Lögberg - 08.10.1908, Blaðsíða 4

LOGBERO, FIMTUDAGINN 8. OKTOBER 1908.
ipSberg
er eefið út hvern fimtudag af The Lögberg
Printine & Publishing C«.. (löggilt). að Cor.
William Ave. og Nena St., Winnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögberg
Printing & Publishing Co.. (Incorporated). at
Cor. William Ave. & Nena St.. Winnipeg.
Man. — Subscriptjon price $2.00 per year, pay-
abl in advance. l Single copies 5 cents.
S BJÖHNSSON, Edltor.
J. A. BLÖNDAL, Bus. Manager
Atiglýslngar. — Smáauglýsingar Tí eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þml. Á stærri auglýsing-
um um iengri tíma. afsláttur eftir samningi.
BústaOaskifti kaupenda verður að til-
kynna skriflega og geta um fyrverandi bústað
jafnframt.
Utanáskrift til afgreiðslustofu blaðsins er :
The LÖOBEKG PRTG. A PUBL. Co.
Winnlpeg, Man.
P. O. Box 3084-.
TELEPHONE 221.
Utanáskrift til ritstjórans er:
Fditor Lögberg,
P. O. Box'inn. WiNNiPEtt. Man.
Samkvaemt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild nema hann sé skuldlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaðið, flytur vistferlum án þess að til-
kynna heimilisskiftin, þá er það fyrir dóm*
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvís-
egum tilgangi.
Loforð liberalflokksins.
JarSaxir fhoesj, 22j^prct, 35prct.
Spaöar og skóflur,
nú 32 prct. 38 prct. j
Vindmylnur nú 2oprct. 30 prct. j
Þreskivélar nú 20 prct. 30 prct.
Ofnarfýmiský nú 25prct, 27j4prct
SleSar, nú 25prct, 3oprct.
Steinolía, nú 2j4c gall. 6c gall.
RútSugler, nú i^prct., 20 prct.
Bómullardúkar, nú 20 prct. 25prct.
Þetta er að eins litið sýnishorn
af vörutegundunum, sem Laiurier-
stjórnin hefir numið toll af, eða
lækkað hann á, vörutegundunum.
sem Hkr. segir að eiginlega sé
“mjög lítil eftirspurn eftir”. Eru
bændur í Norðvesturlandinu á
sama máli? Halda Þeir að mikið
sé að byggja á ummælum blaðs,
sem er svona leikið í lyginni ?
Hins vegar látum vér þennan
samanburð nægja að sinni til sönn
unar því, að núverandi sambands-
stjórn haifi staðið við loforð sín
um að færa niður tolla. Og sjálf-
sagt langar bændur ekki til að fara
nú að borga þeim mun meira fyrir
sérhverja. þessa vör.utegund, sem
tolllækkuninni á henni nemur hjá
liberalstjórninni.
En það mega þeir vita, að til
Þess dregur, ef conservatívu há-
holla- og verndartolla máttarstólp-
arnir ná völdum. Þeir hækka strax
tollana.
Afturhaldsblöðin víðsvegar um
fylkin hafa undanfarið stöðugt ver
ið að stagast á Því, að liberalflokk-
urinn hafi svikið öll loforð sín.
Þetta hefir verið föst regla þeirra
um undanfarnar þrennar sam-
bandskosningar.
Þau beita nú sem fyr sömu að-
ferðinni til að gera það sennilegt,
Þau ljúga visvitandi til um þær
afanþýðingarmiklu breytingar, sem
Laurierstjórnin hefir gert á lög-
gjöfinni, siðan hún kom til valda,
og með því hyggjast þau að fá
blekt almenningi sjónir.
Hér á eftir skal bent á helztu ó-
sannindin, sem conservatívu blöðin
eru að hampa framan í alþýðuna.
Tollmálið.
Þau segja, að stjórnin hafi ekki
fært niður tollana eins og hún ha^i
lofað. Hún hafi rofið það heit
sitt. Margoft er búið að hrekja
þenna þvætting hér í blaðinu, og
töluvert hefir verið rætt um það nú
undanfarið. En til að sýna enn
einu sinni svart á hvítu hve Hkr.
t. d. er fyrirmunað að segja sátt
frá tollmálinu, skal hér á eftir
benda á nokkrar tölur úr núgild-
andi tollskrá og gömlu conserva-
tivu tollskránni.
