Lögberg - 02.03.1907, Blaðsíða 4

Búðin þægilega.
548 Ellice Ave.
Oss er aö sérstök ánægja aö
geta látiö yöur vita aö Miss
Frederickson vinnur nú hér í búö-
iuni og sinnirlöndum sínum. Meö
kjörkaupaveröi seljum vér nú af-
ganginn af kvenna nærfatnaöin-
um, karlm. nærfatnaöinum og
sokkum, sem seldir eru nú meö
sérstaklega lágu veröi. Á meöan
þeir endast seljum vér 3 pör á
25C. Ennfremur ágæta Golf Jac-
kets á 50C., er vanal. kosta $1.50
Komiö snemma. Þaö borgar sig.
Percy E. Armstrong.
öjgberg
mr seflS út hvern flmtudac af The
Vbgberg Printlns M PnbUshlng Co.,
(lösgilt), aC Cor. William Ave og
Nena SC, Wlnnipeg, Man. — Kostar
11.00 um ArlC (& lslandi 6 kr.) —
Borgist fyrirfram. Einstök nr. 5 cts.
Publlshed every Thursday by The
LSgberg Prtnting and Publlshing Co.
(Incorporated). at Cor.Willlam Ave.
A Nena St. Wlnnlpeg. Man. — Sub-
ecrlptlon prlce $2.00 per year, pay-
abie in advance. Single copies 6 cts.
S. BJÖRNSSON, Edltor.
M. PAULSON, Bus. Manager.
Anglýsingar. — SmÉtauglýaingar 1
eltt skiftl 25 cent fyrlr 1 þml.. A
stserri auglýsingum um lengrri tlma,
afsl&ttur eftir samnlngi.
BústaCasklfti kaupenda verCur aC
tilkynna skriflega og geta um fyr-
verandl bfist&C Jafnframt.
Utanáskrift til afgreiCslust. blaBs-
ins er:
The LÖGBERG PRTG. & PCBL. Co.
P. O. Box. 126, Wlnnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrlft til ritstjórans er:
Editor I-ögberg,
P. O. Box 186. Winnipeg, Man.
Samkvœmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaCi ógild nema hann
sé skuldlaus þegar hann segir upp.—
Ef kaupandi, sem er 1 skuld við
blaðið, flytur vistferlum án þess aS
tilkynna heimilisskiftin, þá er >a5
fyrir dómstöiunum álitin sýnileg
sönnun fyrir prettvtslegum tilgangi.
Kosninga-pistlar.
Kosningahríöin stendur nú sem
hæst.
Roblin-stjórnin veltist um í fjör-
brotunum.
Það fara ógurlegir krampa-
drættir urn hinn ólistilega líkama
hennar, og jafnvel auSvir'ðileg-
ustu angarnir iða í megnu ósjálf-
ræði.
Stjórnin vill ekki falla.
Hún veit það„ aö takist henni
aö hjara fram yfir miðjan þenna
mánuð, eru mikil líkindi til, að
hún geti huli'ð fjölda synda sinna
næstu fjögur ár, sem að öðrum
kosti mundu strax opinberar
verða, ef hún yrði nú hafin út, og
sótthreinsað bælið hennar.
Þessi ótti er nú orðinn svo rik-
ur hjá stjóminni, að menn hyggja,
að hann herði jafnvel enn meira á
henni til að gera sitt sárasta í yfir-
standandi baráttu, heldur’en land-
söíuæðið, sem hún hefir mest
kvalist af næstliðin sjö ár.
En baráttan er árangurslaus.
Stjórnin veltur út af þann sjö-
unda.
Eins og landamerkjamálið horf-
ir nú við, virðist ekki annað e'ðli-
legra fyrir Mr. Roblin og ráðu-
nauta hans, en að snúa sér ein
drcgið aö fánamálinu/
"Kringla” er að tala um slæm-
an frágang á Lögbergi. Sízt sit-
ur það á henni, sem alla sína
hundstíð hefir verið rammskæld
af prentvillum, nema meðan Jón
Ólafsson stýrði henni. Vitleys-
urnar áð öðru leyti eru henni vit-
anlega ósjálfráðar.
