Lögberg - 28.02.1907, Blaðsíða 4

LOGBERG, FIMTUDAGINN 28. FEBRÚAR 1907
c
S'cigbci'S
Sharpes á því gjörræöi stjórnar-
innar, aö veita vínsöluleyfi á þeim
stöSum, sem borgarar bæjarins
hreint ekki vildu liafa þaS, o. s.
frv.
í Mr. T. Sharpe tók næstur til
, máls, væntu menn þess áð hann
er geflíS út hvern fimtuda* af The
Liösberg Prtnting & Publlshlng Co.,
(löggllt), aC Cor. Willlam Ave og
Nena St., Wlnnipeg, Man. — Kostar
»2.00 um &ri8 (& lslandi 6 kr.) —
Borgist fyrirfram. Einstök nr. 6 cts.
Published every Thursday by The
Lögberg Printing and Publishing Co.
(incorporated), at Cor.Wiiiiam Ave. mundi svara spurningum þeim sem i handa
tt Nena St., Wlnnipeg, Man. — Sub- . , .. , .
■cription prlce »2.00 per year, pay- | að honum hofðu verið beint,
akuryrkjú. Þau hafa þannig,
þessi lönd, verið afhent Manitoba-
stjórn jafnóðum og mæling hefir
verið gerð á þeim.
Öllu öSru landi í fylkinu hélt
Dominion-stjórnin, og varði því,
eins og kunnugt er, bæði hatida
landnemum, til heimilisréttar,
járnbrautarfélögum, skól-
en um, Hudson Bay félaginu o. s. frv.
able in advance. Single copies 6 cts. | v(fór f jarri að svo væri. Hann í I
8. BJÖRNSSON, Editor. | talaði þvert á móti mest um gjörð-1^mfJRA^LAND^
M. PATJLSON, Bus. Manager.
ir sínar þann tíma sem hann var
borgarstjóri; þótti honum þær
góðar, sem von var. Við-
j víkjandi skeröingunni á rétti bæj-
Bústaðaskifti kaupenda verður aS arins til áð framleiða rafurmagn
tilkynna skriflega og geta um fyr- . , , , „ , , , ,, , •
verandi bústað jafnframt. j til solu, þa kvað hann það akvæðl
Auglýsingar. — Smáauglýsingar í
eltt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A ,
stærri auglýsingum um lengri tlma, j narla
afsláttur eftir samningi.
Utanáskrift
lns er:
; fyrst vera komið
Það er ástæða til að athuga það
einmitt nú. Þá geta menn betur
skilið hver hún er þessi dýrmæta
ríkis-innstæða, sem Roblin-stjórn-
in hefir í óða önn verið að spila út,
með þeim ofsa hraða, á fátim und-
tii afgreiðsiust. biaðs- j *■' ‘ ^ '"“7 ^ra Dreen\va> j anförnum árum.
1 stjórnartímum. Að öðru lcyti fór
ræða Mr. Sharpe algerlega fyrir M' & W' LANDID-
The LÖGBERC PKTG. & Pl'BL. Co.
P. O. Box. 130, Winnipeg, Man.
Teleplione 221.
Utanáskrift til rltstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136. Wlnnipeg, Man. i
ofan garð og neðan hjá áhugamál-
um kjósendanna. Enda forðaðist
hann eins og heitan eld að minnast
á Roblin eða aðgerðir stjórnar
hans.
Árið 1885 var v^rið að byggja
Manitoba Norð-vestur brautina.