Þó að Borden og flokksmenn
hans hafi lítið þorað að flíka há-
tollastefnu sinni hér í Norðvestur-
landinu, vegna þess að þeir vissu
hvað hún er óvinsæl hér, þá hafa
Þeir lofaö verksmiðjumönnum
aiustur frá verndartollum, og það
hefir skroppið upp úr sumum fylgis-
mönnum Bordens hér vestra, eins
og t. d. Daily í Brandon og fleir-
um, að þeir séu einbeittir vernd-
artollamenn.
Menn vita því á hverju þeir eiga
von, af þeim conservatívu, og um
það tvent verður að velja, hvort
þjóðin telur sér hagvænlegri lág-
tollastefnu Laurierstjórnarinnar,
eða hvort kjósendur vilja aftur
láta fara að kúga sig með þeirri
svivirðilegu verndartollalöggjöf.
sem var nærri búin að gera al-
menning hér í lamdinu örsnauðan,
en koma fótum undir háskalegt
auðvald, þegar Þjóðin reis upp og
rak afturhaldsflokkinn frá völdum
og varpaði af sér hátollafarginu.
Viðskifta-samningar við Banda-
ríkin.
Hkr. ámælir Laurierstjórninni
fyrir það að haifa ekki komist að
verzlunarsamningum við Banda-
ríkin. Eins og allir vita, hefir nú-
Hkr. segir, að þær vörur sem
Laurierstjórnin hafi n,umið toll af,
séu þær vörur, sem mjög lítil eft-
irspurn sé eftir. Til að sýna fram
á hve mikil hæfa er 5 því, skal hér
á eftir nefna fáeinar af þeim vör-
um, sem Laurierstjórnin hefir tek-
ið tollinn alveg af eða lækkað
hann á.
Talna dálkurinn til vinstri hand-
,-ar sýnir innflutningstollinn sem
greiddur er á vörutegundunum nú
undir tollmálaliiggjöf Laurier-
stjórnarinnar, en talan til hægri
handar faftari dálkurinný sýnir
tollinn, sem landsbúar hefðu orðið
að greiða af sömu vörutegundum
eftir hátolla-löggjöf aifturhalds-
manna.
Vörutegundir; Toll. cons.
Maískorn, nú tollfritt 7^c. bush.
Kornbandsþr, nú tollfr. I2j4 prct.
Kaðall, nú tollfrí ijS4c. pd.
Vísinda og iðnaðar-
bækur, nú tollfríar 6c. pd.
Skólanámsb., nú tóllfríar 6c. pd.
Rjómaskilv., nú tollfr. 27J4 prct.
Girðingavir, nú tollfrí i4c. pd.
Heykvíslar, nú 22jóprct. 35 prct.
Hey “Tedders", nú 25prct. 35 prct
verandi sambandsstjórn gert itrek-
'aðar tilraunir til þess að koma á
(þeim saormingum, og skömmu eft-
ir að hún kom til valda var nefnd
|
skipuð til Þ-ess af hæfustu mönn-
-um til að reyna að koma á tollaf- !
námssamningi milli landanna. En
þegar til kom varð það brátt ljóst
1 að Bandaríkjastjórn vildi ekki j
ganga að samningum þessum
nema ýmsum þrætumálum væri
ráðið til lykta sem milli landanna
væru. Þetta voru þrætumál, sem
conservaitíva stjórnin hafði enga
viðdeitni sýnt í að útkljá meðan
j hún var við völd. Laurierstjórnin t
j hefir gert sitt til að fá bundinn
j enda á þau deilumál, án þess þó
láta halla rétti Canada, en þau
hafa mest verið t>ví til fyrirstöðu,
að samningarnir eru ekki korrmir
á enn.
Alt um það er samkomulagið og
verzlunarviðskiftin nú miklu meiri
og betri en verið höfðu undir con-
servatívu stjórninni. Laurier- j
stjórnin hefir þannig sýnt einlæga
viðleitni að koma á tollafnáms-
samningi á milli Canada og Banda-
ríkjanna. Meira varð ekki af
henni heimtað. Hún lofaði aldrei
öðru, og gat ekki annað efnt. Eng- 1
inn ætlaðist til, að húti gæti dreg- j
ið Bandaríkjastjórn til slíks samn- I
ings óviljuga.
