Lögberg - 28.01.1909, Blaðsíða 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 28. JANÚAR 1909.
Windsor
smjörbús
itkar
uppáhald
smjörgerCar -
mannsins.
Engir köglar
eöa kom.
Náttriddararnir frá
Reelfootvatni.
eftir
Arthur Cltvcland Hall Ph. D.
neyddur til aS ganga x félagsskap
nátt riddaranna. Þeir neyddu hann
til þess og hótuSu honum bráöurn
bana ef hann léti ekki aö oröum
þeirra. Þeim þótti mikill fengur
í aö hafa hann í hópi sínum vegna
stööu hans og hugsuöu sér aö
nota hann eins og gisl.' Mjög er
sennilegt, aö margir ungir menn
hafi verið neyddir til aö ganga í
félag náttriddaranna á likan hátt,
eftir aö félaginu óx fiskur urn
hrygg og ódóöaverkum félags-
manna fjölgaöi. Leiötogarnir og
svæsnustu fylgismenn peirra ætl-
uöu sér aö koma því svo fyrir, aö
allir héraösmenn yröu samsekir
og því nauöbeygöir til aö styöja
hver annan. Bæöi Fehringer og
aörir hafa boriö þaö, aö þegar ein
hverjum af meölimum félagsins
láöist aö mæta á fundum náttridd-
aranna, þá heföi veriö sent eftir
þeim mönnum og þeir neyddir til
aö koma. Húöstrokum og lífláts-
hótunum var beitt viö þá, sem
grunaöir voru um aö bera mundu
vitni gegn náttriddurunum. Fehr-
inger bar þaö t. a. m., “aö Johnson
heföi skipaö svo fyrir, aö taka
skyldi mann nokkurn, Shaw aö
nafni, og hengja hann, ef hann
bæri vitni í réttinum. Mánudag-
inn næsta á eftir húöstrýktum viö
• (NiöurlJ
Hinn 14. Marz 1908 fóru fiski-
menn fram á, aö úrskuröurinn viö-
víkjandi landaþrætumálinu væri úr
gildi numinn. John S. Cooper dóm-
ari vísaöi þeirri málaleitun frá og \ Shaw.” Þannig hræddu náttridd-
Anrilmánuöi hófust ódáöaverk nátt ararnir kjark úr héraösbúum og
- » líf voru emraöir aö heita matti 1
riddaranna. Þá var setiö um ut 1 » ,, ,
inciuaraiiiia. . vatnabygöunum. Jafnvel nu, eft-
Coopers dómara. í Oktobermanu 1 jr ag félagiö er alt komiö á ringul-
staöfesti þessi sami dómari eignar- rejg foringjarnir bíöa lífláts í
fcréf West Tennessee land-félagsins varöhaldi.eru vitnin dauöhrædd aö
fyrir vatninu, og lýsti yfir því aö segja hiö sanna um þá, og er varla
árskuröurinn áöumefndi skyldi hægt aö fá þau til aö tala svo hátt
., e- a® kviödomurinn geti heyrt til
gilda um aldur og æfx. Þetta var ^
kunngert 14. Október 1908. Rank- j j^j^jg jiefjr sótt máliö móti átta
»n kafteinn var myrtur aöfaranótt sakarnönnunum af miklu kappi
19. Okt. og Taylor ofursti, félagi Kviödómurinn viröist vera skipað-
kafteinsins, komst meö naumindum ur völdum mönnurn, og þegar
x .Ar þetta er ritaö er veriö aö prófa
Mn( an liflatú mcö pvi stcyp^ . , »
mmian i Vitm sakbornmga. Varmr þetm
út í einn vogmn 1 vatnmu og la þar ^ má,sbóta eru he,zt j,ær( a8 jjeir
þar í hlé við bjálka, en kúlunutn hafj verjg annars staöar, þegar
rigndi alt í kring um hann. Báðir |)ejr áttu aö fremja glæpina. Eng-
þessir menn voru félagar í West ar aörar varnir geta sakborningar
Tennessee landfélaginu, og hvor heldur boriö fyrir sig. Af fram-
• , •* ts™,.* buröi vitna, er sakborntngar hafa
þeirra um stg ia 1 v Jejtt, sést ljóslega hversu náttridd-
ur fiskimannanna í tanc aþrætuma ararnjr jiafa smanisaman oröið æ
inu. Við rannsóknirnar i morðmál- (]jarfar;_ Þeir byrjuöu á þvi, að
inu, sctn enn stendur yfir, liefir þaö skrifa og senda út hótunarbréf;
komiö í ljós af framburði vitnanna, þvi næst fóru þeir aö brenna hús,
aö báða þessa lögmenn hötuðu nátt- M ^ húðstrýkja fjölda karla og
c „;t,;x kvenna, og loks uröu þetr morö-
riddararnir og töldu þa hafa svtktð “
sig í trygðum, og fyrir þau svik ( Þessi byltingaralda virðist ekki
vildu þeir refsa þeim með dauða- ná neitt út yfir vatnabygðirnar.
