að hringja.
,,Getur verið; en jafnvel heimskuhjal, eins
og þér komist að oröi, getur leitt til rannsóknar.
ÞaS lítur út fyrir að fyrirætlanir yðar séu nú í
þann veginn að hepnast. ASalatriöiö er það,
þegar Minna frænka mín ekki finst—vegna vél-
rá'&a yöar—að þá skuli Marx hertogi veröa kall-
aður. Þetta hefi eg alt af vitað, og því ekki
heldur verið aðgerðalaus. Það veröur örSugt
fyrir ykkur aö vinna tafliö án kóngsins. “
Mér var skemt við að sjá, hvernig mannin-
um brá við þessi orS mín. Nú gat eg brosað
eins og eg hefði alt í hendi mér.
,,Hvað meiniS þér með því?“ spurði hann
og lét brýrnar síga.
,,Alt sem yöur flaug í hug, og meira, “ sagði
KORNVARABL0E RIBBOR baeirg POWDÍB
Gestum er koma á Dominion-
sýninguna frá 25. Júlí til 6. Ág.,
er viasamlega boöið aö koma á
skrifstofu okkar (Grain Exchange
Building). Okkur væri ánægja aS
kynnast yöur og útskýra fyrir yð-
ur hvernig viö rekum viöskifti.
Thompson, Sons & Co.
Grain Commission Merchants,
WINNIPEG.
Bankarar: Union Bank of Canada.
Prentsmiðja
Gísla Jónssonar,
656 Young st.
verndar heilsu fjölskyldynnar af því það
er svo hreinlega og heilsusamlega tilbúið.
Stofnið yður ekki í hættu með því að vera
að reyna ymislegar aðrar tegundir. Biðjið
um BLUE RIBBON.
25 cent kann. 3 verðmiöar í hverri könnu.
Skrifiö eftir verBlaunaskrá.
The Blue Bibbon Manufeetaring Co., Winnipeg.
eg drýgindalega.
,,Hvaö eigiö þér viS?“ spurSi hann aftur,'
gekk nær mér og horföi á mig^pyrjandi.
,,Eg á við þaö, “ byrjaöi eg einlægnislega
eins og eg ætlaöi aS segja honum frá öllu; en svo
skifti eg um málróm og spurSi: ,,Hvar er Minna
kántessa?“
Hann horföi ekki lengur á mig, heldur gaut
augunum í allar áttir, eins og mönnum hættir til
meöan þeir eru aö ráða við hvaö gera skuli.
,,Þér hafiö ekki leyít yöur—“ tók hann til
máls, en þagnaSi aftur.
,,Þér hafiö leyft yöurað grípa drotninguna, “
greip eg fram í. ,,Hvers vegna ætti eg þá ekki
aS leyfa mér að grípa kónginn? ÞaS er enginn
barnaleikur, sem viö leiknm.“
Hann kiptist viS á ný, þrýsti saman vörun-
um og lét brýrnar síga. Eg haföi sigrað hann.
Eg vissi þaö.
,,ÞaS er mát, “ sagöi eg stillilega. ,,Og
það er þ}S ngarlaust fyrir }Sur aö viSur
kenna það ekki. En minn leikur er heiöarlegri
en yöar. Þér hafiö hugsaö yöur að svívirSa
Minnu kántessu annaðhvort með fjölkvænishjóna-
bandi eSa ööru svo svíviröilegu, aS engum nema
samvizkulausum bragðaref og svikara heföi getaS
hugsast það. Mig langar ekki til að vinna kon-
ungi yöar neitt mein; en það sver eg viö alla
guSi, sem mannkynið hefir nokkurn tíma tilbeöiö,
að verSi svo mikið sem eitt hár skert á höföi
þessarar saklausu meyjar, þá skal þess verða
þúsundfalt hefnt á gisla mínum. ViljiS þér nú
segja mér, hvar Minna kántessa er?“
Nú haföi eg náö tökum á honum, sem hann
gat ekki losaö af sér á neinn hátt. Satt aö segja
tókst honum sérlega vel, nema allra fyrst, aö
j láta ekki vandræðin og vonbrigöin koma tram í
andlitu sínu og svip. En eg las það út úr öllum
hreyfingum hans.
Erindi hans á fund félaga sinna var að leggja
það til málanna, að þjóðin skyldi tafarlaust verða
æst upp til þess aö kalla Marx hertoga til kon-
ungs; og þaS geröi þessi leikur minn honum ó-
mögulegt. Einu sinni eöa tvisvar blossaði
vonzkan út úr augum hans og sýndi, hvaö hann
1 mundi hafa gert viö mig hefSi hann þoraö þaö;
en eg hafði dregiö úr honum vígtennurnar, og
í bráöina gat hann ekkert tjón gert mér.
Á meöan eg sat þarna, og skemti mér við
sigurinn var bariö aö dyrum og þjónn opnaiö
j stofuna og sagöi, að kominn væri maöur, sem
[ vildi tafarlaust finna mig.
,,Eg kem inn aftur aS vörmu spori, “ sagöi
j eg og gekk út.
Aðkomumaöur færði mér símskeyti. Eg
j opnaði þaS í snatri og sá, að það var frá Krugen.
,,Á öruggum staö sem stendur. “
Eg lét manninn fara og gekk aftur inn til
barúnsins ánægðari og Öruggari en áður. Mér
j leið líkt og manni þeim, sem kominn er að
j druknun og tekst að bjarga sér á sföasta augna-
blikinu.