Meðferð á landsfé.
Hkr. segir, að liberalar hafi ekki
efnt loforð sin -um að fara sparlega
með landsfé. En það er hægt að
sýna fram á með tilvitnunum í
landsreikningana, að þetta er ósatt. j
Góð fjármálaráðsmenska er ekki í
bygð á upphæðinni sem eytt er, j
; heldur því, hvernig hlutfallið er
miUi tekna og útgjalda. Ef ein-
j hver maður eða. stjórn eyðir meir
|en tekjurnar hrökkva fyrir, þá er
það miður hyggileg fjármálaráðs-
j menska, því að þá er verið að
j safna skuldum. Hitt ber aftur vott;
um hagsýni að eyða ekki meiru en
i ráð eru til og safna ekki skuldum. I
! Tekjur conservatívu stjórnarinnar )
ltrukku nálega aldrei fyrir útgjöld-
; unum síðustu tólf stjórnarárin, og
járlegur tekjuhalli hjá henni að
! meðaltali var $415,408. Síöustu
þrjú stjórnarárin var tekjuhallinn
■ samkvæmt landsreikningunum:
1893— 4........$1,210,332.45.
1894— 5 .... 4,153,875.58.
1895— 6 .... 330,55i-3i
Liberalar hafa aldrei haft tekju-
j halla nema fyrsta stjórnarárið.
1 Síðan alt af tekjuafgang.
j Síðustu þrjú stjórnarár þeirra
voru tekjuafgfangarnir þessir:
1905— 6 .. .. $12,898,719.12.
1906— 7 .. . . 16.427,167.20.
1907— 8 .. .. 19,413.054-22. |
Það er satt, að útgjöldin hafa
; verið miklu meiri hjá liberölum en
þeitrt conservativu. 1896 voru út-
I gjöld conservatíva 36 milj., en síö-
astliðið fjárhagsár 76 milj. En
tekjur liberala hafa aftur á móti
! verið þrefalt meiri, eins og tekju-
,afgangarnir sýna, svo að Laurier- j
j stjórnin hefir mátt við því að eyða
í því fé í þarfir landsins, sem hún j
j hefir gert; og hún hefir sýnt að
óhætt er að trúa henni fyrir fjár- j
i málunum, þar sem hún hefir haft j
1 sívaxandi tekjuafgang í stað sjóð-|
þttrðar þeirra conservativu. Og
jþrátt fvrir þær geysimiklu umbæt- j
j ttr, sem hún hefir gert og tilheyra j
j höfuðstólsútgjöldum, hefir þjóð- j
| skuldin svo sem ekkert vaxið, eða j
J rúma \/2 miljón á ári, í stað þess .
1 aö hún qx um 6/2 miljón árlega!
j undir conservatívu stjórninni, og
nú er hún að eins $40.50 á hvern
mann í stað þess að hún var $50.82
á mann, þegar conservatívar fóru
frá 1896.
Af þessu sézt, að Laurierstjórn-
in hefir sýnt miklu meiri framsýni
og hagsýni í meðferð fjármálanna,
en fyrirrennarar hennar samkvæmt
því sem hún lofaðist til þegar hún
kom til valda..
Þjóðlöndin.
Hkr. segir, að stjórnin hafi svik-
ist um að láta landnema fá hið op-
inbera land Canada samibandsins,
og er að burðast með landið, sem
Saskatchewan landfélaginu var
selt til að koma á stofn nýlendum,
á þeim stöðvum' í Norðvesturland-
inu, er enginn hafði fengist til að
taka sér land í tiu ár eftir að C. P.