hegningu. Meöal annars hefir og félagskapur þessi engu sam-
eitt vitnið FrankFehringer — bandi náö viö fjölmenr.u náttridd-
náttriddari ’og whiskysali, ólógl.g- aratélögin í Kentucky og Aiaban'I
H s , , , . sem mtklu metra sktpulag er a. En
ur þó lýst yfir þv>, yrir re 1, Reejfootvefnjngar liafa tekið sér
»ö nóttina, sem þeir voru teknir þau tjj fyrjnllyndar. Þeir Garret
höndum Rankin kafteinn og Mr. Johnson, Ffank Fehringer og
Taylor, hafi hann | fleiri halda því fram, ao náttridd-
• arafélag þeirra hafi eingöngu ver-
"heyrt Garrett Johnson (kaftetn )g stofna{5 ; j)ví aUgnamiði, að
náttriddaranna), spyrja Mr. ’layl- varöveita frelsi Reelfootvetninga.
or hvers vegn hann hefSi fariS aS En þaö hefir oröiö félaginu mest
ráSi sinu eins og hann fór, úr þvl tU efli»gar, ^ héraösbúa yfir höf-
_ ,, ,_ , , „ . „ uö aö tala, tók það svo einkar sart
os olþySao h'ftí. bargas hoaum ^ sj. la„(,HIag.
til aS verja mál sitt. Hann var^ jg bera hærrj hjut ; Jandaþrætu-
spurSur hvers vegna hann hefSi málinu. Héraðsbúar líta svo á, aö
fyrirlátiS alþýSuna i landaþrœtu- hinir auöugu og voldugu hafi
málinu þegar mest reiS á og geng- rænt og svikið sig. Og þegar þeir
iS i HS mcS Harris og reynt mcS l)óttust sÍá aS ,IÖ&in .studdu auö;
, , , . _ , a . , , ,, menntna til shks otafnaðar, þá
þvi móti aS ná vatnxnu frá alþyS- . ,. _ »
r " , ’ r reyndu þetr að setja ser ny log 1
unni og láta fóllciS standa upót stag landslaganna. Um þessi nýju
húsvilt og missa alt sitt. .Nátt- lög þeirra er það meöal annars
riddarinn hafSi sagt, aS hvert sinn kunnugt, aö þeir ákváðu þá tak-
sem sér kœmi þetta i hug gripi sig mörkun á cignarrétti einstaklinga
óstjórnlcg löngun til aS'drePa ein- uni'jar«n*8i* aö enSum skyldi
hvcrn þeirra’ |leyft aS. e.'-a me,ra en f,mm ekr*
ur og etgt mætti taka hærri rentu
Þenna sama dag höföu náttridd af peningum en sex prct. Þeir
ararnir ætlað sér aö handtaka kváöu og svo á, aö þeir sem leigöti
Caldwell dómsmálastjora. Cald- öörum jarönæöi mættu taka fyrtr
vvell var um þessar mundir aö láta það nokkurn hluta af uppskerunnt,
sækja sakamál á hendur etnhverj- en ekki peninga. Enn fremur aö
um floSíksmön,num náttriddar- enginn í vatnabygðunum mætti
anna. Þeir ætluöu þvt aö láta taka svertingja í vinnumennsku
hóp sinna manna i UnionCity taka eftir 1. Janúar 1909. Af þessu
hann hönditm og annan lögmann sést, aö þó aö aöalaugnamiö þeirra
htka, þeim mjög fjandsamlegan og væri aö varöveita frelsi Reelfoot-
flytja þá noröur fyrir vatn og vetninga, þá höfðtt þeir í hyggju
herja þá eöa drepa þá jafnvel. aö ná stjórnarvaldi á öllu starfs-
Dómsmálastjórinn var fæddur og mála og félagslífi í héraöinu
uppalin nallnærri vatninu, og kom Unga konu húöstrýktu þeir af þvt
hans og fjölskylda á þar heima aö hún neitaöi aö hætta viö mál-
enn þá. Og hálfbróöir hans var sókn til skilnaðar viö bónda sinn.
