Lögberg - 30.01.1908, Qupperneq 5

I/KMIKKC, máTimACBM 30. JANÚAR 1906.
5-
ber ekki saman, og fyrir þvi minni
Þörfin á talskeytasambandinu. En
um hitt er fullvíst aö firötölun
tekur þráötölun síöar meir fram i
Því, aö haegt veröur aö firötala
langtum lengri leiö.
En vitanlega eru þetta tilgátur
einar 1 Ætlun mín er þaö, atS firtS-
tölun á Því stigi, sem hún er nú
geti hvergi komiö aö verulegu
haldi, nema á herskipum, þar sem
foringinn veröur aö gefa fyrir-
skipanir sínar munnlega.”
Uppfundning þessi hefir veriö
seld ensku félagi um leiö og firö-
ritunar uppfundning Paulsens var
seld ,fyrir rúmlega ári siöan.
AU-merkar tilraunir um firörit-
nn hafa og veriö geröar upp á síö-
kastið á Lingby-stööinni. Hepnast
hefir t. a. m. að senda loftskeyti
til vesturstrandar Irlands og til
Pétursborgar. Milli þessara staöa
hafa loftskeyti veriö send fram og
aftur og sú skeytasending tekist
piýöisvel. Miklar umbætur hafa
Þeir félagar og gert á áhöldum
Þeim, er notuð hafa verið til að
rita loftskeytin á viötökustöövun-
um.”
Paulsen verkfræðingur er ung-
ur maöur, og er Þegar oröinn víð-
frægur fyrir uppfundningar sínar.
Endurgjald Stellu.
Frönsk saga.
Á allraheilagramessu áriö 1793
breiddi úöa-þoka ömurlega blæju
yfir Þögula bústaöi framliöinna i
kirkjugarðinum “Vaugirar” i Par-
ís. Andvar'inn næddi hljóölega
um limsnauð trén, er virtust teygja
bliknaðar greinar sínar biðjandi
upp í gráan geiminn. Þá var líka
tveim barnshðndum, bláum af
kulda, fórnaö til himins. Við eitt
leiðið lá tíu ára gömul stúlka á
hnjánum. Hún var að gráta. Tár-
in lauguðu rjóða vangana á henni
eins og vordögg hálfsprottiö blóm.
Hún horföi stöðugt á litla leiö-
ið, og grét því meir, sem hún
horfði lengur á það. Samt hafði
hún ekki séð börnin tvö, sem
hvíldu þar í værum blundi, syst-
kinin hennar. Þau höföu látist
bæði áður en hún fæddist. En
nióðir hennar haföi sagt henni svo
margt um litlu börnin látnu, sem
nú voru oröin aö yndislegum engl-
um í upphæöum, aö hún hélt að
hvergi væri betra aö biöja, en ein-
mitt Þarna. Þar hlytu englarnir
vissulega að heyra til hennar. Og
benni reiö á Því. Hún haföi stórr-
ar bænar að biðja. Hún og ástvin-
'rnir hennar áttu þungbæra rauna-
og harmadaga í vændum.
Franska stjórnarbyltingin var
rétt að byrja um Þetta leyti. Styrj-
aldartimabiliö voðalega í lok seytj
ándu aldarinnar að renna upp.
Almúginn hafði risið gegn stjórn-
inni, vikið konunginum frá völd-
um, sett hann i varðhald og aö
lokum ráðið bæði hann og drotn-
inguna af dögum. En eigi var |>ar
látið staðar numið, heldur voru
Þeir allir ofsóttir, er hollir höfðu
verið konungshjónunum látnu, og
margir Þeirra höfðu verið háls-
höggnir.
Samskonar háski vofði yfir Lou-
is Sevré, föður litlu stúlkunnar.
Hann hafði eigi annað til saka
unnið, en það, að hann hafði verið
hollur og trúr konungi sinum, og
gert alt til aö frelsa hann úr fang-
elsinu, Þó árangurslaust yrði.