íslenzka nefndarstofa liberala
hér í vesturbænum, er að 557 Sar-
gent ave., beint á móti Tjaldbúð-
inni; fónnúmer 6603. — Þangað
geta íslenzkir stuðningsmenn Mr.
Johnsons snúið sér viðvíkjandi
upplýsingum i sambandi við kosn-
ingarnar. — Aðal - nefndarstofa
Mr. Johnsons er að vestanverðu á
Sherbrooke str. skamt sunnan við
Notre Dame. ave.; fónnúmer þar
er 2651.
“Kringla”, sem vanalega er
cinföld árið um kring, getur ekki
á sér setið með að sýna það núna
um kosningaleytiö að hún getur
verið tvöfö'ld þegar henni þykir
mikils við þurfa.
Mr. J. W.Cockburn, einn þeirra
fjögra manna, sem kosnir voru í
vetur i “Board of Control”, og
flestum borgurum í Winnipeg
mun kunnugri lýsingarmálum
bæjarins, hefir nýlega lýst
yfir þvi, að ef breyting sú á raf-
lýsingarfyrirkomulaginu komist á,
—er Mr. T. H. Johnson lofast til
að styðja af fremsta megni, ef
hann verður kosinn — telji hann
fCockbumý það öldungis víst, að
raflýsingarkostnaður í húsum hér
í bænum, muni lækka um að
minsta kosti þriðjung verðs, við
það sem nú er. Væri slíkt ekki
litill kostriaðarléttir fyrir bæjar-
búa.
“Kringla” segir að “Roblin
sjálfur” hafi haldið ræðu í Walk-
er-leikhúsinu fyrra þriðjudag. Er
það ekki makalaust! Roblin sjálf-
ur farinn að halda ræðu! þá gekk
alveg yfir “Kringlu!”
Illa er látið af munnsöfnuði
stjórnarformanns vors, Mr. Rob-
lins, um þessar mundir. Eins og
kunnugt er, hefir hann haldið
fjöldamargar ræður, bæði hér í
bænum og út um fylkið eftir að
kosningar voru auglýstar, og
gengið pólitiskan berserksgang á
milli málfundastaðanna. Og sakir
þess hve óvænlega horfir fyrir
stjórn hans um þessar mundir,
hafa óvenju-urgur veri'ð í stjórn-
arformanninum, og hefir hann út-
kelt bræði sinni á ræðupöllunum í
svo mögnuðum klúryrðum, að
furðu þykir sæta. Kvað hann
klifa á ýmsum fúkyrðunum svo
þráfaldlega, að farið hefir verið
að telja þau, og reiknast mönnum
svo til, er fylgst hafa með ræðum
hans fyrir jþessar síðustu kosning-
ar, að hann hafi sagt “svíviröi-
lega” 511 sinnum, “stór-skammar-
lega” 537 sinnum, “níðingslega”
528 sinnum og “djöfullega” 488
sinnum.
“Kringla” er að tala um “póli-
tiskt skitkast”, og er eins og
gremjuhljóð i gömlu konunni út-
af því, að henni finst sér ekki
ganga nógu greiðlega að aka öll-
um pólitíska óþverranum á (völl,
þó taðhripin séu nú tvöfalt stærri
en áður.
Á conservatívum Þingmálafundi
í Souris hér } fylkinu neituðu aft-
urhaldsmenn Mr. Edward Brown,
er þar var þá á ferð í þeim bæ, um
að flytja þar ræðu, þvert ofan í
áður auglýst tilboð er málsverj-
endum liberalflokksins hafði veriö
gert. — Sýnir það, að afturhalds-
menn eru að verða meira en lítið
smeykir um sig, er þeir þora ekki
gefa andstæðingum sínum mál-
frelsi á almennum þingmálafund-
um.
“Kringla” kvartar yfir því hvað
mikið sé skrifað um pólitík i Lög-
bergi um þetta leyti. Vitaskuld!