En hann var einn t félagi náttridd-
aranna. Faöir hennar var og húö-
strýktur af því aö hann studdi mál
dóttur sinnar. Margir vita ekki
enn i dag hvernig þetta fólk var
húöstrýkt ,0g vitni hafa boriö þaÖ
fyrir rétti, aö félagsmenn hafi oft
sinnis húöstrýkt fólk án þess aö
hafá nokkra ástæöu til þess aöra
en skijtanir foringja sins. Nátt-
riddararnir reyndu og að hlutast
til um trúmál héraðsbúa og þeir
skipuöu svo fyrir að breyta skyhli
baptista sunnudagsskóla í gren:l
viö vatniö, í félags-sunnudags-
skóla. Einn þeirra manna, sem nú
' er fyrir rétti, ákæröur um morö,
er safnaðarmeölimur i góöu áliti,
og einn af atorkumestu nýliöttm
náttriddaranna. Hann vakti fyrst-
ur máls á þvi, viö mág dómsmála-
stjórans, þremenning viö sig, að
ganga í náttriddarafélagið og
sagöi þá; “Viö berjumst fyrir
réttu máli; dómararnir vilja ekki
líta á xættinn; lítur þú ekki#svo á?”
Miklar líkur eru á því, aö þessi
sami maður hafi stuðlað aö og
veriö í vitoröi um aö myröa Rank-
in kaftein. Margir fleiri góökunn-
ir safnaöarmeölimir eru taldir aö
vera náttriddarar og eigi allfáit
þeirra oddfellows. Þeir átta menn,
sera nú eru fyrir rétti, stunda
þessa atvinmivegi: Fjórir eru snxá
bændur, er búa á leignjöröum, en
einn er sjálfseignarbóndi; tveir
fiskimenn og einn seldi trjáviö á
ströndinni.
Allir sem til þekkja, munu líta
svo á, að Garrett Johnson væn
sjálfkjörinn foringi, því aö hann
er frábær vitmaöur og hefir afar-
mikið viljaþrek. Hinir undirfor-
ingjarnir tveir eru báöir greindar-
legir menn og virðast eklci
vera illmenni. Fiskimennina báöa
virðist aftur á móti skorta sjálf-
stæöi. Þeir eru ruddalegir og
lita út fyrir aö vera vitgrannir.
Um þorra náttriddaranna er þaö
aö segja aö mörg lubbamenni og
fáeinir harðsvíraðir glæpamenn
munu vera meöal þeirra; en flest-
ir munu þeir vera óstýrilátir en
fremur einfaldir menn. Lifnaöar-
hættir þeirra hafa ef til vill veriö
tilbreytingalitlir, og sennilegt ei
að margir hafi gengið í félagiö af
■nýjungagirni og gleðskaparvoti.