Uauðinn vofði nú yfir honum
sjálfum, Því að hann var í höndum
byltingarsinna, og átti engrar
vægðar von, þvi að rammasti ó-
vinur hans einhver átti aö ráða úr-
slitum mála hans. Það var Par-
rein, einhver grimmasti byltinga-
maöurinn á Þeim tímum. Rithöf-
undur einn sagöi þá um hann, “aö
lífgjöf og dauöadómur manna hafi
tíöum veriö komiö undir því,
hversu á honum lá í hvert sinn”.
En meö því aö hann var óvínur
Servés mátti þaö kraftaverk kall-
ast,'ef hann kæmist hjá lífláti.
Kona hans var yfirlcomin af
harmi. Hún var veikbygö og haföi
sýkst af raunum Þessum . Komst
hún því eigi út í kirkjugaröinn til
að leggja blóm á leiöi barna sinna
eins og hún var vön aö gera á
hverju ári. Fyrir því hafö! hún
lofað litlu dóttur sinni aö fara
Þangað einni. Á þessum timum
var ef til vill hvergi óhultara aö
vera en í kirkjugaröinum, því aö
Þöir sem lífs voru höföu svo margt
annað að gera, aö Þeir gáfu sér
miöur tóm til en áður, að hugsa
um legstaði hinna framliönu. Þó
sá litla stúlkan, að margar grafirn-
ar voru prýddar blómum, en ofur-
lítið leiði í grend viö þær virtist
hafa gleymst. Þaö var barnsleiöi.
Á marmarasteininum var höggviö
höfuö ungar stúlku frábærlega
fríörar. Hún leit út fyrir aö hafa
veriö á l»ku reki sem Rósa Sevré.
Neðan viö barnshöfuðiö var að
eins letraö nafniö; “Stella.”
“Aumingja Stella,” sagöi Rósa.
“Þú hefir alveg gleymst í dag.
Bíddu viö. Eg skal gefa þér
blóm.”
Svo tók hún fallegustu rósina
úr blómvendinum, sem hún hafði
lagt á gröf systkina sinna og lagöi
hána á gröf Stellu .
Hana grunaöi ekki, að eftir
þessu var tekið, og hverft varð
henni viö, Þegar hún sá hávaxinn
mann, hvasseygan og alvarlegan á
svip, koma fram undan einum
runnanum.
“Hvað ertu aö gera hér?” spurði
hann hastur, en litlu stúlkunni
virtist samt að eigi vera frítt viö,
aö hann væri skjálfraddaöur.
Rósa leit ófeimin framan í hann.
“Leiðið hennar Stellu litlu hefir
gleymst. Foreldrar hennar eru
vist langt í burtu. Eg gaf henni
þess vegna eina rósina mína, og
baö svo fyrir henni og foreldrun-
um hennar. Var þaö ekki rétt
gert ?”
Hávaxni maöurinn hrökk sam-
an. Stella var dóttir hans. Hann
haföi snöggvast gengið inn í
kirkjugarðinn til aö skoöa leiðiö,
en anna vegna haföi hann gleymt
að hafa með sér blóm til aö leggja
á þaö.
“Hver hefir kent þér aö biöja
fyrir ókunnugum mönnum?” sagði
hann eins og í hálfgerðu háöi, en
þó var auðheyrt að rödd hans
skalf nokkuö.
“Pabbi og mamma. Eg á aö
biðja fyrir öllum mönnum og ó-
vinum okkar líka.”
Hæðnisbrosiö hvarf af vörum
hvasseyga mannsins. Hann var
ekki vanur aö heyra börn segja
annað eins og þetta.
“Hvaö heita foreldrar þínir?”
sagði hann; það var eins og hann
ætti ofurbágt með aö koma upp
orðunum .
Litla stúlkan beygöi sig ofan að
legsteininum yfir leiöi systkina
sinna og lyfti lítið eitt upp einum
blómsveignum, sem lá á honum.
Þar stóðu letruð nöfnin:
“Angcla og Louis Sevré.”
“Sevréf Er Louis Sevré faöir
Þinn?” spurði ókunnin maðurinn
og bar ótt á.