R. brautin vajf bygð, vegna þess,
að menn héldi^ það einskis virði, og
ógerning að setjast þar að. Nú er
þar komin blómleg bygð, því að
félagið sem keypti auglýsti landið
svo vel að landnemar streymdu
þangað hópum saman; félagið
fékk ekki landið með öðfum kosti
en að það ábyrgðist vissan búenda
fjölda i townshippunum; annars
ætlum vér óþarft að fara fleiri orð-
um um þessa landsölu. Allir sem
til þekkja og hafa kynt sér þessa
sölu telja hana eitthvert hið mesta
þarfafyrirtæki, sem Ottawastjórn-
in hefir gert og þar á meðal gaml-
ir conservatívar, sem hafa nýlega
átt tal við oss um íþetta mál, og bú-
settir eru þar vestra.
Um beitilöndin, sem Brown,
Bedingfield og þeir félagar fengu
leigð, er það að segja, að meðferðin
á þeim kastar eigi rýrð á stjórnina.
Þetta var partur af landflæmum
þeim, er stjórnin hefir til umráða,
ög kannaö hafði verið og var óhæfi
legt fyrir heimilisréttarlönd. Þessi
lönd var ómögulegt að landnemar
gætu bygt. Þau voru einskisvirði
fyrir þá. Er þá ekki heimskulegt
að ámæla stjórninni fyrir það, að
hún reyndi að hafa eitthvað upp úr
þeim og aflaði tekna af þeim í
landssjóð ?
Við það er vitanlega ekkert að
aChuga. Stjórnin leigði þessu um-
rædda félagi stórt flæmi af þessu
landi, sem einskis virði var til á-
búðar, fyrir venjulega beitilands-
leigu, til 21 árs, en áskildi sér þó
rétt til að segja upp leigunni með
tvegg^a ára fyrirvara; enn fremur
fengu beitilands leiguliðarnir rétt
á að kaupa nægilegt af landinu til
að fá af vetrarforða fyrir skepnur
sínar, svo að þær þyrftu ekki að
falla úr hungri. Það hefir verið
venja um fjöldamörg ár og var
líka tíðkað undir conservatívu
stjórninni. Þótti það ekki nema
sjálfsagt og óaðfinnanlegt í alla
staði, þó að conservatívar séu að
! reyna að gera þetta ískyggilegt í
augum kjósenda með því að segja
aldrei nema hálfan sannleikann og
þó jafnaðarlegast meira af ósann-
undum um meðferð Laurierstjórn-
arinnar á 'hinum opinberu löndum
Canada.
Alveg sama er að segja um þær
350,000 ekrur sem Robins gróðrar-
vökvunarfélagið fékk á $1 hverja
ekru. Það var gert til að fá ó-
byggilegt land bætt svo að land-
nemar gætu sezt að og lifað á því.
Engin ekra fæst keypt af því landi
fyr en félagið er búið að verja
heilli miljón dollara til að gera full-
an fjórðung af þessu landflæmi að
góðu ábúðarlandi. Félagið fær
enga einustu ekru af landintt fyr en
búið er að koma þessu í verk.
Markmið stjórnarinnar með þess-
ari sölu er því sjáanlega ekkert
ert annað en fþað, að fá gerðar þær
umbætur á bráðónýtu og óbyggi-
legu landi, að þar geti bændur
fengið aðsetur, og er það í sam-
ræmi við þá stefnu sem hún hefir
alla tíð fylgt, að stuðla að því á
allan hátt, að greiða fyrir því aö
Norðvesturlandið bygðist og
blómgaðist, og yrði framtíðarland-
ið hér í Canada. — Alt moldviðrið,
sem conservatívar hafa þeytt upp
út af þessu, getur enga aðra blekt
en þá, sem ekkert vita um þetta
annað en það sem iþeir herrar ljúga
til um það. Sézt þaö bezt á því,
hversu conservatívu farandkenn-
ararnir, bæði Borden og Ames o.
fil. hafa forðast að tala um þetta
hneyksli sem iþeir kailla vestur í
Medicine Hat, þó þeir hafi haft
frá mörgum öðrum að segja í vest-
urferðum sínum.
Vegna hvers forðuðust þeir að
minnast á þetta þar? Af engu
öðru en því, að þetta óbyggilega
land, sem stjórnin seldi til þess að
það yrði gert að ábúðarlandi, er
einmitt í grend við Medicine Hat.