Fgnkajrnb W áþajtakti (Jn.fa 1
uz .h-6C metr,u Stil ?a laid
Allir voru þeir æfir yfir óréttinum
sem þeir telja sér hafa verið gerð-
an. Nágrannar þeirra og skyld-
menni voru að ganga í náttridcíara
félagsskapinn og þeir fóru að
þeirra dæmi. Fletir þeirra hafa
liklega verið þvi andvtgtr aö stor-
glæpir væru framdir. Það er jafn
vel sennilegt. aö þeir hafi ekki Jal-
iö fyrstu ofbeldisverkin glæpsam-
leg'» °S siðferðismeövitund hér-
aðsmanna hafi helgað þau. En
eftir aö þeir höföu á annað botö
hafið byltinguna uröu þeir aö
halda áfram. Þeir uröu aö fá
héraðsbúa á sitt band, meö fortöl-
um, heitingum og ofbeldi ef atxn-
að dugöi ekki. Þeir urðu bæöi
að hegna þeim, sem risu andvígir
gegn fyrirskipunum náttriddar-
anna viðvíkjandi starfsmála- og
félagslífi, og eins hinum, setu
reyndu aö beygja þá sjálfa undir
lagavaldiö í Tennesseerikinu. Þeir
vortt aö reyna að setja á stofn riki
í ríkinu.
Þegar svo langt var komiö aö
morö voru framin, mistu náttridd-
ararnir fylgi meginþorrans, er
veriö haföi á þeirra bandi, og rik-
isstjórnin tók þá ötullega í tattm ^
ana. Vel vopnaður flokkur sjálf-
boöaliöa, þar á meðil nokkrar
konui', réöist móti náttriddurunum
og hersveitir ríkisins konui ltonura
til aöstoöar. Lauk svo viöureign-
inrti, aö náttriddaramir voru á
skömmum tima ýmist teknir hönd-
um eöa stökt brott á flótta. Þó
aö vér berum samúöarhug til
þeirra litt upplýstu og afvegfa-
leiddu manna, þá væri þaö stór-
hnekkir menningpi vorra tíma, ef
þeir sem sekastir eru slyppu viö
hörðustu refsingu. Náttriddarafé-
lagsskaprinn er aö veröa aö
faraldri hér í ríkjunum. Þ <ö
þarf aö beita ítrasta valdi lagpinna
gegrn honum, og þaö þarf aö gera
þaö strax. En um leiö og barátta
er hafin gegn þessu illkynjaöa og
viötæka þjóöarmeini, veröum vér
aö komast aö orsökunum, sem
valda því, og nema þær brott.
Það er byltingabragur á náttridd-
ara-hreyfingunni í Norðvestur-
Tenessee-rikinu vegna stærri og
eldri hreyfinga henni áþekkri vtöa
annarsstaðar í þessu landi. öllum
oss er eftirlíkingarhæfileikinn gef-
inn. Eg er á þeirri skoðun, aö
náttriddarafélagið í Kentucky sé
ekkert annað en hámark lögum
andvigs byltingaranda, er rís gegn
einstökum samsteypufélögum. Fé-
lög þessi munu hverfa úr sögunni
þegar þær lögákveðnu skoröur, er
Roosevelt forseti hefir barist svo
drengilega fyrir, hafa veriö reist-
ar viö söfnun ránsfjár. Ódáöa-
verkin, sem framin hafa veriö,
viö Reelfootvatniö, kunna aö vera
af sömu rótutn runnin. Eignar-
tilkall West Tennessee landfélags-
ins er ef til vill bygt á fullgild-
um lagagrundvelli. En vegna
þess að þetta tilkall veldur héraös-
búum tjóni, líta þeir ekki svo á,
og frá hlutlausu réttsjónarmiði
rnunu margir hverjir líta svo á, að
löggjöfinni sé þarna eitthvaö a
Jxótavant. Mestur styrkur nátt-
riddara hreyfingarinnar hvervetna
er fólginn í umburöarlyndi og
verknaðarfylgi betri manna vor á
meðal. Ef náttriddararnir veröa
sviftir þessu fylgi, þá fellur fé-
lagsskapur þeirra um sjálfan sig.
En hvervetna þar er hætt viö nýj-
utn meinsem lum í þjóöfélagi, setn
þorri borgaranna þykist fullviss
um aö hann hafi verið marinn
sundur undir lögumstuddum ráns-
fjárhælum.
Námsgáfur og andlegt
frjómagn.
I Fyrir nokkrum árum var grein
þess efnis í einu meiri háttar tíma-
riti ensku ('Nineteenth CenturyJ,
þar sem höf. heldur fram, aö vits-
munum manna sé bannaður eðti-
legttr þroski með alveg rangri'
menningaraðferö.