Rósa kinkaði kolli og hrökk við.
Þvi að eitthvað það skein úr svip
ókunna mannsins, er hún hræddist.
Hún gat ekki gert sér grein fyrir
hvers vegna. Hann staröi svo
undarlega á hana.
Svo leit hann enn einu sinni á
rósina, er hún haföi lagt á gröf
Stellu litlu, og gekk svo burt stein
Þegjandi.
Það mátti kraftaverk kallast, ef
Louis Sevré ætti aö halda lífi. En
nú haföi kraftaverkiö gerstl Sama
kveldið var hann látinn laus.
Og þaö var rósin, sem haföi
komið því til vegar. Þaö var end-
urgjald Stellu.
Rósin var lykillinn, er opnaö
haföi fangelsisdyrnar fyrir fööur
Rósu.
Þaö var gröf dóttur Parreins,
sem Rósa hafði skreytt, án þess aö
vita af. Og grimmasti óvinur föö-
ur hennar hafði séð hana gera
Þaö.
Sagan segir, aö Piarreín' hafi
verið örgeðja og dtutlungar hans
hafi tíöum ráöiö geröum hans, og
svo fór í þetta sinn. Undir eins
og hann kom heim, skipaöi hann
aö láta fööur Rósu lausan; vera
má aö hann fyrst á eftir hafi kunn
að að sjá eftir þessu, en þaö var
búiö, sem búið var, og Louis Sev-
ré var kominn úr varðhaldinu.
En fjölskyldan hamíngjusama
þreyttist aldrei á aö lofa guö fyrir
að hafa kosið smáblómið til aö
koma lausn Sevrés til leiðar.
Og síöar geröist annaö, sem enn
furöulegra var. Á ófriöartímun-
*m næstu, sem gengu yfir land og
lýö, sættust þessir tveir óvinir og
urðu trygðavinir, og héldu þeirri
vináttu sinni til dauöadags.
Raunir Jauré.
Paris, 2. Jan.
Einhver mesta raun, sem mann'
má henda, hefir nýlega komið fyr-
ir jafnaðarmanna foringjann
frakkneska, Jean Jauré. Hann á
býli lítið og viðhafnarlaust skamt
frá Parisarborg.' Það heitir Bes-
soulet. Mótstöðumenn hans hafa
stundum nefnt það “Óðalið” í
stríðni.
Menn veittu því eftirtekt, að
jafnaðarmanna forilnginn frægi
hafði ekki komið til Parísarborg-
ar í hálfan mánuö. Blað hans
“Humanite” hætti aö flytja hinar
snjöllú ritstjórnargreinar hans.
í dag hafa menn komist á snoðir
um, að Jauré eigi viö mikiö hug-
arangur að stríöa um þessar
mundir.
Hann á dóttur eina barna, sem
hann sér ekki sólina fyrir. Hún
er nú gjafvaxta. Allir, sem hafa
kynst henni, segja, að hún sé bráö
gáfuö, fögur og vel siðuö. — Faö-
ir hennar hefir ekki getaö haft
eins mikið hönd í bagga með upp-
fræöslu hennar og hann vildi sak-
ir stjómmálastarfa. Hún var sett
til menta í ágæta skóla og er nú
komin heim að loknu námi. For-
eldrar hennar ætluöust svo til aö
hún settist um kyrt. Hún var samt
ekki óöar komin heim en hún
sagöi Þeim aö hún væri staöráöin
1 aö ganga i klaustur og gerast
nunna.
Jauré gat ekki á heilum sér tek-
iö. Átti Það aö koma yfir hann,
að einkadóttir hans gengi í klaust-
ur Hann fríhyggjumanninn, sem
gekk i berhögg við kirkjuna og
sást ekki fyrir og fyrstur manna
barðist fyrir aðskilnaði ríkis og
kirkju. Hann situr nú í Bessoulet
og reynir að telja dóttur sinni
hughvarf. Hann sýnir henni fram
á með mælsku mikilli, að hún eig:
ekki með að afsala sér gæðum lífs-
ins og skyldum þess, og að ásetn-
' ingur hennar sé augnabliks draum
órar, sem hún muni brátt hrista af
sér. En fortölur hans virðast ekk-
ert mega sín.