Norquay-stjórnin, sem þá sat að
völdum í Manitoba, seldi fylkis-
skuldabréf upp á $787,426, með
5% vöxtum. Skuldabréfin skyldu
falla í gjalddaga árið 1910. Pen-
ingana lánaði stjórnin þessu járn-
brautarfélagi, en tók pant hjá því
---------------- -------- I Mr. Johnson svaraði þvi næst
Samkvæmt landsiögum er uppsögn ræðu Mr. Sharpe. Rejndai kvað
kaupanda á blaðl ögild nema hann hann engu þar að Svara nema því
sé skuldlaus *ega.T hann segir upp.— 0 y.nX rti.t. 1n,,m
Ef kaupandi, sem er i skuid við er hann (Mr. SharpeJ hefði sagt 1 an<Jlnu> sem I13" nJa
blaðlð, flytur vistferlum &n þess að M..v TT . ,
tilkynna heimilisskiftin, þá er það j ljosmallð. Hann sagðist vel
fyrir dðmstúiunum áiitin sýniieg vjta að hið umrædda ákvæði hefði
sönnun fyrir prettvíslegum tilgangi.
________________________________j verið sett þar af Greenwaystjórn-
,, . r 1 ' inni, en bæði væri það, að þá hefðu
Nosningafundurínn aðrar ástæður verið fyrir hendi, og
svo væri það barnaleg afsökun, að
færa það, sem ástæðu fyrir þvi að
ákvæðið hefði ekki verið numið úr
gildi af hinni núverandi stjórn, er
ljóst væri oröið, að það stæði
Good-Templarahúsinu
Á föstudagskveldið var átti Mr.
T. H. Johnson, þingmannsefni li-
beralflokksins í Vestur-Winnipeg,
fund með kjósendum kjördæmisins
í sal GoodTemplara á Sargent ave;
hafði hann boðið þangað báðum
gagnsækjendum sínum, svo fólki
gæfist færi á, að heyra til þeirra
allra í einu.
W. H. Paulson stýrði fundinum.
Var þar hinn mesti fólksfjöldi
. samankominn og urðu margir frá
að hverfa vegna plássleysis.
Fyr'stur talaði Mr. T. H. John-
son, þá Mr. K. McKim, þing-
mannsefni verkamanna, Mr. J. W.
Dafoe, ritstjóri FreePress, Mr. T.
Sharpe, þingmannsefni conserva-
tiva og síðan Mr. T. H. Johnson
aftur.
í fyrri ræðu sinni mintist Mr.
inion-stjórninni, sem Iiennar siður
var í þá daga að gefa félögum, er
járnbrautir bvgðu. Félaginu farn-
aðist ekki vel, og var um að verða
gjaldþrota ári'ð 1899. Og stuttu
síðar tók C.P.R. félagið járnbraut-
ina eins og kunnugt er.
Manitobastjórnin hafði orðið að
borga um undanfarin ár vexti af
skuldabréfunum, svo skuldin var
orðin á aðra miljón.
Mr. Greenvvay var ;þá við völdin
borginni fyrir þrifum. Síðan inint- 1 og vildi þá, eins og hann var van-
ist hann á landamerkjamálið, kvað l,r> sía bag fylkisins Ixirgiö.
hann það svo langt frá því, aö það Komst hann þá að þannig lög
mál hefði nokkurn tíma vfcrið á-
greiningsatriði milli flokkanna, að
liberalar hefðu fyrstir vakið máls
á því í þinginu.
Honum þótti leitt, að Mr.
uðum samningum við félagið, aö
taka 542,560 ekrur af landi, fyrir
alla skuldina, sem félagið þá væri
laust við, en Manitoba-fylki mætti
á sínurn tima.
Þessí samningur var vafalaust
c, . ... 1 , . , sa lang-bezti og groðavænlegasti,
Sharpe skyldi ekki svara spurnmg- r r. . ’
r r & sem nokkurn tima hefir verið gerð-
um þeim, sem að honum hafði ver-j ur fvrjr pefta fvjkj
ið beint, viðvíkjandi landsölumál-
inu, þar eð hann þættist viss um,
að honum væri það mál ekki með
öllu ókunnugt. Hann kvaðst liafa í
höndum hagskrá félagsþess,
náð hafði í landfláka þann, sem
Ridd-Gerrie hneykslið alræmda
hefði risið af. Fyrst sýndi liann
fram á hversu afar verðmætu landi, skuldabréfunum; þangað
falla í gjalddaga.