Nútiöarmenniug, segir höf., veld-
ur sifelí frumlcgum vitsmunum og
sköpunarafli meiri og metri örð-
ugleikum á aö taka íramförum.
Til aö skilja þetta verðitm vér
að gæta þess nutnar, sem er á gáf-
um til að nema, taka viö, drekki
inn í hugann, og hæfileikanum ti!
aö framleiða sjálfur, skajta nýtt,
eöa meö öðrum orðum; gæta aö
muninum á námsgáfum og and-
legu frjómagni.
Úr þeitn, sem þroska einhliða
námsgáfur sínar, getur orðiö mað-
ur vel að sér og margfróður i al-,
mennum skilningi, þ. e.: maöur, er j
lesiö hefir mikiö af bókum og
kann aö tala af góöu skyni um
þaö sem hann hefir lesið. 1
En sá þroski getur engan gert
aö frumlegum djúphyggjumanni
eða hafiö’ hann upp í hærra sess en
þann, aö vera bókvís maöur meö
góöri greind. |
Hins veröur cnn aö gæta, aö í
hverjum mannsheila (eða i hverj-1
ttm mannslíkama) er aö eins til
afmarkaöttr skamtur af lifsafli,
taugamagni. Sé þessu afli beint
aö einttm likamshluta eöa hæfi-
leika, þá tekur hann aö v'tsu af- j
brigðilega miklum þroska, en
stemmir jafnframt stigu fyrir;
þroska annarra likamshluta eða j
hæfíleika.
Járnsmiðtir, sem fer jafnan meö
þungt hantra, hann styrkir hand- j
’eggina þann veg, aö fæturnir
gjaHa þess, en feröamaöur meö
baggann á bakinu styrkir fættir
stna svo. aö handleggirnir gjalda,
þ. e. styrkjast ekki .
Heiliun fvlgir hinui sama alls-
herjarlögmáli.
Heili vor fer mjög aö því, hvaö
vér gerum sjálfir úr honum. Og
hei1a«törfin eru engtt stöttr komin
undir töktm og vana heldur en önn .
' i
þetta er einmitt gert meö vorri nú-
tíöar-uppeldisaðferö og uaglegum
háttum andans; sköpunarafliö er
kyrkt.------
Tökum t. d. st9?röfræöisnámiö
nú á tímum. Nemandinn byrjar á
þvi drengur, og áöur en hann hef-
ir kynst öllu, sem komiö hcf:r
fram á svæði stærðfræðinnar, er
hann orðinn fullþroska maður. öll
þau ár, er eytt hefir vertö i undir-
búnings-nám, hafa fariö i þaö, að
iöka einhliða þær sýslanir heilans,
sem eru eingöngu námsstörf.
| Þaö er kominn kyrkingur i sköj>-
unaraflið á því aö erja og yfirfara
meö mikilli fyrirhöfn allan þann
bókasæg, er til þess þarf aö lúka
þessu nánti. Nemandinn hefir
niist alt andlegt fjaöunnagn, alla
hugvitsemi æskunnar og hugsana-
fjör. —
| Þaö er óhætt aö fullyröa, aö
þaö bókabjarg, sem nútiöar vis-
indamenn veröa aö komast upp á,
fari stööugt hækkandi, en þar meö
fylgir meiri og meiri einhliða iök-
un námsgáfna, og jafnframt hitt,
aö mennimir veröa æ siður færir
til að inna af hendi frumleg, sjálf-
stæö, andleg störf. Þeir fáu menn,
sem komast upp á fjallsbrúnina þá
hafa ekki orku til aö halda lengra,
þegar þar er komiö.
Eins er um vora nútiðar uppeld-
isaðferö; hún þroskar of mikiö
námsgáfurnar, en sköpunarafliö of
litiö.
j Skólarnir leggja aöaláherzluna
ekki á verulega kjarnmikla vits-
muni og eðliseinkenni, heldur á
mjög íullkominn viötökuþrótt heil
ans.