Stjómmálamönnum hér þykir
máliö merkilegt. Vinir hans sam-
hryggjast en óvinir hælast um.
Það ej: þó ekki einsdæmi um frí-
hyggjumenn, aö þeir hafi þurft
aö berjast viö kaþólskuna heima
hjá sér. Bourgeois átti viö slíkt
heimilisböl aö búa, og olli Þaö fion
um svo mikilla harma aö viö lá aö
hann mundi liætta opinberum
störfum hvað eftir annað. Sifjá-
liö Jauné hefir alt kaþólska trú.
Frændi hans einn er biskup, en
annar gallharöur kirkjumaöur.
Móöursystir hans er nunna. Jauré
hefir ekki getaö varið dóttur sína
fyrir áh<rifum Þeirra. Hja^iai)
hefir verið svo önnum kafi’nn í
stjórnmálum.
. Gaston.
—Den Danske Pioneer.
Hver er vitlaus?
Skemtisamkoma undir umsjón
nokkurra ungra pilta til að styrkja
fátæka ekkju, veröur haldin í
efri Good-Templara salnum 6.
Febr. 1908.
PROGRAMM:
1. Piano Solo Louisa Thorláksson
2. Hvernig hún Anna min og
eg fórum aö drepa mús
Ó. A. Eggertsson
3. Vocal Solo: Last night
fby reqestj .. Th. J. Clemens
4. ist. Betzy and I are out; a
charackter sketch, shoing
one side of married life
Ó. A. Eggertson
5. Vocal Solo fselectedj •• .. ..
Th. J. Clemens
6. 2nd. How Betzy and I made
up an other side of maried
life; two months later.
Ó. A. Eggertsson
7Ó. Hver er vitlaus? Frumsamið
af Christofer Johnston.Gam-
anleikur í einum l>ætti; fer
fram í Selkirk. Persónur:
Miss J. Sigurðsson,
Miss M. Hallson,
Mr. Ó. Ólafsson,
Mr. B. Hallsson,
Mr. Ó. A. Eggertsson,
Mr. C. Johnston.
Miss Louisa Thorláksson hefir
lofast til að spila á samkomunni
þegar þörf gerist. Aðgangur 25C.
Byrjar kl. 8 s. d.
KOMIÐ OP SJAIÐ HVER ER
VITLAUS.
HANN BREYTTIST.
Þessi maöur, sem eg rita um,
var í mörg ár drykkjumaöur, bæöi
austan hafs og vestan. Menn
geta ímyndaö sér, hvaö hann hefir
oröiö aö líöa í öll þau ár..
Hann er ógiftur enn þann dag
í dag. Hefir aldrei oröiö “skot-
inn.” Enginn veit til Þess. Nei.
Hann er miðaldra maöur, og er nú
kominn x gott álit hjá fjöldanum
íslenzka hér vestan hafs. Enda er
þessi maður svo vel af guöi gefinn
bæöi til sálar og líkama, aö vand-
leitað yröi aö finna hans líka.
Þaö mun vera rétt skoðun, hans
orö til mín töluð: “Teljandi eru
þeir, sem liösintu mér allan þann
tírna, sem eg drakk. Og kveldiö,
sem eg hætti að drekka las eg bók-
ina “Hjálpaöu þér sjálfur.” Og
eg er sannfærður um, að ef aLýð-
an læsi þá bók, mundu ótalmargir,
sem hrasa á einhvern hátt á öllum
aldri, breytast til batnaöar. Og
óskandi væri að flestum, sem
lenda í allskonar óreglu, snerist
hugur. — Eg sjálfur þakka þess-
um manni fyrir sin velvöldu orð
og breytingu.
A. St. Johnson.
LÍFS EÐA LIÐINN.