Johnson á hve stuttan tíma stjórn-
in gæfi mönnum til kosningaundir- j "Ánglia Lands Lumber Co.“ hefði j
búnings, kvað hann þaþ benda til náð tökum á og gat þess svo, að
þess, að hún mundi ekki sjá sér e*nn meðal forkólfa félagsins væri
neinn ábata í því, að rædd væru til j þingmannsefni conservatíva í Vest-
-hlýtar mál þau, sem efst væru á ur-Winnipeg. Enn fremur gat hann
dagskrá. Ennfremur sýndi hann þess, að samkvæmt löggildingar-
þvi landifi
hafði þá ekki verið afhent félaginu
svo Manitoba-stjórnin gat látiö
velja það á afarstóru landflæmi.
Þannig var mikið af því valið á
Quill-sléttunum og á öörum beztu
sein akuryrkjusvæðum.
Verðið á landinu varö þannig
rúmir tveir dollarar ekran, þegar
taldir eru með vextir allir af
til þau
Sutherland hafði narrað út úr
Norquay-stjórninni. Manitoba sat
enn í skuldasúpunni og varð að
borga árlega vexti af upphæðinni.
Og annað var ekki sjáanlegt en að
fylkiö mætti líka borga allan höf-
uðstólinn, þegar skuldin félli í
j gjalddaga.
En Mr. Greenway, sem gerði sér
einkar ant um að rétta hlut Mani-
toba í þessu máli, fékk loksins
; tækifæri.
Áriö 1898 var C. N. R. félagið
að byggja braut frá Sifton til
I Swan River. Félagið fór til Green-
way stjórnarinnar og bað um fylk-
j is-ábyrgð á skuldabréf sin, sem
næmi $8,000 fyrir míluna á þess-
ari braut. Greenway-stjórnin gekk
j inn á að gera þetta með því skil-
: yrði, að félagið afhenti fylkinu til
j eignar 256,000 ekrur af landi þvi,
j sem það fékk hjá Dominion-
stjórninrti samkvæmt samningnum,
j sein fyr er getið um.
Þessi rá'ð tókust, og fylkið fékk
: þannig eina ekru af landi fyrir
livern dollar í upphæð gömlu
j skuldabréfanna. Auðvitað varð
! stjórnin áð borga alla vexti af veð-
skuldinni.
í samningunum var tekið fram,
að landið skyldi vera sæntilega
! gott til ábúðar ('fairly fit for settle-
! mentj.
Þetta var samþykt á fylkisþingi j
j árið 1898.
Þetta var sem lilutur á þurru
landi. Því eins og fyrirrennarar!
Mr. Greenways höfðu skilið við
það mál, var ekki annað sjáanlegt,
en að Manitoba mætti sitja með
skaðann bótalaust.
Vér höfum nú bent á livar og
hvernig Manitoba hefir fengið
landeignir sínar. Frá M. & N. W.
542,560 ekrur. Frá C. N. R. fél.
j 256,000 ekrur. Samtals sjö hundr-
j uö níutíu og átta þúsund fimm
\ hunduö og sextíu ekrur. Og það
í ekki óbyggileg flóalönd, heldur
meiri parturinn úrval úr beztu
löndum Norðvesturlandsins og hitt
sæmilega byggileg lönd. Og þess-
ar eignir liefir fylkið komist yfir
fyrir hina ágætu útsjón Greenway-
stjórnarinnar og skyldurækni
j liennar í verkahring sínum.
MEIRA LAND.
Þegar conservatívi flokkurinn
| komst til valda setti hann nefnd
er gætt, að langinest af landinu,
sem hann’hefir selt, var úrvals-ak-
uryrkjuland, í staðinn fyrir flóa-
löndin, sem Mr. Greenway var aö
selja?