Henni kæmi það betur, kerling-
unni, að það væri látið bíða fram
yfir kosningarnar.
Þegar Mr. Sharpe sagði á fundi
um daginn, að hann vissi ekki
nema hann hefði skrifað undir
lögildingar-beiðni “Anglia” fé-
lagsins, fóru fundarmenn að kipra
á sér andlitin, þó kiprurnar væru
ósamkynja eftir því sem menn-
irnir voru sinnáðir (\ pólitík.ý
Hvernig B. B. Olson frá Gimli
hefir gengið herferðin á hendur
Baldvini út af tilnefningarfundin-
um á Gimli um daginn, er enn
ekki orðið hevrum kunnugt. En
búist er við ai? Roblin muni hafa
borið skjöld fyrir Baldvin sinn.
“Kringla” er mjög armædd yfir
því, að Lögberg skuli vera prent-
að að næturlagi, og ætlar sjáan-
lega, þó klaufalega takist, að gefa
með því í skyn, að ekki sé unt að
aðhafast annað en ilt eitt og ljótt
eftir sólsetur. Hún þykist fara
nærri um það af eigin reynzlu,
kerlingarsauðurinn.
-----M**----
Lofaði íslendingi,
en tók Sharpe.
í ræðu, seni Mr. Roblin hélt i
fyrra vetur á fundi conservatíva
klúbbsins íslenzka hér í bænum,
lýsti hann yfir því, aö hann ætl-
aSi aS setja íslending, sem um-
sækjanda fyrir sinn flokk, í nýja
kjördæminu, sem mynda átti hér
í vesturparti bæjarins.
Þetta þótti vel mælt, og þaS því
fremur, sem stjórnarflokkur Rob-
lins er þektur aS þvi, aS hafa
fremur horn í síSu útlendinga
yfir höfuS.
Það var víst af mörgum búist'
við, að Roblin stæði við þetta lof-
orð sitt, og höfðu menn augastað
á Mr. S. Anderson, málara, sem
líklegustum fyrir þá útnefningu.
Hann var alment álitinn hæfast-
ur þeirra íslendinga hér i bænum,
er afturhaldsflokknum fylgja að
málum.
Liklega hefir Mr. Roblin gert
þessa yfirlýsingu í því augnamiði
cinu, að herða með þvi á Mr.And-
erson og öðrum íslendingum af
þeim flokki, með kosninga undir-
búning á árinu.
Því, þegar til kom, var það ír-
lendingur, en ekki íslendingur,
sem Mr. Roblin lét útnefna.
Ekki ber á því, aS menn furSi
sig neitt á þessari óorSheldni Mr.
Roblins, því nienn eru slíku alvan-
ir, og þaS oft þar sem meira er í
húfi.
En hitt þykjast margir nú vera
farnir aS reka sig á, aS tækifæri
Roblin-flokksins hefSi veriS, aS
minsta kosti fult eins gott, til aS
koma Mr. Anderson aS , eins og
Mr. Sharpe.
ÞaS hefir komið nokkuð óþægi-
lega í ljós, siðan Mr. Sharpe var
útnefndur, aS verkamennirnir í
Vestur-Winnipeg eru ekki búnir
aS gleyma því, hvernig hann sner-
ist á móti þeim, þegar þeir gerSu
verkfallið hér í bænum á síöast-
liðnu ári.
Og það getum vér sagt um
landa vorn, Mr. Anderson, og er
það ekkert oflof, að lakari hefði
framkoma hans aldrei orðið á
pólitískum fundi, en hún var hjá
Mr. Sharpe, þegar hann mætti
Mr. Johnson í Good Templara
fundarsalnum þann 22. f. m.
Það var liberal-flokkurinn, sem
varð til að setja íslending sem
þíngmannsefni 5 Vestur-Winni-
peg, þó ekki væri búið áð hampa
loforði um það framan í íslend-
inga, sem pólitísku agni, fyrir
ári síðan.
Mentamálum enginn
sómi sýndur.
Flestir munu á eitt sáttir um
það, að sérhver góð stjórn eigi að
þlynna að mentamálum og skólum
þeim, er henni er falið að líta eftir.