Menn þar þekkja vel til um þetta,
og þykir vænt um þessar ráðstaf-
anir stjórnarinnar. Hér austur í
Winnipeg þruma consercatívu
ræöugarparnir og afturhaídsblöðin
um þessa stórhneykslanlegu sölu
vestur í landi, vitandi vel að þeir
tala hér fyrir mörgum ókunnugum
eyrum, og munandi eftir því að í
“fáir eru svo leiðir að ljúga, að
engir verði til að trúa”. En ein-
mitt á þessari meginreglu gr.und-
vallast öll (þeirra bardaga aðferð í
þessum kosningum.
Liberalstjórnin hefir hins vegar
fengið landnemum í hendur 35,-
501,600 ekrur af heimilisréttar-
löndum á þessum tólf árum, sem
hún hefir verið við völd. En í
átján ár, sem conservatívar réðu
hér lögum og lofum, fengu land-
nemar hjá þeim ekki nema 9,952,-
840 ekrur, en járnbrautafélögunum
veitti sú stjórn haild á 56,087,072 :
ekrum. Liberalstjórnin hefir aft-!
á móti ekki selt járnbrautafélögum'
í hendur
eina einustu ekru
í þau tólf ár, sem hún hefir haft
umráð yfir þjóðlöndunum. Og síð-
ast á þessu hausti, þegar section-
irnar með stakri tölu losnuðu úr
sjálfheldunni, sem conservatíva
stjórnin hafði komið þeim í, með
því að óheimila sölu á þeim þang-
að til járnbrautafélögin væru búin
að velja úr þeim, þá auglýsti Laur-
ierstjórnin alt >að mikla land til á-
búðar 1. Sept. síðastliðinn, eins og
kunnugt er. Þetta eru milli tutt-
ugu og þrjátíu miljónir ekra, og
samkvæmt nýju landlögunum er
ákveðið, að engin einasta ekra af
þessu landi geti komist í hendur
'annara en bænda, annað hvort sem
heimilisréttarlönd eða !þá með því
að þeir kaupi þau á fastákveðnu
verði. Laurierstjórnin hefir því
efnt það samvizkusamlega, að
koma þjóðlöndunum í eigti bænda,
t og gera ráðstafanir fyrir því, að
óbyggileg lönd gætu orðið að nýti-
degum ábúðarjörðum til handa bú-
endum.
1
Breyting á kosningalögum.
Loforð sitt um breytingu á kosn-
ingarlögunum hefir Laurierstjórn-
in rækilega efnt í öllum greinum.
Þegar conservatívar fónt frá vant-
aði marga góða og gilda bændur á
kjörskrámar. Kjörstaðir voru alt
of fáir. í Nýja íslandi öllu voru t.
d. framan af ekki nema einn kjör-
staður, og aldrei fleiri en tveir, og
svo mátti á margt fleira því svip-
að benda. Þar að auki voru þau
kosningarlög mjög kostnaðarsöm
og yfir höfuð að tala óhafandi öld-
ungis eins og stjórnarflokkurinn,
sem samdi þau. Laurierstjórnin
nam þessi ódráttarlög úr gildi, og
samdi ný kosningarlög og hag-
kvæm eins og hún hafði lofað, og
segir Hkr. að hún hafi efnt það
loforð og munu kjósendur þá ekki
efast um að svo sé.
Kjördæmaskifting.
Atriðið um takmörkun kjördæm-
anna hefir stjórnin líka haJdið, því
að hún nam úr gildi svívirðingar-
lög þau, sem conservatívar höfðu
sett í því skyni að tryggja sér völd,
í bága við vilja kjósenda, með því
að, umsteypa kjördæmutium eftir
því, sem stjórnarflokkinum sýnd-
ist. Laurierstjórnin ákvað hentuga
eg réttmæta kjördæmaskrfting, sem
hefir verið svo vinsæl, að jafnvel
andstæðingarnir hafa rétt að kalla
ekkert getað að henni fundið nema
það sem ráðgjafamir hér í Mani-
taba lugu því upp af gremju yfir
ósigrinum, að kjósendur hafi verið
sviftir atkvæðisrétti hér í fylkinu
við síðustu kosningar svo þúsund-
um skiftir, þó að margbúið sé að
sanna hið gagnsteeða og' það fyrir
rétti. Sýkna þá, sem á var borið
Thc BOMINION BANK
SELKIRK DTIBUIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Sparisjóösdeildin.