Til jafnaðar hefir prísinn hjá
Mr. Roblin verið $2.92 ekran, eða
23 centum minna hver ekra, lield-
ur en hjá Mr. Greenway.
■Þetta þurfið þér að vita, lesend-
ur góðir. Þ.ví hann hefir verið
ráðsmaður fyrir yður. Og það
voru löndin yðar, sem hann var að
selja.
Mr.Agnew segir að stjórnin hafi
enn efbir yfir 800,000 ekrur af
landinu yðar.
Langar yður til að láta Mr.Rob-
lin selja þær líka?
Þeirri spurningu eigið þér aö
svara þann sjöunda næsta mán-
aðar.
SÝNISHORN AF REYFARA-
KAUPUM OG SÖLUM.
Vér höfum sagt hér að framan
frá landinu, sem Grennway-stjórn-
in náði, fyrir fylkisins hönd, frá
Canadian Northern félaginu. Það
átti, eftir samningum, að vera
sæmilega gott til ábúðar (fairly
fit for settlementj.
Þá litlu spildu seldi Roblin-stj.
i einu lagi sama félaginu aftur,
fyrir segi og skrifa einn dollar og
fimtíu og sex cent ekruna.
Þessi atburður varð á árinu 1904.
Þá hafði land verið stöðugt að
hækka í verði, síðan um aldamótin.
Annars hefði nú Mr. Roblin varla
haft hjarta til að setja þeim þaö,
þessum aumingjum, McKenzie <S*
Mann, svona gífurlega dýrt.
Þetta lajid, sem ekki var nema
“fairly fit for settlement.”
Það yrði of langt mál, að fara
að rekja hér landsöluhneyksli Mr.
Roblins, því þó alt slíkt fari fram
i mesta pukri, og því sé haldiö
leyndu af stjórninni, meðan unt er,
þá hefir þó svo margt komist upp,
að flestum er farið að ofbjóða,
nema þeim vinum Roblins, sem að
krásinni sitja.
Til dæmis má geta um 18,800
ekrur, sem Mr. Hugh Armstrong,
conservativ þingmaður í Portage
la Prairie, fékk hjá stjórninni fyr-
ir $2.00—$2.25 ekruna.
Þá er annar, Mr.W.Richardson,
líka frá Portage la Prairie, með
80,386 ekrur, sem hann fékk hjá
fram á hversu stjómin setti VVinni-
þeg hjá, þar sem ekki ættu sæti á
þinginu nema 4 menn frá W.peg,
beiðnisskjali félagsins("AngliaLand
& Lumber Co.J væri Mr. Sharpe
$1000.00 hluthafi í félaginu og að
HUDSONSFLÓA BRAUTAR
lönd:
sem væri langt of lítið þegar tekið : Það sömuleiðis sýndi, að þeir væru
væri tillit til fólksfjölda borgar- að fullu borgaðir. Það væri því
innar. Þá kvað hann og stjórnina 1 ekki að undra, þó Mr. Sharpe hefði
hafa sýnt bænum gjörræði, með ekkert út á gjörðir stjórnarinnar i
því að nema ekki úr gildi ákvæði landsölumálum að setja
það, sem væri því til hindrttnar,
að bærinn gæti tekið að sér fram-
leiðslu rafurmagns, til ljósa í
húsum o. fl., án þess að
stöð strætisvagnafélagsins.
Það levndi sér ekki á þessum
fundi, að Mr. Sharpe fór í hví-
vetna halloka fyrir andstæðingi
kaupa j sínunt Mr. Johnson, enda höfðtt
Kvaðst j menn alment við því eintt búist;
hann mundi bera fram frumvarp og þeir sem öðruvísi hafa kunna5
þess efnis á næsta þingi ef hann ag hta 4 munu hafa orðið þar fyrir
yrði valinn þingmaðttr. tilfinnanlegttm vonbrigðum.
Ýmisleg önnur mál mintist hann
á og að siðustu bað hann Mr.