,,Jæja, barún?“ spurði eg þegar eg kom inn
í stofuna aftur. ,,Hafið þér ákveöið að svara
spurningu minni?“ Hann var að skrifa í flýti, og
leit snöggvast upp án þess aS segja neitt, hélt
síöan áfram, lauk viö bréfiö, hringdi bjöllunni,
I fékk manninum, sem inn kom, bréfið og bauð
að senda með það þegar í stað.
,,Þetta er svarið, “ sagði hann viö mig. í
bréfi þessu bið eg þá að búast ekki við mér fyr
l en eftir hálftíma. Það er nægur tími handa okk-
j ur til að tala saman. Hvað gengur yður nú til
alls þessa, og að hverju viljið þér ganga?“
Um leiö og hann lagði fyrir mig spurningu
þessa, sneri hann stólnum við til þess að geta
I séö framan í mig meðan hann beið svars.
XXI. KAPITULI.
Fréttir af Minnu.
Fáein augnablik svaraöi eg Heckscher barún
ekki. Þaö leyndi sér auSvitaS ekki, aö málin
höíöu færst í nýtt horf, en eg var aB velta því
fyrir mér, hvernig eg gæti notaö tækifæriS Minnu
sem mest í hag.
,,MeS því þér nú takiS sönsum þá skulum
við líta dálítiö til baka, “ sagði eg stillilega:
,,Hvernig víkur því viö, aö þér spyrjiö um til-
gang minn?“
,,ÞaS er alt útlit fyrir, aS yöur gangi eitt-
hvaS mikiö til og séuö fyrir einhverju aö vinna.
Þótt eg sé fús til aö kannast við yöur sem Gram-
berg prinz, eða hvaö annað sem cr, hvaö erindi
yBar hér viövíkur, eins og þér komist aö oröi, þá
hefi eg sannanir fyrir því, aö þér eruö ekkert
slíkt. Helzt lítur út fyrir, aS þér séuö ævintýra-
maöur. ÞaS veit eg með vissu, aö þér hafiS
heitiB Heinrich Fischer og veriö leikari í Frank-
fort, og þaö ekki fyrir ári síöan. Þar voruö þér
um nokkur ár og er hægt aö sanna það meö
manneskjum sem þekkja yður. HvaS þér voruö
þar áöur veit eg ekki og hirti ekkert um. Þér
hafiö leikið Gramberg prinz, og sýnt í þeim leik
mikla karlmensku, hugrekki, hygni og kænsku.
En menn leggja ekki út í þess konar án þess
fyrir einhverju sé aö vinna. Þér hafiö átt það
stöSugt á hættu aö veröa tekinn sem ;vikari
og sæta langri fangelsisvist; og meir i aö
segja er nú bvrjuS málshöfðun gegn yöur. HvaÖ
hefir yður þá gengið til að gera alt þetta?“
,,Það kemur engum við nema méj einum, “
svaraði eg eftir litla þögn; ,,og þangaö til þér
getiö sannaö hiö gagnstæöa held eg áfram aS
vera Gramberg prinz. “
,,Þér um þaS, yöar tign. “ TignarnafniS
bar hann fram með hæðni mikilli. ,,Eg getsagt
yöur það, að þegar við fengum upplýsingar þess-
ar um yöur, þá var kántessan tekin undan yðar
umsjón samkvæmt beiöni eina skyldmennisins
sem hún á á lífi. “
,,Þér eigiö viö Gratz barúnessu. Eg va
þegar farinn að gruna hana um svik; en eg ræð
yður til aö halda yður viS sannleikann. Augna-
mií^yöar var ekki að ná kántessunni undan mín-
um höndum, heldur undir ySar höndur til þess
Ostenburg-erfinginn heföi allan haginn af sam-
særinu, sem á yfirborðinu átti að veröa til aö
koma henni upp í kóngssætiS. ÞaS var yðar
verk aö ætla aS láta mannhundinn hann Nau-
heim giftast kántessunni til þess henni yrSi ó-
mögulegt aS gera kröfu til ríkis eftir að hann
hefði svívirt hana. ÞaS er bezt aS segja eins
og er. “
Plann kiptist við af reiði og spuröi harSneskju-
lega:
,,Séþaö satt, sem þér segið, hvernig vissuS
þér um þaB?“
,,Það kemur málinu ekkert viö,“ svaraöi eg
og veifaði hendinni; ,,eg hefi þekt Nauheim, og
það nægir. Að frelsa hana frá slíkri eyöilegging
hefir veriö augnamiö mitt og tilgangur. “
,,Þér hafiö hugsaSyður hátt, ungi maður;
en Minna kántessa Gramberg getur ekki átt upp-
gjafa—sem stendur Gramberg prinz. “ Hann
brevtti um oröatiltæki með drýgindalegri áherzlu.
,,ViS þaö kannast hún sjálf. “
Nú hrökk eg við.
,,Þér eigið ivið, að henni hafi veriö sagt frá
þessu?“
,,Málrómur yöar lýsir þvf, aS upplýsingar
mínar eru réttar. Yður er lang fcezt aö hætta
nú þegar að hugsa um neitt slíkt. Umkomulaus
ævintýramaöur er hvorki samboSinn stöSu né
auðlegS kántessunnar. “
Eg tók þessi orö hans nærri mér, eins og
hann ætlaöist til.