Hvernig hefir Roblin-stjórnin
reynst íbúum Manitoba fylkis i því
efni? Hefir hún styrkt skólana
með ríkmannlegum fjárframlög-
um? Ekki væri ólíklegt, að hún
hefði gert það, þegar litið er til
allra teknanna, sem henni hafa
borist í hendur á síðastliðnum sjö
árum, og þess gætt að hún hefir
gripið til stofnfjár fylkisins, og
eytt af því nokkuð á aðra miljón
dollara til þess að hafa nægilegt
fé til fjárveitinga og annars
kostnaðar.
En hver raun hefir á orðið? Sú,
að þrátt fyrir tekjurnar sem stjórn
þessi hefir haft milli handa, hefir
hún samt veitt að eins 17 prct af
tekjuauka sínum til mentamála,
þar sem liberalstjórnin á undan
henni veitti 22ý£ prct. — Meira fé
hefir Roblin-stjórnin ekki séð sér
fært að veita skólunum, og þó hef-
ir stjórnin á næstl. fimm árnm
fengið sérstaka fjárveitingu frá
Ottawastjóoninni er nam 379,221
dollurum, og fastákveðið var að
verja skyldi eingöngu til almennu
skólanna. Þrátt fyrir allar tekjurn-
ar, þrátt fyrir aukafjárveitimgarn-
ar til skólanna frá sambandsstj.,
lætur Roblinstjórnin sér farast
miklu ver viö skólana en gömlu
liberalstjórninni. — Roblinstjórnin
hefir tekið að minsta kosti tvö
hundruð þúsund af fénu sem til
skólanna var ætlað og skelt því
inn í tekjur fylkisins, til að geta,
hægar mætt útgjöldunum og
stjórnarkostnaðinum.
Fjárveitingar Ottawastjórnar-
innar til skólanna hafa því, fyrir
dæmafátt gerræði fylkisstjórnar-
innar, ekki gengið til skólanna,
eins og til var ætlast, heldur orðið
eyðslueyrir í höndum Roblinga,
eins og annað af fjáreignum fylk-
isins, sem þeir herrar hafa náð að
klófesta.
íslendingar óvirtir.
í blaðinu Tribune stóð fyrir fá-
um dögum siðan fróðleg lýsing af
því, hve göfugmannlegt agn at-
kvæöasmalar T. Sharpe nota við
enskumælandi kjósendur hér i
Vestur-Winnipeg. Ekki svo sem að
þeir reyni að halda fram verðleik-
um eða hæfileikum Mr. Sharpe
fram yfir Mr. Johnson, hafa auð-
vitað vitað, að það mundi ekki
duga neitt. — En það er annað,
sem þeir nota,—það að skirskota
því til enskumælandi manna, að
þeir voni að þeir fari ekki að
greiða atkvceði með Islendingi.
Hvílík lítilsvirðing!
Til skýringar birtum vér hér úr
T ribune, samtal atkvæðasmala
Sharpe og konu kjósenda eins hér
í Vestur-Winnipeg:
“Hvað heitir húsbóndinn hér?”
spurði atkvæðasmalinn húsfreyj-
una., sem kom til dyranna.
Honum var sagt það.
“Geturðu sagt mér hvernig
maðurinn þinn muni greiða at-
kvæði í fylkiskosningunum ?”
spurði atkvæðasmali ófeiminn.
“Nei, það get eg ekki,” svaraði
konan; “eg hefi enga minstu hug-
mynd um það.”
“Veiztu hvort hann ætlar að
greiða atkvæði með Sharpe?”
“Nei, eins og eg sagði áðan, veit
eg alls ekkert um það. Maðurinn
minn hefir hingað til verið fær um
að greiða atkvæði hjálparlaust, og
eg vona að eins verði líka í þess-
um kosningum.”
En atkvæðasmalinn vildi ekki
láta svo búið standa. Og þó hann
sæi að húsfreyjan væri orðin dauð-
leið á þessum rekstri, spurði hann
enn á ný með fáheyrðri óskamm-
feilni:
“Hvar er maðurinn þinn að
vinna ?”