Sharpe, að útskýra hvernig honum
reiknaðist tekjuafgangur Roblin- LandeÍgnÍl" ManÍtOba.
stjórnarinnar vera $1,652,000 þar
sem ekki væri þó nema liðug átta
hundruð þús. í fylkissjóðnum og Land það, sem þetta fylki upp-
af þeint $812,00 væri um já milj- ; haflega fékk eignarhald á, var að-
ón lánsfé. eins það land, sem á þeiin tímum,
Mr. K. McKim talaöi um álniga- er sh ráðstöfun var gerfi aí Dont-
mál verkamanna. inion-stjórninni (conservatívuy, var
Mr. J. \\ . Dafoe ritstjóri talaði álitið lítils eða einskis virði. Það
aðallega um landsölur stjórnarinn-
ar; skoraði hann á Mr. Sharpe að I v ... , , . v
verja þær. Ennfremur æskti hann meö oörnm orðl,m lond,sem hvorki um skilyrðum bundið um
vortt flóalöndin ('Swamp landsj,
lönd,sem hvorki
eftir að fá að heyra álit Mr.' var timbur á né voru álitin hæf til borga Manitoba skuldabréfin, sem
Áriö 1886 var Mr. Httgh Suth-
erland að byggjá braut frá Winni-
peg út til Manitoba-vatns. Hann
kallaði þetta Hudsons Bay braut.
Hann átti aö fá vanalegan land-
styrk frá Dominion-stjórninni, og
þar að auki fékk hann hjá Nor-
quay-stjórninni, sem var við völd
í Manitoba, fylkisskttldabréf upp á
$256,000.
Trygging átti svo fylkiö að fá í
landi félagsins.
En sú yfirsjón varð Norqay-
stjórninni á, að hún afhenti Mr.
Sutherland skuldabréfin áður en
Dominion-stjórnin var búin að af-
henda félaginu landið. En þegar
Mr. Sutherland var búinn að fá
skuldabréfin flýtti hann sér að
koma þeim i peninga, en fullgerði
aldrei þennan brautarstúf, svo
Dominion-stjórnin lét aldrei löndin
af hendi.
Þannig sat Manitoba-fylki með
sárt ennið og skulda-ábyrgðina, en
Sutherland með pyngjuna.og hef-
ir hann lifað ríkilátu höfðingjalífi
síðan.
Nálega tólf árttm siðar tók Can.
Northern félagið við byggingar-
rétti Sutherlands, til áð byggja
braut til Hudsonsflóa, og skyldi
það félag. samkvæmt gamla samn-
ingnum fá landið, sem Sutherland
var lofað ef það fylti skilyrðin.sem
sett höfðu verið, sein það cg gerði
stuttu síðar. Samt var það eng-
að
(commission) til þess áð athuga ! Roblin‘stj-> fyrir rúma $3.00 ekr-
og rannsaka, aðgerðir Greenway- j una-
stjórnarinnar, í því augnamiöi að Þatl var samstundis sett í mark-
reyna að finna eitthvað það í aðinn fyrir 58-50, nenta tíu þusund
stjórnarfari hennar, sem setja ekrur aí bezta 'andinu, sem var
mætti út á. Sú nefnd gaf út ná- Seyml; fyir hæri prís.
kvæma skýrslu og segir þar land- !
eignir fylkisins vera 1,872,000 ekr- ■ RIDD-GERRi KAUP-
ur. Þetta stendur á blaðsíðu 426 SLAGURIAN.
í þeirri skýrslu. Frá þeim tíma
og upp að 31. Des. 1905 Csíðari
skýrslur hafa ekki fengistj hefir
Dominion-stjórnin afhent fylkkiu
276,000 ekrur, sem gerir samtals
að ótöldu því, sem fylkið hefir
fengið frá Ottawastjórninni, á síð-
astliðnu ári, tvcer miljónir, eitt
hnndraö fjörutíu og átta þúsundir
ckra, sem fylkisstjórnin hefir haft
til umráða þessi rúm sex ár, sem
hún hefir verið við völdin.