Sagan “Lífs eöa liöinn’ er ekki
heft enn þá, en veröur send þeim,
sem hana eiga aö fá, strax og hún
er til.
„UNDIB
ÁHBIFUNUM"
Pólitískur leikur í íjórum þátt-
um, eftir E. C. Whalen, veröur
sýndur í
G. T. HOSINU
ÍCor. Sarreot & McGee)
II, og 12. Febrúar næstk.
• Til arös fyrir byggingarsjóO st. Heklu.
Fjögur mismunandi leiksviö eru
í leiknum og valiB fólk í allar per-
sónur hans
. Þangaö ættu menn aö koma til
aö skemta sér og læra.
Leikurinn byrjar kl. 7% e.m.
Inngangur aö eins 25c.
fyrirbörn 15c.
F. B. lelinu W. J. SanÞrsti
Royal Typewriter Agency
Einkasalar
á
ROYAL
RITVELUM.
249 Kotre Dame Ave.
WINNIPEG.
Ritvéiar til leigu,
M. P. PETERSON,
ViBar- og tolasali,
■orat Kata A Elgla. Talsfml SOj8
KOL og VIÐUR
Berta harfJkol...........tio.50
" amerísk linkol........ 8.50
“ Souris kol............ 5.50
Allar tegundir af riB. tamarac, pine'
birki, poplar, tíB isegsta verBi.
JíomiB og iítiB inn til okkar.
VIÐUR.
Tamarac og Poplar.
ósagaöur og sagaöur viöur,
Hæfilegur í stór.
The Rat Portage
Lumber Co., Ltd.
NORWOOD.
Talsími 2343.
Vistir handa Indíánum
LOKUÐUM tilboBum sttluBum til und-
irritaBs og kölluB ,,Tender for Indian
Supplies'' vertíur veitt móttaka hér á skrif-
stofuuni til hidegis 30. Janúar 1908, um aB
leggja til vistir handa Indtáuum á fjárhags-
árinu sem endar 31, Mari 1909, tollfrítt, á
hinum ýmsu stöBum í Manitoba, Saskatch-
j ewan og Alberta.
SundurliBuB skýrsla um hvaB mikiB
þarf og eyBiblöB undir tilboBiu fást hér á
-iKrifstofunni, ef um er beBiB, eBahjá ,,The
• Indian Commissiooer" í Winnipeg, Eng-
in skuldbinding aB taka lægsta boBi eBa
neinu þeirra.
J. D. McLean,
Department of Indian Aaffairs
Ottawa.
FréttablöB sem birta þessa auglýsing áa
heimildar frá stjórninni fá enga borgun
slíkt.
Ef þér viljiB fá haesta verB fyrir korntegundir yBar þá skuluB þér láta ferma það
á vagna og senda þaB til Fort William eBa Port Arthur, en senda oss farmskrána ilr
Winnipeg; munum vér þá senda yBur andvirBi varanna f peningum undir eins og
farmskráin er komin í vorar hendur. Vér munum athuga vandlega hverskona*
korntegundir eru á hverjum vagni og selja þær fyrir hæsta verB sem mógulegt er aB
fá, og senda yBur reikning og fulla greiðslu fyrir undir eins og búiB er aB afferma
vagnana. —Vér höftim sérstaklega geliB oss viB kornkaupa-umboBsverzlun og getum
gert yður ánægBari en aðrir.
THE STANDARD GRAIN CO, ltd.
P. OBOXI22. - WINNIPEQ, MAN.
OOQOOOOOOOOOOOðOOMOO
Haret-oixe Bx
K n | ögU | n 11 p Fljót
MIL^YIUUn skil.
44-9 M'IN STREET.
Tstlsímar 29 og 30.
Tkft Ceiitr.il CoaJ aiid Uood Conpajy.
, D. D. WOOD, ráösuiaöur.
004 Ross Ave, horni Brant St.
HBEIIT
au KOL
Ef þér snúiB yfiur til vor meB pantanir eru yBur Abyrgst næg kol í allan vetur.
TELEPHONE 686