TekiP viö innlögum frá $1.00 að upphæfl
og þar yfir Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnum á ári. Viöskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefino.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umboðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruð og einstakiinga með hagfelduoa
kjórum.
J GRISDALE,
bankaatjórl.
að svikunum hefði valdið. Hkr.
fltnar líklega lítið af því að jórtra
þær lygar upp að nýju, jþví að við
því fóðri lítur nú enginn annar
framar meir.
Efrí málstofan.
Ákvæðið um umbæbur á efri
málstofunni er eina atriðið, sem
eigi verður sagt að liberalar hafi
efnt eða gert næga tilraun til aö
efna. Má í fyrstu sjálfsagt því um
kenna, að þeir sáu sér það ekki
fært meðan conservatívar voru í
meiri hluta; eftir það hefir samt
oröið undandráttur á því, en vafa-
larrst verður það gert áður langt
um liður, iþví að fjölmargir liber-
alar og blöð þess flokks eru því
eindregið fylgjandi að það verði
gert.
Atkvæðagreiðsla um vínsölu.
Síðasta liðinn í stefnuskrá sinni
I hefir liberal stjórnin nákvæmlega
I haldið. Þegar stjórnin var komin
til valda, þá lét hún fram fara al-
menna atkvæðagreiöslu um málið,
en þá var að eins liðugur fimti
! hluti kjósenda með vinsölubanni. Sá
j stjórnin sér jþví ekki fært að sam-
Þykkja vínsölubannslög, því að þau
! lög hefðu verið kúgunarlög. Que-
i bec-fylki gat ekki ráðið úrslitum
j um þá atkvæðagreiöslu, því að
I hvorki hefir það fólksfjölda til
þess, og auk þess eru þar liberala’’
, fjölmennastir, en þeir eru eins og
kunnugt er hlyntir bindindismál-
\ inu, en hins vegar hafa afturhalds-
jmenn venjulega verið mótfallnir
! vínsölubanni, og aðal styrktarmenn
conservatívu fylkisstjórnanna eru
viipalar, eins og kunnugt er t. d.
hér i Manitoba, þar sem hótela-eig-
j endur og brennivínsberserkir hafa
verið Roblin traustustu reipi viö
; allar kosningar.
___________ 1
Hver stjórnin hefir ver-
ið bændunum betri?
Það er kunnugra en frá þurfi
1 að segja, að alt til ársins 1896 voru
1 bújarðir hér í Canada í mjög lágu
verði. Bændur áttu þá mjög erfitt
með að selja landeignir sínar þó þá
langaði til, og þeir beinlínis þyrftu
þess. Þá var sú tíðin, að fólk
streymdi ört utan úr sveitunum til
bæjanna, og (þá var það að fjöl-
margir fluttust héðan til Banda-
rikjanna og það ekki svo fáir ung-
ir menn, sem Canada misti alveg.
Þa voru ógrynni öll af landbún-
j aðar afurðum Bandaríkja fluttar
; til Bretlands og Bandaríkjamenn
áttu margfalt hægra um viðskiftin
þar en Canadamenn vegna þess að
þeir höfðu samgöngufæri betri, og
vörur þeirra voru í meira áliti.
Þá mátti nærri kveða svo að orði
að enginn tæki eftir vörum frá
Canada á brezka markaðinum,
nema ostum einum.
Australhibúar og Nýja Sjálands
menn höfðu kæliútbúnað fyrir
bændavörur sínar, og þær komust
óskemdar á brezka markaðinn þó
að fluttar væru sjö þúsund mílur
og það í gegn um hitabeltið. Flutn
HARÐVöRU-KÁUPMENN
53S 3sÆ^lI2ST ST- - TALS. 339
Rafmagns-straujárn
líkar. Ábyrgst.
3 pd. ,,American“ $5.75, 5 pd. ,,Ame-
rican“ $6.50, 7 pd. ,,American“ $7.00
Ef þér hafið ekki rafvíra húsinu setjum við þá ínu
fyrir lítið. Kostnaðaráætlun ókeypis.
Vinsœlasta hattabúðin
WINNIPEG.
Einka uinboösm. fyrir McKibbin hattana
^b/Unm
364 Main St. WINNIPEG.