í fjármálaræðu sinni, í síðasta1
þingi, skýrði Hon. Mr. Agnew frá
því, að landeign fylkisins væri þá
898,682 ekrur. Hefir því stjórnin
á þessu tímabili losað fylkið við
rúmlega ei\a miljón tvö hundruð
og fimtíu þúsund ekrur af landi. .
HVERNIG HAFA PRISAR .
VERID HJA ROBLIN?
Greenwav-stjórnin var við völdin
rúm 11 ár. Á því tímabili seldi
Tuttugasta Júní 1904 keypti Mr.
R. Ridd 6,841 ekru af Roblin-stj.,
fyrir $2.40 ekruna. Mr. Ridd er
þarfakarl í stjórnarbyggingunum,
og fær í kaup $7.00 um vikuna.
Mr. Charles Gerry er og þar við-
urloða; er kallaður hirðingamaður
(caretakerý. I rauninni er hann
ekkert annað en pólitískur vika-
drengur hjá Roblin.
Átjánda Júlí, 28 dögum eftir að
Roblin-stj. hafði selt Ridd landið,
seldi Charles Gerry það,en þá ekki
fyrir $2.40, heldur fyrir $10,00
ekruna, eða, með nærri því fimtiu
og tvö þúsund dollara ábata.
En nlu döguœ þar á eftir, afsal-
aði Mr. Ridd sér landinu í hendur
Gerry, svo það kom upp, að landið
var enn í nafni Ridd þcgar Gerry
seldi. -
F?n sJík króka-leið er nú ekkert
tiltökumál.
, Öll þessi Roblin-stj. landsala
hun 77,579 ekrnr af landi. Sölu-, hefir 4 sér sama SOra-markið. Alt
verð á þvi til jafnaðar var $3.15
ekran.
Þetta þótti sæmilega hátt verð
þegar þess var gætt, áð þar var að
eins um flóalönd að ræða. Sú
stjórn hafði aklrei önnur lönd til
sölu.
I annan stað er þess að gæta, aö
hún fór frá völdum árið 1899, áð-
ur en land fór að hækka í verði.
Hvers mættj maður þá vænta
um verðið, sem Mr. Roblin hefir
fengið fyrir fylkislöndin þessi síð-
ustu 6 ár. Þessi velti-ár i landinu;
leikiö bak við tjöldin, en fram á
leiksviðið sjálft, koma ekki nema
leppar, eins og Ridd og Gerry.
E11 landeign og gróði rennur
rétta boðleið þangaö sem forsjón
Roblins hefir fyrirhugað.
Að minsta kosti ber ekki á öðru,
en að Mr. Ridd gerí sér að góðu
þarfakarls-atvinnuna eftir sem áð-
ur, þó hann græddi!! þessar 52
þúsundir á 28 dögunt.
Auðvitað átti þetta að fara leynt,
eins og annar slíkur kaupskapur,
og var því haldið leyndu þangaö
tímabilið, sem landprísar hafa t*1 að menn úr liberalflokknum á
margfaldast á. Og svo þegar þess þingi í fyrra komu því upp. Þeir
voru þá búnir að safna að sér svo
óhrekjandi gögnum, að Mr. Rob-
lin varð að méðganga. En svo rétt-
lætti hann þessa sölu sína með því,
að $2.40 hefði verið virðing, sem
ltann hefði fengið á þessu landi
þremur árum áður en hann seldi
það.
Auðvitað hafði land marghækk-
að í verði þcssi þrjú ár, írá 1901 —
1904. En samt gat Mr. Roblin
ekki fengið neitt meira en þetta
gamla virðingarverð.
^ En Ridd litli var ekki búinn að
eiga það nema 28 daga.þegar hægt
var að selja það fyrir $7.60 meira,
hverja ekru.