Miðlungs-maöur meö mjúkum
námsgáfum mundi ná miklu betra
prófi heklur en verulegir stórgáfu-
menn, svo sem Sókrates, Plató,
Bismarck, Darwin og Pasteur.
Haldi slikum skólum áfram kyn
slóö fram af kynslóð, þá er hitt
vist, aö frumlegt heilafrjómagn
nemandans veröur aö gjalda þe’s,
hve mikil rækt er lögð viö þessar
yfirborös-gáfur, námsgáfttrnar. —
Og líkindum þess, aö mikilmenni
rísi upp, mttn fækka.
Þvi aö þroski sannarlegra mik-
ilmenna veröur að vera komim
fram af því tvppeldi, er hvetur þá
til frumlcgra og sjálfstccSra sýsl-
ana. Ókomnar aldir munu senni-
lega visa Darwin til veglegra sæt-
is í afbttröantanna minningarhöll
heldur en nokkrttm öörttm manni
er ttppi var meö Rretum á nítjándu
öld. Og þó ltefir Darwin sannar-
lega ekki átt betttr úr garöi geröan
heila en ótal menn aðrir. Nei, hitt
geröi mttninn, aö hann hugsaSi
sjálfur, og sökti sér af alúð niöur
ií þær rannsóknir, er hann hafði
kjöriö sér aö lífsstarfi.
Eitt hið allra skaðlegasta heila-
frjómagni voru eru vorrar tiöar
andlegt eljttleysi, sem er svarinn
óvinttr allrar djúphyggju og fast-
úöugrar rannsóknar. —
Það er ills viti fyrir andlega
þróun, aö sala góöra og veigamik-
illa bóka, hvers konar efttis sem
eru, fer rénandi, en alt af fjölgar
lélegum og engisnýtum bókum og
timaritum.
Fólk les styztu greinarnar í blöö-
unum og smá-sögurnar í tímarit-
unum. Því styttri sem blaðaklatis-
ttr og sögur eru, því betur líkar les
endum.
Alt er þetta vitanlega aö kenna
þeirri miklu áreynslu á heilann, er
Iífsbaráttan veldur nú á tímum.
Maöur, setn hefir setiö við vinnu
allan daginn, hefir ekki oröiö hugs
unarafl aflögum um kvöldið til
veigamikils lesturs. Hann tekur
sér þá gjarna blaö 1 nond. E«
þetta færir oss að eins sónnur á,
að nútíöarliifsins fálm og flaustur
á mesta sök í þessu andlega elju-
leysi og hefir meö því skaösamleg
álirif á heilann.
Þá sýnir skáldsagnalesturmn
ljós dærni þess, hve mtkið vantar
á, aö menn einfesti hugann viö þal
sem lesiö er. Fjöldi manna gleyp-
ir skáldsögur í sig alt of lauslega
til þess, að þeir fái verulegan skiln
ing á því, sem þeir eru að fara
meö, og rnundu vera gersamlega
ófærir um eftir lesturinn aö rita
nokkurn veginn ákvæmt ágrip af
sögunni. —
Þessi andlega grttnnhyggja fer
dagvöxtum aö kalla. Hún veitir
inn ií hugann sífeldum straumi af
áhrifum hverrar stundarinnar, er
aldrei veröa melt, aldrei rannsökuö
eöa hagnýtt sér til sjálfstæðrar og
frumlegrar hugsunar.
Þess er að gæta, aö öll veruleg
andleg störf eru aö mestu leyti
komin undir vana. Tæplega 99 af
hverjum hundraö ntönnum hafa
gert sér aö vana aö einfesta hug-
ann viö þaö, sem hugsað er um og
veita viðnám stööugri freistingu
til aö tvístra huganum og láta
hann þjóta frá ööru til hins. Af-
leiðingin veröur, að þeir verða æ
ófærari til sjálfstæðrar hugsunar,
— hvaö stutt sem er.