Honum var sagt það.
En er hann hafði orðið þess vís-
ari mælti hann þessi makalausu á-
lyktunarorð við húsfreyjuna:
“Jæja, eg ætla að skrifa nafn
mannsins þíns, Sharpe-megin. Eg
er þó alla daga viss um, að hann
fer ekki að greiða atkvæði með Is-
lendingi.”
Svona hafði Þessi smali haldið
áfram hús úr húsi, og fengiö mis-
jafnar viðtökur. En þess hafði
hann auðvitað gætt, að sleppa síð-
ustu setningunni, þegar hann átti
tal við íslendinga.”
Þar eð ensku blöðin geta eigi
orða bundist sakir þessarar lítils-
virðingar, sem þjóðflokki vorum
er ger, því skyldi oss Islendingum
þá ekki volgna, sem þannig erum
smánaðir öldungis ástæðu og til-
efnislaust, að eins vegna þess, að
vér erum útlendingar hér og til-
heyrum fámennum þjóðflokki.
Ef aðferð sú, er Mr. Sharpe líö-
ur smölum sinum að viðhafa hér í
vesturbænum,að níða þannig þjóð-
flokk vorn i eyru enskumælandi
manna, verður til þess að afla hon-
um fylgis landa vorra, jþá eru ís-
lendingar hér í Vestur-Winnipeg
gerðir úr alt öðru efni, en vant er
aö vera í landanum.
Roblinstjórnin fœrir út
vínsöluleyfiskvíarnar
hér í bœnum.
Henni hefir oft verið brugðið
um það, Roblinstjórninni, og eins
og allir vita ekki að ósekju, að hún
hafi staðið og standi enn í smánar-
legu sambandi við vínsölumenn
fylkisins og hafi greitt fyrir því að
þeir yrðu sem flestir, og þar af
leiðandi að vínsalan ykist og með
henni ofdrykkjan.
Vínsölumennirnir eru hennar
traustustu reipi við kósningarnar.
Hún veit það. Til þess að tryggja
sér fylgi þeirra veitir hún þeim
öll þau hlunnindi sem hún þorir
og getur jafnvel þvert ofan í lof-
orð sín, og offrar þannig eignum
og velferð fylkisbúa á altari sinnar
illræmdu valdafýknar.
Síðasta dæmið, sem benda má á
þvi til sönnunar hve fylkisstjórn-
inni er hugleikið að auka vínsölu í
þetta sinn hér í bænum, eru nýsam-
þykt lög núna á síöasta þinginu um
að færa út vínsölu takmarkalínuna
hér, sem ákveðin var vissum tak-
mörkum í fyrra, með þeim fyrir-
vara, að úr því skyldu takmörkin
ekki færð lengra út,að minsta kosti
ekki um mörg ár.
Nú hefir stjórnin gengið þar á
orð sín. En svo stóð á því, að utan
við takmarkalínuna sem sett var í
fyrra í norðurbænum, eru tvö vín-
veitingahús, svo sem steinsnar
hvort frá öðru,sem samkvæmt laga
samþyktinni þá, urðu að hætta vín-
sölu þegar leyfistími þeirra var út-
runninn. Er önnur knæpan á horni
Jarvis og Derby stræta, en hin á
Dufferin ave.
Með samþyktinni frá síðasta
þingi er minst var á áður, hefir
stjórnin innlimað nefndar t\Æer
knæpur aftur, lagt bug á vínsölu-
takmarkalinuna rétt svo að þessi
áfengissöluhús yrðu fyrir innan
mörkin.
Stjórnin hefir vitanlega gert
þetta til að missa ekki af fylgi
gömlu kunningjanna, vínsöluseggj-
anna tveggja, þarna norður frá,
þegar kosningar bera að hendi, og
hún hefir ekki horft í það, þó að
hún Þyrfti að svíkja loforð sín, en
útbreiða og efla drykkjuskap til að
fá þvi framgengt.
-------0------