Ef svo ólíklega skyldi takast til,
að Mr. Roblin héldi völdúm fram-
■ vegis, þá væri það aúðsjáanlega
mesti hagttr fyrir almenning að
Mr. Ridd tæki við land commiss-
sioners embættinu af Roblin, með-
J an stjórnin er afi losa fylkið við
1 þessar átta hundruð þúsund ekrur,
sem Mr. Agnew segir að hún hafi
ekki komið út enn.
HVAD VERÐUR
UM PENINGANA?
Þegar Mr. Greenæay gerði
J samninginn við M. & N. W. fé-
j lagið, um að Manitoba fengi hjá
| því landið, sem borgun á íylkis-
j skuldabréfunum, þá gerði hann þá
ráðstöfun, að allir peningar, sem
| kæmu inn til stjórnarinnar fyrir
I sölu á þeim löndum, skyldi settir
til síðu og geymdir, til að borga
með þeint skuldina, þegar hún fell-
ur í gjalddaga, sem verður 1910,
þremur árum hér frá.
Þetta sýndist vera ekkert nema
blátt áfram skynsamleg, eðlileg
ráðstöfun.
Rfcblinstjórnin breytti alveg
þeirri ráðstöfun.
Eins og sýnt var hér að frantan
hefir sú stjórn, síðan hún komst
til valda, selt, að nafninu til, iji
miljón ekrur af landi. Og þó að
verðið hafi verið lágt, áð eins $2.-
97 ekran, þa hafa tekjurnar af því
hlaupið nú þegar upp á tvær miíj-
ónir dollara.
Og hvað hefir stjórnin gert við
þá upphæð. Ekki hefir hún lagt
hana til síðu, til að mæta með
henni ákuldum sem í gjalddaga
falla innan fárra ára, eins og Mr.
Greenway ætlaðist til. Ekki hefir
hún brúkað þessa upphæð til að
borga tekjuhallann, sem Green-
waystjórnin skyldi eftir, og aldrei
er þagnað á. Sá tekjuhalli var,
samkvæmt skýrslu rannsóknar-
nefndarinnar, sem fyr er minst á
$248,000.
En stjórnin tók hálfa miljón að
láni til að borga þá skuld, og hafði
Þess vegna í afgangi, þegar sú
skuld var borguð, $252,000.
Hvað hefir hún þá gert við
þessar tvær miljónir, sem inn
hafa komið fyrir fylkislöndin ?
Hún hefir brúkað þær rétt eins
og hverjar aðrar almennar tekjur,
til að mæta alntennum útgöldum.
En nú getur líka stjórnin hælt
sér yfir, áð hafa í sjóði átta hundr-
uð og tólf þúsundir dollara, sam-
kvæmt fjármálaskýrslu Mr. Ag-
new’s.
En hvað hefði hún haft mikið í
sjóði ef hún hefði ekki tekið þess-
ar tvær miljónir til almennra
útgjalda? Og eí litin ekki hefði
tekið til láns $252,000 meira, en
Greenway skuldin var?
Það er undur hætt við, að það
hefði orðið fáeinir tölustafir á
hinni síðunni í höfuðbókinni hjá
Mr. Agnew.
Spursmálið verður eins og fyrri
þetta: Eruö þér ánægðir méð fast-
eignasölu, þjóðeignasölu Mr.
Roblins ?
Eruð þér ánægðir með hvernig
hann hefir varið peningunttm?
Þér þurfið aö svara því þann 7.
næsta mánaðar.
Getið þér annað en litið méð
grunsemd á þá ntenn, sem hafa
samvizku til, meira að segja djörf-
ung til, að gera þá yfirlýsingtt
framnti fyrir fjölda skynsamra
vandaðra, hugsandi manna, að þeir
sjái ekkert athugavert við gjörðir
Jieirrar stjórnar?
Það liggur í augum uppi, að
komist þeir á þing, og þessi stjórn
haldi völdum, þá verða þeir ekki
líklegir til að gæta yðar hagsmuna
I