Það er tvistringin á heila-aflinu,
sem er frjómagninu skaðsatnleg-
ast; þaö er há-gagnstætt því, aS
cinfesta hugann, gagnstætt aöal-
skilyrði þess, að komið veröi af
nokkurum frumlegum, andlegunt
afburöaverkum. — ísafold
o o
O
o
3
>
O
O
O
O
O
Oooooooooooo
o
o ASstoS mœSratma
o viS uppcldi barnanna.
o --
o Hver móöir ætti aö vera
o fær um aö lækna minni háttac
o lasleika barna sinna. Réttar
o varúðarreglur geta konnö x
o veg fyrir hættuleg veikindi,— c
o jafnvel frelsaö ltf barnanna. o
o Þess vegna er þaö bráð-nauð- o
o synlegt aö hafa handhægt o
o meöal á takteinum; en það er o
o ekkert meöal eins gou eins og o
o Baby’s Own Tablets. Þær o
o lækna algerlega alla maga- o
o veiki og innantökur, eyöa o
o kvefi, lækna minni háttar hita o
o sýki, útreka orma og gera o
o tanntökuna auövelda. Þær o
o eru góðar nýfæddum börnum o
o eöa stálpuðum, og er ábyrgst p
o aö ekki sé i þeim ópium. Mrs. o
o L. W. Smith, St. Giles, Que., o
o segir: “Eg hefi reynt Baby’s o
O Own Tablets viö harölifi og o
o öörum barna sjúkdómum, og 0
o hafa þær reynst mér bezt meö o
o al, sem eg hefi gefið börnum o
o mínum.”—Eru seldar hjá lyf- o
o sölum eöa sendar meö pósti á o
o 25C. askjan frá Tlie Dr.Willi- o
o ams’ MedicineCo., Brockville, o
o Ont. 0
o o
Oooooooooooo o o O

Gott tækifæri
Geíst hér einu eða Heir \||
utr félögum aö byrja A
iðnaöi. Meö þvf aö eg /fj
ætla aö selja fasteií;n
ur störf líkamans. Vér getum þvi
ekki veitt etnhliöa þroska þeim
hluta heilasýslana vorra, sem er
eingöngu námsstörf, ööru vísi en
draga úr frumlega hhitanum, frió j
magninu, sköpunaraflinu. En
í
«•/ mína, þá hefi eg til sölu
eina fullkomna klæöaverksmiöju. sem f eru tveir breiöir og
ji tveir mjóir 'efstólar, knúöir nteð gufu, ein spttnavél meö 98 ,
•! snældum, eiriir tvöfaldir kambar af fyrsta flokki, tvær hnökra- '!
vélar, ein þófaravél, einn ullartægir, þrjár þvottavélar, einn-
ig litunarstampar, tvær eimdælur, önnur meö 75 hesta atis íý
gufukatli (og ketillinn sama sem nýr), hin meö 25 hesta afls l!j
gufukatli. Ennfremur möndlar. hjól og belti og mikiö af öör- v
‘1 um áhöldum. Eg vil selja þessar vélar vtö mjög vægu veröi (J*
1 eöa skifta á þeim og jörö eöa fasteign í bæ, eöa láta þær gegn li
góöri tryggingu til góöra félaga. — Nánari upplýsingar vcitir jjj
undirritaöur eigandi.
E. KERN, 343 Boyd Ave., 'VINNIPEG
:■
!l
Verið ekki að geta til
mi'ekl^ert hræddir viö aö láta ykkur sjá t
D. W. FRASER,
hvaö sé í öörum bjúgum. þegar þér vitiö mt ö vissu
hvaö er í Tomato bjúgunum hans Fraser. Vér er-
um.ekKert hræddir viö aö láta ykkur sjá tilbúning þeirra. Biöjiö matvörusalann um þau eöa
357 William Ave. Talsími 6IÍ5
WINNIPEG
pKUÐ þér án egðir m;5 þ/ittin.i y5ir. E( svo er ekki.
þá skulum vér s e<j 1 h in 1 til yðar og áoyrgjast að
þér veröiö ánægöir meö hann. W. NELSON, eigandi.
TALSÍMI 1440. Fullkomnar vélar. Fljót skil. 74—76 AfcKINS ST.
Þvotturinn sóktur og skilaö. Vér vonumst eftir viöskiftutn yöar.
The Standard Laundry'jGo
W. NELSON. eiuandi.